Σπυρίδων Λάμπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
+συνέδριο
Γραμμή 27: Γραμμή 27:
|υπογραφή = [[Αρχείο:Lampros-Signature.jpg|150px]]
|υπογραφή = [[Αρχείο:Lampros-Signature.jpg|150px]]
}}
}}
Ο '''Σπυρίδων Λάμπρος''' ([[20 Απριλίου]] [[1851]]–[[5 Αυγούστου]] [[1919]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[πολιτικός]] και [[ιστορικός]], ο οποίος διετέλεσε [[πρωθυπουργός της Ελλάδας]].
Ο '''Σπυρίδων Λάμπρος''' ([[20 Απριλίου]] [[1851]] – [[5 Αυγούστου]] [[1919]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[πολιτικός]] και [[ιστορικός]], ο οποίος διετέλεσε [[πρωθυπουργός της Ελλάδας]].


== Βιογραφία ==
==Βιογραφία==
=== Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία ===
=== Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία ===
Γεννήθηκε στις [[8 Απριλίου]] 1851<ref>{{Cite web|url=http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb10528843v|title=Spyrídōn Lámpros (1851-1919) - Auteur - Ressources de la Bibliothèque nationale de France|website=data.bnf.fr|accessdate=2016-10-13}}</ref> στην [[Κέρκυρα]] και ήταν γιος του νομισματολόγου [[Παύλος Λάμπρος|Παύλου Λάμπρου]] που είχε καταγωγή από την [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]]. Το 1860 μετακόμισε στην Αθήνα με την οικογένεια του, όπου συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του: τα μαθήματα του ελληνικού σχολείου τα διδάχθηκε κατ' οίκον (1860–1863) , τα δε γυμνασιακά στο 2ο Γυμνάσιο Αθηνών (1863–1867), ενώ σπούδασε [[φιλολογία]] στο [[Εθνικό Πανεπιστήμιο]] (1867–1871). Στη συνέχεια πραγματοποίησε [[Μεταπτυχιακό|μεταπτυχιακές]] σπουδές στο [[Πανεπιστήμιο του Βερολίνου]] και της [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας|Λειψίας]], όπου αναγορεύθηκε [[διδάκτωρ]] φιλοσοφίας το 1873. Η διατριβή του είχε τίτλο ''«Τα κατά τους οικιστάς των παρ’ Έλλησιν αποικιών και τας αυτοίς απονεμημένας τιμάς και προνομίας»''. Από το 1875 και έως το 1878 πραγματοποίησε επιπλέον μελέτες και σπουδές στην [[Ευρώπη]]: Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Αυστρία, Ιταλία.<ref>Δ. Σ.Μπαλάνος, «Σπυρίδων Π. Λάμπρος», ''Ηπειρωτικά Χρονικά'', παράρτημα δεύτερον - βιογραφικόν, τόμ. 3 (1928), σσ. 2-3.</ref> Το 1877 επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της [[Ελληνική ιστορία|ελληνικής ιστορίας]] και [[γραφογνωσία]]ς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της [[Παλαιογραφία]]ς στο πανεπιστήμιο Αθηνών<ref name="ekebi">{{Cite web|url=http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=500|title=Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 - Σπυρίδων Λάμπρος|website=www.ekebi.gr|accessdate=2016-10-12}}</ref>, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1904–1905 και 1911–1912)<ref>{{Cite journal|url=https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf|title=Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών|date=2015|journal=Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013|publisher=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|accessdate=12-10-2016|page=σ. 26}}</ref> και τρεις φορές κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1893–1894, 1909–1910 και 1914–1915)<ref>{{Cite web|url=http://www.deanphil.uoa.gr/h-sxoli/kosmhteia/istorika-stoixeia.html|title=ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Φιλοσοφικής Σχολής - Ιστορικά Στοιχεία|website=www.deanphil.uoa.gr|accessdate=2016-10-13}}</ref>.
Γεννήθηκε στις [[8 Απριλίου]] 1851<ref>{{Cite web|url=http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb10528843v|title=Spyrídōn Lámpros (1851-1919) - Auteur - Ressources de la Bibliothèque nationale de France|website=data.bnf.fr|accessdate=2016-10-13}}</ref> στην [[Κέρκυρα]] και ήταν γιος του νομισματολόγου [[Παύλος Λάμπρος|Παύλου Λάμπρου]] που είχε καταγωγή από την [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]]. Το 1860 μετακόμισε στην Αθήνα με την οικογένεια του, όπου συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του: τα μαθήματα του ελληνικού σχολείου τα διδάχθηκε κατ' οίκον (1860–1863) , τα δε γυμνασιακά στο 2ο Γυμνάσιο Αθηνών (1863–1867), ενώ σπούδασε [[φιλολογία]] στο [[Εθνικό Πανεπιστήμιο]] (1867–1871). Στη συνέχεια πραγματοποίησε [[Μεταπτυχιακό|μεταπτυχιακές]] σπουδές στο [[Πανεπιστήμιο του Βερολίνου]] και της [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας|Λειψίας]], όπου αναγορεύθηκε [[διδάκτωρ]] φιλοσοφίας το 1873. Η διατριβή του είχε τίτλο ''«Τα κατά τους οικιστάς των παρ’ Έλλησιν αποικιών και τας αυτοίς απονεμημένας τιμάς και προνομίας»''. Από το 1875 και έως το 1878 πραγματοποίησε επιπλέον μελέτες και σπουδές στην [[Ευρώπη]]: Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Αυστρία, Ιταλία.<ref>Δ. Σ.Μπαλάνος, «Σπυρίδων Π. Λάμπρος», ''Ηπειρωτικά Χρονικά'', παράρτημα δεύτερον - βιογραφικόν, τόμ. 3 (1928), σσ. 2-3.</ref> Το 1877 επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της [[Ελληνική ιστορία|ελληνικής ιστορίας]] και [[γραφογνωσία]]ς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της ελληνικής ιστορίας και της [[Παλαιογραφία]]ς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών<ref name="ekebi">{{Cite web|url=http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=500|title=Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 - Σπυρίδων Λάμπρος|website=www.ekebi.gr|accessdate=2016-10-12}}</ref>, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1904–1905 και 1911–1912)<ref>{{Cite journal|url=https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf|title=Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών|date=2015|journal=Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013|publisher=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|accessdate=12-10-2016|page=σ. 26}}</ref> και τρεις φορές κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1893–1894, 1909–1910 και 1914–1915)<ref>{{Cite web|url=http://www.deanphil.uoa.gr/h-sxoli/kosmhteia/istorika-stoixeia.html|title=ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Φιλοσοφικής Σχολής - Ιστορικά Στοιχεία|website=www.deanphil.uoa.gr|accessdate=2016-10-13}}</ref>.


=== Πολιτική σταδιοδρομία ===
=== Πολιτική σταδιοδρομία ===
Γραμμή 40: Γραμμή 40:
Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] όπου είχε μεταφερθεί λόγω ασθενείας<ref name="ekebi" /> στις [[23 Ιουλίου]] 1919. Κόρη του ήταν η [[Λίνα Τσαλδάρη]].<ref name="sansimera" />
Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] όπου είχε μεταφερθεί λόγω ασθενείας<ref name="ekebi" /> στις [[23 Ιουλίου]] 1919. Κόρη του ήταν η [[Λίνα Τσαλδάρη]].<ref name="sansimera" />


== Έργο ==
==Έργο==
Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1861, μαζί με τον αδερφό του Μιχαήλ, όταν και ίδρυσαν το χειρόγραφο περιοδικό ''«Παρνασσός»'' και στις 24 Ιουνίου 1865 τον [[Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός|ομώνυμο Φιλολογικό Σύλλογο]].<ref name="ekebi" /><ref>{{Cite web|url=http://lsparnas.gr/f-s-parnassos.1/o-sullogos.1/istoria/istoria-tou-filologikou-sullogou-parnassou|title=Ιστορία του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού|website=lsparnas.gr|accessdate=2016-10-13|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161016042229/http://lsparnas.gr/f-s-parnassos.1/o-sullogos.1/istoria/istoria-tou-filologikou-sullogou-parnassou|archivedate=2016-10-16|url-status=dead}}</ref> Το 1870 έλαβε τον πρώτο έπαινο στο Βουτσίνειο δραματικό διαγωνισμό για το έμμετρο δράμα του ''«Ο τελευταίος κόμης των Σαλώνων»''. Στη συνέχεια δημοσίευσε ποιήματα, δοκίμια κριτικού περιεχομένου, θεατρικά έργα έως το 1873, όταν και αφοσιώθηκε στην επιστημονική έρευνα. Η έρευνα του αυτή σχετίστηκε με τη βυζαντινή, μεσαιωνική και νεώτερη ελληνική γραμματεία, και θεωρήθηκε συνεχιστής του έργου του [[Σπυρίδων Ζαμπέλιος|Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου]] και του [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου]]. Στο έργο του συγκαταλέγονται 500 δημοσιευμένες και 280 εκδιδόμενες μελέτες, οι οποίες δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του από τη σύζυγο και τις κόρες του. Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό ''«[[Νέος Ελληνομνήμων]]»'' ενώ ως μέρος του παλαιογραφικού του έργου είναι η αποκατάσταση και δημοσίευση χειρογράφων της βυζαντινής γραμματείας.<ref name="ekebi" />
Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1861, μαζί με τον αδερφό του Μιχαήλ, όταν και ίδρυσαν το χειρόγραφο περιοδικό ''«Παρνασσός»'' και στις 24 Ιουνίου 1865 τον [[Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός|ομώνυμο Φιλολογικό Σύλλογο]].<ref name="ekebi" /><ref>{{Cite web|url=http://lsparnas.gr/f-s-parnassos.1/o-sullogos.1/istoria/istoria-tou-filologikou-sullogou-parnassou|title=Ιστορία του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού|website=lsparnas.gr|accessdate=2016-10-13|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161016042229/http://lsparnas.gr/f-s-parnassos.1/o-sullogos.1/istoria/istoria-tou-filologikou-sullogou-parnassou|archivedate=2016-10-16|url-status=dead}}</ref> Το 1870 έλαβε τον πρώτο έπαινο στο Βουτσίνειο δραματικό διαγωνισμό για το έμμετρο δράμα του ''«Ο τελευταίος κόμης των Σαλώνων»''. Στη συνέχεια δημοσίευσε ποιήματα, δοκίμια κριτικού περιεχομένου, θεατρικά έργα έως το 1873, όταν και αφοσιώθηκε στην επιστημονική έρευνα. Η έρευνα του αυτή σχετίστηκε με τη βυζαντινή, μεσαιωνική και νεώτερη ελληνική γραμματεία, και θεωρήθηκε συνεχιστής του έργου του [[Σπυρίδων Ζαμπέλιος|Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου]] και του [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου]]. Στο έργο του συγκαταλέγονται 500 δημοσιευμένες και 280 εκδιδόμενες μελέτες, οι οποίες δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του από τη σύζυγο και τις κόρες του. Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό ''«[[Νέος Ελληνομνήμων]]»'', ενώ ως μέρος του παλαιογραφικού του έργου είναι η αποκατάσταση και δημοσίευση χειρογράφων της βυζαντινής γραμματείας.<ref name="ekebi" />

* Με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τον θάνατο του Σπυρίδωνος Λάμπρου, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και το Ιστορικό Αρχείο του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] συνδιοργάνωσαν, στις 12-13 Δεκεμβρίου [[2019]], συνέδριο με θέμα: «Σπυρίδων Λάμπρος. Ο ιστορικός, το έργο και η εποχή του».


=== Συγγραφικό έργο ===
=== Συγγραφικό έργο ===
Γραμμή 56: Γραμμή 58:
| author = Φερδινάνδος Γρηγορόβιος, Σπυρίδων Π. Λάμπρος
| author = Φερδινάνδος Γρηγορόβιος, Σπυρίδων Π. Λάμπρος
| title = Ιστορία της πόλεως Αθηνών κατά τους Μέσους Αιώνας : (Τόμος Β΄), Από του Ιουστινιανού μέχρι της υπό των Τούρκων κατακτήσεως
| title = Ιστορία της πόλεως Αθηνών κατά τους Μέσους Αιώνας : (Τόμος Β΄), Από του Ιουστινιανού μέχρι της υπό των Τούρκων κατακτήσεως
| publisher = Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
| publisher = Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου
| location = Εν Αθήναις
| location = Εν Αθήναις
| year = 1904
| year = 1904
Γραμμή 161: Γραμμή 163:
| author = Σπυρίδων Λάμπρος
| author = Σπυρίδων Λάμπρος
| title = Ελληνίδες Βιβλιογράφοι και Κυρίαι Κωδίκων κατά τους μέσους αιώνας και επί Τουρκοκρατίας
| title = Ελληνίδες Βιβλιογράφοι και Κυρίαι Κωδίκων κατά τους μέσους αιώνας και επί Τουρκοκρατίας
| publisher = Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου
| publisher = Τυπογραφείο Π.Δ. Σακελλαρίου
| location = Αθήνα
| location = Αθήνα
| year = 1903
| year = 1903
Γραμμή 168: Γραμμή 170:
{{refend}}
{{refend}}



== Παραπομπές ==
==Παραπομπές==
<references />
<references />


== Βιβλιογραφία ==
==Βιβλιογραφία==
* ''Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας'', τόμος Γ΄, Εκδόσεις Μέτρον {{Χρειάζεται σελίδα}}
* ''Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας'', τόμος Γ΄, Εκδόσεις Μέτρον {{Χρειάζεται σελίδα}}
* [[Έφη Γαζή|Γαζή Φωτεινή]], «Μια ρομαντική ιστορική επιστήμη. Η περίπτωση του Σπυρίδωνος Λάμπρου (1851-1919)», στο: ''Πρακτικά Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας. Ιστοριογραφία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1833-2002)'', Αθήνα, 2004, τ. A΄, σσ. 193-213.
* [[Έφη Γαζή|Γαζή Φωτεινή]], «Μια ρομαντική ιστορική επιστήμη. Η περίπτωση του Σπυρίδωνος Λάμπρου (1851-1919)», στο: ''Πρακτικά Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας. Ιστοριογραφία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1833-2002)'', Αθήνα, 2004, τ. A΄, σσ. 193-213.
Γραμμή 184: Γραμμή 187:
{{Authority control}}
{{Authority control}}



{{DEFAULTSORT:Λαμπρος Σπυριδων}}
{{DEFAULTSORT:Λαμπρος, Σπυριδων}}

[[Κατηγορία:Πρωθυπουργοί της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Πρωθυπουργοί της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες βυζαντινολόγοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες βυζαντινολόγοι]]

Έκδοση από την 12:55, 15 Δεκεμβρίου 2019

Σπυρίδων Λάμπρος
Ο Σπυρίδων Λάμπρος

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος
27 Σεπτεμβρίου 1916 – 21 Απριλίου 1917
ΠροκάτοχοςΝικόλαος Καλογερόπουλος
ΔιάδοχοςΑλέξανδρος Ζαΐμης
Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας
Περίοδος
27 Σεπτεμβρίου 1916 – 21 Απριλίου 1917
ΠροκάτοχοςΑλέξανδρος Κανάρης
ΔιάδοχοςΔημήτριος Αιγινήτης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση8ιουλ. / 20  Απριλίου 1851γρηγ., Κέρκυρα
Θάνατος23  Ιουλίου 1919
Σκόπελος
ΕθνότηταΈλληνας
ΣύζυγοςΆννα Λάμπρου[1]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σπυρίδων Λάμπρος (20 Απριλίου 1851 – 5 Αυγούστου 1919) ήταν Έλληνας πολιτικός και ιστορικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Βιογραφία

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1851[2] στην Κέρκυρα και ήταν γιος του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου που είχε καταγωγή από την Ήπειρο. Το 1860 μετακόμισε στην Αθήνα με την οικογένεια του, όπου συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του: τα μαθήματα του ελληνικού σχολείου τα διδάχθηκε κατ' οίκον (1860–1863) , τα δε γυμνασιακά στο 2ο Γυμνάσιο Αθηνών (1863–1867), ενώ σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο (1867–1871). Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και της Λειψίας, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας το 1873. Η διατριβή του είχε τίτλο «Τα κατά τους οικιστάς των παρ’ Έλλησιν αποικιών και τας αυτοίς απονεμημένας τιμάς και προνομίας». Από το 1875 και έως το 1878 πραγματοποίησε επιπλέον μελέτες και σπουδές στην Ευρώπη: Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Αυστρία, Ιταλία.[3] Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών[4], ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1904–1905 και 1911–1912)[5] και τρεις φορές κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1893–1894, 1909–1910 και 1914–1915)[6].

Πολιτική σταδιοδρομία

Το 1882 μαζί με τους Νικόλαο Πολίτη, Γεώργιο Δροσίνη και Τιμολέοντα Φιλήμονα ίδρυσε την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.[7] Μαζί με άλλα μέλη της εταιρείας αυτής μυήθηκαν στην Εθνική Εταιρεία η οποία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ήταν υποστηρικτής της βασιλικής οικογένειας και διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας (Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου 1916) από τις 27 Σεπτεμβρίου 1916 έως τις 21 Απριλίου 1917 κατά τα Νοεμβριανά μετά από ανάθεση του Κωνσταντίνου του Α΄.[4] Κατά τη διάρκεια αυτή ανέλαβε και το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσης.[8] Με την επάνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου εξορίστηκε στην Ύδρα και στη Σκόπελο, ενώ η περιουσία του δεσμεύτηκε.[9]

Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901–1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897–1906), του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου κ.α.[7]. Αναφέρεται ότι ασχολείται και με το πνευματικό άθλημα του Μπριτζ[10].

Απεβίωσε στην Αθήνα όπου είχε μεταφερθεί λόγω ασθενείας[4] στις 23 Ιουλίου 1919. Κόρη του ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.[9]

Έργο

Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1861, μαζί με τον αδερφό του Μιχαήλ, όταν και ίδρυσαν το χειρόγραφο περιοδικό «Παρνασσός» και στις 24 Ιουνίου 1865 τον ομώνυμο Φιλολογικό Σύλλογο.[4][11] Το 1870 έλαβε τον πρώτο έπαινο στο Βουτσίνειο δραματικό διαγωνισμό για το έμμετρο δράμα του «Ο τελευταίος κόμης των Σαλώνων». Στη συνέχεια δημοσίευσε ποιήματα, δοκίμια κριτικού περιεχομένου, θεατρικά έργα έως το 1873, όταν και αφοσιώθηκε στην επιστημονική έρευνα. Η έρευνα του αυτή σχετίστηκε με τη βυζαντινή, μεσαιωνική και νεώτερη ελληνική γραμματεία, και θεωρήθηκε συνεχιστής του έργου του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου και του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Στο έργο του συγκαταλέγονται 500 δημοσιευμένες και 280 εκδιδόμενες μελέτες, οι οποίες δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του από τη σύζυγο και τις κόρες του. Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων», ενώ ως μέρος του παλαιογραφικού του έργου είναι η αποκατάσταση και δημοσίευση χειρογράφων της βυζαντινής γραμματείας.[4]

  • Με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τον θάνατο του Σπυρίδωνος Λάμπρου, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών συνδιοργάνωσαν, στις 12-13 Δεκεμβρίου 2019, συνέδριο με θέμα: «Σπυρίδων Λάμπρος. Ο ιστορικός, το έργο και η εποχή του».

Συγγραφικό έργο


Παραπομπές

  1. ↑ Κ., Κ. (1 Νοεμβρίου 1930). «Το ιστορικόν έργον του Σπυρ. Λάμπρου». Νέα Εστία (τχ. 93): σ. 1166. http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=52857&code=8522. 
  2. ↑ «Spyrídōn Lámpros (1851-1919) - Auteur - Ressources de la Bibliothèque nationale de France». data.bnf.fr. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 
  3. ↑ Δ. Σ.Μπαλάνος, «Σπυρίδων Π. Λάμπρος», Ηπειρωτικά Χρονικά, παράρτημα δεύτερον - βιογραφικόν, τόμ. 3 (1928), σσ. 2-3.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 - Σπυρίδων Λάμπρος». www.ekebi.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2016. 
  5. ↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 26. 2015. https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 12-10-2016. 
  6. ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Φιλοσοφικής Σχολής - Ιστορικά Στοιχεία». www.deanphil.uoa.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Σπυρίδων Λάμπρος - Πρωτεργάτες Ελληνικού Αθλητισμού». www.fa3.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 
  8. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (1916)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2016. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Σπυρίδων Λάμπρος». www.sansimera.gr. https://www.sansimera.gr/biographies/367. Ανακτήθηκε στις 2016-10-13. 
  10. ↑ Ελευθέριου Σκιαδά, 100 χρόνια Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών 1895-1995, Μικρός Ρωμηός Ε.Π.Ε., ISBN 960-85466-2-1, σελ. 137
  11. ↑ «Ιστορία του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού». lsparnas.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 

Βιβλιογραφία

  • Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, τόμος Γ΄, Εκδόσεις Μέτρον [Χρειάζεται σελίδα]
  • Γαζή Φωτεινή, «Μια ρομαντική ιστορική επιστήμη. Η περίπτωση του Σπυρίδωνος Λάμπρου (1851-1919)», στο: Πρακτικά Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας. Ιστοριογραφία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1833-2002), Αθήνα, 2004, τ. A΄, σσ. 193-213.
  • Νυσταζοπούλου - Πελεκίδου Μαρία, «Οι βυζαντινὲς ιστορικὲς σπουδὲς στην Ἑλλάδα. Απὸ τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο στον Διονύσιο Ζακυθηνό», Μνήμη Δ. Α. Ζακυθηνού = Βυζαντινά Σύμμεικτα, τόμ. 9B΄ (1994), σσ. 153-176.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σπυρίδων_Λάμπρος&oldid=7928729"