Περικλής Πανταζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ {{Authority control}}
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 6: Γραμμή 6:


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα<ref name=":1">{{Cite web|url = http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4278&sel=352|title = Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)|date = |accessdate = 17/9/2015|website = Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου - Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη|publisher = |last = |first = }}</ref> και καταγόταν από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. Από το [[1864]] έως το [[1871]] σπούδασε [[ζωγραφική]] στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]])<ref name=":0" /><ref name=":1" /> με δάσκαλο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]]. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του [[Μόναχο|Μονάχου]], αλλά κατόπιν έφυγε για το [[Παρίσι]] καθώς το συντηρητικό κλίμα που επικρατούσε στην ακαδημία δεν συμβάδιζε με τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις.<ref name=":0" /> Στη γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον [[Γκουστάβ Κουρμπέ]] (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του [[Ολλανδία|Ολλανδού]] Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστών]] [[Εντουάρ Μανέ|Μανέ]], [[Εντγκάρ Ντεγκά|Ντεγκά]] και [[Καμίλ Πισαρό|Πισαρό]]. Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οριστικά στις [[Βρυξέλλες]]. Λέγεται πως εγκαταστάθηκε στην [[Βέλγιο|βελγική]] πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου [[Ελλάδα|Έλληνα]] οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο [[ζωγραφική|ζωγράφο]].
Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα<ref name=":1">{{Cite web|url = http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4278&sel=352|title = Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)|date = |accessdate = 17/9/2015|website = Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου - Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη|publisher = |last = |first = |archiveurl = https://web.archive.org/web/20160303180504/http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4278&sel=352|archivedate = 2016-03-03|url-status = dead}}</ref> και καταγόταν από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. Από το [[1864]] έως το [[1871]] σπούδασε [[ζωγραφική]] στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]])<ref name=":0" /><ref name=":1" /> με δάσκαλο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]]. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του [[Μόναχο|Μονάχου]], αλλά κατόπιν έφυγε για το [[Παρίσι]] καθώς το συντηρητικό κλίμα που επικρατούσε στην ακαδημία δεν συμβάδιζε με τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις.<ref name=":0" /> Στη γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον [[Γκουστάβ Κουρμπέ]] (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του [[Ολλανδία|Ολλανδού]] Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστών]] [[Εντουάρ Μανέ|Μανέ]], [[Εντγκάρ Ντεγκά|Ντεγκά]] και [[Καμίλ Πισαρό|Πισαρό]]. Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οριστικά στις [[Βρυξέλλες]]. Λέγεται πως εγκαταστάθηκε στην [[Βέλγιο|βελγική]] πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου [[Ελλάδα|Έλληνα]] οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο [[ζωγραφική|ζωγράφο]].


Στο [[Βέλγιο]], ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε με τον [[ζωγραφική|ζωγράφο]] Γκιγιόμ Βόγκελς, τον [[γλυπτική|γλύπτη]] Ωγκύστ Φιλιππέτ αλλά και τα πρωτοποριακά κινήματα εκείνης της εποχής.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2">{{Cite book|title = Ελληνική Τοπιογραφία 19ος - 20ός αιώνας|last = Συλλογικό|first = |publisher = Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου|year = 1998|isbn = |location = Αθήνα|pages = 182}}</ref> Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις του Βελγίου ενώ το 1878 πραγματοποίησε στις [[Βρυξέλλες]] την παρθενική του ατομική έκθεση. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.<ref name=":1" /> Το 1880/81 ταξίδεψε στη [[Μασσαλία]] όπου ήταν εγκατεστημένος ο αδερφός του και στην [[Ελλάδα]] όπου έλαβε μέρος σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην οικία Μελά (Αθήνα) για την ενίσχυση του [[Ερυθρός Σταυρός|Ερυθρού Σταυρού]].<ref name=":0" /> Ήταν ιδρυτικό μέλος διάφορων καλλιτεχνικών σχημάτων όπως ο ''Κύκλος της Χρυσαλίδας'', ο ''Κύκλος υδατογράφων και χαρακτών'' και η ''Ομάδα των ΧΧ''.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":1" />
Στο [[Βέλγιο]], ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε με τον [[ζωγραφική|ζωγράφο]] Γκιγιόμ Βόγκελς, τον [[γλυπτική|γλύπτη]] Ωγκύστ Φιλιππέτ αλλά και τα πρωτοποριακά κινήματα εκείνης της εποχής.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2">{{Cite book|title = Ελληνική Τοπιογραφία 19ος - 20ός αιώνας|last = Συλλογικό|first = |publisher = Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου|year = 1998|isbn = |location = Αθήνα|pages = 182}}</ref> Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις του Βελγίου ενώ το 1878 πραγματοποίησε στις [[Βρυξέλλες]] την παρθενική του ατομική έκθεση. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.<ref name=":1" /> Το 1880/81 ταξίδεψε στη [[Μασσαλία]] όπου ήταν εγκατεστημένος ο αδερφός του και στην [[Ελλάδα]] όπου έλαβε μέρος σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην οικία Μελά (Αθήνα) για την ενίσχυση του [[Ερυθρός Σταυρός|Ερυθρού Σταυρού]].<ref name=":0" /> Ήταν ιδρυτικό μέλος διάφορων καλλιτεχνικών σχημάτων όπως ο ''Κύκλος της Χρυσαλίδας'', ο ''Κύκλος υδατογράφων και χαρακτών'' και η ''Ομάδα των ΧΧ''.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":1" />

Έκδοση από την 07:26, 4 Οκτωβρίου 2019

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πανταζής (αποσαφήνιση).
Περικλής Πανταζής
Γέννηση13  Μαρτίου 1849[1]
Αθήνα
Θάνατος25  Ιανουαρίου 1884[2][1]
Βρυξέλλες
Αιτία θανάτουφυματίωση
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ιδιότηταζωγράφος[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Π. Πανταζής, Τα βράχια της Λέσσης (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 20 εκ. x 28 εκ. Ιδιωτική συλλογή.

Ο Περικλής Πανταζής, γνωστός και ως Périclès Pantazis (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1849 – Βρυξέλλες, 25 Ιανουαρίου 1884), ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες ιμπρεσιονιστές ζωγράφους και ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στο Βέλγιο[4], όπου πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα[5] και καταγόταν από την Ήπειρο. Από το 1864 έως το 1871 σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών)[4][5] με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, αλλά κατόπιν έφυγε για το Παρίσι καθώς το συντηρητικό κλίμα που επικρατούσε στην ακαδημία δεν συμβάδιζε με τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις.[4] Στη γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον Γκουστάβ Κουρμπέ (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του Ολλανδού Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των ιμπρεσιονιστών Μανέ, Ντεγκά και Πισαρό. Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οριστικά στις Βρυξέλλες. Λέγεται πως εγκαταστάθηκε στην βελγική πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου Έλληνα οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο ζωγράφο.

Στο Βέλγιο, ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε με τον ζωγράφο Γκιγιόμ Βόγκελς, τον γλύπτη Ωγκύστ Φιλιππέτ αλλά και τα πρωτοποριακά κινήματα εκείνης της εποχής.[4][5][6] Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις του Βελγίου ενώ το 1878 πραγματοποίησε στις Βρυξέλλες την παρθενική του ατομική έκθεση. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.[5] Το 1880/81 ταξίδεψε στη Μασσαλία όπου ήταν εγκατεστημένος ο αδερφός του και στην Ελλάδα όπου έλαβε μέρος σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην οικία Μελά (Αθήνα) για την ενίσχυση του Ερυθρού Σταυρού.[4] Ήταν ιδρυτικό μέλος διάφορων καλλιτεχνικών σχημάτων όπως ο Κύκλος της Χρυσαλίδας, ο Κύκλος υδατογράφων και χαρακτών και η Ομάδα των ΧΧ.[4][6][5]

Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου του 1884 στις Βρυξέλλες, συνέπεια της χρόνιας φυματίωσης που τον ταλαιπωρούσε. Ήταν παντρεμένος με την αδερφή του γλύπτη Ωγκύστ Φιλιππέτ, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο.[4]

Το έργο του

Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες ζωγράφους της εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον ακαδημαϊσμό της Σχολής του Μονάχου και που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Μαζί με τον Γκιγιόμ Βόγκελς θεωρείται ο θεμελιωτής του βελγικού ιμπρεσιονισμού. Το έργο του χαρακτηρίζεται ως πολύμορφο. Ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία (με τα βελγικά τοπία να αποτελούν σημαντική πηγή έμπνευσης), τις προσωπογραφίες και σε μικρότερο βαθμό με την νεκρή φύση και την ηθογραφία.[7] Έχει γραφτεί πως «αν δεν πέθαινε νέος και σε ξένη γη, η πρωτοποριακή του επίδραση στην νεοελληνική ζωγραφική θα μπορούσε να ήταν αποφασιστική» (Α. Σ. Ιωάννου, Η ελληνική ζωγραφική, 19ος αι., Εκδ. Οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1972).

Γκαλερί

  • Π. Πανταζής, Γυναίκα που πλέκει (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά επικολλημένο σε ξύλο, 103 εκ. x 74 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων. Πιθανώς έργο του καλλιτέχνη πριν αυτός μετοικήσει στο Βέλγιο.
    Π. Πανταζής, Γυναίκα που πλέκει (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά επικολλημένο σε ξύλο, 103 εκ. x 74 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων. Πιθανώς έργο του καλλιτέχνη πριν αυτός μετοικήσει στο Βέλγιο.
  • Π. Πανταζής, Νεκρή φύση και γυναίκα (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 103 εκ. x 190 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο. Πιθανώς πρώιμο έργο.
    Π. Πανταζής, Νεκρή φύση και γυναίκα (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 103 εκ. x 190 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο. Πιθανώς πρώιμο έργο.
  • Π. Πανταζής, Χιονισμένο τοπίο (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 68 εκ. x 46 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο.
    Π. Πανταζής, Χιονισμένο τοπίο (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 68 εκ. x 46 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο.
  • Π. Πανταζής, Μάγκας που τρώει καρπούζι (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 152 εκ. x 93 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο.
    Π. Πανταζής, Μάγκας που τρώει καρπούζι (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 152 εκ. x 93 εκ. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο.
  • Π. Πανταζής, Χιονισμένο χωριό (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 31 εκ. x 41 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
    Π. Πανταζής, Χιονισμένο χωριό (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 31 εκ. x 41 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
  • Π. Πανταζής, Σκηνή στην παραλία (π. 1880). Λάδι σε μουσαμά, 30 εκ. x 43 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
    Π. Πανταζής, Σκηνή στην παραλία (π. 1880). Λάδι σε μουσαμά, 30 εκ. x 43 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
  • Π. Πανταζής, Ο φάρος της Μασσαλίας (π. 1881). Λάδι σε μουσαμά, 72 εκ. x 113 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
    Π. Πανταζής, Ο φάρος της Μασσαλίας (π. 1881). Λάδι σε μουσαμά, 72 εκ. x 113 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
  • Π. Πανταζής, Καλοκαιρινή ημέρα στην ακροποταμιά (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 21 εκ. x 32 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
    Π. Πανταζής, Καλοκαιρινή ημέρα στην ακροποταμιά (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά, 21 εκ. x 32 εκ. Ιδιωτική συλλογή.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 «Pantazis, Périclès» 12  Ιανουαρίου 2018.
  2. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/61712. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Νοεμβρίου 2010. 500071804. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Μισιρλή, Νέλλη (1993). Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας). Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελίδες 210–211. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)». Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου - Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-03. Ανακτήθηκε στις 17/9/2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  6. ↑ 6,0 6,1 Συλλογικό (1998). Ελληνική Τοπιογραφία 19ος - 20ός αιώνας. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. σελ. 182. 
  7. ↑ Μισιρλή, Νέλλη (1993). Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας). Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελίδες 149, 210–211. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Περικλής_Πανταζής&oldid=7790499"