Απόστολος Κακλαμάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Απόστολος Κακλαμάνης
Απόστολος Κακλαμάνης
	O Απόστολος Κακλαμάνης στη Βουλή το 2008.
Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
	Περίοδος; 1993 – 2004
Προκάτοχος	Αθανάσιος Τσαλδάρης
Διάδοχος	Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα
βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
	Περίοδος; 1974 – 2014
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	7 Σεπτεμβρίου 1936 (87 ετών), Καρυά, Λευκάδα
Πολιτικό κόμμα	ΠΑΣΟΚ
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας, Υπουργός Προεδρίας της Ελλάδας, Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας, Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελλάδας, Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Ελλάδας και Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 18:30, 25 Σεπτεμβρίου 2019

Ο Απόστολος Κακλαμάνης (7 Σεπτεμβρίου 1936) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ από το 1974 μέχρι το 2015. Ήταν υπουργός σε όλες τις κυβερνήσεις της περιόδου 1981-1989, ενώ από το 1993 ως το 2004 ήταν Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ο μακροβιότερος στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Καρυά Λευκάδας τον Σεπτέμβριο του 1936 και αποφοίτησε από το Ζ΄ Εσπερινό Λύκειο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της χώρας. Ως φοιτητής είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΔΕΣΠΑ και του συλλόγου των εργαζομένων φοιτητών. Το 1963, νεότατος, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (Πρόνοιας) στην Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965). Διώχθηκε επανειλημμένα στον πρώτο και δεύτερο «Ανένδοτο», αλλά αθωώθηκε από τα τακτικά δικαστήρια. Το 1967 διώχθηκε και φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση^[1] με τον Νόμο 509, ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Δημοκρατικού Εθνικού Κινήματος Αντίστασης (ΔΕΚΑ), αλλά το 1968 αποφυλακίστηκε με την «αμνηστία» του Φεβρουαρίου και υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στις περισσότερες δίκες μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Μεταξύ άλλων, υπερασπίστηκε τους Ξ. Πελοποννήσιο και Θ. Κόκκινο (κατηγορούμενους από έκτακτο στρατοδικείο για συμμετοχή στο ΠΑΚ). Συνέχισε, όμως, τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, γι' αυτό και η δικτατορία του αφαίρεσε το διαβατήριο, απαγορεύοντάς του την έξοδο από τη χώρα. Επίσης, ήταν ο πρώτος^[2] πρόεδρος της ΕΔΗΝ, της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.

Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη^[3] του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το 1974 εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β΄ Αθηνών, καθώς και το 1977 πρώτος βουλευτής (σε ψήφους) όλης της χώρας.

Από τον Οκτώβριο του 1981 ως τον Ιούλιο του 1982 διετέλεσε υπουργός Εργασίας, και ήταν υπεύθυνος για το Νόμο 1264/82, που ήταν από τους πιο προοδευτικούς στην τότε Ευρώπη (συνδικαλιστικές ελευθερίες, άδεια 4 εβδομάδων και 40 ωρών, μέτρα για άτομα με αναπηρία, έγκυες γυναίκες και εργαζόμενους νέους κ.ά.).^[4]

Aπό τον Ιούλιο του 1982 ως τον Απρίλιο του 1986 ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ίδρυσε τα ΤΕΙ, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.^[4]

Από τον Απρίλιο του 1986 ως τον Φεβρουάριο του 1987 διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης. Ιστορική σημασίας ήταν η απόφασή του για διαχωρισμό των εμπόρων από τους χρήστες ναρκωτικών, που μέχρι τότε δεν υπήρχε.^[4]

Στη συνέχεια, διετέλεσε υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (1987-1988) και υπουργός Υγείας (1988-1989), όπου ήταν υπεύθυνος για την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών νοσοκομείων Πάτρας, Ιωαννίνων και Ηρακλείου Κρήτης.^[4]

Το 1990 είχε μια σύντομη θητεία στο υπουργείο Εργασίας, επί κυβέρνησης Ζολώτα, και πέρασε το Νόμο ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς επίσης και μέτρα για την απασχόληση των Ποντίων προσφύγων.

Το 1993 εξελέγη^[5] πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ύστερα από πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 2004.

Είναι νυμφευμένος με την Αθηνά-Άννα Γκαβέρα και έχουν δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Ομιλεί αγγλικά και γερμανικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών (κέντρο).

Αναφορές

↑ «Επίσημος διαδικτυακός τόπος του Απόστολου Κακλαμάνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2007.
↑ εφημερίδα Ελευθεροτυπία
↑ «Σύντομο βιογραφικό του Απόστολου Κακλαμάνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2004. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2004.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 http://www.apkaklamanis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=68&Itemid=471
↑ «Επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2002.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Απόσπασμα συνέντευξης στον Θάνο Σιαφάκα, ΕΡΤ, 27/11/2008, ανάκτηση 17/12/2008
Ραδιοφωνική συνέντευξη, Αθήνα 9,84, 26/11/2008, ανάκτηση 17/12/2008
Απόστολος Κακλαμάνης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

[1] «Επίσημος διαδικτυακός τόπος του Απόστολου Κακλαμάνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2007.

[2] εφημερίδα Ελευθεροτυπία

[3] «Σύντομο βιογραφικό του Απόστολου Κακλαμάνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2004. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2004.

[apkaklamanis.gr-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 http://www.apkaklamanis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=68&Itemid=471

[5] «Επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2002.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Γραμμή 76: / Γραμμή 76: @@
 ==Βιογραφία==
-Γεννήθηκε στην [[Καρυά Λευκάδας]] τον Σεπτέμβριο του [[1936]] και αποφοίτησε από το Ζ΄ Εσπερινό Λύκειο. Σπούδασε [[Νομική|Νομικά]] στο Πανεπιστήμιο της [[Αθήνα]]ς και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της χώρας. Ως φοιτητής είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΔΕΣΠΑ και του συλλόγου των εργαζομένων φοιτητών. Το [[1963]], νεότατος, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (Πρόνοιας) στην Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965). Διώχθηκε επανειλημμένα στον πρώτο και δεύτερο «Ανένδοτο», αλλά αθωώθηκε από τα τακτικά δικαστήρια. Το [[1967]] διώχθηκε και φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση<ref>[http://web.archive.org/20071008065653/www.apkaklamanis.gr/xronologio/xronologio.asp?state=xronologio Επίσημος διαδικτυακός τόπος του Απόστολου Κακλαμάνη]</ref> με τον Νόμο 509, ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Δημοκρατικού Εθνικού Κινήματος Αντίστασης (ΔΕΚΑ), αλλά το [[1968]] αποφυλακίστηκε με την «αμνηστία» του Φεβρουαρίου και υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στις περισσότερες δίκες μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Μεταξύ άλλων, υπερασπίστηκε τους Ξ. Πελοποννήσιο και Θ. Κόκκινο (κατηγορούμενους από έκτακτο στρατοδικείο για συμμετοχή στο ΠΑΚ). Συνέχισε, όμως, τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, γι' αυτό και η δικτατορία του αφαίρεσε το διαβατήριο, απαγορεύοντάς του την έξοδο από τη χώρα. Επίσης, ήταν ο πρώτος<ref>[http://www.hri.org/news/grpapers/eleytherotypia/1996/96-01-18.eley.html#5 εφημερίδα Ελευθεροτυπία]</ref> πρόεδρος της ΕΔΗΝ, της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.
+Γεννήθηκε στην [[Καρυά Λευκάδας]] τον Σεπτέμβριο του [[1936]] και αποφοίτησε από το Ζ΄ Εσπερινό Λύκειο. Σπούδασε [[Νομική|Νομικά]] στο Πανεπιστήμιο της [[Αθήνα]]ς και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της χώρας. Ως φοιτητής είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΔΕΣΠΑ και του συλλόγου των εργαζομένων φοιτητών. Το [[1963]], νεότατος, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (Πρόνοιας) στην Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965). Διώχθηκε επανειλημμένα στον πρώτο και δεύτερο «Ανένδοτο», αλλά αθωώθηκε από τα τακτικά δικαστήρια. Το [[1967]] διώχθηκε και φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση<ref>{{Cite web |url=http://www.apkaklamanis.gr/xronologio/xronologio.asp?state=xronologio |title=Επίσημος διαδικτυακός τόπος του Απόστολου Κακλαμάνη |accessdate=2007-10-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20071008065653/http://www.apkaklamanis.gr/xronologio/xronologio.asp?state=xronologio |archivedate=2007-10-08 |url-status=live }}</ref> με τον Νόμο 509, ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Δημοκρατικού Εθνικού Κινήματος Αντίστασης (ΔΕΚΑ), αλλά το [[1968]] αποφυλακίστηκε με την «αμνηστία» του Φεβρουαρίου και υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στις περισσότερες δίκες μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Μεταξύ άλλων, υπερασπίστηκε τους Ξ. Πελοποννήσιο και Θ. Κόκκινο (κατηγορούμενους από έκτακτο στρατοδικείο για συμμετοχή στο ΠΑΚ). Συνέχισε, όμως, τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, γι' αυτό και η δικτατορία του αφαίρεσε το διαβατήριο, απαγορεύοντάς του την έξοδο από τη χώρα. Επίσης, ήταν ο πρώτος<ref>[http://www.hri.org/news/grpapers/eleytherotypia/1996/96-01-18.eley.html#5 εφημερίδα Ελευθεροτυπία]</ref> πρόεδρος της ΕΔΗΝ, της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.
-Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη<ref>[http://web.archive.org/20040703205111/www.ana.gr/gr/biogr/old/kaklamanis.html Σύντομο βιογραφικό του Απόστολου Κακλαμάνη]</ref> του [[Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα|ΠΑ.ΣΟ.Κ.]] και το [[1974]] εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη [[Εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών|Β΄ Αθηνών]], καθώς και το 1977 πρώτος βουλευτής (σε ψήφους) όλης της χώρας.
+Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη<ref>{{Cite web |url=http://www.ana.gr/gr/biogr/old/kaklamanis.html |title=Σύντομο βιογραφικό του Απόστολου Κακλαμάνη |accessdate=2004-07-03 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20040703205111/http://www.ana.gr/gr/biogr/old/kaklamanis.html |archivedate=2004-07-03 |url-status=live }}</ref> του [[Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα|ΠΑ.ΣΟ.Κ.]] και το [[1974]] εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη [[Εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών|Β΄ Αθηνών]], καθώς και το 1977 πρώτος βουλευτής (σε ψήφους) όλης της χώρας.
 Από τον Οκτώβριο του 1981 ως τον Ιούλιο του 1982 διετέλεσε υπουργός Εργασίας, και ήταν υπεύθυνος για το Νόμο 1264/82, που ήταν από τους πιο προοδευτικούς στην τότε Ευρώπη (συνδικαλιστικές ελευθερίες, άδεια 4 εβδομάδων και 40 ωρών, μέτρα για άτομα με αναπηρία, έγκυες γυναίκες και εργαζόμενους νέους κ.ά.).<ref name="apkaklamanis.gr">http://www.apkaklamanis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=68&Itemid=471</ref>
@@ Γραμμή 90: / Γραμμή 90: @@
 Το [[1990]] είχε μια σύντομη θητεία στο υπουργείο Εργασίας, επί κυβέρνησης Ζολώτα, και πέρασε το Νόμο ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς επίσης και μέτρα για την απασχόληση των Ποντίων προσφύγων.
-Το [[1993]] εξελέγη<ref>[http://web.archive.org/20021008011521/www.parliament.gr/synthesh/mp.asp?MPID=616 Επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων]</ref> πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ύστερα από πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το [[2004]].
+Το [[1993]] εξελέγη<ref>{{Cite web |url=http://www.parliament.gr/synthesh/mp.asp?MPID=616 |title=Επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων |accessdate=2002-10-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20021008011521/http://www.parliament.gr/synthesh/mp.asp?MPID=616 |archivedate=2002-10-08 |url-status=live }}</ref> πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ύστερα από πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το [[2004]].
 Είναι νυμφευμένος με την Αθηνά-Άννα Γκαβέρα και έχουν δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Ομιλεί αγγλικά και γερμανικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών (κέντρο).