Ρόζι Ο'Νιλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
προσθήκη άρθρου
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android
→‎Νέα Γυναίκα: συντακτικό λάθος
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android
Γραμμή 9: Γραμμή 9:


==Νέα Γυναίκα==
==Νέα Γυναίκα==
Καθώς οι ευκαιρίες για εκπαίδευση έγιναν πιο προσβάσιμες τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]], οι γυναίκες καλλιτέχνες έγινε μέρος των επαγγελματικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικών τους ιδρυτικών συλλόγων τέχνης. Τα έργα τέχνης που είχαν φιλοτεχνηθεί από γυναίκες θεωρούνταν κατώτερα και για να βοηθήσουν να ξεπεραστεί αυτό το στερεότυπο οι γυναίκες "άρθρωναν όλο και περισσότερο λόγο και παράστημα" ώστε να προωθήσουν τη δουλειά των γυναικών και έτσι έγινε μέρος της αναδυόμενης εικόνας της μορφωμένης, σύγχρονης και πιο ελεύθερης "[[Νέα Γυναίκα|Νέας Γυναίκας]]".<ref>Laura R. Prieto. ''[http://books.google.com/books?id=0bcXHa08knsC&pg=PA145 At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America]''. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. pp. 145–146.</ref>
Καθώς οι ευκαιρίες για εκπαίδευση έγιναν πιο προσβάσιμες τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]], οι γυναίκες καλλιτέχνες έγιναν μέρος των επαγγελματικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικών τους ιδρυτικών συλλόγων τέχνης. Τα έργα τέχνης που είχαν φιλοτεχνηθεί από γυναίκες θεωρούνταν κατώτερα και για να βοηθήσουν να ξεπεραστεί αυτό το στερεότυπο οι γυναίκες "άρθρωναν όλο και περισσότερο λόγο και παράστημα" ώστε να προωθήσουν τη δουλειά των γυναικών και έτσι έγινε μέρος της αναδυόμενης εικόνας της μορφωμένης, σύγχρονης και πιο ελεύθερης "[[Νέα Γυναίκα|Νέας Γυναίκας]]".<ref>Laura R. Prieto. ''[http://books.google.com/books?id=0bcXHa08knsC&pg=PA145 At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America]''. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. pp. 145–146.</ref>
Οι καλλιτέχνες «έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην εκπροσώπηση της Νέας Γυναίκα, τόσο με την δημιουργία εικόνων της φιγούρας της και του παραδειγματικού αυτού αναδυόμενου τύπου γυναίκας μέσα από τη δική τους ζωή." Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, περίπου το 88% των συνδρομητών των 11.000 περιοδικών ήταν γυναίκες. Καθώς οι γυναίκες εισήλθαν στην καλλιτέχνη κοινότητα, οι εκδότες άρχισαν να τις προσλαμβάνουν για να δημιουργήσουν εικόνες που απεικόνιζε τον κόσμο μέσα από την προοπτική μιας γυναίκας. Άλλες επιτυχημένες εικονογράφοι ήταν η Τζένι Αουγκούστα Μπραουνσκόμπ, η Τζέσι Ουίλκοξ Σμιθ, η [[Ελίζαμπεθ Σίπεν Γκριν]] και Βάιλετ Όκλεϊ.<ref>Laura R. Prieto. ''[http://books.google.com/books?id=0bcXHa08knsC&pg=PA160 At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America]''. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. p. 160–161.</ref>
Οι καλλιτέχνες «έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην εκπροσώπηση της Νέας Γυναίκα, τόσο με την δημιουργία εικόνων της φιγούρας της και του παραδειγματικού αυτού αναδυόμενου τύπου γυναίκας μέσα από τη δική τους ζωή." Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, περίπου το 88% των συνδρομητών των 11.000 περιοδικών ήταν γυναίκες. Καθώς οι γυναίκες εισήλθαν στην καλλιτέχνη κοινότητα, οι εκδότες άρχισαν να τις προσλαμβάνουν για να δημιουργήσουν εικόνες που απεικόνιζε τον κόσμο μέσα από την προοπτική μιας γυναίκας. Άλλες επιτυχημένες εικονογράφοι ήταν η Τζένι Αουγκούστα Μπραουνσκόμπ, η Τζέσι Ουίλκοξ Σμιθ, η [[Ελίζαμπεθ Σίπεν Γκριν]] και Βάιλετ Όκλεϊ.<ref>Laura R. Prieto. ''[http://books.google.com/books?id=0bcXHa08knsC&pg=PA160 At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America]''. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. p. 160–161.</ref>

==Έργα==
==Έργα==
<gallery mode=packed heights="185px">
<gallery mode=packed heights="185px">

Έκδοση από την 23:03, 14 Σεπτεμβρίου 2019

Ρόζι Ο'Νιλ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Rose Cecil O'Neill (Αγγλικά)
Γέννηση25  Ιουνίου 1874[1][2][3]
Γουίλκς Μπέαρ
Θάνατος6  Απριλίου 1944[1][2][3]
Σπρίνγκφιλντ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςCollege of the Ozarks
Ιδιότητασκιτσογράφος καρτούν[4], δημιουργός κόμικς[5], συγγραφέας[6], σουφραζέτα[7] και καλλιτέχνης[8]
ΣύζυγοςHarry Leon Wilson (1902–1907)
ΑδέλφιαGeorge O'Neil
ΒραβεύσειςWill Eisner Hall of Fame (2022)[9]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ρόζι Σέσιλ Ο'Νιλ (25 Ιουνίου, 1874 – 6 Απριλίου,1944) ήταν Αμερικανίδα εικονογράφος, (η πρώτη γυναίκα επαγγελματίας σκιτσογράφος) καλλιτέχνης και συγγραφέας που δημιούργησε τους δημοφιλείς χαρακτήρες κόμικς, Kewpies. Έπειτα από την αυξανόμενη δημοτικότητα των καρτούνς Kewpie της Ο'Νιλ με την δημοσίευσή τους το 1909, οι χαρακτήρες έγιναν πορσελάνινες bisque κούκλες το 1912 από μια Γερμανική εταιρεία παιχνιδιών και αργότερα συναρμολογούμενες κούκλες από ταρταρούγα. Υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλείς στις αρχές του 20ου αιώνα και θεωρούνται τα πρώτα παιχνίδια μαζικής αγοράς στην Αμερική.[10] Η O'Neill έγραψε επίσης πολλά μυθιστορήματα και βιβλία ποίησης και υποστήριξε ενεργά το φεμινιστικό κίνημα (Σουφραζέτες)της εποχής της.[11][12]
Στην εποχή της η καλύτερα αμειβόμενη γυναίκα εικονογράφος στον κόσμο εξαιτίας της επιτυχίας που είχαν οι κούκλες Kewpie.[13][14]

Πρώιμα χρόνια

Η Ο'Νιλ γεννήθηκε στο Γουίλκς - Μπέαρ (Wilkes-Barre) της Πενσυλβάνια και ήταν το δεύτερο από τα επτά παιδιά του Ουίλιαμ Πάτρικ και της Άλις Ασενέθ (Μίμι) Σμιθ Ο'Νιλ. Όταν ήταν τριών ετών, η οικογένειά της μετακόμισε στην αγροτική Νεμπράσκα, όπου και μεγάλωσε. Από την πρώιμη παιδική ηλικία της έδειξε σημαντικό ενδιαφέρον για τις τέχνες, επικεντρώνοντας την προσοχή της στο σχέδιο, τη ζωγραφική και τη γλυπτική.[14] Στην ηλικία των 13 η Ρόζι έλαβε μέρος σε ένα διαγωνισμό ζωγραφικής για παιδιά που χρηματοδοτούνταν από το Omaha World-Herald και κέρδισε το πρώτο βραβείο.[11] Μέσα σε δύο χρόνια έκανε εικονογραφήσεις για το Excelsior και το The Great Divide καθώς και άλλα περιοδικά, έχοντας εξασφαλίσει τη δουλειά με τη βοήθεια του εκδότη του Omaha World-Herald και του καλλιτεχνικού διευθυντή του περιοδικού Everybody Magazine που είχε κρίνει το διαγωνισμό. Τα έσοδά της βοήθησαν να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει ο πατέρας της ως βιβλιοπώλης.[15]

Αργότερα ο πατέρας της, αποφάσισε πως η Ο'Νιλ θα προόδευε περισσότερο αν πήγαινε στη Νέα Υόρκη. Ο Ουίλιαμ Πάτρικ Ο'Νιλ πήρε την κόρη του το 1893 στη Νέα Υόρκη, σταματώντας στο Σικάγο για να επισκεφθούν την Παγκόσμια Κολομβιανή Έκθεση, όπου η Ρόζι είδε μεγάλα έργα ζωγραφικής και γλυπτά για πρώτη φορά. Πριν είχε δει τέτοια έργα μόνο στα βιβλία του πατέρα της. Μόλις έφτασε στη Νέα Υόρκη, έμεινε μόνη της ζώντας στις μοναχές του Αγίου Regis. Οι μοναχές τη συνόδευαν σε διάφορους εκδότες για να πουλήσει τα έργα από το πορτφόλιό της που περιελάμβανε 60 σχέδια. Η Ρόζι πούλησε όλες τις εργασίες της και πήρε παραγγελίες για περισσότερες. Σύντομα έγινε εξαιρετικά δημοφιλής εικονογράφος και λάμβανε υψηλή αμοιβή για τη δουλειά της. Στις 19 του Σεπτέμβρη του 1896, βγήκε το πρώτο τεύχος του περιοδικού True με εικονογραφήσεις της Ο'Νιλ κάτι που την έκανε την πρώτη Αμερικανίδα γυναίκα σκιτσογράφο.[11]

Νέα Γυναίκα

Καθώς οι ευκαιρίες για εκπαίδευση έγιναν πιο προσβάσιμες τον 19ο αιώνα, οι γυναίκες καλλιτέχνες έγιναν μέρος των επαγγελματικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικών τους ιδρυτικών συλλόγων τέχνης. Τα έργα τέχνης που είχαν φιλοτεχνηθεί από γυναίκες θεωρούνταν κατώτερα και για να βοηθήσουν να ξεπεραστεί αυτό το στερεότυπο οι γυναίκες "άρθρωναν όλο και περισσότερο λόγο και παράστημα" ώστε να προωθήσουν τη δουλειά των γυναικών και έτσι έγινε μέρος της αναδυόμενης εικόνας της μορφωμένης, σύγχρονης και πιο ελεύθερης "Νέας Γυναίκας".[16] Οι καλλιτέχνες «έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην εκπροσώπηση της Νέας Γυναίκα, τόσο με την δημιουργία εικόνων της φιγούρας της και του παραδειγματικού αυτού αναδυόμενου τύπου γυναίκας μέσα από τη δική τους ζωή." Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, περίπου το 88% των συνδρομητών των 11.000 περιοδικών ήταν γυναίκες. Καθώς οι γυναίκες εισήλθαν στην καλλιτέχνη κοινότητα, οι εκδότες άρχισαν να τις προσλαμβάνουν για να δημιουργήσουν εικόνες που απεικόνιζε τον κόσμο μέσα από την προοπτική μιας γυναίκας. Άλλες επιτυχημένες εικονογράφοι ήταν η Τζένι Αουγκούστα Μπραουνσκόμπ, η Τζέσι Ουίλκοξ Σμιθ, η Ελίζαμπεθ Σίπεν Γκριν και Βάιλετ Όκλεϊ.[17]

Έργα

  • "Σημάδια", ένα καρτούν για το περιοδικό Puck, 1904. Έθελ: "Αυτός συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Με κοιτά με τρυφερότητα, υπάρχει ένταση όταν είμαι κοντά του, κατσουφιάζει όταν τον παραμελώ. Τώρα τι σημαίνει αυτό;" Η μητέρα της: "Ότι είναι εξαιρετικός ηθοποιός, Έθελ."[εκκρεμεί παραπομπή]
    "Σημάδια", ένα καρτούν για το περιοδικό Puck, 1904. Έθελ: "Αυτός συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Με κοιτά με τρυφερότητα, υπάρχει ένταση όταν είμαι κοντά του, κατσουφιάζει όταν τον παραμελώ. Τώρα τι σημαίνει αυτό;" Η μητέρα της: "Ότι είναι εξαιρετικός ηθοποιός, Έθελ."[εκκρεμεί παραπομπή]
  • Το καρτούν Kewpie ψηφίζει για τις γυναίκες, καρτ ποστάλ, 1914.
    Το καρτούν Kewpie ψηφίζει για τις γυναίκες, καρτ ποστάλ, 1914.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Rose-Cecil-ONeill. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w60p151m. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά, Ολλανδικά) Lambiek Comiclopedia. Lambiek. 1  Νοεμβρίου 1999. o/oneill_rose. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ timelines.ws/1871_1874.HTML.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  6. ↑ «American Women Writers» (Αγγλικά) 1979.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 17  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ Eleanor Tufts: «American Women Artists, Past and Present» 1984. ISBN-10 0-8240-9070-5.
  9. ↑ www.comic-con.org/awards/eisner-awards-current-info. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουλίου 2022.
  10. ↑ Knight, Marcy Kennedy (December 8, 2011). «The Kewpie Doll». The History Channel Club. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου, 2013.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Guerin, Polly. «National Women's History Project Honors the 2008 National Women's History Month honorees». Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2013. 
  12. ↑ Hirshey, Gerri (16 Μαρτίου 2008). «Who Knew? 'Kewpie Lady' Had Quite a Colorful Life». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2013. 
  13. ↑ «Rose O'Neill». The State Historical Society of Missouri. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου, 2013.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  14. ↑ 14,0 14,1 Linder, Bob (February 5, 2012). «Legendary artist Rose O'Neill lives on at museum». News Leader. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου, 2013.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  15. ↑ "The Story of Rose O'Neill: An Autobiography" της Ρόζι Ο' Νιλ. Εκδόσειςς "University of Missouri Press", 1997.
  16. ↑ Laura R. Prieto. At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. pp. 145–146.
  17. ↑ Laura R. Prieto. At Home in the Studio: The Professionalization of Women Artists in America. Harvard University Press; 2001. ISBN 978-0-674-00486-3. p. 160–161.

Περαιτέρω ανάγνωση

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρόζι_Ο%27Νιλ&oldid=7726316"