Ηθική κυρίων - δούλων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Φρίντριχ Νίτσε (με το HotCat)
Διαμορφώθηκε συντακτικό λάθος.
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το θέμα της '''ηθικής των κυρίων - δούλων''', αποτελεί κεντρικό σημείο στα έργα του [[Φρειδερίκος Νίτσε|Φρειδερίκου Νίτσε]], συγκεκριμένα στο έργο '''"Η Γενεαλογία της Ηθικής"'''. Ο Νίτσε ισχυρίζεται ότι υπήρξαν δύο θεμελιώδεις τύποι ηθικής. Η '''ηθική των κυρίων''' και η '''ηθική των δούλων'''. Η ηθική των κυρίων ζυγίζει τις πράξεις με βάση καλών ή κακών συνεπειών. Αντίθετα η ηθική των δούλων εστιάζεται σε καλές και κακές προθέσεις μιας πράξης. Ενώ η ηθική των κυρίων δίνει αξία σε έννοιες όπως υπερηφάνεια, δύναμη και ευγένεια-αρχοντιά, η ηθική των δούλων δίνει αξία σε έννοιες όπως ευγένεια, ταπεινότητα και συμπάθεια. Σύμφωνα με τον Νίτσε η μελέτη των δύο αυτών τύπων ηθικής, αποτελεί τη βάση για την εξήγηση του δυτικού τρόπου σκέψης.
Το θέμα της '''ηθικής των κυρίων - δούλων''', αποτελεί κεντρικό σημείο στα έργα του [[Φρειδερίκος Νίτσε|Φρειδερίκου Νίτσε]], συγκεκριμένα στο έργο '''"Η Γενεαλογία της Ηθικής"'''. Ο Νίτσε ισχυρίζεται ότι υπήρξαν δύο θεμελιώδεις τύποι ηθικής. Η '''ηθική των κυρίων''' και η '''ηθική των δούλων'''. Η ηθική των κυρίων ζυγίζει τις πράξεις με βάση τις καλές ή κακές συνέπειες. Αντίθετα η ηθική των δούλων εστιάζεται σε καλές και κακές προθέσεις μιας πράξης. Ενώ η ηθική των κυρίων δίνει αξία σε έννοιες όπως υπερηφάνεια, δύναμη και ευγένεια-αρχοντιά, η ηθική των δούλων δίνει αξία σε έννοιες όπως ευγένεια, ταπεινότητα και συμπάθεια. Σύμφωνα με τον Νίτσε η μελέτη των δύο αυτών τύπων ηθικής, αποτελεί τη βάση για την εξήγηση του δυτικού τρόπου σκέψης.


== Βιβλιογραφία ==
== Βιβλιογραφία ==

Έκδοση από την 23:13, 10 Ιουλίου 2019

Το θέμα της ηθικής των κυρίων - δούλων, αποτελεί κεντρικό σημείο στα έργα του Φρειδερίκου Νίτσε, συγκεκριμένα στο έργο "Η Γενεαλογία της Ηθικής". Ο Νίτσε ισχυρίζεται ότι υπήρξαν δύο θεμελιώδεις τύποι ηθικής. Η ηθική των κυρίων και η ηθική των δούλων. Η ηθική των κυρίων ζυγίζει τις πράξεις με βάση τις καλές ή κακές συνέπειες. Αντίθετα η ηθική των δούλων εστιάζεται σε καλές και κακές προθέσεις μιας πράξης. Ενώ η ηθική των κυρίων δίνει αξία σε έννοιες όπως υπερηφάνεια, δύναμη και ευγένεια-αρχοντιά, η ηθική των δούλων δίνει αξία σε έννοιες όπως ευγένεια, ταπεινότητα και συμπάθεια. Σύμφωνα με τον Νίτσε η μελέτη των δύο αυτών τύπων ηθικής, αποτελεί τη βάση για την εξήγηση του δυτικού τρόπου σκέψης.

Βιβλιογραφία

  • Νίτσε, Φρειδερίκος (2006). "Γενεαλογία της ηθικής," εκδόσεις Πανοπτικόν.