Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893

7η κυβέρνηση Τρικούπη

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	30 Οκτωβρίου 1893
Ημερομηνία διάλυσης	12 Ιανουαρίου 1895
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Χαρίλαος Τρικούπης
Συνολικός αριθμός Μελών	6
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1892
Θητεία νομοθετικού σώματος	25 Μαΐου 1892 - 9 Ιανουαρίου 1895 (ΙΓ' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893
Διάδοχη	Κυβέρνηση Νικολάου Δηλιγιάννη 1895

Η Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893 (Οκτώβριος 1893 – Ιανουάριος 1895) ήταν η 7η και τελευταία κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη στις αρχές της οποίας, επισημοποιήθηκε η πτώχευση της χώρας, με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Βουλή, στις 10 Δεκεμβρίου 1893, με την γνωστή φράση «δυστυχώς, επτωχεύσαμεν»!

Μετά την αναγγελία της πτώχευσης του κράτους, ο Τρικούπης -αφού ακύρωσε το δάνειο των 100.000.000 δρχ. που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση ως μη σύμφωνο με την ελληνική νομοθεσία, προχώρησε σε περικοπή της αξίας των ομολογιών του Ελληνικού κράτους, κατά 70%. Συγκεκριμένα, το ελληνικό κράτος θα πλήρωνε -σε χρυσό- μόνο το 30% της αξίας των τοκομεριδίων που είχαν στα χέρια τους οι ομολογιούχοι. Αυτό το μέτρο, φυσικά προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, στις ξένες χρηματαγορές, που είδαν να μηδενίζεται ουσιαστικά η αξία των τίτλων που κρατούσαν στα χέρια τους. Οι αντιδράσεις ήταν εντονότερες στη Γερμανία, όπου υπήρχαν και οι πιο πολλοί κάτοχοι ομολογιών. Οι ομολογιούχοι συνασπίστηκαν σε κομιτάτα, και ήρθαν σε επανειλημμένες διαβουλεύσεις με τον Χαρίλαο Τρικούπη, προκειμένου να βελτιώσουν την κατάσταση υπέρ τους, αλλά λύση δεν βρέθηκε, γιατί ο Τρικούπης παρέμεινε αμετάπειστος.

Η αντιπολίτευση είχε αποδυθεί σε αντι-τρικουπικό αγώνα, με αποτέλεσμα να συσπειρωθεί εναντίον του Τρικούπη όλος ο πολιτικός αλλά και επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, ο Ανδρέας Συγγρός ήταν από τους φανατικούς αντι- τρικουπικούς - και να επηρεαστεί ο λαός που άρχισε να διαδηλώνει εναντίον της κυβέρνησης. Συν τω χρόνω, και με την οικονομική ζωή της Ελλάδας να βρίσκεται σε ύφεση, οι διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια γίνονταν και συχνότερα και πιο επιθετικά. Σε ένα από αυτά, στο συλλαλητήριο που οργανώθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1895 στο Πεδίο του Άρεως, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση των εξώσεων ενοικιαστών ακινήτων , οργανώθηκε αντι-συλλαλητήριο από οπαδούς του Τρικούπη και οι δυο διαδηλώσεις συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Τα επεισόδια δεν πήραν γενικευμένη μορφή, γιατί η παρουσία του Διαδόχου Κωνσταντίνου, ηρέμησε τα πνεύματα, προκάλεσε όμως, σύγκρουση ανάμεσα στο Στέμμα και την κυβέρνηση, η οποία και παραιτήθηκε αμέσως.

Στις εκλογές που θα γίνουν, στις 16 Απριλίου του 1895, το κόμμα του Τρικούπη θα ηττηθεί κατά κράτος, ενώ ο ίδιος -με διαφορά 3 μόνο ψήφων - δεν θα καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής. Ο Τρικούπης αναχώρησε για Κάννες, όπου και πέθανε ένα χρόνο μετά.

Γελοιογραφία του «Νέου Αριστοφάνη» στις 15 Δεκεμβρίου 1895, λίγες μέρες μετά το «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Χαρίλαος Τρικούπης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Διονύσιος Στεφάνου
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Νικόλαος Μπουφίδης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Χαρίλαος Τρικούπης
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: αντισυνταγματάρχης, Νικόλαος Τσαμαδός
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Διονύσιος Στεφάνου
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Δημήτριος Καλλιφρονάς (πολιτικός)
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Γεώργιος Μπούμπουλης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Το κλίμα των ημερών του Δεκεμβρίου 1893 [1]