Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
σβήσιμο πληροφοριών σε επανάληψη. Χρονική σειρά επιμέλεια. |
|||
Γραμμή 19: | Γραμμή 19: | ||
==Εργογραφία== |
==Εργογραφία== |
||
Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι ''«Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»'' (1960), ''«Το Βυζάντιο και η θάλασσα»'' (1966), ''«Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»'' (1971), ''«Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»'' (1976), και ''«Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»'' (''L’ ideologie politique de l’ empire Byzantine'', 1976 ― ελλην. μετάφρ. Τ. Δρακόπουλου, <small>«ΨΥΧΟΓΙΟΣ»</small>), ''«Βυζαντινή γεωγραφία»'', ''«Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου»''. |
Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι ''«Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»'' (1960), ''«Το Βυζάντιο και η θάλασσα»'' (1966), ''«Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»'' (1971), ''«Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»'' (1976), και ''«Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»'' (''L’ ideologie politique de l’ empire Byzantine'', 1976 ― ελλην. μετάφρ. Τ. Δρακόπουλου, <small>«ΨΥΧΟΓΙΟΣ»</small>), ''«Βυζαντινή γεωγραφία»'', ''«Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου»''. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται, επίσης, ''«Η Σμύρνη ανάμεσα σε δύο τουρκικές κατοχές»'' (1975), ''«Η διασπορά στο Βυζάντιο''» (1995), ''"The Making of Europe"'' (2000), ''«Γιατί το Βυζάντιο''» (2010) κ.ά.. |
||
==Απόψεις== |
==Απόψεις== |
||
Γραμμή 25: | Γραμμή 25: | ||
Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμού]] και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν. Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της: ''«Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά»''.{{πηγή}} |
Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμού]] και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν. Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της: ''«Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά»''.{{πηγή}} |
||
===Κριτική=== |
===Κριτική=== |
||
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας. |
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας. Στην τηλεοπτική εκπομπή [[Μεγάλοι Έλληνες (τηλεοπτική εκπομπή ΣΚΑΪ, 2009)|Μεγάλοι Έλληνες]] πήρε την 86η θέση. |
||
Στην τηλεοπτική εκπομπή [[Μεγάλοι Έλληνες (τηλεοπτική εκπομπή ΣΚΑΪ, 2009)|Μεγάλοι Έλληνες]] πήρε την 86η θέση. |
|||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
Έκδοση από την 13:14, 7 Ιουνίου 2019
Η ακρίβεια του λήμματος αμφισβητείται. |
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ (γενν. 29 Αυγούστου 1926) είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρυτάνισσα του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976.[14] Ακόμη, είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως στη UNICEF.
Βιογραφία
Ελλάδα
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Αυγούστου 1926. Στην Κατοχή είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Πασαλάρη.[15] Κατά τα Δεκεμβριανά ακολούθησε τον ΕΛΑΣ Αθηνών στην υποχώρηση του από την Αττική, και επέστρεψε στον Βύρωνα μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας.[16]
Την περίοδο του 1950, ενώ ήταν φοιτήτρια του πανεπιστημίου εργάστηκε στο κύκλο της βασίλισσας Φρειδερίκης[17]. Αποφοίτησε από την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών.
Παρίσι
Μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), ενώ το 1964 έλαβε τον τίτλο της διευθύντριας του Κέντρου και το 1967 αυτόν της καθηγήτριας στη Σορβόννη.[18] Στο μεταξύ τιμήθηκε με τον τίτλο του Docteur des Lettres. Διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντίου και της Χριστιανικής Αρχαιολογίας, εξελέγη Αντιπρύτανις (1970-1973) και το 1976, Πρύτανις στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I). Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της, αξιωματικό του γαλλικού στρατού Ζακ Αρβελέρ (Jacques Ahrweiler), με τον οποίο απέκτησε μία κόρη.
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou-Beaubourg.[εκκρεμεί παραπομπή]
2015-σήμερα
Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε υπέρ του «Ναι».[19][20][21] Επίσης, τον Νοέμβριο του 2015 εξέδωσε μία ανακοίνωση και ένα βίντεο, με το οποίο δήλωσε την έμπρακτη στήριξή της για τον Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη για τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, αφιερώνοντάς του και ένα ποίημα.[22][23][24]
Εργογραφία
Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι «Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα» (1960), «Το Βυζάντιο και η θάλασσα» (1966), «Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου» (1971), «Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη» (1976), και «Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» (L’ ideologie politique de l’ empire Byzantine, 1976 ― ελλην. μετάφρ. Τ. Δρακόπουλου, «ΨΥΧΟΓΙΟΣ»), «Βυζαντινή γεωγραφία», «Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου». Στα βιβλία της περιλαμβάνονται, επίσης, «Η Σμύρνη ανάμεσα σε δύο τουρκικές κατοχές» (1975), «Η διασπορά στο Βυζάντιο» (1995), "The Making of Europe" (2000), «Γιατί το Βυζάντιο» (2010) κ.ά..
Απόψεις
Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα φιλελευθερισμού και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν. Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της: «Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά».[εκκρεμεί παραπομπή]
Κριτική
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας. Στην τηλεοπτική εκπομπή Μεγάλοι Έλληνες πήρε την 86η θέση.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 42242731.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 1713.
- ↑ 5,0 5,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20201080810. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11888211g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 86882403.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20201080810. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2024.
- ↑ www
.sudoc .fr /047096632. - ↑ www
.sudoc .fr /08593058X. - ↑ www
.academyofathens .gr /el /organization /members /2nd-section. - ↑ PREX1238847D.
- ↑ PREX9412415D.
- ↑ «Helene Glykatzi Ahrweiler». Invest in Education (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016.
- ↑ «tovima.gr - ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ https://www.tovima.gr/2008/11/24/opinions/eleni-glykatzi-arbeler/
- ↑ Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: «Η Iστορία δεν με νίκησε» https://www.tovima.gr/2017/01/09/vimagazino/eleni-glykatzi-arbeler-i-istoria-den-me-nikise/
- ↑ «ΟΜΙΛΟΣ ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ». glykatzi-arveler.blogspot.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016.
- ↑ «tovima.gr - Κείμενο υπέρ του «Ναι» στην Ευρώπη από 40 διανοούμενους». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ: «Ναι στην Ευρώπη, την ευρύτερη πατρίδα μας»».
- ↑ «Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ: «Ναι στην Ευρώπη, την ευρύτερη πατρίδα μας»». naftemporiki.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Αρβελέρ υπέρ Μητσοτάκη: Όταν κυβερνούν ανίκανοι, ένοχοι είναι οι ικανοί». news247.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Η Αρβελέρ απαγγέλει ποίημα για τον Μητσοτάκη!».
- ↑ «Η Αρβελέρ στηρίζει Μητσοτάκη».
Βιβλιογραφία
- Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: Μια ζωή χωρίς άλλοθι, όπως την αφηγήθηκα στον Γιάννη Ν. Μπασκόζο, εκδ. «Μεταίχμιο», Αθήνα 2017, ISBN 978-618-03-1333-8
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Ελένη Αρβελέρ-Γλύκατζη (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
- Συνέντευξη στον Γιάννη Ζήση. «ΜΚΟ Σόλων»
- Ελενη Γλυκατζη-Αρβελερ [1]
- «Η ιστορία και εμείς» - Συζήτηση με την Πρύτανη Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ[2]
|