Σικελία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 35: Γραμμή 35:
==Ιστορία==
==Ιστορία==


===Αρχαιότητα===
⚫
===Προϊστορικά φύλλα===

⚫
====Προϊστορικά φύλλα====


Οι προϊστορικοί κάτοικοι της Σικελίας ήρθαν στο νησί σε τρία κύματα, οι παλιότεροι ήταν οι Σικανοί, όπως γράφει ο [[Θουκυδίδης]] ήρθαν από την [[Ιβηρική Χερσόνησος|Ιβηρική]] πιθανότατα την [[Καταλονία]].<ref>https://www.best-italian-wine.com/best-beach-in-Sicily.html</ref><ref>https://web.archive.org/web/20131231001248/http://www.experiencefestival.com/a/Sicily_-_History/id/5462681</ref> Πολλοί σύγχρονοι μελετητές έχουν εκφράσει την άποψη ότι ίσως να ήταν Ιλλυρικό φύλο.<ref>https://books.google.gr/books?id=A7kGAAAAQAAJ&pg=PA11&lpg=PA11&dq=segre+sicano&source=web&ots=nafG4zc6s6&sig=x-ViYce3dJazDQqY72a3_4RHjVc&redir_esc=y#v=onepage&q=segre%20sicano&f=false</ref> Οι μελέτες των σπηλαίων της Σικελίας έχουν χρονολογήσει την ύπαρξη τους στο νησί από το [[Πλειστόκαινο]] γύρω στο 8.000 π.χ., την ίδια εποχή είχε εξαφανιστεί ο Σικελικός ιπποπόταμος και το είδος του ελέφαντα που υπήρχε στο νησί.<ref>https://books.google.gr/books?id=NjeM0kcp8swC&pg=PA72&dq=most+scholars+now+believe+that+the+sicans+and+Sicels,+as+well+as+the&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=most%20scholars%20now%20believe%20that%20the%20sicans%20and%20Sicels%2C%20as%20well%20as%20the&f=false</ref> Το δεύτερο κύμα από το [[Αιγαίο Πέλαγος]] ήταν οι Έλυμοι, ενώθηκαν με το παλιότερο κύμα των Σικανών.<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art141.htm</ref>
Οι προϊστορικοί κάτοικοι της Σικελίας ήρθαν στο νησί σε τρία κύματα, οι παλιότεροι ήταν οι Σικανοί, όπως γράφει ο [[Θουκυδίδης]] ήρθαν από την [[Ιβηρική Χερσόνησος|Ιβηρική]] πιθανότατα την [[Καταλονία]].<ref>https://www.best-italian-wine.com/best-beach-in-Sicily.html</ref><ref>https://web.archive.org/web/20131231001248/http://www.experiencefestival.com/a/Sicily_-_History/id/5462681</ref> Πολλοί σύγχρονοι μελετητές έχουν εκφράσει την άποψη ότι ίσως να ήταν Ιλλυρικό φύλο.<ref>https://books.google.gr/books?id=A7kGAAAAQAAJ&pg=PA11&lpg=PA11&dq=segre+sicano&source=web&ots=nafG4zc6s6&sig=x-ViYce3dJazDQqY72a3_4RHjVc&redir_esc=y#v=onepage&q=segre%20sicano&f=false</ref> Οι μελέτες των σπηλαίων της Σικελίας έχουν χρονολογήσει την ύπαρξη τους στο νησί από το [[Πλειστόκαινο]] γύρω στο 8.000 π.χ., την ίδια εποχή είχε εξαφανιστεί ο Σικελικός ιπποπόταμος και το είδος του ελέφαντα που υπήρχε στο νησί.<ref>https://books.google.gr/books?id=NjeM0kcp8swC&pg=PA72&dq=most+scholars+now+believe+that+the+sicans+and+Sicels,+as+well+as+the&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=most%20scholars%20now%20believe%20that%20the%20sicans%20and%20Sicels%2C%20as%20well%20as%20the&f=false</ref> Το δεύτερο κύμα από το [[Αιγαίο Πέλαγος]] ήταν οι Έλυμοι, ενώθηκαν με το παλιότερο κύμα των Σικανών.<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art141.htm</ref>
Γραμμή 43: Γραμμή 45:
Οι Φοίνικες είχαν και αυτοί αρκετές αποικίες, όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το ''Zis'' (Πάνορμος για τους Έλληνες, σημερινό [[Παλέρμο]]), το [[Λιλύβαιο]] κλπ. Ο ανταγωνισμός Ελλήνων και Φοινίκων για το έλεγχο της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] τους έφερε αντιμέτωπους και η Σικελία ήταν το μέρος όπου οι δύο πολιτισμοί ήταν πιο κοντά. Η Καρχηδόνα ήταν πολύ κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού και το 480 π.Χ., πιθανότατα σε συνεννόηση με τους [[Πέρσες]], επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρου του νησιού αλλά ηττήθηκαν στη [[Μάχη της Ιμέρας (480 π.Χ.)|Μάχη της Ιμέρας]]. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα.
Οι Φοίνικες είχαν και αυτοί αρκετές αποικίες, όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το ''Zis'' (Πάνορμος για τους Έλληνες, σημερινό [[Παλέρμο]]), το [[Λιλύβαιο]] κλπ. Ο ανταγωνισμός Ελλήνων και Φοινίκων για το έλεγχο της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] τους έφερε αντιμέτωπους και η Σικελία ήταν το μέρος όπου οι δύο πολιτισμοί ήταν πιο κοντά. Η Καρχηδόνα ήταν πολύ κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού και το 480 π.Χ., πιθανότατα σε συνεννόηση με τους [[Πέρσες]], επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρου του νησιού αλλά ηττήθηκαν στη [[Μάχη της Ιμέρας (480 π.Χ.)|Μάχη της Ιμέρας]]. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα.


===Ελληνικός εποικισμός===
====Ελληνικός εποικισμός====


Οι [[Φοίνικες]] εγκαταστάθηκαν στο δυτικό τμήμα του νησιού λίγο πριν από τους [[Έλληνες]].<ref>Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily</ref> Οι Φοίνικες ίδρυσαν πολλές αποικίες όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το Πάνορμο μετέπειτα Παλέρμο και το [[Λιλύβαιο]]. Ο θρυλικός Ελληνικός εποικισμός ξεκίνησε το 750 π.χ. με πρώτη σημαντική αποικία τις [[Συρακούσες]] που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι, ακολούθησε η ίδρυση μιας μεγάλης σειράς πόλεων όπως το [[Αγκριτζέντο]], ο [[Σελινούντας Σικελίας]], η [[Τζέλα]], η [[Ιμέρα]] και η [[Μεσίνα]].<ref>Herbermann, Charles, ed. (1913). "Sicily" . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.</ref> Οι γηγενείς κάτοικοι Σικανοί και Σικελοί εξαφανίστηκαν ή ενσωματώθηκαν με τον Ελληνικό πληθυσμό, η γη ήταν πολύ εύφορη και οι Έλληνες είχαν απέραντες καλλιέργειες με ελιές και αμπέλια που τους έφεραν τεράστια εμπορικά κέρδη.<ref>E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005</ref> Οι μεγάλοι Έλληνες επιστήμονες της αρχαιότητας Αρχιμήδης και [[Εμπεδοκλής]] ήταν Σικελοί. Οι κάτοικοι ασπάστηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την Ελληνική θρησκεία, οι Έλληνες οικοδόμησαν αμέτρητους ναούς σε ολόκληρο το νησί με σημαντικότερη τοποθεσία την ''"Κοιλάδα των Ναών"'' στο Αγκριτζέντο.<ref>https://web.archive.org/web/20030801195242/http://knowital.com/history/sicily/sicily-history.html</ref> Την εποχή που είχε ξεσπάσει ο [[Πελοποννησιακός Πόλεμος]] η [[Αθήνα]] είχε έντονο ενδιαφέρον να κατακτήσει το νησί και ξεκίνησε την [[Εκστρατεία στη Σικελία]]. Οι Συρακούσες συμμάχησαν με τους [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] και τους [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] και οι Αθηναίοι γνώρισαν φοβερή συντριβή, όσοι επέζησαν πουλήθηκαν δούλοι.<ref>http://italiansrus.com/articles/temples.htm</ref>
Οι [[Φοίνικες]] εγκαταστάθηκαν στο δυτικό τμήμα του νησιού λίγο πριν από τους [[Έλληνες]].<ref>Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily</ref> Οι Φοίνικες ίδρυσαν πολλές αποικίες όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το Πάνορμο μετέπειτα Παλέρμο και το [[Λιλύβαιο]]. Ο θρυλικός Ελληνικός εποικισμός ξεκίνησε το 750 π.χ. με πρώτη σημαντική αποικία τις [[Συρακούσες]] που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι, ακολούθησε η ίδρυση μιας μεγάλης σειράς πόλεων όπως το [[Αγκριτζέντο]], ο [[Σελινούντας Σικελίας]], η [[Τζέλα]], η [[Ιμέρα]] και η [[Μεσίνα]].<ref>Herbermann, Charles, ed. (1913). "Sicily" . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.</ref> Οι γηγενείς κάτοικοι Σικανοί και Σικελοί εξαφανίστηκαν ή ενσωματώθηκαν με τον Ελληνικό πληθυσμό, η γη ήταν πολύ εύφορη και οι Έλληνες είχαν απέραντες καλλιέργειες με ελιές και αμπέλια που τους έφεραν τεράστια εμπορικά κέρδη.<ref>E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005</ref> Οι μεγάλοι Έλληνες επιστήμονες της αρχαιότητας Αρχιμήδης και [[Εμπεδοκλής]] ήταν Σικελοί. Οι κάτοικοι ασπάστηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την Ελληνική θρησκεία, οι Έλληνες οικοδόμησαν αμέτρητους ναούς σε ολόκληρο το νησί με σημαντικότερη τοποθεσία την ''"Κοιλάδα των Ναών"'' στο Αγκριτζέντο.<ref>https://web.archive.org/web/20030801195242/http://knowital.com/history/sicily/sicily-history.html</ref> Την εποχή που είχε ξεσπάσει ο [[Πελοποννησιακός Πόλεμος]] η [[Αθήνα]] είχε έντονο ενδιαφέρον να κατακτήσει το νησί και ξεκίνησε την [[Εκστρατεία στη Σικελία]]. Οι Συρακούσες συμμάχησαν με τους [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] και τους [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] και οι Αθηναίοι γνώρισαν φοβερή συντριβή, όσοι επέζησαν πουλήθηκαν δούλοι.<ref>http://italiansrus.com/articles/temples.htm</ref>
Γραμμή 50: Γραμμή 52:
Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα. Οι Έλληνες συμμάχησαν με την [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]] (262 π.χ.) που είχε στόχο να κατακτήσει το νησί. Η [[Ρώμη]] όταν ξέσπασε ο [[Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος]] επιτέθηκε στους Καρχηδόνιους της Σικελίας και τους νίκησε, η Καρχηδόνα έγινε η πρώτη Ρωμαϊκή επαρχία πέρα από την [[Ιταλική χερσόνησος|Ιταλική χερσόνησο]] (242 π.χ.).<ref>Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed: The Rise and Fall of an Ancient Civilization. New Y ork: Viking.</ref> Όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος]] οι Καρχηδόνιοι προσπάθησαν να ανακτήσουν την Σικελία από τους Ρωμαίους, πολλοί Έλληνες συμμάχησαν μαζί τους. Ο [[Αρχιμήδης]] ήταν σύμμαχος των Καρχηδονίων αλλά σκοτώθηκε όταν επιτέθηκαν οι Ρωμαίοι στις Συρακούσες (213 π.χ.)<ref>https://web.archive.org/web/20081202051716/http://encyclopedia.farlex.com/Sicily</ref> Οι Ρωμαίοι έγιναν από τότε οριστικά κυρίαρχοι στο νησί, ο [[Ύπατος (Αρχαία Ρώμη)|Ύπατος]] Βαλεριανός έστειλε αναφορά στην [[Ρωμαϊκή σύγκλητος|Ρωμαϊκή Σύγκλητο]] ότι ''"δεν υπάρχει ούτε ένας Καρχηδόνιος στην Σικελία"'' (210 π.χ.).<ref>Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed. New York: Viking.</ref>
Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα. Οι Έλληνες συμμάχησαν με την [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]] (262 π.χ.) που είχε στόχο να κατακτήσει το νησί. Η [[Ρώμη]] όταν ξέσπασε ο [[Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος]] επιτέθηκε στους Καρχηδόνιους της Σικελίας και τους νίκησε, η Καρχηδόνα έγινε η πρώτη Ρωμαϊκή επαρχία πέρα από την [[Ιταλική χερσόνησος|Ιταλική χερσόνησο]] (242 π.χ.).<ref>Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed: The Rise and Fall of an Ancient Civilization. New Y ork: Viking.</ref> Όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος]] οι Καρχηδόνιοι προσπάθησαν να ανακτήσουν την Σικελία από τους Ρωμαίους, πολλοί Έλληνες συμμάχησαν μαζί τους. Ο [[Αρχιμήδης]] ήταν σύμμαχος των Καρχηδονίων αλλά σκοτώθηκε όταν επιτέθηκαν οι Ρωμαίοι στις Συρακούσες (213 π.χ.)<ref>https://web.archive.org/web/20081202051716/http://encyclopedia.farlex.com/Sicily</ref> Οι Ρωμαίοι έγιναν από τότε οριστικά κυρίαρχοι στο νησί, ο [[Ύπατος (Αρχαία Ρώμη)|Ύπατος]] Βαλεριανός έστειλε αναφορά στην [[Ρωμαϊκή σύγκλητος|Ρωμαϊκή Σύγκλητο]] ότι ''"δεν υπάρχει ούτε ένας Καρχηδόνιος στην Σικελία"'' (210 π.χ.).<ref>Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed. New York: Viking.</ref>


===Ρωμαϊκή αυτοκρατορία===
====Ρωμαϊκή αυτοκρατορία====


Η Σικελία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες τις Συρακούσες στα ανατολικά και την [[Μαρσάλα]] στα δυτικά.<ref>Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily</ref> Ο [[Οκταβιανός Αύγουστος]] προσπάθησε να καθιερώσει τα Λατινικά αλλά απέτυχε, η Σικελία παρέμεινε στην γλώσσα και στα έθιμα Ελληνική. Η ευημερία που γνώρισε η Σικελία σημείωσε πτώση όταν την κυβέρνησε ο Βέρρες, ο [[Μάρκος Τύλλιος Κικέρων]] καταδίκασε τον Βέρρες στο έργο του ''"Ιν Βέρρεμ"''.<ref>https://web.archive.org/web/20071218214904/http://www.10000bc.tv/</ref> Στην Σικελία σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις ειδικά από σκλάβους όπως η πρώτη και η δεύτερη δουλική εξέγερση και η εξέγερση του [[Σέξτος Πομπήιος|Σέξτου Πομπήιου]]. Ο [[Χριστιανισμός]] εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 200 αλλά ο [[Κωνσταντίνος Α΄]] τον καθιέρωσε σαν επίσημη θρησκεία μετά από πολλούς μάρτυρες όπως η [[Αγία Αγάθη]], η Αγία Λουκία και ο Εύπλος.<ref>https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false</ref> Τους επόμενους δύο αιώνες ο χριστιανισμός διαδόθηκε ταχύτατα, η Ρωμαϊκή κυριαρχία διατηρήθηκε στο νησί περίπου 700 χρόνια.<ref>https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false</ref>
Η Σικελία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες τις Συρακούσες στα ανατολικά και την [[Μαρσάλα]] στα δυτικά.<ref>Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily</ref> Ο [[Οκταβιανός Αύγουστος]] προσπάθησε να καθιερώσει τα Λατινικά αλλά απέτυχε, η Σικελία παρέμεινε στην γλώσσα και στα έθιμα Ελληνική. Η ευημερία που γνώρισε η Σικελία σημείωσε πτώση όταν την κυβέρνησε ο Βέρρες, ο [[Μάρκος Τύλλιος Κικέρων]] καταδίκασε τον Βέρρες στο έργο του ''"Ιν Βέρρεμ"''.<ref>https://web.archive.org/web/20071218214904/http://www.10000bc.tv/</ref> Στην Σικελία σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις ειδικά από σκλάβους όπως η πρώτη και η δεύτερη δουλική εξέγερση και η εξέγερση του [[Σέξτος Πομπήιος|Σέξτου Πομπήιου]]. Ο [[Χριστιανισμός]] εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 200 αλλά ο [[Κωνσταντίνος Α΄]] τον καθιέρωσε σαν επίσημη θρησκεία μετά από πολλούς μάρτυρες όπως η [[Αγία Αγάθη]], η Αγία Λουκία και ο Εύπλος.<ref>https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false</ref> Τους επόμενους δύο αιώνες ο χριστιανισμός διαδόθηκε ταχύτατα, η Ρωμαϊκή κυριαρχία διατηρήθηκε στο νησί περίπου 700 χρόνια.<ref>https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false</ref>
Γραμμή 56: Γραμμή 58:
Όταν κατέρρευσε η [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] οι [[Βάνδαλοι]] και ο αρχηγός τους [[Γιζέριχος]], Γερμανική φυλή κατέλαβαν την Σικελία (440) αλλά σύντομα ο [[Οδόακρος]] ανακατέλαβε το νησί και κυβέρνησε την περίοδο 476 - 493 ολόκληρη την Ιταλικά χερσόνησο για λογαριασμό του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Οι Βάνδαλοι είχαν κατακτήσει πολλές περιοχές στην Γαλλία, την [[Ισπανία]] και την [[Πορτογαλία]] και έγιναν ισχυρή δύναμη σε ολόκληρη την δυτική Ευρώπη.<ref>http://www.bestofsicily.com/history2.htm</ref> Οι [[Οστρογότθοι]] ωστόσο μία νέα Γερμανική δύναμη και ο αρχηγός τους [[Θεοδώριχος ο Μέγας]] κατέκτησαν την Σικελία μαζί με την υπόλοιπη Ιταλία (488). Ο Θεοδώριχος αν και ήταν Γερμανός διατήρησε την Ρωμαϊκή θρησκεία και παράδοση και κήρυξε την ανεξιθρησκεία.<ref>Privitera, John (2002). Sicily: An Illustrated History. Hippocrene Books.</ref>
Όταν κατέρρευσε η [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] οι [[Βάνδαλοι]] και ο αρχηγός τους [[Γιζέριχος]], Γερμανική φυλή κατέλαβαν την Σικελία (440) αλλά σύντομα ο [[Οδόακρος]] ανακατέλαβε το νησί και κυβέρνησε την περίοδο 476 - 493 ολόκληρη την Ιταλικά χερσόνησο για λογαριασμό του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Οι Βάνδαλοι είχαν κατακτήσει πολλές περιοχές στην Γαλλία, την [[Ισπανία]] και την [[Πορτογαλία]] και έγιναν ισχυρή δύναμη σε ολόκληρη την δυτική Ευρώπη.<ref>http://www.bestofsicily.com/history2.htm</ref> Οι [[Οστρογότθοι]] ωστόσο μία νέα Γερμανική δύναμη και ο αρχηγός τους [[Θεοδώριχος ο Μέγας]] κατέκτησαν την Σικελία μαζί με την υπόλοιπη Ιταλία (488). Ο Θεοδώριχος αν και ήταν Γερμανός διατήρησε την Ρωμαϊκή θρησκεία και παράδοση και κήρυξε την ανεξιθρησκεία.<ref>Privitera, John (2002). Sicily: An Illustrated History. Hippocrene Books.</ref>


===Βυζαντινή αυτοκρατορία===
===Μεσαίωνας===
====Βυζαντινή αυτοκρατορία====


Την περίοδο 535 - 554 ξέσπασαν οι Γοτθικοί πόλεμοι ανάμεσα στους Οστρογότθους και την [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] που κυβερνούσε το ανατολικό τμήμα της παλαιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο [[Βελισάριος]] σαν απεσταλμένος του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανού του Μέγα]] κατέλαβε την Σικελία και την χρησιμοποίησε σαν βάση για να κατακτήσει ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο.<ref>https://www.britannica.com/biography/Theodoric-king-of-Italy#949802.hook</ref> Τα επόμενα πέντε χρόνια έπεσαν στους Βυζαντινούς η [[Νάπολη]], η Ρώμη, το Μιλάνο και η πρωτεύουσα των Οστρογότθων [[Ραβέννα]].<ref>https://www.history.ac.uk/reviews/review/276</ref> Ο δυναμικός Οστρογότθος βασιλιάς [[Τωτίλας]] ανακατέλαβε σύντομα την Ιταλία, με αποκορύφωμα την κατάκτηση και την λεηλασία της Σικελίας (550). Ο Τωτίλας ηττήθηκε ωστόσο και σκοτώθηκε από τον νέο απεσταλμένο του Ιουστινιανού τον Αρμένιο στρατηγό [[Ναρσής (Καμσαρακάν)|Ναρσή]] (552).<ref>https://www.history.ac.uk/reviews/review/276</ref> Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ μεταβίβασε την Σικελία στην Ιταλική επαρχία, η Ελληνική γλώσσα ήταν η κύρια γλώσσα εκείνη την εποχή σε όλους τους κατοίκους. Με την εξάπλωση του [[Ισλάμ]] η Σικελία δέχθηκε επίθεση από τον Άραβα χαλίφη [[Οθμάν ιμπν Αφφάν]] (652) αλλά απέτυχαν να κατακτήσουν το νησί, επέστρεψαν στην [[Συρία]] με πολλά λάφυρα.<ref>https://web.archive.org/web/20071102223028/http://www.historynet.com/magazines/military_history/3025271.html</ref> Οι επιδρομές των Αράβων με στόχο τις λεηλασίες συνεχίστηκαν μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα.<ref>Kazhdan, Alexander, ed. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press. σ. 1892</ref>
Την περίοδο 535 - 554 ξέσπασαν οι Γοτθικοί πόλεμοι ανάμεσα στους Οστρογότθους και την [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] που κυβερνούσε το ανατολικό τμήμα της παλαιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο [[Βελισάριος]] σαν απεσταλμένος του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανού του Μέγα]] κατέλαβε την Σικελία και την χρησιμοποίησε σαν βάση για να κατακτήσει ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο.<ref>https://www.britannica.com/biography/Theodoric-king-of-Italy#949802.hook</ref> Τα επόμενα πέντε χρόνια έπεσαν στους Βυζαντινούς η [[Νάπολη]], η Ρώμη, το Μιλάνο και η πρωτεύουσα των Οστρογότθων [[Ραβέννα]].<ref>https://www.history.ac.uk/reviews/review/276</ref> Ο δυναμικός Οστρογότθος βασιλιάς [[Τωτίλας]] ανακατέλαβε σύντομα την Ιταλία, με αποκορύφωμα την κατάκτηση και την λεηλασία της Σικελίας (550). Ο Τωτίλας ηττήθηκε ωστόσο και σκοτώθηκε από τον νέο απεσταλμένο του Ιουστινιανού τον Αρμένιο στρατηγό [[Ναρσής (Καμσαρακάν)|Ναρσή]] (552).<ref>https://www.history.ac.uk/reviews/review/276</ref> Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ μεταβίβασε την Σικελία στην Ιταλική επαρχία, η Ελληνική γλώσσα ήταν η κύρια γλώσσα εκείνη την εποχή σε όλους τους κατοίκους. Με την εξάπλωση του [[Ισλάμ]] η Σικελία δέχθηκε επίθεση από τον Άραβα χαλίφη [[Οθμάν ιμπν Αφφάν]] (652) αλλά απέτυχαν να κατακτήσουν το νησί, επέστρεψαν στην [[Συρία]] με πολλά λάφυρα.<ref>https://web.archive.org/web/20071102223028/http://www.historynet.com/magazines/military_history/3025271.html</ref> Οι επιδρομές των Αράβων με στόχο τις λεηλασίες συνεχίστηκαν μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα.<ref>Kazhdan, Alexander, ed. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press. σ. 1892</ref>
Γραμμή 64: Γραμμή 68:
Ο Ευφήμιος πρόσφερε την Σικελία στον εμίρη των [[Αγλαβίδες|Αγλαβιδών]] με αντάλλαγμα να τον κάνει στρατηγό ή να του δώσει κάποιο ψηλό αξίωμα, ένας Ισλαμικός στρατός στον οποίο συμμετείχαν [[Άραβες]], [[Βέρβεροι]], [[Κρήτη|Κρήτες]] και [[Πέρσες]] επιτέθηκε στην Σικελία.<ref>https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf</ref>
Ο Ευφήμιος πρόσφερε την Σικελία στον εμίρη των [[Αγλαβίδες|Αγλαβιδών]] με αντάλλαγμα να τον κάνει στρατηγό ή να του δώσει κάποιο ψηλό αξίωμα, ένας Ισλαμικός στρατός στον οποίο συμμετείχαν [[Άραβες]], [[Βέρβεροι]], [[Κρήτη|Κρήτες]] και [[Πέρσες]] επιτέθηκε στην Σικελία.<ref>https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf</ref>


===Άραβες===
====Άραβες====


Η Ισλαμική κατάκτηση της Σικελίας από τους Άραβες ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση με σημαντική αντίσταση, χρειάστηκε τουλάχιστον ένας αιώνας για να ολοκληρωθεί. Αρχικά κατακτήθηκαν οι Συρακούσες (878), στην συνέχεια η Ελληνική πόλη [[Ταορμίνα]] (962) μέχρι να ολοκληρωθεί η κατάκτηση ολόκληρης της Σικελίας (965).<ref>https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf</ref> Ο [[Γεώργιος Μανιάκης]] σαν αρχηγός του Βυζαντινού στρατού προσπάθησε τον 11ο αιώνα με Νορμανδούς μισθοφόρους να ανακαταλάβει το νησί αλλά συνάντησε μεγάλες δυσκολίες, οι Βυζαντινοί ολοκλήρωσαν την ανακατάληψη στα τέλη του 11ου αιώνα. Οι Άραβες άλλαξαν το καθεστώς γής ευνοοώντας σημαντικά τους μικρούς ιδιοκτήτες και βελτίωσαν τα αρδευτικά συστήματα. Η γλώσσα που δημιουργήθηκε στο νησί επί Αραβικής κυριαρχίας ήταν τα [[Σικελοαραβικά]], είναι εμφανή σε πολλές λέξεις σε τοπικές διαλέκτους, τα Σικελοαραβικά εξαφανίστηκαν σήμερα αλλά εξελίχτηκαν στην [[Μαλτεζική γλώσσα]] που ομιλείται στην [[Μάλτα]] και τα γύρω νησιά.
Η Ισλαμική κατάκτηση της Σικελίας από τους Άραβες ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση με σημαντική αντίσταση, χρειάστηκε τουλάχιστον ένας αιώνας για να ολοκληρωθεί. Αρχικά κατακτήθηκαν οι Συρακούσες (878), στην συνέχεια η Ελληνική πόλη [[Ταορμίνα]] (962) μέχρι να ολοκληρωθεί η κατάκτηση ολόκληρης της Σικελίας (965).<ref>https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf</ref> Ο [[Γεώργιος Μανιάκης]] σαν αρχηγός του Βυζαντινού στρατού προσπάθησε τον 11ο αιώνα με Νορμανδούς μισθοφόρους να ανακαταλάβει το νησί αλλά συνάντησε μεγάλες δυσκολίες, οι Βυζαντινοί ολοκλήρωσαν την ανακατάληψη στα τέλη του 11ου αιώνα. Οι Άραβες άλλαξαν το καθεστώς γής ευνοοώντας σημαντικά τους μικρούς ιδιοκτήτες και βελτίωσαν τα αρδευτικά συστήματα. Η γλώσσα που δημιουργήθηκε στο νησί επί Αραβικής κυριαρχίας ήταν τα [[Σικελοαραβικά]], είναι εμφανή σε πολλές λέξεις σε τοπικές διαλέκτους, τα Σικελοαραβικά εξαφανίστηκαν σήμερα αλλά εξελίχτηκαν στην [[Μαλτεζική γλώσσα]] που ομιλείται στην [[Μάλτα]] και τα γύρω νησιά.
Γραμμή 75: Γραμμή 79:
Οι Νορμανδοί ολοκλήρωσαν την κατάκτηση με το νοτιότερο τμήμα του νησιού (1091), το Παλέρμο εξακολουθούσε να είναι πρωτεύουσα της Σικελίας και με τους Νορμανδούς όπως με τους Άραβες.
Οι Νορμανδοί ολοκλήρωσαν την κατάκτηση με το νοτιότερο τμήμα του νησιού (1091), το Παλέρμο εξακολουθούσε να είναι πρωτεύουσα της Σικελίας και με τους Νορμανδούς όπως με τους Άραβες.


===Νορμανδοί===
====Νορμανδοί====


Η Νορμανδική οικογένεια του Ωτβίλ ήταν απόγονοι των [[Βίκιγκ]], σεβάστηκαν τους πολιτισμούς που βρήκαν στο νησί αλλά προσπάθησαν να μεταδώσουν και τον δικό τους, ασπάστηκαν τις συνήθειες, τα έθιμα και την πολιτική των προκατόχων τους. Πολλοί Νορμανδοί είχαν την ενδυμασία, την ομιλία και την κόμμωση των Βυζαντινών και των Αράβων ενώ οι βασιλιάδες είχαν στα ανάκτορα τους ευνούχους και χαρέμια.<ref>http://www.initaly.com/regions/sicily/chronol.htm</ref><ref>Johns, Jeremy (2002). Arabic Administration in Norman Sicily: The Royal Diwan. Cambridge studies in Islamic civilization. Cambridge, England: Cambridge University Press. σσ. 249–250</ref>
Η Νορμανδική οικογένεια του Ωτβίλ ήταν απόγονοι των [[Βίκιγκ]], σεβάστηκαν τους πολιτισμούς που βρήκαν στο νησί αλλά προσπάθησαν να μεταδώσουν και τον δικό τους, ασπάστηκαν τις συνήθειες, τα έθιμα και την πολιτική των προκατόχων τους. Πολλοί Νορμανδοί είχαν την ενδυμασία, την ομιλία και την κόμμωση των Βυζαντινών και των Αράβων ενώ οι βασιλιάδες είχαν στα ανάκτορα τους ευνούχους και χαρέμια.<ref>http://www.initaly.com/regions/sicily/chronol.htm</ref><ref>Johns, Jeremy (2002). Arabic Administration in Norman Sicily: The Royal Diwan. Cambridge studies in Islamic civilization. Cambridge, England: Cambridge University Press. σσ. 249–250</ref>
Γραμμή 85: Γραμμή 89:
Η εκκλησία της Σικελίας η οποία μέχρι την Νορμανδική κατάκτηση ανήκε στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] μετέβη στην [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Loud, G. A. (2007). The Latin Church in Norman Italy. Cambridge University Press. σ. 494.</ref>
Η εκκλησία της Σικελίας η οποία μέχρι την Νορμανδική κατάκτηση ανήκε στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] μετέβη στην [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Loud, G. A. (2007). The Latin Church in Norman Italy. Cambridge University Press. σ. 494.</ref>


====Αραγωνέζοι και Σικελικός Εσπερινός====
===Ανδεγαυική κατοχή===

Η δυναστεία των Ωτβίλ κυβέρνησε την Σικελία περίπου έναν αιώνα, η τελευταία διάδοχος του Ρογήρου [[Κωνσταντία Ωτβίλ της Σικελίας]] παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο ΣΤ΄]].<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref>
Με τον γάμο ο [[Οίκος των Χοενστάουφεν]] που ήταν Γερμανοί από την [[Σουηβία]] κληρονόμησαν το βασίλειο της Σικελίας, ο γιος τους [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν]] ήταν ένας από τους κορυφαίους και τους πιό καλλιεργημένους μονάρχες του Μεσαίωνα. Η Κωνσταντία Ωτβίλ ανέθεσε την κηδεμονία του γιου της στον πάπα [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Ιννοκέντιο Γ΄]] που βρήκε την ευκαιρία να αποσπάσει την Σικελία από την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Ο Φρειδερίκος Β΄ στέφτηκε στο Παλέρμο βασιλιάς της Σικελίας σε ηλικία τεσσάρων ετών (1198), δέχτηκε ευρύτατη εκπαίδευση και μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερα στους δρόμους του Παλέρμο, έμαθε πολλές ξένες γλώσσες όπως Αραβικά και Ελληνικά και πολλά μυστικά των Ιουδαίων. Σε ηλικία 12 ετών καθαίρεσε τον εκπρόσωπο του πάπα και ανέλαβε ο ίδιος την εξουσία, σε ηλικία 15 ετών παντρεύτηκε την [[Κωνσταντία της Αραγωνίας]] και ξεκίνησε τις προσπάθειες του να αποκαταστήσει την αυτοκρατορική εξουσία. Την περίοδο 1221 - 1226 μετακίνησε όλους τους Μουσουλμάνους της Σικελίας στην Απουλία.<ref>http://www.dieli.net/SicilyPage/History/SicilianHist.html</ref> Οι συγκρούσεις ανάμεσα στον πάπα και τον αυτοκράτορα ανάγκασαν τον πάπα [[Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄|Ιννοκέντιο Δ΄]] να στέψει τον πρίγκηπα [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο, κόμη του Ανζού και της Προβηγκίας]] βασιλιά της Σικελίας και της Νεαπόλεως.<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref>

Η αυταρχική διακυβέρνηση των Ανδεγαυών και η ψηλή φορολογία οδήγησαν τους κατοίκους σε επανάσταση, οι περισσότεροι Γάλλοι στο νησί θανατώθηκαν όταν ξέσπασε ο [[Σικελικός Εσπερινός]] (1282).<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref> Ο [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας]] που είχε παντρευτεί την εγγονή του Φρειδερίκου Β΄ [[Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας]] έγινε βασιλιάς της Σικελίας με την υποστήριξη του πάπα. Ο [[Πάπας Μαρτίνος Δ΄]] με καταγωγή από το [[Ιλ-ντε-Φρανς]] ανακήρυξε Σταυροφορία εναντίον του [[Οίκος της Βαρκελώνης|Οίκου της Βαρκελώνης]] αλλά απέτυχε. Ο πόλεμος έληξε με την ''"Συνθήκη της Κλαταμπελλόττας"'' (1302) σύμφωνα με την οποία ο γιός του Πέτρου Γ΄ [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας]] αναγνωρίστηκε βασιλιάς της Σικελίας ενώ ο γιος του Καρόλου του Ανδεγαυού [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως]] αναγνωρίστηκε από τον πάπα [[Πάπας Βονιφάτιος Η΄|Βονιφάτιο Η΄]] [[Κατάλογος μοναρχών της Νεαπόλεως|Βασιλιάς της Νεαπόλεως]].<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref> Η Σικελία κυβερνήθηκε από συγγενείς των [[Κατάλογος μοναρχών της Αραγωνίας|Βασιλέων της Αραγωνίας]] μέχρι το 1409, στην συνέχεια πέρασε στο [[Στέμμα της Αραγωνίας]].<ref>E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005</ref> Η Μεσσήνη ήταν η πρώτη πόλη στην Σικελία στην οποία έφτασε τον Οκτώβριο του 1347 η [[Μαύρη πανώλη]] από την Ευρώπη.<ref>Taylor, Julie (19 August 2003). Muslims in Medieval Italy: The Colony at Lucera</ref>

===Νεώτερα χρόνια===

====Βουρβόνοι====

Ο [[Φερδινάνδος Β' της Αραγώνας]] ανακήρυξε στην Ισπανία την [[Ιερά Εξέταση]] και διέταξε να εκδιωχθούν όλοι οι [[Ιουδαϊσμός|Εβραίοι]] από την Σικελία (1492).<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref> Το ανατολικό νησί συγκλονίστηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς (1542, 1693), λίγο πρίν η Σικελία είχε πληγεί από επιδημία πανώλης.<ref>http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm</ref> Ο ισχυρότατος σεισμός του 1693 κόστισε στην Σικελία 60.000 νεκρούς.<ref>https://www.thoughtco.com/spread-of-the-black-death-through-europe-4123214</ref> Τον 17ο αιώνα σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις αλλά συνετρίβησαν με μεγάλη βιαιότητα ιδιαίτερα στο Παλέρμο και την Μεσσήνη.<ref>E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005</ref> Οι επιδρομές των σκλάβων από την βόρεια Αφρική ερήμωσαν τις ακτές μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.<ref>http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2381585.stm</ref><ref>http://www.bbc.co.uk/history/british/empire_seapower/white_slaves_01.shtml</ref> Με την [[Συνθήκη της Ουτρέχτης]] (1713) ο [[Οίκος της Σαβοΐας]] ανέλαβε την διακυβέρνηση της Σαρδηνίας αλλά μόνο 7 χρόνια, στην συνέχεια έγινε η ανταλλαγή της με το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] με τον αυτοκράτορα [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ΄]] του [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκου των Αψβούργων]].<ref>Robert Davis (2004), "Christian Slaves, Muslim Masters: White Slavery in the Mediterranean, the Barbary Coast and Italy, 1500–1800".</ref>

Την εποχή που οι Αυστριακοί ήταν απασχολημένοι με τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής ο [[Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας]] κατέκτησε τα βασίλεια της Σικελίας και της Νεαπόλεως.<ref>https://www.heraldica.org/topics/france/utrecht.htm</ref> Η Σικελία και η Νεάπολη παρέμειναν ένα ανεξάρτητο βασίλειο που κυβερνήθηκε από τους Βουρβόνους της Ισπανίας αλλά όταν ο [[Ναπολέων Α΄]] δημιούργησε την [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία]] κατέλαβε την Νάπολη και παρέδωσε τον θρόνο της πόλης στον μεγαλύτερο αδελφό του [[Ιωσήφ Βοναπάρτης|Ιωσήφ Βοναπάρτη]]. Ο [[Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών]] οπισθοχώρησε μονάχα στην Σικελία που την κράτησε με την προστασία του ισχυρού Βρετανικού ναυτικού.<ref>https://web.archive.org/web/20030804170901/http://www.realcasadiborbone.it/uk/archiviostorico/cs_04.htm</ref> Η Σικελία συμμετείχε στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντιους Πολέμους]] με την παρουσία του Άγγλου λόρδου Ουίλιαμ Μπέντινκ που τοποθέτησε ισχυρό στρατό στο νησί για να το προστατέψει από τους Γάλλους. Η Σικελία και η Νάπολη ενώθηκαν στο [[Βασίλειο των Δύο Σικελιών]] με τον [[Οίκος των Βουρβόνων|Οίκο των Βουρβόνων]]. Ακολούθησαν ισχυρά επαναστατικά κινήματα εναντίον των Βουρβόνων (1820, 1848) ιδιαίτερα στην Σικελία που απαιτούσε την εκδίωξη τους και την ανεξαρτησία του νησιού, στην δεύτερη (1848) πέτυχαν μία σύντομη περίοδο ανεξαρτησίας. Οι Βουρβόνοι ανέλαβαν ξανά τον έλεγχο στην Σικελία και κυβέρνησαν μέχρι το 1860.<ref>http://www.clash-of-steel.co.uk/conflicts/entry/?battle=CAMPOTENES01</ref>

====Ιταλική ενοποίηση====


Στην ''"Εκστρατεία των Χιλίων"'' που ακολούθησε ο επαναστάτης [[Τζουζέπε Γκαριμπάλντι]] κατέλαβε την Σικελία (1860) που συμμετείχε στην [[Ιταλική ενοποίηση]] μαζί με τις υπόλοιπες περιοχές της Ιταλικής χερσονήσου.<ref>https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html</ref> Η κατάκτηση ξεκίνησε από τα [[Μαρσάλα]], πολλοί γηγενείς Σικελοί τον βοήθησαν να κατακτήσει ολόκληρη την νότια Ιταλία. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Γκαριμπάλντι ολοκληρώθηκαν με την πολιορκία της [[Γκαέτα]], οι τελευταίοι Βουρβόνοι εκδιώχθηκαν και ολόκληρη η νότια Ιταλία πέρασε στον [[Κατάλογος μοναρχών της Σαρδηνίας|Βασιλιά της Σαρδηνίας]] [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄]].<ref>https://www.britannica.com/place/Sicily</ref> Η Σικελία πέρασε στο [[Βασίλειο της Ιταλίας]] ύστερα από δημοψήφισμα, ο πληθυσμός του νησιού ψήφισε σε ποσοστό 75% υπέρ της Ένωσης (17 Μαρτίου 1861). Το βασίλειο της Ιταλίας προσπάθησε να κάνει επενδύσεις στην Σικελία αλλά η ανάπτυξη στο νησί ήταν μηδενική, αυτό προκάλεσε ένα μεγάλο τμήμα μετανάστευσης των κατοίκων.<ref>https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html</ref>
Λόγω των [[Σταυροφορίες|σταυροφοριών]] που γίνονταν εκείνη την εποχή υπήρξαν ταραχές και συγκρούσεις μουσουλμάνων (Αράβων) και χριστιανών με αποτέλεσμα ο [[Φρειδερίκος Β' Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β']] να διώξει όλους τους Άραβες που είχαν απομείνει στο νησί, το [[1224]].
Το [[1266]] οι Χοενστάουφεν ήρθαν σε σύγκρουση με τον [[Πάπας|Πάπα]]. Ο Πάπας, ψάχνοντας έναν καινούριο βασιλιά της Σικελίας που θα ήταν συνεννοήσιμος και φιλικά προσκείμενος στην ''Αγία Έδρα'', τον βρήκε στο πρόσωπο του Καρόλου Α', δούκα του Ανζού και αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου, βασιλιά της Γαλλίας. Ο Κάρολος νίκησε τους Χοενστάουφεν και κατέλαβε τη Σικελία με τις ευλογίες του Πάπα. Οι Σικελοί δυσανασχετούσαν με τη διακυβέρνησή του. Η αντίδραση στη [[Φράγκοι|Φράγκικη]] κατοχή κατέληξε στους [[Σικελικοί Εσπερινοί|Σικελικούς Εσπερινούς]] ([[1282]]) και σε έναν πόλεμο που ενέπλεξε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής. Η Σικελία στο τέλος του πολέμου έγινε ανεξάρτητο βασίλειο με ηγεμόνες από την [[Αραγωνία]], ενώ οι Ανζού συνέχισαν να κυβερνούν στη Νότια Ιταλία με έδρα τη [[Νάπολη]]. Το [[1479]] περιήλθε στην κατοχή της [[Ισπανία]]ς, το [[1656]] την έπληξε επιδημία πανούκλας και ακολούθησε ισχυρός σεισμός που έπληξε την ανατολική πλευρά του νησιού ([[1693]]).


Πολλοί εργάτες και χωρικοί διοργανώθηκαν στις [[Ιταλικές Φάσι Μάχης]] και οργάνωσαν πολλές εξεγέρσεις που έγινε εύκολα η καταστολή τους.<ref>https://web.archive.org/web/20071018230534/http://www.geocities.com/capitolHill/rotunda/2209/Sicily.html</ref><ref>https://www.britannica.com/topic/fascio-siciliano</ref> Ο μεγάλος σεισμός της Μεσσήνης σκότωσε περισσότερους από 80.000 ανθρώπους (28 Δεκεμβρίου 1908).<ref>https://www.britannica.com/event/Messina-earthquake-and-tsunami-of-1908</ref> Την ίδια εποχή παρατηρήθηκαν οι πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στην Ιταλική κυβέρνηση και την [[Σικελική μαφία]]. Η καταγωγή της Σικελικής μαφίας είναι άγνωστη, πολλοί την παραπέμπουν στους ιδιωτικούς φύλακες που προσέλαβαν τον 18ο αιώνα οι μεγάλοι έμποροι και οι γαιοκτήμονες για να προστατεύσουν την περιουσία τους από τους ληστές. Οι μάχες ανάμεσα στην Σικελική μαφία και τον στρατό της Ιταλικής κυβέρνησης είχαν πολλές διακυμάνσεις. Οι [[Καραμπινιέροι]] ο κυβερνητικός αστυνομικός στρατός δεν μπόρεσε να τους υποτάξει επειδή η Μαφία είχε στενές σχέσεις με τον πληθυσμό και την τοπική αυτοδιοίκηση του νησιού αλλά και χάρη στο αδύναμο Ιταλικό δικαστικό σύστημα.<ref>https://web.archive.org/web/20071111034455/http://www.carabinieri.it/Internet/Arma/Ieri/Storia/Vista%2Bda/Fascicolo%2B22/01_Fascicolo%2B22.htm</ref>
===Η Σικελία υπό την δυναστεία των Βουρβόνων της Ισπανίας===
Το [[1734]] η Σικελία μαζί με την Νάπολη καταλήφθηκαν από το βασιλιά της [[Ισπανία]]ς [[Κάρολος Γ' της Ισπανίας|Κάρολο Γ']] δημιουργώντας το διπλό «[[Βασίλειο των δύο Σικελιών]]» που ενώθηκε με το [[Βουρβόνοι|Βουρβονικό]] βασίλειο της [[Νάπολη]]ς και το παρέδωσε ανεξάρτητο στον μικρότερο γιο του [[Φερδινάνδος Α' των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδο]]. Τον Ιανουάριο του 1799, το βασίλειο της Νάπολης κηρύχθηκε δημοκρατία ύστερα από επανάσταση που κράτησε μόνο 6 μήνες. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Φερδινάνδος επανήλθε στον θρόνο. Στις 26 Δεκεμβρίου 1805, ο [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέων Βοναπάρτης]] κατέλαβε τη Νάπολη και την Σικελία, κήρυξε έκπτωτο τον Φερδινάνδο τοποθετώντας τον αδελφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη.
Μετά την πτώση του Βοναπάρτη ο [[Γιοακίμ Μυρά]], που είχε διαδεχθεί τον Ιωσήφ Βοναπάρτη ως βασιλιάς της Νάπολης (1808), εκθρονίστηκε (1815) και ο Φερδινάνδος ο οποίος ήταν πάντοτε τυπικά βασιλιάς επέστρεψε στην Νάπολη. Ο Φερδινάνδος μετά την επιστροφή του ένωσε σε ένα τα δύο βασίλεια και αναγκάστηκε κάτω από την έντονη πίεση της Ιεράς Συμμαχίας υπό τον Μέττερνιχ να ασκήσει απολυταρχική διακυβέρνηση κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα πρώτα επαναστατικά κινήματα (1820).
Ο εγγονός του Φερδινάνδου Α' [[Φερδινάνδος Β' των δύο Σικελιών]] πολύ σκληρός και αυταρχικός μετά το 1837 δημιούργησε έντονες αντιδράσεις με αποτέλεσμα το επαναστατικό κίνημα του 1848 και την προσωρινή του εκθρόνηση. Επανήλθε σύντομα με βία και σφαγές έγινε ακόμα αυταρχικότερος με αποτέλεσμα να χάσει την υποστήριξη των Άγγλων, η απώλεια της στήριξης των Άγγλων θα είναι τελικά αιτία αμέσως μετά τον θάνατο του (1859) το βασίλειο του να καταληφθεί και να προσαρτηθεί στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, με την δημιουργία του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.


====20oς αιώνας====
===Ένωση της Σικελίας με την Ιταλία===
Ο γιος και διάδοχος του Φερδινάνδου Β' [[Φραγκίσκος Β' των δύο Σικελιών]] στάθηκε ανίκανος να αντιμετωπίσει την επέλαση του Γκαριμπάλντι αφού η δυναστεία των Βουρβόνων είχε γίνει μισητή από το λαό των δύο ενωμένων βασιλείων.
Το [[1860]] η Σικελία, μετά την εκστρατεία του [[Τζουζέπε Γκαριμπάλντι]] ενώθηκε με την υπόλοιπη Ιταλία, ο Γκαριμπάλντι περνώντας τα στενά της Μεσσήνης έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τον τοπικό πληθυσμό. Ο Ροσαλίνο Πίλο και ο Φραντσέσκο Κρίσπι προετοιμάστηκαν να ανοίξουν τις πύλες να υποδεχτούν τον Γκαριμπάλντι, ο οποίος (Μάης 1860) έφτασε στην πόλη Μάρσαλα και κατάκτησε το νησί της Σικελίας με ευκολία. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1860, ο βασιλιάς Φραγκίσκος και η σύζυγος του προ της εισόδου του Γκαριμπάλντι δραπέτευσε από την πόλη. Την άλλη μέρα ο Γκαριμπάλντι εισήλθε στην πόλη και εγκατέστησε επαρχιακή κυβέρνηση. Ο Γαλλικός στόλος αποσύρθηκε και το 1861 ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Ιταλίας για λογαριασμό του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Β', καθώς έπεσαν και τα τελευταία φρούρια της [[Γκαέτα]] και της [[Μεσσίνα]].
Το [[1866]] το Παλέρμο επαναστάτησε κατά της Ιταλίας, η πόλη όμως βομβαρδίστηκε από το ιταλικό ναυτικό και οι πρωτεργάτες της επανάστασης εκτελέστηκαν, με αποτέλεσμα η Σικελία να υποταχθεί ξανά στο Ιταλικό κράτος. Από το [[1861]] έως το [[1871]], έλαβε χώρα ένας εκτεταμένος [[ανταρτοπόλεμος]] κατά των «ενωτικών», σε όλη τη Σικελία και νότια Ιταλία. Οι ιταλικές κυβερνήσεις επέβαλαν [[Στρατιωτικός νόμος|στρατιωτικό νόμο]] και ο ιταλικός στρατός ρήμαξε την περιοχή, εκτέλεσε χιλιάδες κατοίκους, φυλάκισε δεκάδες χιλιάδων, κατέστρεψε χωριά και απέλασε κόσμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της οικονομίας της περιοχής και τη μαζική μετανάστευση. Το [[1894]], εργατικές ταραχές έφεραν ξανά τον στρατιωτικό νόμο.


Την δεκαετία του 1920 ο [[Φασισμός]] αποφάσισε να αντιμετωπίσει δυναμικά την Μαφία με τον νομάρχη Σεζάρ Μόρι που έμεινε γνωστός σαν ''"Σιδηρούς νομάρχης"'', είχε για πρώτη φορά σημαντικές επιτυχίες απέναντι στην δράση της.<ref>https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html</ref> Όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] η Μαφία βοήθησε τους [[Συμμαχικές δυνάμεις (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)|Συμμάχους]] με αποτέλεσμα να επιτεθούν στις 25 Ιουλίου και να καταλάβουν εύκολα το νησί.<ref>http://www.bestofsicily.com/history3.htm</ref> Η Σικελία συμμετείχε στην Ιταλική Δημοκρατία σαν μία από την 20 Ιταλικές Περιφέρειες, ήταν μία από τις 5 Περιφέρειες που είχαν αυτονομία.<ref>http://www.grifasi-sicilia.com/regione_sicilia_gbr.html</ref> Οι μεταρρυθμίσεις της Ιταλικής κυβέρνησης και τα προγράμματα για τον νότο την περίοδο 1950 - 1984 διέκοψαν την παρακμή και έφεραν ανάπτυξη με πολλές βιομηχανίες, αεροδρόμια και οδικούς άξονες. Την δεκαετία του 1980 η Μαφία δέχτηκε σκληρό πλήγμα με την δράση δύο διακεκριμένων δικαστών του [[Τζοβάνι Φαλκόνε]] και του Πάολο Μπορσελίνο.<ref>http://www.scudit.net/mdfalcone.htm</ref> Την περίοδο 1990 - 2005 η ανεργία έπεσε από το 23% στο 11%.<ref>https://www.britannica.com/place/Italy#319101.hook</ref>
Το δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος, γνωστό ως [[Σικελική μαφία|Μαφία]], μεγάλωσε στα τέλη του 19ου αιώνα και άπλωσε παρακλάδια και σε άλλες χώρες, κυρίως στις [[Η.Π.Α.]].


== Διοίκηση ==
== Διοίκηση ==
Γραμμή 163: Γραμμή 175:
*Stockton, David (1971). Cicero: A Political Biography. Oxford University Press.
*Stockton, David (1971). Cicero: A Political Biography. Oxford University Press.
*Takayama, Hiroshi (1993). The Administration of the Norman Kingdom of Sicily. Leiden, the Netherlands: E.J. Brill.
*Takayama, Hiroshi (1993). The Administration of the Norman Kingdom of Sicily. Leiden, the Netherlands: E.J. Brill.
*Taylor, Julie (19 August 2003). Muslims in Medieval Italy: The Colony at Lucera
*Robert Davis (2004), "Christian Slaves, Muslim Masters: White Slavery in the Mediterranean, the Barbary Coast and Italy, 1500–1800".


==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
Γραμμή 187: Γραμμή 201:
*[http://www.initaly.com/regions/sicily/chronol.htm Χρονολογίες της Σικελίας]
*[http://www.initaly.com/regions/sicily/chronol.htm Χρονολογίες της Σικελίας]
*[https://web.archive.org/web/20091001173814/http://www.boisestate.edu/courses/crusades/Europe/italy/02.shtml Νορμανδική Σικελία]
*[https://web.archive.org/web/20091001173814/http://www.boisestate.edu/courses/crusades/Europe/italy/02.shtml Νορμανδική Σικελία]
*[http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm Οι Νορμανδοί της Σικελίας]
*[http://www.dieli.net/SicilyPage/History/SicilianHist.html Ιστορία της Σικελίας]
*[https://www.thoughtco.com/spread-of-the-black-death-through-europe-4123214 Η εξάπλωση του Μαύρου Θανάτου στην Ευρώπη]
*[http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2381585.stm Οι σεισμοί στην Ιταλία]
*[https://www.heraldica.org/topics/france/utrecht.htm Η Συνθήκη της Ουτρέχτης]
*[https://web.archive.org/web/20030804170901/http://www.realcasadiborbone.it/uk/archiviostorico/cs_04.htm Κάρολος των Βουρβόνων]
*[https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html Η μετανάστευση των Ιταλών]
*[https://www.britannica.com/place/Sicily Σικελία]
*[https://web.archive.org/web/20071018230534/http://www.geocities.com/capitolHill/rotunda/2209/Sicily.html Βασίλειο της Σικελίας]
*[https://www.britannica.com/topic/fascio-siciliano Ο φασισμός στην Σικελία]
*[https://www.britannica.com/event/Messina-earthquake-and-tsunami-of-1908 Ο σεισμός στην Μεσσήνη]
*[http://www.bestofsicily.com/history3.htm Σύγχρονη Σικελία]


{{Περιφέρειες της Ιταλίας}}
{{Περιφέρειες της Ιταλίας}}

Έκδοση από την 07:22, 15 Απριλίου 2019

Συντεταγμένες: 37°30′N 14°00′E / 37.500°N 14.000°E / 37.500; 14.000

Σικελία
Sicilia
Σημαία
Γεωγραφία
ΤοποθεσίαΜεσόγειος Θάλασσα
Έκταση25.708 km²
Χώρα
ΠρωτεύουσαΠαλέρμο (πληθ. 657.935)
Δημογραφικά
Πληθυσμός5.036.666
Πυκνότητα195,9 /χλμ2
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαregione.sicilia.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Εικόνα δορυφόρου στην οποία φαίνεται η έκρηξη του ηφαιστείου Αίτνα το 2002

Η Σικελία είναι αυτόνομη περιοχή της Ιταλίας και το μεγαλύτερο νησί όλης της Μεσογείου, με έκταση 25.708 τ.χλμ.. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Παλέρμο.

Γεωγραφία

Τα στενά της Μεσσήνης χωρίζουν τη Σικελία από την ιταλική χερσόνησο και ειδικότερα από την περιοχή της Καλαβρίας. Το ηφαίστειο της Αίτνας βρίσκεται κοντά στην Κατάνη. Η Αίτνα έχει υψόμετρο 3.320 μέτρα και είναι το υψηλότερο ηφαίστειο της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ενεργά παγκοσμίως.

Τα Αιολικά νησιά στα βόρεια, ανήκουν διοικητικά στη Σικελία όπως και τα νησιά Αιγάδες, το νησί Παντελλερία στα δυτικά, το νησί Ούστικα (Ustica) στα βορειοδυτικά και τα Πελάγια νησιά στα νοτιοδυτικά.

Ιστορία

Αρχαιότητα

Προϊστορικά φύλλα

Οι προϊστορικοί κάτοικοι της Σικελίας ήρθαν στο νησί σε τρία κύματα, οι παλιότεροι ήταν οι Σικανοί, όπως γράφει ο Θουκυδίδης ήρθαν από την Ιβηρική πιθανότατα την Καταλονία.[1][2] Πολλοί σύγχρονοι μελετητές έχουν εκφράσει την άποψη ότι ίσως να ήταν Ιλλυρικό φύλο.[3] Οι μελέτες των σπηλαίων της Σικελίας έχουν χρονολογήσει την ύπαρξη τους στο νησί από το Πλειστόκαινο γύρω στο 8.000 π.χ., την ίδια εποχή είχε εξαφανιστεί ο Σικελικός ιπποπόταμος και το είδος του ελέφαντα που υπήρχε στο νησί.[4] Το δεύτερο κύμα από το Αιγαίο Πέλαγος ήταν οι Έλυμοι, ενώθηκαν με το παλιότερο κύμα των Σικανών.[5]

Οι ιστορικές έρευνες στα μεγαλιθικά κτίρια του νησιού που χρονολογούνται την περίοδο 3.000 - 2.500 π.χ. δείχνουν με σαφήνεια την ύπαρξη δυο διαφορετικών πολιτισμών. Οι ερευνητές δεν αναγνώρισαν τον βαθμό που οι δύο πολιτισμοί αναμίχτηκαν μεταξύ τους, ο ένας είχε σαφή επίδραση από την Ευρώπη, ο άλλος από την Ανατολή.[6][7] Δεν έχουν βρεθεί αποδείξεις ότι είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των δύο φυλών, το βέβαιο είναι ότι οι Σικανοί μετακινήθηκαν ανατολικά όταν οι Έλυμοι εγκαταστάθηκαν στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Το τρίτο κύμα ήταν οι Σικελοί με βέβαιοι προέλευση από την Λιγυρία στην ηπειρωτική Ιταλία γύρω στο 1.200 π.χ., οι Σικελοί ανάγκασαν τους Σικανούς να μετακινηθούν από τις ακτές στο κέντρο του νησιού.[8] Άλλα δύο γνωστά φύλλα της προϊστορικής Σικελίας ήταν οι Αύσονες ένα Αιολικό φύλλο που ήρθε από το Μιλάνο και οι Μόργητες.

Οι Φοίνικες είχαν και αυτοί αρκετές αποικίες, όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το Zis (Πάνορμος για τους Έλληνες, σημερινό Παλέρμο), το Λιλύβαιο κλπ. Ο ανταγωνισμός Ελλήνων και Φοινίκων για το έλεγχο της Μεσογείου τους έφερε αντιμέτωπους και η Σικελία ήταν το μέρος όπου οι δύο πολιτισμοί ήταν πιο κοντά. Η Καρχηδόνα ήταν πολύ κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού και το 480 π.Χ., πιθανότατα σε συνεννόηση με τους Πέρσες, επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρου του νησιού αλλά ηττήθηκαν στη Μάχη της Ιμέρας. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα.

Ελληνικός εποικισμός

Οι Φοίνικες εγκαταστάθηκαν στο δυτικό τμήμα του νησιού λίγο πριν από τους Έλληνες.[9] Οι Φοίνικες ίδρυσαν πολλές αποικίες όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το Πάνορμο μετέπειτα Παλέρμο και το Λιλύβαιο. Ο θρυλικός Ελληνικός εποικισμός ξεκίνησε το 750 π.χ. με πρώτη σημαντική αποικία τις Συρακούσες που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι, ακολούθησε η ίδρυση μιας μεγάλης σειράς πόλεων όπως το Αγκριτζέντο, ο Σελινούντας Σικελίας, η Τζέλα, η Ιμέρα και η Μεσίνα.[10] Οι γηγενείς κάτοικοι Σικανοί και Σικελοί εξαφανίστηκαν ή ενσωματώθηκαν με τον Ελληνικό πληθυσμό, η γη ήταν πολύ εύφορη και οι Έλληνες είχαν απέραντες καλλιέργειες με ελιές και αμπέλια που τους έφεραν τεράστια εμπορικά κέρδη.[11] Οι μεγάλοι Έλληνες επιστήμονες της αρχαιότητας Αρχιμήδης και Εμπεδοκλής ήταν Σικελοί. Οι κάτοικοι ασπάστηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την Ελληνική θρησκεία, οι Έλληνες οικοδόμησαν αμέτρητους ναούς σε ολόκληρο το νησί με σημαντικότερη τοποθεσία την "Κοιλάδα των Ναών" στο Αγκριτζέντο.[12] Την εποχή που είχε ξεσπάσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος η Αθήνα είχε έντονο ενδιαφέρον να κατακτήσει το νησί και ξεκίνησε την Εκστρατεία στη Σικελία. Οι Συρακούσες συμμάχησαν με τους Σπαρτιάτες και τους Κορίνθιους και οι Αθηναίοι γνώρισαν φοβερή συντριβή, όσοι επέζησαν πουλήθηκαν δούλοι.[13]

Η Καρχηδόνα κατέλαβε το δυτικό τμήμα του νησιού ενώ οι Έλληνες παρέμειναν στο ανατολικό, οι Καρχηδόνιοι πιθανότατα συνεννοήθηκαν με τους Πέρσες που επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρου του νησιού αλλά ηττήθηκαν στη Μάχη της Ιμέρας. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα. Οι Έλληνες συμμάχησαν με την Ρωμαϊκή Δημοκρατία (262 π.χ.) που είχε στόχο να κατακτήσει το νησί. Η Ρώμη όταν ξέσπασε ο Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος επιτέθηκε στους Καρχηδόνιους της Σικελίας και τους νίκησε, η Καρχηδόνα έγινε η πρώτη Ρωμαϊκή επαρχία πέρα από την Ιταλική χερσόνησο (242 π.χ.).[14] Όταν ξέσπασε ο Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος οι Καρχηδόνιοι προσπάθησαν να ανακτήσουν την Σικελία από τους Ρωμαίους, πολλοί Έλληνες συμμάχησαν μαζί τους. Ο Αρχιμήδης ήταν σύμμαχος των Καρχηδονίων αλλά σκοτώθηκε όταν επιτέθηκαν οι Ρωμαίοι στις Συρακούσες (213 π.χ.)[15] Οι Ρωμαίοι έγιναν από τότε οριστικά κυρίαρχοι στο νησί, ο Ύπατος Βαλεριανός έστειλε αναφορά στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο ότι "δεν υπάρχει ούτε ένας Καρχηδόνιος στην Σικελία" (210 π.χ.).[16]

Ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Η Σικελία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες τις Συρακούσες στα ανατολικά και την Μαρσάλα στα δυτικά.[17] Ο Οκταβιανός Αύγουστος προσπάθησε να καθιερώσει τα Λατινικά αλλά απέτυχε, η Σικελία παρέμεινε στην γλώσσα και στα έθιμα Ελληνική. Η ευημερία που γνώρισε η Σικελία σημείωσε πτώση όταν την κυβέρνησε ο Βέρρες, ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων καταδίκασε τον Βέρρες στο έργο του "Ιν Βέρρεμ".[18] Στην Σικελία σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις ειδικά από σκλάβους όπως η πρώτη και η δεύτερη δουλική εξέγερση και η εξέγερση του Σέξτου Πομπήιου. Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 200 αλλά ο Κωνσταντίνος Α΄ τον καθιέρωσε σαν επίσημη θρησκεία μετά από πολλούς μάρτυρες όπως η Αγία Αγάθη, η Αγία Λουκία και ο Εύπλος.[19] Τους επόμενους δύο αιώνες ο χριστιανισμός διαδόθηκε ταχύτατα, η Ρωμαϊκή κυριαρχία διατηρήθηκε στο νησί περίπου 700 χρόνια.[20]

Όταν κατέρρευσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι Βάνδαλοι και ο αρχηγός τους Γιζέριχος, Γερμανική φυλή κατέλαβαν την Σικελία (440) αλλά σύντομα ο Οδόακρος ανακατέλαβε το νησί και κυβέρνησε την περίοδο 476 - 493 ολόκληρη την Ιταλικά χερσόνησο για λογαριασμό του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Οι Βάνδαλοι είχαν κατακτήσει πολλές περιοχές στην Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία και έγιναν ισχυρή δύναμη σε ολόκληρη την δυτική Ευρώπη.[21] Οι Οστρογότθοι ωστόσο μία νέα Γερμανική δύναμη και ο αρχηγός τους Θεοδώριχος ο Μέγας κατέκτησαν την Σικελία μαζί με την υπόλοιπη Ιταλία (488). Ο Θεοδώριχος αν και ήταν Γερμανός διατήρησε την Ρωμαϊκή θρησκεία και παράδοση και κήρυξε την ανεξιθρησκεία.[22]

Μεσαίωνας

Βυζαντινή αυτοκρατορία

Την περίοδο 535 - 554 ξέσπασαν οι Γοτθικοί πόλεμοι ανάμεσα στους Οστρογότθους και την Βυζαντινή αυτοκρατορία που κυβερνούσε το ανατολικό τμήμα της παλαιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Βελισάριος σαν απεσταλμένος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Μέγα κατέλαβε την Σικελία και την χρησιμοποίησε σαν βάση για να κατακτήσει ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο.[23] Τα επόμενα πέντε χρόνια έπεσαν στους Βυζαντινούς η Νάπολη, η Ρώμη, το Μιλάνο και η πρωτεύουσα των Οστρογότθων Ραβέννα.[24] Ο δυναμικός Οστρογότθος βασιλιάς Τωτίλας ανακατέλαβε σύντομα την Ιταλία, με αποκορύφωμα την κατάκτηση και την λεηλασία της Σικελίας (550). Ο Τωτίλας ηττήθηκε ωστόσο και σκοτώθηκε από τον νέο απεσταλμένο του Ιουστινιανού τον Αρμένιο στρατηγό Ναρσή (552).[25] Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ μεταβίβασε την Σικελία στην Ιταλική επαρχία, η Ελληνική γλώσσα ήταν η κύρια γλώσσα εκείνη την εποχή σε όλους τους κατοίκους. Με την εξάπλωση του Ισλάμ η Σικελία δέχθηκε επίθεση από τον Άραβα χαλίφη Οθμάν ιμπν Αφφάν (652) αλλά απέτυχαν να κατακτήσουν το νησί, επέστρεψαν στην Συρία με πολλά λάφυρα.[26] Οι επιδρομές των Αράβων με στόχο τις λεηλασίες συνεχίστηκαν μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα.[27]

Ο αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ αποφάσισε να μετακινήσει την πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από την Κωνσταντινούπολη στις Συρακούσες (660). Την επόμενη χρονιά με βάση την Σικελία ξεκίνησε επιθέσεις στο Λομβαρδικό βασίλειο του Μπενεβέντο που κατείχε το μεγαλύτερο τμήμα στην νότια Ιταλία.[28] Οι φήμες ότι ήθελε να μετακινήσει ο νεαρός αυτοκράτορας την πρωτεύουσα του στις Συρακούσες του κόστισαν την ζωή, δολοφονήθηκε στο λουτρό του (668).[29] Ο γιος του Κωνσταντίνος Δ΄ αντιμετώπισε αμέσως μία εξέγερση στην Σικελία, μετέβη αμέσως στο νησί, συνέτριψε τους επαναστάτες και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική γλώσσα ήταν η βασική γλώσσα σε όλους τους κατοίκους του νησιού. Ο αυτοκράτορας Λέων Γ´ από την Δυναστεία των Ισαύρων μετέφερε την εκκλησία της Σικελίας από την δικαιοδοσία της εκκλησίας της Ρώμης στην δικαιοδοσία του πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης (740).[30] Ο Βυζαντινός αρχηγός της Σικελίας Ευφήμιος δολοφόνησε την σύζυγο του και ζήτησε από μία μοναχή να τον παντρευτεί (826). Ο Μιχαήλ Β´ έστειλε τον στρατηγό του Κωνσταντίνο με εντολή να απαγορεύσει τον γάμο και να αποκεφαλίσει τον Ευφήμιο. Ο Ευφήμιος ωστόσο νίκησε, θανάτωσε τον Κωνσταντίνο και κατέλαβε τις Συρακούσες αλλά στην συνέχεια ηττήθηκε και ο ίδιος και δραπέτευσε στην βόρεια Αφρική.[31] Ο Ευφήμιος πρόσφερε την Σικελία στον εμίρη των Αγλαβιδών με αντάλλαγμα να τον κάνει στρατηγό ή να του δώσει κάποιο ψηλό αξίωμα, ένας Ισλαμικός στρατός στον οποίο συμμετείχαν Άραβες, Βέρβεροι, Κρήτες και Πέρσες επιτέθηκε στην Σικελία.[32]

Άραβες

Η Ισλαμική κατάκτηση της Σικελίας από τους Άραβες ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση με σημαντική αντίσταση, χρειάστηκε τουλάχιστον ένας αιώνας για να ολοκληρωθεί. Αρχικά κατακτήθηκαν οι Συρακούσες (878), στην συνέχεια η Ελληνική πόλη Ταορμίνα (962) μέχρι να ολοκληρωθεί η κατάκτηση ολόκληρης της Σικελίας (965).[33] Ο Γεώργιος Μανιάκης σαν αρχηγός του Βυζαντινού στρατού προσπάθησε τον 11ο αιώνα με Νορμανδούς μισθοφόρους να ανακαταλάβει το νησί αλλά συνάντησε μεγάλες δυσκολίες, οι Βυζαντινοί ολοκλήρωσαν την ανακατάληψη στα τέλη του 11ου αιώνα. Οι Άραβες άλλαξαν το καθεστώς γής ευνοοώντας σημαντικά τους μικρούς ιδιοκτήτες και βελτίωσαν τα αρδευτικά συστήματα. Η γλώσσα που δημιουργήθηκε στο νησί επί Αραβικής κυριαρχίας ήταν τα Σικελοαραβικά, είναι εμφανή σε πολλές λέξεις σε τοπικές διαλέκτους, τα Σικελοαραβικά εξαφανίστηκαν σήμερα αλλά εξελίχτηκαν στην Μαλτεζική γλώσσα που ομιλείται στην Μάλτα και τα γύρω νησιά. Μια περιγραφή για το Παλέρμο εκείνης της εποχής μας δίνει στα γραπτά του ένας Άραβας έμπορος που εισκέφτηκε την Σικελία (950), ένα κλειστό οχυρωμένο προάστιο οικοδομήθηκε στο κέντρο του Παλέρμο με το "Τζαμί της Παρασκευής" που έγινε αργότερα ο Καθεδρικός ναός της πόλης. Στο προάστιο "Άλ-Καλίσα" σημερινή Κάλσα ήταν τα ανάκτορα του Σουλτάνου, ένα τζαμί, κυβερνητικά γραφεία και μια ιδιωτική φυλακή, 7.000 κάτοικοι ήταν έμποροι κρεάτων με 150 καταστήματα. Το Παλέρμο ανήκε στην αρχή στους Αγλαβίδες, στην συνέχεια πέρασε στο Εμιράτο της Σικελίας που ασκούσε κυριαρχία το Χαλιφάτο των Φατιμιδών.

Την εποχή που κυβερνούσαν οι Άραβες ακολούθησαν στο νησί ασταμάτητες Βυζαντινές εξεγέρσεις και πολλά ανατολικά τμήματα ανεξαρτητοποιήθηκαν, οι Άραβες μετέφεραν στην Σικελία πορτοκαλιές, λεμονιές, φιστικιές και ζαχαροκάλαμα.[34] Οι Άραβες χώρισαν το νησί σε τρία τμήματα, επέτρεψαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία στους Ορθόδοξους κατοίκους, ήταν υποχρεωμένοι μόνο να πληρώσουν ένα μικρό χαράτσι που μειώθηκε σε όσους κατείχαν κυβερνητικά αξιώματα. Το Εμιράτο της Σικελίας άρχισε να διασπάται από εσωτερικές συγκρούσεις, την ίδια εποχή υπήρχε μικρός Εβραικός πληθυσμός στο νησί.[35] Εβδομήντα χρόνια μετά την οριστική απώλεια της Σικελίας οι Βυζαντινοί επιχείρησαν να ανακαταλάβουν την Σικελία με τον στρατηγό Μανιάκη (1038), ο ίδιος όμως δολοφονήθηκε σε μια Βυζαντινή εμφύλια σύγκρουση και δεν μπόρεσε να συνεχίσει το έργο του. Οι Νορμανδοί ωστόσο μπόρεσαν στα τέλη του αιώνα να ολοκληρώσουν την κατάκτηση, αρχηγός τους ήταν ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας από τον Οίκο των Ωτβίλ.[36] Οι Νορμανδοί κυρίευσαν την Απουλία, την Καλαβρία και την Μεσσήνη με 700 ιππότες. Ο Ρογήρος συνέχισε τις νίκες του με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Παλέρμο, το μεγαλύτερο τμήμα της Σικελίας έπεσε στα χέρια τους (1072).[37] Οι Νορμανδοί ολοκλήρωσαν την κατάκτηση με το νοτιότερο τμήμα του νησιού (1091), το Παλέρμο εξακολουθούσε να είναι πρωτεύουσα της Σικελίας και με τους Νορμανδούς όπως με τους Άραβες.

Νορμανδοί

Η Νορμανδική οικογένεια του Ωτβίλ ήταν απόγονοι των Βίκιγκ, σεβάστηκαν τους πολιτισμούς που βρήκαν στο νησί αλλά προσπάθησαν να μεταδώσουν και τον δικό τους, ασπάστηκαν τις συνήθειες, τα έθιμα και την πολιτική των προκατόχων τους. Πολλοί Νορμανδοί είχαν την ενδυμασία, την ομιλία και την κόμμωση των Βυζαντινών και των Αράβων ενώ οι βασιλιάδες είχαν στα ανάκτορα τους ευνούχους και χαρέμια.[38][39] Ο Ρογήρος πέθανε (1101) και τον διαδέχθηκε ο δεύτερος γιος από την τελευταία του σύζυγο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας, η μητέρα του Αδελαΐδα ντελ Βάστο ήταν κηδεμόνας του μικρού βασιλιά μέχρι την ενηλικίωση του (1112).[40] Ο Ρογήρος Β΄ είχε διαδεχτεί τον μεγαλύτερο αδελφό του Σίμων της Σικελίας που πέθανε σε νηπιακή ηλικία σαν "κόμης της Σικελίας", μετέτρεψε την Σικελία σε βασίλειο μαζί με την Απουλία, την Καλαβρία και τα νησιά της Μάλτας.[41] [42] Ο Έλληνας Γεώργιος Αντιοχέας διορίστηκε από τον Ρογήρο Β΄ στην θέση του "Εμίρη των εμίρηδων", συνέχισε την πολιτική του πατέρα τoυ μετατρέποντας το Βασίλειο της Σικελίας στο πλουσιότερο βασίλειο της Ευρώπης μετά από αυτό της Αγγλίας.

Η αυλή του Ρογήρου Β΄ ήταν το πιο φωτεινό πολιτιστικό κέντρο σε ολόκληρη την Μεσόγειο τον Μεσαίωνα, μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το πολυεθνικό Χαλιφάτο της Κόρδοβας. Αμέτρητοι επιστήμονες, τεχνίτες, γλύπτες και καλλιτέχνες ζούσαν τότε στην Σικελία, τα διατάγματα εκδόθηκαν στην Νορμανδική γλώσσα αλλά με πολλές Αραβικές και Ελληνικές επιδράσεις.[43][44] Η διακυβέρνηση ήταν δίκαιη απέναντι σε όλες τις εθνότητες που ζούσαν όπως Βυζαντινοί, Λομβαρδοί, Νορμανδοί, Άραβες και Ιουδαίοι, οι ιστορικοί έχουν μείνει έκπληκτοι από τα εκπληκτικά κτίσματα που έγιναν εκείνη την εποχή στο νησί.[45] Πολλοί μετανάστες ήρθαν την ίδια εποχή από την νότια Ιταλία και την Καμπανία. Οι κάτοικοι ήταν γλωσσικά πριν την Νορμανδική κατάκτηση κατά το ένα τρίτο Ελληνόφωνοι και κατά τα δύο τρίτα Αραβόφωνοι, μετά την Νορμανδική κατάκτηση έγιναν εξ'ολοκλήρου Λατινόφωνοι.[46] Η εκκλησία της Σικελίας η οποία μέχρι την Νορμανδική κατάκτηση ανήκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μετέβη στην Καθολική Εκκλησία.[47]

Αραγωνέζοι και Σικελικός Εσπερινός

Η δυναστεία των Ωτβίλ κυβέρνησε την Σικελία περίπου έναν αιώνα, η τελευταία διάδοχος του Ρογήρου Κωνσταντία Ωτβίλ της Σικελίας παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Ερρίκο ΣΤ΄.[48] Με τον γάμο ο Οίκος των Χοενστάουφεν που ήταν Γερμανοί από την Σουηβία κληρονόμησαν το βασίλειο της Σικελίας, ο γιος τους Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν ήταν ένας από τους κορυφαίους και τους πιό καλλιεργημένους μονάρχες του Μεσαίωνα. Η Κωνσταντία Ωτβίλ ανέθεσε την κηδεμονία του γιου της στον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ που βρήκε την ευκαιρία να αποσπάσει την Σικελία από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Φρειδερίκος Β΄ στέφτηκε στο Παλέρμο βασιλιάς της Σικελίας σε ηλικία τεσσάρων ετών (1198), δέχτηκε ευρύτατη εκπαίδευση και μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερα στους δρόμους του Παλέρμο, έμαθε πολλές ξένες γλώσσες όπως Αραβικά και Ελληνικά και πολλά μυστικά των Ιουδαίων. Σε ηλικία 12 ετών καθαίρεσε τον εκπρόσωπο του πάπα και ανέλαβε ο ίδιος την εξουσία, σε ηλικία 15 ετών παντρεύτηκε την Κωνσταντία της Αραγωνίας και ξεκίνησε τις προσπάθειες του να αποκαταστήσει την αυτοκρατορική εξουσία. Την περίοδο 1221 - 1226 μετακίνησε όλους τους Μουσουλμάνους της Σικελίας στην Απουλία.[49] Οι συγκρούσεις ανάμεσα στον πάπα και τον αυτοκράτορα ανάγκασαν τον πάπα Ιννοκέντιο Δ΄ να στέψει τον πρίγκηπα Κάρολο, κόμη του Ανζού και της Προβηγκίας βασιλιά της Σικελίας και της Νεαπόλεως.[50]

Η αυταρχική διακυβέρνηση των Ανδεγαυών και η ψηλή φορολογία οδήγησαν τους κατοίκους σε επανάσταση, οι περισσότεροι Γάλλοι στο νησί θανατώθηκαν όταν ξέσπασε ο Σικελικός Εσπερινός (1282).[51] Ο Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας που είχε παντρευτεί την εγγονή του Φρειδερίκου Β΄ Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας έγινε βασιλιάς της Σικελίας με την υποστήριξη του πάπα. Ο Πάπας Μαρτίνος Δ΄ με καταγωγή από το Ιλ-ντε-Φρανς ανακήρυξε Σταυροφορία εναντίον του Οίκου της Βαρκελώνης αλλά απέτυχε. Ο πόλεμος έληξε με την "Συνθήκη της Κλαταμπελλόττας" (1302) σύμφωνα με την οποία ο γιός του Πέτρου Γ΄ Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας αναγνωρίστηκε βασιλιάς της Σικελίας ενώ ο γιος του Καρόλου του Ανδεγαυού Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως αναγνωρίστηκε από τον πάπα Βονιφάτιο Η΄ Βασιλιάς της Νεαπόλεως.[52] Η Σικελία κυβερνήθηκε από συγγενείς των Βασιλέων της Αραγωνίας μέχρι το 1409, στην συνέχεια πέρασε στο Στέμμα της Αραγωνίας.[53] Η Μεσσήνη ήταν η πρώτη πόλη στην Σικελία στην οποία έφτασε τον Οκτώβριο του 1347 η Μαύρη πανώλη από την Ευρώπη.[54]

Νεώτερα χρόνια

Βουρβόνοι

Ο Φερδινάνδος Β' της Αραγώνας ανακήρυξε στην Ισπανία την Ιερά Εξέταση και διέταξε να εκδιωχθούν όλοι οι Εβραίοι από την Σικελία (1492).[55] Το ανατολικό νησί συγκλονίστηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς (1542, 1693), λίγο πρίν η Σικελία είχε πληγεί από επιδημία πανώλης.[56] Ο ισχυρότατος σεισμός του 1693 κόστισε στην Σικελία 60.000 νεκρούς.[57] Τον 17ο αιώνα σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις αλλά συνετρίβησαν με μεγάλη βιαιότητα ιδιαίτερα στο Παλέρμο και την Μεσσήνη.[58] Οι επιδρομές των σκλάβων από την βόρεια Αφρική ερήμωσαν τις ακτές μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.[59][60] Με την Συνθήκη της Ουτρέχτης (1713) ο Οίκος της Σαβοΐας ανέλαβε την διακυβέρνηση της Σαρδηνίας αλλά μόνο 7 χρόνια, στην συνέχεια έγινε η ανταλλαγή της με το Βασίλειο της Σαρδηνίας με τον αυτοκράτορα Κάρολο ΣΤ΄ του Οίκου των Αψβούργων.[61]

Την εποχή που οι Αυστριακοί ήταν απασχολημένοι με τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής ο Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας κατέκτησε τα βασίλεια της Σικελίας και της Νεαπόλεως.[62] Η Σικελία και η Νεάπολη παρέμειναν ένα ανεξάρτητο βασίλειο που κυβερνήθηκε από τους Βουρβόνους της Ισπανίας αλλά όταν ο Ναπολέων Α΄ δημιούργησε την Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία κατέλαβε την Νάπολη και παρέδωσε τον θρόνο της πόλης στον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωσήφ Βοναπάρτη. Ο Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών οπισθοχώρησε μονάχα στην Σικελία που την κράτησε με την προστασία του ισχυρού Βρετανικού ναυτικού.[63] Η Σικελία συμμετείχε στους Ναπολεόντιους Πολέμους με την παρουσία του Άγγλου λόρδου Ουίλιαμ Μπέντινκ που τοποθέτησε ισχυρό στρατό στο νησί για να το προστατέψει από τους Γάλλους. Η Σικελία και η Νάπολη ενώθηκαν στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών με τον Οίκο των Βουρβόνων. Ακολούθησαν ισχυρά επαναστατικά κινήματα εναντίον των Βουρβόνων (1820, 1848) ιδιαίτερα στην Σικελία που απαιτούσε την εκδίωξη τους και την ανεξαρτησία του νησιού, στην δεύτερη (1848) πέτυχαν μία σύντομη περίοδο ανεξαρτησίας. Οι Βουρβόνοι ανέλαβαν ξανά τον έλεγχο στην Σικελία και κυβέρνησαν μέχρι το 1860.[64]

Ιταλική ενοποίηση

Στην "Εκστρατεία των Χιλίων" που ακολούθησε ο επαναστάτης Τζουζέπε Γκαριμπάλντι κατέλαβε την Σικελία (1860) που συμμετείχε στην Ιταλική ενοποίηση μαζί με τις υπόλοιπες περιοχές της Ιταλικής χερσονήσου.[65] Η κατάκτηση ξεκίνησε από τα Μαρσάλα, πολλοί γηγενείς Σικελοί τον βοήθησαν να κατακτήσει ολόκληρη την νότια Ιταλία. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Γκαριμπάλντι ολοκληρώθηκαν με την πολιορκία της Γκαέτα, οι τελευταίοι Βουρβόνοι εκδιώχθηκαν και ολόκληρη η νότια Ιταλία πέρασε στον Βασιλιά της Σαρδηνίας Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄.[66] Η Σικελία πέρασε στο Βασίλειο της Ιταλίας ύστερα από δημοψήφισμα, ο πληθυσμός του νησιού ψήφισε σε ποσοστό 75% υπέρ της Ένωσης (17 Μαρτίου 1861). Το βασίλειο της Ιταλίας προσπάθησε να κάνει επενδύσεις στην Σικελία αλλά η ανάπτυξη στο νησί ήταν μηδενική, αυτό προκάλεσε ένα μεγάλο τμήμα μετανάστευσης των κατοίκων.[67]

Πολλοί εργάτες και χωρικοί διοργανώθηκαν στις Ιταλικές Φάσι Μάχης και οργάνωσαν πολλές εξεγέρσεις που έγινε εύκολα η καταστολή τους.[68][69] Ο μεγάλος σεισμός της Μεσσήνης σκότωσε περισσότερους από 80.000 ανθρώπους (28 Δεκεμβρίου 1908).[70] Την ίδια εποχή παρατηρήθηκαν οι πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στην Ιταλική κυβέρνηση και την Σικελική μαφία. Η καταγωγή της Σικελικής μαφίας είναι άγνωστη, πολλοί την παραπέμπουν στους ιδιωτικούς φύλακες που προσέλαβαν τον 18ο αιώνα οι μεγάλοι έμποροι και οι γαιοκτήμονες για να προστατεύσουν την περιουσία τους από τους ληστές. Οι μάχες ανάμεσα στην Σικελική μαφία και τον στρατό της Ιταλικής κυβέρνησης είχαν πολλές διακυμάνσεις. Οι Καραμπινιέροι ο κυβερνητικός αστυνομικός στρατός δεν μπόρεσε να τους υποτάξει επειδή η Μαφία είχε στενές σχέσεις με τον πληθυσμό και την τοπική αυτοδιοίκηση του νησιού αλλά και χάρη στο αδύναμο Ιταλικό δικαστικό σύστημα.[71]

20oς αιώνας

Την δεκαετία του 1920 ο Φασισμός αποφάσισε να αντιμετωπίσει δυναμικά την Μαφία με τον νομάρχη Σεζάρ Μόρι που έμεινε γνωστός σαν "Σιδηρούς νομάρχης", είχε για πρώτη φορά σημαντικές επιτυχίες απέναντι στην δράση της.[72] Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Μαφία βοήθησε τους Συμμάχους με αποτέλεσμα να επιτεθούν στις 25 Ιουλίου και να καταλάβουν εύκολα το νησί.[73] Η Σικελία συμμετείχε στην Ιταλική Δημοκρατία σαν μία από την 20 Ιταλικές Περιφέρειες, ήταν μία από τις 5 Περιφέρειες που είχαν αυτονομία.[74] Οι μεταρρυθμίσεις της Ιταλικής κυβέρνησης και τα προγράμματα για τον νότο την περίοδο 1950 - 1984 διέκοψαν την παρακμή και έφεραν ανάπτυξη με πολλές βιομηχανίες, αεροδρόμια και οδικούς άξονες. Την δεκαετία του 1980 η Μαφία δέχτηκε σκληρό πλήγμα με την δράση δύο διακεκριμένων δικαστών του Τζοβάνι Φαλκόνε και του Πάολο Μπορσελίνο.[75] Την περίοδο 1990 - 2005 η ανεργία έπεσε από το 23% στο 11%.[76]

Διοίκηση

Σικελία

(Έμβλημα)
(Σημαία)
Διοικητικές πληροφορίες
Χώρα    Ιταλία
Πρωτεύουσα   Παλέρμο
Πρόεδρος   Ροζάριο Κροτσέτα (PD)
Σύσταση   15 Μαΐου 1946
Άλλες πληροφορίες
Ζώνη ώρας   UTC+1
Τοποθεσία
Χάρτης
Χάρτης της περιφέρειας διαιρεμένης σε επαρχίες
Επίσημη ιστοσελίδα

Από το 1946 η Σικελία είναι αυτόνομη περιφέρεια της Ιταλίας.[77]. Ο Πρόεδρος Σαλβατόρε Κουφάρο παραιτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2008 και τρεις ημέρες μετά πρόεδρος ανέλαβε προσωρινά ο αντιπρόεδρος, Λίνο Λεάντσα. Στις προεδρικές εκλογές που έγιναν στις 5 Νοεμβρίου 2017 ο κεντροδεξιός Νέλλο Μουσουμέτσι εξελέγη πρόεδρος και ανέλαβε καθήκοντα στις 18 Νοεμβρίου.

  • Το Παλάτσο ντέι Νορμάννι ("Palazzo dei Normanni" που σημαίνει Παλάτι των Νορμανδών), έδρα του Περιφεριακού Συμβουλίου της Σικελίας.
    Το Παλάτσο ντέι Νορμάννι ("Palazzo dei Normanni" που σημαίνει Παλάτι των Νορμανδών), έδρα του Περιφεριακού Συμβουλίου της Σικελίας.

Χειρονομίες

Οι χειρονομίες χρησιμοποιούνται στη Σικελία από τη μακρινή αρχαιότητα: η πιθανή αιτία πρέπει να αναζητηθεί στις πολιτιστικές και εμπορικές σχέσεις με τους μεσογειακούς λαούς των αρχαίων χρόνων. Η μεγάλη μείξη γλωσσών και πολιτισμών σίγουρα έχει ενισχύσει τη χρήση χειρονομιών η οποία διευκολύνει την κατανόηση. Είναι όντως αρκετά φυσικό, όταν δυο ξενόγλωσσα άτομα δεν συνεννοούνται καλά μεταξύ τους να χρησιμοποιούν τις χειρονομίες για να αυξήσουν το επίπεδο κατανόησης στον διάλογο τους.

Μερικοί διατυπώνουν την υπόθεση πως η προέλευση αυτής της παράλληλης γλώσσας οφείλεται στην ανάγκη των νέων για επικοινωνία: παλαιότερα, οι περιορισμοί που επέβαλε η απόσταση ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια απαιτούσε τη δημιουργία ενός συνόλου σημείων με αρκετή ακρίβεια που θα τους βοηθούσε να προγραμματίζουν συναντήσεις ή απλά να ανταλλάζουν ιδέες. Ο κατεξοχήν τόπος αυτών των βουβών συζητήσεων ήταν η εκκλησία.

Ο Τζουζέπε Πιτρέ, μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε και με τις χειρονομίες στη Σικελία, μαζεύοντας όλες τις δυνατές πληροφορίες από το βιβλίο Usi e costumi, credenze e pregiudizi del popolo siciliano (1889). Ανάμεσα στις πολλές αναφορές, γίνεται λόγος για έναν μύθο κατά τον οποίο ένας βασιλιάς, όταν έφτασε στη Σικελία, θέλησε να βάλει σε δοκιμασία δυο υπεξούσιους του, να κάνουν ένα διάλογο χωρίς να χρησιμοποιήσουν λέξεις. Οι δυο υπεξούσιοι, που πιάστηκαν απροετοίμαστοι, πέρασαν τη δοκιμασία και προκάλεσαν μεγάλο θαυμασμό στον ηγεμόνα. Οι χειρονομίες λέγεται ότι είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της θεατρικότητας των κατοίκων της Σικελίας και ένας από τους πολλούς τρόπους για να δείξουν την αναγκαιότητα για ερμηνεία και απελευθέρωση της μεγάλης δημιουργικότητας.

Οι χειρονομίες δεν πρέπει να συγχέονται με την νοηματική γλώσσα, αν και πολλές από αυτές μοιάζουν με εκείνες της γραμματικής της ιταλικής νοηματικής γλώσσας. Σε ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του Σικελού σκηνοθέτη Λούκα Βούλλο, το La voce del corpo (=Η φωνή του σώματος), τα παραπάνω ήταν το θέμα σε ένα φιλμάκι που γνώρισε διεθνή επιτυχία.


Παραπομπές

  1. ↑ https://www.best-italian-wine.com/best-beach-in-Sicily.html
  2. ↑ https://web.archive.org/web/20131231001248/http://www.experiencefestival.com/a/Sicily_-_History/id/5462681
  3. ↑ https://books.google.gr/books?id=A7kGAAAAQAAJ&pg=PA11&lpg=PA11&dq=segre+sicano&source=web&ots=nafG4zc6s6&sig=x-ViYce3dJazDQqY72a3_4RHjVc&redir_esc=y#v=onepage&q=segre%20sicano&f=false
  4. ↑ https://books.google.gr/books?id=NjeM0kcp8swC&pg=PA72&dq=most+scholars+now+believe+that+the+sicans+and+Sicels,+as+well+as+the&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=most%20scholars%20now%20believe%20that%20the%20sicans%20and%20Sicels%2C%20as%20well%20as%20the&f=false
  5. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art141.htm
  6. ↑ https://www.britannica.com/topic/Sicani
  7. ↑ Piccolo, Salvatore; Darvill, Timothy (2013). Ancient Stones, The Prehistoric Dolmens of Sicily
  8. ↑ https://books.google.gr/books?id=NjeM0kcp8swC&pg=PA72&dq=most+scholars+now+believe+that+the+sicans+and+Sicels,+as+well+as+the&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=most%20scholars%20now%20believe%20that%20the%20sicans%20and%20Sicels%2C%20as%20well%20as%20the&f=false
  9. ↑ Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily
  10. ↑ Herbermann, Charles, ed. (1913). "Sicily" . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
  11. ↑ E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005
  12. ↑ https://web.archive.org/web/20030801195242/http://knowital.com/history/sicily/sicily-history.html
  13. ↑ http://italiansrus.com/articles/temples.htm
  14. ↑ Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed: The Rise and Fall of an Ancient Civilization. New Y ork: Viking.
  15. ↑ https://web.archive.org/web/20081202051716/http://encyclopedia.farlex.com/Sicily
  16. ↑ Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed. New York: Viking.
  17. ↑ Piccolo, Salvatore; Woodhouse, Jean (2013). Ancient Stones: The Prehistoric Dolmens of Sicily
  18. ↑ https://web.archive.org/web/20071218214904/http://www.10000bc.tv/
  19. ↑ https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false
  20. ↑ https://books.google.gr/books?id=JqsqlajAPCoC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=in+verrem+cicero+verres&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=in%20verrem%20cicero%20verres&f=false
  21. ↑ http://www.bestofsicily.com/history2.htm
  22. ↑ Privitera, John (2002). Sicily: An Illustrated History. Hippocrene Books.
  23. ↑ https://www.britannica.com/biography/Theodoric-king-of-Italy#949802.hook
  24. ↑ https://www.history.ac.uk/reviews/review/276
  25. ↑ https://www.history.ac.uk/reviews/review/276
  26. ↑ https://web.archive.org/web/20071102223028/http://www.historynet.com/magazines/military_history/3025271.html
  27. ↑ Kazhdan, Alexander, ed. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press. σ. 1892
  28. ↑ Davis-Secord, Sarah (2017). Where Three Worlds Met: Sicily in the Early Medieval Mediterranean. Ithaca: Cornell University Press. σ. 79.
  29. ↑ Davis-Secord, Sarah (2017). Where Three Worlds Met: Sicily in the Early Medieval Mediterranean. Ithaca: Cornell University Press. σ. 79.
  30. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art165.htm
  31. ↑ Treadgold. History of the Byzantine State, σσ. 354–355.
  32. ↑ https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf
  33. ↑ https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf
  34. ↑ http://www.bestofsicily.com/history2.htm
  35. ↑ https://web.archive.org/web/20070609094555/http://archaeology.stanford.edu/MountPolizzo/handbookPDF/MPHandbook5.pdf
  36. ↑ Raphael Patai, The Jewish Mind, Scribners, 1977, σ. 155–6
  37. ↑ Raphael Patai, The Jewish Mind, Scribners, 1977, σ. 155–6
  38. ↑ http://www.initaly.com/regions/sicily/chronol.htm
  39. ↑ Johns, Jeremy (2002). Arabic Administration in Norman Sicily: The Royal Diwan. Cambridge studies in Islamic civilization. Cambridge, England: Cambridge University Press. σσ. 249–250
  40. ↑ Raphael Patai, The Jewish Mind, Scribners, 1977, σ. 155–6
  41. ↑ https://web.archive.org/web/20091001173814/http://www.boisestate.edu/courses/crusades/Europe/italy/02.shtml
  42. ↑ Takayama, Hiroshi (1993). The Administration of the Norman Kingdom of Sicily. Leiden, the Netherlands: E.J. Brill. σ. 123
  43. ↑ Norwich, John Julius (1992). The Normans in Sicily: The Normans in the South 1016–1130 and the Kingdom in the Sun 1130–1194. Penguin Global.
  44. ↑ http://www.interamericaninstitute.org/norman_sicily.htm
  45. ↑ Norwich, John Julius (1992). The Normans in Sicily: The Normans in the South 1016–1130 and the Kingdom in the Sun 1130–1194. Penguin Global.
  46. ↑ http://www.interamericaninstitute.org/norman_sicily.htm
  47. ↑ Loud, G. A. (2007). The Latin Church in Norman Italy. Cambridge University Press. σ. 494.
  48. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  49. ↑ http://www.dieli.net/SicilyPage/History/SicilianHist.html
  50. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  51. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  52. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  53. ↑ E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005
  54. ↑ Taylor, Julie (19 August 2003). Muslims in Medieval Italy: The Colony at Lucera
  55. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  56. ↑ http://www.bestofsicily.com/mag/art171.htm
  57. ↑ https://www.thoughtco.com/spread-of-the-black-death-through-europe-4123214
  58. ↑ E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005
  59. ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2381585.stm
  60. ↑ http://www.bbc.co.uk/history/british/empire_seapower/white_slaves_01.shtml
  61. ↑ Robert Davis (2004), "Christian Slaves, Muslim Masters: White Slavery in the Mediterranean, the Barbary Coast and Italy, 1500–1800".
  62. ↑ https://www.heraldica.org/topics/france/utrecht.htm
  63. ↑ https://web.archive.org/web/20030804170901/http://www.realcasadiborbone.it/uk/archiviostorico/cs_04.htm
  64. ↑ http://www.clash-of-steel.co.uk/conflicts/entry/?battle=CAMPOTENES01
  65. ↑ https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html
  66. ↑ https://www.britannica.com/place/Sicily
  67. ↑ https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html
  68. ↑ https://web.archive.org/web/20071018230534/http://www.geocities.com/capitolHill/rotunda/2209/Sicily.html
  69. ↑ https://www.britannica.com/topic/fascio-siciliano
  70. ↑ https://www.britannica.com/event/Messina-earthquake-and-tsunami-of-1908
  71. ↑ https://web.archive.org/web/20071111034455/http://www.carabinieri.it/Internet/Arma/Ieri/Storia/Vista%2Bda/Fascicolo%2B22/01_Fascicolo%2B22.htm
  72. ↑ https://web.archive.org/web/20101127225428/http://oah.org/pubs/magazine/migrations/townsend.html
  73. ↑ http://www.bestofsicily.com/history3.htm
  74. ↑ http://www.grifasi-sicilia.com/regione_sicilia_gbr.html
  75. ↑ http://www.scudit.net/mdfalcone.htm
  76. ↑ https://www.britannica.com/place/Italy#319101.hook
  77. ↑ Rulers

Πηγές

  • Davis-Secord, Sarah (2017). Where Three Worlds Met: Sicily in the Early Medieval Mediterranean. Ithaca: Cornell University Press.
  • E. Zuppardo-S.Piccolo, Terra Mater: sulle sponde del Gela greco, Betania Ed., Caltanissetta 2005
  • Johns, Jeremy (2002). Arabic Administration in Norman Sicily: The Royal Diwan. Cambridge studies in Islamic civilization. Cambridge, England: Cambridge University Press.
  • Kazhdan, Alexander, ed. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press.
  • Loud, G. A. (2007). The Latin Church in Norman Italy. Cambridge University Press.
  • Miles, Richard (2010). Carthage Must Be Destroyed: The Rise and Fall of an Ancient Civilization. New Y ork: Viking.
  • Norwich, John Julius (1992). The Normans in Sicily: The Normans in the South 1016–1130 and the Kingdom in the Sun 1130–1194. Penguin Global.
  • Piccolo, Salvatore; Darvill, Timothy (2013). Ancient Stones, The Prehistoric Dolmens of Sicily
  • Privitera, John (2002). Sicily: An Illustrated History. Hippocrene Books.
  • Raphael Patai, The Jewish Mind, Scribners, 1977
  • Stockton, David (1971). Cicero: A Political Biography. Oxford University Press.
  • Takayama, Hiroshi (1993). The Administration of the Norman Kingdom of Sicily. Leiden, the Netherlands: E.J. Brill.
  • Taylor, Julie (19 August 2003). Muslims in Medieval Italy: The Colony at Lucera
  • Robert Davis (2004), "Christian Slaves, Muslim Masters: White Slavery in the Mediterranean, the Barbary Coast and Italy, 1500–1800".

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

π • σ • ε Περιφέρειες της Ιταλίας
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σικελία&oldid=7494699"