Τιτανομαχία

Για την Γιγαντομαχία, δείτε: Γιγαντομαχία.

Πόλεμος μεταξύ των Θεών του Ολύμπου και των Τιτάνων. Αναπαράσταση απο το αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών.

Στην ελληνική μυθολογία, η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων (οι οποίοι μάχονταν από το βουνό Όθρυς) και των Ολύμπιων θεών. Είναι γνωστή και ως η Μάχη των Τιτάνων ή Πόλεμος των Τιτάνων.

Μύθος

Ο πόλεμος είχε προλεχθεί στον Κρόνο από τη Γαία και τον Ουρανό, επειδή ο Κρόνος είχε αρνηθεί να αποκαταστήσει δικαιοσύνη μετά την εκθρόνιση του πατέρα του.

Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από τον Κρόνο και στις τάξεις τους βρίσκονταν οι: Κόιος, Κριός, Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας. Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του πολέμησαν και οι: Εστία, Δήμητρα, Ήλιος, Ήρα, Άδης/Πλούτων, Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.

Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο, οι Ολύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη και Τηθύς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι' αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο

[Θεογονία (397-401] ἦλθε δ᾽ ἄρα πρώτη Στὺξ ἄφθιτος Οὔλυμπόνδε

σὺν σφοῖσιν παίδεσσι φίλου διὰ μήδεα πατρός· τὴν δὲ Ζεὺς τίμησε, περισσὰ δὲ δῶρα ἔδωκεν. 400 αὐτὴν μὲν γὰρ ἔθηκε θεῶν μέγαν ἔμμεναι ὅρκον,

παῖδας δ᾽ ἤματα πάντα ἑοῦ μεταναιέτας εἶναι.'

[Θεογονία (397-401] Και πρώτη η Στύγα η άφθαρτη ανέβηκε στον Όλυμπο

μαζί με τα παιδιά της, με του πατέρα της τη συμβουλή. Κι αυτήν ο Δίας την τίμησε και δώρα περισσά τής έδωσε. 400Γιατί την ίδια όρισε να είναι των θεών ο μέγας όρκος

και τα παιδιά της για όλους τους καιρούς συγκάτοικοί του να ᾽ναι.

Πηγή: *Από Βικιθήκη Θεογονία (617-637)

Ησίοδος

Απόδοση

Ὀβριάρεῳ δ᾽ ὡς πρῶτα πατὴρ ὠδύσσατο θυμῷ Κόττῳ τ᾽ ἠδὲ Γύγῃ, δῆσε κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ, ἠνορέην ὑπέροπλον ἀγώμενος ἠδὲ καὶ εἶδος 620 καὶ μέγεθος· κατένασσε δ᾽ ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης. ἔνθ᾽ οἵ γ᾽ ἄλγε᾽ ἔχοντες ὑπὸ χθονὶ ναιετάοντες εἵατ᾽ ἐπ᾽ ἐσχατιῇ μεγάλης ἐν πείρασι γαίης δηθὰ μάλ᾽ ἀχνύμενοι, κραδίῃ μέγα πένθος ἔχοντες. ἀλλά σφεας Κρονίδης τε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι 625 οὓς τέκεν ἠύκομος Ῥείη Κρόνου ἐν φιλότητι Γαίης φραδμοσύνῃσιν ἀνήγαγον ἐς φάος αὖτις· αὐτὴ γάρ σφιν ἅπαντα διηνεκέως κατέλεξε, σὺν κείνοις νίκην τε καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι. δηρὸν γὰρ μάρναντο πόνον θυμαλγέ᾽ ἔχοντες 631 ἀντίον ἀλλήλοισι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας 630 Τιτῆνές τε θεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο, 632 οἱ μὲν ἀφ᾽ ὑψηλῆς Ὄθρυος Τιτῆνες ἀγαυοί, οἱ δ᾽ ἄρ᾽ ἀπ᾽ Οὐλύμποιο θεοὶ δωτῆρες ἐάων οὓς τέκεν ἠύκομος Ῥείη Κρόνῳ εὐνηθεῖσα. 635 οἵ ῥα τότ᾽ ἀλλήλοισι μάχην θυμαλγέ᾽ ἔχοντες συνεχέως ἐμάχοντο δέκα πλείους ἐνιαυτούς·. οὐδέ τις ἦν ἔριδος χαλεπῆς λύσις οὐδὲ τελευτὴ

Και το Βριάρεω, τον Κόττο και το Γύγη, απαρχής μες στην καρδιά του τους μίσησε ο πατέρας τους, τους έδεσε με ισχυρά δεσμά, γιατί φθονούσε την υπερβολικά ανδρεία τους, το ανάστημα, 620τον όγκο τους. Και κάτω από τη γη τούς εγκατέστησε με τους πλατιούς τους δρόμους. Εκεί μένανε αυτοί κάτω απ᾽ τη γη υποφέροντας και κάθονταν στα έσχατα, στα πέρατα της μεγάλης γης καιρό πολύ θλιμμένοι, κι είχανε πένθος μέγα στην καρδιά τους. Μα αυτούς ο γιος του Κρόνου και οι αθάνατοι θεοί οι άλλοι, που γέννησε η Ρέα η καλλίκομη από τον έρωτα του Κρόνου, και πάλι τους ανέβασαν στο φως με συμβουλές της Γης. Γιατί αυτή λεπτομερώς τους τα εξέθεσε όλα, πως δηλαδή μ᾽ αυτούς τη νίκη και τη δόξα τη λαμπρή θα πάρουν. Γιατί καιρό πολέμαγαν κι είχανε πόλεμο που θλίβει την ψυχή, ενάντια μεταξύ τους σε μάχες κρατερές, 630οι θεοί Τιτάνες κι όσοι απ᾽ τον Κρόνο γεννηθήκανε, οι ένδοξοι Τιτάνες από την Όθρη την ψηλή, κι από τον Όλυμπο οι θεοί, των αγαθών οι χορηγοί, αυτοί που η Ρέα γέννησε σαν πλάγιασε με τον Κρόνο. Κι εκείνοι πολέμαγαν μεταξύ τους συνεχώς για δέκα ολόκληρα χρόνια κι είχανε μάχη που θλίβει την ψυχή. Της φοβερής της έριδας λύση καμία και τέλος δεν υπήρχε

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Κ. Ο. Μυλλερου Ἱστορία της Ἑλληνικής φιλολογίας