Λατινική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
Η '''Λατινική Αυτοκρατορία''' ή '''Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης''' ή '''Ρωμανία''' ήταν το κράτος που δημιουργήθηκε από τους [[Σταυροφορίες|σταυροφόρους]] της [[Δ' Σταυροφορία|Τέταρτης Σταυροφορίας]] μετά την πτώση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς το [[1204]] και διατηρήθηκε μέχρι το [[1261]], οπότε η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].
Η '''Λατινική Αυτοκρατορία''' ή '''Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης''' ή '''Ρωμανία''' ήταν το κράτος που δημιουργήθηκε από τους [[Σταυροφορίες|σταυροφόρους]] της [[Δ' Σταυροφορία|Τέταρτης Σταυροφορίας]] μετά την πτώση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς το [[1204]] και διατηρήθηκε μέχρι το [[1261]], οπότε η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].


Προοριζόταν να γίνει η νόμιμη συνέχεια της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] από τους Δυτικούς. Μοίρασαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ τους και θα ακολουθούσαν το Βυζαντινό τυπικό των αυτοκρατόρων ώστε να δείξουν στους ντόπιους ότι τίποτα δεν άλλαζε. Οι Βενετοί θα αποκτούσαν τα ⅜ της επικράτειας. Πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας εκλέχτηκε ο [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνος της Φλάνδρας]]. Νέα κράτη υποτελή στον Λατίνο αυτοκράτορα δημιουργούνταν, το [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης]], το [[Δουκάτο των Αθηνών]] και το [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υποτάχθηκε στην εξουσία του [[Πάπας|Πάπα]] της [[Ρώμη]]ς και ένας Λατίνος Πατριάρχης εκλέχτηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το νέο κρατικό μόρφωμα θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των σταυροφόρων και δεν θα ακολουθούσε πολιτική που θα πήγαινε ενάντια στα συμφέροντα των Δυτικών, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν.
Προοριζόταν να γίνει η νόμιμη συνέχεια της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] από τους Δυτικούς. Μοίρασαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ τους και θα ακολουθούσαν το Βυζαντινό τυπικό των αυτοκρατόρων ώστε να δείξουν στους ντόπιους ότι τίποτε δεν άλλαζε. Οι Βενετοί θα αποκτούσαν τα ⅜ της επικράτειας. Πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας εκλέχτηκε ο [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνος της Φλάνδρας]]. Νέα κράτη υποτελή στον Λατίνο αυτοκράτορα δημιουργούνταν, το [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης]], το [[Δουκάτο των Αθηνών]] και το [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υποτάχθηκε στην εξουσία του [[Πάπας|Πάπα]] της [[Ρώμη]]ς και ένας Λατίνος Πατριάρχης εκλέχτηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το νέο κρατικό μόρφωμα θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των σταυροφόρων και δεν θα ακολουθούσε πολιτική που θα πήγαινε ενάντια στα συμφέροντα των Δυτικών, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν.


Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες πολύ σύντομα. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας για να μοιρασθούν έπρεπε να κατακτηθούν πρώτα. Η αντίδραση των ντόπιων ήταν περιορισμένη αλλά όχι ανύπαρκτη. Η σύγκρουση με τη [[Βουλγαρία]] και τα κράτη που ίδρυσαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί ([[Δεσποτάτο της Ηπείρου]], [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]]), η έλλειψη πόρων και ενισχύσεων, η περιστασιακή και πολλές φορές ανύπαρκτη υποστήριξη από τη Δύση ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας το [[1261]] με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].
Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες πολύ σύντομα. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας για να μοιρασθούν έπρεπε να κατακτηθούν πρώτα. Η αντίδραση των ντόπιων ήταν περιορισμένη αλλά όχι ανύπαρκτη. Η σύγκρουση με τη [[Βουλγαρία]] και τα κράτη που ίδρυσαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί ([[Δεσποτάτο της Ηπείρου]], [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]]), η έλλειψη πόρων και ενισχύσεων, η περιστασιακή και πολλές φορές ανύπαρκτη υποστήριξη από τη Δύση ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας το [[1261]] με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].

Έκδοση από την 18:10, 20 Ιανουαρίου 2019

Λατινική Αυτοκρατορία
12041261

Σημαία

Έμβλημα
ΠρωτεύουσαΚωνσταντινούπολη
ΓλώσσεςΠαλαιά Γαλλικά
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πολίτευμαμοναρχία

Η Λατινική Αυτοκρατορία ή Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης ή Ρωμανία ήταν το κράτος που δημιουργήθηκε από τους σταυροφόρους της Τέταρτης Σταυροφορίας μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204 και διατηρήθηκε μέχρι το 1261, οπότε η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.

Προοριζόταν να γίνει η νόμιμη συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Δυτικούς. Μοίρασαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ τους και θα ακολουθούσαν το Βυζαντινό τυπικό των αυτοκρατόρων ώστε να δείξουν στους ντόπιους ότι τίποτε δεν άλλαζε. Οι Βενετοί θα αποκτούσαν τα ⅜ της επικράτειας. Πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας εκλέχτηκε ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας. Νέα κράτη υποτελή στον Λατίνο αυτοκράτορα δημιουργούνταν, το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, το Δουκάτο των Αθηνών και το Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υποτάχθηκε στην εξουσία του Πάπα της Ρώμης και ένας Λατίνος Πατριάρχης εκλέχτηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το νέο κρατικό μόρφωμα θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των σταυροφόρων και δεν θα ακολουθούσε πολιτική που θα πήγαινε ενάντια στα συμφέροντα των Δυτικών, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν.

Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες πολύ σύντομα. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας για να μοιρασθούν έπρεπε να κατακτηθούν πρώτα. Η αντίδραση των ντόπιων ήταν περιορισμένη αλλά όχι ανύπαρκτη. Η σύγκρουση με τη Βουλγαρία και τα κράτη που ίδρυσαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί (Δεσποτάτο της Ηπείρου, Αυτοκρατορία της Νίκαιας), η έλλειψη πόρων και ενισχύσεων, η περιστασιακή και πολλές φορές ανύπαρκτη υποστήριξη από τη Δύση ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας το 1261 με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.

Λατίνοι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης

Γενεαλογία Λατίνων αυτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Βαλδουΐνος Ε΄ κόμης του Αινώ,
Η΄ κόμης της Φλάνδρας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Βαλδουίνος ΣΤ΄ κόμης του Αινώ,
Θ΄ κόμης της Φλάνδρας,
Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης
(1204-05)
 
Ερρίκος της Φλάνδρας
Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης
(1206-16)
 
Γιολάντα της Φλάνδρας
αντιβασίλισσα (1217-19)
 
Πέτρος Καπέτων-Κουρτεναί
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ροβέρτος Καπέτων-Κουρτεναί
Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης
(1221-28)
 
Βαλδουΐνος Β΄ Καπέτων-Κουρτεναί
Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης
(1228-61)

Τιτουλάριοι αυτοκράτορες

Μετά την κατάλυση της Αυτοκρατορίας το 1261, ο τίτλος συνέχισε να υφίσταται «στην εξορία» και να διεκδικείται από μια σειρά τιτουλάριων αυτοκρατόρων:

Ο Ιάκωβος κληροδότησε τους τίτλους του στον δούκα Λουδοβίκο Α΄ του Ανζού, αλλά ο Λουδοβίκος και οι απόγονοί του δεν τους χρησιμοποίησαν ποτέ.

Δείτε επίσης