Ranger 7: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Επιμέλεια
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
|Τέλος αποστολής = Πρόσκρουση στην σελήνη στις [[31 Ιουλίου]] [[1964]], ώρα 13:25:48.82 UT, σε συντεταγμένες 10°38' S - 20°36' W.
|Τέλος αποστολής = Πρόσκρουση στην σελήνη στις [[31 Ιουλίου]] [[1964]], ώρα 13:25:48.82 UT, σε συντεταγμένες 10°38' S - 20°36' W.
|Διάρκεια αποστολής= 65,5 ώρες
|Διάρκεια αποστολής= 65,5 ώρες
|Μάζα= 365,7 kg
|Μάζα= 365,7 κιλά
|Κωδικός NSSDC= 1964-041A
|Κωδικός NSSDC= 1964-041A
|Τροχιά= Σύγκρουση με την σελήνη
|Τροχιά= Σύγκρουση με την σελήνη
Γραμμή 17: Γραμμή 17:
[[Image:NASA FACTS Volume 2 number 6 PROJECT RANGER image 11.jpg|thumb|right|350px|Οι τηλεοπτικές κάμερες του Ρέιντζερ.]]
[[Image:NASA FACTS Volume 2 number 6 PROJECT RANGER image 11.jpg|thumb|right|350px|Οι τηλεοπτικές κάμερες του Ρέιντζερ.]]


Το '''''Ρέιντζερ 7''''' (αγγλ. ''Ranger'', ''δασοφύλακας'') ήταν [[Διαστημική συσκευή|διαστημικό σκάφος]] του [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)|προγράμματος Ρέιντζερ]] της [[NASA]] με προορισμό να διαγράψει τροχιά σύγκρουσης με την σελήνη και να τηλεμεταδώσει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας κατά την κάθοδο και μέχρι την τελική σύγκρουση. Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές Α και Β στο κανάλι Εφ) και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές P1, P2, P3 και P4 στο κανάλι Πι). Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα κανάλια, κάθε ένα με ιδιαίτερη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, ώστε να προσφέρουν μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και πιθανότητα λήψης των υψηλής ποιότητας τηλεοπτικών εικόνων. Άλλα πειράματα δεν μετέφερε το διαστημικό σκάφος.
Το '''''Ρέιντζερ 7''''' (αγγλ. ''Ranger'', ''δασοφύλακας'') ήταν [[Διαστημική συσκευή|διαστημικό σκάφος]] του [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)|προγράμματος Ρέιντζερ]] της [[NASA]] με προορισμό να διαγράψει τροχιά σύγκρουσης με την σελήνη και να τηλεμεταδώσει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας κατά την κάθοδο και μέχρι την τελική σύγκρουση. Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές Α και Β στο κανάλι F) και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές P1, P2, P3 και P4 στο κανάλι P). Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα συστήματα, κάθε ένα με ανεξάρτητη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, ώστε να προσφέρουν μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και πιθανότητα λήψης των υψηλής ποιότητας τηλεοπτικών εικόνων. Άλλα πειράματα δεν μετέφερε το διαστημικό σκάφος.


==Περιγραφή του σκάφους==
==Περιγραφή του σκάφους==
Τα διαστημόπλοια [[Ρέιντζερ 6]], 7, [[Ρέιντζερ 8|8]] και [[Ρέιντζερ 9|9]] ήταν μέρος του υποπρογράμματος [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)#Οι αποστολές του Μπλοκ 3|Μπλοκ 3]] του [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)|διαστημικού προγράμματος Ρέιντζερ]].
Τα διαστημόπλοια [[Ρέιντζερ 6]], 7, [[Ρέιντζερ 8|8]] και [[Ρέιντζερ 9|9]] ήταν μέρος του υποπρογράμματος [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)#Οι αποστολές του Μπλοκ 3|Μπλοκ 3]] του [[Ρέιντζερ (διαστημικό πρόγραμμα)|διαστημικού προγράμματος Ρέιντζερ]].


Η βάση του διαστημοπλοίου είχε σχήμα εξαγωνικό διαμέτρου ενάμιση μέτρου. Η κατασκευή ήταν από [[αλουμίνιο]]. Κατά μήκος της βάσης ήταν τοποθετημένες οι μονάδες προώθησης και ηλεκτροδότησης. Η προέκταση της βάσης προς τα πάνω ήταν ένας κυλινδρικός πύργος σαν φουγάρο με τις τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές στο εσωτερικό του.
Η [[αλουμίνιο|αλουμινένια]] βάση του διαστημοπλοίου είχε σχήμα εξαγωνικό διαμέτρου ενάμιση μέτρου. Κατά μήκος της βάσης ήταν τοποθετημένες οι μονάδες προώθησης και ηλεκτροδότησης. Η προέκταση της βάσης προς τα πάνω ήταν ένας κυλινδρικός πύργος σαν φουγάρο με τις τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές στο εσωτερικό του.
Δύο ηλιακοί συλλέκτες, μήκους 1,537 μέτρα ο καθένας και πλάτους 73,9 εκατοστά, ήταν διαμετρικά αναρτημένοι μήκους συνολικά 4,6 μέτρων.
Δύο ηλιακοί συλλέκτες, μήκους 1,537 μέτρα ο καθένας και πλάτους 73,9 εκατοστά, ήταν αντιδιαμετρικά αναρτημένοι, φτάνοντας έτσι συνολικό μήκος 4,6 μέτρων.
Μια παραβολική κεραίας υψηλής κατευθηνότητας τοποθετήθηκε σε μια από τις γωνίες της βάσης μακρυά από τους ηλιακούς συλλέκτες.
Μια κατευθυνόμενη παραβολική κεραίας υψηλής απολαβής τοποθετήθηκε σε μια από τις γωνίες της βάσης μακρυά από τους ηλιακούς συλλέκτες.
Μια κυλινδρική quasiomnidirectional κεραία τοποθετήθηκε στην κορυφή του κυλινδρικού πύργου. Το όλο ύψος του διαστημικού σκάφους ήταν 3,6 μέτρα.
Μια κυλινδρική quasiomnidirectional κεραία τοποθετήθηκε στην κορυφή του κυλινδρικού πύργου. Το όλο ύψος του διαστημικού σκάφους ήταν 3,6 μέτρα.


Η προώθηση για τους διαπλανητικούς ελιγμούς προερχόταν από μια μηχανή ώθησης ισχύος 224 Ν που έκαιγε [[υδραζίνη]], και τέσσερις φυσητήρες πεπιεσμένου αερίου.
Η προώθηση για τους διαπλανητικούς ελιγμούς προερχόταν από μια μηχανή ώθησης ισχύος 224 Ν που έκαιγε [[υδραζίνη]], και τέσσερις φυσητήρες πεπιεσμένου αερίου.
Ο έλεγχος προσανατολισμού και τριαξονικής τοποθεσίας γινόταν με φυσητήρες πεπιεσμένου αζώτου σε συνδυασμό με ένα σύστημα 3 γυροσκοπίων, 4 κύριους και 2 εφεδρικούς ανιχνευτές του [[ήλιος|ήλιου]], και έναν ανιχνευτή της [[γη|γης]].
Ο έλεγχος προσανατολισμού και τοποθεσίας σε τρεις άξονες γινόταν με φυσητήρες πεπιεσμένου αζώτου, σε συνδυασμό με ένα σύστημα 3 γυροσκοπίων, 4 κύριους και 2 εφεδρικούς ανιχνευτές του [[ήλιος|ήλιου]], και έναν ανιχνευτή της [[γη|γης]].
Η ηλεκτροδότηση γινόταν με 9.792 φωτοκύτταρα ηλιακής ενέργειας από [[πυρίτιο]] που περιλήφθηκαν στις δύο ηλιακούς συλλέκτες, συνολικής επιφάνειας 2,3 τετραγωνικών μέτρων και ισχύος 200 Wh. Δύο μπαταρίες [[AgZnO]] χωρητικότητας 1200 Wh η κάθε μια και έντασης 26,5 V και αντοχής για 9 ώρες λειτουργία εξασφάλιζαν την τροφοδοσία των δύο καναλιών με τις φωτογραφικές μηχανές. Δύο άλλες μπαταρίες AgZnO 1.000 Wh αποθήκευαν ρεύμα για την λειτουργία του διαστημικού σκάφους.
Η ηλεκτροδότηση γινόταν με 9.792 φωτοκύτταρα ηλιακής ενέργειας από [[πυρίτιο]] που περιλήφθηκαν στους δύο ηλιακούς συλλέκτες, συνολικής επιφάνειας 2,3 τετραγωνικών μέτρων και ισχύος 200 Wh. Δύο μπαταρίες [[AgZnO]] χωρητικότητας 1200 Wh η κάθε μια, τάσης 26,5 V και αντοχής για 9 ώρες λειτουργία εξασφάλιζαν την τροφοδοσία των δύο καναλιών με τις φωτογραφικές μηχανές. Δύο άλλες μπαταρίες AgZnO 1.000 Wh αποθήκευαν ρεύμα για την λειτουργία του διαστημικού σκάφους.


Η τηλεπικοινωνία πραγματοποιούταν μέσω της quasiomnidirectional κεραίας χαμηλής κατευθηνότητας και της παραβολικής κεραίας υψηλής κατευθηνότητας.
Η τηλεπικοινωνία πραγματοποιούταν μέσω της quasiomnidirectional κεραίας χαμηλής απολαβής και της παραβολικής κεραίας υψηλής απολαβής.
Οι πομποί του διαστημικού σκάφους περιέλαβαν το τηλεοπτικό κανάλι ''Εφ'', ισχύος 60 W στα 959,52 MHz, το τηλεοπτικό κανάλι ''Πι'', ισχύος 60 W στα 960,05 MHz, και ένα άλλο κανάλι αναμετάδοσης, το ''κανάλι 8'', ισχύος 3 W στα 960,58 MHz.
Οι πομποί του διαστημικού σκάφους περιελάμβαναν το τηλεοπτικό κανάλι ''F'', ισχύος 60 W στα 959,52 MHz, το τηλεοπτικό κανάλι ''P'', ισχύος 60 W στα 960,05 MHz, και ένα άλλο κανάλι αναμετάδοσης, το ''κανάλι 8'', ισχύος 3 W στα 960,58 MHz.
Η μονάδα τηλεοπτικής λήψης του Μπλοκ 3 ζύγιζε 173 κιλά (αντικαθιστώντας την κάψουλα προσσελήνωσης που χρησιμοποιήθηκε με τα Μπλοκ 2).
Ο εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών μετέτρεπε το τηλεοπτικό σήμα των φωτογραφικών μηχανών σε σήμα RF και στην συνέχεια το έστελνε για μετάδοση μέσω της κεραίας υψηλής κατευθηνότητας του σκάφους.
Ο εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών μετέτρεπε το σύνθετο τηλεοπτικό σήμα των φωτογραφικών μηχανών σε σήμα ραδιοσυχνοτήτων (RF) και στην συνέχεια το έστελνε για μετάδοση μέσω της κεραίας υψηλής απολαβής του σκάφους.
Το τηλεοπτικό σήμα ήταν αρκετά εύρυζωνικό προκειμένου να επιτρέπει την γρήγορη ακολουθία τηλεοπτικών εικόνων.
Το τηλεοπτικό σήμα είχε αρκετό εύρος ζώνης προκειμένου να επιτρέπει την γρήγορη λήψη και μετάδοση τηλεοπτικών εικόνων.


==Περιγραφή της αποστολής==
==Περιγραφή της αποστολής==
Το πυραυλικό σύστημα με τον [[Άτλαντα 250D]] και [[Agena Β 6009]] είχαν ικανοποιητική απόδοση, στέλνοντας το [[Agena]] μαζί με το διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από την γη ύψους 192 χιλιομέτρων.
Το πυραυλικό σύστημα με τον [[Άτλαντα 250D]] και τον [[Agena Β 6009]] είχε ικανοποιητική απόδοση, στέλνοντας το [[Agena]] μαζί με το διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από την γη, ύψους 192 χιλιομέτρων.
Μισή ώρα μετά την εκτόξευση, η δεύτερη βαθμίδα Agena πυροδότησε καταπελτίζοντας το διαστημικό σκάφος στη τροχιά μεταφοράς προς σελήνη.
Μισή ώρα μετά την εκτόξευση πυροδοτήθηκε η δεύτερη βαθμίδα Agena, εισάγοντας το διαστημικό σκάφος στην τροχιά προς τη σελήνη.
Λίγο αργότερα, ακολούθησε ο διαχωρισμός του Agena από το διαστημόπλοιο. Οι ηλιακοί συλλέκτες, ξεδίπλωσαν, ο έλεγχος θέσης ενεργοποιήθηκε, και το σήμα μεταφέρθηκε από την omniantenna κεραία στην κεραία υψηλής κατευθυνότητας.
Λίγο αργότερα, ακολούθησε ο διαχωρισμός του Agena από το διαστημόπλοιο. Οι ηλιακοί συλλέκτες αναπτύχθηκαν, ο έλεγχος θέσης ενεργοποιήθηκε, και η μετάδοση σημάτων μεταφέρθηκε από την πανκατευθυντική κεραία στην κεραία υψηλής απολαβής.


Την επόμενη μέρα, στις [[29 Ιουλίου]] και στις 10:27 UT ο προγραμματισμένος διαπλανητικός ελιγμός πραγματοποιήθηκε με μια μικρή πυροδότηση των πυραύλων.
Την επόμενη μέρα, στις [[29 Ιουλίου]] και στις 10:27 UT ο προγραμματισμένος διαπλανητικός ελιγμός πραγματοποιήθηκε με μια μικρή πυροδότηση των πυραύλων.
Το μόνο απρόοπτο κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν η απώλεια για λίγο ενός σήματος του διαστημικού σκάφους από τον σταθμό DSIF στο της [[Κέιπ Κανάβεραλ (πολεμική αεροπορική βάση)|ακρωτήριο Kennedy]] που παρακολουθούσε την αποστολή μετά από την εκτόξευση.
Το μόνο απρόοπτο κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν η σύντομη απώλεια ενός σήματος του διαστημικού σκάφους από τον σταθμό DSIF στο [[Κέιπ Κανάβεραλ (πολεμική αεροπορική βάση)|ακρωτήριο Kennedy]] που παρακολουθούσε την αποστολή μετά από την εκτόξευση.


Το Ρέιντζερ 7 έφθασε στο φεγγάρι στις [[31 Ιουλίου]] [[1965]]. Το κανάλι ''Εφ'' ξεκίνησε την διαδικασία προθέρμανσης 18 λεπτά πριν την πρόσκρουση. Η πρώτη εικόνα λήφθηκε στις 13:08:45 UT από ύψος 2.110 χλμ.
Το Ρέιντζερ 7 έφθασε στο φεγγάρι στις [[31 Ιουλίου]] [[1965]]. Το κανάλι ''F'' ξεκίνησε την μονόλεπτη διαδικασία προθέρμανσης 18 λεπτά πριν την πρόσκρουση. Η πρώτη εικόνα λήφθηκε στις 13:08:45 [[UT]] από ύψος 2.110 χλμ.
Ακολούθησαν 4.308 φωτογραφίες άριστης ποιότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 17 λεπτών της πτήσης.
Ακολούθησαν 4.308 φωτογραφίες άριστης ποιότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 17 λεπτών της πτήσης.
Η τελική εικόνα που λήφθηκε πριν από την συντριβή του σκάφους έδειχνε λεπτομέρειες 0,5 μέτρων.
Η τελική εικόνα που λήφθηκε πριν από την συντριβή του σκάφους έδειχνε λεπτομέρειες 0,5 μέτρων.
Το διαστημικό σκάφος συγκρούστηκε στην επιφάνεια της σελήνης διαγράφοντας μια τροχιά υπερβολής με γωνία -5,57 βαθμών με τον ισημερινό της σελήνης. Η επιφάνεια της τροχιάς είχε έγκλιση 26.84 βαθμών με τον ισημερινό της σελήνης.
Το διαστημικό σκάφος συγκρούστηκε στην επιφάνεια της σελήνης διαγράφοντας μια τροχιά υπερβολής με γωνία -5,57 μοιρών ως προς τον ισημερινό της σελήνης. Το επίπεδο της τροχιάς είχε έγκλιση 26.84 μοιρών ως προς τον ισημερινό της σελήνης.
Μετά από πτήση 68,6 ωρών, το σκάφος συνετρίβη στις 13:25:48.82 UT με ταχύτητα 2.62 km/s σε μια τοποθεσία μεταξύ [[Mare Nubium]] και [[Oceanus Procellarum]] με συντεταγμένες 10.63 S, 339.34 E. Η τοποθεσία αργότερα ονομάσθηκε [[Mare Cognitum]].
Μετά από πτήση 68,6 ωρών, το σκάφος συνετρίβη στις 13:25:48.82 UT με ταχύτητα 2.62 km/s σε μια τοποθεσία μεταξύ [[Mare Nubium]] και [[Oceanus Procellarum]] με συντεταγμένες 10.63 S, 339.34 E. Η τοποθεσία αργότερα ονομάσθηκε [[Mare Cognitum]].
Η απόδοση της αποστολής ήτανε γενικά άψογη.
Η απόδοση της αποστολής ήτανε γενικά άψογη.
Γραμμή 57: Γραμμή 58:


{{Διαστημικό πρόγραμμα Ρέιντζερ | προηγούμενο=[[Ρέιντζερ 6]] | επόμενο=[[Ρέιντζερ 8]] }}
{{Διαστημικό πρόγραμμα Ρέιντζερ | προηγούμενο=[[Ρέιντζερ 6]] | επόμενο=[[Ρέιντζερ 8]] }}

:''Αυτό το άρθρο βασίζεται στο άρθρο [[:en:Ranger 7|Ranger 7]] από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια [[:en:|Wikipedia]]. Στην Wikipedia βρίσκεται ένας [http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Ranger%207&action=history κατάλογος των συντακτών].''


[[en:Ranger 7]]
[[en:Ranger 7]]

Έκδοση από την 19:39, 19 Οκτωβρίου 2007

Ranger 7
ΟργανισμόςNASA
Κύριος ανάδοχοςJet Propulsion Laboratory
Χαρακτηριστικά αποστολής
Τύπος αποστολήςΕξερεύνηση της σελήνης
Δορυφόροςτης σελήνης
Πύραυλος φορέαςAtlas-Agena B
Ημερομηνία εκτόξευσης28 Ιουλίου 1964, ώρα 16:50:00 UTC
Τόπος εκτόξευσηςΣυγκρότημα εκτοξεύσεων 12
Διάρκεια αποστολής65,5 ώρες
Τέλος αποστολήςΠρόσκρουση στην σελήνη στις 31 Ιουλίου 1964, ώρα 13:25:48.82 UT, σε συντεταγμένες 10°38' S - 20°36' W.
Χαρακτηριστικά διαστημόπλοιου
COSPAR ID1964-041A
Μάζα365,7 κιλά
Χαρακτηριστικά τροχιάς
ΤροχιάΣύγκρουση με την σελήνη
Οι τηλεοπτικές κάμερες του Ρέιντζερ.

Το Ρέιντζερ 7 (αγγλ. Ranger, δασοφύλακας) ήταν διαστημικό σκάφος του προγράμματος Ρέιντζερ της NASA με προορισμό να διαγράψει τροχιά σύγκρουσης με την σελήνη και να τηλεμεταδώσει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας κατά την κάθοδο και μέχρι την τελική σύγκρουση. Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές Α και Β στο κανάλι F) και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές P1, P2, P3 και P4 στο κανάλι P). Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα συστήματα, κάθε ένα με ανεξάρτητη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, ώστε να προσφέρουν μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και πιθανότητα λήψης των υψηλής ποιότητας τηλεοπτικών εικόνων. Άλλα πειράματα δεν μετέφερε το διαστημικό σκάφος.

Περιγραφή του σκάφους

Τα διαστημόπλοια Ρέιντζερ 6, 7, 8 και 9 ήταν μέρος του υποπρογράμματος Μπλοκ 3 του διαστημικού προγράμματος Ρέιντζερ.

Η αλουμινένια βάση του διαστημοπλοίου είχε σχήμα εξαγωνικό διαμέτρου ενάμιση μέτρου. Κατά μήκος της βάσης ήταν τοποθετημένες οι μονάδες προώθησης και ηλεκτροδότησης. Η προέκταση της βάσης προς τα πάνω ήταν ένας κυλινδρικός πύργος σαν φουγάρο με τις τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές στο εσωτερικό του. Δύο ηλιακοί συλλέκτες, μήκους 1,537 μέτρα ο καθένας και πλάτους 73,9 εκατοστά, ήταν αντιδιαμετρικά αναρτημένοι, φτάνοντας έτσι συνολικό μήκος 4,6 μέτρων. Μια κατευθυνόμενη παραβολική κεραίας υψηλής απολαβής τοποθετήθηκε σε μια από τις γωνίες της βάσης μακρυά από τους ηλιακούς συλλέκτες. Μια κυλινδρική quasiomnidirectional κεραία τοποθετήθηκε στην κορυφή του κυλινδρικού πύργου. Το όλο ύψος του διαστημικού σκάφους ήταν 3,6 μέτρα.

Η προώθηση για τους διαπλανητικούς ελιγμούς προερχόταν από μια μηχανή ώθησης ισχύος 224 Ν που έκαιγε υδραζίνη, και τέσσερις φυσητήρες πεπιεσμένου αερίου. Ο έλεγχος προσανατολισμού και τοποθεσίας σε τρεις άξονες γινόταν με φυσητήρες πεπιεσμένου αζώτου, σε συνδυασμό με ένα σύστημα 3 γυροσκοπίων, 4 κύριους και 2 εφεδρικούς ανιχνευτές του ήλιου, και έναν ανιχνευτή της γης. Η ηλεκτροδότηση γινόταν με 9.792 φωτοκύτταρα ηλιακής ενέργειας από πυρίτιο που περιλήφθηκαν στους δύο ηλιακούς συλλέκτες, συνολικής επιφάνειας 2,3 τετραγωνικών μέτρων και ισχύος 200 Wh. Δύο μπαταρίες AgZnO χωρητικότητας 1200 Wh η κάθε μια, τάσης 26,5 V και αντοχής για 9 ώρες λειτουργία εξασφάλιζαν την τροφοδοσία των δύο καναλιών με τις φωτογραφικές μηχανές. Δύο άλλες μπαταρίες AgZnO 1.000 Wh αποθήκευαν ρεύμα για την λειτουργία του διαστημικού σκάφους.

Η τηλεπικοινωνία πραγματοποιούταν μέσω της quasiomnidirectional κεραίας χαμηλής απολαβής και της παραβολικής κεραίας υψηλής απολαβής. Οι πομποί του διαστημικού σκάφους περιελάμβαναν το τηλεοπτικό κανάλι F, ισχύος 60 W στα 959,52 MHz, το τηλεοπτικό κανάλι P, ισχύος 60 W στα 960,05 MHz, και ένα άλλο κανάλι αναμετάδοσης, το κανάλι 8, ισχύος 3 W στα 960,58 MHz. Η μονάδα τηλεοπτικής λήψης του Μπλοκ 3 ζύγιζε 173 κιλά (αντικαθιστώντας την κάψουλα προσσελήνωσης που χρησιμοποιήθηκε με τα Μπλοκ 2). Ο εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών μετέτρεπε το σύνθετο τηλεοπτικό σήμα των φωτογραφικών μηχανών σε σήμα ραδιοσυχνοτήτων (RF) και στην συνέχεια το έστελνε για μετάδοση μέσω της κεραίας υψηλής απολαβής του σκάφους. Το τηλεοπτικό σήμα είχε αρκετό εύρος ζώνης προκειμένου να επιτρέπει την γρήγορη λήψη και μετάδοση τηλεοπτικών εικόνων.

Περιγραφή της αποστολής

Το πυραυλικό σύστημα με τον Άτλαντα 250D και τον Agena Β 6009 είχε ικανοποιητική απόδοση, στέλνοντας το Agena μαζί με το διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από την γη, ύψους 192 χιλιομέτρων. Μισή ώρα μετά την εκτόξευση πυροδοτήθηκε η δεύτερη βαθμίδα Agena, εισάγοντας το διαστημικό σκάφος στην τροχιά προς τη σελήνη. Λίγο αργότερα, ακολούθησε ο διαχωρισμός του Agena από το διαστημόπλοιο. Οι ηλιακοί συλλέκτες αναπτύχθηκαν, ο έλεγχος θέσης ενεργοποιήθηκε, και η μετάδοση σημάτων μεταφέρθηκε από την πανκατευθυντική κεραία στην κεραία υψηλής απολαβής.

Την επόμενη μέρα, στις 29 Ιουλίου και στις 10:27 UT ο προγραμματισμένος διαπλανητικός ελιγμός πραγματοποιήθηκε με μια μικρή πυροδότηση των πυραύλων. Το μόνο απρόοπτο κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν η σύντομη απώλεια ενός σήματος του διαστημικού σκάφους από τον σταθμό DSIF στο ακρωτήριο Kennedy που παρακολουθούσε την αποστολή μετά από την εκτόξευση.

Το Ρέιντζερ 7 έφθασε στο φεγγάρι στις 31 Ιουλίου 1965. Το κανάλι F ξεκίνησε την μονόλεπτη διαδικασία προθέρμανσης 18 λεπτά πριν την πρόσκρουση. Η πρώτη εικόνα λήφθηκε στις 13:08:45 UT από ύψος 2.110 χλμ. Ακολούθησαν 4.308 φωτογραφίες άριστης ποιότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 17 λεπτών της πτήσης. Η τελική εικόνα που λήφθηκε πριν από την συντριβή του σκάφους έδειχνε λεπτομέρειες 0,5 μέτρων. Το διαστημικό σκάφος συγκρούστηκε στην επιφάνεια της σελήνης διαγράφοντας μια τροχιά υπερβολής με γωνία -5,57 μοιρών ως προς τον ισημερινό της σελήνης. Το επίπεδο της τροχιάς είχε έγκλιση 26.84 μοιρών ως προς τον ισημερινό της σελήνης. Μετά από πτήση 68,6 ωρών, το σκάφος συνετρίβη στις 13:25:48.82 UT με ταχύτητα 2.62 km/s σε μια τοποθεσία μεταξύ Mare Nubium και Oceanus Procellarum με συντεταγμένες 10.63 S, 339.34 E. Η τοποθεσία αργότερα ονομάσθηκε Mare Cognitum. Η απόδοση της αποστολής ήτανε γενικά άψογη.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αυτό το άρθρο βασίζεται στο άρθρο Ranger 7 από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Στην Wikipedia βρίσκεται ένας κατάλογος των συντακτών.