Αεροπορία Στρατού (Ελλάδα)

Η Αεροπορία Στρατού Ξηράς, συγκροτήθηκε σαν Όπλο στην Ελλάδα το 1997. Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η Αεροπορία αρχικά δεν λειτουργούσε ως ανεξάρτητος κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά υπήρχε ως τμήμα του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού.

Στα 1912 έχουμε την επάνδρωση της Στρατιωτικής Αεροπορίας, (την οποία αποτελούσαν τέσσερα Α/Φ και ένας Λόχος Αεροπόρων), η οποία υπήρξε ο πυρήνας δημιουργίας της Ελληνικής Αεροπορίας και έγραψαν λαμπρές σελίδες ιστορίας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την εκστρατεία της Μικράς Ασίας.

Στα 1912 δημιουργείται η Ναυτική Αεροπορική Συνεργασία, η οποία μετονομάζεται στα 1914 σε Σώμα Αεροπόρων Βασιλικού Ναυτικού, η μετέπειτα Ναυτική Αεροπορία. Στα 1915 έχουμε την Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού, η οποία περιλαμβάνει Έμπεδο Λόχο Αεροπόρων και Αεροπορική Μοίρα, με έδρα το Παλαιό Φάληρο. Μεταξύ 1915-1917 η Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού μετακινήθηκε από και προς τη Θεσσαλονίκη αρκετές φορές, για να φτάσει στο αεροδρόμιο Σέδες. Το 1918 συγκροτείται το ΑεροπορικόΣώμα, το οποίο αποτελούν Μοίρες Αναγνώρισης, Δίωξης και Βομβαρδισμού. Στα 1919, παράλληλα με το Αεροπορικό Απόσπασμα Αθηνών, το Σώμα Αεροπορίας ανάγεται σε Διεύθυνση Αεροπορικής Υπηρεσίας Στρατού. Στα 1923 ονομάζεται Διοίκηση Αεροπορίας Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη και επιχειρησιακές μονάδες επιπέδου Συντάγματος Αεροπλάνων, παράλληλα με την Ανώτατη Διοίκηση Ναυτικής Αεροπορίας (1926) με έδρα το Παλαιό Φάληρο.

Το 1919 ιδρύεται η πρώτη Στρατιωτική Σχολή Αεροπλοΐας, στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Σχολή Αεροπόρων Ναυτικού, μετέπειτα Ναυτική Σχολή Αεροπλοΐας και Σχολή Ναυτικής Αεροπορίας (1924) εδρεύει στο Τατόι και το Παλαιό Φάληρο. Η πρακτική εκπαίδευση της Αεροπορίας Στρατού γινόταν σε αεροσκάφη Dehavilland-4 , Dehavilland-9 και Sopwith Camel. Στις 19 Δεκεμβρίου 1929 ιδρύεται το Υπουργείο Αεροπορίας, που θέτει υπό ενιαία διοίκηση τις αεροπορικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα μέχρι και το 1949 να μην συνεχίζεται η ανάπτυξη της αεροπορικής δύναμης ως μέλους του Στρατού Ξηράς ή του Πολεμικού Ναυτικού και να μην εκπαιδεύονται στη ΣΣΕ και ΣΝΔ αεροπόροι, μιας και το 1931 ιδρύεται η Σχολή Αεροπορίας, μετέπειτα Σχολή Ικάρων.

Τον Αύγουστο του 1950 συγκροτήθηκε η πρώτη Μονάδα Εναέριας Παρατήρησης (190 ΜΕΠΑΡ), που ανήκε στο Πυροβολικό, με έδρα το βοηθητικό αεροδρόμιο Μεγάρων και σ’ αυτήν εντάχθηκαν τα πρώτα οκτώ αεροσκάφη L-18B (Piper). Η εκπαίδευση των χειριστών μέχρι το 1952 γινόταν σε Μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας. Στα 1952 ιδρύεται στα Μέγαρα η Σχολή Εναέριας Παρατήρησης, η οποία στις αρχές του 1954 υπάγεται στη Σχολή Πυροβολικού με την επωνυμία Πτέρυγα ΕΠΑΡ. Η ονομασία Αεροπορία Στρατού καθιερώθηκε το έτος 1960 και μέχρι τη δεκαετία του 1970 εισέρχονται σ’ αυτήν και στελέχη, εκτός από το Πυροβολικό, διαφόρων Όπλων, καθώς και από τα Σώματα Εφοδιασμού-Μεταφορών και Τεχνικό.

Αποτέλεσμα της καινοτομίας αυτής είναι η Πτέρυγα ΕΠΑΡ να μετονομαστεί το 1961 σε Σχολή Αεροπορίας Στρατού και να εξοπλίζεται σταδιακά με τα U-17A, ενώ τα Ελικόπτερα κάνουν την εμφάνισή τους με το OH-13H (Bell 47G). Επίσης, στα 1969 εισέρχονται τα πρώτα Ελικόπτερα UH-1H και συστήνεται η Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού του ΓΕΣ. Η Σχολή Αεροπορίας Στρατού μετασταθμεύει το 1973 στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Αγρινίου και τον Οκτώβριο του 1974 στην παρούσα θέση της, στην περιοχή Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Μέχρι σήμερα έχουν αποφοιτήσει απ’ αυτήν σχεδόν 3500 Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί χειριστές Ε/Π και Α/Φ, ενώ η εκπαιδευτική διάρκεια του Σχολείου διαρκεί 40 εβδομάδες.

Το 1981 και το 1988 παραλαμβάνονται από την Πολεμική Αεροπορία τα πρώτα πέντε και τέσσερα, αντίστοιχα, Ελικόπτερα CH-47C, τα οποία εκσυγχρονίζονται σε CH-47D (1994-95). Στην τελευταία δεκαετία του 1990 σημειώνονται μεγάλα και καθοριστικά, για την περαιτέρω πορεία της ΑΣ, άλματα με την απόκτηση των 20 επιθετικών Ελικοπτέρων ΑΗ-64A (Apache) (1995), τη δημιουργία του Όπλου της Αεροπορίας Στρατού (1997) και την αναδιοργάνωσή της με την συγκρότηση της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (ΤΑΞ/ΑΣ).

Το Ελικόπτερο αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα και χρησιμοποιείται ευρέως από τους προηγμένους Στρατούς, προσφέροντας ευκινησία, ισχύ πυρός, πληροφορίες και διευκολύνει την Διοίκηση - Έλεγχο και την υποστήριξη Διοικητικής Μέριμνας. Η χρησιμοποίηση της τρίτης διάστασης στις χερσαίες επιχειρήσεις, έχει επιφέρει μεγάλες μεταβολές στον τρόπο αντιμετώπισης των τακτικών καταστάσεων - εκτιμήσεων.