Αντώνιος Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3: Γραμμή 3:


==Καταγωγή==
==Καταγωγή==
Ήταν δευτερότοκος γιος του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Καρόλου Β' Τόκκου]][[Παλατινοί Κόμητες|Παλατινού Κόμητος]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]], Δεσπότη Άρτας και Δούκα Λευκάδας<ref>Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.</ref>. και της Ραμοντίνας Βεντιμίλια (Ramondina Ventimiglia) θυγατέρας του κόμητος Ιωάννου Βεντιμίλια.
Ήταν δευτερότοκος γιος του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Καρόλου Β' Τόκκου]] [[Παλατινοί Κόμητες|Παλατινού Κόμητος]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]], Δεσπότη Άρτας και Δούκα Λευκάδας<ref>Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.</ref>. και της Ραμοντίνας Βεντιμίλια (Ramondina Ventimiglia) θυγατέρας του κόμητος Ιωάννου Βεντιμίλια.

==Υπό την σκιά του μεγάλου αδελφού==
==Υπό την σκιά του μεγάλου αδελφού==
Ο Αντώνιος ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο πατέρας του το 1448. Στην ιστορία αναφέρεται για πρώτη φορά σαν Κυβερνήτης της Γαλέρας που έστειλε ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος|Λεονάρδος Γ']], Παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου στο Νεγκρεπόντε (σημερινή Εύβοια) για να βοηθήσει τους Βενετούς στον αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους κατά την διάρκεια του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1470<ref>Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.</ref>.
Ο Αντώνιος ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο πατέρας του το 1448. Στην ιστορία αναφέρεται για πρώτη φορά σαν Κυβερνήτης της Γαλέρας που έστειλε ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος|Λεονάρδος Γ']], Παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου στο Νεγκρεπόντε (σημερινή Εύβοια) για να βοηθήσει τους Βενετούς στον αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους κατά την διάρκεια του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1470<ref>Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.</ref>.

Έκδοση από την 16:47, 9 Δεκεμβρίου 2018

Αντώνιος Τόκκος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΠαλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΚάρολος Β΄ Τόκκος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠαλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου

Ο Αντώνιος Τόκκος ήταν Παλατινός Κόμης Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου.

Καταγωγή

Ήταν δευτερότοκος γιος του Καρόλου Β' Τόκκου Παλατινού Κόμητος Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, Δεσπότη Άρτας και Δούκα Λευκάδας[1]. και της Ραμοντίνας Βεντιμίλια (Ramondina Ventimiglia) θυγατέρας του κόμητος Ιωάννου Βεντιμίλια.

Υπό την σκιά του μεγάλου αδελφού

Ο Αντώνιος ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο πατέρας του το 1448. Στην ιστορία αναφέρεται για πρώτη φορά σαν Κυβερνήτης της Γαλέρας που έστειλε ο μεγαλύτερος αδελφός του Λεονάρδος Γ', Παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου στο Νεγκρεπόντε (σημερινή Εύβοια) για να βοηθήσει τους Βενετούς στον αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους κατά την διάρκεια του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1470[2].

Κατάλυση της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου

Όταν ο Σουλτάνος αποφάσισε να κατακτήσει και το τελευταίο Λατινικό κρατίδιο στον Ελλαδικό χώρο, την Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, έστειλε το 1479 στο Ιόνιο τον τουρκικό στόλο υπό την αρχηγία του Γκεντίκ Αχμέτ Πασσά. Ο Λεονάρδος Γ' Τόκκος αφού πούλησε διάφορα κτήματά του σε πλούσιους Βενετούς έναντι 70.000 δουκάτων, έφυγε μαζί με την οικογένειά του και τους αδελφούς του Αντώνιο και Ιωάννη με βενετικό πλοίο για τον Τάραντα της Ιταλίας. Οι Τούρκοι κυρίευσαν τα δύο νησιά για τρία περίπου χρόνια προξενώντας τεράστιες καταστροφές ερημώνοντας τον τόπο και αιχμαλωτίζοντας και φονεύοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους. Έτσι έληξε η κυριαρχία των Τόκκων και η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου έπαψε να υπάρχει ύστερα από 300 περίπου χρόνια από την σύστασή της.[3].

Προσπάθειες των Τόκκων να ανακτήσουν την Κομητεία

Ο Λεονάρδος Γ' προσέφυγε στον Πάπα Σίξτο Δ', ζητώντας βοήθεια για να ανακαταλάβει την Κεφαλλονιά και την Ζάκυνθο. Αφού πέτυχε να λάβει από αυτόν χρηματική επιχορήγηση, επέστρεψε στην Νεάπολη όπου με την συνδρομή του βασιλιά Φερδινάνδου Α' προετοίμασε στόλο.[4]. Την άνοιξη του 1481 ο στόλος του Λεονάρδου με ναύαρχο τον Bernardo Villamarin ξεκίνησε για την κατάληψη των δύο νησιών έχοντας την εντολή να τα κυριεύσουν χωρίς πόλεμο. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε. Σε λίγους μήνες, ο Βασιλιάς της Νεάπολης Φερδινάνδος Α΄ διόρισε αρχηγό αρμάδας με Καταλανούς μισθοφόρους, τον 'Αντώνιο Τόκκο[5].

Ανακατάληψη της Κεφαλλονιάς και της Ζάκυνθου

Ο Αντώνιος Τόκκος κυρίευσε τα δύο νησιά το 1482 σχετικά εύκολα διότι στην μεν Κεφαλλονιά η φρουρά τών Τούρκων ήταν ανίσχυρη και δεν αντέταξε σοβαρή άμυνα στην δύναμη των Καταλανών, στην δε Ζάκυνθο εγκατάλειψε το νησί πριν από την αποβίβασή τους.[6]. Εγκαταστάθηκε αμέσως στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου της Κεφαλονιάς και προσπάθησε να ανασυγκροτήσει την διοίκηση της χαμένης Παλατινής Κομητείας συνεχίζοντας όμως να καταπιέζει τον ελληνικό πληθυσμό. Παράλληλα άφησε ασύδοτους τους πειρατές να κυριαρχούν σε όλα τα λιμάνια της Κεφαλλονιάς προκαλώντας την οργή της Βενετίας.Το 1482 διατάσσεται ο Βενετός προβλεπτής τής Με­θώνης να στείλει στρατό και να κυριεύσει την Ζάκυνθο όπου ο Αντώνιος είχε αφήσει μια μικρή φρουρά Καταλανών.[7].

Δολοφονία του Αντωνίου και η Βενετο-Τουρκική Συνθήκη του 1484

Οι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς άρχισαν να ξεσηκώνονται ενάντια στις καταπιέσεις του Αντωνίου. Το 1483 ο αρχηγός των «στρατιωτών» της Ζακύνθου Θεόδωρος Παλαιολόγος ειδοποιεί την γερουσία της Γαληνοτάτης ότι οι υποτελείς του Αντωνίου Τόκκου προτιμούν να κυβερνώνται από την Βενετία. Έτσι αποφασίστηκε η αποστολή του Βενετικού στόλου με αρχηγό τον Χριστόφορο Δουόδο για να απαιτήσει την παράδοση της Κεφαλλονιάς. Ο Αντώνιος απόρριψε τις προτάσεις των Βενετών και αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει πολεμώντας από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Ύστερα όμως από συνωμοσία των Καταλανών, ο Αντώνιος σκοτώνεται από έναν μισθοφόρο και η φρουρά άνοιξε τις πύλες του κάστρου στους Βενετούς το 1483. Ή βενετική γερουσία δικαιολογούμενη στον Σουλτάνο για την κατάληψη των δύο νησιών υποστήριξε ότι η πράξη αυτή είχε σκοπό να σταματήσει την πειρατεία προς όφελος και των δύο μερών, ενώ ζήτησε αμέσως διαπραγματεύσεις με την Πύλη για να σώσει το εμπόριο με την ανατολή. Αποτέλεσμα ήταν να υπογραφεί στην Κωνσταντινούπολη συνθήκη στις 22 'Απριλίου 1484 όπου αποφασίσθηκε οι μεν Τούρκοι να πάρουν την Κεφαλλονιά (η οποία πέρασε τελικά στην κυριαρχία της Βενετίας το 1500) οι δε Βενετοί να κρατήσουν τη Ζάκυνθο πληρώνοντας στον Σουλτάνο πεντακόσια δουκάτα σαν φόρο υποτέλειας.[8].

Παραπομπές

  1. Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.
  2. Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO TOCCO.
  3. ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23
  4. ΛΕΟΝΙΔΑ ΖΩΗ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Αθήνα 1955, σελ.110
  5. ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23
  6. WILLIAM MILLER. Μετάφραση ΣΠΥΡ. ΛΑΜΠΡΟΥ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΟΜ. Β' σελ. 225
  7. ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23
  8. ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.24-25

Βιβλιογραφία

  • Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO Tocco
  • ΛΕΟΝΙΔΑ ΖΩΗ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Αθήνα 1955
  • ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800)
  • WILLIAM MILLER. Μετάφραση ΣΠΥΡ. ΛΑΜΠΡΟΥ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΟΜ. Β'