Ντράζα Μιχαήλοβιτς

Ντράζα Μιχαήλοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27  Απριλίου 1893 Ιβάνιτσα
Θάνατος	17  Ιουλίου 1946 Βελιγράδι
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Σερβίας Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Σερβικά
Σπουδές	Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός
Περίοδος ακμής	1910
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	έγκλημα πολέμου (θανατική ποινή) συνεργασία με τον εχθρό (θανατική ποινή)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Royal Yugoslav Army και Yugoslav Army in the Homeland
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	υπουργός πολέμου
Βραβεύσεις	Στρατιωτικός Σταυρός Αρχηγός Διοικητής της Λεγεώνας της Αξίας Λεγεωνάριος της Λεγεώνας της Αξίας Τάγμα του Λευκού Αετού (Σερβία) Τάγμα του Αγίου Σάββα Order of the White Lion 3rd Class (26  Οκτωβρίου 1936) d:Q11201151 (1913) Τάγμα του Αστέρα του Καραγιώργη Τάγμα του Γιουγκοσλαβικού Στέμματος Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός Λεγεώνα της Αξίας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντράγκολιουμπ «Ντράζα» Μιχαήλοβιτς (σερβικά κυριλλικά: Драгољуб "Дража" Михаиловић, σερβικά λατινικά: Dragoljub "Draža" Mihailović, 27 Απριλίου 1893 – 17 Ιουλίου 1946) ήταν Γιουγκοσλάβος Σέρβος στρατηγός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασιλόφρονας ηγέτης, αποσύρθηκε στα βουνά κοντά στο Βελιγράδι όταν Γερμανοί κατέλαβαν την Γιουγκοσλαβία τον Απρίλιο του 1941 και εκεί οργάνωσε ομάδες ανταρτών γνωστές ως Αποσπάσματα Τσέτνικ του Γιουγκοσλαβικού Στρατού. Η οργάνωση είναι κοινώς γνωστή ως Τσέτνικ, αν και το όνομά της άλλαξε αργότερα σε Γιουγκοσλαβικός Στρατός στην Πατρίδα (JVUO, ЈВУО). Ιδρυθείσα ως η πρώτη Γιουγκοσλαβική αντιστασιακή κίνηση ήταν βασιλική και εθνικιστική, σε αντίθεση με την άλλη, τους Παρτιζάνους του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, που ήταν κομμουνιστική. Αρχικά οι δύο ομάδες επιχειρούσαν παράλληλα, αλλά στα τέλη του 1941 άρχισαν να μάχονται η μία την άλλη σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν τον έλεγχο της μεταπολεμικής Γιουγκοσλαβίας. Πολλοί Τσέτνικ συνεργάστηκαν ή δημιούργησαν ένα modus vivendi με τις δυνάμεις του Άξονα. Ο ίδιος ο Μιχαήλοβιτς συνεργάστηκε με το Μίλαν Νέντιτς και το Ντιμιτρίγιε Λιότιτς προς το τέλος του πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Μιχαήλοβιτς συνελήφθη από τους κομμουνιστές. Δικάστηκε και καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία και εγκλήματα πολέμου από τς αρχές της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και εκτελέστηκε με τυφεκισμό. Η φύση και ο βαθμός ευθύνης του για δοσιλογισμό και εθνικές σφαγές παραμένει αμφιλεγόμενος. Στις 14 Μαΐου 2015 ο Μιχαήλοβιτς αποκαταστάθηκε με απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Σερβίας, του ανώτατου εφετείου τς χώρας.

Πρώτα χρόνια και στρατιωτική καρριέρα

O Ντράγκολιουμπ «Ντράζα» Μιχαήλοβιτς γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1893 στην Ιβάνιτσα, στο Βασίλειο της Σερβίας, από το Μιχαήλο και τη Σμιλιάνα Μιχαήλοβιτς (γένος Πέτροβιτς). Ο πατέρας του ήταν δικαστικός υπάλληλος. Έμεινε ορφανός σε ηλικία εφτά ετών και τον μεγάλωσε ο εκ πατρός θείος του στο Βελιγράδι. Καθώς και οι δύο θείοι του ήταν αξιωματικοί του στρατού, ο Μιχαήλοβιτς γράφτηκε και ο ίδιος στη Σερβική Στρατιωτική Ακαδημία τον Οκτώβριο του 1910. Πολέμησε ως δόκιμος στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913 και βραβεύτηκε με το ασημένιο μετάλλιο της τιμής στο τέλος του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, το Μάιο του 1913. Στο τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου έλαβε μέρος κυρίως σε εκστρατείες κατά μήκος των Αλβανικών συνόρων, του δόθηκε ο βαθμός του ανθυπολοχαγού ως καλύτερου στρατιώτη της τάξης του, 6ου στη Σερβική στρατιωτική ακαδημία. Υπηρέτησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συμμετείχε στην υποχώρηση του Σερβικού στρατού μέσω της Αλβανίας το 1915. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα στο Μακεδονικό Μέτωπο. Μετά τον πόλεμο έγινε μέλος της Βασιλικής Φρουράς του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, αλλά αναγκάστηκε να χάσει τη θέση του το 1920 επειδή συμμετείχε σε δημόσια λογομαχία ανάμεσα σε κομμουνιστές και εθνικιστές. Στη συνέχεια μετατέθηκε στα Σκόπια. Το 1921 εισήχθη στην Ανώτατη Στρατιωτική Ακαδημία του Βελιγραδίου. Το 1923, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, προήχθη σε βοηθό του στρατιωτικού επιτελείου, μαζί με τους άλλους δεκαπέντε καλύτερους απόφοιτους. To 1930 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και την ίδια χρονιά παρακολούθησε για τρεις μήνες μαθήματα στην Ειδική στρατιωτική σχολή του Σαιντ-Σιρ, στο Παρίσι. Κάποιοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι συνάντησε και έγινε φίλος με το Σαρλ ντε Γκολ κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο. Το 1935 έγινε στρατιωτικός ακόλουθος στο Βασίλειο της Βουλγαρίας, τοποθετημένος στη Σόφια. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1935 προήχθη σε συνταγματάρχη. Ο Μιχαήλοβιτς τότε ήρθε σε επαφή με μέλη της Ζβενό, με στόχο την παραίτηση του Μπορίς Γ΄ και τη δημιουργία συμμαχίας ανάμεσα σε Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, αλλά, καθώς δεν είχε εκπαιδευτεί ως κατάσκοπος, εντοπίστηκε γρήγορα από τις Βουλγαρικές αρχές και απελάθηκε. Στη συνέχεια ορίστηκε ακόλουθος στην Πράγα, στην Τσεχοσλοβακία.

Η στρατιωτική του καριέρα τερματίστηκε σχεδόν απότομα το 1939, όταν κατέθεσε μια αναφορά στην οποία επέκρινε έντονα την οργάνωση του Βασιλικού Γιουγκοσλαβικού Στρατού. Ανάμεσα στις σημαντικότερες προτάσεις του ήταν να εγκαταλειφθεί η άμυνα στα βόρεια σύνορα ώστε να συγκεντρωθούν δυνάμεις στην ορεινή ενδοχώρα, να αναδιοργανωθύν οι ένοπλες δυνάμεις σε Σερβικές, Κροατικές και Σλοβενικές μονάδες με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση ανατρεπτικών δραστηριοτήτων και να χρησιμοποιηθούν κινητές μονάδες Τσέτνικ κατά μήκος των συνόρων. Ο Μίλαν Νέντιτς, Υπουργός Στρατού, εξοργίστηκε με την αναφορά και διέταξε τον εγκλεισμό του Ντράζα σε στρατώνα για 30 μέρες. Στη συνέχεια ο Μιχαήλοβιτς έγινε καθηγητής σε σχολή του επιτελείου στο Βελιγράδι. Το καλοκαίρι του 1940 παρακολούθησε μια συνάντηση που οργάνωσε ο Βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος, με έντονο αντιναζιστικό τόνο, και ο Γερμανός πρέσβης διαμαρτυρήθηκε για την παρουσία του Μιχαήλοβιτς. Ο Νέντιτς για μια ακόμη φορά διέταξε τον εγκλεισμό του σε στρατώνα για 30 μέρες, τον υποβιβασμό του και τη συνταξιοδότησή του. Οι τελευταίες ποινές δεν υλοποιήθηκαν, λόγω της αντικατάστασης του Νέντιτς από τον Πέταρ Πέσιτς το Νοέμβριο του 1940.

Τα χρόνια πριν την εισβολή του Άξονα στην Γιουγκοσλαβία ο Μιχαήλοβιτς είχε την έδρα του στο Τσέλιε, στη Μπανόβινα του Δράβου (σημερινή Σλοβενία). Τον καιρό της εισβολής ο συνταγματάρχης Μιχαήλοβιτς ήταν βοηθός του αρχηγού του επιτελείου της Γιουγκοσλαβικής 2ης Στρατιάς, στη βόρεια Βοσνία. Για μικρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου της 2ης Στρατιάς πριν αναλάβει τη διοίκηση μια "ταχείας μονάδας" (brzi odred) λίγο πριν η Γιουγκοσλαβία συνθηκολογήσει με τους Γερμανούς στις 17 Απριλίου 1941.