Μεγαρείς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεγαρίδα
Περιοχή της αρχαίας Ελλάδας
	Τμήμα του Θυσαυρού των Μεγαρέων, που βρίσκεται στο μουσείο της Ολυμπίας
Τοποθεσία:	Στερεά Ελλάδα
Μεγαλύτερη πόλη:	Μέγαρα
Διάλεκτος:	Δωρική
Περίοδος ακμής:	7ος-6ος αιώνας π.Χ.
	Χάρτης αρχαίας Μεγαρίδας

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 22:42, 19 Νοεμβρίου 2018

Οι Μεγαρείς ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας Μεγαρίδας, αρχαίας ελληνικής χώρας ανάμεσα στην Αττική και την Κορινθία. Η Μεγαρίδα κάλυπτε το κομμάτι γης ανάμεσα στον Κορινθιακό Κόλπο και τον Σαρωνικό και αυτό της έδινε το πλεονέκτημα να έχει πρόσβαση σε δύο διαφορετικές θάλασσες. Η θάλασσα ήταν η μόνη διέξοδος των Μεγαρέων, καθώς ήταν περικυκλωμένοι από πολύ ισχυρούς γείτονες, τους Αθηναίους στα ανατολικά και τους Κορίνθιους στα δυτικά. Αυτή η στενότητα χώρου τους ώθησε στην ίδρυση πολυάριθμων και απομακρυσμένων αποικιών, κυρίως στην ανατολική Θράκη, την Προποντίδα και τον Εύξεινο Πόντο αλλά και στη Σικελία.

Ιστορία

Οι Μεγαρείς ήταν Δωριείς στην καταγωγή και μιλούσαν τη δωρική διάλεκτο. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων την περίοδο της καθόδου των Δωριέων, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς Ιώνων και Βοιωτών, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.^[1] Την αρχαϊκή και κλασική περίοδο η επικράτειά τους περιλάμβανε πέντε οικισμούς-κώμες: τα Μέγαρα στο κέντρο της μεγαλύτερης πεδιάδας της περιοχής, η Νίσαια στις όχθες του Σαρωνικού, που αποτελούσε το νότιο επίνειο των Μεγάρων, οι Παγές στις όχθες του Κορινθιακού, που αποτελούσε το βόρειο επίνειο των Μεγάρων, ο Τριποδίσκος στα Γεράνεια Όρη και τα Αιγόσθενα στους πρόποδες του Κιθαιρώνα.

Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της Σαλαμίνας την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ., περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του δεύτερου ελληνικού αποικισμού οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην Προποντίδα και στον Εύξεινο Πόντο, όπως το Βυζάντιο και η Χαλκηδόνα, η Νικομήδεια κ.α.

Στους Περσικούς Πολέμους οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην ναυμαχία της Σαλαμίνας με 20 πλοία και στην μάχη των Πλαταιών με 3.000 οπλίτες.^[2] Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και Εύξεινου Πόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το "μεγαρικό ψήφισμα"^[3], το οποίο εξέδωσε η Αθήνα και έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του Πελοποννησιακού Πολέμου. Τα Μέγαρα στον Πελοποννησιακό πόλεμο συμμάχησαν με την Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.

Οι πόλεις των Μεγάρων

Εκτός από τα Μέγαρα άλλες σημαντικές πόλεις της Μεγαρίδας ήταν η Νίσαια, οι Παγές, τα Αιγόσθενα^[4] και ο Τριποδίσκος ενώ για μία περίοδο κατείχαν και το Ηραίο, το οποίο το διεκδικούσαν επίσης οι Αργείοι και οι Κορίνθιοι αλλά τελικά πέρασε στον έλεγχο των Κορινθίων. Η Νίσαια βρισκόταν στις ακτές του Σαρωνικού, πολύ κοντά στην πόλη των Μεγάρων και ουσιαστικά αποτελούσε το επίνειο των Μεγάρων στον Σαρωνικό. Αντίθετα, οι Παγές βρίσκονταν στις όχθες του Κορινθιακού Κόλπου και αποτελούσαν το επίνειο των Μεγάρων στον Βορρά. Η Νίσαια ήταν κοντά στη σημερινή Πάχη και οι Παγές ήταν χτισμένες στην θέση που βρίσκεται σήμερα το Αλεποχώρι. Πιο ανατολικά στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, στη θέση του σημερινού Πόρτο Γερμενό, βρίσκονταν τα Αιγόσθενα. Η πόλη αυτή βρισκόταν πολύ κοντά στις βοιωτικές Θεσπιές αλλά και στην αθηναϊκή Οινόη. Στα δυτικά, στα σύνορα με τους Κορίνθιους βρισκόταν ο Τριποδίσκος, ορεινή πόλη χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές των Γερανείων, ίσως κοντά στη σημερινή τοποθεσία Χάνι.

Οι αποικίες των Μεγαρέων

Οι Μεγαρείς, λόγω στενότητας χώρου και υπό την πίεση των ισχυρών γειτόνων τους, κατέφυγαν στην ίδρυση πολλών αποικιών. Την περίοδο του δεύτερου ελληνικού αποικισμού οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολλές αποικίες, στην Ανατολική Θράκη, στην Προποντίδα, στον Εύξεινο Πόντο αλλά και στη Σικελία. Στη Σικελία η πρώτη αποικία που ίδρυσαν ήταν τα Μέγαρα Υβλαία και ακολούθησαν ο Σελινούντας και η Ηράκλεια Μινώα. Στην Ανατολική Θράκη οι σημαντικότερες αποικίες των Μεγαρέων ήταν η Σηλυβρία, η Μεσημβρία και η Ναύλοχος στις ακτές του Εύξεινου Πόντου και το Βυζάντιο, η αποικία που εξελίχθηκε τελικά στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στα στενά του Βοσπόρου. Απέναντι από το Βυζάντιο οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει την Χαλκηδόνα, ενώ στα νότια παράλια του Πόντου ίδρυσαν την σημαντική αποικία Ηράκλεια η Ποντική. Στα παράλια της Προποντίδας είχαν ιδρύσει τον Αστακό, που εξελίχθηκε σε ισχυρή πόλη στην πορεία του χρόνου με το όνομα Νικομήδεια. Οι Μεγαρείς αποίκησαν και την μακρινή χερσόνησο της Κριμαίας ιδρύοντας την πόλη Χερσόνησο την Ταυρική, αλλά και την Καλλάτιδα στη σημερινή Ρουμανία. ^[5]

Σημαντικοί Μεγαρείς

Από τα Μέγαρα κατάγονταν πολλές σημαντικές προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας όπως ο σπουδαίος μηχανικός Ευπαλίνος, έργο του οποίου ήταν το περίφημο ευπαλίνειο όρυγμα στη Σάμο, ο φιλόσοφος Ευκλείδης ο Μεγαρεύς και ο σπουδαίος ελεγειακός ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς. Στα Μέγαρα, επίσης, πέθανε ο μεγάλος Λατίνος επικός ποιητής Βιργίλιος.

Παραπομπές

↑ Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων
↑ Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ.
↑ Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133.
↑ Υπουργείο πολιτισμού, τα Αιγόσθενα
↑ Ζώνας, Λουκάς· Σβανά, Ειρήνη (2015). Οι αποικίες των Μεγάρων. Ναύπλιο. σελ. 6 κ.εξ. ISBN 978-618-81554-5-9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων

[2] Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ.

[3] Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133.

[4] Υπουργείο πολιτισμού, τα Αιγόσθενα

[5] Ζώνας, Λουκάς· Σβανά, Ειρήνη (2015). Οι αποικίες των Μεγάρων. Ναύπλιο. σελ. 6 κ.εξ. ISBN 978-618-81554-5-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Γραμμή 10: / Γραμμή 10: @@
 |λεζάντα χάρτη=Χάρτης αρχαίας Μεγαρίδας
 }}
-Οι '''Μεγαρείς''' ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας [[Μεγαρίδα|Μεγαρίδας]], αρχαίας ελληνικής χώρας ανάμεσα στην Αττική και την Κορινθία. Η Μεγαρίδα κάλυπτε το κομμάτι γης ανάμεσα στον [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακό κόλπο]] και τον [[Σαρωνικός|Σαρωνικό]] και αυτό της έδινε το πλεονέκτημα να έχει πρόσβαση σε δύο διαφορετικές θάλασσες. Η θάλασσα ήταν η μόνη διέξοδος των Μεγαρέων καθώς ήταν περικυκλωμένοι από πολύ ισχυρούς γείτονες, τους [[Αθηναίοι|Αθηναίους]] στα ανατολικά και τους [[αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] στα δυτικά. Αυτή η στενότητα χώρου τους ώθησε στην ίδρυση πολυάριθμων και απομακρυσμένων αποικιών, κυρίως στην ανατολική Θράκη και τον Εύξεινο Πόντο.
+Οι '''Μεγαρείς''' ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας [[Μεγαρίδα|Μεγαρίδας]], αρχαίας ελληνικής χώρας ανάμεσα στην Αττική και την Κορινθία. Η Μεγαρίδα κάλυπτε το κομμάτι γης ανάμεσα στον [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακό Κόλπο]] και τον [[Σαρωνικός|Σαρωνικό]] και αυτό της έδινε το πλεονέκτημα να έχει πρόσβαση σε δύο διαφορετικές θάλασσες. Η θάλασσα ήταν η μόνη διέξοδος των Μεγαρέων, καθώς ήταν περικυκλωμένοι από πολύ ισχυρούς γείτονες, τους [[Αθηναίοι|Αθηναίους]] στα ανατολικά και τους [[αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] στα δυτικά. Αυτή η στενότητα χώρου τους ώθησε στην ίδρυση πολυάριθμων και απομακρυσμένων αποικιών, κυρίως στην ανατολική Θράκη, την Προποντίδα και τον Εύξεινο Πόντο αλλά και στη Σικελία.
 ==Ιστορία==
-Οι Μεγαρείς ήταν [[Δωριείς]] στην καταγωγή και μιλούσαν την δωρική διάλεκτο. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων την περίοδο της καθόδου των Δωριέων, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς [[Ίωνες|Ιώνων]] και [[Βοιωτοί|Βοιωτών]] που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.<ref>[http://www.megara.gr/Historical.aspx?LangID=1&FolderID=3ae6683a-3746-4f58-a698-b32c8f63cc94&PageNo=0&EntityID=017cda9f-285f-490e-9882-a4f2d461a302 Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων]</ref>  Την κλασική περίοδο η επικράτειά τους περιλάμβανε πέντε οικισμούς. Αυτές ήταν τα [[Μέγαρα]] στο κέντρο της μεγαλύτερης πεδιάδας της περιοχής, η [[Νίσαια]] στις όχθες του Σαρωνικού που αποτελούσε το νότιο επίνειο των Μεγάρων, οι [[Παγές]] στις όχθες του Κορινθιακού που αποτελούσε το βόρειο επίνειο των Μεγάρων, ο [[Τριποδίσκος]] στα [[Γεράνεια όρη]] και τα [[Αιγόσθενα]] στους πρόποδες του [[Κιθαιρώνας|Κιθαιρώνα]].
+Οι Μεγαρείς ήταν [[Δωριείς]] στην καταγωγή και μιλούσαν τη δωρική διάλεκτο. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων την περίοδο της καθόδου των Δωριέων, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς [[Ίωνες|Ιώνων]] και [[Βοιωτοί|Βοιωτών]], οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.<ref>[http://www.megara.gr/Historical.aspx?LangID=1&FolderID=3ae6683a-3746-4f58-a698-b32c8f63cc94&PageNo=0&EntityID=017cda9f-285f-490e-9882-a4f2d461a302 Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων]</ref> Την αρχαϊκή και κλασική περίοδο η επικράτειά τους περιλάμβανε πέντε οικισμούς-κώμες: τα [[Μέγαρα]] στο κέντρο της μεγαλύτερης πεδιάδας της περιοχής, η [[Νίσαια]] στις όχθες του Σαρωνικού, που αποτελούσε το νότιο επίνειο των Μεγάρων, οι [[Παγές]] στις όχθες του Κορινθιακού, που αποτελούσε το βόρειο επίνειο των Μεγάρων, ο [[Τριποδίσκος]] στα [[Γεράνεια όρη|Γεράνεια Όρη]] και τα [[Αιγόσθενα]] στους πρόποδες του [[Κιθαιρώνας|Κιθαιρώνα]].
-Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνας]] την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ. περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο, μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην [[Προποντίδα]] και στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]], όπως το [[Βυζάντιο]] και η [[Χαλκηδόνα]], η [[Νικομήδεια]] κ.α.
+Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνας]] την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ., περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην [[Προποντίδα]] και στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]], όπως το [[Βυζάντιο]] και η [[Χαλκηδόνα]], η [[Νικομήδεια]] κ.α.
-Στους Περσικούς πολέμους οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] με 20 πλοία και στην [[μάχη των Πλαταιών]] με 3.000 οπλίτες<ref>{{ws|[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ]]}}</ref>. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και Εύξεινου Πόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το [[Μεγαρικό ψήφισμα]]<ref>{{ws|[[s:Θουκυδίδης (μετάφραση Βενιζέλου)/Α|Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133]]}}</ref> που εξέδωσε η Αθήνα έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του Πελοποννησιακού πολέμου. Τα Μέγαρα στον [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακό πόλεμο]] συμμάχησαν με την Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.
+Στους [[Περσικοί Πόλεμοι|Περσικούς Πολέμους]] οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] με 20 πλοία και στην [[μάχη των Πλαταιών]] με 3.000 οπλίτες.<ref>{{ws|[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ]]}}</ref> Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και Εύξεινου Πόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το [[Μεγαρικό ψήφισμα|"μεγαρικό ψήφισμα"]]<ref>{{ws|[[s:Θουκυδίδης (μετάφραση Βενιζέλου)/Α|Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133]]}}</ref>, το οποίο εξέδωσε η Αθήνα και έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]]. Τα Μέγαρα στον [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακό πόλεμο]] συμμάχησαν με την Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.
 ==Οι πόλεις των Μεγάρων==
 [[Αρχείο:Aigosthena-8.jpg|240px|right|thumb|Τα Αιγόσθενα]]
-Εκτός από τα Μέγαρα άλλες σημαντικές πόλεις της Μεγαρίδας ήταν η [[Νίσαια]], οι [[Παγές]], τα [[Αιγόσθενα]]<ref>[http://www.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=12862 Υπουργείο πολιτισμού, τα Αιγόσθενα]</ref> και ο [[Τριποδίσκος]] ενώ για μία περίοδο κατείχαν και το [[Ηραίο Περαχώρας|Ηραίο]], το οποίο το διεκδικούσαν επίσης οι [[Αργείοι]] και οι [[Κορίνθιοι]] και τελικά πέρασε στον έλεγχο των Κορινθίων. Η Νίσαια βρισκόταν στις ακτές του [[Σαρωνικός|Σαρωνικού]], πολύ κοντά στην πόλη των Μεγάρων και ουσιαστικά αποτελούσε το επίνειο των Μεγάρων στον Σαρωνικό. Αντίθετα οι [[Παγές]] βρίσκονταν στις όχθες του Κορινθιακού κόλπου και αποτελούσαν το επίνειο των Μεγάρων στον βορά. Οι Παγές ήταν χτισμένες στην θέση που βρίσκεται σήμερα το [[Αλεποχώρι Αττικής|Αλεποχώρι]]. Πιο ανατολικά στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, στην θέση του σημερινού [[Πόρτο Γερμενό]] βρίσκονταν τα [[Αιγόσθενα]]. Η πόλη αυτή βρισκόταν πολύ κοντά στις Βοιωτικές Θεσπιές αλλά και στην Αθηναϊκή Οινόη. Στα δυτικά στα σύνορα με τους Κορινθίους βρισκόταν ο Τριποδίσκος. Ήταν ορεινή πόλη χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές των Γερανείων.
+Εκτός από τα Μέγαρα άλλες σημαντικές πόλεις της Μεγαρίδας ήταν η [[Νίσαια]], οι [[Παγές]], τα [[Αιγόσθενα]]<ref>[http://www.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=12862 Υπουργείο πολιτισμού, τα Αιγόσθενα]</ref> και ο [[Τριποδίσκος]] ενώ για μία περίοδο κατείχαν και το [[Ηραίο Περαχώρας|Ηραίο]], το οποίο το διεκδικούσαν επίσης οι [[Αργείοι]] και οι [[Κορίνθιοι]] αλλά τελικά πέρασε στον έλεγχο των Κορινθίων. Η Νίσαια βρισκόταν στις ακτές του Σαρωνικού, πολύ κοντά στην πόλη των Μεγάρων και ουσιαστικά αποτελούσε το επίνειο των Μεγάρων στον Σαρωνικό. Αντίθετα, οι [[Παγές]] βρίσκονταν στις όχθες του Κορινθιακού Κόλπου και αποτελούσαν το επίνειο των Μεγάρων στον Βορρά. Η Νίσαια ήταν κοντά στη σημερινή [[Πάχη Αττικής|Πάχη]] και οι Παγές ήταν χτισμένες στην θέση που βρίσκεται σήμερα το [[Αλεποχώρι Αττικής|Αλεποχώρι]]. Πιο ανατολικά στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, στη θέση του σημερινού [[Πόρτο Γερμενό]], βρίσκονταν τα [[Αιγόσθενα]]. Η πόλη αυτή βρισκόταν πολύ κοντά στις βοιωτικές Θεσπιές αλλά και στην αθηναϊκή Οινόη. Στα δυτικά, στα σύνορα με τους Κορίνθιους βρισκόταν ο Τριποδίσκος, ορεινή πόλη χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές των Γερανείων, ίσως κοντά στη σημερινή τοποθεσία Χάνι.
 ==Οι αποικίες των Μεγαρέων==
@@ Γραμμή 28: / Γραμμή 28: @@
 ==Σημαντικοί Μεγαρείς==
-Από τα Μέγαρα κατάγονταν πολλές σημαντικές προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας όπως ο σπουδαίος μηχανικός [[Ευπαλίνος]] έργο του οποίου ήταν το περίφημο [[Ευπαλίνειο όρυγμα]] στην [[Σάμος|Σάμο]], ο φιλόσοφος [[Ευκλείδης ο Μεγαρεύς]] και ο σπουδαίος ελεγειακός ποιητής [[Θέογνις ο Μεγαρεύς]]. Στα Μέγαρα επίσης πέθανε ο μεγάλος επικός ποιητής [[Βιργίλιος]]{{παραπομπή}}.
+Από τα Μέγαρα κατάγονταν πολλές σημαντικές προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας όπως ο σπουδαίος μηχανικός [[Ευπαλίνος]], έργο του οποίου ήταν το περίφημο [[ευπαλίνειο όρυγμα]] στη [[Σάμος|Σάμο]], ο φιλόσοφος [[Ευκλείδης ο Μεγαρεύς]] και ο σπουδαίος ελεγειακός ποιητής [[Θέογνις ο Μεγαρεύς]]. Στα Μέγαρα, επίσης, πέθανε ο μεγάλος Λατίνος επικός ποιητής [[Βιργίλιος]].
 ==Παραπομπές==