Μέγαρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προσθ. συνδ.
LukZon (συζήτηση | συνεισφορές)
διόρθωσα λάθη και έβαλα παραπομπές
Γραμμή 37: Γραμμή 37:


=== Αρχαία ιστορία ===
=== Αρχαία ιστορία ===
Μετά την κάθοδο των Δωριέων εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων νέοι πληθυσμοί δωρικής καταγωγής, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς [[Ίωνες|Ιώνων]] και [[Βοιωτοί|Βοιωτών]] που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.<ref>[http://www.megara.gr/Historical.aspx?LangID=1&FolderID=3ae6683a-3746-4f58-a698-b32c8f63cc94&PageNo=0&EntityID=017cda9f-285f-490e-9882-a4f2d461a302 Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων]</ref>. Οι νέοι κάτοικοι που ονομάστηκαν [[Μεγαρείς]] δημιούργησαν ένα νέο κράτος με έδρα τα Μέγαρα. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Μεγαρέας [[Όρσιππος ο Μεγαρεύς|Όρσιππος]], νικητής στο Στάδιο στην Ολυμπία το 720, μετά τη νίκη του επανέφερε την πόλη του στα παλαιά ευρέα της σύνορα αφού αφαίρεσε από τους Κορινθίους τα εδάφη που οι τελευταίοι είχαν καταλάβει στη Μεγαρική γη.<ref>{{Cite book|title = Αρχαϊκή Ελλάδα και Πόλεμος|last = ΜεΪδάνη|first = Κατερίνα|publisher = Ινστιτούτο Βιβλίου-Καρδαμίτσα|year = 2010|isbn = 978-960354-218-6|location = Αθήνα|pages = 37-38, 59}}</ref> Αργότερα αντικείμενο διαμάχης των Μεγαρέων με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]]ς.
Μετά την κάθοδο των Δωριέων εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων νέοι πληθυσμοί δωρικής καταγωγής, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς [[Ίωνες|Ιώνων]] και [[Βοιωτοί|Βοιωτών]] που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.<ref>[http://www.megara.gr/Historical.aspx?LangID=1&FolderID=3ae6683a-3746-4f58-a698-b32c8f63cc94&PageNo=0&EntityID=017cda9f-285f-490e-9882-a4f2d461a302 Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων]</ref>. Οι νέοι κάτοικοι που ονομάστηκαν [[Μεγαρείς]] δημιούργησαν ένα νέο κράτος με έδρα τα Μέγαρα. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Μεγαρέας [[Όρσιππος ο Μεγαρεύς|Όρσιππος]], νικητής στο στάδιο στην Ολυμπία το 720 π.Χ., μετά τη νίκη του επανέφερε την πόλη στα παλαιά ευρέα της σύνορα, αφού αφαίρεσε από τους Κορινθίους τα εδάφη που οι τελευταίοι είχαν καταλάβει στη μεγαρική γη.<ref>{{Cite book|title = Αρχαϊκή Ελλάδα και Πόλεμος|last = ΜεΪδάνη|first = Κατερίνα|publisher = Ινστιτούτο Βιβλίου-Καρδαμίτσα|year = 2010|isbn = 978-960354-218-6|location = Αθήνα|pages = 37-38, 59}}</ref> Αργότερα αντικείμενο διαμάχης των Μεγαρέων με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]]ς.
Στον [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακό Πόλεμο]] τα Μέγαρα συμμάχησαν με τη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]]. Ο πιο διάσημος πολίτης των Μεγάρων στην αρχαιότητα ήταν ο [[Βύζας]], γιος του βασιλιά Νίσου κατά μια παράδοση. To 657 π.Χ. ο Βύζας, ως επικεφαλής μιας αποικιακής επιχείρησης που είχε οργανώσει η πόλη των Μεγάρων, οδήγησε τους Μεγαρείς αποίκους στην περιοχή του Βοσπόρου. Εκεί οι Μεγαρείς ίδρυσαν μια νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα του ιδρυτή της: ''[[Βυζάντιο]]''. Σύμφωνα με τον [[Στράβων]]α (64 π.Χ.-23 μ.Χ.) οι Μεγαρείς έφτασαν εκεί υπακούοντας σ' ένα χρησμό, που είχαν λάβει από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός αυτός αποκαλούσε «τυφλούς» τους συμπολίτες τους, που λίγα χρόνια πριν, το 685 π.Χ., είχαν ιδρύσει στη ασιατική ακτή του Βοσπόρου τη [[Χαλκηδόνα]]. Πράγματι, κατά μιαν έννοια ήταν «τυφλοί», καθώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι η περιοχή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σημείο που οι ίδιοι είχαν αποικήσει ήταν ιδανικότερη για τη διεξαγωγή του εμπορίου και την αλιεία. Σε αυτή την περιοχή, η οποία συγχρόνως διακρινόταν για τη στρατηγική της θέση, ο Βύζας θεμελίωσε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, τόσο το ταξίδι με σκοπό τον αποικισμό όσο και η άφιξη κι η οργάνωση μιας νέας αποικίας χαρακτηρίζονταν από πλήθος αντιξοοτήτων. Όπως μας πληροφορεί η Α. Ραμού-Χαψιάδη (1982), η εγκατάσταση των αποίκων γινόταν είτε σε ακατοίκητη περιοχή, οπότε οι ελλείψεις ήταν πολλές είτε σε κατοικημένη περιοχή, οπότε συχνά οι άποικοι έρχονταν σε ένοπλη σύγκρουση με τους αυτόχθονες.
Στον [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακό Πόλεμο]] τα Μέγαρα συμμάχησαν με τη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]]. Ο πιο διάσημος πολίτης των Μεγάρων στην αρχαιότητα ήταν ο [[Βύζας]], γιος του βασιλιά Νίσου κατά μια παράδοση. To 657 π.Χ. ο Βύζας, ως επικεφαλής μιας αποικιακής επιχείρησης που είχε οργανώσει η πόλη των Μεγάρων, οδήγησε τους Μεγαρείς αποίκους στην περιοχή του Βοσπόρου. Εκεί οι Μεγαρείς ίδρυσαν μία νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα του ιδρυτή της: ''[[Βυζάντιο]]''. Σύμφωνα με τον [[Στράβων]]α οι Μεγαρείς έφτασαν εκεί υπακούοντας σε έναν χρησμό, που είχαν λάβει από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός αυτός αποκαλούσε «τυφλούς» τους συμπολίτες τους, που λίγα χρόνια πριν, το 685 π.Χ., είχαν ιδρύσει στη ασιατική ακτή του Βοσπόρου τη [[Χαλκηδόνα]]. Πράγματι, κατά μιαν έννοια ήταν «τυφλοί», καθώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι η περιοχή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σημείο που οι ίδιοι είχαν αποικήσει ήταν ιδανικότερη για τη διεξαγωγή του εμπορίου και την αλιεία. Σε αυτή την περιοχή, η οποία συγχρόνως διακρινόταν για τη στρατηγική της θέση, ο Βύζας θεμελίωσε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, τόσο το ταξίδι με σκοπό τον αποικισμό όσο και η άφιξη κι η οργάνωση μιας νέας αποικίας χαρακτηρίζονταν από πλήθος αντιξοοτήτων. Η εγκατάσταση των αποίκων γινόταν είτε σε ακατοίκητη περιοχή, οπότε οι ελλείψεις ήταν πολλές είτε σε κατοικημένη περιοχή, οπότε συχνά οι άποικοι έρχονταν σε ένοπλη σύγκρουση με τους αυτόχθονες.


Οι Μεγαρείς με την υπεροχή τους στη θάλασσα γίνονται οι μεγαλύτεροι εχθροί των Αθηναίων και φτάνουν στη μεγαλύτερη ακμή τους από τον 8<sup>ο</sup> ως τα τέλη του 6<sup>ου</sup> π.Χ. αιώνα. Την εποχή αυτή ιδρύουν σημαντικές αποικίες: τα [[Μέγαρα Υβλαία]] το 729 π.Χ., τον [[Σελινούντας Σικελίας|Σελινούντα]] το 629 π.Χ., τη [[Σηλυβρία|Σηλυμβρία]] το 675 π.Χ., τον [[Αστακός Βιθυνίας|Αστακό]], τη [[Χαλκηδόνα]] το 685 π.Χ., την [[Ηράκλεια η Ποντική|Ηράκλεια]] το 559 π.Χ., αλλά και το [[Βυζάντιο]].<ref>{{Cite book|title=Οι αποικίες των Μεγάρων|first=Λουκάς|last=Ζώνας|first2=Ειρήνη|last2=Σβανά|isbn=978-618-81554-5-9|year=2015|location=Ναύπλιο|page=5 κ.εξ.}}</ref> Αναφέρεται επίσης ότι ο Σέλευκος Νικάτωρ ίδρυσε [[Μέγαρα Συρίας|ομώνυμη πόλη]] με αποίκους από τα Μέγαρα στην κεντρική Συρία, σύμφωνα με τον Αππιανό.
Οι Μεγαρείς με
την υπεροχή τους στη θάλασσα γίνονται οι μεγαλύτεροι εχθροί των Αθηναίων και φτάνουν
στη μεγαλύτερη ακμή τους από τον 8<sup>ο</sup> ως τα τέλη του 6<sup>ου</sup> π.Χ.
αιώνα. Την εποχή αυτή ιδρύουν σημαντικές αποικίες: τα [[Μέγαρα Υβλαία]] το 729 π.Χ., τη [[Σελινούντας Σικελίας|Σελινούντα]] το 629 π.Χ.,
τη Σηλυμβρία το 662 π.Χ., τον Αστακό το 684 π.Χ., τη Χαλκηδόνα το 680 π.Χ., την
Κύζικο στην Προποντίδα το 675 π.Χ., την Ηράκλεια το 558 π.Χ., όπως και το [[Βυζάντιο]]. Αναφέρεται επίσης ότι ο Σέλευκος Νικάτωρ ίδρυσε '''[[Μέγαρα Συρίας|ομώνυμη πόλη]]''' με αποίκους από τα Μέγαρα στην κεντρική Συρία, σύμφωνα με τον Αππιανό.


Αυτή τη χρονική
Αυτή τη χρονική
περίοδο τα Μέγαρα προσφέρουν ένα δώρο στην ανθρωπότητα με την ανακάλυψη του
περίοδο τα Μέγαρα προσφέρουν ένα δώρο στην ανθρωπότητα με την ανακάλυψη του
θεατρικού είδους της κωμωδίας. Πατέρας της κωμωδίας θεωρείται ο Σουσαρίων, γιος
θεατρικού είδους της κωμωδίας. Πατέρας της κωμωδίας θεωρείται ο [[Σουσαρίων]], γιος
του Φιλίνου απο την Κώμη των Μεγάρων Τριποδίσκο. Σύμφωνα με τον
του Φιλίνου απο την κώμη των Μεγάρων Τριποδίσκο. Σύμφωνα με τον
Μπέκερ, ο Σουσαρίων ήταν ο πρώτος που έδωσε τακτικό μετρικό τύπο στους ιάμβους,
Μπέκερ, ο Σουσαρίων ήταν ο πρώτος που έδωσε τακτικό μετρικό τύπο στους ιάμβους,
οι οποίοι ήταν στα χνάρια των παλιών , φαλλικών λεγομένων, κωμωδιών. Δημιούργησε
οι οποίοι ήταν στα χνάρια των παλιών , φαλλικών λεγομένων, κωμωδιών. Δημιούργησε
Γραμμή 146: Γραμμή 141:
* Νέα Δομή "τόμος 03 σελ.252"
* Νέα Δομή "τόμος 03 σελ.252"
* Μεγάλη Μυθολογία του Ζαν Ρισπέν
* Μεγάλη Μυθολογία του Ζαν Ρισπέν
*Ζώνας Λουκάς και Σβανά Ειρήνη, Οι αποικίες των Μεγάρων, Ναύπλιο, 2015 (ISBN 978-618-81554-5-9)


== Δείτε επίσης ==
== Δείτε επίσης ==

Έκδοση από την 07:09, 19 Νοεμβρίου 2018

Συντεταγμένες: 37°59′43″N 23°20′29″E / 37.9953°N 23.3414°E / 37.9953; 23.3414

Μέγαρα
Πόλη
Μέγαρα is located in Greece
Μέγαρα
Μέγαρα
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑττικής
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςΓρηγόρης Σταμούλης
Πληθυσμός29.122[1]
Ταχυδρομικός κώδικας191 00
Τηλεφωνικός κωδικός22960

Τα Μέγαρα είναι πόλη της δυτικής Αττικής. Βρίσκονται στις βόρειες ακτές του Σαρωνικού στο μέσον περίπου της διαδρομής μεταξύ Αθήνας και Κορίνθου. Αποτελούν έδρα του Δήμου Μεγαρέων και πρωτεύουσα της άλλοτε Επαρχίας Μεγαρίδας. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 36.924 κατοίκους.

Ιστορία

Η ονομασία της πόλης

Η ονομασία Μέγαρα διατηρήθηκε από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα και μόνο στο Μεσαίωνα απαντάται ο τύπος «Μάγαρα». Οι γραπτές μαρτυρίες διασώζουν πολλές διαφορετικές εκδοχές για την ονομασία της πόλης. Ο Παυσανίας, καταγράφοντας την άποψη των Μεγαρέων, τη συσχετίζει με τα «μέγαρα», τα ιερά της Δήμητρας, τα οποία έφτιαξαν για πρώτη φορά όταν βασιλιάς ήταν ο Καρ, γιος του Φορωνέα, προς τιμή της θεάς, η λατρεία της οποίας ήταν πανάρχαια. Ο Ηρόδοτος και ο Στέφανος ο Βυζάντιος αποδίδουν την ονομασία στον ήρωα Μεγαρέα, γιο του Ποσειδώνα. Η τελευταία ερμηνεία απηχούσε και τις αντιλήψεις των Βοιωτών, σύμφωνα με τον Παυσανία, αφού ο Μεγαρέας που κατοικούσε στην Ογχηστό, ήρθε με στρατό Βοιωτών και βοήθησε τον βασιλιά των Μεγάρων Νίσο στον πόλεμο κατά του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Σκοτώθηκε όμως στην μάχη και θάφτηκε στην πόλη, η οποία πήρε το όνομά του. Πρωτύτερα η πόλη ονομαζόταν Νισαία.

Μυθολογία

Η περιοχή των Μεγάρων κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή. Την Μυκηναϊκή εποχή τα Μέγαρα ήταν μια από τις τέσσερις περιοχές της Αττικής, που κυβερνούσαν οι τέσσερις μυθικοί γιοί του Βασιλιά Πανδίονα του Β'. Ο γιος του Νίσος ήταν κυβερνήτης των Μεγάρων. Η μυθολογική παράδοση των Μεγάρων αναφέρει την ύπαρξη Βασιλέων που κυβέρνησαν την πόλη, οι οποίοι άνηκαν σε πανάρχαιους λαούς όπως οι Λέλεγες και οι Κάρες. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τοπωνύμια που φέρουν τις ονομασίες των λαών αυτών. Ο Παυσανίας αναφέρει στην περιήγησή του πως, πριν την κατάληψη από τους Δωριείς (π. 1000 π.Χ.), τα Μέγαρα άνηκαν στην πανίσχυρη πόλη των Αθηνών και πως είχαν συνήθειες Ιωνικές. Η άποψη αυτή ενισχύεται μεταξύ άλλων και από τα χαρακτηριστικά της Ιωνικής διαλέκτου και από το γεγονός ότι κάτοικοι των Παγών, απέδιδαν τιμές στον Αιγιαλέα που ήταν ήρωας των Ιώνων της Σικυωνίας και της Αχαΐας.

Αρχαία ιστορία

Μετά την κάθοδο των Δωριέων εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων νέοι πληθυσμοί δωρικής καταγωγής, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς Ιώνων και Βοιωτών που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.[2]. Οι νέοι κάτοικοι που ονομάστηκαν Μεγαρείς δημιούργησαν ένα νέο κράτος με έδρα τα Μέγαρα. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Μεγαρέας Όρσιππος, νικητής στο στάδιο στην Ολυμπία το 720 π.Χ., μετά τη νίκη του επανέφερε την πόλη στα παλαιά ευρέα της σύνορα, αφού αφαίρεσε από τους Κορινθίους τα εδάφη που οι τελευταίοι είχαν καταλάβει στη μεγαρική γη.[3] Αργότερα αντικείμενο διαμάχης των Μεγαρέων με τους Αθηναίους ήταν το νησί της Σαλαμίνας. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο τα Μέγαρα συμμάχησαν με τη Σπάρτη. Ο πιο διάσημος πολίτης των Μεγάρων στην αρχαιότητα ήταν ο Βύζας, γιος του βασιλιά Νίσου κατά μια παράδοση. To 657 π.Χ. ο Βύζας, ως επικεφαλής μιας αποικιακής επιχείρησης που είχε οργανώσει η πόλη των Μεγάρων, οδήγησε τους Μεγαρείς αποίκους στην περιοχή του Βοσπόρου. Εκεί οι Μεγαρείς ίδρυσαν μία νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα του ιδρυτή της: Βυζάντιο. Σύμφωνα με τον Στράβωνα οι Μεγαρείς έφτασαν εκεί υπακούοντας σε έναν χρησμό, που είχαν λάβει από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός αυτός αποκαλούσε «τυφλούς» τους συμπολίτες τους, που λίγα χρόνια πριν, το 685 π.Χ., είχαν ιδρύσει στη ασιατική ακτή του Βοσπόρου τη Χαλκηδόνα. Πράγματι, κατά μιαν έννοια ήταν «τυφλοί», καθώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι η περιοχή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σημείο που οι ίδιοι είχαν αποικήσει ήταν ιδανικότερη για τη διεξαγωγή του εμπορίου και την αλιεία. Σε αυτή την περιοχή, η οποία συγχρόνως διακρινόταν για τη στρατηγική της θέση, ο Βύζας θεμελίωσε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, τόσο το ταξίδι με σκοπό τον αποικισμό όσο και η άφιξη κι η οργάνωση μιας νέας αποικίας χαρακτηρίζονταν από πλήθος αντιξοοτήτων. Η εγκατάσταση των αποίκων γινόταν είτε σε ακατοίκητη περιοχή, οπότε οι ελλείψεις ήταν πολλές είτε σε κατοικημένη περιοχή, οπότε συχνά οι άποικοι έρχονταν σε ένοπλη σύγκρουση με τους αυτόχθονες.

Οι Μεγαρείς με την υπεροχή τους στη θάλασσα γίνονται οι μεγαλύτεροι εχθροί των Αθηναίων και φτάνουν στη μεγαλύτερη ακμή τους από τον 8ο ως τα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα. Την εποχή αυτή ιδρύουν σημαντικές αποικίες: τα Μέγαρα Υβλαία το 729 π.Χ., τον Σελινούντα το 629 π.Χ., τη Σηλυμβρία το 675 π.Χ., τον Αστακό, τη Χαλκηδόνα το 685 π.Χ., την Ηράκλεια το 559 π.Χ., αλλά και το Βυζάντιο.[4] Αναφέρεται επίσης ότι ο Σέλευκος Νικάτωρ ίδρυσε ομώνυμη πόλη με αποίκους από τα Μέγαρα στην κεντρική Συρία, σύμφωνα με τον Αππιανό.

Αυτή τη χρονική περίοδο τα Μέγαρα προσφέρουν ένα δώρο στην ανθρωπότητα με την ανακάλυψη του θεατρικού είδους της κωμωδίας. Πατέρας της κωμωδίας θεωρείται ο Σουσαρίων, γιος του Φιλίνου απο την κώμη των Μεγάρων Τριποδίσκο. Σύμφωνα με τον Μπέκερ, ο Σουσαρίων ήταν ο πρώτος που έδωσε τακτικό μετρικό τύπο στους ιάμβους, οι οποίοι ήταν στα χνάρια των παλιών , φαλλικών λεγομένων, κωμωδιών. Δημιούργησε μάλιστα και παράδοση, αφού την εποχή του Πεισίστρατου στην Αθήνα ξακουστοί κωμωδιογράφοι ήταν οι Μεγαρίτες Μαίσων και Μύλλος. Την ίδια εποχή ένας πολιτικός Μεγαρίτης που ζούσε στην αποικία των Μεγάρων Χαλκηδόνα, ο Φαλέας, προτείνει μια θεωρία που ελάχιστα διαφέρει από τη σοσιαλιστική. Τις πληροφορίες αυτές τις βρίσκουμε στο δεύτερο βιβλίο του Αριστοτέλη, «Πολιτικά ΙΙ», όπου αφιερώνει στη θεωρία αυτή του Φαλέα ολόκληρο το τέταρτο κεφάλαιο. Ανεπτυγμένη ήταν και η ιατρική, όπου ο Ηρόδικος, δάσκαλος του Ιπποκράτη, ήταν αυθεντία στα κατάγματα και στην θεραπευτική, που συνδύαζε τη γυμναστική στην θεραπεία όπως η σημερινή ιατρική επιστήμη.

Ρωμαϊκή ιστορία

Βυζαντινή ιστορία

Νεότερη και πρόσφατη ιστορία

Στα Μέγαρα εγκαταστάθηκαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 Μικρασιάτες από το Μελί Ερυθραίας και δημιούργησαν τον οικισμό Μελί. Επίσης σε ανάμνηση του ναού του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Μελί Ερυθραίας, έκτισαν τον ομώνυμο Ναό στο Μελί Μεγάρων, όπου φυλάσσεται και η εικόνα του Αγίου φερμένη και αυτή από τους πρόσφυγες ως κειμήλιο.[5].

Σημαντικοί Μεγαρείς

Αρχαιότητα

  • Θέογνις. Ποιητής του 6ου αιώνα (περίπου 540-500 π.Χ.,) μέλος της δωρικής αριστοκρατικής μερίδας.
  • Ευκλείδης ο Μεγαρικός. Φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτη. Υπήρξε ο ιδρυτής της Μεγαρικής σχολής ενώ μετά τον θάνατο του Σωκράτη (399 π.Χ.) έδωσε άσυλο στον Πλάτωνα με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.
  • Ευπαλίνος. Μηχανικός, διακρίθηκε στην υδραυλική τέχνη. Το περίφημο υδραγωγείο της Σάμου είναι έργο του Ευπαλίνου και είναι μοναδικό για τη σύλληψη και την εκτέλεσή του.
  • Στίλπων. Φιλόσοφος, μαθητής του Ευκλείδη και διδάσκαλος του Ζήνωνα.
  • Θεαγένης. Τύρανος των Μεγάρων που έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία κατασκεύασε την περίφημη κρήνη της πόλης.
  • Όρσιππος. Ολυμπιονίκης και αργότερα στρατηγός.
  • Κάλχας. Κατά την ελληνική μυθολογία, ο τυφλός μάντης που ονομαζόταν Κάλχας και που θυσίασε την Ιφιγένεια στην Αυλίδα, ήταν Μεγαρίτης. Ακολούθησε τον Αγαμέμνονα, χωρίς τη θέλησή του, στην Τροία (και αφού ο Αγαμέμνων έκτισε ιερό στη θεά Άρτεμη) όπου και έβγαζε χρησμούς για τις μάχες. Επέστρεψε στην πόλη των Μεγάρων δέκα χρόνια αφού τελείωσε ο Τρωικός Πόλεμος. Πέθανε και ετάφη στα Μέγαρα.
  • Μεγάρα. Η σύζυγος του ήρωα των Θηβών Ηρακλή που γεννήθηκε, έζησε, πέθανε και ετάφη στα Μέγαρα, όπου ο Παυσανίας αναφέρει πως είδε τον τάφο της.
  • Σουσαρίων. Ο πατέρας της Κωμωδίας και δάσκαλος του μεγάλου κωμωδού Αριστοφάνη

1821

  • Αμουράτης Θεόδωρος, αγωνιστής του 1821.
  • Αμουράτης Πανούσης, αγωνιστής του 1821.
  • Τάσος Καρατάσος ή Μπούσγος (Μπούσκος), αγωνιστής του 1821.
  • Παναγής Τσαλδάρης, αγωνιστής του 1821.
  • Γεώργιος Μενιδιάτης, αγωνιστής του 1821

Νεότερη Εποχή

Εξέλιξη πληθυσμού

Έτος Πληθυσμός οικισμού Μεταβολή Πληθυσμός Δήμου Πυκνότητα
1971 17.584 - - -
1981 20.814 +3.230/+16,7% 21.245 73,4/km²
1991 20.403 - 411/-1,97% 25.061 77,8/km²
2001 23.032 +2.629/+12,89% 28.195 87,5/km²
2011 36.924 +13.892

Οικισμοί και Τοπωνύμια του Δήμου

  • Αγία Τριάδα
  • Αιγειρούσες (Παγαί)
  • Αλεποχώρι
  • Βένιζα
  • Βλυχάδα
  • Ελατιάς
  • Κινέτα
  • Κοτσιναρέα
  • Κουμίνδρι
  • Λάκκα Καλογήρου
  • Λούμπα
  • Μάζι
  • Μελί
  • Μυρίνι
  • Πάχη
  • Πευκενέας
  • Στίκας
  • Του Ντόσκουρη ο Βράχος

Βιβλιογραφία

  • Νέα Δομή "τόμος 03 σελ.252"
  • Μεγάλη Μυθολογία του Ζαν Ρισπέν
  • Ζώνας Λουκάς και Σβανά Ειρήνη, Οι αποικίες των Μεγάρων, Ναύπλιο, 2015 (ISBN 978-618-81554-5-9)

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Ελληνική απογραφή 2021.
  2. Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων
  3. ΜεΪδάνη, Κατερίνα (2010). Αρχαϊκή Ελλάδα και Πόλεμος. Αθήνα: Ινστιτούτο Βιβλίου-Καρδαμίτσα. σελίδες 37–38, 59. ISBN 978-960354-218-6. 
  4. Ζώνας, Λουκάς· Σβανά, Ειρήνη (2015). Οι αποικίες των Μεγάρων. Ναύπλιο. σελ. 5 κ.εξ. ISBN 978-618-81554-5-9. 
  5. Πολιτιστικός Σύλλογος Μελίου Μεγάρων Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος