Πολιτικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Στις δυτικές [[Δημοκρατία|Δημοκρατίες]] ο όρος περιορίζεται σε αυτούς που κατέχουν κάποια θέση στη Δημόσια Διοίκηση και έχουν εκλεγεί για το σκοπό αυτό μέσα από τη διαδικασία των εκλογών. Πέντε τέτοιου είδους θέσεις (ή ρόλοι) είναι ο [[Δήμαρχος]], ο [[Βουλευτής]], ο [[Υπουργός]], ο [[Πρωθυπουργός]] και ο [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας]]. |
Στις δυτικές [[Δημοκρατία|Δημοκρατίες]] ο όρος περιορίζεται σε αυτούς που κατέχουν κάποια θέση στη Δημόσια Διοίκηση και έχουν εκλεγεί για το σκοπό αυτό μέσα από τη διαδικασία των εκλογών. Πέντε τέτοιου είδους θέσεις (ή ρόλοι) είναι ο [[Δήμαρχος]], ο [[Βουλευτής]], ο [[Υπουργός]], ο [[Πρωθυπουργός]] και ο [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας]]. |
||
== Μέσα ενημέρωσης και ρητορική == |
|||
Οι πολιτικοί είναι γνωστοί για τη ρητορική τους σε ομιλίες ή διαφημίσεις υπέρ των εκστρατειών τους. Είναι ιδιαίτερα γνωστοί για τη χρήση κοινών θεμάτων που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν τις πολιτικές τους θέσεις με όρους εξοικειωμένους με τους ψηφοφόρους.<ref>Jonathan Charteris-Black, ''Politicians and rhetoric: The persuasive power of metaphor'' (Palgrave-MacMillan, 2005)</ref> Οι πολιτικοί κατ 'ανάγκη γίνονται έμπειροι χρήστες των μέσων ενημέρωσης.<ref>Ofer Feldman, ''Beyond public speech and symbols: Explorations in the rhetoric of politicians and the media'' (2000).</ref> Για σκοπούς διαφήμισης, τον 19ο αιώνα οι πολιτικοί χρησιμοποίησαν εφημερίδες, περιοδικά και φυλλάδια, καθώς και αφίσες.<ref>Robert J. Dinkin, ''Campaigning in America: A History of Election Practices'' (1989) [https://www.questia.com/library/1904945/campaigning-in-america-a-history-of-election-practices online]</ref> Τον 20ο αιώνα, αυτό μεταφέρθηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις να είναι το ακριβότερο μέρος μιας προεκλογικής εκστρατείας.<ref>Kathleen Hall Jamieson and Keith Spillette, ''The Press Effect: Politicians, Journalists, and the Stories that Shape the Political World'' (2014)</ref> Στον 21ο αιώνα, ασχολούνται όλο και περισσότερο με τα κοινωνικά μέσα με βάση το Διαδίκτυο και τα έξυπνα τηλέφωνα.<ref>Nathaniel G. Pearlman, ''Margin of Victory: How Technologists Help Politicians Win Elections'' (2012) [https://www.questia.com/library/120087477/margin-of-victory-how-technologists-help-politicians online]</ref> |
|||
Οι [[Φήμη|φήμες]] διαδραμάτισαν πάντα σημαντικό ρόλο στην πολιτική, συνήθως με την διάδοση αρνητικών φημών για τους αντιπάλους και θετικών φημών για τους ίδιους.<ref>David Coast and Jo Fox, "Rumour and Politics" ''History Compass'' (2015), 13#5 pp 222-234.</ref> |
|||
== Ταυτότητα == |
== Ταυτότητα == |
||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 18: | ||
== Κριτική == |
== Κριτική == |
||
Πολλοί επικριτές επιτίθενται στους πολιτικούς επειδή δεν έρχονται σε επαφή με το κοινό. Οι περιοχές τριβής περιλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε οι πολιτικοί, ο οποίος έχει περιγραφεί ως υπερβολικά επίσημος και γεμάτος με πολλές ευφημιστικές και μεταφορικές εκφράσεις. Αυτό είναι κοινά αντιληπτό ως μια προσπάθεια "σκοτεινιάσματος, παραπλάνησης και |
Πολλοί επικριτές επιτίθενται στους πολιτικούς επειδή δεν έρχονται σε επαφή με το κοινό. Οι περιοχές τριβής περιλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε οι πολιτικοί, ο οποίος έχει περιγραφεί ως υπερβολικά επίσημος και γεμάτος με πολλές ευφημιστικές και μεταφορικές εκφράσεις. Αυτό είναι κοινά αντιληπτό ως μια προσπάθεια "σκοτεινιάσματος, παραπλάνησης και σύγχυσης".<ref>Invitation to Critical Thinking - Page 319, Vincent E. Barry - 2007</ref> |
||
Στη λαϊκή εικόνα, οι πολιτικοί θεωρούνται ως ανίδεοι, εγωιστές, ανίκανοι και [[Διαφθορά|διεφθαρμένοι]], παίρνοντας χρήματα σε αντάλλαγμα για αγαθά ή υπηρεσίες, αντί να εργάζονται για το ευρύ κοινό.<ref>Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. ''Political corruption: Concepts and contexts'' (2011).</ref> Σε πολλές χώρες, θεωρούνται ως οι "πιο μισητοί επαγγελματίες".<ref>Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. ''Political corruption: Concepts and contexts'' (2011).</ref> |
Στη λαϊκή εικόνα, οι πολιτικοί θεωρούνται ως ανίδεοι, εγωιστές, ανίκανοι και [[Διαφθορά|διεφθαρμένοι]], παίρνοντας χρήματα σε αντάλλαγμα για αγαθά ή υπηρεσίες, αντί να εργάζονται για το ευρύ κοινό.<ref>Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. ''Political corruption: Concepts and contexts'' (2011).</ref> Σε πολλές χώρες, θεωρούνται ως οι "πιο μισητοί επαγγελματίες".<ref>Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. ''Political corruption: Concepts and contexts'' (2011).</ref> |
||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 26: | ||
== Παραπομπές == |
== Παραπομπές == |
||
{{Reflist}}{{commonscat|Politicians}}{{βικιλεξικό}}{{Authority control}} |
{{Reflist}}{{commonscat|Politicians}}{{βικιλεξικό}}{{Authority control}} |
||
{{Πολιτική-επέκταση}} |
|||
[[Κατηγορία:Πολιτικοί]] |
[[Κατηγορία:Πολιτικοί]] |
||
[[Κατηγορία:Νομικά επαγγέλματα]] |
[[Κατηγορία:Νομικά επαγγέλματα]] |
||
Έκδοση από την 19:38, 18 Νοεμβρίου 2018
Ο πολιτικός είναι ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος ασχολείται με την πολιτική.
Στις δυτικές Δημοκρατίες ο όρος περιορίζεται σε αυτούς που κατέχουν κάποια θέση στη Δημόσια Διοίκηση και έχουν εκλεγεί για το σκοπό αυτό μέσα από τη διαδικασία των εκλογών. Πέντε τέτοιου είδους θέσεις (ή ρόλοι) είναι ο Δήμαρχος, ο Βουλευτής, ο Υπουργός, ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μέσα ενημέρωσης και ρητορική
Οι πολιτικοί είναι γνωστοί για τη ρητορική τους σε ομιλίες ή διαφημίσεις υπέρ των εκστρατειών τους. Είναι ιδιαίτερα γνωστοί για τη χρήση κοινών θεμάτων που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν τις πολιτικές τους θέσεις με όρους εξοικειωμένους με τους ψηφοφόρους.[1] Οι πολιτικοί κατ 'ανάγκη γίνονται έμπειροι χρήστες των μέσων ενημέρωσης.[2] Για σκοπούς διαφήμισης, τον 19ο αιώνα οι πολιτικοί χρησιμοποίησαν εφημερίδες, περιοδικά και φυλλάδια, καθώς και αφίσες.[3] Τον 20ο αιώνα, αυτό μεταφέρθηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις να είναι το ακριβότερο μέρος μιας προεκλογικής εκστρατείας.[4] Στον 21ο αιώνα, ασχολούνται όλο και περισσότερο με τα κοινωνικά μέσα με βάση το Διαδίκτυο και τα έξυπνα τηλέφωνα.[5]
Οι φήμες διαδραμάτισαν πάντα σημαντικό ρόλο στην πολιτική, συνήθως με την διάδοση αρνητικών φημών για τους αντιπάλους και θετικών φημών για τους ίδιους.[6]
Ταυτότητα
Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι που είναι πολιτικά δραστήριοι, ειδικά στην κομματική πολιτική. Οι θέσεις κυμαίνονται από τα τοπικά αξιώματα έως εκτελεστικά, νομοθετικά και δικαστικά αξιώματα περιφερειακών και εθνικών κυβερνήσεων.[7][8] Κάποιοι εκλεγμένοι αξιωματικοί επιβολής του νόμου, όπως οι σερίφηδες, θεωρούνται πολιτικοί.[9][10]
Χαρακτηριστικά
Πολλοί μελετητές έχουν μελετήσει τα χαρακτηριστικά των πολιτικών, συγκρίνοντας τους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, συγκρίνοντας τους σε πιο φιλελεύθερους ή πιο συντηρητικούς και συγκρίνοντας τους σε πιο επιτυχημένους και λιγότερο επιτυχημένους σε εκλογικό επίπεδο.[11] Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στη διακεκριμένη σταδιοδρομία των γυναικών πολιτικών.[12] Για παράδειγμα, υπάρχουν μελέτες του μοντέλου "Σουπερμάδρε" (Υπερμητέρα) στη λατινοαμερικανική πολιτική.[13]
Πολλοί πολιτικοί έχουν την ικανότητα να θυμούνται χιλιάδες ονόματα και πρόσωπα. Επίσης, έχουν την ικανότητα να κάνουν προσωπικά ανέκδοτα σχετικά με τις εκλογικές περιφέρειες τους. Αυτό είναι πλεονέκτημα στην δουλειά τους, όπως είναι το ύψος 2 μέτρων για ένα παίκτη της καλαθοσφαίρισης. Οι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους και Μπιλ Κλίντον ήταν γνωστοί για τις μνήμες τους.[14][15]
Κριτική
Πολλοί επικριτές επιτίθενται στους πολιτικούς επειδή δεν έρχονται σε επαφή με το κοινό. Οι περιοχές τριβής περιλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε οι πολιτικοί, ο οποίος έχει περιγραφεί ως υπερβολικά επίσημος και γεμάτος με πολλές ευφημιστικές και μεταφορικές εκφράσεις. Αυτό είναι κοινά αντιληπτό ως μια προσπάθεια "σκοτεινιάσματος, παραπλάνησης και σύγχυσης".[16]
Στη λαϊκή εικόνα, οι πολιτικοί θεωρούνται ως ανίδεοι, εγωιστές, ανίκανοι και διεφθαρμένοι, παίρνοντας χρήματα σε αντάλλαγμα για αγαθά ή υπηρεσίες, αντί να εργάζονται για το ευρύ κοινό.[17] Σε πολλές χώρες, θεωρούνται ως οι "πιο μισητοί επαγγελματίες".[18]
Επειδή πολλοί πρώην πολιτικοί αποχώρησαν επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν την ηγεσία στην πολιτική, αυτό δίνει τροφή για κριτική σκέψη με επικριτές να επικρίνουν εκείνους που παραμένουν πολιτικοί για έλλειψη κριτικής σκέψης.[19]
Παραπομπές
- ↑ Jonathan Charteris-Black, Politicians and rhetoric: The persuasive power of metaphor (Palgrave-MacMillan, 2005)
- ↑ Ofer Feldman, Beyond public speech and symbols: Explorations in the rhetoric of politicians and the media (2000).
- ↑ Robert J. Dinkin, Campaigning in America: A History of Election Practices (1989) online
- ↑ Kathleen Hall Jamieson and Keith Spillette, The Press Effect: Politicians, Journalists, and the Stories that Shape the Political World (2014)
- ↑ Nathaniel G. Pearlman, Margin of Victory: How Technologists Help Politicians Win Elections (2012) online
- ↑ David Coast and Jo Fox, "Rumour and Politics" History Compass (2015), 13#5 pp 222-234.
- ↑ «politician - Webster's New World College Dictionary». Yourdictionary.com. 21 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2013.
- ↑ «politician - Princeton Wordnet dictionary». wordfind.com.
- ↑ Gaines, Miller, Larry, Roger LeRoy (2012). Criminal Justice in Action. Wadsworth Publishing. σελ. 152. ISBN 978-1111835576.
- ↑ Grant, Grant, Donald Lee, Jonathan (2001). The Way It Was in the South: The Black Experience in Georgia. University of Georgia Press. σελ. 449. ISBN 978-0820323299.
- ↑ Timothy S. Prinz, "The career paths of elected politicians: a review and prospectus." in Shirley Williams and Edward L. Lascher, eds. Ambition and beyond: career paths of American politicians (1993) pp: 11-63.
- ↑ Elina Haavio-Mannila and Torild Skard, eds. Unfinished Democracy: women in Nordic politics (2013)
- ↑ Elsa M. Chaney, Supermadre: Women in Politics in Latin America (University of Texas Press, 2014).
- ↑ Iwan W. Morgan (2010). Assessing George W. Bush's Legacy: The Right Man?. σελ. 45. ISBN 9780230114333.
- ↑ James E. Mueller (2008). Tag Teaming the Press: How Bill and Hillary Clinton Work Together to Handle the Media. σελ. 32. ISBN 9780742563926.
- ↑ Invitation to Critical Thinking - Page 319, Vincent E. Barry - 2007
- ↑ Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. Political corruption: Concepts and contexts (2011).
- ↑ Arnold J. Heidenheimer and Michael Johnston, eds. Political corruption: Concepts and contexts (2011).
- ↑ Knapptryckarkompaniet, Anne-Marie Palsson, 2011
|