Νησιά Γκίλμπερτ

Τα Nησιά Γκίλμπερτ είναι ένα σύμπλεγμα από 16 ατόλες και κοραλλιογεννή νησιά στον Ειρηνικό Ωκεανό. ) και αποτελούν το κύριο τμήμα του κράτους του Κιριμπάτι (Κιριμπάτι είναι η απόδοση της λέξης Γκίλμπερτ στη γλώσσα Κιριμπάτι). Έχουν έκταση 264 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 82.902 κάτοικοι (το 2005). Τα νησιά αυτά κατοικούνταν από Μικρονήσιους πολύ πριν ανακαλυφθούν από τους Ευρωπαίους. Τα νησιά ανακαλύφθηκαν το 1765 από τον πλοίαρχο Τζον Μπάιρον του πλοίου Ντόλφιν όταν αυτός ανακάλυψε την νήσο Νικουνάου. Το όνομα των νησιών οφείλεται στον Χάμφρεϊ Γκίλμπερτ, ο οποίος εξερεύνησε τα νησιά το 1788. Από τις 27 Μαϊου 1892 τα νησιά αποτελούσαν βρεττανικό προτεκτοράτο μαζί με τα νησιά Έλις. Το 1915 τα νησιά Γκίλμπερτ και Έλις προσαρτήθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία ως αποικία. Η αποικία έγινε αυτόνομη το 1971. Ενώ από το 1976 εώς το 1978, τα νησιά Γκίλμπερτ χωρίστηκαν από τα νησιά Έλις και έγιναν ξεχωριστή αποικία. Τον Ιούλιο του 1979, τα νησιά Γκίλμπερτ έγιναν ανεξάρτητα και αποτέλεσαν το κράτος του Κιριμπάτι μαζί με την Μπανάμπα (Όσεαν Νήσος), τα 8 από τα 10 Νησιά Φοίνικα και τα 8 από τα 11 Νησιά Γραμμής Ισημερινού.

Οι ατόλες και τα νησιά, από βορρά προς νότο, είναι τα εξής:

• Μακίν (το πρώην Μικρό Μακίν)
• Μπουταριτάρι (το πρώην Μακίν)
• Μαρακέι
• Αμπαϊάνγκ
• Ταράουα
• Μαϊάνα
• Αμπεμάμα
• Κουρία
• Αρανούκα
• Νονούτι
• Ταμπιτεουέα
• Μπέρου
• Νικουνάου
• Ονοτόα
• Ταμάνα
• Αροράε