Υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας - Ακτίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 45: Γραμμή 45:
{{DEFAULTSORT:Υποθαλασσια σηραγγα Πρεβεζας Ακτιου}}
{{DEFAULTSORT:Υποθαλασσια σηραγγα Πρεβεζας Ακτιου}}
[[Κατηγορία:Σήραγγες στην Ελλάδα|Πρεβεζας Ακτιου]]
[[Κατηγορία:Σήραγγες στην Ελλάδα|Πρεβεζας Ακτιου]]
[[Κατηγορία:Δρόμοι στη Δυτική Ελλάδα]]
[[Κατηγορία:Μεταφορές στην Ελλάδα]]
[[Κατηγορία:Μεταφορές στην Ελλάδα]]
[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στην Ήπειρο]]
[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στην Ήπειρο]]

Έκδοση από την 10:21, 20 Αυγούστου 2018

Αρχείο:Τουρμπίνες εξαερισμού.jpg
H υποθαλάσσια Σήραγγα Ακτίου Πρέβεζας με τις τουρμπίνες εξαερισμού.

Η υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας - Ακτίου συνδέει το θαλάσσιο στενό που χωρίζει τη Στερεά Ελλάδα από την Ήπειρο στο άνοιγμα του Αμβρακικού κόλπου. Το έργο άρχισε να κατασκευάζεται το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2002. Ο προϋπολογισμός του έργου ήταν 58.904.232,13 ευρώ και θεωρείται από τα πλέον ακριβά δημόσια έργα στήν Ελλάδα, μετά την Εγνατία Οδό, την Αττική Οδό και τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.[1] Η απόσταση του λιμένα του Ακτίου από τον παλαιό λιμένα φέρι μποατ Πρέβεζας είναι 725 μέτρα ενώ στο πιο στενό σημείο, από το ακρωτηρίο Ακρί (όπου βρίσκεται φάρος και πυροβολείο του 1897) ως το νέο λιμενοβραχίονα Πρέβεζας, είναι μόλις 600 μέτρα. Αυτό το θαλάσσιο στενό από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 2002 συνδέονταν μόνο ακτοπλοϊκά με πορθμείο φέρι μποτ, με συχνά προβλήματα λόγω θαλασσοταραχής, ανυπαρξίας νυχτερινών δρομολογίων και πολύωρης αναμονής το καλοκαίρι. Ολα αυτά πλέον αποτελούν παρελθόν.[1]

Αρχείο:Οπλισμός Σκυροδέματος Στοιχείων Σήραγγας.JPG
Οπλισμός σκυροδέματος Στοιχείων Σήραγγας.
Αρχείο:Κατασκευή Στοιχείων (Elements).JPG
Kατασκευή Στοιχείων Σήραγγας.

Ιστορικό

Προηγηθέντα γεγονότα

Η ζεύξη Πρέβεζας - Ακτίου ήταν ένα σημαντικό όνειρο αναπτυξιακού έργου, με το οποίο θα συνδέονταν η Ήπειρος με την Στερεά Ελλάδα (Ακαρνανία). Ως έργο, εξαγγέλλονταν προεκλογικά επί δεκαετίες. Αρχικά, επιθυμία της τοπικής κοινωνίας ήταν να κατασκευαστεί μια εναέρια καλωδιωτή - κρεμαστή γέφυρα. Όμως το έτος 1991 ανακοινώθηκαν οι πρώτες μελέτες του ΥΠΕΧΩΔΕ, οι οποίες περιέγραφαν τη ζεύξη ως υποθαλάσσια σήραγγα μήκους 600 μέτρων, από τη θέση Κυανή Ακτή Πρέβεζας μέχρι το Άκτιο Αιτωλοακαρνανίας. Υπενθυμίζεται ότι την εποχή εκείνη επικρατούσε πολεμικό κλίμα στα Βαλκάνια (διάσπαση Γιουγκοσλαβίας), αλλά και ο Πόλεμος του Κόλπου, μεταξύ ΗΠΑ και Ιράκ (Desert Storm / «Καταιγίδα της Ερήμου»), και το αεροδρόμιο του ΝΑΤΟ στο Άκτιο φιλοξενούσε τα κατασκοπευτικά αεροσκάφη AWACS, που έκαναν συνεχείς πτήσεις. Εγγράφη και κυκλοφορούσε ευρέως, ότι ήταν στρατιωτικοί οι λόγοι επιλογής της Υποθαλάσσιας Σήραγγας έναντι της καλωδιακής γέφυρας, πρός αποφυγήν ενδεχόμενου μελλοντικού βομβαρδισμού της,[2] ενώ επιπλέον τέθηκαν και λόγοι προστασίας του θαλάσσιου οικοσυστήματος, όπως αναφέρθηκε αργότερα σε ομιλία εκπροσώπου της εταιρείας στήν Θεοφάνειο αίθουσα (να μην ενοχλούνται τα ψάρια από τα φώτα και τον θόρυβο της καλωδιωτής γέφυρας).[1]

Εξαγγελίες του έργου

Τον Οκτώβριο του 1992, κατέπλευσε στο Άκτιο το πλωτό γεωτρύπανο Delfino Roso της ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΑΕ, με σκοπό τη διενέργεια γεωτρήσεων του πυθμένα. Επικεφαλής των ερευνών ήταν ο γεωλόγος Τάσος Βελισσαρίου όπως ανακοινώθηκε στον τύπο[3]. Το γεωτρύπανο απέπλευσε σε ένα μήνα. Τον Ιανουάριο του 1993, σε τηλεοπτικά Δελτία Ειδήσεων (του ANT1 και του Mega Channel), αναφέρθηκε ότι η γέφυρα επίκειται να κατασκευαστεί υποθαλασσίως με κόστος 7 δισ. δραχμές, ποσόν που αντιστοιχεί σε 20.542.000,92 ευρώ.[4] Στις 6 Απριλίου 1994, ανακοινώθηκε ξανά στον τύπο η έναρξη κατασκευής εντός του 1994 της υποβρύχιας σήραγγας του Ακτίου, με κόστος κατασκευής 7 δισ. δραχμές. Η Ελευθεροτυπία δημοσίευσε τότε και το σχετικό σχέδιο.[5]

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1994, υπογράφτηκε στην Αθήνα η σύμβαση ανάθεσης έργου για την κατασκευή της σήραγγας Πρέβεζας - Ακτίου. Οι ανάδοχες εταιρείες στις οποίες ανατέθηκε το έργο, συνέστησαν κοινοπραξία με την επωνυμία «Κοινοπραξία Christiani Nielsen – ΤΕΓΚ ΑΕ» με μετόχους την πολυεθνική Christiani & Nielsen Ltd (Δανία, κλπ) και η TEΓΚ ΑΕ (Τεχνική Εταιρεία Γενικών Κατασκευών Α.Ε). Διευθυντής της κοινοπραξίας ορίστηκε ο Γεώργιος Ησαίας, ενώ κατά την παράδοση του έργου το έτος 2002 ήταν ο Ιωσήφ Παπαδάκης. Τότε ανακοινώθηκε νέο κοστολόγιο, δηλαδή ότι το κόστος της σήραγγας θα είναι 12 δισ. δραχμές (35.216.434,32 ευρώ). Ως χρόνος ολοκλήρωσης του έργου ορίστηκαν τα 3,5 χρόνια, δηλαδή δηλώθηκε ως έτος παράδοσης το έτος 1998. Το Νοέμβριο του 1994 τοποθετήθηκε ταμπέλα των αναδόχων εταιρειών στη θέση Παλιοσάραγα Πρέβεζας, πού ανήγγειλε το έργο με τις ανωτέρω πληροφορίες. Τελικά, το έτος 1994 έληξε χωρίς να έχει γίνει τίποτα.[1]

Έναρξη επίγειων εργασιών του έργου

Στις 16 Ιουλίου 1995, και ενώ τα πρώτα έργα άρχισαν στο Άκτιο (κατασκευή νηοδόχου), έγιναν και επίσημα τα εγκαίνια της έναρξης κατασκευής της υποθαλάσσιας σήραγγας. Παραβρέθηκε ο τότε υπουργός Κώστας Λαλιώτης και άλλοι επίσημοι. Ως το τέλος της χρονιάς, τα έργα κατασκευής της σήραγγας προχωρούσαν κανονικά. Είχε κατασκευαστεί η νηοδόχος, δηλαδή μια τεράστια στέρνα στο Άκτιο για να υποδεχθεί την κατασκευή στοιχείων της σήραγγας.

Από το 1995 μέχρι το 1999, κατασκευάζονταν στη νηοδόχο του Ακτίου τα οκτώ τεράστια στοιχεία (elements) της σήραγγας από ειδικό οπλισμένο σκυρόδεμα, ειδικής σύνθεσης και ελεγχόμενης πήξης μέσω computer. Σύμφωνα με τα τεχνικά στοιχεία, το καθένα από αυτά έχει μήκος 134,5 μέτρα, και πάχος τσιμέντου ένα μέτρο. Υπολογίζεται ότι τα 6 από τα 8 στοιχεία αυτά (elements = γιγαντιαίοι σωλήνες σήραγγας) πρέπει να ζυγίζουν γύρω στους 15.000 τόνους το καθένα, και συνεπώς είναι τα μεγαλύτερα τεχνητά κινητά αντικείμενα πού κατασκευάστηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Τα στοιχεία της σήραγγας Ακτίου Πρέβεζας μετακινήθηκαν 100 - 600 μέτρα με τη βοήθεια της άνωσης.

Παράλληλα με την κατασκευή των στοιχείων, στον πυθμένα του διαύλου Ακτίου Πρέβεζας έγιναν γεωτρήσεις οπών, οι οποίες γεμίστηκαν με κροκάλες χαλικιών (χαλικοπάσσαλοι). Αυτό είναι μέρος αντισεισμικής τεχνολογίας. Επίσης έγινε διαμόρφωση αύλακας του πυθμένος ώστε να υποδεχθεί ομαλά τα στοιχεία από οπλισμένο σκυρόδεμα. Στις 15 Ιουλίου 1998, ο επίγειος γερανός (σήμερα βρίσκεται εγκατελλειμμένος 100 μέτρα από το Ακρί στό Ακτιο) έσκαψε το ανάχωμα που προστάτευε τη νηοδόχο από τα νερά της θάλασσας και τα νερά μπήκαν σε αυτήν.[1]

Έναρξη υποβρύχιων εργασιών

Το καλοκαίρι του 1998, σταδιακά τέσσερα ρυμουλκά μετέφεραν τα στοιχεία στο θαλάσσιο χώρο πάνω από την γραμμή χάραξης της σήραγγας, όπου και ποντίστηκαν με σταδιακή είσοδο νερού μέσα τους (βαλβίδες εισόδου-εξόδου). Στο έργο αυτό συνέβαλαν δεκάδες ειδικευμένοι δύτες, που φρόντισαν τα στοιχεία να καθίσουν στη σωστή θέση του βυθού (27 μέτρα μέγιστο βάθος), να ταιριάξουν το ένα δίπλα στο άλλο, και να εφαρμόσουν με στεγανή μέθοδο οπών, συρματόσχοινων και πλαστικών μόνωσης. Τα συρματόσχοινα καθοδηγούνταν από δύτες μέσα στις οπές και στη συνέχεια με μοχλούς και κινητήρες σφίγγονταν, και το ένα στοιχείο σφήνωνε στό άλλο. Στις 20 Μαΐου 1999, η κατασκευή της σήραγγας βρίσκονταν στην πόντιση του έκτου στοιχείου. Μετά την πόντιση στην έτοιμη αύλακα και μετά την συναρμολόγηση των έξι στοιχείων της σήραγγας, όλο το έργο σκεπάστηκε με σωρούς από χαλίκια ώστε να ομαλοποιηθεί και να προστατευθεί η οροφή των στοιχείων και να αποτελέσει τμήμα της συνέχειας του βυθού.[1]

Δικαστική εμπλοκή - Αναστολή έργων

Στα τέλη του 1999, η σήραγγα Ακτίου Πρέβεζας ήταν πρακτικά έτοιμη, αλλά τότε από ασφαλιστικά μέτρα προς το Συμβούλιο της Επικρατείας, από κατοίκους του Παντοκράτωρα, μπλοκαρίστηκαν οι εργασίες της εξόδου προς Πρέβεζα. Στις 28 Ιουνίου 2000, η εφημερίδα της Πρέβεζας «Νικόπολη» έγραψε ότι το Συμβούλιο Επικρατείας απέρριψε την προσφυγή κατοίκων του Παντοκράτωρα σχετικά με τις απαλλοτριώσεις ακινήτων της περιοχής πρόσβασης της υποθαλάσσιας σήραγγας Πρέβεζας-Ακτίου.[6] Η διαδικασία εκδίκασης ολοκλρώθηκε σχετικά σύντομα και τα έργα συνεχίστηκαν και μάλιστα αυτή τη φορά με νέο γενικό διευθυντή, τον Βρετανό Ρόμπερτ Γουάιτ, ο οποίος μόλις είχε αποπερατώσει ανάλογη σήραγγα στο Χονγκ Κονγκ.

Συνέχιση και αποπεράτωση του έργου

Το Μάιο του 2000, είχαν ήδη γίνει οι συνδέσεις των στοιχείων με τα συρματόσχοινα και τις βίδες και οι στεγανοποιήσεις στοιχείων. Σε πολλά σημεία της σήραγγας γινόταν τελειοποιήσεις των συνδέσεων και έμπαιναν θαλασσινά νερά τα οποία αντλούνταν με ηλεκτρικές αντλίες. Το έργο ήταν πρακτικά έτοιμο, αλλά υπολείπονταν έργα λειτουργικής φύσης (μονώσεις, καλώδια, άσφαλτος, φωτισμός, εξαερισμός, κάμερες) και οι προσβάσεις εκατέρωθεν στο Άκτιο και στον Παντοκράτορα Πρέβεζας). Άσφαλτος τοποθετήθηκε το 2001. Στα τέλη του 2000 ανακοινώθηκε ότι το Ευρωπαϊκό σκέλος της πολυεθνικής εταιρείας Christiani Nielsen επτώχευσε, αλλά ευτυχώς αυτό δεν είχε επιπτώσεις στην πορεία παράδοσης του έργου.[1]

Εγκαίνια από τον Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη

Τελικά στις 28 Ιουνίου 2002 εγκαινιάστηκε πλέον επίσημα η λειτουργία της υποθαλάσσιας ζεύξης Ακτίου - Πρέβεζας, από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Στην ομιλία του δήλωσε: «Έργα πνοής όπως η ζεύξη Ακτίου - Πρέβεζας, δείχνουν το δρόμο. Αποτελούν παραδείγματα για όλους μας. Δείχνουν πώς ένας άνθρωπος, μια κοινωνία, ένα κράτος μπορεί να προχωρήσει, μπορεί να θέσει και να πετύχει σημαντικούς στόχους: Με σοβαρότητα και σχέδιο, με εργασία και οργάνωση. Με πίστη στο στόχο. Έργα όπως αυτή η ζεύξη, δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί, η Ελλάδα προχωρά, γίνεται μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.».[1][7]

Τεχνικές προδιαγραφές-Λειτουργία

Η σήραγγα έχει συνολικό υποθαλάσσιο οδικό μήκος 910 μέτρα και μέγιστο βάθος 27 μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Τα τροχοφόρα διασχίζουν την απόσταση αυτή σε 1 έως 1,5 λεπτό. Η μέγιστη επιτρεπομένη ταχύτητα είναι 60 Κm/h και τα φώτα του οχήματος πρέπει να είναι αναμμένα. Ο σταθμός διοδίων βρίσκεται στο Άκτιο και το κόστος διοδίων για τα ΙΧE είναι 3 ευρώ. Ο σταθμός ελέγχου βρίσκεται στην Πρέβεζα, στην Κυανή Ακτή.

Όλη η σήραγγα παρακολουθείται από κάμερες κλειστού κυκλώματος, στο δε κέντρο ελέγχου μέσω υποδοχέων, αναφέρονται και καταγράφονται όλες οι φυσικές και μετεωρολογικές παράμετροι της σήραγγας. Για παράδειγμα αν τα επίπεδα CO2 αυξηθούν επικίνδυνα, αυτομάτως αρχίζουν να δουλεύουν οι ανεμιστήρες - τουρμπίνες φέρνοντας μέσα στο τούνελ φρέσκο αέρα. Πεζοί και ποδήλατα δεν επιτρέπεται να περάσουν, όπως και φορτηγά με επικίνδυνα φορτία ή καύσιμα. Οι ειδικοί λένε ότι το σκυρόδεμα της σήραγγας αντέχει χρονικά για 100 χρόνια και σε σεισμό μεγέθους μέχρι 8 Ρίχτερ.[1][8]

Στο επίσημο έντυπο της κατασκευάστριας Κοινοπραξίας το 1997, αναγράφεται κόστος 40.208.238 ECU + 6.370.660.000 δρχ = 18.695.994,13 Euro, δηλαδή σύνολο 21 δισ. δραχμές (58.904.232,13 ευρώ). Το έργο χρηματοδοτήθηκε από δημόσιους πόρους κατά 75% και από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 25%.[1]

Παραπομπές

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Χαράλαμπος Γκούβας: Ιστορία του Νομού Πρέβεζας, A έκδοση, ISBN 978-960-87328-2-7
  2. Εφημερίδα Τοπική Φωνή: «Στρατιωτικοί οι λόγοι επιλογής της υποθαλάσσιας Σήραγγας, έναντι της καλωδιακής γέφυρας», 10-10-1993.
  3. Τοπική φωνή Πρέβεζας: Γεωτρύπανο στήν Πρέβεζα, Αρχίζουν εργασίες της σήραγγας, 15-10-1992
  4. Eιδήσεις Antenna TV και Mega Channel, Ιανουάριος 1993
  5. Eλευθεροτυπία: Ιδού πώς θα γίνει η σύνδεση Πρέβεζας - Ακτίου, Απρίλιος 1994.
  6. Εφημερίδα Νικόπολη: Απορρίφθηκαν οι προσφυγές κατοίκων κατά της σήραγγας Ακτίου - Πρέβεζας, 28-06-2000
  7. Eλευθεροτυπία 29-06-2002: Δόθηκε στην κυκλοφορία η υποθαλάσσια σήραγγα Ακτίου - Πρέβεζας. Ο Πρωθυπουργός στήν Πρέβεζα
  8. Ομιλία εκπροσώπου Πολιτικού Μηχανικού της Κοινοπραξίας, στη Θεοφάνειο αίθουσα Πρέβεζας, έτος 2000