Μάχη της Αρκαδιούπολης (970): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 7121335 από τον 176.92.107.21 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Πληροφορίες στρατιωτικής σύγκρουσης|τίτλος=Μάχη της Αρκαδιούπολης|μέρος=Αρκαδιούπολη|εικόνα=63-manasses-chronicle.jpg|έναρξη=|τερματισμός=|ημερομηνία=άνοιξη 970|τόπος=Αρκαδιούπολη|αποτέλεσμα=νίκη των Βυζαντινών, ταπεινωτική ήττα των Ρώς|πλευρά1=Βυζαντινοί|αρχηγός1=[[Βάρδας Σκληρός]]|απολογισμός1=550 νεκροί, πολλοί τραυματίες|πλευρά2=Ρως|αρχηγός2=Σβιατοσλάβος|απολογισμός2=πολύ μεγάλες απώλειες|απώλειες=αναρίθμητες|εδαφικές απώλειες=αποχώρηση των Ρως από τη Θράκη}} |
|||
Η μάχη της [[Λουλέ Μπουργκάς|Αρκαδιούπολης]] ήταν αιματηρή μάχη μεταξύ [[Κράτος των Ρως|Ρώς]] και [[ |
Η μάχη της [[Λουλέ Μπουργκάς|Αρκαδιούπολης]] (σημ. Λουλέ Μπουργκάς της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]]) ήταν αιματηρή μάχη μεταξύ [[Κράτος των Ρως|Ρώς]] και [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινών]], το 970 μ.Χ., η οποία κατέληξε σε νίκη των Βυζαντινών. |
||
Είχε προηγηθεί η εισβολής των Ρως στη [[Θράκη]] την άνοιξη του 970, επακόλουθο της κατάληψης από τους ίδιους της Βουλγαρίας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, [[Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής|Ιωάννης Τσιμισκής]], βρισκόταν σε εκστρατεία εναντίων των Αράβων, στην περιοχή της [[Αντιόχεια η Μεγάλη|Αντιόχειας]] και δεν μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος δράση. Γι αυτόν τον λόγο, έστειλε τον [[Βάρδας Σκληρός|Βάρδα Σκληρό]], μαζί με τον πατρίκιο Πέτρο, ικανό στρατηγό και αυτόν, εναντίον των Ρως. Οι τελευταίοι είχαν διεισδύσει βαθιά στο βυζαντινό έδαφος, αιφνιδιάζοντας τις τοπικές φρουρές, λεηλάτησαν τη [[Φιλιππούπολη]] και βάδιζαν προς την [[Κωνσταντινούπολη]]. Οι εντολές που είχε ο Σκληρός με τον Πέτρο ήταν να προστατεύσουν όσο μπορούσαν το έδαφος της αυτοκρατορίας, να γυμνάσουν τους στρατιώτες τους και να μάθουν περισσότερα για τις προθέσεις του [[Σβιατοσλάβ Α΄ του Κιέβου|Σβιατοσλάβου]], βασιλιά των Ρως. Η δύναμη του Βυζαντινών ανερχόταν σε10.000-12.000 περίπου άντρες.<ref>Haldon 2001, σελ. 97-98.</ref> |
|||
με τις ξύλινες ασπίδες τους ντυμένες με σκληρό πετσί, αντιστέκονταν με μανία στο βαρύ βυζαντινό ιππικό.<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|isbn=|year=1993|location=βιβλίο|page=18}}</ref>Χρησιμοποιούσαν με αδάμαστη επιτηδειότητα το [[τσεκούρι]] και τη [[λόγχη (όπλο)|λόγχη]].<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|isbn=|year=1993|location=βιβλίο|page=18}}</ref>Παρά να παραδοθούν προτιμούσαν το θάνατο, σκίζοντας μόνοι τους τα σωθικά τους.<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|publisher=Αστήρ|isbn=|year=1993|location=βιβλίο|page=18}}</ref> |
|||
Συναντώντας τους Ρως, ο Σκληρός χρησιμοποίησε το τέχνασμα της προσποιητής υποχώρησης. Διαίρεσε τον στρατό του σε 3 σώματα και παρέταξε τα δύο από αυτά σε καλά κρυμμένες θέσεις. Το τρίτο το οδήγησε ο ίδιος εναντίον των Ρως και στη συνέχεια σήμανε συντεταγμένη υποχώρηση. Οι [[Πετσενέγοι]], σύμμαχοι των Ρως, νομίζοντας πως οι Βυζαντινοί τράπηκαν σε φυγή, τους καταδίωξαν άτακτα, πέφτοντας έτσι απροετοίμαστοι στην ενέδρα. Δεχόμενοι βαριές απώλειες, τράπηκαν σε φυγή, παρασύροντας τους Ρως και τους [[Βούλγαροι|Βουλγάρους]] που ακολουθούσαν.<ref name=":0">Haldon 2001, σελ. 98.</ref> |
|||
Κατά το βράδυ η μάχη κρίθηκε.<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|isbn=|year=|location=|page=}}</ref>Οι Ρώσοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, ουρλιάζοντας από τρόμο και απελπισία.<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|isbn=|year=1993|location=βιβλίο|page=18}}</ref>Οι Βυζαντινοί τούς σκότωναν στην αράδα και μόνο η νύχτα έσωσε κάμποσους.<ref>{{Cite book|title=βυζαντινές ιστορίες|first=Π.|last=Πρεβελάκη|isbn=|year=1993|location=βιβλίο|page=18}}</ref>Η ήττα των Ρώσων υπήρξε ταπεινωτική, καθώς είχαν χάσει το κύριο όγκο του στρατού τους.<ref>{{Cite book|title=Η ιστορία των βαρβάρων γειτόνων του Βυζαντίου|first=|last=|isbn=|year=2018|location=βιβλίο|page=}}</ref>Παρά την ήττα τους οι επιδρομές των Ρώσων συνεχίστηκαν.<ref>{{Cite book|title=οι Ρώσοι|first=|last=|isbn=|year=2018|location=τόμος 1|page=}}</ref>Μετά από συνεχείς νίκες οι Βυζαντινοί πολιόρκησαν τον Σβιατοσλάβο στο Δορύστολο.<ref>{{Cite web|url=|title=Σβιατοσλάβ του Κιέβου|last=|first=|date=2018|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
Οι απώλειες των εισβολέων ήταν πολύ βαριές (μερικές χιλιάδες) ενώ από τους Βυζαντινούς σκοτώθηκαν περίπου 550 και τραυματίστηκαν πολλοί, όπως και πολλά άλογα, από τα [[Βέλος (όπλο)|βέλη]] των Πετσενέγων. Χάρη στη νίκη αυτή, ο Τσιμισκής κέρδισε πολύτιμο χρόνο ώστε να επιστρέψει ο ίδιος τον επόμενο χρόνο, επικεφαλής ισχυρότατου στρατού, και να νικήσει αποφασιστικά τον Σβιατοσλάβο στις [[μάχες του Δοροστόλου]].<ref name=":0" /> |
|||
== Παραπομπές == |
|||
<references /> |
|||
== Πηγές == |
|||
Haldon, Johhn (2001). ''The Byzantine Wars'', Tempus Publishing, ISBN 0-725-41795-9.{{επέκταση}} |
|||
== Παραπομπές == |
== Παραπομπές == |
||
Έκδοση από την 13:51, 9 Ιουλίου 2018
| Μάχη της Αρκαδιούπολης | |||
|---|---|---|---|
| Αρκαδιούπολη | |||
 | |||
| Χρονολογία | άνοιξη 970 | ||
| Τόπος | Αρκαδιούπολη | ||
| Αποτέλεσμα | νίκη των Βυζαντινών, ταπεινωτική ήττα των Ρώς | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Απολογισμός | |||
| |||
Η μάχη της Αρκαδιούπολης (σημ. Λουλέ Μπουργκάς της Βουλγαρίας) ήταν αιματηρή μάχη μεταξύ Ρώς και Βυζαντινών, το 970 μ.Χ., η οποία κατέληξε σε νίκη των Βυζαντινών.
Είχε προηγηθεί η εισβολής των Ρως στη Θράκη την άνοιξη του 970, επακόλουθο της κατάληψης από τους ίδιους της Βουλγαρίας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιωάννης Τσιμισκής, βρισκόταν σε εκστρατεία εναντίων των Αράβων, στην περιοχή της Αντιόχειας και δεν μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος δράση. Γι αυτόν τον λόγο, έστειλε τον Βάρδα Σκληρό, μαζί με τον πατρίκιο Πέτρο, ικανό στρατηγό και αυτόν, εναντίον των Ρως. Οι τελευταίοι είχαν διεισδύσει βαθιά στο βυζαντινό έδαφος, αιφνιδιάζοντας τις τοπικές φρουρές, λεηλάτησαν τη Φιλιππούπολη και βάδιζαν προς την Κωνσταντινούπολη. Οι εντολές που είχε ο Σκληρός με τον Πέτρο ήταν να προστατεύσουν όσο μπορούσαν το έδαφος της αυτοκρατορίας, να γυμνάσουν τους στρατιώτες τους και να μάθουν περισσότερα για τις προθέσεις του Σβιατοσλάβου, βασιλιά των Ρως. Η δύναμη του Βυζαντινών ανερχόταν σε10.000-12.000 περίπου άντρες.[1]
Συναντώντας τους Ρως, ο Σκληρός χρησιμοποίησε το τέχνασμα της προσποιητής υποχώρησης. Διαίρεσε τον στρατό του σε 3 σώματα και παρέταξε τα δύο από αυτά σε καλά κρυμμένες θέσεις. Το τρίτο το οδήγησε ο ίδιος εναντίον των Ρως και στη συνέχεια σήμανε συντεταγμένη υποχώρηση. Οι Πετσενέγοι, σύμμαχοι των Ρως, νομίζοντας πως οι Βυζαντινοί τράπηκαν σε φυγή, τους καταδίωξαν άτακτα, πέφτοντας έτσι απροετοίμαστοι στην ενέδρα. Δεχόμενοι βαριές απώλειες, τράπηκαν σε φυγή, παρασύροντας τους Ρως και τους Βουλγάρους που ακολουθούσαν.[2]
Οι απώλειες των εισβολέων ήταν πολύ βαριές (μερικές χιλιάδες) ενώ από τους Βυζαντινούς σκοτώθηκαν περίπου 550 και τραυματίστηκαν πολλοί, όπως και πολλά άλογα, από τα βέλη των Πετσενέγων. Χάρη στη νίκη αυτή, ο Τσιμισκής κέρδισε πολύτιμο χρόνο ώστε να επιστρέψει ο ίδιος τον επόμενο χρόνο, επικεφαλής ισχυρότατου στρατού, και να νικήσει αποφασιστικά τον Σβιατοσλάβο στις μάχες του Δοροστόλου.[2]
Παραπομπές
Πηγές
Haldon, Johhn (2001). The Byzantine Wars, Tempus Publishing, ISBN 0-725-41795-9.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |