Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 38: Γραμμή 38:


== Αρχή της δράσης ==
== Αρχή της δράσης ==
Ο πατέρας του [[Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου|Βσέβολοντ Α΄]] είχε νυμφευτεί το 1046 την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος|Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου]] από τον προηγούμενο γάμο του με μια από τον οίκο των Σκληρών, και από την οποία πήρε το όνομα μονομάχος. Ο Βλαντιμίρ Β' βαπτίσθηκε Βασίλειος και κράτησε το επώνυμο της μητέρας του, μια και αυτή ήταν από επιφανές γένος. Η ετεροθαλής αδελφή του Ευπραξία παντρεύθηκε τον [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο Δ' των Σαλίων]] βασιλιά της Γερμανίας.
Ο πατέρας του [[Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου|Βσέβολοντ Α΄]] είχε νυμφευτεί το 1046 την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος|Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου]] από τον προηγούμενο γάμο του με μία από τον οίκο των Σκληρών, και από την οποία πήρε το όνομα μονομάχος. Ο Βλαντιμίρ Β΄ βαπτίστηκε Βασίλειος και κράτησε το επώνυμο της μητέρας του, μια και αυτή ήταν από επιφανές γένος. Η ετεροθαλής αδελφή του Ευπραξία παντρεύτηκε τον [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο Δ΄ των Σαλίων]] βασιλιά της Γερμανίας.


Ήταν ο δούκας του [[Ροστόφ]] (1066—1073) στα νιάτα του, διεύθυνε στο [[Σμολένσκ]] από το [[1073]] εώς το [[1078]].
Όταν ήταν νέος έγινε πρίγκιπας του [[Ροστόφ]] (1066—1073) και του [[Σμολένσκ]] από το [[1073]] έως το [[1078]].
Το [[1073]] σύναψε ειρήνη με την [[Πολωνία]]. Συνεκστράτευε με τον εξάδελφό του Ολέγκ, αλλά όταν το 1076 απεβίωσε ο πατέρας του Ολέγκ ο Σβιατοσλάβ, πρίγκιπας του [[Τσερνίγκοφ]], ο Ιζιασλάβ (ο μεγαλύτερος αδελφός των Σβιατοσλάβ και Βσέβολοντ) έδωσε το Chernigov στον Βσέβολοντ. Ο Ολέγκ συμμάχησε με τους Κουμάνους για να πάρει το Τσερνίγκοφ και από τότε τα δύο εξαδέλφια έγιναν εχθροί με το μίσος να κληρονομείται στους απογόνους τους. Το 1093 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Βλαντιμίρ Β' τον διαδέχθηκε στο πριγκιπάτο του Περέγιασλαφ. Ίδρυσε πόλεις, μεταξύ αυτών και την [[Βλαντιμίρ (πόλη)|Βλαντιμίρ]] που έγινε η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Ρωσίας.
Το [[1073]] σύναψε ειρήνη με την [[Πολωνία]]. Συνεκστράτευε με τον εξάδελφό του Ολέγκ, αλλά το 1076 απεβίωσε ο πατέρας τού Ολέγκ, ο Σβιατοσλάβ πρίγκιπας του [[Τσερνίγκοφ|Τσέρνιγοβ]] και ο θείος τους Ιζιασλάβ (ο μεγαλύτερος αδελφός των Σβιατοσλάβ και Βσέβολοντ) έδωσε το Τσέρνιγοβ στον Βσέβολοντ. Τότε ο Ολέγκ συμμάχησε με τους Κουμάνους για να πάρει το Τσέρνιγοβ και από τότε τα δύο εξαδέλφια έγιναν εχθροί, με το μίσος να κληρονομείται στους απογόνους τους. Το 1093 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Βλαντίμιρ Β΄ τον διαδέχθηκε στο πριγκιπάτο του Περέγιασλαφ. Ίδρυσε πόλεις, μεταξύ αυτών και την [[Βλαντιμίρ (πόλη)|Βλαντιμίρ]], που έγινε η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Ρωσίας.


== Οργανωτής της ενώσης της Ρωσίας ==
== Οργανωτής της ένωσης της Ρωσίας ==
Στην αυτοβιογραφική ''Διαθήκη'' του αναφέρει ότι πήρε μέρος σε 83 εκστρατείες και έκανε 19 συμφωνίες ειρήνης. Από το [[1093]] πολεμούσε με τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους]] - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχό τους δούκα [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]. Το [[1094]] ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον [[Τσερνίγκοφ]] τον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]] και μεταφέρθηκε στην [[Περεγιαροσλάβ]] δουκεία, όπου εκτέθηκε με τις διαρκές επιθέσεις από τους [[κουμάνοι|Κουμάνους]]. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ενδιαφέρονταν περισσότερο απ΄όλους στον τερματισμό των δουκικών εμφυλείων πολέμων και την ένωση της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] εναντίον των [[κουμάνοι|κουμάνων]]. Την σκέψη αυτή εξέφραζε επίμονα στα δουκικά συνέδρια (συνέδρια στην [[Λιούμπετς]] τα [[1097]], [[1100]], [[1103]]). Μετά το συνέδριο στην [[Ντόλομπ]] ([[1103]]) ο Βλαδίμηρος ο Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών ενάντια στους [[κουμάνοι|πόλοβτσι]] ([[1103]], [[1107]], [[1111]]). Άρχισε να χρησιμοποιεί την λαϊκή [[μιλίτσια]] στις καμπάνιες του. Οι [[κουμάνοι|πόλοβτσι]] νικήθηκαν μερικές φορές και άφησαν τα σύνορα της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] για πολύ καιρό.
Στην αυτοβιογραφική ''Διαθήκη'' του αναφέρει, ότι πήρε μέρος σε 83 εκστρατείες και έκανε 19 συμφωνίες ειρήνης. Από το [[1093]] πολεμούσε με τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους Τούρκους]] - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχό τους πρίγκιπα [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]. Το [[1094]] ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον [[Τσερνίγκοφ]] τον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]] και αντί αυτού έγινε πρίγκιπας του [[Περεγιαροσλάβ]], όπου εκτέθηκε στις διαρκές επιθέσεις από τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους]]. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ενδιαφερόταν περισσότερο απ΄όλους στον τερματισμό των εμφυλίων πολέμων μεταξύ των πριγκίπων και την ένωση της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] εναντίον των [[κουμάνοι|Κουμάνων]]. Την σκέψη αυτή εξέφραζε επίμονα στα συνέδρια των πριγκίπων (στην πόλη [[Λιούμπετς]] τα έτη [[1097]], [[1100]], [[1103]]). Μετά το συνέδριο στην [[Ντόλομπ]] ([[1103]]) ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών ενάντια στους [[Κουμάνοι|Πόλοβτσι]] ([[1103]], [[1107]], [[1111]]). Άρχισε να χρησιμοποιεί την λαϊκή [[μιλίτσια]] στις καμπάνιες του. Οι [[Κουμάνοι|Πόλοβτσι]] νικήθηκαν μερικές φορές και άφησαν τα σύνορα της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] για πολύ καιρό.


== Μέγας πρίγκιπας ==
== Μέγας πρίγκιπας ==
Μετά το θάνατο ([[1113]]) του μεγάλου δούκα του [[Κίεβο|Κιέβου]], [[Σβιατοπόλκ Ισιασλάβοβιτς]] ξέσπασε λαϊκή επανάσταση στο [[Κίεβο]]. Οι ευγενείς του Κιέβου κάλεσαν το Βλαδίμηρο Μονομάχο να γίνει μέγας δούκας τους. Αυτός κατέστειλε την εξέγερση, παραχωρώντας προνόμια στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Ετσί δημιουργήθηκε «Το Καταστατικό του Βλαδιμήρου Μονομάχου» ή «Το Καταστατικό για τα Ποσοστά», το όποιο έγινε μέρος της επεκτεταμένης συνθέσης της «[[Ρωσική Αλήθεια|Ρωσικής Αλήθειας]]». Το καταστατικό κατοχύρωσε τους τόκους των δανειστών και καθόριζε τους όρους της σκλαβώσης. Δεν μεταβαλλωντας τα θεμέλια της φεουδαρχικής κοινωνίας αυτός προσπαθούσε να ελαφρώνει την κατάσταση των χρεωστών και ζακουπ εστώ και διακηρυκτικά. (ζάκουπ είναι ένας χωριάτης που δανείστηκε από έναν φεουδάρχη και γίνηκε μεσόσκλαβος του (στην [[Κράτος των Ρως|Ρωσία]] IX-XIII). Αυτά τα έτη ήταν και η τελευταία άνθηση των αρχαίων Ρως, διότι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του η χώρα σπαράχθηκε από ταραχές. Ετάφη στον [[Ναός της Αγίας Σοφίας (Κίεβο)|καθεδρικό της Αγ. Σοφίας]], στο Κίεβο.
Μετά το θάνατο ([[1113]]) του μεγάλου δούκα του [[Κίεβο|Κιέβου]] [[Σβιατοπόλκ Ισιασλάβοβιτς]] ξέσπασε λαϊκή εξέγερση στο [[Κίεβο]]. Οι ευγενείς του Κιέβου κάλεσαν το Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο να γίνει μέγας πρίγκιπάς τους. Αυτός κατέστειλε την εξέγερση, παραχωρώντας προνόμια στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Έτσι δημιουργήθηκε «Το Καταστατικό του Βλαδιμήρου Μονομάχου» ή «Το Καταστατικό για τα Ποσοστά», το όποιο έγινε μέρος της επεκτεταμένης σύνθεσης τού «[[Ρωσική Αλήθεια|Ρωσικού Δικαίου]]». Το καταστατικό κατοχύρωσε τους τόκους των δανειστών και καθόριζε τους όρους της σκλάβωσης. Δεν μετέβαλλε τα θεμέλια της φεουδαρχικής κοινωνίας· προσπαθούσε να ελαφρύνει την κατάσταση των χρεωστών και των ''ζάκουπ'', έστω και διακηρυκτικά. (ζάκουπ είναι ένας χωρικός, που δανείστηκε από έναν φεουδάρχη και επειδή δεν ξεχρέωσε, έγινε σκλάβος του (στην [[Κράτος των Ρως|Ρωσία]] IX-XIII). Αυτά τα έτη ήταν και η τελευταία άνθηση των αρχαίων Ρως, διότι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του η χώρα σπαράχθηκε από ταραχές. Ετάφη στον [[Ναός της Αγίας Σοφίας (Κίεβο)|καθεδρικό της Αγ. Σοφίας]], στο Κίεβο.


== Συγγραφέας ==
== Συγγραφέας ==
Έχουμε τα σύγγραμματα του Βλαδίμηρου Μονομάχου στον μοναδικό αριθμό ως μέρος «του Λαβρέντιεβσκ χρονογραφήματος». Είναι το μεγάλο μνημείο της αρχαιορωσικής λογοτεχνίας γραμμένο με ταλέντο και λογοτεχνική λάμψη. Ο χρονικογράφος συνέδεσε τρία έργα του: «Η Διδαχή», που έχει το λεπτομερειακό διήγημα του Βλαδιμήρου Μονομάχου τα παιδιά του για την ζωή του, «Η επιστολή στον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]» (1093) και «Η Προσευχή». «Στην Διδαχή» διαβάζουμε για την ιδανική εικόνα ενός δούκα-χριστιανού, εργατικού, συμφιλιωτή και φιλανθρώπου. «Η Διδαχή» είναι το σύνθετο αριστούργημα, γραμμένο σε διαρκές διάστημα. Ο Βλαδίμηρος άρχιζε να το γράφει το [[1101]] στην ταξίδι του στo [[Ροστόφ]] μετά την ταραγμένη συνάντηση με τους πρέσβεις και το διαλογισμό για τη ζωή του και ολοκλήρωσε μετά το [[1117]]. Οι λογοτεχνικές πηγές του έργου είναι τα βιβλικά και λειτουργικά κείμενα, τα απόκρυφα βιβλία και η άλλη βυζαντινή λογοτεχνία, που δεν ήταν μεταφρασμένη στα ρωσικά τότε.
Έχουμε τα συγγράμματα του Βλαδίμηρου Β΄ Μονομάχου σε μεγάλο αριθμό ως μέρος της «Χρονογραφίας Λαβρέντιεβσκ». Είναι το μεγάλο μνημείο της αρχαιορωσικής λογοτεχνίας, γραμμένο με ταλέντο και λογοτεχνική λάμψη. Ο χρονικογράφος συνέδεσε τρία έργα του: «Η Διδαχή», που έχει το λεπτομερειακό διήγημα του Βλαδιμήρου Β΄ Μονομάχου για τα παιδιά και την ζωή του, «Η επιστολή στον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]» (1093) και «Η Προσευχή». «Στην Διδαχή» διαβάζουμε για την ιδανική εικόνα ενός χριστιανού πρίγκιπα, εργατικού, συμφιλιωτή και φιλανθρώπου. «Η Διδαχή» είναι το σύνθετο αριστούργημα, γραμμένο σε μακρό διάστημα. Ο Βλαδίμηρος Β΄ άρχιζε να το γράφει το [[1101]] κατά το ταξίδι του στο [[Ροστόφ]], μετά την ταραγμένη συνάντηση με τους πρέσβεις και τους διαλογισμούςό για τη ζωή του τον ολοκλήρωσε μετά το [[1117]]. Οι λογοτεχνικές πηγές του έργου είναι τα βιβλικά και λειτουργικά κείμενα, τα απόκρυφα βιβλία και η άλλη βυζαντινή λογοτεχνία, που δεν ήταν μεταφρασμένη στα ρωσικά τότε.


== Χαρακτηρισμός ==
== Χαρακτηρισμός ==
Ο χρόνος κατά τον οποίο είχε την εξουσία ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ήταν η τελευταίος περίοδος ενίσχυσης της [[Κράτος των Ρως|Κιεβικής Ρωσίας]]. Ο Βλαδίμηρος Μονομάχος και οι συγγενείς του διεύθυναν τα ¾ του εδάφους της [[Κράτος των Ρως|Αρχαιορωσίας]]. Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο δουκάτο τερματίστηκαν προσωρινά. Η σταθερότητα του κράτους στηριζόταν στην αυθεντία του Μονομάχου, την ύπαρξη του κοινού εχθρού ([[κουμάνοι]]) και την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του μέγα δούκα. Η εποχή του ήταν για το Κίεβο η χρυσή περίοδος. Τότε ήρθε από την Κωνσταντινούπολη η εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ και το στέμμα του Βλαντιμίρ Μονομάχου, και τα δύο πολύτιμα κειμήλια.
Ο χρόνος κατά τον οποίο είχε την εξουσία ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος, ήταν η τελευταίος περίοδος ενίσχυσης της [[Κράτος των Ρως|Κιεβικής Ρωσίας]]. Ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος και οι συγγενείς του διεύθυναν τα ¾ του εδάφους της [[Κράτος των Ρως|Αρχαιορωσίας]]. Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο πριγκιπάτο τερματίστηκαν προσωρινά. Η σταθερότητα του κράτους στηριζόταν στην αυθεντία του Μονομάχου, την ύπαρξη του κοινού εχθρού (των [[Κουμάνοι|Κουμάνων]]) και την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του μεγάλου πρίγκιπα. Η εποχή του ήταν για το Κίεβο η χρυσή περίοδος. Τότε ήρθε από την Κωνσταντινούπολη η εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ και το στέμμα του Βλαντιμίρ Β΄ Μονομάχου και τα δύο πολύτιμα κειμήλια.




==Οικογένεια==
==Οικογένεια==
Από την 1η σύζυγό του, που μάλλον ήταν η Γκύθα των Γκότγουιν, κόρη του [[Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας]], είχε:
Από την 1η σύζυγό του, που μάλλον ήταν η Γκύθα των Γκότγουιν, κόρη του [[Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας]], είχε τέκνα:
* [[Μστισλάβ Α΄ του Κιέβου|Μστισλάβ Α΄]] 1076 - 1132, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1125-1132).
* [[Μστισλάβ Α΄ του Κιέβου|Μστισλάβ Α΄]] 1076 - 1132, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1125-1132).
* [[Γιαροπόλκ Β΄ του Κιέβου|Γιαροπόλκ]] 1082 - 1139, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1132-1139).
* [[Γιαροπόλκ Β΄ του Κιέβου|Γιαροπόλκ]] 1082 - 1139, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1132-1139).
Γραμμή 63: Γραμμή 63:
Κόρη του από τον 1ο ή 2ο γάμο είναι η
Κόρη του από τον 1ο ή 2ο γάμο είναι η
* Μαρίνα, παντρεύτηκε τον Λέοντα Διογένους, (που ισχυριζόταν ότι ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Ρωμανός Δ΄ Διογένης|Ρωμανού Δ΄ Διογένη]]) διεκδικητή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ο Λέων έγινε ηγεμόνας στην Οσετία.
* Μαρίνα, παντρεύτηκε τον Λέοντα Διογένους, (που ισχυριζόταν ότι ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Ρωμανός Δ΄ Διογένης|Ρωμανού Δ΄ Διογένη]]) διεκδικητή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ο Λέων έγινε ηγεμόνας στην Οσετία.

Με τη 2η σύζυγό του Ευφημία, που θεωρείται με καταγωγή από τη Κωνσταντινούπολη, είχε:
Με τη 2η σύζυγό του Ευφημία, της οποίας η καταγωγή θεωρείται ότι ήταν από τη Κωνσταντινούπολη, είχε τέκνα:
* Ευφημία, παντρεύτηκε τον [[Κολομάν της Ουγγαρίας|Κολομάν των Αρπάντ]] ηγεμόνα της Ουγγαρίας.
* Ευφημία, παντρεύτηκε τον [[Κολομάν της Ουγγαρίας|Κολομάν των Αρπάντ]] ηγεμόνα της Ουγγαρίας.
* [[Γιούρι Α΄ του Κιέβου|Γιούρι Α΄]] ο ''μακρόχειρ'' (dolgoruky) π. 1099-1157, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1149-1151).
* [[Γιούρι Α΄ του Κιέβου|Γιούρι Α΄]] ο ''μακρόχειρ'' (dolgoruky) π. 1099-1157, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1149-1151).

Μάλλον νυμφεύτηκε και για 3η φορά με την Αέπα, κόρη του χάνου των Κουμάνων.
Μάλλον νυμφεύτηκε και για 3η φορά με την Αέπα, κόρη του χάνου των Κουμάνων.



Έκδοση από την 20:17, 6 Ιουλίου 2018

Βλαντίμιρ Β΄ του Κιέβου
από το Μνημείο της Χιλιετίας στο Νόβγκοροντ
Μέγας Πρίγκιπας του Κιέβου
Περίοδος1113 - 1125
ΠροκάτοχοςΣβιατοπόλκ Β΄ του Κιέβου
ΔιάδοχοςΜστισλάβ Α΄ του Κιέβου
Γέννηση1053
Θάνατος19 Μαΐου 1125 (ετών 72)
ΣύζυγοςΓκύθα της Αγγλίας
Ευφημία Κωνσταντινούπολης
Αέπα των Κουμάνων
ΕπίγονοιΜστισλάβ Α΄ του Κιέβου
Γιαροπόλκ Β΄ του Κιέβου
Βιατσεσλάβ Α΄ του Κιέβου
Μαρίνα
Ευφημία
Γιούρι Α΄ του Κιέβου
ΟίκοςΡουρικιδών
ΠατέραςΒσέβολοντ Α΄ του Κιέβου
ΜητέραΑναστασία Μονομαχίνα
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο Βλαδίμηρος ξεκουράζεται μετά από κυνήγι, πίνακας του Βίκτορ Βασνετσόφ

Ο Βλαδίμηρος B΄ Βσεβολοντόβιτς ο Μονομάχος (ρωσικά: Влади́мир ΙΙ Все́володович Монома́х, 105319 Μαΐου 1125) ήταν μέγας ηγεμόνας του Κιέβου από το 1113 εώς το 1125, κυβερνήτης, αρχηγός και συγγραφέας.

Ὁ Βλαδίμηρος Β’ ὁ Μονομάχος (1113 – 1125) πού διαδέχτηκε τόν Σβιατοπόλκ Β’, θεωρεῖται ὁ σπουδαιότερος ἴσως Μεγ. Ἡγεμόνας τῆς Κιεβινῆς Ρωσίας.[1]

Αρχή της δράσης

Ο πατέρας του Βσέβολοντ Α΄ είχε νυμφευτεί το 1046 την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου από τον προηγούμενο γάμο του με μία από τον οίκο των Σκληρών, και από την οποία πήρε το όνομα μονομάχος. Ο Βλαντιμίρ Β΄ βαπτίστηκε Βασίλειος και κράτησε το επώνυμο της μητέρας του, μια και αυτή ήταν από επιφανές γένος. Η ετεροθαλής αδελφή του Ευπραξία παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ των Σαλίων βασιλιά της Γερμανίας.

Όταν ήταν νέος έγινε πρίγκιπας του Ροστόφ (1066—1073) και του Σμολένσκ από το 1073 έως το 1078. Το 1073 σύναψε ειρήνη με την Πολωνία. Συνεκστράτευε με τον εξάδελφό του Ολέγκ, αλλά το 1076 απεβίωσε ο πατέρας τού Ολέγκ, ο Σβιατοσλάβ πρίγκιπας του Τσέρνιγοβ και ο θείος τους Ιζιασλάβ (ο μεγαλύτερος αδελφός των Σβιατοσλάβ και Βσέβολοντ) έδωσε το Τσέρνιγοβ στον Βσέβολοντ. Τότε ο Ολέγκ συμμάχησε με τους Κουμάνους για να πάρει το Τσέρνιγοβ και από τότε τα δύο εξαδέλφια έγιναν εχθροί, με το μίσος να κληρονομείται στους απογόνους τους. Το 1093 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Βλαντίμιρ Β΄ τον διαδέχθηκε στο πριγκιπάτο του Περέγιασλαφ. Ίδρυσε πόλεις, μεταξύ αυτών και την Βλαντιμίρ, που έγινε η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Ρωσίας.

Οργανωτής της ένωσης της Ρωσίας

Στην αυτοβιογραφική Διαθήκη του αναφέρει, ότι πήρε μέρος σε 83 εκστρατείες και έκανε 19 συμφωνίες ειρήνης. Από το 1093 πολεμούσε με τους Κουμάνους Τούρκους - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχό τους πρίγκιπα Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς. Το 1094 ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον Τσερνίγκοφ τον Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς και αντί αυτού έγινε πρίγκιπας του Περεγιαροσλάβ, όπου εκτέθηκε στις διαρκές επιθέσεις από τους Κουμάνους. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ενδιαφερόταν περισσότερο απ΄όλους στον τερματισμό των εμφυλίων πολέμων μεταξύ των πριγκίπων και την ένωση της Ρωσίας εναντίον των Κουμάνων. Την σκέψη αυτή εξέφραζε επίμονα στα συνέδρια των πριγκίπων (στην πόλη Λιούμπετς τα έτη 1097, 1100, 1103). Μετά το συνέδριο στην Ντόλομπ (1103) ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών ενάντια στους Πόλοβτσι (1103, 1107, 1111). Άρχισε να χρησιμοποιεί την λαϊκή μιλίτσια στις καμπάνιες του. Οι Πόλοβτσι νικήθηκαν μερικές φορές και άφησαν τα σύνορα της Ρωσίας για πολύ καιρό.

Μέγας πρίγκιπας

Μετά το θάνατο (1113) του μεγάλου δούκα του Κιέβου Σβιατοπόλκ Ισιασλάβοβιτς ξέσπασε λαϊκή εξέγερση στο Κίεβο. Οι ευγενείς του Κιέβου κάλεσαν το Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο να γίνει μέγας πρίγκιπάς τους. Αυτός κατέστειλε την εξέγερση, παραχωρώντας προνόμια στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Έτσι δημιουργήθηκε «Το Καταστατικό του Βλαδιμήρου Μονομάχου» ή «Το Καταστατικό για τα Ποσοστά», το όποιο έγινε μέρος της επεκτεταμένης σύνθεσης τού «Ρωσικού Δικαίου». Το καταστατικό κατοχύρωσε τους τόκους των δανειστών και καθόριζε τους όρους της σκλάβωσης. Δεν μετέβαλλε τα θεμέλια της φεουδαρχικής κοινωνίας· προσπαθούσε να ελαφρύνει την κατάσταση των χρεωστών και των ζάκουπ, έστω και διακηρυκτικά. (ζάκουπ είναι ένας χωρικός, που δανείστηκε από έναν φεουδάρχη και επειδή δεν ξεχρέωσε, έγινε σκλάβος του (στην Ρωσία IX-XIII). Αυτά τα έτη ήταν και η τελευταία άνθηση των αρχαίων Ρως, διότι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του η χώρα σπαράχθηκε από ταραχές. Ετάφη στον καθεδρικό της Αγ. Σοφίας, στο Κίεβο.

Συγγραφέας

Έχουμε τα συγγράμματα του Βλαδίμηρου Β΄ Μονομάχου σε μεγάλο αριθμό ως μέρος της «Χρονογραφίας Λαβρέντιεβσκ». Είναι το μεγάλο μνημείο της αρχαιορωσικής λογοτεχνίας, γραμμένο με ταλέντο και λογοτεχνική λάμψη. Ο χρονικογράφος συνέδεσε τρία έργα του: «Η Διδαχή», που έχει το λεπτομερειακό διήγημα του Βλαδιμήρου Β΄ Μονομάχου για τα παιδιά και την ζωή του, «Η επιστολή στον Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς» (1093) και «Η Προσευχή». «Στην Διδαχή» διαβάζουμε για την ιδανική εικόνα ενός χριστιανού πρίγκιπα, εργατικού, συμφιλιωτή και φιλανθρώπου. «Η Διδαχή» είναι το σύνθετο αριστούργημα, γραμμένο σε μακρό διάστημα. Ο Βλαδίμηρος Β΄ άρχιζε να το γράφει το 1101 κατά το ταξίδι του στο Ροστόφ, μετά την ταραγμένη συνάντηση με τους πρέσβεις και τους διαλογισμούςό για τη ζωή του τον ολοκλήρωσε μετά το 1117. Οι λογοτεχνικές πηγές του έργου είναι τα βιβλικά και λειτουργικά κείμενα, τα απόκρυφα βιβλία και η άλλη βυζαντινή λογοτεχνία, που δεν ήταν μεταφρασμένη στα ρωσικά τότε.

Χαρακτηρισμός

Ο χρόνος κατά τον οποίο είχε την εξουσία ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος, ήταν η τελευταίος περίοδος ενίσχυσης της Κιεβικής Ρωσίας. Ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος και οι συγγενείς του διεύθυναν τα ¾ του εδάφους της Αρχαιορωσίας. Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο πριγκιπάτο τερματίστηκαν προσωρινά. Η σταθερότητα του κράτους στηριζόταν στην αυθεντία του Μονομάχου, την ύπαρξη του κοινού εχθρού (των Κουμάνων) και την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του μεγάλου πρίγκιπα. Η εποχή του ήταν για το Κίεβο η χρυσή περίοδος. Τότε ήρθε από την Κωνσταντινούπολη η εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ και το στέμμα του Βλαντιμίρ Β΄ Μονομάχου και τα δύο πολύτιμα κειμήλια.


Οικογένεια

Από την 1η σύζυγό του, που μάλλον ήταν η Γκύθα των Γκότγουιν, κόρη του Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας, είχε τέκνα:

Κόρη του από τον 1ο ή 2ο γάμο είναι η

  • Μαρίνα, παντρεύτηκε τον Λέοντα Διογένους, (που ισχυριζόταν ότι ήταν γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ Διογένη) διεκδικητή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ο Λέων έγινε ηγεμόνας στην Οσετία.

Με τη 2η σύζυγό του Ευφημία, της οποίας η καταγωγή θεωρείται ότι ήταν από τη Κωνσταντινούπολη, είχε τέκνα:

Μάλλον νυμφεύτηκε και για 3η φορά με την Αέπα, κόρη του χάνου των Κουμάνων.

Παραπομπές

  1. Μάρκου, Αντώνιος (23 Απριλίου 2009). «Ρωσική Ιστορία - Μητροπολιτική Περίοδος (988-1589)». ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ἰστοσελίδα τοῦ Κέντρου Ἁγιολογικῶν Μελετῶν "Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής". Ὑπεύθυνος: Ἀντ.Μάρκου, Καθηγητής Ἁγιολογίας. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015. 

Πηγές