Κουρίλες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 72: | Γραμμή 72: | ||
|- |
|- |
||
| 9 |
| 9 |
||
| [[Σιασκοτάν]] |
|||
| Shiashkotan |
|||
| 122 |
| 122 |
||
|- |
|- |
||
Έκδοση από την 17:00, 6 Ιουλίου 2018
Συντεταγμένες: 46°30′N 151°30′E / 46.500°N 151.500°E
 Δορυφορική εικόνα των Κουρίλων | |
 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Τοποθεσία | Βορειοανατολική Ασία |
| Αριθμός νήσων | 56 |
| Έκταση | 195.000[1] km² |
| Χερσαία έκταση | 15.600 km2 |
| Υψόμετρο | 2.339 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Αλαΐντ |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Σαχαλίνη |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 19.000 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Οι Κουρίλες ή Κουρίλες νήσοι (ρώσικα: Кури́льские острова́ Κουρίλσκιε Οστροβά, ιαπωνικά: 千島列島 Τσισίμα Ρέτο) είναι νησιωτικό αρχιπέλαγος στη βορειοανατολική Ασία. Εκτείνονται σε μήκος 1.200 περίπου χιλιομέτρων, από το Χοκκάιντο της Ιαπωνίας μέχρι την χερσόνησο Καμτσάτκα της Σιβηρίας και χωρίζουν την Οχοτσκική θάλασσα από τον βόρειο Ειρηνικό. Αποτελείται από συνολικά 56 ηφαιστειογενή νησιά με αρκετές μικρότερες βραχονησίδες. Ανήκουν στην περιφέρεια Σαχαλίνης.
Τα κυριότερα νησιά των Κουρίλων νήσων, ανά έκταση, είναι:
| Κατάταξη | Νησί | Έκταση (km²) |
|---|---|---|
| 1 | Ιτουρούπ | 3.200 |
| 2 | Παραμουσίρ | 2.053 |
| 3 | Κουνασίρ | 1.490 |
| 4 | Ουρούπ | 1.430 |
| 5 | Ονεκοτάν | 425 |
| 6 | Σουμσού | 388 |
| 7 | Σικοτάν | 250 |
| 8 | Σιμουσίρ | 227,6 |
| 9 | Σιασκοτάν | 122 |
| 10 | Νήσος Ατλάσοβ | 119 |
Όλα τα νησιά βρίσκονται στην δικαιοδοσία της Ρωσίας, όμως η Ιαπωνία διεκδικεί τα τέσσερα νοτιότερα, τα Ιτουρούπ, Κουνασίρ, Σικοτάν καθώς και τις νησίδες Χαμπομάι, τα οποία έχουν οδηγήσει στην διαμάχη των Κουρίλων. Τα τέσσερα αυτά νησιά προσαρτήθηκαν από τον στρατό της τότε Σοβιετικής Ένωσης στο τέλος του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Κουρίλες διαθέτουν άφθονους φυσικούς πόρους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται μεγάλα και πλούσια αλιευτικά πεδία, πετρέλαιο και ορυκτά (σιδηροπυρίτης, θείο και πολυμεταλλικά μεταλλεύματα). Η αλιεία είναι σήμερα η κύρια πηγή εισοδήματος για το αρχιπέλαγος.
Παραπομπές
- ↑ James E. Goodby, Vladimir I. Ivanov, Nobuo Shimotomai (1995). "Northern Territories" and Beyond: Russian, Japanese, and American Perspectives. Greenwood Publishing Group. σελ. 161. ISBN 9780275950934.
|