Παναθηναϊκός (καλαθοσφαίριση ανδρών): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Φραγμένος χρήστης που προσπαθεί να συνεισφέρει ως troll πλέον πολλαπλής προσωπικότητας. Ετικέτα: Αναίρεση |
Αυτό το λες εσύ. Με το λήμμα όμως δεν έχει σχέση καθώς το βανδαλίζεις. |
||
Γραμμή 47: | Γραμμή 47: | ||
Το 1919 ο [[Γιώργος Καλαφάτης]] παρακολούθησε στο [[Παρίσι]] αγώνες καλαθοσφαίρισης, κατά τη διάρκεια των [[Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες 1919|Διασυμμαχικών Αθλητικών Αγώνων]]. Το άθλημα του [[μπάσκετ]] ήταν άγνωστο έως τότε στην Ελλάδα. Επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] με τον απαιτούμενο εξοπλισμό και δημιούργησε την ομάδα καλαθοσφαίρισης, με επικεφαλής τον πολυσύνθετο αθλητή [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]]. Η ίδρυση του τμήματος καταγράφεται το ίδιο έτος.<ref>Νικήτας Τσαγγαρινός, ''Η ιστορία του Παναθηναϊκού'', εκτεταμένο λήμμα (64 σελίδες) στην Εγκυκλοπαίδεια των σπορ (τόμ. Β'), Εταιρεία Επιστημονικών Εκδόσεων, Αθήνα 1961, σ. 11</ref> |
Το 1919 ο [[Γιώργος Καλαφάτης]] παρακολούθησε στο [[Παρίσι]] αγώνες καλαθοσφαίρισης, κατά τη διάρκεια των [[Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες 1919|Διασυμμαχικών Αθλητικών Αγώνων]]. Το άθλημα του [[μπάσκετ]] ήταν άγνωστο έως τότε στην Ελλάδα. Επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] με τον απαιτούμενο εξοπλισμό και δημιούργησε την ομάδα καλαθοσφαίρισης, με επικεφαλής τον πολυσύνθετο αθλητή [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]]. Η ίδρυση του τμήματος καταγράφεται το ίδιο έτος.<ref>Νικήτας Τσαγγαρινός, ''Η ιστορία του Παναθηναϊκού'', εκτεταμένο λήμμα (64 σελίδες) στην Εγκυκλοπαίδεια των σπορ (τόμ. Β'), Εταιρεία Επιστημονικών Εκδόσεων, Αθήνα 1961, σ. 11</ref> |
||
Τον πρώτο του τίτλο πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός το 1921 στο |
Τον πρώτο του τίτλο πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός το 1921 στο πρωτάθλημα (τουρνουά) Αθηνών που διοργάνωσε η ΧΑΝ Αθηνών, στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τη συμμετοχή συνολικά τεσσάρων ομάδων{{πηγή}}. Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης πάντως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτού του τίτλου<ref>http://basket.gr/omospondia/istoria-tou-basket</ref>. |
||
Η σύνθεση της |
Η σύνθεση της τότε ομάδας:Γιώργος Καλαφάτης, Απόστολος Νικολαϊδης, Λουκάς Πανουργιάς, Γιάννης Σταυρόπουλος και Λεωνίδας Καλογερόπουλος. |
||
Το 1937 δημιουργήθηκε η επόμενη ομάδα του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια επιχείρησε να καλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με τις ήδη έτοιμες ομάδες όπως η [[ΧΑΝΘ]], [[Εθνικός Γ.Σ.|Εθνικός Αθ.]], [[Πανιώνιος (μπάσκετ)|Πανιώνιος]], [[Α.Σ. Άρης|Άρης]], [[Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής|Ηρακλής]]. Οι [[Άγγελος Φιλίππου]], Λίτσας, Δημητράκος, ήταν οι πρωτεργάτες της ομάδας, ενώ στη συνέχεια προσχώρησαν οι [[Τέλης Καραγιώργος]], [[Θύμιος Καραδήμος]], [[Γιώργος Μποφίλιος]], [[Φίλιππος Παπαοικονόμου]], [[Πέτρος Πολυκράτης|Πέτρος]] και [[Νίκος Πολυκράτης]]. Τα χρόνια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], ο Παναθηναϊκός κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα μπάσκετ. |
Το 1937 δημιουργήθηκε η επόμενη ομάδα του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια επιχείρησε να καλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με τις ήδη έτοιμες ομάδες όπως η [[ΧΑΝΘ]], [[Εθνικός Γ.Σ.|Εθνικός Αθ.]], [[Πανιώνιος (μπάσκετ)|Πανιώνιος]], [[Α.Σ. Άρης|Άρης]], [[Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής|Ηρακλής]]. Οι [[Άγγελος Φιλίππου]], Λίτσας, Δημητράκος, ήταν οι πρωτεργάτες της ομάδας, ενώ στη συνέχεια προσχώρησαν οι [[Τέλης Καραγιώργος]], [[Θύμιος Καραδήμος]], [[Γιώργος Μποφίλιος]], [[Φίλιππος Παπαοικονόμου]], [[Πέτρος Πολυκράτης|Πέτρος]] και [[Νίκος Πολυκράτης]]. Τα χρόνια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], ο Παναθηναϊκός κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα μπάσκετ. |
||
Γραμμή 159: | Γραμμή 159: | ||
== Ρόστερ == |
== Ρόστερ == |
||
=== Σύνθεση === |
|||
{{Basketball roster header |
{{Basketball roster header |
||
| team = Παναθηναϊκού (καλαθοσφαίριση ανδρών) |
| team = Παναθηναϊκού (καλαθοσφαίριση ανδρών) |
||
Γραμμή 166: | Γραμμή 165: | ||
{{player3|num = 11|nat = GRE|first = Νίκος|last = Παππάς|dab = καλαθοσφαιριστής|pos = SG|m = 1.95|kgs = 97.5|year = 1990|month = 7|date = 11}} |
{{player3|num = 11|nat = GRE|first = Νίκος|last = Παππάς|dab = καλαθοσφαιριστής|pos = SG|m = 1.95|kgs = 97.5|year = 1990|month = 7|date = 11}} |
||
{{player3|num = 14|nat = USA|first = Τζέιμς|last = Γκιστ|pos = PF|m = 2.06|kgs = 106.5|year = 1986|month = 10|date = 26}} |
{{player3|num = 14|nat = USA|first = Τζέιμς|last = Γκιστ|pos = PF|m = 2.06|kgs = 106.5|year = 1986|month = 10|date = 26}} |
||
⚫ | |||
{{player3|num = 33|nat = GRE|first = Νικ|last = Καλάθης|pos = PG|m = 1.98|kgs = 97|year = 1989|month = 2|date = 7}} |
{{player3|num = 33|nat = GRE|first = Νικ|last = Καλάθης|pos = PG|m = 1.98|kgs = 97|year = 1989|month = 2|date = 7}} |
||
{{player3|num = 16|nat = GRE|first = Γιώργος|last = Καλαϊτζάκης|pos = SG|m = 1.95|kgs = 73|year = 1999|month = 1|date = 2}} |
{{player3|num = 16|nat = GRE|first = Γιώργος|last = Καλαϊτζάκης|pos = SG|m = 1.95|kgs = 73|year = 1999|month = 1|date = 2}} |
||
Γραμμή 178: | Γραμμή 176: | ||
{{player3|num =12 |nat = USA|first = Μάρκους|last = Ντένμον|pos = SG|m = 1.91|kgs = 84|year = 1990|month = 3|date = 20}} |
{{player3|num =12 |nat = USA|first = Μάρκους|last = Ντένμον|pos = SG|m = 1.91|kgs = 84|year = 1990|month = 3|date = 20}} |
||
{{player3|num =23 |nat = GRE|first = Ζακ|last = Όγκαστ|pos = PF|m = 2.08|kgs = 110|year = 1993|month = 7|date = 8}} |
{{player3|num =23 |nat = GRE|first = Ζακ|last = Όγκαστ|pos = PF|m = 2.08|kgs = 110|year = 1993|month = 7|date = 8}} |
||
⚫ | |||
<!-- end list of players --> |
<!-- end list of players --> |
||
{{Basketball roster footer |
{{Basketball roster footer |
||
Γραμμή 191: | Γραμμή 190: | ||
| team_man = |
| team_man = |
||
| roster_url = http://www.paobc.gr/page.ashx?pid=11&mid=21&lang=2 |
| roster_url = http://www.paobc.gr/page.ashx?pid=11&mid=21&lang=2 |
||
| accessdate = |
| accessdate = 3 Ιουλίου 2018 |
||
}} |
}} |
||
=== Διάγραμμα ομάδας === |
=== Διάγραμμα ομάδας === |
||
Γραμμή 209: | Γραμμή 209: | ||
|bench 1_sg = [[Νίκος Παππάς (καλαθοσφαιριστής)|Νίκος Παππάς]] |
|bench 1_sg = [[Νίκος Παππάς (καλαθοσφαιριστής)|Νίκος Παππάς]] |
||
|bench 1_sf = [[Θανάσης Αντετοκούνμπο]] |
|bench 1_sf = [[Θανάσης Αντετοκούνμπο]] |
||
|bench |
|bench 1_c = [[Στέφαν Λάσμε]] |
||
|bench 1_c = [[Ίαν Βουγιούκας]] |
|||
|bench 2_pg = |
|bench 2_pg = |
||
|bench 2_sg = [[Μάρκους Ντένμον]] |
|bench 2_sg = [[Μάρκους Ντένμον]] |
||
|bench 2_sf = |
|bench 2_sf = |
||
|bench 2_pf = |
|bench 2_pf = |
||
|bench 2_c = [[ |
|bench 2_c = [[Ίαν Βουγιούκας]] |
||
|bench 3_pg = |
|bench 3_pg = |
||
|bench 3_sg = [[Γιώργος Καλαϊτζάκης]] |
|bench 3_sg = [[Γιώργος Καλαϊτζάκης]] |
||
|bench 3_sf = |
|bench 3_sf = |
||
|bench 3_pf = [[Κωνσταντίνος Μήτογλου]] |
|bench 3_pf = [[Κωνσταντίνος Μήτογλου]] |
||
|bench 3_c = |
|bench 3_c = [[Ζακ Όγκαστ]] |
||
}} |
}} |
||
Γραμμή 342: | Γραμμή 341: | ||
[[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1978-1979|1979]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1981-1982|1982]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1982-1983|1983]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1985-1986|1986]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1992-1993|1993]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1995-1996|1996]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2002-2003|2003]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2004-2005|2005]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2005-2006|2006]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2006-2007|2007]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2007-2008|2008]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2008-2009|2009]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2011-2012|2012]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2012-2013|2013]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2013-2014|2014]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2014-2015|2015]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2015-2016|2016]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2016-2017|2017]] |
[[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1978-1979|1979]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1981-1982|1982]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1982-1983|1983]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1985-1986|1986]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1992-1993|1993]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1995-1996|1996]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2002-2003|2003]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2004-2005|2005]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2005-2006|2006]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2006-2007|2007]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2007-2008|2008]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2008-2009|2009]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2011-2012|2012]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2012-2013|2013]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2013-2014|2014]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2014-2015|2015]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2015-2016|2016]], [[Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2016-2017|2017]] |
||
⚫ | * Ο Παναθηναϊκός, αλλά όχι ο [[ΕΣΑΚΕ]], καταμετρά και '''1''' |
||
==Διακρίσεις== |
==Διακρίσεις== |
||
Γραμμή 354: | Γραμμή 352: | ||
* '''2x''' [[Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αττικής|Πρωταθλήματα Αθηνών]]:<ref>{{cite web|title=Ιστορία τμήματος καλαθοσφαίρισης Παναθηναϊκού 1937-1950|url=http://www.leoforos.gr/history/311/1937-1950|work=Ιστότοπος leoforos.gr|accessdate=3 Φεβρουαρίου 2011|date=3 Φεβρουαρίου 2011}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> 1947, 1948. |
* '''2x''' [[Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αττικής|Πρωταθλήματα Αθηνών]]:<ref>{{cite web|title=Ιστορία τμήματος καλαθοσφαίρισης Παναθηναϊκού 1937-1950|url=http://www.leoforos.gr/history/311/1937-1950|work=Ιστότοπος leoforos.gr|accessdate=3 Φεβρουαρίου 2011|date=3 Φεβρουαρίου 2011}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> 1947, 1948. |
||
* '''2x''' [[Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αττικής|Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς β΄ ομάδων]]: 1950, 1951. |
* '''2x''' [[Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αττικής|Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς β΄ ομάδων]]: 1950, 1951. |
||
⚫ | * Ο Παναθηναϊκός, αλλά όχι ο [[ΕΣΑΚΕ]], καταμετρά και '''1''' πρωτάθλημα (Αθηνών), το οποίο διοργάνωσε η ΧΑΝ το 1921 στο [[Παναθηναϊκό Στάδιο]] με τη συμμετοχή τεσσάρων ομάδων.<ref>{{cite web | url=https://www.paobc.gr/page.ashx?pid=23&aid=44333&mid=2215 | title=1921-Πρωταθλητής Ελλάδας | publisher=paobc.gr | accessdate=2018-06-20}}</ref> |
||
== Τμήματα υποδομών == |
== Τμήματα υποδομών == |
Έκδοση από την 09:12, 4 Ιουλίου 2018
Παναθηναϊκός Α.Ο. | |||||
---|---|---|---|---|---|
Αρχείο:Panathinaikos Superfoods (2016 logo).png | |||||
Ταυτότητα | |||||
Πλήρες όνομα | Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός Α.Ο. | ||||
Ψευδώνυμο | Εξάστερος, Παντοκράτορας | ||||
Ίδρυση | 1919 | ||||
Χρώματα | Πράσινο, Λευκό | ||||
Έδρα | Κλειστό γήπεδο ΟΑΚΑ (χωρητικότητα: 19.250) | ||||
Περιοχή | Μαρούσι, Ελλάδα | ||||
Ιστότοπος | paobc.gr | ||||
Πρόσωπα | |||||
Πρόεδρος | Μάνος Παπαδόπουλος | ||||
Προπονητής | Τσάβι Πασκουάλ | ||||
Διοργανώσεις | |||||
Διοργανώσεις | Ευρωλίγκα Μπάσκετ Λιγκ Κύπελλο Ελλάδας | ||||
Διακρίσεις | |||||
Τίτλοι | 6 Πρωταθλήματα Ευρώπης 36 Πρωταθλήματα Ελλάδας 18 Κύπελλα Ελλάδας 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο 2 Τριπλ Κράουν | ||||
Εμφανίσεις | |||||
| |||||
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||||
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα |
Η Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός Α.Ο. με διακριτικό τίτλο Π.Α.Ο. Κ.Α.Ε. (Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος Καλαθοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία),[1] γνωστός και ως Παναθηναϊκός Superfoods[2] για εμπορικούς λόγους,[3] είναι ελληνικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης. Πρόκειται για ένα από τα τρία επαγγελματικά τμήματα του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.
Η ομάδα συστάθηκε το 1919. Η έδρα της ομάδας είναι το Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών χωρητικότητας 19.250 θέσεων. Ιδιοκτήτης της ομάδας είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος γιος του πρώην πρόεδρου του συλλόγου Παύλου Γιαννακόπουλου.
Συνολικά το ανδρικό τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού έχει κατακτήσει 36 φορές[4] το ελληνικό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης (ρεκόρ) και 18 φορές το κύπελλο Ελλάδας (ρεκόρ), έχοντας κάνει 10 φορές το νταμπλ (ρεκόρ). Κατέχει επίσης τα ρεκόρ κατάκτησης 9 συνεχόμενων πρωταθλημάτων (2003–2011), 6 συνεχόμενων κυπέλλων (2012–2017). Σε διεθνές επίπεδο έχει κατακτήσει 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένα διηπειρωτικό κύπελλο, πετυχαίνοντας δύο φορές το Τριπλ Κράουν. Ο Παναθηναϊκός έχει συμμετάσχει σε 11 Final Four. Στην ομάδα έχει απονεμηθεί δύο φορές (1996, 2009) από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) το βραβείο κορυφαίας ομάδας της χρονιάς.
Είναι η πιο πετυχημένη ομάδα μπάσκετ στην Ελλάδα, αλλά και από τις πιο επιτυχημένες στην Ευρώπη, καθώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι η μόνη ευρωπαϊκή που έχει κατακτήσει έξι πρωταθλήματα, από την ίδρυση της νέας εποχής του συστήματος Final Four τo 1988. Με τους 6 τίτλους του, κατατάσσεται στην τρίτη θέση μαζί με την Μακάμπι, πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης που έχει 10 και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που έχει 7. Ο Παναθηναϊκός και ο Άρης, είναι οι μοναδικοί σύλλογοι με συμμετοχή σε όλες τις διοργανώσεις του πρωταθλήματος Α' Εθνικής κατηγορίας μέχρι σήμερα
Ιστορία
Το μπάσκετ στην Ελλάδα κατά τον Μεσοπόλεμο
Το 1919 ο Γιώργος Καλαφάτης παρακολούθησε στο Παρίσι αγώνες καλαθοσφαίρισης, κατά τη διάρκεια των Διασυμμαχικών Αθλητικών Αγώνων. Το άθλημα του μπάσκετ ήταν άγνωστο έως τότε στην Ελλάδα. Επέστρεψε στην Ελλάδα με τον απαιτούμενο εξοπλισμό και δημιούργησε την ομάδα καλαθοσφαίρισης, με επικεφαλής τον πολυσύνθετο αθλητή Απόστολο Νικολαΐδη. Η ίδρυση του τμήματος καταγράφεται το ίδιο έτος.[5] Τον πρώτο του τίτλο πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός το 1921 στο πρωτάθλημα (τουρνουά) Αθηνών που διοργάνωσε η ΧΑΝ Αθηνών, στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τη συμμετοχή συνολικά τεσσάρων ομάδων[εκκρεμεί παραπομπή]. Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης πάντως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτού του τίτλου[6].
Η σύνθεση της τότε ομάδας:Γιώργος Καλαφάτης, Απόστολος Νικολαϊδης, Λουκάς Πανουργιάς, Γιάννης Σταυρόπουλος και Λεωνίδας Καλογερόπουλος.
Το 1937 δημιουργήθηκε η επόμενη ομάδα του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια επιχείρησε να καλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με τις ήδη έτοιμες ομάδες όπως η ΧΑΝΘ, Εθνικός Αθ., Πανιώνιος, Άρης, Ηρακλής. Οι Άγγελος Φιλίππου, Λίτσας, Δημητράκος, ήταν οι πρωτεργάτες της ομάδας, ενώ στη συνέχεια προσχώρησαν οι Τέλης Καραγιώργος, Θύμιος Καραδήμος, Γιώργος Μποφίλιος, Φίλιππος Παπαοικονόμου, Πέτρος και Νίκος Πολυκράτης. Τα χρόνια της Κατοχής, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα μπάσκετ.
Πρώτες εγχώριες επιτυχίες 1946–1960
Το 1946, στο πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα, αλλά και το 1947, ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής, με τους Λάμπρου, Πανταζόπουλο, Αρβανίτη (οι οποίοι κατέκτησαν το χάλκινο μετάλιο στο Ευρωμπάσκετ 1949), τον Ευθύμη Καραδήμο και το Τζακ Νικολαΐδη (ανηψιό του Απόστολου Νικολαΐδη). Στο επόμενο πρωτάθλημα της περιόδου 1948–49 η ομάδα τερμάτισε τέταρτη.
Στο 1950 και το 1951 ο Παναθηναϊκός αναδεικνύεται και πάλι πρωταθλητής μένοντας αήττητος και τις δύο χρονιές, ενισχυμένος με τον μεγάλο αθλητή Φαίδωνα Ματθαίου και το Νίκο Μήλα. Το 1954 επαναλαμβάνει την επιτυχία του και πάλι αήττητος. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα τέσσερα από τα έξι πρώτα πρωταθλήματά της η ομάδα τα κέρδισε αήττητη. Την επόμενη πενταετία ο ΠΑΟ ήταν αναγκαίο να ανανεωθεί. Το 1959 κατασκευάστηκε στο γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης το κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ, γνωστό ως «Τάφος του Ινδού», το οποίο υπήρξε η έδρα της ομάδας μέχρι τις αρχές του 90' και συνδέθηκε με σημαντικές επιτυχίες.
Η περίοδος 1960–1969
Το 1961 ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στους τίτλους με νέους ηγέτες τους Βασιλακόπουλο, Ταβουλάρη, Παναγιωταράκο και επαναλαμβάνει την επιτυχία το 1962. Το 1962 αγωνίζεται για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση αντιμετωπίζοντας τη Χάποελ Τελ Αβίβ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Το 1967 ο Παναθηναϊκός στέφεται πρωταθλητής ενώ αγωνίζεται ήδη στις τάξεις του ο Γιώργος Κολοκυθάς, ένας από τους μεγαλύτερους καλαθοσφαιριστές της εποχής του. Το 1969 η κατάκτηση του πρωταθλήματος συνοδεύεται από την πρώτη ευρωπαϊκή επιτυχία της ομάδας, την είσοδο στην τετράδα του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Στους προημιτελικούς έχασε από την Φιντές Νάπολι 61–98. Στην Αθήνα προηγήθηκε 39–17 στο ημίχρονο, αλλά, παραδόξως, αναγράφεται 51–16. Οι Ιταλοί αποχώρησαν και μηδενίστηκαν[7]. Στους ημιτελικούς, ο ΠΑΟ αποκλείστηκε από τη Ντιναμό Τιφλίδας. Το 1970 έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που χρησιμοποιεί ξένο παίκτη για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ο οποίος ήταν ο αμερικανός Κρεγκ Γκρίνγουντ.
Χρυσή εποχή 1970–1984
Στα επόμενα 14 χρόνια ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 10 Πρωταθλήματα Ελλάδος με ηγέτη τον ικανό σκόρερ Απόστολο Κόντο, ενώ παράλληλα συμμετείχε στην τετράδα το 1972 και στην εξάδα το 1982, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
5 συνεχή πρωταθλήματα 1971–1975 και ημιτελικά Πρωταθλητριών
Ο Κώστας Μουρούζης, γνωστός και ως «αλεπού των πάγκων», διαχειρίστηκε την «ομάδα των τεσσάρων Κ». Οι νέοι Κόντος, Κορωναίος, Κοκολάκης, Κέφαλος μαζί με τον Ιορδανίδη, που λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος με τους παλιούς, κατέκτησαν 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1971, 1972, 1973, 1974, 1975) και το 1972 έκαναν τη σημαντική για την εποχή τους επιτυχία της συμμετοχής στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πλαισιωμένοι από τον αμερικάνο Γουίλι Κέρκλαντ. Εκεί η Ίνις Βαρέζε, μια από τις ισχυρότερες ομάδες της εποχής, στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον Παναθηναϊκό.
1976–1979
Τις επόμενες 4 περιόδους ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρωτάθλημα το 1977 ενώ έχει αποκτηθεί ο Μέμος Ιωάννου από το 1974. Ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρώτο του Κύπελλο Ελλάδος το 1979, χρονιά που αγωνίζεται για πρώτη φορά στη ομάδα του ο ελληνοαμερικανός Ντέιβιντ Στεργάκος, παίκτης με σημαντική προσφορά τα επόμενα χρόνια.
4 πρωταθλήματα 1980–1984 και στους 6 του Πρωταθλητριών
Την πενταετία που ακολούθησε ο Παναθηναϊκός κατακτά 4 πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1984) και δύο κύπελλα (1982, 1983). Με προπονητή τον Κώστα Πολίτη το 1982 κατακτά το πρώτο νταμπλ αλλά και πετυχαίνει να κατακτήσει την 6η θέση στην Ευρώπη αγωνιζόμενος σε όμιλο, αφού είχε πρωτίστως αποκλείσει την ΤΣΣΚΑ. Το 1984 με πρωταγωνιστές τους Ανδρίτσο και Κάππο, κατέκτησε στον αγώνα μπαράζ της Κέρκυρας, το τελευταίο πρωτάθλημα πριν τη μεγάλη αγωνιστική κρίση που θα ακολουθούσε. Λίγο νωρίτερα έχει ενταχθεί στην ομάδα ο Ρόνι Σεϊκέλι ο οποίος αν και δικαιούταν την ελληνική υπηκοότητα, δεν την απέκτησε λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων και αναγκάστηκε να αποχωρήσει, για να αγωνιστεί αργότερα στο ΝΒΑ, στερώντας από το σύλλογο μία ευκαιρία να αποφύγει τα πέτρινα χρόνια.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η μεγάλη κρίση 1985–1992
1985–1988
Το 1985 ο ΠΑΟ κατατάσεται 3ος στο πρωτάθλημα, οι Στεργάκος, Ιωάννου, Βίδας, Ανδρίτσος, έχουν καθιερωθεί, ενώ ο Κορωναίος θα αποχωρήσει την επόμενη χρονιά. Οι ισορροπίες έχουν πλέον αλλάξει και ο Παναθηναϊκός παύει να αποτελεί φόβητρο και περιορίζεται σε δευτερεύοντα ρόλο. Παρ΄ όλα αυτά αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο. Το 1986 κάνει την έκπληξη και αποκλείει τον ισχυρό Άρη από το Κύπελλο Ελλάδας, ενώ στο τελικό νικά τον Ολυμπιακό. Αυτός ήταν ο τελευταίος τίτλος του έως το 1993. Τις επόμενες 2 χρονιές κατετάγη 4ος.
Από το 1987 ανέλαβαν την προεδρία του τμήματος οι φαρμακοβιομήχανοι και παλιά μέλη του συλλόγου, αδελφοί Γιαννακόπουλοι.
1989–1992
Από το 1988 επιτρέπεται η χρήση ξένου στο πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός αποκτά τον Έντγκαρ Τζόουνς από το ΝΒΑ. Ικανός σουτέρ, ριμπάουντερ και σκόρερ, τα επόμενα 2 χρόνια είναι ο πρωταγωνιστής της ομάδας. Ο ΠΑΟ προκαλεί σημαντικές απώλειες στις πρωταγωνίστριες ομάδες, όμως απέχει από τη διάκριση. Την επόμενη διετία ο Αντόνιο Ντέιβις παίκτης που θα κάνει στη συνέχεια μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ αντικαθιστά τον Τζόουνς στον ηγετικό ρόλο. Έχουν αποκτηθεί πλέον οι πιο ταλαντούχοι νέοι παίκτες Αλβέρτης, Οικονόμου, Μυριούνης, όμως ο ΠΑΟ διανύει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του αφού από την 7η θέση το 1991 πέφτει στην 8η το 1992 και μένει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης μετά το 1967.
Επιστροφή στις διακρίσεις 1993–1999
Φάιναλ φορ Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1994 και 1995
Το καλοκαίρι του 1992 επιχειρείται πλήρης ανασυγκρότηση στον επαγγελματικό πλέον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Με επικεφαλής τον ήδη δύο φορές Πρωταθλητή Ευρώπης κορυφαίο Κροάτη προπονητή Ζέλικο Παβλίσεβιτς, που συνεχίζει παρά την αποτυχημένη πρώτη χρονιά, ο κορυφαίος Έλληνας καλαθοσφαιριστής Νίκος Γκάλης εντάσσεται στην ομάδα και πλαισιωμένος από τους Στόγιαν Βράνκοβιτς, Τιτ Σοκ, Άριαν Κόμαζετς οδηγεί τον ΠΑΟ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και στους τελικούς του Πρωταθλήματος όπου ηττάται από τον Ολυμπιακό, αν και είχε πλεονέκτημα έδρας. Με τη σειρά των τελικών να είναι 1–2, ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε στο τέταρτο παιχνίδι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία του τρίτου αγώνα.
Η επόμενη χρονιά 1993–94 με προπονητή τον Κώστα Πολίτη, βρίσκει τον Παναθηναϊκό στην τρίτη θέση της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του και θεωρείται επιτυχημένη, αν και στην Ελλάδα τερμάτισε τρίτος.
Η σεζόν 1994–95 είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προυποθέσεις και την απόκτηση των Παναγιώτη Γιαννάκη, Ζάρκο Πάσπαλι, Μίροσλαβ Πετσάρσκι. Απέκλεισε τον Ολυμπιακό από το κύπελλο Ελλάδας πριν αρχίσει το Πρωτάθλημα, αλλά ο Νίκος Γκάλης (πρωταγωνιστής των προκριματικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και του αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό) αποχώρησε από την ομάδα μετά τις πρώτες αγωνιστικές του Πρωταθλήματος Ελλάδας. Έτσι ο ΠΑΟ, αν και έκανε σπουδαίες εμφανίσεις, κατάφερε μόνο να διατηρήσει την τρίτη θέση στην Ευρώπη και να αγωνιστεί στους τελικούς του Ελληνικού Πρωταθλήματος.
Πρωταθλητής Ευρώπης και ηπείρων 1996
Ο πήχης είχε ανέβει πλέον ψηλά για την ομάδα του Παναθηναϊκού και ήταν επιτακτική η ανάγκη για την απόκτηση ενός σημαντικού τίτλου, είτε στην Ελλάδα είτε στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 1995 αποκτάται ο Ντομινίκ Γουίλκινς, ένας από τους κορυφαίους καλαθοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Προπονητής της ομάδας αναλαμβάνει ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Μαζί με τους Γιαννάκη, Βράνκοβιτς, Αλβέρτη, Παταβούκα, Οικονόμου, Κόρφα, συνθέτουν μια πολύ έμπειρη ομάδα και αναδεικνύονται Πρωταθλητές Ευρώπης στο Στάδιο "Παλέ Ντε Μπερσί" στο Παρίσι, σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο Γουίλκινς ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ και πανηγύρισε τον τίτλο στη γενέθλια πόλη του.
Με αυτή την πρωτόγνωρη επιτυχία για ελληνική ομάδα μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός έφερε στην Ελλάδα το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για ελληνικό σύλλογο. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως, η φυγή του Ντομινίκ Γουίλκινς, σε συνδυασμό με την κόπωση από το Φάιναλ Φορ, οδήγησαν την ομάδα στους τελικούς σε μία οδυνηρή ήττα.
Την επόμενη σεζόν ο Μάλκοβιτς απομακρύνει όλους τους αστέρες της ομάδας και επιχειρεί να συνθέσει μια νέα ομάδα συνόλου με στόχο το πολυπόθητο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Με την έναρξη της σεζόν ο ΠΑΟ στέφεται Πρωταθλητής Ηπείρων νικώντας την Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο, πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής. Όμως η ανανέωση αποτυγχάνει και ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη αποτυγχάνει να προκριθεί στο Φάιναλ Φορ, ενώ και στο πρωτάθλημα τερματίζει πέμπτος χάνοντας το δικαίωμα να συμμετάσχει στην Ευρωλίγκα την επόμενη χρονιά. Ο μόνος τίτλος που θα ήταν ιδανικός στόχος για να ξεπεραστεί η κρίση, την επόμενη περίοδο, ήταν το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Έλληνας πρωταθλητής 1998 και 1999
Παρά τις διεθνείς της επιτυχίες, η ομάδα είχε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα από το 1984. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία και πείθει τον Ντίνο Ράτζα να μεταγραφεί στον ΠΑΟ. Ο Μπάιρον Σκοτ και ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν σημαντικές επιπλέον μεταγραφικές κινήσεις. Μαζί με τους καταξιωμένους πλέον Αλβέρτη, Οικονόμου, Κοχ και άλλους, οδηγούν τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα Ελλάδος μετά από 14 χρόνια. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε εντυπωσιακή εικόνα και κέρδισε στους τελικούς τον ΠΑΟΚ με 3 νίκες έναντι 2. Στο Κύπελλο Ευρώπης έφθασε μέχρι τον ημιτελικό.
Σημαντική αποδείχθηκε για τον Παναθηναϊκό η περίοδος 1998–99, καθώς ο Ολυμπιακός, με πλεονέκτημα έδρας, φάνταζε έτοιμος να επιστρέψει στην κορυφή. Το πρωτάθλημα κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα των πλέι–οφ και ο Παναθηναϊκός επικράτησε εκτός έδρας απέναντι στον Ολυμπιακό, σημειώνοντας μια από τις πιο αποφασιστικές νίκες του και διατηρώντας τον τίτλο του.
Τα 13 χρόνια Ομπράντοβιτς της κυριαρχίας εντός και εκτός συνόρων
Η έλευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό οδήγησε σε μια επική πορεία μεγάλων επιτυχιών που καταξίωσαν την ομάδα και την ανέδειξαν σε μια από τις ισχυρότερες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ευρωπαίος πρωταθλητής 2000 και 2002
Πρώτη κίνηση του Ομπράντοβιτς ήταν να προσαρμόσει τον Παναθηναϊκό στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, τον παίκτη πάνω στον οποίο θα έκτιζε όλη την ομάδα. Ο Μποντιρόγκα έγινε ο απόλυτος ηγέτης Παναθηναϊκού και τον οδήγησε σε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα 1999, 2000, 2001 και τρεις συνεχόμενους τελικούς Πρωταθλητριών Ευρώπης (2000, 2001 (Σουπρολίγκα), 2002) εκ των οποίων κατέκτησε τους 2 (2000, 2002 στην Ευρωλίγκα). Δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο κύπελλο Ελλάδος αν και αγωνίστηκε σε δυο τελικούς.
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το 2000 το δεύτερο ευρωπαϊκό της ιστορίας του, κερδίζοντας στον τελικό του Φάιναλ Φορ που διεξήχθη στην Θεσσαλονίκη την Μακάμπι Τελ Αβίβ με 73–67. Στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς, επιβλήθηκε με συνολικό σκορ νικών 3–0 του ΠΑΟΚ. Την επόμενη χρονιά (2001) ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φτάσει και στους 3 τελικούς των διοργανώσεων στις οποίες συμμετείχε. Η ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου, καθώς και η Μακάμπι στον τελικό της Σουπρολίγκα μετέπειτα, του στέρησαν τους δύο τίτλους. Στο πρωτάθλημα, οι πράσινοι αντιμετώπισαν στη σειρά των τελικών τον Ολυμπιακό, όπου ύστερα από συγκλονιστικές εμφανίσεις κατάφεραν να επικρατήσουν με συνολικό σκορ νικών 3–2, κατακτώντας το 24ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Την επόμενη χρονιά, ο Παναθηναϊκός αν και έμεινε μακριά από τους εγχώριους τίτλους, κατέκτησε για τρίτη φορά την Ευρωλίγκα, κερδίζοντας στον τελικό της Μπολόνια την οικοδέσποινα και μεγάλο φαβορί Κίντερ Μπολόνια του Μανού Τζινόμπιλι με 83–89, ύστερα από συγκλονιστική εμφάνιση και ανατροπή.
Οι Ράτζα, Ρέμπρατσα, Ρότζερς, Μίντλετον, Αλβέρτης, Κουτλουάι ήταν μερικοί από τους παίκτες που διακρίθηκαν στο διάστημα αυτό. Στο τέλος της σεζόν 2001–2002, σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές, με αφετηρία τη φυγή του Μποντιρόγκα, την επακόλουθη ανανέωση της ομάδας και την αναγκαία μετακόμιση της ομάδας στο κλειστό του Σπόρτιγκ.
Ευρωλίγκες 2007, 2009, 2011 και 9 συνεχή πρωταθλήματα 2003–2011
Τη σεζόν 2002–03 ο Ομπράντοβιτς έπρεπε να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ελλάδας ξεκινώντας από νέα βάση. Η φυγή του Μποντιρόγκα οδήγησε στη δημιουργία μιας ομάδας με πιο ομαδικό, αλλά και πιο σκληρό τρόπο παιχνιδιού.
Ο Παναθηναϊκός έχοντας ως έδρα το κλειστό του Σπόρτιγκ (λόγω των εργασιών στο ΟΑΚΑ για τους Ολυμπιακούς αγώνες) κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ της περιόδου 2002–2003, κερδίζοντας Άρη και ΑΕΚ στους τελικούς κυπέλλου[8] και πρωταθλήματος αντίστοιχα[9]. Την επόμενη σεζόν (2004), κατέκτησε το πρωτάθλημα με πανηγυρικό τρόπο επικρατώντας στους τελικούς του Αμαρουσίου με 3–0 νίκες[10]. Η σεζόν 2004–2005 ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα ντάμπλ[11],[12] ενώ την ίδια κατάληξη είχε και η σεζόν 2005–2006[13],[14]. Παρόλα αυτά, η ομάδα δίψαγε για το 4ο Ευρωπαϊκό. Η Αθήνα θα φιλοξενούσε το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα για τη σεζόν 2006–2007 και ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στον μεγάλο τελικό της 6ης Μαΐου, επικράτησε με 93–91 της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, κατακτώντας την 4η Ευρωλίγκα της ιστορίας του[15]. Στην Ελλάδα κέρδισε ξανά πρωτάθλημα και κύπελλο[16][17], πετυχαίνοντας έτσι για πρώτη φορά το τριπλ κράουν.
To 2008 δεν μπόρεσε να επαναλάβει το repeat στην Ευρωλίγκα, αφού αποκλείστηκε στην φάση των 16, εν αντιθέσει με την πορεία του στην Ελλάδα εκείνη την χρονιά, όπου κατέκτησε το ντάμπλ[18],[19] κόντρα στον αιώνιο αντίπαλό του Ολυμπιακό. Το 2009, ο Παναθηναϊκός διέθετε, κατά πολλούς, το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας του. Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Σπανούλης, Πέκοβιτς, Μπατίστ, Νίκολας, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Περπέρογλου κ.ά, συνέθεταν ένα ρόστερ που τρόμαζε. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την Ευρωλίγκα εκείνης της χρονιάς στο Βερολίνο, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό (84–82) και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό (73–71)[20]. Στην Ελλάδα, κατέκτησε και πάλι πρωτάθλημα[21] και κύπελλο[22], κερδίζοντας στους τελικούς και των δύο διοργανώσεων τον Ολυμπιακό και πετυχαίνοντας παράλληλα το δεύτερο triple crown του. Στο τέλος της σεζόν ο Παναθηναικός τίμησε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη αποσύρωντας την φανέλα του με το νούμερο #4 στην γιορτή–φιλικό αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στις 11 Οκτωβρίου.Στις 14 Δεκεμβρίου 2009, η ομάδα του ΠΑΟ αναδείχθηκε η κορυφαία Ελληνική ομάδα για το 2009 στην ψηφοφορία του Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών, με 1.291 ψήφους. Το 2010 κατέκτησε το 32o πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας στους τελικούς του Ολυμπιακού με 3–1 νίκες[23].
Τη σεζόν 2010–2011, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ανέβει για 6η φορά στην ιστορία του στο "θρόνο" του πρωταθλητή Ευρώπης, κατακτώντας στην Βαρκελώνη την Ευρωλίγκα. Σημείο αναφοράς εκείνης της χρονιάς, οι τιτανομαχίες με την Μπαρτσελόνα στην φάση των 8, όπου χάρισε στους πράσινους την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ, όπου εκεί η Σιένα αρχικά και Μακάμπι στον τελικό, υποτάχθηκαν στην ανωτερότητα των πρασίνων[24]. Στην Ελλάδα, αφού αρχικά απώλεσε τον τίτλο του κυπέλλου από τον Ολυμπιακό, με μία συγκλονιστική σειρά στους τελικούς, κατάφερε με 3–1 νίκες να κατακτήσει για 33η φορά τον τίτλο του πρωταθλητή[25]. Αυτό ήταν και το τελευταίο πρωτάθλημα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στην πολυετή θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Μετά Ομπράντοβιτς εποχή
Στις 12 Ιουνίου του 2012 ανακοινώθηκε το τέλος της συνεργασίας του Παναθηναϊκού με τον προπονητή Ομπράντοβιτς ύστερα από 13 χρόνια μεγάλων επιτυχιών και 5 Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων. Ο νέος Παναθηναϊκός αποφασίστηκε να χτιστεί με περισσότερους Έλληνες και το πρώτο βήμα για την εκπλήρωση του εγχειρήματος έγινε με την πρόσληψη του προπονητή, και πρώην παίχτη της ομάδας, Αργύρη Πεδουλάκη. Η νέα διοίκηση δεν είχε τα αδέρφια Παύλο και Θανάση στην σύνθεσή της, ενώ οι μετοχές του Παναθηναϊκού στις 26 Ιουλίου πέρασαν στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ο οποίος είναι ο νέος πρόεδρος της ΚΑΕ με αντιπρόεδρο τον επί χρόνια μάνατζερ της ομάδας Μάνο Παπαδόπουλο. Ο Παναθηναϊκός έβαλε στην ομάδα του μερικούς από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες μπασκετμπολίστες (Βασίλης Ξανθόπουλος, Μάικλ Μπράμος, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης), ενώ διατήρησε στο ρόστερ τον αρχηγό του Δημήτρη Διαμαντίδη και τον έμπειρο Κώστα Τσαρτσαρή. Παράλληλα όμως έγιναν και προσθήκες νεαρών παικτών.
Κατά την διάρκεια της χρονιάς η ομάδα άλλαξε, ενώ κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο Ελλάδας απέναντι στον Ολυμπιακό, επικρατώντας σε έναν επεισοδιακό τελικό με 81–78. Στην Ευρωλίγκα κατάφερε να περάσει στην φάση των 8, όπου αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη με 64–53 στο πέμπτο παιχνίδι της σειράς. Ο πρώτος αγώνας στη Βαρκελώνη έληξε 72–70 υπέρ των Καταλανών, αλλά στη συνέχεια στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει στη Βαρκελώνη με 65–66 με τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στα τελευταία δευτερόλεπτα της τέταρτης περιόδου. Στη Αθήνα, στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, ο Παναθηναϊκός νίκησε την Μπαρτσελόνα με 65–63. Οι Καταλανοί όμως, στον τέταρτο αγώνα της σειράς, επικράτησαν των πράσινων στην Αθήνα με σκορ 60–70. Τον Ιούνιο του 2013, η ομάδα έσπασε δύο φορές την έδρα του Ολυμπιακού και κατάφερε να κατακτήσει το 34ο πρωτάθλημα[26] στην ιστορία της, κάνοντας ταυτόχρονα και το νταμπλ , καθώς λίγους μήνες νωρίτερα είχε κατακτήσει και το Κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον Ολυμπιακό με 81–78.[27]
Ελληνοποίηση της ομάδας (2014–2016)
Το 2014 κατέκτησε και πάλι το νταμπλ[28][29] με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη ως προπονητή, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, όπου αποκλείστηκε στο πέμπτο παιχνίδι από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Το καλοκαίρι του 2014, ανέλαβε προπονητής ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς και η ομάδα προχωρά σε ανανέωση, στηριζόμενη σε νέους Έλληνες παίκτες. Η ομάδα ξεπερνώντας το εμπόδιο του Ολυμπιακού (η ένσταση του οποίου απορρίφθηκε), κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας του 2015, νικώντας στον τελικό τον Απόλλωνα Πάτρας, 68–53 στο ΟΑΚΑ[30] ενώ έφτασε ξανά στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, δίχως όμως να τα καταφέρει απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Το Μάιο του 2015 απολύθηκε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς και αντικαταστάθηκε προσωρινά από το Σωτήρη Μανωλόπουλο και τον Άρη Λυκογιάννη αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Τον Ιούνιο του 2015 και μετά την απώλεια του πρωταθλήματος ανακοινώθηκε ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς ως ο νέος προπονητής. Η ανακοίνωση του Τζόρτζεβιτς, έφερε ριζικές αλλαγές διώχνοντας όλους τους ξένους του ρόστερ πλην του Τζέιμς Γκίστ και κρατώντας τον Ελληνικό κορμό. Ο επαναπατρισμός του Νικ Καλάθη ως ο παίχτης που θα ηγηθεί της ομάδας, αλλά και η απόκτηση 2 πρώην ΝΒΑερς, Αλεξάνταρ Πάβλοβιτς και Μιροσλάβ Ραντούλιτσα, έφερε ενθουσιασμό στις τάξεις των φιλάθλων του Παναθηναϊκού. Στις 23 Σεπτεμβρίου στην ειδική αφιερωματική βραδιά Honouring our legacy, ο Παναθηναϊκός, τίμησε τα μέλη της καλύτερης πεντάδας όλων των εποχών στο τμήμα (Διαμαντίδης, Μποντιρόγκα, Αλβέρτης, Φώτσης και Βράνκοβιτς) καθώς και τον ιστορικό πρόεδρο της ΚΑΕ Παύλο Γιαννακόπουλο[31]. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στο Φάρο Κερατσινίου με 101–54, σπάζοντας το ρεκόρ μεγαλύτερης διαφοράς σε τελικό κυπέλλου.[32] Στην Ευρωλίγκα, μολονότι υπήρξε ενίσχυση του ρόστερ με τους Αμερικάνους Γουίλιαμς, Χάντερ και Χέινς, η ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί στο Final Four του Βερολίνου, που ήταν και ο μεγάλος στόχος, αφού αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Λαμποράλ Κούτσα με 3–0. Το αποτέλεσμα αυτό έφερε την απόλυση του Τζόρτζεβιτς, και την πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη με σκοπό την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός όμως μετά από καταπληκτικούς αγώνες και μεγάλη βελτίωση της ομάδας, δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο του πρωταθλητή. Η σεζόν αυτή ήταν σημαδιακή, καθώς στο τέλος της ο μεγάλος αρχηγός της ομάδας, Δημήτρης Διαμαντίδης, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Μετά Διαμαντίδη εποχή
Με την απόσυρση του φυσικού ηγέτη της ομάδας, Δημήτρη Διαμαντίδη, ο Παναθηναϊκός άλλαξε σελίδα και μπήκε σε μια νέα εποχή, στην οποία ο μόνος συνδετικός κρίκος με το ένδοξο παρελθόν είναι ο Αντώνης Φώτσης, ενώ νέος αρχηγός της ομάδας έγινε ο Νικ Καλάθης.[33] Η διοίκηση της ΚΑΕ, αποφάσισε μερική αύξηση του μπάτζετ για την νέα απαιτητική μορφή της Ευρωλίγκα, αλλά και την επιστροφή στην κορυφή του εγχώριου πρωταθλήματος. Προπονητής παρέμεινε ο Αργύρης Πεδουλάκης, ενώ από τον Ιούλιο η ομάδα ανακοίνωσε αθλητές που είχαν ξεχωρίσει την προηγούμενη χρονιά όπως οι Γιάννης Μπουρούσης, Κρις Σίνγκλετον, Μάικ Τζέιμς, Κέι Σι Ρίβερς, Πατ Καλάθης και Ντεμέτρις Νίκολς. Μετά την ήττα της ομάδας από τον Ολυμπιακό και την απόλυση του Πεδουλάκη, νέος προπονητής, ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2016 ο Τσάβι Πασκουάλ. Τον Δεκέμβριο η ομάδα ανακοίνωσε και την απόκτηση ως δανεικού του Αλεσάντρο Τζεντίλε, ο οποίος αποχώρησε δυο μήνες αργότερα. Ο Παναθηναϊκός, κατέκτησε για έκτη συνεχή φορά το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Άρη, πέρασε στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, τα πλέι-οφς, όπου κέρδισε μεν το πλεονέκτημα έδρας αλλά αποκλείστηκε από την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε μετά από δύο χρόνια, το 36ο του Πρωτάθλημα Ελλάδας, κάνοντας το 3–2 στους τελικούς, εναντίον του Ολυμπιακού, κερδίζοντας το πέμπτο παιχνίδι της σειράς μέσα στην έδρα του αντιπάλου κάτι που είχε ξαναπετύχει το 1999.[34]
Έμβλημα
Το έμβλημα του τμήματος καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού, έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Στο παρελθόν η ομάδα είχε χρησιμοποιήσει διάφορες παραλλαγές του εμβλήματος. Τη δεκαετία του 2000 χρησιμοποιήθηκε από την ΚΑΕ ΠΑΟ το έμβλημα του ερασιτέχνη ΠΑΟ, ενώ από την περίοδο 2011–12 χρησιμοποιεί διαφορετική εκδοχή του εμβλήματος,[35] με την προσθήκη των αστεριών που υποδηλώνουν των αριθμό των ευρωπαϊκών τίτλων στη διασυλλογική διοργάνωση της Ευρωλίγκας.[36]
Εξέλιξη του εμβλήματος
-
2011–2016
-
2016–σήμερα
Ρόστερ
Σύνθεση Παναθηναϊκού (καλαθοσφαίριση ανδρών) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Παίκτες | Τεχνικοί | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Σύνθεση |
Διάγραμμα ομάδας
Θέση | Αρχικοί 5 | Πάγκος 1 | Πάγκος 2 | Πάγκος 3 |
---|---|---|---|---|
C | Τζέιμς Γκιστ | Στέφαν Λάσμε | Ίαν Βουγιούκας | Ζακ Όγκαστ |
PF | Κρις Σίνγκλετον | Κωνσταντίνος Μήτογλου | ||
SF | Κέι Σι Ρίβερς | Θανάσης Αντετοκούνμπο | ||
SG | Ματ Λοτζέσκι | Νίκος Παππάς | Μάρκους Ντένμον | Γιώργος Καλαϊτζάκης |
PG | Νικ Καλάθης | Λούκας Λεκαβίτσιους |
Προπονητικό επιτελείο
|
Τεχνικό επιτελείο
|
Ιατρικό επιτελείο |
Ακαδημίες
|
Τίτλοι
Διεθνείς
- 6x Κύπελλα Ευρωλίγκας (έως 1996 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, 1997-2000 FIBA Ευρωλίγκα): 1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011
- 1x Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
Πανελλήνιοι
1946, 1947, 1950, 1951, 1954, 1961, 1962, 1967, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1982, 1984, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2017, 2018,
- 18 Κύπελλα Ελλάδας:
1979, 1982, 1983, 1986, 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017
Διακρίσεις
- 2x Τριπλ Κράουν:
- 2007, 2009.
- 10x Νταμπλ:
- 1982, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2013, 2014, 2017.
Τοπικοί
- 3x Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς: 1946, 1950, 1952.
- 2x Πρωταθλήματα Αθηνών:[39] 1947, 1948.
- 2x Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς β΄ ομάδων: 1950, 1951.
- Ο Παναθηναϊκός, αλλά όχι ο ΕΣΑΚΕ, καταμετρά και 1 πρωτάθλημα (Αθηνών), το οποίο διοργάνωσε η ΧΑΝ το 1921 στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τη συμμετοχή τεσσάρων ομάδων.[40]
Τμήματα υποδομών
- Πηγή: ιστότοπος sport24.gr[41]
Νέοι
- 1x Πρωτάθλημα Κ-21 ΕΣΚΑ: 2016
Έφηβοι
- 3x Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2012, 2015, 2016
- 8x Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 1991, 1992, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
- 6x Πρωταθλήματα Αθηνών: 1946, 1947, 1956, 1957, 1960, 1975
- 1x Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Γ΄ κατηγορίας ανδρών: 2013
- 1x Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Δ΄ κατηγορίας ανδρών: 2012
Παίδες
- 2x Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2010, 2018
- 7x Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 1989, 2001, 2005, 2009, 2010, 2012, 2018
- 1x Πρωτάθλημα Αθηνών: 1974
Παμπαίδες
- 6x Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2016
Ατομικές επιτυχίες
FIBA Hall of Fame
Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame 50 σπουδαιότεροι αθλητές της FIBA 50 σπουδαιότεροι αθλητές της Ευρωλίγκα
Θρύλοι της Ευρωλίγκα Καλύτερη δεκάδα παικτών στην δεκαετία της Ευρωλίγκα (2001–2010) Καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκα
Mr. Europa
Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης
MVP Ευρωλίγκα
MVP Final 4 Ευρωλίγκα
Καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκα
Αρχισκόρερ Ευρωλίγκας
Προπονητής της χρονιάς στην Ευρωλίγκα
Παράγοντες της χρονιάς στην Ευρωλίγκα
|
Αρχισκόρερ ελληνικού πρωταθλήματος
Πρώτος στις ασίστ ελληνικού πρωταθλήματος
Πρώτος ριμπάουντερ ελληνικού πρωταθλήματος
Πρώτος στα κλεψίματα ελληνικού πρωταθλήματος
Πρώτος στις τάπες ελληνικού πρωταθλήματος
Καλύτερος νέος παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
Προπονητής της χρονιάς
Καλύτερος αμυντικός ελληνικού πρωταθλήματος
Πιο βελτιωμένος παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
Πιο δημοφιλής παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
Πιο θεαματικός παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
|
MVP ελληνικού πρωταθλήματος
Πολυτιμότερος παίκτης των τελικών
MVP Κυπέλλου Ελλάδας
Πρώτος σκόρερ τελικού Κυπέλλου Ελλάδος
|
Φιλικοί αγώνες με ομάδες του ΝΒΑ και της Κινέζικης Λίγκας
Ο Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει δύο επισκέψεις στην Αμερική για να δώσει φιλικούς αγώνες. Το 2003 έπαιξε εναντίον της ομάδας από το Τορόντο του Καναδά. Στις 11 Οκτωβρίου 2007, ο Παναθηναϊκός έπαιξε ενάντιων των Houston Rockets και επτά μέρες μετά, στις 18 Οκτωβρίου 2007 ενάντιων των San Antonio Spurs.
Επίσης ο Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει δύο επισκέψεις στην Κίνα για να προωθήσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στην Ασία. Η πρώτη επίσκεψη έγινε το 2013 όπου έπαιξε εναντίον της Foshan Long Lions. Δύο χρόνια αργότερα ο Παναθηναϊκός μέσω του Euroleague Basketball Asia Tour βρέθηκε αντιμέτωπος με την ομάδα της Zhejiang Lions και των Guangdong Southern Tigers.
Ευρωπαϊκές διακρίσεις
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες | |
---|---|---|---|
Κύπελλο Πρωταθλητριών FIBA Europe | |||
1971–72 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από τη Βαρέζε, 78–70 στην Αθήνα, 55–69 στη Βαρέζε | |
1977–78 | Προημιτελικός | 2η θέση σε όμιλο με τις Γιουγκοπλάστικα, Honvéd και την Śląsk Wrocław | |
1980–81 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Μακάμπι Τελ Αβίβ, Tours, Sutton & Crystal Palace | |
1981–82 | Τελικός γύρος | 6η θέση σε όμιλο με τις Μακάμπι Τελ Αβίβ, Squibb Cantù, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Μπαρτσελόνα και την Nashua Den Bosch | |
1984–85 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από τη Γκραναρόλο Μπολόνια, 88–85 στην Αθήνα, 67–98 στη Μπολόνια | |
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα FIBA Europe | |||
1993–94 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση στο Τελ Αβίβ. Ήττα 72–77 από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, νίκη 100–83 επί της Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό | |
1994–95 | Φάιναλ φορ | 3η θέση στη Σαραγόσα. Ήττα 52–58 από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, νίκη 91–77 επί της Limoges στον μικρό τελικό | |
1995–96 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 81–71 την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό και 67–66 τη Μπαρτσελόνα στο τελικό στο Παρίσι | |
Ευρωλίγκα FIBA Europe | |||
1996–97 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό με συνολικό σκορ 0–2, 49–69 στην Αθήνα, 57–65 στον Πειραιά | |
1999–00 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 81–71 την Efes Pilsen στον ημιτελικό και 73–67 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στη Θεσσαλονίκη | |
Σουπρολίγκα FIBA Europe | |||
2000–01 | Τελικός | νίκη επί της Efes Pilsen 74–66 στον ημιτελικό, ήττα 67–81 από την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στο Παρίσι | |
Ευρωλίγκα ULEB | |||
2001–02 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 83–75 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στον ημιτελικό και 89–83 τη Κίντερ Μπολόνια στο τελικό στη Μπολόνια | |
2004–05 | Φάιναλ φορ | 3η θέση στη Μόσχα. Ήττα 82–91 από την Μακάμπι Τελ Αβίβ στον ημιτελικό, νίκη 94–91 επί της ΤΣΣΚΑ στον μικρό τελικό | |
2005–06 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ταουγκρές με συνολικό σκορ 1–2, 84–72 στην Αθήνα, 79–85 στη Βιτώρια, 71–74 στην Αθήνα | |
2006–07 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 67–53 την Ταουγκρές στον ημιτελικό και 93–91 την ΤΣΣΚΑ στο τελικό στην Αθήνα | |
2008–09 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 84–82 τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό και 73–71 την ΤΣΣΚΑ στο τελικό στο Βερολίνο | |
2010–11 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 77–69 την Montepaschi Siena στον ημιτελικό και 78–70 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στη Βαρκελώνη | |
2011–12 | Φάιναλ φορ | 4η θέση στη Κωνσταντινούπολη. Ήττα 64–66 από την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, ήττα 69–74 από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό | |
2012–13 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα με συνολικό σκορ 3–2, 70–72 και 66–65 στη Βαρκελώνη, 65–63 και 60–70 στην Αθήνα, 53–64 στη Βαρκελώνη | |
2013–14 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ με συνολικό σκορ 3–2, 74–77 και 51–77 στη Μόσχα, 65–59 και 73–72 στην Αθήνα, 44–74 στη Μόσχα | |
2014–15 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ με συνολικό σκορ 3–1, 66–93 και 80–100 στη Μόσχα, 86–85 και 55–74 στην Αθήνα | |
2015–16 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Λαμποράλ Κούτσα με συνολικό σκορ 3–0, 68–84 και 78–82 στη Βιτώρια, 75–84 στην Αθήνα | |
2016–17 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Φενέρμπαχτσε με συνολικό σκορ 3–0, 58–71 και 75–80 στη Αθήνα, 61–79 στην Κωνσταντινούπολη | |
2017–18 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 3–1, 95–67 και 82–89 στη Αθήνα, 74–81 και 82–89 στην Μαδρίτη | |
Κύπελλο Κυπελλούχων (Σαπόρτα) FIBA Europe | |||
1968–69 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από τη Δυναμό Τυφλίδας, 81–67 στην Αθήνα, 71–103 στην Τυφλίδα | |
1979–80 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Squibb Cantù, Parker Leiden, Caen | |
1983–84 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Ρεάλ Μαδρίτης, Scavolini Pesaro, Rudá hvězda Pardubice | |
1997–98 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από την Στεφανελ Μιλάνο, 77–58 στην Αθήνα, 61–86 στο Μιλάνο | |
Διηπειρωτικό Κύπελλο | |||
1996 | Πρωταθλητής Ηπείρων | νικώντας την Ολίμπια Βενάντο Τουέρτο με συνολικό σκορ 2–1, 83–89 στο Venado Tuerto, 83–78 στην Αθήνα, 101–76 στην Αθήνα |
Ανά περίοδο
Αγωνιστική παρουσία
Ο Παναθηναϊκός είναι η μία από τις δύο ομάδες που δεν έχουν απουσιάσει από καμία διοργάνωση του πρωταθλήματος Α' και Α1 κατηγορίας, από την θέσπισή της την περίοδο 1963–64. Από τις 52 αυτές διοργανώσεις, ήταν μέσα στην πρώτη τετράδα της τελικής κατάταξης 46 φορές.
Η χειρότερη θέση που κατέκτησε ήταν η 8η την περίοδο 1991–92. Η μέτρια αυτή θέση (η οποία σε σημαντικό βαθμό επηρεάστηκε κι από ένα μηδενισμό σε αγώνα με τον Πανιώνιο, μηδενισμός ο οποίος μεταφέρθηκε και στη διαδικασία των play off), σήμανε και τη μοναδική φορά από την περίοδο 1967–68 που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του σε κάποιο ευρωπαϊκό κύπελλο, χάνοντας την ευκαιρία για ένα σερί 49 συνεχών συμμετοχών (περιλαμβανομένης και της περιόδου 2015–16).
Ίδρυση ομάδας ως 1957
Σε αυτή την χρονική περίοδο είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο τοπικό πρωτάθλημα και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Περίοδος | Τοπικό πρωτάθλημα | Πανελλήνιο πρωτάθλημα | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | |
1927–28 ως 1936–37 |
Δεν αγωνίστηκε σε καμία διοργάνωση. | |||||||
1937–38 | Αθήνας–Πειραιά | Αποσύρθηκε | Δεν διεξήχθη | |||||
1938–39 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | 7ος | 1 | 2 |
1939–40 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Δεν προκρίθηκε | |||
1940–41 ως 1944–45 |
Δεν υπήρξε επίσημη αγωνιστική δραστηριότητα. | |||||||
1945–46 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 3 | 0 |
1946–47 | Αθήνας | Πρωταθλητής | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 1 |
1947–48 | Αθήνας | Πρωταθλητής | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1948–49 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 14 | 2 | Τελική φάση (Αθήνα) | 4ος | 3 | 3 |
1949–50 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | 9 | 1 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 7 | 0 |
1950–51 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 8 | 2 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 0 |
1951–52 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1952–53 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 9 | 5 | Τελική φάση (Αθήνα) | 2ος | 4 | 1 |
1953–54 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 7 | 0 |
1954–55 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 10 | 8 | Τελική φάση (Αθήνα) | 4ος | 2 | 3 |
1955–56 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1956–57 | Αθήνας–Πειραιά | 7ος | 7 | 11 | Δεν προκρίθηκε |
1958 ως 1963
Σε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο τοπικό πρωτάθλημα, το πανελλήνιο πρωτάθλημα και το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης.
Περίοδος | Τοπικό πρωτάθλημα | Πανελλήνιο πρωτάθλημα | Κύπελλο πρωταθλητριών | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1957–58 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 12 | 6 | Τελική φάση (Αθήνα) | 5ος | 3 | 3 | Δεν προκρίθηκε | |||
1958–59 | Αθήνας–Πειραιά | 6ος | 8 | 10 | Δεν προκρίθηκε | Δεν προκρίθηκε | ||||||
1959–60 | Αθήνας–Πειραιά | 7ος | ; | ; | Δεν προκρίθηκε | Δεν προκρίθηκε | ||||||
1960–61 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 15 | 3 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 1 | Δεν προκρίθηκε | |||
1961–62 | Αθήνας–Πειραιά | 3ος | 17 | 5 | Τελική φάση (Θεσσαλονίκη) | Πρωταθλητής | 6 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α΄ φάση | 0 | 2 |
1962–63 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 15 | 7 | Τελική φάση (;) | 3ος | 4 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 0 | 2 |
1964 ως 1975
Σε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α' Εθνικής και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Πρωτάθλημα Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1963–64 | Α' Εθνική | 3ος | 30 | 12 | 6 | Δεν προκρίθηκε | |||
1964–65 | Α' Εθνική | 6ος | 26 | 8 | 10 | Δεν προκρίθηκε | |||
1965–66 | Α' Εθνική | 3ος | 32 | 14 | 4 | Δεν προκρίθηκε | |||
1966–67 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 43 | 21 | 1 | Δεν προκρίθηκε | |||
1967–68 | Α' Εθνική | 2ος | 41 | 19 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 2 | 2 |
1968–69 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 42 | 21 | 2 | Κύπ. κυπελλούχων | Ημιτελική | 5 | 3 |
1969–70 | Α' Εθνική | 2ος | 39 | 17 | 5 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 1 | 1 |
1970–71 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 49 | 24 | 2 | Κύπ. κυπελλούχων | Φάση των 16 | 3 | 1 |
1971–72 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 48 | 23 | 4 | Κύπ. πρωταθλητριών | Ημιτελική | 7 | 4 |
1972–73 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 50 | 24 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 1 | 1 |
1973–74 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 41 | 19 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 2 | 2 |
1974–75 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 42 | 20 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 2 | 2 |
1976 ως 1986
Σε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α' Εθνικής, το κύπελλο Ελλάδας και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Πρωτάθλημα Ελλάδας | Κύπελλο Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1975–76 | Α' Εθνική | 3ος | 38 | 16 | 6 | Κύπελλο | Δ' φάση | 0 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 1 | 1 |
1976–77 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 43 | 21 | 1 | Κύπελλο | Δ' φάση | 0 | 1 | Κύπ. Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1977–78 | Α' Εθνική | 2ος | 41 | 19 | 3 | Κύπελλο | Ημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 5 | 1 |
1978–79 | Α' Εθνική | 3ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. Κόρατς | Β' φάση | 1 | 1 |
1979–80 | Νότιος όμιλος | 1ος | 32 | 16 | 0 | Κύπελλο | Προημιτελική | 2 | 1 | Κύπ. κυπελλούχων | Προημιτελική | 5 | 5 |
Τελική φάση | Πρωταθλητής | 26 | 12 | 2 | |||||||||
1980–81 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 49 | 23 | 3 | Κύπελλο | Προημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 3 | 3 |
1981–82 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 48 | 22 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. πρωταθλητριών | Ημιτελική | 4 | 10 |
1982–83 | Α' Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 1 | 1 |
1983–84 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 50 | 25 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. κυπελλούχων | Προημιτελική | 5 | 5 |
1984–85 | Α' Εθνική | 3ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 4 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 2 | 2 |
1985–86 | Α' Εθνική | 4ος | 45 | 19 | 7 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. κυπελλούχων | Β' φάση | 2 | 2 |
1987 ως σήμερα
Σε αυτή τη χρονική περίοδο, έχει τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α1 Εθνικής, το κύπελλο Ελλάδας και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Α1 - κανονική περίοδος | Α1 - play off | Κύπελλο Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Φάση | Τ.κ. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1986–87 | Α1 Εθνική | 5ος | 26 | 8 | 10 | Ημιτελική | 4ος | 2 | 1 | Κύπελλο | Γ' φάση | 0 | 1 | Κυπελλούχων | Α' φάση | 1 | 1 |
1987–88 | Α1 Εθνική | 5ος | 28 | 10 | 8 | Πρ., αγ. πρ. | 5ος | 6 | 1 | Κύπελλο | Β' φάση | 0 | 1 | Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1988–89 | Α1 Εθνική | 3ος | 30 | 12 | 6 | Ημιτελική | 3ος | 2 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 4 | 1 | Κόρατς | Β' φάση | 2 | 2 |
1989–90 | Α1 Εθνική | 5ος | 35 | 13 | 9 | αγ. πρ. | 5ος | 6 | 0 | Κύπελλο | Προημιτελική | 1 | 1 | Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1990–91 | Α1 Εθνική | 7ος | 33 | 11 | 11 | Θέσεις 5–10 | 7ος | 6 | 4 | Κύπελλο | Ημιτελική | 2 | 1 | Κόρατς | Φάση των 16 | 3 | 7 |
1991–92 | Α1 Εθνική | 8ος | 31 | 10 | 12 | Θέσεις 5–8 | 8ος | 3 | 3 | Κύπελλο | Ημιτελική | 2 | 1 | Κόρατς | Φάση των 16 | 3 | 7 |
1992–93 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 4 | 0 | Δεν προκρίθηκε | ||||
1993–94 | Α1 Εθνική | 3ος | 46 | 20 | 6 | Ημιτ., μ. τ. | 3ος | 7 | 4 | Κύπελλο | Β' φάση (2η αγ.) | 0 | 1 | Ευρωπαϊκό πρ. | 3ος | 14 | 7 |
1994–95 | Α1 Εθνική | 2ος | 50 | 24 | 2 | Φιναλίστ | 6 | 3 | Κύπελλο | Β' φάση (2η αγ.) | 1 | 1 | Ευρωπαϊκό πρ. | 3ος | 14 | 7 | |
1995–96 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωπαϊκό πρ. | Πρωταθλητής | 15 | 6 | |
1996–97 | Α1 Εθνική | 3ος | 44 | 18 | 8 | Προημιτελική | 5ος | 1 | 2 | Κύπελλο | 4ος | 2 | 2 | Διηπειρωτικό | Κυπελλούχος | 2 | 1 |
Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 15 | 5 | ||||||||||||||
1997–98 | Α1 Εθνική | 1ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 4 | Κύπελλο | 4ος | 2 | 2 | Ευρωκύπελλο | Ημιτελική | 14 | 3 | |
1998–99 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 2 | Κύπελλο | Προημιτελική | 2 | 1 | Ευρωλίγκα | Φάση των 16 | 15 | 3 | |
1999–00 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 19 | 4 | |
2000–01 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 5 | 2 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Σουπρολίγκα | Φιναλίστ | 18 | 6 | |
2001–02 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Ημιτελική | 3ος | 0 | 2 | Κύπελλο | 3ος | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 19 | 3 |
2002–03 | Α1 Εθνική | 1ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 4 | 0 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 14 | 6 | |
2003–04 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 7 | 1 | Κύπελλο | Β' φάση | 0 | 1 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 9 | 11 | |
2004–05 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 3 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | 3ος | 15 | 10 | |
2005–06 | Α1 Εθνική | 1ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 0 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 16 | 7 | |
2006–07 | Α1 Εθνική | 1ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 20 | 4 | |
2007–08 | Α1 Εθνική | 1ος | 49 | 23 | 3 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 15 | 5 | |
2008–09 | Α1 Εθνική | 2ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 17 | 5 | |
2009–10 | Α1 Εθνική | 1ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 10 | 6 | |
2010–11 | Α1 Εθνική | 2ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 2 | 2 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 16 | 6 | |
2011–12 | Α1 Εθνική | 2ος | 46 | 22 | 2 | Φιναλίστ | 7 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | 4ος | 14 | 9 | |
2012–13 | Α1 Εθνική | 2ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 0 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 17 | 12 | |
2013–14 | Α1 Εθνική | 1ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 14 | 15 | |
2014–15 | Α1 Εθνική | 2ος | 49 | 23 | 3 | Φιναλίστ | 5 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 13 | 15 | |
2015–16 | Α1 Εθνική | 2ος | 51 | 25 | 1 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 15 | 12 | |
2016–17 | Α1 Εθνική | 2ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 6 | 3 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 19 | 14 | |
2017–18 | Α1 Εθνική | 1ος | 52 | 26 | 0 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 1 | 1 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 20 | 14 |
Συνολικά στατιστικά στοιχεία
Ελληνικές διοργανώσεις
Διοργάνωση | Έτη | Συμ/χές | Τίτλοι | Βαθμοί | Νίκες | Ήττες | Σύνολο αγώνων | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Α' Εθνική | 1964–1986 | 23/23 | 12/23 | 996 (-1) | 455 | 87 | 542 | |
μπαράζ Α' Εθνικής | '69, '72, '84 | 3 | 0 | 3 | ||||
Α1 ΕΟΚ | καν. περ. | 1987–1992 | 6/6 | 0/6 | 183 (-1) | 64 | 56 | 120 |
πλέι οφ | 25 | 11 | 36 | |||||
Α1 ΕΣΑΚΕ | καν. περ. | 1993–σήμερα | 26/26 | 17/26 | 1259 | 585 | 89 | 674 |
πλέι οφ | 170 | 63 | 233 | |||||
Εθνικό πρωτάθλημα | καν. περ. | 1964–σήμερα | 55/55 | 29/55 | 2438 (-2) | 1104 | 232 | 1336 |
πλέι οφ (+μπαράζ) | 32/32 | 198 | 74 | 272 | ||||
σύνολο | 55/55 | 2438 (-2) | 1302 | 306 | 1608 | |||
Πανελλήνιο πρωτάθλημα | 1928–1963 | 13/23 | 7/23 | - | 58 | 19 | 77 | |
Κύπελλο Ελλάδας | 1976–σήμερα | 43/43 | 18/43 | 118 | 28 | 146 |
Θέσεις στο πρωτάθλημα
Θέση | 1η | 2η | 3η | 4η | 5η | 6η | 7η | 8η |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Φορές | 35 | 10 | 9 | 4 | 4 | 1 | 1 | 1 |
Πορεία στο κύπελλο
Στις πορείες ως την ημιτελική φάση συμπεριλαμβάνονται και οι κατακτήσεις 3ων και 4ων θέσεων.
Πορεία | ΚΥΠ. | ΦΙΝ. | ΗΜ. | ΠΡ. | ΑΠ. |
---|---|---|---|---|---|
Φορές | 18 | 5 | 8 | 4 | 7 |
Ευρωπαικές διοργανώσεις
Διοργάνωση | Συμ/χές | Νίκες | Ήττες | Σύνολο αγώνων |
---|---|---|---|---|
Πρωταθλητριών / Ευρωλίγκα | 38 | 404 | 226 | 631* |
Κυπελλούχων / Σαπόρτα / Ευρωκύπελλο | 7 | 35 | 20 | 56* |
Κόρατς | 7 | 12 | 20 | 32 |
Σύνολο | 52 | 451 | 266 | 719* |
*Σημείωση: Στο συνολο αγώνων (αλλά όχι στις νίκες ή στις ήττες) συμπεριλαμβάνονται δύο αγώνες του Παναθηναϊκού, οι οποίοι έληξαν ισόπαλοι. Συγκεκριμένα, ένας στο κύπελλο πρωταθλητριών 1971–72 (Σλάβια Πράγας–ΠΑΟ 74–74), κι ένας στο ευρωκύπελλο 1997–98 (Σλασκ Βρότσλαβ–ΠΑΟ 61–61). Οι αγώνες διεξήχθησαν στα πλαίσια διπλών αναμετρήσεων, έτσι δεν χρειάστηκε η διεξαγωγή παράτασης για την ανάδειξη νικητή, καθώς αυτός αναδείχθηκε με βάση το συνολικό αποτέλεσμα των δύο αγώνων (και στις δύο περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός ήταν ο τελικός νικητής).
Διακεκριμένοι αθλητές
Κατά σειρά ένταξης στο σύλλογο και σύμφωνα με την ΚΑΕ Παναθηναϊκός:[42]
|
|
Επίσης:[43]
|
|
Σε ψηφοφορία αθλητικής εφημερίδας τον Ιούλιο του 2009, οι αναγνώστες της ανέδειξαν 14 καλαθοσφαιριστές του Παναθηναϊκού ανάμεσα στις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες κατά τον πρώτο αιώνα ζωής του συλλόγου. Εκτός των προαναφερόμενων Αλβέρτη στη θέση #1 και Διαμαντίδη (#12), Κόντου (#17), Μποντιρόγκα (#28), Βράνκοβιτς (#31), Κολοκυθά (#41), Γκάλη (#47), Ουίλκινς (#56), Μπατίστ (#58), Κορωναίου (#60), επιλέχθηκαν ακόμη οι:[44]
#44 Γιώργος Βασιλακόπουλος (1958–1967) |
#94 Έντγκαρ Τζόουνς (1988–1990) |
Απόσυρση Φανέλας | ||||
---|---|---|---|---|
Νούμερο | Αθλητής | Έτη | Τίτλοι | Ημέρα Τιμής |
1 | Προς τιμήν του κόσμου και της Θύρας 13 | |||
4 | Φραγκίσκος Αλβέρτης | 1990–2009 | 25 | 11 Οκτωβρίου 2009 |
13 | Δημήτρης Διαμαντίδης | 2004–2016 | 22 | 17 Σεπτεμβρίου 2016 |
Καλύτερη Πεντάδα
Στις 23 Σεπτεμβρίου η ομάδα του Παναθηναϊκού τίμησε την καλύτερη πεντάδα των τελευταίων 25 χρόνων στην αφιερωματική βραδιά Honouring our Legacy. Η πεντάδα βγήκε έπειτα από ψηφοφορία αναγνωστών αθλητικής ιστοσελίδας του Παναθηναϊκού.[45]
Στην μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο ΟΑΚΑ τιμήθηκαν ως[46]:
- Πλέι μέικερ: Δημήτρης Διαμαντίδης
- Σούτινγκ γκαρντ: Ντέγιαν Μποντιρόγκα
- Σμολ φόργουορντ: Φραγκίσκος Αλβέρτης
- Πάουερ φόργουορντ: Αντώνης Φώτσης
- Σέντερ: Στόγιαν Βράνκοβιτς
Διακεκριμένοι προπονητές
Οι εξής έχουν από τουλάχιστον έναν τίτλο ή μία διάκριση κατά τη θητεία τους στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου:
Ονοματεπώνυμο | Διάστημα/τα | Πρωταθλητής Ελλάδας |
Κυπελλούχος Ελλάδας |
Πρωταθλητής Ευρώπης |
Άλλες διεθνείς διακρίσεις |
---|---|---|---|---|---|
- Μίσσας Πανταζόπουλος | ; | 1950, 1951 |
4: 1946, 1947,– | – | |
; | ; | 1: 1954 | – | – | |
Νίκος Μήλας | ; –1961 | 1: 1961 | – | – | |
1963–1965 | 0 | – | – | ||
χρονιά 1975–76 | 0 | 0 | 0 | ||
Κίμων Αγάθος | χρονιά 1961–62 | 1: 1962 | – | 0 | |
Κώστας Μουρούζης | 1966–1974 | 1971 με 1974 |
6: 1967, 1969,– | 0 | ημιτελικά Κυπελλούχων 1969, ημιτελικά Πρωταθλητριών 1972 |
χρονιά 1986–87 | 0 | 0 | – | ||
Ρίτσαρντ Ντουξάιρ | χρονιά 1974–75 | 1: 1975 | – | 0 | |
χρονιά 1987–88 | 0 | 0 | – | ||
Κώστας Αναστασάτος | 1976–(19;)77 | 1: 1977 | 0 | – | |
Κώστας Πολίτης | 1978 ή 79–1982 | 3: 1980 με 1982 | 2: 1979, 1982 | 0 | 6η θέση Πρωταθλητριών 1982 |
1993–1994 ή 95 | 0 | 0 | 0 | 3ος Ευρωπαϊκού πρωταθλ. 1994 | |
- Χρήστος Κέφαλος | χρονιά 1982–83 | 0 | 1: 1983 | 0 | |
Μιχάλης Κυρίτσης | 1977–1978 ή 79 | 0 | 0 | 0 | |
1983–1986 | 1: 1984 | 1: 1986 | 0 | ||
χρονιά 1988–89 | 0 | 0 | – | ||
τέλος 1996–97 | 0 | – | – | ||
Ζέλικο Παβλίσεβιτς | 1991–1993 | 0 | 1: 1993 | – | |
Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου | β' μισό 1994–95 | 0 | – | 0 | 3ος Ευρωπαϊκού πρωταθλ. 1995 |
Μπόζινταρ Μάλκοβιτς | 1995–1997 | 0 | 1: 1996 | 1: 1996 | νικητής Διηπειρωτικού κυπ. 1996 |
, Λευτέρης Σούμποτιτς | 1997–1999 | 2: 1998, 1999 | 0 | 0 | ημιτελικά Ευρωκυπέλλου 1998 |
Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς | 1999–2012 | 11: 2000, 2001, 2003 με 2011 |
7: 2003, 2005 με 2009, 2012 |
5: 2000, 2002, 2007, 2009, 2011 |
2ος Σουπρολίγκας 2001, 3ος Ευρωλίγκας 2005, 4ος Ευρωλίγκας 2012 |
Αργύρης Πεδουλάκης | 2012–2014 Α' μισό 2016 | 1: 2013 | 2: 2013, 2014 | 0 | |
Φραγκίσκος Αλβέρτης | β' μισό 2013–14 | 1: 2014 | 0 | 0 | |
Ντούσκο Ιβάνοβιτς | 2014–15 | 0 | 1: 2015 | 0 | |
Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς | 2015–16 | 0 | 1: 2016 | 0 | |
Τσάβι Πασκουάλ | 2016– | 2: 2017,2018 | 1: 2017 | 0 | |
Σύνολο | 36 | 18 | 6 | 10 |
Κορυφαίοι σε συμμετοχές, πόντους, ριμπάουντ και ασίστ στην Α1
Με (*) εν ενεργεία παίχτης
- Τελευταία ενημέρωση: 07.06.2016
- Στατιστικά από esake.gr[47]
Θέση Παίκτης Συμμετοχές 1 Φραγκίσκος Αλβέρτης 534 2 Δημήτρης Διαμαντίδης 397 3 Αντώνης Φώτσης* 354 4 Κώστας Τσαρτσαρής 345 5 Μάικ Μπατίστ 301 6 Νίκος Οικονόμου 268 7 Γιώργος Καλαϊτζής 221 8 Νίκος Χατζηβρέττας 204 9 Αργύρης Παπαπέτρου 169
Θέση Παίκτης Πόντοι 1 Φραγκίσκος Αλβέρτης 4.698 2 Δημήτρης Διαμαντίδης 3.928 3 Μάικ Μπατίστ 2.950 4 Αντώνης Φώτσης* 2.443 5 Κώστας Τσαρτσαρής 2.316 6 Ντέγιαν Μποντιρόγκα 2.285 7 Νίκος Οικονόμου 2.207 8 Λιβέρης Ανδρίτσος 2.088 9 Γιάκα Λάκοβιτς 1.596 10 Νίκος Γκάλης 1.586 11 Νίκος Χατζηβρέττας 1.519 12 Στόγιαν Βράνκοβιτς 1.497
Θέση Παίκτης Ριμπάουντ 1 Στόγιαν Βράνκοβιτς 1.851 2 Αντώνης Φώτσης* 1.534 3 Μάικ Μπατίστ 1.501 4 Κώστας Τσαρτσαρής 1.392 5 Δημήτρης Διαμαντίδης 1.356 6 Φραγκίσκος Αλβέρτης 1.214
Θέση Παίκτης Ασίστ 1 Δημήτρης Διαμαντίδης 1.728 2 Νικ Καλάθης* 656 3 Βασίλης Σπανούλης* 469 4 Ντέγιαν Μποντιρόγκα 436 5 Φραγκίσκος Αλβέρτης 408 6 Νίκος Γκάλης 402 7 Γιώργος Καλαϊτζής 385 8 Σαρούνας Γιασικεβίτσιους 370 9 Γιάκα Λάκοβιτς 359
Πρόεδροι
Διάστημα | Ονοματεπώνυμο |
---|---|
1992–2000 | Παύλος Γιαννακόπουλος |
2000–2002 | Δημήτρης Παναγούλιας |
2002–2003 | Γιώργος Παναγούλιας |
2003–2012 | Παύλος Γιαννακόπουλος |
2012–2014 | Δημήτρης Γιαννακόπουλος |
2014– | Μάνος Παπαδόπουλος |
Παραπομπές
- ↑ Στοιχεία Δημοσιότητας businessregistry.gr
- ↑ Και επίσημα... Παναθηναϊκός SUPERFOODS! gazzetta.gr
- ↑ «A Natural Alliance». paobc.gr. 8 August 2016. http://www.paobc.gr/page.ashx?pid=2&aid=44106.
- ↑ http://www.esake.gr/el/action/EsaketeamView?idteam=00000001&mode=4
- ↑ Νικήτας Τσαγγαρινός, Η ιστορία του Παναθηναϊκού, εκτεταμένο λήμμα (64 σελίδες) στην Εγκυκλοπαίδεια των σπορ (τόμ. Β'), Εταιρεία Επιστημονικών Εκδόσεων, Αθήνα 1961, σ. 11
- ↑ http://basket.gr/omospondia/istoria-tou-basket
- ↑ Άλλα σημαντικά γεγονότα σε Ελλάδα και εξωτερικό, Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 162, Καθημερινή (1998)
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδας 2003
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2003
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδος 2004
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδος 2005
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδος 2005
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδος 2006
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδας 2006
- ↑ Πρωταθλητής Ευρώπης 2007
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2007
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδας 2007
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2008
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδος 2008
- ↑ Πρωταθλητής Ευρώπης 2009
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2009
- ↑ Κυπελλούχος Ελλάδας 2009
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2010
- ↑ Πρωταθλητής Ευρώπης 2011
- ↑ Πρωταθλητής Ελλάδας 2011
- ↑ «2013 – Πρωταθλητής Ελλάδας». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «2013-Κυπελλούχος Ελλάδος». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «2014 – Πρωταθλητής Ελλάδας». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «2014-Κυπελλούχος Ελλάδος». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «2015-Κυπελλούχος Ελλάδος ο Παναθηναϊκός». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Moments in time (vids)». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «2016-Κυπελλούχος Ελλάδος ο Παναθηναϊκός». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Αρχηγός ο Καλάθης με… επιθυμία Φώτση | Superbasket.gr | Το μπάσκετ εδώ αρχίζει». www.superbasket.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Όπως το '99! (pics & vid)». http://www.gazzetta.gr/basketball/article/1094363/olympiakos-panathinaikos-51-66. Ανακτήθηκε στις 2017-06-21.
- ↑ sport24.gr Με τον ΟΠΑΠ στη φανέλα
- ↑ enet.gr Μπάσκετ: Παρουσίασε φανέλα και ομάδα ο Παναθηναϊκός
- ↑ http://www.esake.gr/el/action/EsaketeamView?idteam=00000001&mode=4
- ↑ http://www.esake.gr/el/86F1A302
- ↑ «Ιστορία τμήματος καλαθοσφαίρισης Παναθηναϊκού 1937-1950». Ιστότοπος leoforos.gr. 3 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «1921-Πρωταθλητής Ελλάδας». paobc.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2018.
- ↑ Ο Παναθηναϊκός τους έχει 100, Αλέξανδρος Τρίγκας, ιστότοπος sport24.gr
- ↑ Ιστορία • Πράσινοι Μύθοι, επίσημος ιστότοπος Panathinaikos BC
- ↑ Ιστορία • Τίτλοι, επίσημος ιστότοπος Panathinaikos BC
- ↑ εφημ. Πράσινη, 7 Αυγ 2009, σελ. 19
- ↑ Λιόγκας, Απόστολος. «Αυτή είναι η πεντάδα των ονείρων σας!». Leoforos.gr. http://www.leoforos.gr/basketball/story/77467/ayti-einai-i-pentada-ton-oneiron-sas. Ανακτήθηκε στις 2017-06-21.
- ↑ «Παναθηναϊκός: «Honouring Our Legacy» με αποθέωση για τη «χρυσή πεντάδα», συγκίνηση και... δάκρυα». www.zougla.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2017.
- ↑ «Esake | Esake widgets site». widgets.baskethotel.com. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
Πηγές
- Σήφης Βοτζάκης (συνεργ. Βαγγέλης Μελέκογλου), 100 χρόνια Παναθηναϊκός. Η ιστορία 1908-2008, Εκδόσεις Α. Λιβάνη, Αθήνα 2008. ISBN 960-1418-75-X
- Φίλιππος Κουνέλης - Νίκος Μπουρλάκης, Glory Days. Τα χρυσά χρόνια 1992-2007, έκδοση ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Αθήνα 2007. ISBN 960-8977-20-7
- Ανδρέας Οικονόμου, Λεωφόρος Ηρώων. Η ιστορία του Παναθηναϊκού στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής (1940-1944), ΚΑΠΑ Εκδοτική, Αθήνα 2014. ISBN 960-8145-10-4.
- συλλογικό έργο, 100 χρόνια Μπάσκετ. 1891-1991, έκδοση περιοδικού Τρίποντο, Αθήνα 1991
- συλλογικό έργο, Παναθηναϊκός. Ποδόσφαιρο-μπάσκετ, Εκδόσεις ΣΚΑΪ, Αθήνα 2009. ISBN 960-4820-23-0
- συλλογικό έργο, Τριφύλλι 100 χρόνια, επετειακή έκδοση εφημερίδας Goal news, Αθήνα 2008
- Νικήτας Τσαγγαρινός, «Η ιστορία του Παναθηναϊκού», εκτεταμένο λήμμα (64 σελίδες) στην: Εγκυκλοπαίδεια των σπορ, Τόμ. Β', εκδ. Εταιρεία Επιστημονικών Εκδόσεων, Αθήνα 1961
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- επίσημος ιστότοπος, ΚΑΕ Παναθηναϊκός
- Η Ιστορία του τμήματος μπάσκετ ανά δεκαετία, leoforos.gr[νεκρός σύνδεσμος]
- Τα 5 Ευρωπαϊκά στο μπάσκετ, leoforos.gr
- Όταν ξεκίνησαν όλα..., sportaction.gr.
|
|
|