Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
TasosTasos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10: Γραμμή 10:
|προκάτοχος = [[Ένωσις Κέντρου]]
|προκάτοχος = [[Ένωσις Κέντρου]]
|συγχώνευση = [[Ένωσις Κέντρου]]<br />[[Νέες Πολιτικές Δυνάμεις]]
|συγχώνευση = [[Ένωσις Κέντρου]]<br />[[Νέες Πολιτικές Δυνάμεις]]
|διάδοχος = [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]]
|διάδοχος = [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]]<br>[[Ένωση Κεντρώων]]
|ιδεολογία = [[Φιλελευθερισμός]]<br />[[Βενιζελισμός]]
|ιδεολογία = [[Φιλελευθερισμός]]<br />[[Βενιζελισμός]]
|θέση = [[Κέντρο (πολιτική)|Κέντρο]]
|θέση = [[Κέντρο (πολιτική)|Κέντρο]]

Έκδοση από την 09:58, 21 Απριλίου 2018

Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις
ΗγέτηςΓεώργιος Μαύρος
ΙδρυτήςΓεώργιος Μαύρος
Ίδρυση7 Οκτωβρίου 1974
Διάλυση5 Φεβρουαρίου 1976
Συγχώνευση τωνΈνωσις Κέντρου
Νέες Πολιτικές Δυνάμεις
ΠροκάτοχοςΈνωσις Κέντρου
ΔιάδοχοςΈνωση Δημοκρατικού Κέντρου
Ένωση Κεντρώων
ΙδεολογίαΦιλελευθερισμός
Βενιζελισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ. – Ν.Δ.), υπήρξε πολιτικό κόμμα, η ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την μεταπολίτευση. Μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) το 1976.

Μέσα στο ιδιαίτερο κλίμα που επικρατούσε κατά την μεταπολίτευση, η Ένωσις Κέντρου υπό την αρχηγία του Γεωργίου Μαύρου συνεργάζεται με τις Νέες Πολιτικές Δυνάμεις (Ν.Π.Δ.) και σχηματίζουν τον συνδυασμό Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ. – Ν.Δ.) στις 7 Οκτωβρίου 1974.

Στις εκλογές του 1974 η Ε.Κ. – Ν.Δ. αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 20,42% και 60 έδρες. Έπεται της Νέας Δημοκρατίας (54,37% και 220 έδρες) και προηγείται του ΠΑΣΟΚ (13,58% και 12 έδρες).

Η εκλογική αποτυχία κατά μερικούς οφείλεται αφενός στη συνεργασία της Ένωσης Κέντρου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη σύμπηξη κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος» που προηγήθηκε των εκλογών, όπου ο Γ. Μαύρος είχε πάρει μέρος ως Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, και αφετέρου στην αδυναμία αντιμετώπισης της ανόδου του νεοϊδρυθέντος από τον Ανδρέα Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης μετά την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (E.ΔΗ.Ν.), της οποίας αναλαμβάνει επικεφαλής και ταυτόχρονα γραμματέας της Νεολαίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ΙUSY – International Union of Socialist Youth), μετέχει και στα ψηφοδέλτια της Ένωσης Κέντρου–Νέων Δυνάμεων για τις πρώτες Εκλογές της Μεταπολίτευσης, στις 17 Νοεμβρίου 1974.

Σφόδρα αντίθετος με την συνεργασία της Ένωσης Κέντρου με το Κίνημα των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων, αποφασίζει να κάνει προεκλογικό αγώνα ως υποψήφιος Βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και όχι ως Ε.Κ.-Ν.Δ.

Καταφέρνει να εκλεγεί, παρά τους αποδεδειγμένους αγώνες του, μόλις τελευταίος στη λίστα της λαϊκής περιφέρειας της Β' Αθηνών, από την δεύτερη κατανομή των ψήφων.

Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις υπό την αρχηγία του Γεωργίου Μαύρου μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) στις 5 Φεβρουαρίου του 1976.

Πηγές