Φράγκοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:13, 15 Απριλίου 2018

Οι Φράγκοι (λατινική γλώσσα: Franci ή gens Francorum) ήταν ένα σύνολο γερμανικών φύλων, το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στο Ρήνο, στο χείλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αργότερα, ο όρος συνδέθηκε με τις εκρωμαϊσμένες γερμανικές δυναστείες εντός της καταρρέουσας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίες τελικά διοίκησαν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ των ποταμών Λίγηρα και Ρήνου και επέβαλαν την εξουσία τους σε πολλά άλλα μεταρωμαϊκά βασίλεια και γερμανικούς λαούς, αναγνωριζόμενες αργότερα από την Καθολική Εκκλησία ως διάδοχοι των παλαιών ηγεμόνων της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας^[1]^[2]^[3].

Παρόλο που το φράγκικο όνομα εμφανίζεται στον 3ο αιώνα, τουλάχιστον μερικές από τις αρχικές φράγκικες φυλές ήταν από καιρό γνωστές με τα δικά τους ονόματα στους Ρωμαίους, τόσο ως σύμμαχοι που προσέφεραν στρατιώτες όσο και ως εχθροί. Το νέο όνομα εμφανίζεται για πρώτη φορά όταν οι Ρωμαίοι και οι σύμμαχοί τους έχαναν τον έλεγχο της περιοχής του Ρήνου. Οι Φράγκοι αναφέρθηκαν για πρώτη φορά ότι συνεργάστηκαν για να εισβάλουν στη ρωμαϊκή επικράτεια, αλλά από την αρχή αυτό συνδέθηκε και με επιθέσεις εναντίον τους που οργανώθηκαν έξω από την περιοχή των συνόρων τους, για παράδειγμα από τους Σάξονες, και από την επιθυμία των συνοριακών φύλων να μετακινηθούν στη ρωμαϊκή επικράτεια.

Γνωστοί φράγκικοι λαοί εντός των ρωμαϊκών συνόρων του Ρήνου ήταν οι Σάλιοι Φράγκοι, στους οποίους επιτράπηκε να ζήσουν στη ρωμαϊκή επικράτεια, ενώ άλλοι Φράγκοι μετά από πολλές απόπειρες κατέκτησαν τη ρωμαϊκή συνοριακή πόλη της Κολωνίας και εγκαταστάθηκαν στην αριστερή όχθη του Ρήνου. Αργότερα, σε μία περίοδο συγκρούσεων σε ολόκληρη τη Γαλατία στις δεκαετίες του 450 και του 460, ο Φράγκος Χιλδέριχος Α΄ ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες που διοίκησαν ρωμαϊκές δυνάμεις διαφόρων εθνικών δεσμών. Ο Χιλδέριχος και ο γιος του, Χλωδοβίκος Α΄, αντιμετώπισαν τον ανταγωνισμό του Αιγίδιου και του γιου του ως διεκδικητές του βασιλείου των Φράγκων και διοικητές των ρωμαϊκών δυνάμεων του Λίγηρα (σύμφωνα με τον Γρηγόριο Τουρώνη, ο Αιγίδιος κυβέρνησε το βασίλειο για 8 χρόνια όταν ο Χιλδέριχος βρισκόταν σε εξορία, ενώ ο γιος του αναφέρεται ως "βασιλιάς των Ρωμαίων"). Αυτός ο νέος τύπος βασιλείου, εμπνευσμένος ίσως από τον Αλάριχο Α', αντιπροσωπεύει την αρχή της δυναστείας των Μεροβίγγειων, η οποία κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας τον 6ο αιώνα, καθώς και να εδραιώσει την ηγεσία της σε όλα τα φράγκικα βασίλεια στα σύνορα του Ρήνου. Στη βάση αυτής της αυτοκρατορίας οι αναδυόμενοι Καρολίδες θεωρήθηκαν τελικά ως οι νέοι αυτοκράτορες της δυτικής Ευρώπης το 800.

Κατά τον Μεσαίωνα, ο όρος Φράγκος χρησιμοποιήθηκε ως συνώνυμο του Δυτικού Ευρωπαίου, καθώς οι Καρολίδες κυβερνούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και καθιέρωσαν μία πολιτική τάξη η οποία ήταν η βάση του ευρωπαϊκού παλαιού καθεστώτος που έληξε με τη Γαλλική Επανάσταση. Οι Δυτικοευρωπαίοι μοιράστηκαν την υπακοή τους στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και συνεργάστηκαν ως σύμμαχοι στις Σταυροφορίες εκτός Ευρώπης, στον Λεβάντε, όπου προσδιόριζαν τους εαυτούς τους ως Φράγκους και τα βασίλεια που ίδρυσαν ως Φράγκικα. Το γεγονός αυτό είχε διαρκή επίδραση στα ονόματα των δυτικών Ευρωπαίων σε πολλές γλώσσες^[4]^[5]^[6].

Καταγωγή - μετακινήσεις

Οι Φράγκοι, προερχόμενοι από τη Βαλτική, εισέβαλαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κατά τον 5ο και τον 6ο μ.Χ. αιώνα κατέκτησαν τη Ρωμαϊκή Γαλατία. Εμφανίστηκαν την εποχή του Γαλλιηνού, ο οποίος τους απώθησε στην δεξιά όχθη του Ρήνου (254 μ.Χ.). Αποτελούσαν ένα νεοσύστατο στρατιωτικό συνασπισμό, που προέκυψε από την συνένωση των υπολειμμάτων αρχαιοτέρων γερμανικών φυλών. Σύντομα ξεχώρισαν δύο μεγάλα σύνολα, οι Σάλιοι Φράγκοι και οι Ριπουάριοι Φράγκοι. Από την εποχή του αυτοκράτορα Πόστομου (258-262 μ.Χ.) ορισμένοι Φράγκοι κατατάσσονταν ατομικά ως βοηθητικοί στον ρωμαϊκό στρατό. Οι Ριπουάριοι εγκαταστάθηκαν κυρίως στη σημερινή Φλάνδρα. Υιοθέτησαν τον πολιτισμό της χριστιανικής Δύσης τον 8ο μόλις αιώνα.

Θρησκεία-Πολιτισμός-Διοίκηση-Νομοθεσία

Οι Φράγκοι δημιούργησαν το πιο ισχυρό χριστιανικό κράτος. Οι Σάλιοι Φράγκοι (ένα από τα δύο φύλα) είδαν να αναγνωρίζεται από τον Ιουλιανό η εγκατάστασή τους στην Τοξανδρία το 358 μ.Χ. Κατά τον 4ο αιώνα μερικοί απ' αυτούς αναρριχήθηκαν σε ανώτατα αξιώματα. Γνωρίζουμε το Φραγκικό Δίκαιο από τον Σάλιο Νόμο, που συντάχθηκε γύρω στο 500 μ.Χ., και τον Ριπουάριο Νόμο, που συντάχθηκε γύρω στο 540 μ.Χ. Σε αυτούς τους νόμους βρίσκουμε κανόνες ποινικής δικονομίας και προπαντός τα περιβόητα «βέργκελτ», τις προβλεπόμενες από το νόμο αποζημιώσεις που όφειλε να καταβάλει ο θύτης στην οικογένεια του θύματός του.

Πόλεμος

Ο βασιλιάς τους, Γκενοπότ, αναγνωρίζει τη ρωμαϊκή κυριαρχία. Την εποχή που αρχίζει η εξασθένηση του ρωμαϊκού κράτους οι Φράγκοι κατορθώνουν να προχωρήσουν δυτικότερα και να εγκατασταθούν στις περιοχές της Νορμανδίας και της Καμπανίας. Την εποχή των μεγάλων επιδρομών, απωθημένοι από τον Αέτιο, αναγκάστηκαν να περιμένουν το θάνατό του για να εγκατασταθούν στην κοιλάδα του Μοζέλα.

Το κράτος των Φράγκων

Ο Μεροβίγγειος Χιλδέριχος Α΄ βασιλιάς των Σαλίων, εξακολούθησε να παραμένει υποτακτικός του Ρωμαίου Αιγίδιου, ο οποίος κατείχε την καρδιά της λεκάνης του Παρισιού. Ο βασιλιάς των Φράγκων Χλωδοβίκος Α΄ (Clovis), γιος του Χιλδέριχου, νίκησε και σκότωσε το Ρωμαίο ηγεμόνα Συάγριο, γιο και διάδοχο του Αιγίδιου, απαιτώντας έτσι πλήρη ανεξαρτησία.
Το κράτος των Φράγκων κυβερνήθηκε αρχικά από τη δυναστεία των Μεροβιγγείων, των απογόνων δηλαδή του Χλωδοβίκου και στη συνέχεια από τη δυναστεία των Καρολιδών. Ακολούθησε η δυναστεία των Καπετιδών, επί της οποίας το κράτος των Φράγκων μετεξελίχθηκε στη σημερινή Γαλλία. Ο Φίλιππος Β΄ (1180-1223), αντί του μέχρι τότε τίτλου Rex Francorum (βασιλιάς των Φράγκων), άρχισε να ονομάζεται Rex Franciæ, βασιλιάς της (κατά τους Έλληνες) Γαλλίας.

Προσωπικότητα

Οι Φράγκοι ήταν υψηλόσωμοι, είχαν ανοιχτό χρώμα δέρματος και ξανθά μαλλιά. Φορούσαν βράκες από λινό ύφασμα ή δέρμα ζώου και άφηναν συχνά ακάλυπτο το πάνω μέρος του σώματός τους. Ήταν «βάρβαροι», διέθεταν πολύ πρωτόγονα μέσα για την καλλιέργεια της γης, θεωρούσαν πολύ φυσιολογικό το να προβαίνουν σε λεηλασίες για να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Όντας υποχρεωμένοι να κατασκευάζουν και να επισκευάζουν τα όπλα τους, οι Φράγκοι είχαν εξελιχθεί σε πολύ επιδέξιους τεχνίτες. Το ταλέντο τους στην κατεργασία μετάλλων διακρίνεται ιδιαίτερα από τα έργα χρυσοχοΐας, τα οποία ήταν φιλοτεχνημένα στα πρότυπα της τέχνης των στεπών.

Φραγκοκρατία στην Ελλάδα

Μετά την Δ΄ Σταυροφορία και την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Σταυροφόροι ίδρυσαν στην Ελλάδα κρατίδια, σε μια περίοδο από τον 12ο μέχρι τον 14ο αιώνα που ονομάστηκε Φραγκοκρατία.

Οι Φράγκοι σήμερα

Οι Φράγκοι έδωσαν το όνομά τους στο κράτος της Γαλλίας (France, Frankreich), αν και η γλώσσα τους τελικά δεν επικράτησε. Επίσης έχουν δώσει το όνομά τους στην περιοχή της Φραγκονίας (Franken) στη Βαυαρία.
Από τους κατοίκους των ελληνικών, σλαβικών και μουσουλμανικών χωρών Φράγκοι ονομάζονταν αδιακρίτως (και σε ορισμένες περιπτώσεις ονομάζονται ακόμη) οι λατινικής και γερμανικής καταγωγής λαοί της Ευρώπης. Η λέξη υποδήλωνε επίσης τη ρωμαιοκαθολική πίστη (φραγκοκκλησιά, φραγκόπαπας, φραγκεύω).

Παραπομπές

↑ Holy Roman Empire Encyclopedia
↑ Coronation of Charlemagne Unam Sanctam Catholicam
↑ Charlemagne History
↑ Angeliki E. Laiou, Henry Maguire, Byzantium, a World Civilization, σελ. 62, Dumbarton Oaks (1992) ISBN 978-0-88402-200-8
↑ Richard Bulliet, Pamela Crossley, Daniel Headrick, Steven Hirsch, Lyman Johnson, The Earth and Its Peoples, σελ. 333, Cengage Learning (2011) ISBN 978-0-495-91310-8
↑ Janet L. Nelson, The Frankish World 750-900, σελ. 13, Continuum International (2003) ISBN 978-1-85285-105-7

Δείτε επίσης

Φραγκία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

wiktionary logo

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:
Φράγκοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Φράγκοι

[1] Holy Roman Empire Encyclopedia

[2] Coronation of Charlemagne Unam Sanctam Catholicam

[3] Charlemagne History

[4] Angeliki E. Laiou, Henry Maguire, Byzantium, a World Civilization, σελ. 62, Dumbarton Oaks (1992) ISBN 978-0-88402-200-8

[5] Richard Bulliet, Pamela Crossley, Daniel Headrick, Steven Hirsch, Lyman Johnson, The Earth and Its Peoples, σελ. 333, Cengage Learning (2011) ISBN 978-0-495-91310-8

[6] Janet L. Nelson, The Frankish World 750-900, σελ. 13, Continuum International (2003) ISBN 978-1-85285-105-7

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-{{Πηγές|04|09|2010}}
 {{άλλεςχρήσεις}}
 {{Ιστορία της Γαλλίας}}
 [[Αρχείο:Frankish arms.JPG|thumb|right|300px|Αριστοκρατικά φραγκικά κτερίσματα από την περίοδο των Μεροβιγγείων.]]
+Οι '''Φράγκοι''' ([[λατινική γλώσσα]]: ''Franci'' ή ''gens Francorum'') ήταν ένα σύνολο [[Γερμανικά φύλα|γερμανικών φύλων]], το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ρωμαϊκές]] πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στο [[Ρήνος|Ρήνο]], στο χείλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αργότερα, ο όρος συνδέθηκε με τις εκρωμαϊσμένες γερμανικές δυναστείες εντός της καταρρέουσας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίες τελικά διοίκησαν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ των ποταμών [[Λίγηρας|Λίγηρα]] και Ρήνου και επέβαλαν την εξουσία τους σε πολλά άλλα μεταρωμαϊκά βασίλεια και γερμανικούς λαούς, αναγνωριζόμενες αργότερα από την [[Καθολική Εκκλησία]] ως διάδοχοι των παλαιών ηγεμόνων της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]<ref>[https://www.encyclopedia.com/history/modern-europe/german-history/holy-roman-empire Holy Roman Empire] Encyclopedia</ref><ref>[http://unamsanctamcatholicam.com/history/79-history/566-coronation-charlemagne.html Coronation of Charlemagne] Unam Sanctam Catholicam</ref><ref>[https://www.history.com/topics/charlemagne Charlemagne] History</ref>.
-Οι '''Φράγκοι''' είναι ιστορικά γνωστή αρχικά ως ομάδα [[Γερμανικά φύλα|γερμανικών φύλων]] που περιπλανιόταν στις εκτάσεις  του [[Ρήνος|Ρήνου]] τον 3ο αιώνα μ.Χ. και, δεύτερον, ως οι κάτοικοι της [[Γαλατία|Γαλατίας]] που συγχωνεύθηκαν με τους γαλλορωμαϊκούς πληθυσμούς κατά τη διάρκεια των επόμενων αιώνων, περνώντας το όνομά τους στη σημερινή [[Γαλλία]] και γινόμενοι μέρος της κληρονομιάς του σύγχρονου γαλλικού λαού. Μερικοί Φράγκοι εισέβαλαν στη [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ρωμαϊκή]] επικράτεια, ενώ άλλες φράγκικες φυλές προσχώρησαν στα ρωμαϊκά στρατεύματα στη Γαλατία. Τα μεταγενέστερα χρόνια, οι Φράγκοι έγιναν οι στρατιωτικοί κυβερνήτες του βόρειου τμήματος της ρωμαϊκής Γαλατίας. Με τη στέψη του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], ηγέτη των Φράγκων, ως ''Imperator Romanorum'' από τον [[Πάπας Λέων Γ΄|Πάπα Λέοντα Γ']] το [[800]], ο ίδιος και οι διάδοχοί του εμφανίστηκαν ως διάδοχοι των αυτοκρατόρων της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]], σε αντίθεση με την [[Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία]].
+Παρόλο που το φράγκικο όνομα εμφανίζεται στον 3ο αιώνα, τουλάχιστον μερικές από τις αρχικές φράγκικες φυλές ήταν από καιρό γνωστές με τα δικά τους ονόματα στους Ρωμαίους, τόσο ως σύμμαχοι που προσέφεραν στρατιώτες όσο και ως εχθροί. Το νέο όνομα εμφανίζεται για πρώτη φορά όταν οι Ρωμαίοι και οι σύμμαχοί τους έχαναν τον έλεγχο της περιοχής του Ρήνου. Οι Φράγκοι αναφέρθηκαν για πρώτη φορά ότι συνεργάστηκαν για να εισβάλουν στη ρωμαϊκή επικράτεια, αλλά από την αρχή αυτό συνδέθηκε και με επιθέσεις εναντίον τους που οργανώθηκαν έξω από την περιοχή των συνόρων τους, για παράδειγμα από τους [[Σάξονες]], και από την επιθυμία των συνοριακών φύλων να μετακινηθούν στη ρωμαϊκή επικράτεια.
+Γνωστοί φράγκικοι λαοί εντός των ρωμαϊκών συνόρων του Ρήνου ήταν οι Σάλιοι Φράγκοι, στους οποίους επιτράπηκε να ζήσουν στη ρωμαϊκή επικράτεια, ενώ άλλοι Φράγκοι μετά από πολλές απόπειρες κατέκτησαν τη ρωμαϊκή συνοριακή πόλη της [[Κολωνία|Κολωνίας]] και εγκαταστάθηκαν στην αριστερή όχθη του Ρήνου. Αργότερα, σε μία περίοδο συγκρούσεων σε ολόκληρη τη [[Γαλατία]] στις δεκαετίες του 450 και του 460, ο Φράγκος [[Χιλδέριχος Α΄]] ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες που διοίκησαν ρωμαϊκές δυνάμεις διαφόρων εθνικών δεσμών. Ο Χιλδέριχος και ο γιος του, [[Χλωδοβίκος Α΄]], αντιμετώπισαν τον ανταγωνισμό του Αιγίδιου και του γιου του ως διεκδικητές του βασιλείου των Φράγκων και διοικητές των ρωμαϊκών δυνάμεων του Λίγηρα (σύμφωνα με τον [[Γρηγόριος Τουρώνης|Γρηγόριο Τουρώνη]], ο Αιγίδιος κυβέρνησε το βασίλειο για 8 χρόνια όταν ο Χιλδέριχος βρισκόταν σε εξορία, ενώ ο γιος του αναφέρεται ως "βασιλιάς των Ρωμαίων"). Αυτός ο νέος τύπος βασιλείου, εμπνευσμένος ίσως από τον [[Αλάριχος Α΄|Αλάριχο Α']], αντιπροσωπεύει την αρχή της δυναστείας των [[Μεροβίγγειοι|Μεροβίγγειων]], η οποία κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας τον 6ο αιώνα, καθώς και να εδραιώσει την ηγεσία της σε όλα τα φράγκικα βασίλεια στα σύνορα του Ρήνου. Στη βάση αυτής της αυτοκρατορίας οι αναδυόμενοι [[δυναστεία των Καρολιδών|Καρολίδες]] θεωρήθηκαν τελικά ως οι νέοι αυτοκράτορες της δυτικής Ευρώπης το [[800]].
+Κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], ο όρος Φράγκος χρησιμοποιήθηκε ως συνώνυμο του ''Δυτικού Ευρωπαίου'', καθώς οι Καρολίδες κυβερνούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και καθιέρωσαν μία πολιτική τάξη η οποία ήταν η βάση του ευρωπαϊκού ''[[Παλαιό Καθεστώς|παλαιού καθεστώτος]]'' που έληξε με τη [[Γαλλική Επανάσταση]]. Οι Δυτικοευρωπαίοι μοιράστηκαν την υπακοή τους στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και συνεργάστηκαν ως σύμμαχοι στις [[Σταυροφορίες]] εκτός [[Ευρώπη|Ευρώπης]], στον [[Λεβάντες|Λεβάντε]], όπου προσδιόριζαν τους εαυτούς τους ως Φράγκους και τα βασίλεια που ίδρυσαν ως Φράγκικα. Το γεγονός αυτό είχε διαρκή επίδραση στα ονόματα των δυτικών Ευρωπαίων σε πολλές γλώσσες<ref>Angeliki E. Laiou, Henry Maguire, ''[https://books.google.gr/books?id=GIAMvwKObWoC&pg=PA62&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false Byzantium, a World Civilization]'', σελ. 62, Dumbarton Oaks (1992) ISBN 978-0-88402-200-8</ref><ref>Richard Bulliet, Pamela Crossley, Daniel Headrick, Steven Hirsch, Lyman Johnson, ''[https://books.google.gr/books?id=MEKGLyToQ-EC&pg=PA333&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false The Earth and Its Peoples]'', σελ. 333, Cengage Learning (2011) ISBN 978-0-495-91310-8</ref><ref>Janet L. Nelson, ''[https://books.google.gr/books?id=lRptZg8opYAC&pg=PR13&redir_esc=y The Frankish World 750-900]'', σελ. 13, Continuum International (2003) ISBN 978-1-85285-105-7</ref>.
 == Καταγωγή - μετακινήσεις ==
@@ Γραμμή 31: / Γραμμή 36: @@
 Οι Φράγκοι έδωσαν το όνομά τους στο κράτος της [[Γαλλία]]ς ''(France, Frankreich)'', αν και η [[γλώσσα]] τους τελικά δεν επικράτησε. Επίσης έχουν δώσει το όνομά τους στην περιοχή της [[Φραγκονία]]ς ''(Franken)'' στη [[Βαυαρία]].<br />
 Από τους κατοίκους των ελληνικών, σλαβικών και μουσουλμανικών χωρών Φράγκοι ονομάζονταν αδιακρίτως (και σε ορισμένες περιπτώσεις ονομάζονται ακόμη) οι λατινικής και γερμανικής καταγωγής λαοί της Ευρώπης. Η λέξη υποδήλωνε επίσης τη ρωμαιοκαθολική πίστη (φραγκοκκλησιά, φραγκόπαπας, φραγκεύω).
+== Παραπομπές ==
+<references />
 ==Δείτε επίσης==