Αδάμαντας Μήλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ {{Δήμος Μήλου}} |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{coord|36|43|31|N|24|26|48|E|type:city_region: |
{{coord|36|43|31|N|24|26|48|E|type:city_region:GR|display=title}} |
||
{{Κωμόπολη χωριό |
{{Κωμόπολη χωριό |
||
| όνομα = Αδάμας |
| όνομα = Αδάμας |
||
Έκδοση από την 11:58, 27 Μαρτίου 2018
Συντεταγμένες: 36°43′31″N 24°26′48″E / 36.72528°N 24.44667°E
| Αδάμας | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Δήμος | Μήλου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Κυκλάδων |
| Πληροφορίες | |
| Τηλ. κωδικός | 22870 |
Ο Αδάμαντας (Αδάμας) είναι το επίνειο και ο κύριος λιμένας της Μήλου, του Νομού Κυκλάδων, με πληθυσμό 1.347 κατοίκων κατά την απογραφή του 2011.
Γενικά στοιχεία
Βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή του κόλπου της Μήλου. Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1831 από Κρητικούς πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά από ψήφισμα της κυβέρνησης Καποδίστρια[1]. Οι δε σημερινοί απόγονοι εκείνων ονομάζονται "Μηλοκρητικοί".
Στους πρόποδες του λόφου, στην παραλία του Αδάμαντα, υπάρχει θερμή πηγή. Ο χώρος είναι κλειστός (δε λειτουργεί), αλλά υπάρχει πινακίδα που δηλώνει ότι εκεί υπάρχουν θερμά λουτρά.
Στη παραλία του Αδάμαντα και σε βάθος περίπου 30 μ. διακρίνονται ίχνη αρχαίων κτισμάτων από τα οποία και συμπεραίνεται ότι εκεί υπήρχε αρχαιότατος οικισμός που καταβυθίσθηκε λόγω καθίζησης του εδάφους[2].
Σημειώνεται ότι κοντά τον Αδάμαντα υπάρχει στρατιωτικό κοιμητήριο Αγγλογάλλων του Κριμαϊκού πολέμου υπενθυμίζοντας ότι ο Αδάμαντας ήταν τότε το ορμητήριο του γαλλικού στόλου. Ακόμη και σήμερα, μια φορά το χρόνο καταπλέει πολεμικό πλοίο του Γαλλικού στόλου για να αποτίσει φόρο τιμής προς τους νεκρούς.
Κατά την διάρκεια της κατοχής (1941-1945) καταγράφηκαν 50 θάνατοι κατοίκων από την πείνα και τους βομβαρδισμούς.
Παραπομπές
- ↑ Ανθούλα Καραμούζη, Καταγραφή και χαρτογράφηση των προσφυγικών οικισμών στον ελληνικό χώρο από το 1821 έως σήμερα. Επιστημονικό Συμπόσιο, Ο ξεριζωμός και η άλλη πατρίδα. Οι προσφυγουπόλεις στην Ελλάδα (11 και 12 Απριλίου 1997), Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1999, σελ. 19.
- ↑ Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν "Ηλίου" τ.1ος, σ.419
| ||||||||