Γλώσσες της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 44: Γραμμή 44:
* [[Παντζάμπι γλώσσα]] - Ομιλείται από τους μετανάστες από το [[Πακιστάν]]
* [[Παντζάμπι γλώσσα]] - Ομιλείται από τους μετανάστες από το [[Πακιστάν]]


Υπάρχουν επίσης μετανάστες που μιλούν άλλες γλώσσες, αλλά σε μικρότερους αριθμούς.<ref>[http://portal.tee.gr/portal/page/portal/teetkm/DRASTHRIOTHTES/OMADESERGASIAS/%C1%D1%D7%C9%D4%C5%CA%D4%CF%CD%C9%CA%CF%C9%20%CA%C1%C9%20%D0%CF%CB%C5%CF%C4%CF%CC%C9%CA%CF%C9%20%CC%C5%D4%C1%D3%D7%C7%CC%C1%D4%C9%D3%CC%CF%C9/80-120.pdf ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ - Δημογραφικά στοιχεία από την απογραφή του 2001]</ref> Κάποιες απ' αυτές είναι τα [[αραβικά]], [[κουρδικά]], [[φαρσί]], [[πάστο]] [[φιλιπινέζικα]] και [[σομάλι]].
Υπάρχουν επίσης μετανάστες που μιλούν άλλες γλώσσες, αλλά σε μικρότερους αριθμούς.<ref>[http://portal.tee.gr/portal/page/portal/teetkm/DRASTHRIOTHTES/OMADESERGASIAS/%C1%D1%D7%C9%D4%C5%CA%D4%CF%CD%C9%CA%CF%C9%20%CA%C1%C9%20%D0%CF%CB%C5%CF%C4%CF%CC%C9%CA%CF%C9%20%CC%C5%D4%C1%D3%D7%C7%CC%C1%D4%C9%D3%CC%CF%C9/80-120.pdf ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ - Δημογραφικά στοιχεία από την απογραφή του 2001]</ref> Κάποιες απ' αυτές είναι τα [[αραβικά]], [[κουρδικά]], [[φαρσί]], [[πάστο]], [[φιλιπινέζικα]] και [[σομάλι]].


{{fnb|1}} Δεν υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία κοινώς αποδεκτή ονομασία για τη σλαβικής προέλευσης γλώσσα που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.
{{fnb|1}} Δεν υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία κοινώς αποδεκτή ονομασία για τη σλαβικής προέλευσης γλώσσα που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Έκδοση από την 19:43, 20 Μαρτίου 2018

(δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο)
Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)
Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)
Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.)
Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.)
Διάλεκτοι:
Αιολική, Αρκαδοκυπριακή,
Αττική–Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική
Μακεδονική
Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700)


Ιδιώματα: Ασιανισμός, Αττικισμός

Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700)
Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700)
Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός
Διάλεκτοι:
Καππαδοκική, Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη, Τσακωνική
Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα)
Ελληνικός κώδικας Μπράιγ,
Ελληνική νοηματική γλώσσα,
Κώδικας Μορς

Αυτός είναι ο κατάλογος των γλωσσών που ομιλούνται στην Ελλάδα.

Ελληνικά

Νεοελληνικές διάλεκτοι

Οι μεγαλύτερες διάλεκτοι της νεοελληνικής γλώσσας που ομιλούνται εντός τής επικράτειας του Ελληνικού, του Κυπριακού και του Ιταλικού κράτους είναι:

Άλλες

Άλλες γλώσσες

Με παραδοσιακή παρουσία στον ελλαδικό χώρο

Ιστορικές γλώσσες που εισήχθηκαν στην Ελληνική επικράτεια και χρησιμοποιούνται ακόμα:

Γλώσσες μεταναστών

Γλώσσες οι οποίες δεν έχουν ιστορική παρουσία στην Ελλάδα, αλλά εμφανίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες:

Υπάρχουν επίσης μετανάστες που μιλούν άλλες γλώσσες, αλλά σε μικρότερους αριθμούς.[2] Κάποιες απ' αυτές είναι τα αραβικά, κουρδικά, φαρσί, πάστο, φιλιπινέζικα και σομάλι.

1: Δεν υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία κοινώς αποδεκτή ονομασία για τη σλαβικής προέλευσης γλώσσα που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Στατιστικά

Το 2001 η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC [1] πραγματοποίησε δημοσκόπηση σχετικά με τις γλώσσες, τις διαλέκτους και τα ιδιώματα που ομιλούνται στην Ελλάδα.

Η έρευνα έγινε σε δείγμα 1095 ατόμων, αριθμός μικρός για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Για παράδειγμα, ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία της έρευνας εγείρονται από τον μεγάλο αριθμό ομιλητών Ιταλικών πανελλαδικά (1.4%), από την ανυπαρξία ομιλητών Ποντιακών στην Αττική, από το μεγάλο ποσοστό ομιλητών Τουρκικών στη βόρεια Αττική (10%), από την ανυπαρξία ομιλητών Τσιγγάνικων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κ.ά.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν:

Όλοι σχεδόν οι ερωτηθέντες (98%) απάντησαν ότι θεωρούν ως μητρική τους γλώσσα την επίσημη ελληνική γλώσσα.

Βιβλιογραφία

  • Trudgill P., 2000, "Greece and European Turkey: From Religious to Linguistic Identity". Στο: Stephen Barbour and Cathie Carmichael (eds.), Language and Nationalism in Europe, Oxford : Oxford University Press, σελ. 240-263.
  • Κωνσταντίνος Τσιτελίκης, 2001, "Μειονοτικές γλώσσες στην Ελλάδα", Στο: Α.-Φ. Χριστίδης, Εγκυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Παραπομπές

  1. ↑ Πανεπιστήμιο Μακεδόνίας, Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, Κατεύθυνση Ελληνικής Παραδοσιακής Δημοτικής Μουσικής, Πτυχιακή Εργασία: "Η Φωνητική Παράδοση στα Δαρνακοχώρια Σερρών", Μαγδαληνή Βελλή, Θεσσαλονίκη Φεβρουάριος 2008
  2. ↑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ - Δημογραφικά στοιχεία από την απογραφή του 2001

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γλώσσες_της_Ελλάδας&oldid=6951907"