Φίλιππος Φιλίππου (συγγραφέας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ διορθώσεις
Γραμμή 32: Γραμμή 32:


===Δοκίμια, μελέτες, βιογραφίες===
===Δοκίμια, μελέτες, βιογραφίες===
* (2018) ''Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας'' (Αθήνα: Πατάκης)
* (2006) ''Κωνσταντίνος Θεοτόκης'' (Αθήνα: Ηλέκτρα, 2006)
* (2006) ''Κωνσταντίνος Θεοτόκης'' (Αθήνα: Ηλέκτρα, 2006)
* (1996) ''Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας'' (Αθήνα: Άγρα).
* (1996) ''Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας'' (Αθήνα: Άγρα).

Έκδοση από την 13:49, 16 Μαρτίου 2018

Αυτό το λήμμα αφορά τον συγγραφέα Φίλιππο Φιλίππου. Για άλλα πρόσωπα με το ίδιο ονοματεπώνυμο, δείτε: Φίλιππος Φιλίππου.
Φίλιππος Φιλίππου (συγγραφέας)
ΓέννησηΔεκέμβριος 1948
Κυνοπιάστες Κέρκυρας
Επάγγελμα/
ιδιότητες
συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας
ΥπηκοότηταΕλλάδα

Ο Φίλιππος Φ. Φιλίππου είναι Έλληνας συγγραφέας, δοκιμιογράφος και αρθρογράφος.[1]

Βιογραφία

Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στους Κυνοπιάστες[2] της Κέρκυρας το Δεκέμβριο του 1948. Από το 1968 έως το 1982 ταξίδευε συχνά ως μηχανικός σε φορτηγά πλοία[1] και οι θαλασσινές εμπειρίες επηρέασαν την κατοπινή λογοτεχνική παραγωγή του.[3]

Το πρώτο βιβλίο του Φιλίππου κυκλοφόρησε το 1983. Από τότε, έχει συγγράψει και εκδώσει πάνω από είκοσι βιβλία, πολλά από τα οποία σχετίζονται με ιστορικά πρόσωπα ή πρόσωπα της νεοελληνικής λογοτεχνικής κληρονομιάς, όπως οι Κωνσταντίνος Καβάφης, Ζορμπάς, Οδυσσέας Ελύτης και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.[4] Έχει επίσης εκδώσει αστυνομικά μυθιστορήματα, όντας ένας εκ των ελαχίστων λογοτεχνών που υπηρετούν το είδος με συνέπεια στην Ελλάδα,[5] αλλά και έργα που απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους.[6] Έχει επίσης λάβει μέρος σε πολλούς συλλογικούς τόμους με αστυνομικά διηγήματα.[4]

Ως αρθρογράφος, ο Φιλίππου έχει δημοσιεύσει κείμενα για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία, βιβλιοπαρουσιάσεις και κριτικά σημειώματα σε έντυπα πανελλαδικής κυκλοφορίας (στις εφημερίδες Η Αυγή, Η Εποχή, Το Βήμα και το περιοδικό Αντί, όπου είχε τακτικές συνεργασίες), καθώς και σε τοπικά έντυπα της Κέρκυρας, της Θεσσαλονίκης και της Λευκωσίας.[1] Κείμενά του φιλοξενούνται και σε ιστοτόπους αφιερωμένους στο βιβλίο, τις τέχνες και τον πολιτισμό.[7] To 2012 τιμήθηκε για το συγγραφικό έργο και το σύνολο της προσφοράς του από την Εστία Ιστορίας και Πολιτισμού της γενέτειράς του.[2]

Εργογραφία

Mυθιστορήματα

  • (2015) Η γυναίκα ως έργο τέχνης (Αθήνα: Κλειδάριθμος)
  • (2013) Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (Αθήνα: Ψυχογιός)
  • (2013) Η κόρη του εφοπλιστή. Μια ιστορία του Τηλέμαχου Λεοντάρη [αστυν.] (Λευκωσία: Αιγαίον)
  • (2011) Ο ερωτευμένος Ελύτης (Αθήνα: Ψυχογιός)
  • (2010) Ο οργισμένος έφηβος (Κέρκυρα: Εκδόσεις ΑλΔέ)
  • (2009) Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες (Αθήνα: Πατάκης)
  • (2007) Ο θάνατος του Ζορμπά (Αθήνα: Πατάκης)
  • (2005) Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά (Αθήνα: Πατάκης)
  • (2003) Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη
  • (1999) Αντίο, Θεσσαλονίκη [αστυν.] (Αθήνα: Πόλις)
  • (1996) Το μαύρο γεράκι [αστυν.] (Αθήνα: Πόλις)
  • (1988) Το χαμόγελο της Τζοκόντα [αστυν.] (Αθήνα: Κλειδί· επανέκδ. ΔΟΛ, 2011)
  • (1987) Το τέλος μιας περιπλάνησης (Αθήνα: Λιβάνης)
  • (1987) Κύκλος θανάτου [αστυν.] Αθήνα: Κλειδί· επανέκδ. Αθήνα: Πύλη, 2007)

Διηγήματα

  • (2014) Οι περιπέτειες της Ελεάννας στη θάλασσα [παιδικές ιστορίες - εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά] (Αθήνα: Πατάκης)[8]
  • (1986) Οι εραστές της θάλασσας ή το βιβλίο του άγνωστου ναύτη (Αθήνα: Λιβάνης)

Δοκίμια, μελέτες, βιογραφίες

  • (2018) Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας (Αθήνα: Πατάκης)
  • (2006) Κωνσταντίνος Θεοτόκης (Αθήνα: Ηλέκτρα, 2006)
  • (1996) Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας (Αθήνα: Άγρα).
  • (1984) Ιδανικοί αυτόχειρες ή ζήτω ο θάνατος (Αθήνα: Νεφέλη)
  • (1983) Οι Κνίτες. Τέκνα της ανάγκης ή ώριμα τέκνα της οργής; (Αθήνα: Πυξίδα, 1983· επανέκδ. Αθήνα: Νεφέλη, 1984)

Λευκώματα

  • (2000) Ομόνοια 2000: Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας (Αθήνα, Άγρα)


Αναλυτικές εργογραφίες του Φίλιππου Φιλίππου, όπου συμπεριλαμβάνονται και οι συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους, οι επιμέλειες, καθώς και οι μεταφράσεις έργων του, υπάρχουν στον ιστότοπο του ΕΚΕΒΙ[9] και στη Βιβλιονέτ.[1]

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Φιλίππου, Φίλιππος». βιβλιοnet. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  2. 2,0 2,1 «Στην Κέρκυρα ο συγγραφέας Φ. Φιλίππου». 2013. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Unknown parameter |wbsite= ignored (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  3. «O Φίλιππος Φιλίππου στο Εργαστήρι του συγγραφέα». fractal. Η γεωμετρία των ιδεών. 3 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  4. 4,0 4,1 «Φίλιππος Φιλίππου». Εκδόσεις Καστανιώτη. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  5. Ραπτόπουλος, Βαγγέλης (2012). «Υπάρχει αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα;». Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας. Αθήνα: Ίκαρος. ISBN 9789609527477. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  6. Συνέντευξη στην Πέρσα Κουμούτση, «Φίλιππος Φιλίππου: «Η αστυνομική πλοκή αποτελεί το πρόσχημα για να μιλήσει ο συγγραφέας για κάτι που τον απασχολεί»». fractal. Η γεωμετρία των ιδεών. 21 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  7. Βλ. «Κριτικογραφία», στο: «Φιλίππου, Φίλιππος», βιβλιοnet, ό.π.
  8. Βραβεύτηκε από τον «Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου» (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα) με το «Βραβείο Φανή Αποστολίδου». Βλ. «Ανακοινώθηκαν τα βραβεία του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου 2015». Elniplex ... το παιδί στο επίκεντρο. 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18-08-2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  9. «Φιλίππου Φίλιππος (1948- )». Σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς. EKEBI. Ανακτήθηκε στις 16.08.2017.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)