Κολχίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
==Μυθολογία==
==Μυθολογία==


Κατά την [[ελληνική μυθολογία]], μυθικός βασιλιάς της Κολχίδας ήταν ο [[Αιήτης]], ο οποίος είχε υπό την κατοχή του το [[Χρυσόμαλλο Δέρας]]. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο [[Ιάσονας]] με τους [[Αργοναύτες]] έφτασε στην περιοχή, όπου αφού το απέσπασε, πήρε μαζί του και την κόρη του Αιήτη, [[Μήδεια]]<ref name=":0" />. Η Κολχίδα έχει προταθεί και ως πατρίδα των [[Αμαζόνες|Αμαζόνων]].
Κατά την [[ελληνική μυθολογία]], μυθικός βασιλιάς της Κολχίδας ήταν ο [[Αιήτης]], ο οποίος είχε υπό την κατοχή του το [[Χρυσόμαλλο δέρας]]. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο [[Ιάσονας]] με τους [[Αργοναύτες]] έφτασε στην περιοχή, όπου αφού το απέσπασε, πήρε μαζί του και την κόρη του Αιήτη, [[Μήδεια]]<ref name=":0" />. Η Κολχίδα έχει προταθεί και ως πατρίδα των [[Αμαζόνες|Αμαζόνων]].


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Έκδοση από την 08:54, 2 Μαρτίου 2018

Η Κολχίδα (γεωργιανά: კოლხეთი, προφορά: Κολχέτι, αρχ.: Κολχίς) ήταν αρχαίο γεωργιανό βασίλειο στη δυτική Γεωργία, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εθνοτική και πολιτισμική διαμόρφωση του γεωργιανού έθνους. Κατά την αρχαία γεωγραφία ήταν ένα βασίλειο και περιοχή στη σημερινή Γεωργία, στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και νότια του Καυκάσου[1].

Ιστορία - Γεωγραφία

Ανέκαθεν, ιστορικώς η Κολχίδα αναφέρεται ως τόπος πλούσιος τόσο στη γεωργία, λόγω του ευνοϊκού της κλίματος, όσο και σε ορυκτά. Ήταν γνωστή κυρίως για τον χρυσό και ανέπτυξε ιδιαίτερα την τέχνη της χρυσοχοΐας, η οποία αποδεικνύεται από τα πολλά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Βάνι, λατρευτικού κέντρου της Κολχίδας[2]. Το αρχαίο βασίλειο της Κολχίδας είχε συνεχείς εμπορικές επαφές με τον ελληνικό κόσμο και υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή της Γεωργίας και της Υπερκαυκασίας. Η περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Πσου και Μπζίφι, κοντά στη σημερινή πόλη Γκάγκρα, φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο τμήμα του βασιλείου.

Τον 10ο π.Χ. αιώνα ναυτικοί από την Καρία εξερεύνησαν την περιοχή λόγω των πλούσιων μεταλλείων σιδήρου και χαλκού που υπήρχαν. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι τρομακτικοί μύθοι για την περιοχή αυτή ήταν δική τους επινόηση, με σκοπό ν΄ αποτρέπεται η πρόσβαση άλλων στην περιοχή αυτή[1].

Το 630 π.Χ. περίπου, ιδρύθηκαν οι αποικίες Διοσκουριάδα και Φάση από Μιλήσιους[1].

Η Κολχίδα, μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Καυκάσου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γύρω στο 66 π.Χ., αποτέλεσε υποτελές στη Ρώμη κράτος, για σχεδόν 400 χρόνια.

Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, το βασίλειο της Κολχίδας συνενώθηκε με άλλα γεωργιανά βασίλεια της ενδοχώρας, αποτελώντας τον πυρήνα του μετέπειτα βασιλείου της Γεωργίας.

Γεωγραφικώς, η περιοχή περιλαμβάνει τις περιοχές της σημερινής Αμπχαζίας και του Μπατούμι (αρχ.: Βάθυς) στη δυτική Γεωργία, και της Ριζούντας στην Τουρκία.

Μυθολογία

Κατά την ελληνική μυθολογία, μυθικός βασιλιάς της Κολχίδας ήταν ο Αιήτης, ο οποίος είχε υπό την κατοχή του το Χρυσόμαλλο δέρας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες έφτασε στην περιοχή, όπου αφού το απέσπασε, πήρε μαζί του και την κόρη του Αιήτη, Μήδεια[1]. Η Κολχίδα έχει προταθεί και ως πατρίδα των Αμαζόνων.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 35, τομ. 18. 
  2. Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Ο χρυσός της Κολχίδας». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης