Συζήτηση χρήστη:Μαδαρός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα περιεχόμενα της σελίδας δεν υποστηρίζονται σε άλλες γλώσσες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Σχόλια: νέα ενότητα
→‎Φραγή: νέα ενότητα
Γραμμή 122: Γραμμή 122:


Το σχέδιο είναι αυτό.Παρουσιάζεται λεπτομερώς γιατί κάποιοι το κόβουν και το ράβουν κατά πως τους βολεύει.Τα υπόλοιπα αργότερα.--[[Χρήστης:Μαδαρός|Μαδαρός]] ([[Συζήτηση χρήστη:Μαδαρός|συζήτηση]]) 08:26, 21 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)
Το σχέδιο είναι αυτό.Παρουσιάζεται λεπτομερώς γιατί κάποιοι το κόβουν και το ράβουν κατά πως τους βολεύει.Τα υπόλοιπα αργότερα.--[[Χρήστης:Μαδαρός|Μαδαρός]] ([[Συζήτηση χρήστη:Μαδαρός|συζήτηση]]) 08:26, 21 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)

== Φραγή ==

24ώρη φραγή για παραβίαση Κανόνα τριών επαναφορών, δες εδώ [[https://el.wikipedia.org/wiki/Βικιπαίδεια:Διορθωπόλεμος#Κανόνας_τριών_επαναφορών]]. [[Χρήστης:Legion|Legion / Χωροφύλαξ]] ([[Συζήτηση χρήστη:Legion|συζήτηση]]) 14:20, 22 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)

Έκδοση από την 14:20, 22 Φεβρουαρίου 2018

http://web.archive.org/web/20080225050737/http://www.cyprus-conflict.net/akritas_plan.htm

Το Σχέδιο Ακρίτας

Οι αυξανόμενες εντάσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ώθησαν τον σχηματισμό παραστρατιωτικών ομάδων και στις δύο πλευρές και καθώς η συνταγματική κρίση έφτασε στο προσκήνιο το 1962-63, και οι δύο προετοιμαζόταν για βία. Οι Ελληνοκύπριοι ήταν πιο ένοπλοι και πιο ιδεολογικοί και φαινόταν να χαιρετίζουν την κρίση --- ενδεχομένως, συμπεριλαμβανομένων των Δεκατριών Σημείων του Μακαρίου, τα οποία ορίζει ως πορεία δράσης --- ως πιθανή πρόκληση για τους Τουρκοκύπριους. Μια αναμενόμενη αντίδραση της τουρκοκυπριακής κοινότητας, είτε στη συνταγματική μάχη του Μακαρίου είτε σε κάποιο άλλο περιστατικό, με τη σειρά της θα έθετε σε λειτουργία τα Ελληνοκυπριακά στελέχη. Το σχέδιο για αυτή τη δράση, που αποκαλύφθηκε από ελληνοκυπριακή εφημερίδα μετά το γεγονός, ήταν το λεγόμενο Σχέδιο Ακρίτας, το οποίο αναπαράγεται παρακάτω.

 

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Μακαριωτάτου έχουν σκιαγραφήσει την πορεία που θα ακολουθήσει το εθνικό μας ζήτημα. Όπως τονίσαμε στο παρελθόν, οι εθνικοί αγώνες δεν κρίνονται ούτε επιλύονται καθημερινά ούτε είναι δυνατόν να καθοριστούν χρονικά όρια για την επίτευξη των διαφόρων σταδίων της ανάπτυξής τους. Ο εθνικός μας λόγος πρέπει πάντοτε να εξετάζεται και να κρίνεται υπό το πρίσμα των συνθηκών και των εξελίξεων της στιγμής και τα μέτρα που θα ληφθούν, οι τακτικές και ο χρόνος εφαρμογής κάθε μέτρου πρέπει να καθορίζονται από τις συνθήκες που υπάρχουν εκείνη τη στιγμή, τόσο σε διεθνές όσο και σε εσωτερικό επίπεδο. Η όλη προσπάθεια προσπαθεί και πρέπει αναγκαστικά να περάσει από διάφορα στάδια, επειδή οι παράγοντες που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα είναι πολλοί και ποικίλοι. Ωστόσο, αρκεί να κατανοήσουν όλοι ότι η

τα μέτρα που προβλέπονται σήμερα αποτελούν μόνο το πρώτο βήμα, ένα απλό στάδιο προς τον τελικό και αμετάβλητο εθνικό στόχο, δηλαδή την πλήρη και απεριόριστη άσκηση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού.

Δεδομένου ότι ο σκοπός παραμένει αναλλοίωτος, αυτό που απομένει είναι να εξεταστεί το θέμα της τακτικής. Είναι απαραίτητο να διαιρέσουμε το θέμα της τακτικής κάτω από δύο επικεφαλίδες, δηλαδή: εσωτερικές τακτικές και εξωτερικές, αφού σε κάθε περίπτωση τόσο η παρουσίαση όσο και ο χειρισμός της αιτίας μας θα είναι διαφορετικές.

Α. Εξωτερική τακτική (διεθνής).

Κατά τα πρόσφατα στάδια του εθνικού μας αγώνα, το Κυπριακό προβλήθηκε σε διπλωματικούς κύκλους ως αίτημα για άσκηση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης από τον λαό της Κύπρου. Για την εξασφάλιση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης δημιουργήθηκαν εμπόδια από τις γνωστές συνθήκες, την ύπαρξη μιας τουρκικής μειονότητας, τη διακοινοτική σύγκρουση και τις προσπάθειες να αποδειχθεί ότι η συνύπαρξη και των δύο κοινοτήτων κάτω από μια κυβέρνηση ήταν αδύνατη. Τέλος, για πολλούς διεθνείς κύκλους το πρόβλημα επιλύθηκε από τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης, μια λύση που παρουσιάστηκε ως αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων και συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών.

α) Κατά συνέπεια, ο πρώτος στόχος μας ήταν να καλλιεργήσουμε διεθνώς την εντύπωση ότι το κυπριακό πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί πραγματικά και ότι η λύση απαιτεί αναθεώρηση.

β) Ο πρώτος στόχος μας ήταν να προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε την ελληνική πλειοψηφία και να δημιουργήσουμε την εντύπωση ότι:

(i) Η λύση που δίνεται δεν είναι ούτε ικανοποιητική, ούτε δίκαιη.

(ii) Η συμφωνία που επετεύχθη δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας ελεύθερης και εθελοντικής αποδοχής συμβιβασμού των αντικρουόμενων απόψεων.

(iii) ότι η αναθεώρηση των συμφωνιών αποτελεί αναγκαιότητα για επιβίωση και όχι προσπάθεια των Ελλήνων να αρνούνται την υπογραφή τους ·

 iv) ότι είναι δυνατή η συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων, και

  (v) ότι το ισχυρό στοιχείο στο οποίο πρέπει να βασίζονται τα ξένα κράτη είναι η ελληνική πλειοψηφία και όχι οι Τουρκοκύπριοι.

γ) Όλα τα παραπάνω απαιτούν πολύ δύσκολη προσπάθεια και έχουν επιτευχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι περισσότεροι ξένοι εκπρόσωποι ήταν πεπεισμένοι ότι η λύση που δόθηκε δεν ήταν ούτε δίκαιη ούτε ικανοποιητική, ότι υπογράφηκε υπό πίεση και χωρίς πραγματικές διαπραγματεύσεις και ότι επιβλήθηκε κάτω από διάφορες απειλές. Είναι σημαντικό το επιχείρημα ότι η λύση που επιτεύχθηκε δεν έχει επικυρωθεί από τον λαό, διότι η ηγεσία μας, ενεργώντας με σύνεση, απέφυγε να καλέσει τον λαό να την επικυρώσει με δημοψήφισμα, την οποία ο λαός, στο πνεύμα του 1959, θα είχε κάνει αν κλήθηκε.

Γενικά, έχει διαπιστωθεί ότι η κυβέρνηση της Κύπρου μέχρι σήμερα έχει διεξαχθεί από τους Έλληνες και ότι οι Τούρκοι περιορίστηκαν σε αρνητικό ρόλο.

(iv) Το θέμα της αναθεώρησης είναι μια εσωτερική υπόθεση των Κυπρίων και δεν δίνει το δικαίωμα στρατιωτικής ή άλλης παρέμβασης.

v) Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι λογικές, δίκαιες και διασφαλίζουν τα εύλογα δικαιώματα της μειονότητας.

ε) Σήμερα έχει αποδειχθεί γενικά ότι το διεθνές κλίμα είναι ενάντια σε κάθε είδος καταπίεσης και, πιο συγκεκριμένα, κατά της καταπίεσης των μειονοτήτων. Οι Τούρκοι έχουν ήδη κατορθώσει να πείσουν τη διεθνή άποψη ότι η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα συνιστά προσπάθεια για υποδούλωσή τους. Επιπλέον, εκτιμάται ότι έχουμε καλύτερες πιθανότητες να επιτύχουμε τις προσπάθειές μας να επηρεάσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη προς όφελός μας αν παρουσιάσουμε το αίτημά μας, όπως κάναμε κατά τη διάρκεια του αγώνα, ως ζήτημα άσκησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, παρά ως ζήτηση για ένωση με την Ελλάδα (Έννοια). Ωστόσο, προκειμένου να διασφαλίσουμε την πλήρη και ελεύθερη αυτοδιάθεση, πρέπει να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις διατάξεις του συντάγματος και των συμφωνιών (Συνθήκη Εγγυήσεων, Συνθήκη Συμμαχίας) που εμποδίζουν την ελεύθερη και απεριόριστη έκφραση και εφαρμογή των επιθυμιών του λαού μας και που δημιουργούν κινδύνους εξωτερικής παρέμβασης. Για το λόγο αυτό ο πρώτος στόχος της επίθεσης ήταν η Συνθήκη Εγγύησης, η οποία ήταν η πρώτη που δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζεται πλέον από τους Ελληνοκύπριους.

Όταν αυτό επιτευχθεί, καμία νομική ή ηθική εξουσία δεν μπορεί να μας εμποδίσει να αποφασίσουμε μόνοι μας και ελεύθερα το μέλλον μας και να ασκήσουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης με δημοψήφισμα.

Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι για την επιτυχία του σχεδίου μας απαιτείται μια αλυσίδα ενεργειών, καθένα από τα οποία είναι απαραίτητο, αλλιώς οι μελλοντικές ενέργειες θα παραμείνουν νομικά αδικαιολόγητες και πολιτικά αδύνατες, ενώ παράλληλα θα εκθέσουμε ανθρώπους και τη χώρα σε σοβαρές συνέπειες. Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

α) Τροποποίηση των αρνητικών στοιχείων των συμφωνιών και παράλληλη εγκατάλειψη των Συνθηκών Εγγύησης και Συμμαχίας. Αυτό το βήμα είναι απαραίτητο επειδή η ανάγκη για τροποποιήσεις των αρνητικών πτυχών των Συνθηκών είναι γενικά αποδεκτή σε διεθνές επίπεδο και θεωρείται δικαιολογημένη (μπορούμε ακόμη να δικαιολογήσουμε μονομερή δράση), ενώ παράλληλα η παρέμβαση από το εξωτερικό για να αποφευχθεί η τροποποίησή τους είναι αδικαιολόγητη και ανεφάρμοστη .

β) Ως συνέπεια των ανωτέρω ενεργειών μας, η Συνθήκη Εγγύησης (δικαίωμα μονομερούς παρέμβασης) καθίσταται νομικά και ουσιαστικά ανεφάρμοστη.

γ) Οι κάτοικοι, όταν η Κύπρος δεν δεσμεύεται από τους περιορισμούς των Συνθηκών Εγγύησης και Συμμαχίας σχετικά με την άσκηση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, θα είναι σε θέση να εκφράσει και να υλοποιήσει την επιθυμία της.

δ) Νομική αντιπαράθεση από τις δυνάμεις του κράτους κάθε εσωτερικής ή εξωτερικής παρέμβασης.

Είναι επομένως προφανές ότι εάν ελπίζουμε να έχουμε οποιεσδήποτε πιθανότητες επιτυχίας σε διεθνές επίπεδο στις παραπάνω ενέργειές μας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αποκαλύψουμε ούτε να δηλώσουμε τα διάφορα στάδια του αγώνα πριν ολοκληρωθεί η προηγούμενη. Για παράδειγμα, αν είναι αποδεκτό ότι τα παραπάνω τέσσερα στάδια είναι απαραίτητα, τότε είναι αδιανόητο να μιλάμε για τροποποιήσεις στο στάδιο (α) εάν αποκαλυφθεί το στάδιο (δ). Πώς είναι δυνατόν να επιδιωχθεί η τροποποίηση των αρνητικών πτυχών του συντάγματος υποστηρίζοντας ότι αυτό είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του κράτους εάν αποκαλυφθεί το στάδιο δ);

Τα παραπάνω αφορούν στόχους, στόχους και τακτικές στον διεθνή τομέα. Και τώρα στο εσωτερικό μέτωπο:

Β. Εσωτερικό μέτωπο.

1. Ο μόνος κίνδυνος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανυπέρβλητος είναι η πιθανότητα εξωτερικής παρέμβασης, με βία, όχι τόσο λόγω υλικών ζημιών, ούτε λόγω του ίδιου του κινδύνου (ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, είναι δυνατόν να ασχολούνται εν μέρει ή συνολικά με βία), αλλά κυρίως λόγω των πιθανών πολιτικών συνεπειών. Η παρέμβαση απειλείται ή εφαρμόζεται πριν από το στάδιο (γ), τότε αυτή η παρέμβαση θα ήταν νομικά αμφισβητήσιμη, εάν δεν δικαιολογείται. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλο βάρος τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στα Ηνωμένα Έθνη.

Από την ιστορία πολλών πρόσφατων περιπτώσεων μάθαμε ότι σε καμία περίπτωση παρέμβασης, είτε νόμιμα δικαιολογημένη είτε όχι, είτε τα Ηνωμένα Έθνη είτε οποιαδήποτε άλλη δύναμη κατάφεραν να εκδιώξουν τον εισβολέα χωρίς σοβαρές παραχωρήσεις επιζήμιες για το θύμα. Ακόμα και στην περίπτωση της ισραηλινής επίθεσης εναντίον του Σουέζ, η οποία καταδικάστηκε από σχεδόν όλα τα έθνη και στην οποία απειλήθηκε η σοβιετική παρέμβαση, απέσυρε το Ισραήλ, αλλά έλαβε ως παραχώρηση το λιμάνι του Ελάτ στην Ερυθρά Θάλασσα. Φυσικά, υπάρχουν σοβαρότεροι κίνδυνοι για την Κύπρο.

Εάν, από την άλλη πλευρά, εξετάσουμε και δικαιολογήσουμε τη δράση μας σύμφωνα με το στοιχείο (α) ανωτέρω, αφενός, η παρέμβαση δεν είναι δικαιολογημένη και αφετέρου δεν μπορεί να γίνει πριν από διαβουλεύσεις μεταξύ των εγγυητών Ελλάδας, Τουρκίας και ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ. Σε αυτό το στάδιο διαβουλεύσεων (πριν από την παρέμβαση) χρειαζόμαστε διεθνή υποστήριξη. Θα το διαθέσουμε εάν οι προτεινόμενες τροπολογίες φαίνεται εύλογες και δικαιολογημένες.

Ως εκ τούτου, ο πρώτος στόχος είναι να αποφευχθεί η επέμβαση με την επιλογή των τροπολογιών που θα ζητούσαμε στο πρώτο στάδιο.

Τακτικές: Θα προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τη μονομερή δράση για συνταγματικές τροποποιήσεις αφού εξαιρεθούν οι προσπάθειες για μια κοινή συμφωνία. Στο στάδιο αυτό, οι διατάξεις των παραγράφων (ii) και (in) εφαρμόζονται παράλληλα.

2. Είναι προφανές ότι, για να δικαιολογηθεί η παρέμβαση, πρέπει να υπάρχει σοβαρότερος λόγος και πιο άμεσος κίνδυνος από μια απλή συνταγματική τροποποίηση.

Ένας τέτοιος λόγος θα μπορούσε να είναι η άμεση δήλωση της Enosis πριν από τα στάδια (α) - (γ) ή σοβαρή ενδοκοινοτική βία που θα παρουσιαζόταν ως σφαγές των Τούρκων.

Ο λόγος (α) έχει ήδη εξεταστεί στο πρώτο μέρος και, κατά συνέπεια, παραμένει μόνο να εξεταστεί ο κίνδυνος της ενδοκοινοτικής βίας. Δεδομένου ότι δεν σκοπεύουμε, χωρίς πρόκληση, να επιτεθούμε ή να σκοτώσουμε Τούρκους, παραμένει η πιθανότητα οι Τουρκοκύπριοι, μόλις προχωρήσουμε στη μονομερή τροποποίηση οποιουδήποτε άρθρου του Συντάγματος,

θα αντιδράσουν ενστικτωδώς, δημιουργώντας περιστατικά και συγκρούσεις ή σκηνές, με εντολές, δολοφονίες, αγριότητες ή βομβιστικές επιθέσεις στους Τούρκους, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι Έλληνες έχουν πράγματι επιτεθεί στους Τούρκους, οπότε θα ήταν δικαιολογημένη η παρέμβαση για την προστασία τους.

Τακτική. Οι ενέργειές μας για συνταγματικές τροποποιήσεις θα είναι ανοιχτές και θα είμαστε πάντα έτοιμοι για ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Οι ενέργειές μας δεν θα έχουν προκλητικό ή βίαιο χαρακτήρα.

Σε περίπτωση που συμβούν συγκρούσεις, θα αντιμετωπιστούν κατά τα αρχικά στάδια νόμιμα από τις νομίμως συσταθείσες δυνάμεις ασφαλείας, σύμφωνα με ένα σχέδιο. Όλες οι ενέργειες θα είναι ντυμένες με νομική μορφή.

3. Πριν δημιουργηθεί το δικαίωμα μονομερών τροποποιήσεων του συντάγματος, πρέπει να αποφευχθούν αποφάσεις και ενέργειες που απαιτούν θετικές βιαιοπραγίες, όπως για παράδειγμα η χρήση βίας για την ενοποίηση των χωριστών δήμων. Μια τέτοια απόφαση αναγκάζει την κυβέρνηση να επέμβει με βία για να επιφέρει την ενοποίηση δημοτικών αγαθών, γεγονός που πιθανώς θα αναγκάσει τους Τούρκους να αντιδράσουν βίαια. Αντιθέτως, είναι ευκολότερο για εμάς, χρησιμοποιώντας νόμιμες μεθόδους, να τροποποιήσουμε, για παράδειγμα, την παροχή του λόγου 70-30 στη δημόσια υπηρεσία, όταν οι Τούρκοι θα πρέπει να λάβουν θετική βία, ενώ για εμάς αυτή η διαδικασία δεν θα είναι ενέργεια, αλλά άρνηση δράσης (εφαρμογής).

Το ίδιο ισχύει και για το θέμα των ξεχωριστών πλειοψηφιών όσον αφορά τη φορολογική νομοθεσία.

Τα μέτρα αυτά έχουν ήδη ληφθεί υπόψη και έχει επιλεγεί μια σειρά παρόμοιων μέτρων για την εφαρμογή τους. Μόλις το δικαίωμά μας για μονόπλευρες τροποποιήσεις του συντάγματος καθιερωθεί de facto από τέτοιες ενέργειες, τότε θα είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε χρησιμοποιώντας την κρίση και τη δύναμή μας πιο αποφασιστικά.

4. Είναι όμως αφελές να πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές πράξεις τροποποίησης του Συντάγματος ως ένα πρώτο βήμα του γενικού μας σχεδίου, όπως περιγράφηκε παραπάνω, χωρίς οι Τούρκοι να δελεάζουν να δημιουργήσουν ή να εκδηλώσουν βίαιες συγκρούσεις. Για το λόγο αυτό, η ύπαρξη της οργάνωσής μας είναι μια επιτακτική ανάγκη επειδή:

α) Σε περίπτωση έντονων βίαιων τουρκικών αντιδράσεων, εάν οι αντεπιθέσεις μας δεν είναι άμεσες, διατρέχουμε τον κίνδυνο να εκμηδενίσουμε τον πανικό στους Έλληνες στις πόλεις και έτσι να χάσουμε ουσιαστικούς ζωτικούς τομείς, ενώ, από την άλλη πλευρά, η δύναμή μας μπορεί να φέρει τους Τούρκους στα αισθήματά τους και να περιορίσει τις πράξεις τους σε σποραδικές ασήμαντες πράξεις, και

β) Σε περίπτωση προγραμματισμένης ή σταδιακής τουρκικής επίθεσης, είναι επιτακτική ανάγκη να το ξεπεράσουμε με βία στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα, διότι αν καταφέρουμε να καταλάβουμε την κατάσταση (σε μία ή δύο μέρες) να είναι είτε δικαιολογημένη είτε δυνατή.

γ) Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις, η αποτελεσματική χρήση βίας στην αντιμετώπιση των Τούρκων θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τις επακόλουθες ενέργειές μας για περαιτέρω τροποποιήσεις. Θα μπορούσαν τότε να γίνουν μονόπλευρες τροποποιήσεις χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους της Τουρκίας, διότι τώρα η αντίδρασή τους θα είναι αδύναμη ή σοβαρή βλαπτική για την κοινότητά τους και

δ) Σε περίπτωση που οι συγκρούσεις γίνουν γενικότερες ή γενικές, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στις ενέργειες που περιγράφονται στα (α) έως (β), συμπεριλαμβανομένης της άμεσης δήλωσης της Ενώσεως, διότι τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να περιμένετε ούτε δωμάτιο για διπλωματική δράση.

5. Σε κανένα στάδιο δεν πρέπει να παραμελούμε την ανάγκη να διαφωτίσουμε και να αντιμετωπίσουμε την προπαγάνδα και τις αντιδράσεις εκείνων που δεν μπορούν ή δεν πρέπει να γνωρίζουν τα σχέδιά μας. Έχει αποδειχθεί ότι ο αγώνας μας πρέπει να περάσει από τέσσερα στάδια και ότι δεν πρέπει να αποκαλύπτουμε δημοσίως και σε ακατάλληλους χρόνους τα σχέδιά μας και τις προθέσεις μας. Η πλήρης μυστικότητα είναι κάτι περισσότερο από ένα εθνικό καθήκον.

Είναι ζωτική ανάγκη για επιβίωση και επιτυχία.

Αυτό δεν θα εμποδίσει τους αντιδραστικούς και τους ανεύθυνους δημαγωγούς να απολαύσουν ένα όργιο εκμετάλλευσης πατριωτισμού και προκλήσεων. Το σχέδιο τους παρέχει γόνιμο έδαφος, διότι τους δίνει την ευκαιρία να ισχυριστούν ότι οι προσπάθειες της ηγεσίας περιορίζονται στον στόχο των συνταγματικών τροποποιήσεων και όχι στους καθαρούς εθνικούς στόχους. Το καθήκον μας γίνεται πιο δύσκολο, διότι αναγκαστικά και ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες, ακόμη και οι συνταγματικές τροποποιήσεις πρέπει να γίνουν σταδιακά. Εντούτοις, όλα αυτά δεν πρέπει να μας οδηγήσουν σε ανεύθυνη δημαγωγία ούτε να προσφέρουμε υψηλότερα μέσα στα παίγνια του εθνικισμού. Οι πράξεις μας θα είναι οι πιο αληθινοί υπερασπιστές μας. Εν πάση περιπτώσει, επειδή το παραπάνω καθήκον πρέπει να κάνει ουσιαστική πρόοδο και να αποφέρει αποτελέσματα πολύ πριν από τις επόμενες εκλογές, για προφανείς λόγους, στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να επιδείξουμε αυτοσυγκράτηση και να παραμείνουμε δροσεροί.

Ταυτόχρονα όμως, δεν πρέπει μόνο να διατηρήσουμε την παρούσα ενότητα και πειθαρχία των πατριωτικών δυνάμεων, αλλά να την αυξήσουμε. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την απαραίτητη ενημέρωση των μελών μας και μέσω αυτών του λαού μας.

Πρώτον, πρέπει να ανακαλύψουμε τι αντιπροσωπεύουν οι αντιδραστικοί. Μερικοί από αυτούς είναι οπορτουνιστές και ανεύθυνοι, όπως έδειξε το πρόσφατο παρελθόν τους. Είναι αρνητικοί και άσκοποι αντιδραστικοί που φανατικά αντιτίθενται στην ηγεσία μας, χωρίς όμως να προσφέρουν ταυτόχρονα μια ουσιαστική και πρακτική λύση. Χρειαζόμαστε μια σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση για να προωθήσουμε τα σχέδιά μας μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτοί οι αντίπαλοι είναι λόγιοι και λογοτέχνες, αλλά δεν επιθυμούν να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες πράξεις ή να υποστούν θυσίες. Για παράδειγμα, ακόμα και στο σημερινό στάδιο δεν προσφέρουν τίποτα πιο συγκεκριμένο από την προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη, δηλαδή λέξεις και πάλι χωρίς κόστος για τον εαυτό τους. Επομένως, πρέπει να είναι απομονωμένα.

Παράλληλα, θα ενημερώσουμε τα μέλη μας μόνο ΟΛΑ για τις προθέσεις μας. Η υποεπιτροπή μας πρέπει, σε συγκεντρώσεις των μελών μας, να αναλύσει και να εξηγήσει πλήρως και συνεχώς τα παραπάνω, μέχρι να κατανοήσει πλήρως το κάθε μέλος μας και να είναι σε θέση να ενημερώσει τους άλλους.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΓΡΑΠΤΗ ΕΚΘΕΣΗ. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΠΟΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΚΟΠΙΑ ΣΕ ΕΘΝΗ.

Καμία πράξη δεν μπορεί να βλάψει τον αγώνα μας τόσο ζωτικά και αποφασιστικά όσο η αποκάλυψη του παρόντος εγγράφου ή η δημοσίευσή του από τους αντιπάλους μας. Με εξαίρεση τη διδασκαλία λέξης-στόματος, όλες οι άλλες μας ενέργειες, δηλ. Οι δημοσιεύσεις στον Τύπο, τα ψηφίσματα κ.λπ., πρέπει να είναι πολύ περιορισμένες και δεν πρέπει να γίνεται καμία αναφορά στα παραπάνω. Ομοίως, σε δημόσιες ομιλίες και συγκεντρώσεις, μόνο τα υπεύθυνα πρόσωπα μπορούν να κάνουν, με προσωπική ευθύνη του Leader ή των Αναπληρωτών ηγετών, γενικές παραπομπές στο σχέδιο. Πρέπει επίσης να έχουν εξουσιοδότηση είτε του Leader είτε του Αναπληρωτή Leader ο οποίος πρέπει να εγκρίνει το κείμενο. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΤΥΠΟ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ.

Τακτική. Πλήρης ενημέρωση του λαού μας και του κοινού από στόμα σε στόμα. Δημόσια θα προσπαθήσουμε να είμαστε μετριοπαθείς. Προβολή ή αναφορά στα σχέδιά μας στον Τύπο ή γραπτώς απαγορεύεται αυστηρά. Αξιωματούχοι και άλλα υπεύθυνα πρόσωπα θα συνεχίσουν να ενημερώνουν και να αναδεικνύουν το ηθικό και την επιθυμία για τον αγώνα του λαού μας, αλλά αυτή η ενημέρωση αποκλείει την ενημέρωση των σχεδίων μας από τον Τύπο ή άλλως.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Το έγγραφο αυτό θα καταστραφεί από πυρκαγιά με προσωπική ευθύνη του ηγέτη και του αναπληρωτή ηγέτη παρουσία όλων των μελών του Γενικού Επιτελείου εντός 10 ημερών από την παραλαβή του. Αντίγραφα απαγορεύονται ή απαγορεύονται: τα μέλη του προσωπικού του Γραφείου του Αναπληρωτή Προέδρου μπορούν να έχουν αντίγραφα με προσωπική ευθύνη του Leader, αλλά δεν μπορούν να τα αφαιρέσουν από το Γραφείο του Αναπληρωτή ηγέτη.

Ο ηγέτης ΑΚΡΙΤΑΣ

Σχόλια

Το σχέδιο είναι αυτό.Παρουσιάζεται λεπτομερώς γιατί κάποιοι το κόβουν και το ράβουν κατά πως τους βολεύει.Τα υπόλοιπα αργότερα.--Μαδαρός (συζήτηση) 08:26, 21 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)[απάντηση]

Φραγή

24ώρη φραγή για παραβίαση Κανόνα τριών επαναφορών, δες εδώ [[1]]. Legion / Χωροφύλαξ (συζήτηση) 14:20, 22 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)[απάντηση]