Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Στοιχεία προσώπου
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 14: Γραμμή 14:
}}
}}


[[Κατηγορία:Έλληνες λογοτέχνες]]
[[Κατηγορία:Έλληνες λογοτέχνες|Πετσαλης]]

Έκδοση από την 11:36, 17 Σεπτεμβρίου 2007

Ο Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης (Αθήνα, 1904- 7 Απριλίου 1995) ήταν πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Σπούδασε νομικά, κοινωνιολογία και οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα και στη Γαλλία. Εργάστηκε στο τμήμα μελετών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και δημοσίευσε άρθρα για διάφορα οικονομικά και κοινωνικά θέματα στα περιοδικά της εποχής "Εργασία" και "Πειθαρχία". Στα πλαίσια της επιστημονικής του δουλειάς, ο Πετσάλης εξέδωσε τις μονογραφίες: Συμβολή εις την μελέτην της φιλοσοφίας του Δικαίου, Αι σύγχρονοι τάσεις συγκεντρώσεως της εξουσίας, Η δημοσιονομική αντιμετώπισις του προσφυγικού ζητήματος και Τα παραγωγικά δάνεια. Ως πεζογράφος εμφανίστηκε στα νεοελληνικά γράμματα το 1925, με τη συλλογή διηγημάτων Μερικές εικόνες σε μια κορνίζα. Από το 1933 είχε αρχίσει να εκδίδει την τριλογία του Γερές και αδύναμες γενεές, που επανεκδόθηκε το 1950 με τον τίτλο Μαρία Πάρνη. Τα καλύτερα έργα του, Οι Μαυρόλυκοι και Η καμπάνα της Αγια -.Τριάδας (1948), είναι ιστορικά μυθιστορήματα, που ζωντανεύουν με επική μεγαλοπρέπεια το ξύπνημα του σκλαβωμένου ελληνισμού. Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα: Στη ρίζα του μεγάλου δέντρου (1952) (που εκδόθηκε το 1960 με τον τίτλο Μέγας εσπερινός), Η λύκαινα (1953), Η γυναίκα με τα σπασμένα φτερά (1954), Η σφαγή των μνηστήρων (1955), Χέρια πάνω στον τοίχο (1966). Το 1962 εκδόθηκε το ιστορικό μυθιστόρημά του Ελληνικός Όρθρος, που τιμήθηκε το 1963 με το Α΄ βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας, και στη συνέχεια τα χρονικά: Δεκατρία χρόνια 1909 - 1922 (1964) και Έξαρσις της γλυκείας χώρας Κύπρου (1956), για το οποίο τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Διηγήματος.