Ούγος της Προβηγκίας

Ούγος της Προβηγκίας
Βασιλιάς της Ιταλίας
Περίοδος	9 Ιουλίου 926 – 10 Απριλίου 947
Προκάτοχος	Ροδόλφος Β' της Βουργουνδίας
Διάδοχος	Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας
Γέννηση	880 Αρλ, Γαλλία
Θάνατος	10 Απριλίου 947 (67 ετών) Αρλ, Γαλλία
Σύζυγος	Μαροζία Γκίλα της Προβηγκίας Μπέρθα της Σουηβίας
Επίγονοι	Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας Ουμβέρτος του Σπολέτο
Οίκος	Οίκος των Μποζονιδών
Πατέρας	Θεοβάλδος της Αρλ
Μητέρα	Μπέρτα
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Ούγος της Αρλ ή Ούγος της Προβηγκίας (Hugues d'Arles, 880 – 10 Απριλίου 947) ήταν βασιλιάς της Ιταλίας από το 926 έως τον θάνατό του το 947. Προερχόταν από τον Οίκο των Μποζονιδών και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Θεοβάλδου της Αρλ και της Μπέρτας θυγατέρας του Λοθαρίου Β΄ της Λοθαριγγίας. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με το Βυζάντιο. Είχε πολλές επιτυχίες με τους εξωτερικούς εχθρούς του, αλλά οι πολιτικές του δημιούργησαν πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που αποδυνάμωσαν τις εξουσίες του ως τον θάνατο του.

Δούκας της Προβηγκίας

Κληρονομώντας τις κομητείες της Αρλ και της Βιέννης, έγινε ένας από τους ισχυρότερους ευγενείς του βασιλείου της Προβηγκίας. Όταν ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Τυφλός που ήταν βασιλιάς της Προβηγκίας τυφλώθηκε και εξορίστηκε (905), ο Ούγος της Αρλ έγινε αντιβασιλιάς και πήρε τον τίτλο του δούκα της Προβηγκίας (911). Μετακίνησε την πρωτεύουσα του στην Αρλ και παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Λουδοβίκου Γκίλλα της Προβηγκίας, κόρη του Μπόσο της Προβηγκίας και χήρα του Ροδόλφου Α΄ της Βουργουνδίας. Σε άγνωστη στιγμή στρατός από την Προβηγκία υπό την ηγεσία του Ούγου και του αδελφού του Μπόσο επιτέθηκε στην Λομβαρδία με την υποστήριξη της μητέρας του Ούγου, επίθεση έγινε σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο την περίοδο 923 - 924 αλλά ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας την χρονολογεί νωρίτερα την περίοδο 917 - 920. Το 922 ευγενείς εξεγέρθηκαν κατά του αυτοκράτορα Βερεγκάριου, ορίζοντας τον Ροδόλφο Β΄ της Βουργουνδίας βασιλιά της Ιταλίας. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε τερματίστηκε με την δολοφονία του Βερεγκάριου (924).

Βασιλιάς της Ιταλίας

Οι υποστηριχτές του Βερεγκάριου όρισαν βασιλιά της Ιταλίας τον Ούγο (925) ενώ ο Ροδόλφος εξορίστηκε (926). Ο Ούγος διέσχισε τις Άλπεις για να στεφθεί βασιλιάς, την ίδια ώρα ο Λουδοβίκος της Προβηγκίας έδινε την κομητεία της Βιέννης στον γιο του Κάρολο – Κωνσταντίνο. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου στις 5 Ιουνίου 928 ο Ούγος κατέλαβε την Προβηγκία, εφάρμοσε σωστή κεντρική διοίκηση αντιμετωπίζοντας επιτυχώς τις επιδρομές των Μαγυάρων. Ο Ούγος παραχώρησε στον γιο του Ερβέρτου Β΄ των Βερμαντουά Όντο την Βιέννη στην θέση του Καρόλου – Κωνσταντίνου. Βρισκόταν ακόμα σε σύγκρουση με τον Ροδόλφο της Βουργουνδίας, ελπίζοντας να έχει την υποστήριξη του Γάλλου μονάρχη Ροδόλφου. Ο Ροδόλφος της Γαλλίας κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βιέννης και της Λυών, παραχώρησε στον Βιέννη ξανά στον Κάρολο - Κωνσταντίνο σαν αποζημίωση (931). Ο Ούγος επέστρεψε στην Ιταλία, επικεντρώθηκε στις προσπάθειες να πάρει το αυτοκρατορικό στέμμα και να το διατηρήσει για τον εαυτό του και τους απογόνους του. Κατάφερε μετά από πίεση να πείσει τους ευγενείς να αναγνωρίσουν σαν διάδοχο του τον γιο του Λοθάριο ο οποίος στέφθηκε μαζί του τον Απρίλιο του 931.

Αποτυχία να πραγματοποιήσει δεύτερο γάμο

Την ίδια χρονιά κατηγόρησε τον ετεροθαλή αδελφό του Λαμβέρτο της Τοσκάνης για προδοσία και τον εξόρισε, ο πραγματικός λόγος εξορίας ήταν ότι ο Λαμβέρτος του στάθηκε εμπόδιο στην πραγματοποίηση του δεύτερου γάμου του. Το 936 ο Ούγος αντικατέστησε τον Μπόσο της Τοσκάνης με τον γιο του Ουμβέρτο. Οι προσπάθειες του Ούγου να επεκτείνει τις συμμαχίες του με έναν δεύτερο γάμο απέτυχαν. Η νύφη Μαροζία ήταν χήρα δύο φορές του Αλβέριχου Α΄ του Σπολέτο και του Ούγου, ετεροθαλούς αδελφού του Γκυ της Τοσκάνης κάτι αντίθετο με τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Γι' αυτό, αφαίρεσε την Τοσκάνη από τους απογόνους του δεύτερου γάμου της μητέρας του παραδίδοντας την στον πατρικό του συγγενή Μπόσο. Αυτό έκανε τον Αλβέριχο Β΄ γιο της Μαροζίας από τον πρώτο της γάμο, να κάνει πραξικόπημα κατά του Ούγου. Η Μαροζία φυλακίστηκε και πέθανε φυλακισμένη λίγο αργότερα.

Ανατροπή

Για να επεκτείνει την εξουσία του στο Μιλάνο τοποθέτησε αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου τον νόθο γιο του Θεοβάλδο στην θέση του Αρδέριχου. Συνέχισε την άμυνα του κράτους του εναντίον των Μαγυάρων και των Ανδαλουσιανών πειρατών, έκανε συμφωνία με τον Ροδόλφο (933) με την οποία εγκατέλειψε τα δικαιώματα του στην Ιταλία παραμένοντας στην Προβηγκία (933). Διατήρησε φιλικές σχέσεις με το Βυζάντιο, το 942 έδωσε στον Αλβέριχο μια από τις κόρες του σαν σύζυγο. Ο Ούγος συνέχιζε την τακτική να παραχωρεί περιοχές και αξιώματα σε ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του, κάτι που έφερε την αντίδραση της αριστοκρατίας, ο Βερεγγάριος Β΄ της Ιταλίας επαναστάτησε και εξορίστηκε (941). Το (945) επέστρεψε ο Βερεγκάριος από την εξορία του στην Γερμανία νίκησε σε μάχη τον Ούγο και τον εκθρόνισε, κατέφυγε στην Προβηγκία αλλά εξακολουθούσε να διατηρεί τον βασιλικό τίτλο.

Κληρονόμοι

Με τέσσερις συζύγους και τέσσερις αυλικές άφησε οκτώ παιδιά. Μερικά από αυτά ήταν ο Ουμβέρτος, που πήρε την Τοσκάνη, η Μπέρθα που παντρεύτηκε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ρωμανό Β΄, πήρε το όνομα Ευδοκία και κληρονόμησε τα εδάφη του πατέρα της στην Προβηγκία κ.ά. Με την Γερμανίδα Άλδα γιος και διάδοχος του ήταν ο Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας.

Πηγές

• Bouchard, Constance Brittain (1999). "Burgundy and Provence, 879–1032". In Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond. The New Cambridge Medieval *History, c.900-c.1024. Volume 3. Cambridge University Press.
• Keller, Hagen (1971). "Bosone di Toscana". Dizionario Biografico degli Italiani. 13. Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
• Llewellyn, Peter (1971). Rome in the Dark Ages. Constable.
• McKitterick, Rosamond (1983). The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 751–987. London: Longman.
• Previté-Orton, C. W. (1917). "Italy and Provence, 900–950". The English Historical Review. 32 (127): 335–347.
• Riché, Pierre (1993). The Carolingians: a family who forged Europe. University of Pennsylvania Press.