Ο μύθος των διωγμών (βιβλίο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πρωτότυπη έρευνα|πρωτότυπη έρευνα από τον συντάκτη της αγγλικής (πλήθος πρωτογενών πηγών), πρωτότυπη μετάφραση του τίτλου στα ελληνικά}}
{{πρωτότυπη έρευνα|πρωτότυπη έρευνα από τον συντάκτη της αγγλικής (πλήθος παραπομπών στο ίδιο το βιβλίο), πρωτότυπη μετάφραση του τίτλου στα ελληνικά}}
{{Επιμέλεια|Ορθογραφικά λάθη/τονισμός}}
{{Επιμέλεια|Ορθογραφικά λάθη/τονισμός}}
{{Βιβλίο
{{Βιβλίο

Έκδοση από την 16:59, 17 Δεκεμβρίου 2017

Ο μύθος των διώξεων
ΣυγγραφέαςΚάντιτα Μος (Candida Moss)
ΤίτλοςThe Myth of Persecution: How Early Christians Invented a Story of Martyrdom)
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης2013
Μορφήακαδημαϊκό, ιστορικό, θρησκευτικό
Πρώτη έκδοσηHarperCollins


Ο μύθος των Διώξεων: Πως οι πρωϊμοι Χριστιανοί επινόησαν τις Ιστορίες Μαρτυρίου ( αγγλικά: The Myth of Persecution: How Early Christians Invented a Story of Martyrdom) είναι ενα βιβλίο της Καντιντα Μος το 2013, ή οποία είναι καθηγήτρια Καινής Διαθήκης και της Ιστορίας της πρώϊμης Χριστιανοσύνης στο πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ. Η θέση της Μος ειναι:

  1. Η παραδοσιακή ιδέα της "περιόδου των Διώξεων" οταν οι Χριστιανοι υπόφεραν απο τις Ρωμαϊκες αρχές και ζούσαν υπό τον φοβο μην ριχτούν στα λιοντάρια, είναι φανταστική ιστορία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
  2. Δεν υπήρχε ποτέ στοχευμένη δίωξη των χριστιανών από τις αυτοκρατορικές ρωμαϊκες αρχες.
  3. Επίσημη διωξη Χριστιανών η οποία εκδόηκε από Ρωμαίο Αυτοκράτορα, κράτησε το πολύ για 12 χρόνια στα πρώτα 300 χρόνια της εκκλησίας
  4. Οι περισσότερες ιστορίες ξεχωριστών μαρτύρων, είναι φανταστικές χωρίς ίχνος πραγματικότητας.
  5. Ακόμα και οι παλιότερες και πιο ιστορικά ακριβείς ιστορίες μαρτύρων και των όσων υπέφεραν, έχουν αλλάξει και επαναγραφτεί από πιο πρόσφατους συγγραφείς, έτσι είναι αδίνατο να ξέρουμε τι έκαναν, σκεφτόντουσαν ή είπαν οι μάρτυρες.

Περιεχόμενο

Διώξεις και Μαρτύρια πριν τον Χριστιανισμό

Το βιβλίο ξεκινά εξηγόντας την ετυμολογία της ελληνικής λέξης "μάρτυρας" και πως ξεκινησε να χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς δείχνοντας οτι ήταν η απόδειξη για τον Χριστό με την ζωή τους.[1]:26–27 Συμφωνα με την Μος, η χριστιανική παράδοση ισχυρίρζεται πως δεν υπήρχαν μάρτυρες πριν την Χριστιανοσύνη, ωστόσο, η Μος δίνει παραδείγματα μαρτύρων που έζησαν πριν τον Ιησου (Εβραίοι, Έλληνες, Ρωμαίοι), απλά δεν τους αποκαλούσαν με το συγκεκριμένο όρο.[1]:52 Σχολιάζαοντας τον θάνατο του Σωκράτη, και του ηλικιωμένου ραββίνου Ελεαζάρ, η Μος ισχυρίζεται πως επηρρέασαν αρκετά τις ιστορίες των Χριστιανών περι μαρτυρίου, στον βαθμό που "οι Χριτιανοί υοθέτησαν τις ιδέες περί μαρτυρίου, ακόμη και τις ίδιες τις ιστορίες από εβραίους και παγανιστές συγγραφείς."[1]:80

Ιστορικότητα

Η κεντρική θέση της καθηγήτριας στο βιβλίο είναι οτι οι ιστορίες διώξεων και μαρτυρίου δεν ειναι αξιόπιστες. Η Μος χαρακτηρίζει τις μεγαλύτερες πηγές οπως τα Πρακτικά ή Πράξεις Μαρτύρων (λατινικά Acta Martyrum) ως περίτεχνα, στολισμένα, διασκεδαστικά και μακρυά από την αλήθεια..[1]:87 Η Μος βρίσκει ομοιότητες μεταξυ των των ιστοριών μαρτυρίου και της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και δραματουργίας. .[1]:77–78 Στο βιβλίο της, η ακαδημαϊκός, εξετάζει τα αρχαιότερα και πιο κοινώς αποδεκτ΄΄α για την ακρίβεια τους παραδείγματα: Το μαρτύριο του Πολύκαρπου, τις πράξεις του Πτολεμαίου και του Λουκιου[Σημ 1], την ιστορία της δίκης και τον θάνατο του μάρτυρα Ιουστίνου και των συντρόφων του, τις πράξεις των Σκυλατιανών Μαρτύρων, την ιστορία της φιλικήτας και της perpetua[Σημ 2] και της Δίωξης στην Λυών που περιλάμβανε τον επίσκοπο Ποθινό (Pothinus), τον Βλαντινα (Blandina) και πολλούς άλλους. H Μος ισχυρίζεται πως δεν μπορούμε να βασιστούμε στις πρωτογενείς αυτές ιστορικές πηγές ως ακριβείς ιστορικές αναφορές γιατί έχουν χαλκευτεί από μεταγενέστερες γενιές Χριστιανών.

Εξέταση των πρωτογενών πηγων

Στην εξέταση του μαρτυρικού θανάτου του Πολυκάρπου, η Μος ισχυρίζεται ορι συμπεριλαμβάνει πολλες " σπάνιες συμπτώσεις, σχεδόν αδύνατες καταστάσεις και παρανομίες". Παρόλο που δεν αρνείται οτι ο Πολύκαρπος υπέφερε μαρτυρηκο θάνατο, παρατηρεί οτι "ειναι αδύνατο για μας να φανταστούμε πως το Μαρτύριο του Πολυκάρπου ειναι μια ιστορική πηγή των γεγονότων όπως πράγματι έγιναν."[1]:100

Η Μος εξετάζει τα βασανιστήρια και τους θανάτους των Άγιων Ποθινών, Βλαντιβα και άλλων στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου της Καισαρείας. Αν και τα γεγονότα συνέβησαν το 177 μΧ, η συγγραφέας σημειώνει οτι οι πηγές γράφτηκαν 200 χρόνια μετά τα γεγονότα. .[1]:112 Στο επόμενο κεφάλαιο, η καθηγήτρια σημειώνει τα διάφορα σφάλματα μεταξυ των πιο πηγών και τις επαρχείες της Αυτοκρατορίας. .[1]:113 Η Μος σχολιάζει οτι πολλοί θεολογικοί όροι δεν χρησιμοποιύνταν μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα. Η Μος σχολιάζει πως στο γράμμα ξεκινα λέγοντας οτι τα γεγονότα ειναι αξια αιώνιας ανάμνησης, και παρατηρεί οτι η ίδια φράση χρησιμοποιήθηκε απο τον ευσέβιο τόσο στην Ιστορία της Εκκλησίας, οσο και στο έργο του Μάρτυρες της Παλαιστινης.[1]:113 Σύμφωνα με την Μος, αυτό δειχνει οτι το γράμμα επεξεργάστηκε από τον Ευσέβιο και αρα ειναι αδύνατο να ξέρουμε ποιο κομμάτι είναι πράγματι ιστορικό και ποιο προστέθηκε από τον Ευσέβιο και θεολογικούς λόγους.[1]:114

Διάρκεια

Συμφωνα με την καθηγήτρια Μος, οι επαρχείες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ειχαν μεγάλη αυτονομία και δυναμη να κάνουν οτι θεωρούσαν πως ηταν απαραίτητο. Σύμφωνα με την Μος, υπήρχαν τοπικά και σποραδικά επεισόδια διωξης και βίας κατά των Χριστιανών, αλλά για τον περισσότερο καιρό των πρώτων 300 χρόνων, οι Χριστιανοί μπορουσαν να ζήσουν ειρηνικά, χωρίς φοβο από διώξεις, να εξασκούν την πίστη τους και να έχουν κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη. "Μιλάμε για λιγότερα απο 10 χρόνια των πρώτων 300 χρόνων της Χριστιανικής Ιστορίας οι Χριστιανοί ήταν αντιμέτωποι με εκτελέσεις εξ αιτίας Αυτοκρατορικών ενεργειών."[1]:129 Σύμφωνα με την Καθολική Εγκυκλοπαίδια του 1913, απο τα 249 χρόνια μετά την πρώτη δίωξη του Νέρωνα (το 64μΧ) εως το 313μΧ, οταν ο Κωνσταντίνος καθιέρωσε την ανεξιθρησκεία, υπολογίζεται οτι οι Χριστιανοί υπέφεραν απο διώξεις τα 129 χρόνια και είχαν ενα βαθμό ανοχής για 120 χρόνια.[2]

Λόγοι για Διώξεις

Η Μος θεωρεί πως οι Ρωμαίοι ερμήνευαν την αρνηση να πραγματοποιήσουν θησείες προς την εικόνα του Αυτοκράτορα, ως σημάδι πιθανής προδοσίας. Δεν τους ένοιαζε το θρησκευτικό δόγμα, αλλά μια πολιτική επανάσταση.[1]:174

Επιβραβεύεσεις για Μάρτυρες

Η Μος περιγράφει πως η Εκκλησιαστική Διδαχή οτι μετά τον θάνατο, ολοι θα περιμένουν την ημέρα της κρίσης εκτός απο τους μάρτυρες οι οποίοι θα κερδίσουν μαρτυρικό θρόνο και θα πάνε κατευθείαν στον παράδεισο.[1]:209 Για αυτό τον λόγο, ορισμένοι Χριστιανοί επιδίωκαν να μαρτηρίσουν σε μια αυτοκτονική αναζήτηση ενός μαρτυρικού θρόνου.[1]:212

Συμπεράσματα

Η γνώμη της Μος είναι ότι υπάρχουν συνέπειες απο την προώθηση του μύθου των διώξεων σήμερα. Αν και παραδέχεχεται οτι υπήρχαν γνήσιες ιστορίες μαρτυρίου, και κρατικής δίωξης των Χριστιανών, η καθηγήτρια ισχυρίζεται πως η ιδέα της διωκώμενες εκκλησίας ειναι υπερβολική, ιδίως η ιστορια που αφηγείται ο Ευσέβιος.[1]:217–233 Η συγγραφέας καταλήει οτι η ιδέα πως οι Χριστιανοι καταδιώκονταν απο τις δυνάεις τους κακού, έχει οδηγήσει στην επιθετική νοοτροπία των Χριστιανών της σημερινής εποχής. Αυτό γίνεται φανερό, σύμφωνα με την Μος, απο τις δημόσιες συζητήσεις γύρω απο το θέμα των εκτρώσεων και του γάμου μεταξύ ανθρώπων ιδίου φύλου.[1]:249–256

Υποδοχή

Η Λάουρα Μιλλερ γράφοντας την αναφορά της στο στο Salon, για το βιβλιο Τhe Myth of Persecution αναφέρει "Η Μος δεν μπορεί να θεωρηθεί ευγλωτη συγγραφέας, όμως εξετάζει το πλήρως το θέμα, ψάχνει για ξεκάθαρες απαντήσεις και γνησιες απαντήσεις, υποκινούμενη από την επίδραση του μυθου των διώξεων στις Δυτικές κοινωνίες"[3]

Στο The National Catholic Reporter, ο Μαουριν Ντάλι (Maureen Daly) γράφει: "Από τις πρώτες σελιδες του βιβλίου κατανοησα οτι ήμουν στην μέση ενός καυτού θέματος. Η Μος, καθηγήτρια της ιστορίας της πρώιμης εκκλησίας και των μαρτύρων, καταλήγει οτι οι Διώξεις ήταν σπάνιες και λίγες. Γιατί αυτό είναι σημαντικό; Ο μύθος οτι οι Χριστιανοι πέρασαν Διώξεις, δεν ειναι μόνο ανακριβής, αλλά συνέβαλε σημαντικά στην βια και συνεχίζει να υποστηρίζει την θεωρία πως είμαστε υπό επίθεση από συνανθρώπους μας".[4]

Στο Κρκους Ριβιου (Kirkus Review) γράφεται "ο μύθος των διώξεων και η αναμονή επιβράβευσης στον παράδεισο ήταν αποτελεσματική στην οργάνωση μιας αρχικής χριστιανικής ταυτότητας, η οποία συμπερίλάμβανε την νοοτροπία οτι βρισκόταν υπό επίθεση και δικαιολογούσε την βίαιη αντίδραση. Παρόλο που οι ιδέες και τα επιχειρήματα της Μος δεν ειναι πρωτογνωρα ή πρωτάκουστα, είναι αρκετά ενδιαφέρονταν και σίγουρα χρειάζεται επιπλέον έρευνα στο θέμα."[5]

Θρησκευτικοί κύκλοι δεν υποδέχτηκαν τόσο θερμά το βιβλίο της Μος. Σύμφωνα με τον τον Ρ. Ρογιαλ[Σημ 3], σύμφωνα με τον οποίο "η δίωξη ποτέ δεν ανακοινώνει ότι είναι δίωξη".[6]ενω συνεχίζει πως ο ότι στόχος της είναι να διώκει τους σύγχρονους Χριστιανους.[7] Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ινστιτούτου Θρησκείας και Δημόσιας Ζωής των ΗΠΑ, απο τον Εφραίμ Ράντνερ, οι σύγχρονες διώξεις κατά Χριστιανών διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της Μος, και το βιβλίο της είναι μια αναπροσαρμογή των απόψεων του Έντουαρντ Γκίμπον (1737 – 1794) υπό την επιρροή του "πολιτικού τουίτερ".[8]

Σημειώσεις

  1. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Πτολεμαίος (πέθανε το 165 μΧ) έπεισε μια παντρεμένη γυναίκα να εξασκεί την αγαμία. Ο άντρας της, τον κατηγόρησε αργότερα οτι είχε ερωτική σχέση μαζι της, οπόταν καταδικάστηκε σε θανατο. Ο Λούκιος υπερασπίστηκε τον πτολεμαίο λέγοντας πως δεν αποδειχτηκε η ενοχή του, οπόταν εκτελέστηκε και αυτός.
  2. απαιτείται μετάφραση
  3. Ο Ρομπερτ Ρογιαλ ειναι καθολικός, συγγραφέας και προεδρος του ιδρύματος "Πίστη και Λογική" με έδρα την Ουάσιγκτον.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα The Myth of Persecution (έκδοση 806412357) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).