Θεοχάρης Ολύμπιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Θεοχάρης Ολύμπιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεως	Θεοχάρης Κεφαλάς
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία; Ελλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; στρατιωτικός; επαναστάτης
Οικογένεια
Οικογένεια	Κεφαλάδες
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Ελληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πληρεξούσιος; στρατηγός
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:32, 1 Οκτωβρίου 2017

Ο Θεοχάρης Ολύμπιος Κεφαλάς, υπήρξε Έλληνας προεστός της Θεσσαλίας . Υπέγραφε ως «Μπαρώνος Κεφαλάς ο Ολύμπιος» ή «Barone Kephalas von Olympie». Έπειτα έγινε γνωστός με το επώνυμο φυτιλής,διότι προμήθευε τους αγωνιστές με πυρομαχκά (φυτίλια) .Κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, πήρε μέρος στην Συνέλευση των Σαλώνων, υπήρξε μέλος της Α' Εθνοσυνέλευσης και ιδρυτής της Γερμανικής Λεγεώνας.

Βιογραφία

Καταγόταν από το γνωστό αρχοντικό οίκο των Κεφαλάδων, παλαιοβυζαντινής καταγωγής, με διακεκριμένους κλάδους τόσο στη Θεσσαλία όσο και στην Κεφαλονιά. O Ιωάννης Τυπάλδος Λασκαράτος στην σχετική του έρευνα σε επιστημονικό δελτίο της Γενεαλογικής & Εραλδικής Εταιρείας το 1976 αναφέρει : "Θεσσαλία: Εκ του κλάδου τούτου, ως αναφέρει ο Τσιστέλης, κατά την παράδοσιν, πρόερχεται εξ Ηπείρου, διεκρίθη ο βαρώνος Θεοχάρης Κεφαλάς, ο οποίος έλαβε μέρος εις την Ελληνικήν επανάστασιν, κατά τα έτη 1821-22. Ούτος απεστάλη εις την Ευρώπην, προ εξεύρεσιν δανείου δι' εγγράφου της 23ης Νοεμβρίου 1821, του Αρείου Πάγου, το οποίον τον αναφέρει ως βαρώνον Θεοχάρην Κεφαλάν Ολύμπιον, Πολεμικόν Αξιωματικόν".^[1] Κατά την ιδρυτική συνέλευση του Αρείου Πάγου στα Σάλωνα υπήρξε εκπρόσωπος της Θεσσαλίας, Αγράφων και Κοκόση κατ' επιτροπίαν του Κωνσταντίνου Σακελίων^[2].

Με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα και την αυξημένη ανάγκη συγκέντρωσης χρημάτων για τη στήριξη του, στάλθηκε το 1822 μαζί με τον Πολυχρόνη Δροσινό από τον Άρειο Πάγο^[3] στην Ευρώπη για την εύρεση πόρων όπου πραγματοποίησε την επιτυχή σύναψη δύο δανείων (από τα πρώτα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους) με τις τράπεζες της Ζυρίχης και της Μασσαλίας.

Με τα χρήματα αυτά δημιούργησε μια Γερμανική Λεγεώνα αποτελούμενη από εξακόσιους οπλίτες που στάλθηκαν στην Ύδρα αλλά ελάχιστα βοήθησε στον Αγώνα. Ο Αθανάσιος Ψαλίδας αναφέρει σε γράμμα του στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στις 12 Φεβρουαρίου του 1823 χαρακτηριστικά : "Ήκουσα, ότι ήλθεν αυτού από την Γερμανίαν ένας παλαιός μαθητής μου Θεοχάρης Κεφάλας Μπαρώνος με τακτικόν στράτευμα, του οποίου άγαπουσα να εστέλνονταν ασφαλώς ή έγκλειστος, εις την οποίαν τον ειδοποιώ, ότι ζώ, και ότι είμαι εις Κερκύραν, και ας μου αποκριθεί."^[4]

Η ιδέα για την ίδρυση του εν λόγω σώματος ήταν του καθηγητή της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και φιλέλληνα, Φρήντριχ Τηρς. Στις αρχές του καλοκαιριού του 1821 ξεκίνησαν οι προσπάθειες για την υλοποίηση της συγκεκριμένης ιδέας όμως πολύ σύντομα, τον Ιούλιο του 1821, έγινε γνωστό στις αυστριακές αρχές το σχέδιο δημιουργίας της Λεγεώνας με αποτέλεσμα να σταματήσει για λίγο κάθε σχετική ενέργεια. Ο Τηρς όμως επέμενε στην υλοποίηση του σχεδίου του και τελικά ήρθε σε επαφή με τον Θεσσαλό προεστό και βαρώνο Κεφαλά, που βρισκόταν στην Τεργέστη, και ο οποίος το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήρθε στην Ελλάδα για να υποβάλλει στις ελληνικές αρχές το σχέδιο του Τηρς. Ο Κεφαλάς έφτασε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 1821, εκλέχτηκε μέλος του Αρείου Πάγου (που τότε ήταν η ανώτατη αρχή της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας) και υπέβαλε το σχέδιο του Τηρς για έκριση στο σώμα, που το επικύρωσε στις 23 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Το κείμενο προέβλεπε ότι η Λεγεώνα, που θα συγκροτούταν στη Γερμανία, θα είχε δικούς της αξιωματικούς, θα υπαγόταν όμως στον «των Πανελλήνων αρχιστράτηγον» και θα μετείχε στις μάχες μαζί με τις ελληνικές δυνάμεις. Βάση της θα ήταν ο Βόλος. Παράλληλα θα εκπαίδευε τους Έλληνες στην ευρωπαϊκή πολεμική τακτική. Αναγνωριζόταν επίσης η υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης να καταβάλλει τους μισθούς των λεγεωνάριων και τις συντάξεις μετά το τέλος της επανάστασης καθώς και να τους παραχωρήσει γαίες. Επίσης η ελληνική κυβέρνηση υποσχέθηκε να πολιτογραφήσει Έλληνες όσους από τους εθελοντές θα το ζητούσαν.Ο Κεφαλάς αναχώρησε για τη Γερμανία ως εντεταλμένος της Α' Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου, μαζί με τον Πολυχρόνη Δροσινό (και οι δύο ήταν μέλη της Συνέλευσης) για την εξασφάλιση οικονομικής βοήθειας που ήταν αναγκαία για τον Αγώνα. Στη Ζυρίχη βρισκόταν επίσης και ο Μιχαήλ Σχινάς, διπλωματικός απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης. Στις 23 Ιουλίου του 1822 άρχισαν διαπραγματεύσεις με τη Φιλελληνική Επιτροπή της Ζυρίχης για τη συνομολόγηση δανείου 150.000 φλωρινίων για λογαριασμό της Ελλάδας παρουσιάζοντας παράλληλα το επικυρωμένο από τον Άρειο Πάγο έγγραφο του Τηρς για τη δημιουργία και την λειτουργία της Γερμανικής Λεγεώνας. Τελικά, και ύστερα από μακρές διαπραγματεύσεις, στις 14 Ιανουαρίου του 1823 υπογράφηκε επίσημο συμφωνητικό που ρύθμιζε τα σχετικά με την κάθοδο της Γερμανικής Λεγεώνας στην Ελλάδα. Το συμφωνητικό αυτό προέβλεπε ότι η αμοιβή των μελών της Λεγεώνας και η εξόφληση του δανείου των 150.000 φλωρινίων, θα αποτελούσε εθνικό χρέος καθώς και ότι η Λεγεώνα θα υπαγόταν στην κεντρική ελληνική κυβέρνηση. Στο μεταξύ οι άνδρες της Λεγεώνας (115 Γερμανοί και Ελβετοί υπό την ηγεσία του Κεφαλά) είχαν αναχωρήσει για την Μασσαλία στα τέλη του Οκτωβρίου του 1822 από όπου στις 10 Νοεμβρίου του 1822 αναχώρησαν για την Ελλάδα, όπου και έφτασαν στις 6 Δεκεμβρίου. Τα ζητήματα που αφορούσαν τη Γερμανική Λεγεώνα ρυθμίστηκαν οριστικά με τον νόμο 20 της 14ης Ιανουαρίου του 1823 «περί Γερμανικής Λεγεώνας» που προέβλεπε ότι θα αποτελούνταν από 600 άνδρες και ο οργανισμός της θα ρυθμιζόταν με τροποποίηση της σύμβασης που είχε υπογραφεί στη Ζυρίχη.Η Γερμανική Λεγεώνα ελάχιστα βοήθησε στον Αγώνα καθώς γρήγορα φάνηκε ότι οι άνδρες της δεν μπορούσαν να ζήσουν υπο τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι επαναστάτες και πολλοί λεγεωνάριοι, μεταξύ των οποίων και ο Κεφαλάς, πέθαναν από επιδημία τύφου που είχε ξεσπάσει. Σύντομα πολλοί άρχισαν να επιστρέφουν στις χώρες ενώ ορισμένοι που δεν έφυγαν εντάχθηκαν στο σώμα του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι.^[5]

Στην έκδοση «Πως είδαν οι Ξένοι την Ελλάδα του 1821» αναγράφεται ότι από το 1822, ήδη είχε ξεκινήσει διεθνής αναζήτηση για το ποιος ηγέτης είναι καταλληλότερος για να αναλάβει τον ελληνικό θρόνο όταν η χώρα απελευθερώνονταν από τον οθωμανικό ζυγό. Ανάμεσα στις διάφορες προτάσεις αναφέρεται και ένα υπόμνημα του καπετάν Κεφάλα προς τον Άγγλο υπουργό Εξωτερικών Κάστελρινγκ υπέρ του πρίγκιπα Μιχαήλ της Μπραγκάντσα. Όμως, το ενδεχόμενο να διαβίβασε υπόμνημα ο τότε χιλίαρχος Παναγιώτης Κεφάλας προς τον υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας είναι σχεδόν απίθανο. Πολύ πιθανότερο, την πρωτοβουλία αυτή να πήρε ο Θεσσαλός προεστός, ο οποίος αλληλογραφούσε τακτικά με ευρωπαίους αξιωματούχους και ο οποίος μεσολάβησε για την σύναψη των πρώτων δανείων που έλαβε η ελληνική επαναστατική κυβέρνηση^[6].

Λίγο πριν το θάνατο του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του στρατηγού. Επίσης στα αρχεία της Μεγάλης Τεκτονικής Στοάς της Ελλάδας απαντάται το όνομα του, αλλά δε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν πρόκειται για τον ίδιο ή για τον υιό του Θεοχάρη^[7]. Σε αρχεία της εποχής αναφέρεται ήδη ως μακαρίτης το 1824, όπου πρέπει να τοποθετηθεί και ο θάνατός του.

Παραπομπές

↑ Κοκκίνου, Δ. (1965). Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, τομ Ε', τευχ.1, σελ.131 & τευχ.2, σσ.311 & 374. Πρβλ. Ακαδημίας Αθηνών.
↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος», Ανδρέου Ζ. Μαμούκα, Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 84-85 (από τα Πρακτικά της Συνέλευση των Σαλώνων, 17 Νοεμβρίου 1821 του Οργανισμού της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας).
↑ «Τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας».
↑ Ψαλίδας, Αθανάσιος (12 Φεβρουαρίου του 1823). «Η κατάσταση στην Ήπειρο πριν 200 χρόνια». «Ηπειρωτικής Εστίας» 1952. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.32.
↑ «ΑΡΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ 9Ος Σελίδες 238-239, 1823,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΣ».
↑ «Διακεκριμένοι Έλληνες Τέκτονες». Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.

Βιβλιογραφία

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς, 1963, Αθήνα, Τόμος Η΄, σελ. 449
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.32
Ιωάννη Τυπάλδου-Λασκαράτου: "Οικογένειαι Κεφαλά εις την Ελλάδα - Ιστορικά & Εραλδικά στοιχεία," σελ.446
Grandes Familles de Grece-Dictionaire historique et Genealogique, Paris

[1] Κοκκίνου, Δ. (1965). Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, τομ Ε', τευχ.1, σελ.131 & τευχ.2, σσ.311 & 374. Πρβλ. Ακαδημίας Αθηνών.

[2] «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος», Ανδρέου Ζ. Μαμούκα, Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 84-85 (από τα Πρακτικά της Συνέλευση των Σαλώνων, 17 Νοεμβρίου 1821 του Οργανισμού της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας).

[3] «Τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας».

[4] Ψαλίδας, Αθανάσιος (12 Φεβρουαρίου του 1823). «Η κατάσταση στην Ήπειρο πριν 200 χρόνια». «Ηπειρωτικής Εστίας» 1952. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)

[5] Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.32.

[6] «ΑΡΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ 9Ος Σελίδες 238-239, 1823,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΣ».

[7] «Διακεκριμένοι Έλληνες Τέκτονες». Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 {{πληροφορίες προσώπου}}
-Ο '''Θεοχάρης Ολύμπιος Κεφαλάς''', υπήρξε Έλληνας προεστός της [[Θεσσαλία|Θεσσαλίας]] . Υπέγραφε ως «Μπαρώνος Κεφαλάς ο Ολύμπιος» ή «Barone Kephalas von Olympie». Έπειτα έγινε γνωστός  με το επώνυμο φυτιλής,διότι προμήθευε τους αγωνιστές με πυρομαχκά (φυτίλια) .Κατά την περίοδο της [[Ελληνική Επανάσταση|Ελληνικής Επανάστασης]], πήρε μέρος στην [[Συνέλευση των Σαλώνων]], υπήρξε μέλος της [[Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου|Α' Εθνοσυνέλευσης]] και ιδρυτής της [[Γερμανική Λεγεώνα|Γερμανικής Λεγεώνας]].περασε το μεγαλίτερο μέρος της ζωής του σε μια έπαυλη σε ένα χωριό κοντά στο Βόλο την οποία είχε αγοράσει από έναν Τούρκο ΑΓΑ . Την περιουσία του άφησε στον έναν από του τρεις γιούς του ( οι άλλοι τρεις αποκλυρώθηκαν )Γεώργιο φυτιλή ο οποίος αργότερα την άφησε στο μοναδικό γιο του τον Δημήτριο φυτιλή ο οποίος ήταν από τους πιο ευκατάστατους Έλληνες της εποχής του ( είχε στην κατοχή του δυσεύρετα έργα τέχνης ,πολιτισμούς λίθους , λίρες πανάκριβα άλογα και πολλά εκατομυρια δραχμές )ο οποίος με τη σειρά του άφησε την περιουσία και την αίγλη του ονόματος στο γιο του Γεώργιο φυτιλή . Ο βαρωνος κεφαλάς κατάγονταν από πολύ Ισχυρή και σημαντική οικογένεια . Οι πρόγονοι του κατοικούσαν στο φανάρι και ήταν ηγεμόνες σε παραδουνάβιες ηγεμονίες . Επίσης είχαν σημαντικές θέσεις στη ρωσική διοίκηση ( φημολογείται ότι είχαν στενές σχέσεις με τον οίκο των Ρομανόφ ). Ο Βαρόνος Ολύμπιος Θεοχαρης Κεφαλάς ήταν μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της εποχής του .
+Ο '''Θεοχάρης Ολύμπιος Κεφαλάς''', υπήρξε Έλληνας προεστός της [[Θεσσαλία|Θεσσαλίας]] . Υπέγραφε ως «Μπαρώνος Κεφαλάς ο Ολύμπιος» ή «Barone Kephalas von Olympie». Έπειτα έγινε γνωστός  με το επώνυμο φυτιλής,διότι προμήθευε τους αγωνιστές με πυρομαχκά (φυτίλια) .Κατά την περίοδο της [[Ελληνική Επανάσταση|Ελληνικής Επανάστασης]], πήρε μέρος στην [[Συνέλευση των Σαλώνων]], υπήρξε μέλος της [[Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου|Α' Εθνοσυνέλευσης]] και ιδρυτής της [[Γερμανική Λεγεώνα|Γερμανικής Λεγεώνας]].
 ==Βιογραφία==