Σίσυφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Luciannna (συζήτηση | συνεισφορές)
282 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές|25|03|2015}}{{Θεότητα|όνομα=Σίσυφος|τύπος=Ελληνική|εικόνα=File:Punishment sisyph.jpg|λεζάντα=Η τιμωρία του Σισύφου στον [[Κάτω Κόσμος|Κάτω Κόσμο]].|γονείς=[[Αίολος ο Θεσσαλός]] και [[Εναρέτη]]|σύζυγος=[[Πλειάδες (μυθολογία)|Πλειάδα]] [[Μερόπη (μυθολογία)|Μερόπη]]|τέκνα=[[Γλαύκος του Σισύφου|Γλαύκος]], [[Όρνυτος]], [[Άλμος]] και [[Θέρσανδρος]]|αδέρφια=[[Αθάμας]], [[Κρηθέας]], [[Σαλμωνέας]], [[Δηίονας]], [[Περιήρης |Περιήρης]], [[Κέρκαφας |Κέρκαφας]], [[Μάγνης]], [[Αέθλιος (μυθολογία)|Αέθλιος]], [[Καλύκη]], [[Περιμήδης|Περιμήδη]], [[Πεισιδίκη]] και [[Αλκυόνη (μυθολογία)|Αλκυόνη]]}}Ο '''Σίσυφος''' ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα της [[ελληνική μυθολογία|ελληνικής μυθολογίας]]. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθος]].
{{πηγές|25|03|2015}}
{{πληροφορίες προσώπου
| εικόνα =
| ημερομηνία γέννησης = -
| τόπος γέννησης =
| ημερομηνία θανάτου =
| τόπος θανάτου =
| εθνικότητα =
| υπηκοότητα =
| ιδιότητα =
| ιστοσελίδα =
}}Ο '''Σίσυφος''' ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα της [[ελληνική μυθολογία|ελληνικής μυθολογίας]]. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθος]].


Όλα άρχισαν όταν ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] αποπλάνησε την [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]], η οποία ήταν κόρη του ποταμού και θεού [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπού]]. Παίρνοντας τη μορφή αετού, ο Δίας απήγαγε την Αίγινα και πήγε να κρυφτεί σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Ο Ασωπός ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνώριζε και αυτός συμφώνησε, ζητώντας πρώτα για αντάλλαγμα, μια πηγή με νερό που θα ανάβλυζε ασταμάτητα από την [[Ακρόπολις|ακρόπολη]] της πόλης του Ασωπού, για να ποτίζει την ξερή γη της Κορίνθου. 
Όλα άρχισαν όταν ο [[Δίας (μυθολογία)|θεός Δίας]] αποπλάνησε την [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]], η οποία ήταν κόρη του ποταμού και θεού [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπού]]. Παίρνοντας τη μορφή [[Αετός|αετού]], ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] απήγαγε την [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]] και πήγε να κρυφτεί σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Ο [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπός]] ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνώριζε και αυτός συμφώνησε, ζητώντας πρώτα για αντάλλαγμα, μια πηγή με νερό που θα ανάβλυζε ασταμάτητα από την [[Ακρόπολις|ακρόπολη]] της πόλης του [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπού]], για να ποτίζει την ξερή γη της [[Κόρινθος|Κορίνθου]]. 


Ο Σίσυφος και ο Ασωπός συμφώνησαν. Ο Δίας όμως γνώριζε τα πάντα και αποφάσισε να τιμωρήσει το Σίσυφο για την προδοσία του. Έτσι έστειλε το Σίσυφο στον [[Άδης (μυθολογία)|Άδη]].
Ο Σίσυφος και ο [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπός]] συμφώνησαν. Ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] όμως γνώριζε τα πάντα και αποφάσισε να τιμωρήσει το Σίσυφο για την προδοσία του. Έτσι έστειλε το Σίσυφο στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].


Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να ξεγελάσει και να φυλακίσει τον Θάνατο. Τότε όμως έγινε κάτι πρωτοφανές. Ο Θάνατος αδυνατούσε να θερίσει τα καθημερινά του θύματα και ο γη άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει, χωρίς να χωρά ο αυξανόμενος πληθυσμός. Οι [[θεός|θεοί]] αναστατώθηκαν και ο Άρης ελευθέρωσε τον Θάνατο από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον Άδη.
Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να ξεγελάσει και να φυλακίσει τον [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατο]]. Τότε όμως έγινε κάτι πρωτοφανές. Ο [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατος]] αδυνατούσε να θερίσει τα καθημερινά του θύματα και ο γη άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει, χωρίς να χωρά ο αυξανόμενος πληθυσμός. Οι [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|θεοί]] αναστατώθηκαν και ο [[Άρης (μυθολογία)|θεός Άρης]] ελευθέρωσε τον [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατο]] από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].


Ο Σίσυφος όμως, είχε προνοήσει και είχε πει στη γυναίκα του, Μερώπη, να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, όταν κατέβηκε στον Άδη, ζήτησε από την Περσεφόνη, σύζυγο του Άδη, τρεις μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα της ταφής του. Η Περσεφόνη δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως αυτός δεν επέστρεψε. Έτσι, ήρθε η σειρά του [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]] να τον κατεβάσει στον Άδη.
Ο Σίσυφος όμως, είχε προνοήσει και είχε πει στη γυναίκα του, [[Μερόπη (μυθολογία)|Μερόπη]], να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, όταν κατέβηκε στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]], ζήτησε από την [[Περσεφόνη|θεά Περσεφόνη]], σύζυγο του [[Άδης (μυθολογία)|θεού Πλούτωνα]], τρεις μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα της ταφής του. Η [[Περσεφόνη]] δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως αυτός δεν επέστρεψε. Έτσι, ήρθε η σειρά του [[Ερμής (μυθολογία)|θεού Ερμή]] να τον κατεβάσει στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].


Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για την ασεβή του συμπεριφορά. Οι «κριτές των νεκρών», του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον «νικητή» του Άδη.
Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για την ασεβή του συμπεριφορά. Οι ''"Κριτές των νεκρών"'', του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα [[Βράχος|βράχο]] στην κορυφή ενός [[Βουνό|βουνού]]. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον «νικητή» του [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].


==Λογοτεχνία==
==Λογοτεχνία==
[[Αρχείο:Nekyia Staatliche Antikensammlungen 1494 n2.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Η [[Περσεφόνη|θεά Περσεφόνη]] επιτηρεί τον Σίσυφο.]]
Ο [[Όμηρος]] περιγράφει το Σίσυφο και στην'' [[Ιλιάδα]]'' στη Ραψωδία Ζ΄ και στο Βιβλίο ΙΑ΄ της ''[[Οδύσσεια]]ς''<ref>[https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%96 Ραψωδία Ζ΄]</ref>.
Ο [[Όμηρος]] περιγράφει το Σίσυφο και στην'' [[Ιλιάδα]]'' στη Ραψωδία Ζ΄ και στο Βιβλίο ΙΑ΄ της ''[[Οδύσσεια]]ς''<ref>[https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%96 Ραψωδία Ζ΄]</ref>.


Ο [[Οβίδιος]], αναφέρει τον Σίσυφο στην ιστορία του [[Ορφέας|Ορφέα]] και της [[Ευρυδίκη]]ς. Όταν ο Ορφέας κατεβαίνει για να αντιμετωπίσει τον Άδη και την Περσεφόνη, τραγουδάει ένα τραγούδι ώστε να του πραγματοποιήσουν την επιθυμία του να φέρει την Ευρυδίκη πίσω από τους νεκρούς. Μετά το τραγούδι, ο Οβίδιος δείχνει πόσο συγκινητικό ήταν με το να σημειώνει ότι ο Σίσυφος, έχοντας επηρεαστεί συναισθηματικά, μόνο για μια στιγμή, σταματάει την αιώνια τιμωρία του και κάθεται επάνω στον βράχο, στα Λατινικά ''inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo'' ("κάθησες απάνω στο βράχο σου, Σίσυφε").<ref>Ovid. ''Μεταμορφώσεις'', 10.44.</ref>
Ο [[Οβίδιος]], αναφέρει τον Σίσυφο στην ιστορία του [[Ορφέας|Ορφέα]] και της [[Ευρυδίκη]]ς. Όταν ο Ορφέας κατεβαίνει για να αντιμετωπίσει τον [[Άδης (μυθολογία)|θεό Πλούτωνα]] και την [[Περσεφόνη|θεά Περσεφόνη]], τραγουδάει ένα τραγούδι ώστε να του πραγματοποιήσουν την επιθυμία του να φέρει την [[Ευρυδίκη (μυθολογία)|Ευρυδίκη]] πίσω από τους νεκρούς. Μετά το τραγούδι, ο [[Οβίδιος]] δείχνει πόσο συγκινητικό ήταν με το να σημειώνει ότι ο Σίσυφος, έχοντας επηρεαστεί συναισθηματικά, μόνο για μια στιγμή, σταματάει την αιώνια τιμωρία του και κάθεται επάνω στον βράχο, στα Λατινικά ''inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo'' ("κάθησες απάνω στο βράχο σου, Σίσυφε").<ref>Ovid. ''Μεταμορφώσεις'', 10.44.</ref>


Στην ''[[Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)|Απολογία]]'' [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]], ο Σωκράτης ανυπομονεί για τη μετά θάνατον ζωή όπου μπορεί να συναντήσει μορφές όπως ο Σίσυφος, που θεωρούν τον εαυτό τους σοφό, ώστε να τους ρωτήσει και να ανακαλύψει ποιος είναι σοφός και ποιος "νομίζει ότι είναι ενώ δεν είναι"<ref>[https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_(%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD)#p41a Απολογία, 41a και εξής]</ref>
Στην ''[[Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)|Απολογία]]'' [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]], ο Σωκράτης ανυπομονεί για τη μετά θάνατον ζωή όπου μπορεί να συναντήσει μορφές όπως ο Σίσυφος, που θεωρούν τον εαυτό τους σοφό, ώστε να τους ρωτήσει και να ανακαλύψει ποιος είναι σοφός και ποιος "νομίζει ότι είναι ενώ δεν είναι"<ref>[https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_(%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD)#p41a Απολογία, 41a και εξής]</ref>

Έκδοση από την 15:19, 30 Σεπτεμβρίου 2017

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/03/2015.
Σίσυφος
Η τιμωρία του Σισύφου στον Κάτω Κόσμο.
Σύζυγος-οιΠλειάδα Μερόπη
Σύντροφος-οιΑντίκλεια
ΓονείςΑίολος ο Θεσσαλός και Εναρέτη
ΤέκναΓλαύκος, Όρνυτος, Άλμος και Θέρσανδρος
wikidata (π)

Ο Σίσυφος ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος.

Όλα άρχισαν όταν ο θεός Δίας αποπλάνησε την Αίγινα, η οποία ήταν κόρη του ποταμού και θεού Ασωπού. Παίρνοντας τη μορφή αετού, ο Δίας απήγαγε την Αίγινα και πήγε να κρυφτεί σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Ο Ασωπός ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνώριζε και αυτός συμφώνησε, ζητώντας πρώτα για αντάλλαγμα, μια πηγή με νερό που θα ανάβλυζε ασταμάτητα από την ακρόπολη της πόλης του Ασωπού, για να ποτίζει την ξερή γη της Κορίνθου. 

Ο Σίσυφος και ο Ασωπός συμφώνησαν. Ο Δίας όμως γνώριζε τα πάντα και αποφάσισε να τιμωρήσει το Σίσυφο για την προδοσία του. Έτσι έστειλε το Σίσυφο στον Άδη.

Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να ξεγελάσει και να φυλακίσει τον Θάνατο. Τότε όμως έγινε κάτι πρωτοφανές. Ο Θάνατος αδυνατούσε να θερίσει τα καθημερινά του θύματα και ο γη άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει, χωρίς να χωρά ο αυξανόμενος πληθυσμός. Οι θεοί αναστατώθηκαν και ο θεός Άρης ελευθέρωσε τον Θάνατο από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον Άδη.

Ο Σίσυφος όμως, είχε προνοήσει και είχε πει στη γυναίκα του, Μερόπη, να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, όταν κατέβηκε στον Άδη, ζήτησε από την θεά Περσεφόνη, σύζυγο του θεού Πλούτωνα, τρεις μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα της ταφής του. Η Περσεφόνη δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως αυτός δεν επέστρεψε. Έτσι, ήρθε η σειρά του θεού Ερμή να τον κατεβάσει στον Άδη.

Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για την ασεβή του συμπεριφορά. Οι "Κριτές των νεκρών", του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον «νικητή» του Άδη.

Λογοτεχνία

Η θεά Περσεφόνη επιτηρεί τον Σίσυφο.

Ο Όμηρος περιγράφει το Σίσυφο και στην Ιλιάδα στη Ραψωδία Ζ΄ και στο Βιβλίο ΙΑ΄ της Οδύσσειας[1].

Ο Οβίδιος, αναφέρει τον Σίσυφο στην ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Όταν ο Ορφέας κατεβαίνει για να αντιμετωπίσει τον θεό Πλούτωνα και την θεά Περσεφόνη, τραγουδάει ένα τραγούδι ώστε να του πραγματοποιήσουν την επιθυμία του να φέρει την Ευρυδίκη πίσω από τους νεκρούς. Μετά το τραγούδι, ο Οβίδιος δείχνει πόσο συγκινητικό ήταν με το να σημειώνει ότι ο Σίσυφος, έχοντας επηρεαστεί συναισθηματικά, μόνο για μια στιγμή, σταματάει την αιώνια τιμωρία του και κάθεται επάνω στον βράχο, στα Λατινικά inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo ("κάθησες απάνω στο βράχο σου, Σίσυφε").[2]

Στην Απολογία Πλάτωνα, ο Σωκράτης ανυπομονεί για τη μετά θάνατον ζωή όπου μπορεί να συναντήσει μορφές όπως ο Σίσυφος, που θεωρούν τον εαυτό τους σοφό, ώστε να τους ρωτήσει και να ανακαλύψει ποιος είναι σοφός και ποιος "νομίζει ότι είναι ενώ δεν είναι"[3]

Ο Αλμπέρ Καμύ, έχει γράψει ένα δοκίμιο με τον τίτλο Ο Μύθος του Σίσυφου, όπου ανυψώνει το Σίσυφο ως έναν "παράδοξο" ήρωα. Ο Φραντς Κάφκα αναφέρει επανειλημμένα τον Σίσυφο ως εργένη. Καφκικές ήταν για τον Κάφκα εκείνες οι ιδιότητες που του έβγαζαν τις ιδιότητες του Σίσυφου. σύμφωνα με τον Frederick Karl: "Ο άνθρωπος που αγωνίστηκε για να φτάσει στα ύψη μόνο και μόνο για να ριχθεί στα βάραθρα, ενσαρκώνει όλα τα ιδανικά του Κάφκα. Και παρέμεινε ο εαυτός του, μόνος, μοναχικός."[4]. Ο φιλόσοφος Richard Taylor χρησιμοποιεί το μύθο του Σίσυφου ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μιας ζωής που καθίσταται χωρίς νόημα γιατί αποτελείται από μια στείρα επανάληψη[5].


CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Sysyphus της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Παραπομπές

  1. ↑ Ραψωδία Ζ΄
  2. ↑ Ovid. Μεταμορφώσεις, 10.44.
  3. ↑ Απολογία, 41a και εξής
  4. ↑ Frederick Karl. Franz Kafka: Representative Man. New York: International Publishing Corporation, 1991. p. 2
  5. ↑ Taylor, Richard. "Time and Life's Meaning." Review of Metaphysics 40 (June 1987): 675–686.

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


π • σ • ε Ηγεμόνες της αρχαίας Κορίνθου
Μυθικοί Βασιλείς
Ηρακλείδες
Τυραννίς
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σίσυφος&oldid=6664354"