Ουίτιγις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ουίτιγις''' (''Witigis'', πέθανε το [[542]]) ήταν βασιλιάς των Οστρογότθων της Ιταλίας ([[536]] - [[540]]).<ref>Edward Gibbon; Henry Hart Milman (1880). The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. Harper & brothers. p. 271.</ref>
Ο '''Ουίτιγις''' (''Witigis'', ... - [[542]]) ήταν βασιλιάς των Οστρογότθων της Ιταλίας ([[536]] - [[540]]).<ref>Edward Gibbon; Henry Hart Milman (1880). The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. Harper & brothers. p. 271.</ref>
Ανέβηκε στο θρόνο στην Ιταλία στις αρχές των Γοτθικών πολέμων την εποχή που ο [[Βελισάριος]] είχε καταλάβει τη [[Σικελία]] και μετέβαινε ταχύτατα προς τη Νότια Ιταλία ως επικεφαλής των δυνάμεων του [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινού]] αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανού]].
Ανέβηκε στο θρόνο στην Ιταλία στις αρχές των Γοτθικών πολέμων την εποχή που ο [[Βελισάριος]] είχε καταλάβει τη [[Σικελία]] και μετέβαινε ταχύτατα προς τη Νότια Ιταλία ως επικεφαλής των δυνάμεων του [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινού]] αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανού]].
Ο Ουίτιγις ήταν σύζυγος του μοναδικού εν ζωή παιδιού της [[Αμαλασούνθα|Αμαλασούνθας]] Ματασούνθας, ο γάμος τους είχε στόχο τη στήριξή του στην κούρσα της διαδοχής.<ref>Julius von Pflugk-Harttung; John Henry Wright (1905). The great migrations. Lea brothers & company. p. 374.</ref> Ο πανηγυρικός την ημέρα της ενθρόνισής του απαγγέλθηκε από τον [[Κασσιόδωρος|Κασσιόδωρο]] (536), διασώζεται μέχρι σήμερα ως δείγμα της κολακείας των Γότθων στους Βυζαντινούς σαν συνεχιστές της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|αρχαίας Ρώμης]].
Ο Ουίτιγις ήταν σύζυγος του μοναδικού εν ζωή παιδιού της [[Αμαλασούνθα|Αμαλασούνθας]] Ματασούνθας, ο γάμος τους είχε στόχο τη στήριξή του στην κούρσα της διαδοχής.<ref>Julius von Pflugk-Harttung; John Henry Wright (1905). The great migrations. Lea brothers & company. p. 374.</ref> Ο πανηγυρικός την ημέρα της ενθρόνισής του απαγγέλθηκε από τον [[Κασσιόδωρος|Κασσιόδωρο]] (536), διασώζεται μέχρι σήμερα ως δείγμα της κολακείας των Γότθων στους Βυζαντινούς σαν συνεχιστές της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|αρχαίας Ρώμης]].

Έκδοση από την 08:32, 30 Σεπτεμβρίου 2017

Ουίτιγις
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκαετία του 470
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος542 ή 541
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΟστρογοτθικό Βασίλειο
ΘρησκείαΑρειανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜατασούνθα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλιάς της Ιταλίας (536–540)
Βασιλιάς των Οστρογότθων (536–540)[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ουίτιγις (Witigis, ... - 542) ήταν βασιλιάς των Οστρογότθων της Ιταλίας (536 - 540).[2] Ανέβηκε στο θρόνο στην Ιταλία στις αρχές των Γοτθικών πολέμων την εποχή που ο Βελισάριος είχε καταλάβει τη Σικελία και μετέβαινε ταχύτατα προς τη Νότια Ιταλία ως επικεφαλής των δυνάμεων του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Ο Ουίτιγις ήταν σύζυγος του μοναδικού εν ζωή παιδιού της Αμαλασούνθας Ματασούνθας, ο γάμος τους είχε στόχο τη στήριξή του στην κούρσα της διαδοχής.[3] Ο πανηγυρικός την ημέρα της ενθρόνισής του απαγγέλθηκε από τον Κασσιόδωρο (536), διασώζεται μέχρι σήμερα ως δείγμα της κολακείας των Γότθων στους Βυζαντινούς σαν συνεχιστές της αρχαίας Ρώμης. Ο Ουίτιγις εκτέλεσε αμέσως μετά τον προκάτοχό του Θεόδατο καθώς είχε προκαλέσει την οργή των Γότθων μετά την αποτυχία του να στείλει βοήθεια στη Νάπολη όταν την πολιορκούσε ο Βελισάριος. [4] Ο διάσημος στρατηγός του Ιουστινιανού συνέλαβε τόσο τον Ουίτιγις όσο και τη γυναίκα του και τους μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη όπου ο Ουίτιγις πέθανε χωρίς να αφήσει διαδόχους.[5] Η Ματασούνθα παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο της τον πατρίκιο Γερμανό ανιψιό του Ιουστινιανού και γιο της αδελφής του Βιγιλαντίας.[6]

Παραπομπές

  1. «Витигис» (Ρωσικά)
  2. Edward Gibbon; Henry Hart Milman (1880). The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. Harper & brothers. p. 271.
  3. Julius von Pflugk-Harttung; John Henry Wright (1905). The great migrations. Lea brothers & company. p. 374.
  4. John H. Rosser (2012). Historical Dictionary of Byzantium. Scarecrow Press. p. 458.
  5. John Stevens Cabot Abbott; Wilfred C. Lay (1900). Italy. P. F. Collier. p. 424.
  6. Robert Rix (13 November 2014). The Barbarian North in Medieval Imagination: Ethnicity, Legend, and Literature. Taylor & Francis. p. 51.

Πηγές

  • Edward Gibbon; Henry Hart Milman (1880). The History of the Decline and Fall of the Roman Empire
  • Julius von Pflugk-Harttung; John Henry Wright (1905). The great migrations. Lea brothers & company. p. 374.
  • John H. Rosser (2012). Historical Dictionary of Byzantium. Scarecrow Press. p. 458.
  • John Stevens Cabot Abbott; Wilfred C. Lay (1900). Italy. P. F. Collier. p. 424.
  • Robert Rix (13 November 2014). The Barbarian North in Medieval Imagination: Ethnicity, Legend, and Literature. Taylor & Francis. p. 51.
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Θεόδατος
Βασιλιάς των Οστρογότθων
536 - 540
Διάδοχος
Ιλδίβαδος
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Vitiges της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Witichis της Γερμανικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).