Θεϊστικός Σατανισμός

Ένα σίγιλο του Λάσιφερ.

Ο Θεϊστικός Σατανισμός ή ο Πνευματικός Σατανισμός είναι ένας όρος ομπρέλα για θρησκευτικές πεποιθήσεις που θεωρούν τον Σατανά ως αντικειμενικά υπάρχοντα υπερφυσικό όνι ή δυνατό, με την οποία τα άτομα μπορούν να επικοινωνήσουν και να συγκαλέσουν. Οι ατομικές συστήματικές πεποιθήσεις κάτω από αυτή την ομπρέλα ασκούνται από χαλαρά συνδεδεμένες ή ανεξάρτητες ομάδες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Θειστικού Σατανισμού είναι η χρήση τελετουργικής μαγείας. Σε αντίθεση με τον Σατανισμό του LaVeyan, που ιδρύθηκε από τον Anton LaVey στη δεκαετία του 1960 ή γενικότερα αντίθετα με τον αθεϊστικό σατανισμό, ο θεϊστικός σατανισμός είναι θεωρητικός, πιστεύοντας ότι ο Σατανάς μπορεί να έρθει σε επαφή, να συγκληθεί ή ακόμα και να επαινεσθεί, αντί να είναι απλώς αρχέτυπο, σύμβολο ή ιδέα. Η ιστορία του θειστικού σατανισμού, ως υπάρχον πνευματικό μονοπάτι που ασκείται από τους ανθρώπους, καλύπτεται από πολλές ομάδες που κατηγορούνται ότι είναι λατρευτές διάβολων. Οι περισσότερες πραγματικές θεατικές θρησκείες υπάρχουν σε σχετικά νέα μοντέλα και ιδεολογίες, πολλές από τις οποίες ισχυρίζονται ότι είναι ανεξάρτητες από τις Αβρααμικές θρησκείες.

Τα ρεύματα μέσα στον πρόσφατο και σύγχρονο Θεϊστικό σατανισμό

Το Διαδίκτυο έχει αυξήσει την συνειδητοποίηση των διαφορετικών πεποιθήσεων μεταξύ Σατανιστών και έχει οδηγήσει σε πιο ποικίλες ομάδες, αλλά ο σατανισμός ήταν πάντα μια πλουραλιστική και αποκεντρωμένη θρησκεία. Οι μελετητές έξω από τον σατανισμό προσπάθησαν να το μελετήσουν κατηγοριοποιώντας τις μορφές του ανάλογα με το αν είναι θεωρητικές ή αθεϊστικές. Αναφέρθηκαν στην πρακτική της εργασίας με έναν κυριολεκτικό σατανά ως θεωρητικό ή «παραδοσιακό» σατανισμό. Είναι γενικά προαπαιτούμενο να θεωρείται θεϊστικός σατανιστής ο οποϊος δέχεται έναν θεολογικό και μεταφυσικό κανόνα που περιλαμβάνει έναν ή περισσότερους θεούς που είναι είτε ο Σατανάς με την αυστηρότερη, Αβρααμϊκή έννοια είτε μια έννοια του Σατανά που ενσωματώνει θεούς από άλλες θρησκείες (συνήθως προ-Χριστιανική), όπως ο Ahriman ή Enki. Μία μικρή, τώρα ξεχασμένη σατανιστική ομάδα που ονομάζεται Παιδιά του Μαύρου Τριαντάφυλλου, εξισώνει τον Σατανά με τον πανθεϊσμό όλων. Πολλοί θεωρητικοί Σατανιστές πιστεύουν ότι η δική τους εξατομικευμένη αντίληψη βασίζεται σε κομμάτια όλων αυτών των διαφορετικών αντιλήψεων του Σατανά, σύμφωνα με την κλίση και την πνευματική καθοδήγησή τους, αντί να πιστεύουν μόνο σε μια προτεινόμενη ερμηνεία. Ορισμένοι μπορεί να επιλέξουν να ζήσουν τους μύθους και τα στερεότυπα, αλλά ο Χριστιανισμός δεν είναι πάντα το πρωταρχικό πλαίσιο αναφοράς για τους θεϊστικούς Σατανιστές. Η θρησκεία τους μπορεί να βασίζεται σε σκοτεινό παγανιστικό, αριστερό χέρι - μονοπάτι, τη μαύρη μαγεία και απόκρυφες παραδόσεις. Οι θειστικοί σατανιστές που βασίζουν την πίστη τους στις χριστιανικές ιδέες για τον Σατανά μπορούν να αναφέρονται ως «αντίστροφοι Χριστιανοί» από άλλους σατανιστές, συχνά με έναν υποτιμητικό τρόπο. Ωστόσο, εκείνοι που έχουν επισημανθεί από ορισμένους ως «αντίστροφοι Χριστιανοί» μπορεί να δουν την έννοια του Σατανά ως αδιάλυτη ή απολυμασμένη. Λατρεύουν μια αυστηρότερη ερμηνεία του Σατανά: αυτή του Σατανά που παρουσιάζεται στη χριστιανική Βίβλο. Αυτό, ωστόσο, δεν μοιράζεται με πλειοψηφία θεϊστικών Σατανιστών. Οι Wiccans μπορεί να θεωρεί τον περισσότερο Σατανισμό ως αντίστροφο Χριστιανισμό και ο επικεφαλής της αθεϊστικής Εκκλησίας του Σατανά, Peter H. Gilmore, θεωρεί τη "λατρεία του διαβόλου" ως χριστιανική αίρεση, δηλαδή μια διαφορετική μορφή του χριστιανισμού. Η ποικιλομορφία των ατομικών πεποιθήσεων εντός του θεϊστικού σατανισμού, ενώ αποτελεί αιτία για έντονες συζητήσεις εντός της θρησκείας, συχνά θεωρείται επίσης ως ανάδραση του Σατανά, ο οποίος ενθαρρύνει τον ατομικισμό. Μια αξιοσημείωτη ομάδα που θεωρεί ότι είναι παραδοσιακοί σατανιστές είναι το Τάγμα των Εννέα Γωνιών. Αυτή η ομάδα έγινε αμφιλεγόμενη και αναφέρθηκε στον τύπο και στα βιβλία, επειδή προώθησε ανθρώπινη θυσία. Το ONA πιστεύει ότι ο Σατανάς είναι ένα από τα δύο «ακουασιακά» αιώνια όντα, το άλλο είναι η Baphomet, και ότι ο Σατανάς είναι άνδρας και η Baphomet είναι θηλυκό. Μια ομάδα με πολύ διαφορετική ιδεολογία στον ΟΝΑ είναι οι Σατανικοί Κόκκινοι, των οποίων ο σατανισμός έχει κομμουνιστικό στοιχείο. Ωστόσο, δεν είναι θεωρητικοί σατανιστές με τον τρόπο να πιστεύουν στον Σατανά ως θεό με προσωπικότητα, αλλά πιστεύουν στο σκοτεινό δεσύμ, 17 την πεποίθηση ότι ο Σατανάς είναι μια παρουσία στη φύση. Η πρώτη εκκλησία του Σατανά πιστεύει ότι η φιλοσοφία που προτάθηκε από τον ίδιο τον Anton LaVey ήταν ντεϊσμ ή πανεντινισμός, αλλά προωθείται ως αθεϊσμός από τους ηγέτες της Εκκλησίας του Σατανά για να αποστασιοποιηθούν από αυτό που βλέπουν ως ψευδο-σατανιστές. Μια άλλη ομάδα είναι ο Ναός του Μαύρου Φωτός, παλαιότερα γνωστός ως Misanthropic Luciferian Order πριν από το 2007. Η ομάδα υιοθετεί μια φιλοσοφία γνωστή ως "Chaosophy". Ο Χάσοφσσις ισχυρίζεται ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε και στο σύμπαν που ζούμε υπάρχουν τα πάντα στη σφαίρα γνωστή ως Κόσμος. Ο Κόσμος αποτελείται από τρεις χωρικές διαστάσεις και μία γραμμική χρονική διάσταση. Ο Κόσμος σπάνια αλλάζει και είναι μία υλιστική σφαίρα. Ένας άλλος τομέας που υπάρχει είναι γνωστός ως Χάος. Το χάος υπάρχει έξω από τον Κόσμο και είναι κατασκευασμένο από άπειρες διαστάσεις και σε αντίθεση με τον Κόσμο, αλλάζει πάντα. Τα μέλη του TotBL πιστεύουν ότι η σφαίρα του Χάους κυβερνάται από 11 σκοτεινούς θεούς, ο υψηλότερος από αυτούς είναι ο Σατανάς και όλοι οι εν λόγω θεοί θεωρούνται εκδηλώσεις ανώτερου όντος. Αυτό το ανώτερο ον είναι γνωστό ως Azerate, η Δράκος Mother, και είναι όλοι οι 11 θεοί ενωμένοι ως ένα. Το TotBL πιστεύει ότι ο Azerate θα αναστηθεί μια μέρα και θα καταστρέψει τον Κόσμο και θα αφήσει το Χάος να καταναλώσει τα πάντα.

Οι θεωρητικές ομάδες Luciferian, όπως τα πρώην παιδιά του μαύρου τριαντάφυλλου, είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένα από τον Lucifer (από τους λατινούς για τον «φορέα του φωτός»), που μπορούν ή δεν μπορούν να εξομολογηθούν με τον Σατανά. Ενώ ορισμένοι θεολόγοι πιστεύουν ότι ο Υιός της Αυγής, ο Lucifer και άλλα ονόματα χρησιμοποιούνταν για να αναφερθούν σε σύγχρονα πολιτικά πρόσωπα, όπως ένας βασιλιάς της Βαβυλώνας, παρά μια ενιαία πνευματική οντότητα η επιφάνεια της Βίβλου αναφέρεται ρητά στον βασιλιά του Τίρου. Μερικοί συγγραφείς ισοδυναμούν με το σεβασμό του Σετ του Ναού του Σετ για τον θεϊστικό σατανισμό. Ωστόσο, ο Ναός του Σετ δεν ταυτίζεται με τους θεϊστικούς Σατανιστές. Πιστεύουν ότι το Αιγυπτιακό σύνολο θεότητας είναι ο πραγματικός σκοτεινός Λόρδος πίσω από το όνομα Σατανάς, του οποίου ο Σατανάς είναι απλώς μια καρικατούρα. Οι πρακτικές τους επικεντρώνονται κυρίως στην αυτο-ανάπτυξη. Μέσα στο ναό του Σεντ, η Μαύρη Φλόγα είναι ο πυρήνας που μοιάζει με θεό και είναι ένα πνεύμα συγγενικής προς το Set και επιδιώκει να αναπτυχθεί. Στον θεωρητικό σατανισμό, η Μαύρη Φλόγα είναι η γνώση που δόθηκε στην ανθρωπότητα από τον Σατανά, ο οποίος είναι μια ύπαρξη ανεξάρτητος από τον ίδιο τον σατανιστή και που μπορεί να διανείμει στον σατανιστή που αναζητά γνώση. Ορισμένες ομάδες μπερδεύονται από τους μελετητές των Θειστικών Σατανιστών, όπως η Πρώτη Εκκλησία του Σατανά. Ωστόσο, ο ιδρυτής της FCoS θεωρεί αυτό που ονομάζει «διάβολος-λατρεία» συχνά ως σύμπτωμα της ψύχωσης. Άλλες ομάδες, όπως η λέσχη 600, δέχονται όλους τους τύπους σατανιστών, όπως και η Sinagogue of Satan, η οποία στοχεύει στην τελική καταστροφή των θρησκειών, συμπεριλαμβάνοντας παραδόξως τον εαυτό της, και δεν ενθαρρύνει την αυτοπεποίθηση, ισορροπημένη από την κοινωνική ευθύνη.

Η ποικιλομορφία των πεποιθήσεων μεταξύ των σατανιστών και η θεϊστική φύση ορισμένων σατανιστών παρατηρήθηκε σε μια έρευνα το 1995. Κάποιοι μιλούσαν ότι είδαν τον Σατανά όχι σαν κάποιον επικίνδυνο για εκείνους που τον αναζητούσαν ή τον λατρεύουν, αλλά ως κάποιος που θα μπορούσε να προσεγγιστεί ως φίλος. Μερικοί αναφέρονται σε αυτόν ως Πατέρα, αν και κάποιοι άλλοι Θεϊστικοί σατανιστές θεωρούν ότι είναι συγχυσμένος ή υπερβολικά υποτακτικός. Ωστόσο, στη Βίβλο ο Σατανάς ονομάζεται ως πατέρας των οπαδών του στο Ιωάννη 8:44 και οι κακοί άνθρωποι ονομάζονται «παιδιά του διαβόλου» στο Ιωάννη 3:10. Ο Σατανάς απεικονίζεται επίσης ως πατέρας στην κόρη του, Sin, από τον Milton στον Paradise Lost.

Τιμές στον θεϊστικό σατανισμό

Η αναζήτηση γνώσης θεωρείται από ορισμένους θεϊστικούς Σατανιστές ως σημαντικές για τον Σατανά, επειδή ο Σατανάς εξομοιώνεται με το φίδι της Γένεσης, το οποίο ενθάρρυνε την ανθρωπότητα να πάρει μέρος του καρπού του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Κάποιοι αντιλαμβάνονται τον Σατανά ως αντίληψη του Eliphas Levi για τη Baphomet. Ορισμένες σατανικές ομάδες, όπως οι Λουσιφεριανοί, επιδιώκουν επίσης να αποκτήσουν μεγαλύτερη γνώση. Μερικοί από τέτοιους Σατανιστές, όπως ο πρώην Οφίτης Cultus Satanas, ισοδυναμούν τον Ιεχωβά με την καταστροφή του Γνωστικισμού και τον Σατανά με την υπέρβαση. Η αυτο-ανάπτυξη είναι σημαντική για τους θεϊστικούς Σατανιστές. Αυτό οφείλεται στην ιδέα του σατανιστή για τον Σατανά, ο οποίος θεωρείται ότι ενθαρρύνει την ατομικότητα και την ελευθερία σκέψης και την προσπάθεια να αυξηθεί ο εαυτός του παρά την αντίσταση, μέσα από μέσα όπως η μαγεία και η πρωτοβουλία. Πιστεύουν ότι ο Σατανάς θέλει μια πιο ισότιμη σχέση με τους οπαδούς του από ό,τι ο Αβραάμ. Από μια θεωρητική σατανιστική προοπτική, οι αραραϊκές θρησκείες (κυρίως ο Χριστιανισμός) δεν ορίζουν «καλό» ή «κακό» όσον αφορά το όφελος ή την βλάβη στην ανθρωπότητα, αλλά μάλλον στην υποταγή ή την εξέγερση εναντίον του Θεού. Μερικοί σατανιστές επιδιώκουν να απομακρύνουν κάθε μέσο με το οποίο ελέγχονται ή καταπιέζονται από τους άλλους και αναγκάζονται να ακολουθήσουν το κοπάδι και απορρίπτουν μη κυβερνητικό αυταρχισμό. Όπως ο Σατανάς στην Παλαιά Διαθήκη δοκιμάζει τους ανθρώπους, οι θεϊστικοί Σατανιστές μπορεί να πιστεύουν ότι ο Σατανάς τους στέλνει δοκιμές στη ζωή για να τις αναπτύξουν ως άτομα. Εκτιμούν την ανάληψη ευθύνης για τον εαυτό τους. Παρά την έμφαση στην αυτο-ανάπτυξη, ορισμένοι Θεϊστικοί Σατανιστές πιστεύουν ότι υπάρχει μια βούληση του Σατανά για τον κόσμο και για τη ζωή τους. Μπορούν να υποσχεθούν ότι θα βοηθήσουν στην πραγματοποίηση της θέλησης του Σατανά και θα επιδιώξουν να αποκτήσουν κατανόηση γι 'αυτό μέσω της προσευχής, της μελέτης ή της μαγείας. Στη Βίβλο, ένα πρόσωπο που ονομάζεται «ο πρίγκηπας αυτού του κόσμου» αναφέρεται στους 2 Κορινθίους 4: 4, που οι Χριστιανοί συνήθως ισοδυναμούν με τον Σατανά. Μερικοί Σατανιστές πιστεύουν λοιπόν ότι ο Σατανάς μπορεί να τους βοηθήσει να ανταποκριθούν στις κοσμικές τους ανάγκες και επιθυμίες αν προσεύχονται ή εργάζονται στη μαγεία. Θα έπρεπε επίσης να κάνουν ό,τι μπορούσαν στην καθημερινή ζωή για να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι θεϊστικοί Σατανιστές μπορούν να προσπαθήσουν να μην προβάλουν μια εικόνα που να αντικατοπτρίζει αρνητικά τη θρησκεία τους στο σύνολό τους και να ενισχύει τα στερεότυπα, όπως την προώθηση του ναζισμού, της κακοποίησης ή του εγκλήματος. Ωστόσο, ορισμένες ομάδες, όπως το Τάγμα των Εννέα Γωνιών, επικρίνουν την έμφαση στην προώθηση μιας καλής εικόνας για τον σατανισμό. ο ΟΝΑ περιέγραψε τον Σατανισμό του LaVeyan ως «αδύναμη, παραληρημένη και αμερικανική μορφή των ψευδο-σατανικών ομάδων», και του μέλους του ONA Stephen Brown ισχυρίστηκε ότι «ο ναός του Set φαίνεται πρόθυμος μόνο να δημιουργήσει μια καλή δημόσια εντύπωση», με την προώθηση μιας «εικόνας». Η διαταγή τονίζει ότι ο τρόπος "είναι και πρέπει να είναι επικίνδυνος" και "οι γνήσιοι σατανιστές είναι επικίνδυνοι άνθρωποι που ξέρουν· η συσχέτιση με αυτούς είναι κίνδυνος." Ομοίως, ο Ναός του Μαύρου Φωτός επέκρινε την Εκκλησία του Σατανά και δήλωσε ότι ο Ναός του Σετ «προσπαθεί να κάνει τον Σετιανισμό και τον κυβερνήτη του σκότους, Σετ, σε κάτι αποδεκτό και αβλαβές, με αυτόν τον τρόπο να προσπαθεί να γίνει μία" μεγάλη «θρησκεία, αποδεκτή και αναγνωρισμένη από την υπόλοιπη ιουδαϊκή-χριστιανική κοινωνία». Το TotBL απορρίπτει τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ ως «το αντίθετο από ό,τι ενισχύει το πνεύμα και είναι καλό μόνο για τη δολοφονία του μικρού αυτού που είναι όμορφο, ευγενές και αξιέπαινο σε αυτόν τον βρώμικο κόσμο».

Υπάρχει ένα επιχείρημα μεταξύ των σατανιστών πάνω στη θυσία των ζώων, με τις περισσότερες ομάδες να το βλέπουν τόσο περιττές όσο και να θέτουν τον σατανισμό σε κακό φως και να απομακρύνονται από τις λίγες ομάδες που το εφαρμόζουν όπως ο Ναός του Μαύρου Φωτός. Ο θειστικός σατανισμός συχνά συνεπάγεται μια θρησκευτική δέσμευση, αντί να είναι απλώς μια απόκρυφη πρακτική που βασίζεται στην εξασθένηση ή παροδική απόλαυση των τελετουργικών και της μαγείας που εμπλέκονται. Οι ασκούμενοι μπορούν να επιλέξουν να εκτελέσουν μια ιεροτελεστία, αν και υπάρχουν επιχειρήματα σχετικά με το κατά πόσο είναι καλύτερο να γίνει αυτό στην αρχή της εποχής τους.