Αθεϊστικός Σατανισμός

Το Σίγιο του Βαφομέτ είναι το επίσημο σύμβολο του Αθεϊστικού Σατανσιμού και της Εκκλησίας του Σατανά.

Ο Αθεϊστικός Σατανισμός ή Λαβεϊνιστικός Σατανισμός είναι μια θρησκεία που ιδρύθηκε το 1966 από τον αμερικανικό αποκρυφιστή και συγγραφέα Anton Szandor LaVey. Οι μελετητές της θρησκείας την έχουν χαρακτηρίσει ως νέο θρησκευτικό κίνημα και μορφή δυτικού εσωτερισμού. Είναι ένα από τα διάφορα διαφορετικά κινήματα που περιγράφουν τον εαυτό τους ως μορφές Σατανισμού. Ο LaVey καθιέρωσε τον Λαβεϊνιστικό Σατανισμό στην αμερικανική πολιτεία της Καλιφόρνια με την ίδρυση της Εκκλησίας του Σατανά στην Walpurgisnacht του 1966, την οποία κήρυξε ως «το Έτος Ένα» και της «Εποχής του Σατανά». Οι ιδέες του επηρεάστηκαν έντονα από τις ιδέες και τα συγγράμματα των Friedrich Nietzsche και Ayn Rand. Η Εκκλησία μεγάλωσε κάτω από την ηγεσία του LaVey, με την ίδρυση περιφερειακών σπηλιών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορισμένες από αυτές αποσπάστηκαν από την Εκκλησία για να σχηματίσουν ανεξάρτητες σατανικές οργανώσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1975, ο LaVey κατήργησε το σύστημα grotto, μετά τον οποίο ο σατανισμός μειώθηκε ως πρόσωπο στο κίνημα, αν και παρέμεινε σε έντονο βαθμό στα γραπτά του LaVey. Τα επόμενα χρόνια, τα μέλη της Εκκλησίας ίδρυσαν τις δικές τους οργανώσεις, ακολουθώντας και τον Σατανισμό του του Λάβεϊ, μεταξύ των οποίων και η πρώτη Εκκλησία του Σατανά του John Dewey Allee και η Πρώτη Σατανική Εκκλησία του Karla LaVey. Τα δόγματα της θρησκείας κωδικοποιούνται στο βιβλίο του LaVey, τη σατανική Βίβλο. Η θρησκεία είναι υλιστική, απορρίπτοντας την ύπαρξη υπερφυσικών όντων, δυϊσμού σώματος-ψυχής και ζωής μετά το θάνατο. Οι ασκούμενοι δεν πιστεύουν ότι ο Σατανάς κυριολεκτικά υπάρχει και δεν τον λατρεύουν. Αντ 'αυτού, ο Σατανάς θεωρείται ως ένα θετικό αρχέτυπο που αντιπροσωπεύει την υπερηφάνεια, την καρνικότητα και τη φώτιση. Αγκαλιάζεται επίσης ως σύμβολο της παραίτησης εναντίον των Αβραάμικων θρησκειών, τις οποίες ο LaVeyan επικρίνει για την καταστολή των φυσικών ενστίκτων της ανθρωπότητας και την ενθάρρυνση του ανορθολογισμού. Η θρησκεία διαδίδει μια φυσιοκρατική κοσμοθεωρία, βλέποντας την ανθρωπότητα ως ζώα που υπάρχουν σε ένα αθώο σύμπαν. Προωθεί μια φιλοσοφία βασισμένη στον ατομικισμό και τον εγωισμό, σε συνδυασμό με τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον αντιεξουαλισμό. Ο Σατανισμός του LaVeyan περιλαμβάνει την πρακτική της μαγείας, η οποία περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές μορφές. μεγαλύτερης και μικρότερης μαγείας. Η μεγαλύτερη μαγεία είναι μια μορφή τελετουργικής πρακτικής και εννοείται ως ψυχοδραματική κάθαρση για να εστιάσει τη συναισθηματική ενέργεια κάποιου για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Αυτές οι τελετουργίες βασίζονται σε τρία σημαντικά ψυχο-συναισθηματικά θέματα, όπως η συμπόνια (αγάπη), η καταστροφή (μίσος) και το φύλο (λαγνεία). Η μικρότερη μαγεία είναι η πρακτική της χειραγώγησης μέσω της εφαρμοσμένης ψυχολογίας και της αίγλης για να λυγίσει ένα άτομο ή μια κατάσταση στη θέλησή του.

Ορισμός

Ο Σατανισμός του Λαβέιαν - ο οποίος μερικές φορές αποκαλείται "σύγχρονος σατανισμός" και "Ορθολογιστικός Σατανισμός" - κατατάσσεται από μελετητές θρησκευτικών σπουδών ως νέο θρησκευτικό κίνημα. Όταν χρησιμοποιείται, ο "Ορθολογιστικός Σατανισμός" χρησιμοποιείται συχνά για να διακρίνει την προσέγγιση των Σατανιστών του LaVeyan από τον "Εσωτερικό Σατανισμό" που αγκαλιάζονται από ομάδες όπως ο ναός του Σετ. Ορισμένοι επιστήμονες των θρησκευτικών σπουδών το χαρακτήρισαν επίσης ως μορφή «αυτο-θρησκείας» ή «αυτο-πνευματικότητας», με τη μελετητή των θρησκευτικών μελετών Amina Olander Lap, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί μέρος της «ευημερίας» πτέρυγα "του αυτο-πνευματικού κινήματος της Νέας Εποχής και μια μορφή του Ανθρώπινου Δυναμικού Κινήματος. Ο Πέτερσεν προτιμούσε να αντιμετωπίζει τον σύγχρονο σατανισμό ως «ξάδερφος» των κινήσεων της Νέας Εποχής και του Ανθρώπινου Δυναμικού.

Ο ανθρωπολόγος Jean La Fontaine περιέγραψε τον Λαβεϊανιστικό Σατανισμό ως "τόσο ελιτιστικό και αναρχικό στοιχείο", αναφέροντας επίσης έναν απόκρυφο ιδιοκτήτη βιβλιοπωλείου ο οποίος αναφέρεται στην προσέγγιση της Εκκλησίας ως "αναρχικό ηδονισμό". Στη μελέτη τους για τον σατανισμό, οι θρησκευόμενοι μελετητές Asbjørn Dyrendal, James R. Lewis και Jesper Aa. Ο Petersen πρότεινε ότι ο Λάβεϊ θεώρησε τη θρησκεία του ως μια «αντινομιώδη αυτο-θρησκεία για παραγωγικές αδυναμίες, με μια κυνική καρναβαλική ανάληψη ζωής και κανένα υπερφυσικισμό». Ο κοινωνιολόγος της θρησκείας Τζέιμς Ρ. Λιούις περιέγραψε ακόμη και τον Αθεϊστικό Σατανισμό ως "ένα μείγμα επιβιουραμανισμού και της φιλοσοφίας του Ayn Rand, με γεύση τελετουργικής μαγείας". Ο ιστορικός της θρησκείας Mattias Gardell περιέγραψε τον τη θρησκεία ως «μια λογική ιδεολογία εγωιστικού ηδονισμού και αυτοσυντήρησης», ενώ ο Nevill Drury χαρακτήρισε τον Σατανισμό του LaVeyan ως «θρησκεία αυτοκαταστροφής» Έχει επίσης περιγραφεί ως "θεσμισμός του Μακιαβελικού συμφέροντος". Ο διάσημος ηγέτης της Εκκλησίας Blanche Barton περιέγραψε τον Σατανισμό ως "ευθυγραμμισμένο, τρόπο ζωής". Ο LaVey και η Εκκλησία του υιοθέτησαν την άποψη ότι «οι Σατανιστές γεννιούνται, δεν γίνονται» ότι είναι εξωτερικοί από τη φύση τους, ζώντας όσο κρίνουν κατάλληλο οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται σε μια θρησκεία που απευθύνεται σε είναι η φύση του σατανιστή, οδηγώντας τους να συνειδητοποιήσουν ότι είναι σατανιστές, βρίσκοντας ένα σύστημα πεποιθήσεων που είναι σύμφωνο με τη δική τους προοπτική και τρόπο ζωής.

Τα πιστεύω και οι πεποιθήσεις

Σατανική Βίβλος

Η Σατανική Γραφή έχει εκτυπωθεί από το 1969 και έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Ο Lewis ισχυρίστηκε ότι παρόλο που οι Σατανιστές του LaVeyan δεν αντιμετωπίζουν την Σατανική Γραφή ως ιερό κείμενο στον τρόπο με τον οποίο πολλές άλλες θρησκευτικές ομάδες αντιμετωπίζουν τα ιερά κείμενα τους, όμως εξακολουθεί να θεωρείται ως έγκυρο έγγραφο που λειτουργεί αποτελεσματικά ως γραφή μέσα στην κοινωνία του Σατανά. Ειδικότερα, ο Lewis, τόνισε ότι πολλοί σατανιστές - και τα δύο μέλη της Εκκλησίας του Σατανά και άλλες ομάδες - παραθέτουν από αυτό είτε να νομιμοποιήσουν τη δική τους θέση είτε να νομιμοποιήσουν τις θέσεις των άλλων σε μια συζήτηση. Πολλές άλλες ομάδες σατανιστών και μεμονωμένοι σατανιστές που δεν αποτελούν μέρος της Εκκλησίας του Σατανά αναγνωρίζουν επίσης το έργο του LaVey ως επιρροή. Πολλοί σατανιστές αποδίδουν τις μετατροπές ή τις ανακαλύψεις του Σατανισμού στη Σατανική Βίβλο, ενώ το 20% των ερωτηθέντων σε μια έρευνα από τον James Lewis αναφέρει τη Σατανική Γραφή απευθείας ως επηρεάζοντας στη μετατροπή τους. Για τα μέλη της Εκκλησίας, το βιβλίο λέγεται ότι εξυπηρετεί όχι μόνο ως μια συλλογή ιδεών, αλλά και για να κρίνει την αυθεντικότητα του ισχυρισμού κάποιου ότι είναι σατανιστής. Τα γραπτά του LaVey έχουν περιγραφεί ως "ακρογωνιαίοι λίθοι" μέσα στην Εκκλησία και τις διδασκαλίες της και έχουν συμπληρωθεί με τα γραπτά του τελευταίου Αρχιερέα, Gilmore, δηλαδή του βιβλίου του. Η Σατανική Βίβλος έχει περιγραφεί ως το σημαντικότερο έγγραφο που επηρεάζει τον σύγχρονο σατανισμό. Το βιβλίο περιέχει τις βασικές αρχές του σατανισμού και θεωρείται το θεμέλιο της φιλοσοφίας και του δόγματος του. Στην ιστοσελίδα τους, η Εκκλησία του Σατανά παροτρύνει όποιον θέλει να μάθει για τον Σατανισμό του LaVeyan, να διαβάσει τη Σατανική Βίβλο, δηλώνοντας ότι αυτό είναι «ισοδύναμο με την κατανόηση τουλάχιστον των βασικών στοιχείων του σατανισμού». Ο Petersen σημείωσε ότι είναι "κατά πολλούς τρόπους το κεντρικό κείμενο του σατανικού περιβάλλοντος", με τον Lap να μαρτυρεί επίσης την κυρίαρχη θέση του στο ευρύτερο σατανικό κίνημα. Ο David G. Bromley το ονομάζει «εικονοκλαστικό» και «τη γνωστή και επιρροή δήλωση της σατανικής θεολογίας». Ο Eugene V. Gallagher λέει ότι οι Σατανιστές χρησιμοποιούν τα γραπτά του LaVey "ως φακούς μέσω των οποίων βλέπουν τον εαυτό τους, τον Κόσμο. " Δηλώνει επίσης: «Με μια καθαρή μάτια εκτίμησης της αληθινής ανθρώπινης φύσης, μια αγάπη για τελετουργία και γοητεία, και μια ευχαρίστηση για ψεύδη, η Σατανική Γραφή του LaVey που δημοσιεύτηκε είναι ένα ευαγγέλιο αυτοπεποίθησης που, όπως ισχυρίστηκε, θα αγκαλιάσει ».

Ο αθεϊσμός και ο σατανάς

Ο LaVey ήταν άθεος, απορρίπτοντας την ύπαρξη όλων των θεών. Κατά συνέπεια, ο LaVey και η Εκκλησία του δεν υιοθετούν την πίστη στον Σατανά ως μια οντότητα που κυριολεκτικά υπάρχει και ο LaVey δεν ενθάρρυνε τη λατρεία του Σατανά ως θεότητα. Αντ 'αυτού, η χρήση του Σατανά ως κεντρικού σχήματος είναι σκόπιμα συμβολική. Ο LaVey προσπάθησε να εδραιώσει το σύστημα πεποιθήσεών του μέσα στην κοσμική κοσμοθεωρία που προέκυψε από τη φυσική επιστήμη, παρέχοντάς του έτσι μια αθεϊστική βάση με την οποία να επικρίνει τον Χριστιανισμό και άλλες υπερφυσικές πεποιθήσεις. Νομιμοποίησε τη θρησκεία του επισημαίνοντας τι ισχυριζόταν ότι ήταν η λογική φύση του, αντιπαραθέτοντας αυτό με αυτό που είδε ως υπερφυσικό έλλειμμα των καθιερωμένων θρησκειών. Καθόρισε τον σατανισμό ως «μια κοσμική φιλοσοφία του ορθολογισμού και της αυτοσυντήρησης (φυσικό νόμο, κατάσταση των ζώων), προσφέροντας αυτές τις ιδέες σε θρησκευτικές παγίδες για να προσθέσει στην έκκλησή τους». Με τον τρόπο αυτό ο Σαβανισμός του LaVeyan έχει περιγραφεί ως "αντι-θρησκευτική θρησκεία" από τον van Luijk. Ο LaVey δεν πίστευε σε καμία μεταθανάτια ζωή.

Αντί να λατρεύει, η θρησκεία, τον διάβολο ως πραγματική φιγούρα, η εικόνα του Σατανά αγκαλιάζεται λόγω της σύνδεσής του με την κοινωνική μη συμμόρφωση και την εξέγερση ενάντια στο κυρίαρχο σύστημα. Ο Λάβεϊ αγκάλιασε την εικονογραφία του Σατανά και την ετικέτα του "σατανιστή" επειδή σοκαρίστηκε στους ανθρώπους στη σκέψη και όταν ρωτήθηκε για τη θρησκεία του, δήλωσε ότι "ο λόγος που ονομάζεται σατανισμός είναι επειδή είναι διασκεδαστικός, ακριβής και παραγωγικός". Ο LaVey εννοούσε επίσης τον Σατανά ως σύμβολο της ζωτικότητας του ατόμου, αντιπροσωπεύοντας έτσι μια αυτόνομη δύναμη μέσα και μια αναπαράσταση της προσωπικής ελευθερίας και του ατομικισμού. Σε όλη τη Σατανική Βίβλο, η άποψη του Θεού για τον Λαβεϊνιστικό Σατανισμό περιγράφεται ως ο αληθινός «εαυτός» του σατανιστή - προβολή της δικής του προσωπικότητας - όχι εξωτερικής θεότητας. Σε έργα όπως η σατανική Βίβλος, ο LaVey χρησιμοποιεί συχνά τους όρους "θεός" και "Σατανάς" εναλλακτικά, βλέποντας και τις δύο ως προσωποποιήσεις της ανθρώπινης φύσης. Παρά τον ισχυρισμένο αθεϊσμό του, μερικά αποσπάσματα των γραπτών του LaVey αφήνουν περιθώρια για μια κυριολεκτική ερμηνεία του Σατανά και μερικά μέλη της Εκκλησίας του κατάλαβαν τον Διάβολο ως μια οντότητα που πραγματικά υπήρχε. Είναι πιθανόν ο LaVey να αφήσει κάποια αμφιβολία στα γραπτά του, ώστε να μην απομακρύνει τα μέλη της Εκκλησίας που ήταν θεϊστικοί Σατανιστές. Τόσο τα γραπτά του LaVey όσο και οι εκδόσεις της Εκκλησίας συνεχίζουν να αναφέρονται στον Σατανά σαν να ήταν το πραγματικό λατρευτικό πρόσωπο, προσπαθώντας έτσι να ενισχύσουν το συμφέρον του Σατανιστή. Ο LaVey χρησιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως αρνητικό καθρέφτη για τη νέα του πίστη, με τον Αθεϊστικό Σατανισμό να απορρίπτει τις βασικές αρχές και τη θεολογία της χριστιανικής πίστης. Θεωρεί τον Χριστιανισμό - παράλληλα με άλλες μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες όπως ο ανθρωπισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία - ως μια πολύ αρνητική δύναμη στην ανθρωπότητα. Οι Σατανιστές του Λάβεϊ αντιλαμβάνονται τον Χριστιανισμό ως ψέμα που προάγει τον ιδεαλισμό, την αυτοπεριοχή, τη συμπεριφορά των αγελών και τον παράλογο χαρακτήρα. Οι Λαβυανιστές βλέπουν τη θρησκεία τους ως δύναμη για την αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας ενθαρρύνοντας τον υλισμό, τον εγωισμό, τη στρωματοποίηση, την καρνικότητα, τον αθεϊσμό και τον κοινωνικό Δαρβινισμό. Ο Σατανισμός του LaVey ήταν ιδιαίτερα επικριτικός σε αυτό που καταλαβαίνει ως άρνηση του χριστιανισμού της ζωικής φύσης της ανθρωπότητας και ζητεί, αντίθετα, τον εορτασμό και την επιείκεια αυτών των επιθυμιών. Με τον τρόπο αυτό, δίνει έμφαση στο σαρκισμό και όχι στο πνευματισμό.

Η ανθρώπινη φύση και η κοινωνία

Ο Σατανισμός του LaVeyan χαρακτηρίστηκε ως μέλος του πολιτικού δικαιώματος και όχι της πολιτικής αριστεράς. Ο ιστορικός του σατανισμού Ruben van Luijk το χαρακτήρισε ως μια μορφή «αναρχισμού της Δεξιάς». Ο LaVey ήταν αντι-ισότιμος και ελιτιστικός, πιστεύοντας στη θεμελιώδη ανισότητα διαφορετικών ανθρώπινων όντων. Η φιλοσοφία του ήταν ο Κοινωνικός Δαρβινιστής ως βάση, που επηρεάστηκε από τα γραπτά του Herbert Spencer, του Friedrich Nietzsche και του Ayn Rand. Ο LaVey δήλωσε ότι ο σατανισμός του ήταν "απλά η φιλοσοφία του Ayn Rand με προσθήκη τελετουργίας". Χαρακτηρίζοντας τον LaVey ως Νίτσεγχο, ο μελετητής των θρησκευτικών μελετών, Asbjørn Dyrendal, πίστευε ότι η «προσωπική σύνθεση του LaVey φαίνεται να είναι η δική του δημιουργία, παρόλο που τα διάφορα συστατικά που εισέρχονται σ 'αυτόν είναι κατά καιρούς πολύ ορατά». Η Σατανιστική Βίβλος είναι όπου ο LaVey χρησιμοποιεί τμήματα της δύναμης του Redbeard που είναι ίσως σωστά, αν και εμφανίζεται επίσης σε όλες τις αναφορές για την εγγενή δύναμη και το ένστικτο του ανθρώπου για αυτοσυντήρηση.

Για τον LaVey, ο άνθρωπος θεωρήθηκε ρητά ως ζώο, ο οποίος επομένως δεν έχει άλλο σκοπό εκτός από την επιβίωση του ισχυρότερου δηλαδή " το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Επομένως υπάρχει σε ένα αθώο πλαίσιο. Πιστεύει ότι υιοθετώντας μια φιλοσοφική πίστη στην υπεροχή του πάνω από εκείνη των άλλων ζώων, η ανθρωπότητα έχει γίνει «το πιο κακό ζώο όλων». Για τον LaVey, τα μη ανθρώπινα ζώα και παιδιά αντιπροσωπεύουν ένα ιδεώδες, "την πιο αγνή μορφή της σαρκικής ύπαρξης", επειδή δεν έχουν υποκριθεί με χριστιανικές ή άλλες θρησκευτικές έννοιες ενοχής και ντροπής. Οι δεοντολογικές απόψεις του επικεντρώνονταν στην τοποθέτηση του εαυτού του και της οικογένειάς του ενώπιον των άλλων, σε σχέση με την δική του επιχείρηση και - για τους άντρες - συμπεριφέροντας σαν έναν κύριο. Απαντώντας σε απειλές και βλάβες, προήγαγε μια πολιτική lex talionis, για παράδειγμα αναστρέφοντας μια βιβλική χριστιανική διδασκαλία λέγοντας ότι "αν κάποιος σας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, σπάστε τον από το άλλο".

Ο Λαβέινιστικός Σατανισμός δίνει μεγάλη έμφαση στον ρόλο της ελευθερίας ιδίως της προσωπικής ελευθερίας. Ο LaVey πίστευε ότι ο ιδανικός σατανιστής πρέπει να είναι ατομικιστικός και μη-διαμορφωμένος, απορρίπτοντας αυτό που ονομάζεται «άχρωμη ύπαρξη» που η κυρίαρχη κοινωνία επιδίωξε να επιβάλει σε εκείνους που ζουν μέσα σ 'αυτήν. Απορρίπτει τον καταναλωτισμό και αυτό που ονομάζεται "θρησκεία θανάτου" της μόδας. Εξέδωσε το ανθρώπινο εγώ για την ενθάρρυνση της υπερηφάνειας του ατόμου, του αυτοσεβασμού και της αυτοπραγμάτωσης και κατά συνέπεια πίστευε στην ικανοποίηση των επιθυμιών του εγώ. Εξέφρασε την άποψη ότι η αυτοκαταστροφή ήταν ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό και ότι το μίσος και η επιθετικότητα δεν ήταν λανθασμένα ή ανεπιθύμητα συναισθήματα αλλά ότι ήταν απαραίτητα και συμφέρουσα για την επιβίωση. Κατά συνέπεια, επαίνεσε τις Επτά θανατηφόρες αμαρτίες ως αρετές που ήταν ευεργετικές για το άτομο.

Ομοίως, ο LaVey επέκρινε την αρνητική και περιοριστική στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα που υπάρχει σε πολλές θρησκείες, αντί να υποστηρίζει οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη που λαμβάνει χώρα μεταξύ των συναινετικών ενηλίκων. Η Εκκλησία του καλωσόρισε τα ομοφυλοφιλικά μέλη από τα πρώτα του χρόνια, και επίσης υποστήριξε την αθλιότητα για όσους ήταν ασεβείς. Προσπάθησε να αποθαρρύνει τα αρνητικά συναισθήματα ενοχής που προέκυψαν από σεξουαλικές πράξεις όπως ο αυνανισμός και οι φετίχες και πίστευαν ότι η απόρριψη αυτών των σεξουαλικών αναστολών και ενοχών θα οδηγούσε σε μια πιο ευτυχισμένη και υγιέστερη κοινωνία. Συζητώντας τις γυναίκες, ο LaVey υποστήριξε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν το σεξ ως εργαλείο για να χειραγωγούν τους άνδρες, προκειμένου να προωθήσουν την προσωπική τους δύναμη. Αντιστρόφως, οι μη συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις, όπως ο βιασμός και η κακομεταχείριση των παιδιών, καταγγέλθηκαν από τον LaVey και την Εκκλησία του.

Ο LaVey πίστευε στην επικείμενη κατάρρευση του Χριστιανισμού. Επιπλέον, πίστευε ότι η κοινωνία θα εισέλθει σε μια Εποχή του Σατανά, στην οποία θα έρθει στην εξουσία μία γενεά που θα ζούσε σύμφωνα με τις αρχές του LaVeyan. Ο LaVey υποστήριξε την ευγονική και ανέμενε ότι θα γίνει μια αναγκαιότητα στο μέλλον, όταν θα χρησιμοποιηθεί για να αναπαραγάγει μια ελίτ που αντικατοπτρίζει τις "σατανικές" αρχές του LaVey. Κατά την άποψή του, αυτή η ελίτ θα ήταν "ανώτεροι άνθρωποι" που εμφάνιζαν τις "σατανικές" ιδιότητες δημιουργικότητας και μη συμμόρφωσης. Θεώρησε αυτά τα γνωρίσματα ικανά για κληρονομική μετάδοση και έκανε τον ισχυρισμό ότι «οι σατανιστές γεννιούνται, δεν γίνονται» . Πιστεύει ότι η ελίτ πρέπει να απομακρύνεται από το υπόλοιπο ανθρώπινο "κοπάδι", με το τελευταίο να εξαναγκάζεται σε γκέτο, ιδανικά "διαστημικά γκέτο" που βρίσκονται σε άλλους πλανήτες. Ο ανθρωπολόγος Jean La Fontaine υπογράμμισε ένα άρθρο που εμφανίστηκε σε ένα περιοδικό του περιέγραψε περιέγραψε την θρησκεία ως "μια αληθινή κοινωνία του σατανισμού" ως μια ομάδα στην οποία ο πληθυσμός αποτελείται από "ελεύθερους, καλά οπλισμένους, πλήρως συνειδητούς , οι οποίοι δεν θα χρειαστούν ούτε θα ανεχτούν καμία εξωτερική οντότητα «προστατεύοντάς τους» ή λέγοντάς τους τι μπορούν και δεν μπορούν να κάνουν ». Αυτή η επαναστατική προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με τις σταθερές πεποιθήσεις του LaVey στην τήρηση του κράτους δικαίου. Αν και δεν ήταν προσωπικά ούτε φασιστής ούτε νεοναζί, ο LaVey είχε όρους με διάφορες νεοναζιστικές και άλλες ακροδεξιές ομάδες που δρούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μαγεία

Η κατανόηση της μαγείας του LaVey επηρεάστηκε από τον βρετανό αποκρυφιστή Aleister Crowley. Αν και οι ιδέες του LaVey διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό γύρω από μια κοσμική και επιστημονική άποψη του κόσμου, εξέφρασε επίσης πίστη στη μαγεία. Αντί να χαρακτηρίζει τη μαγεία ως ένα υπερφυσικό φαινόμενο, ο LaVey εξέφρασε την άποψη ότι ήταν μέρος του φυσικού κόσμου που μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί από τους επιστήμονες. Ο LaVey περιγράφει τη μαγεία ως "την αλλαγή καταστάσεων ή γεγονότων σύμφωνα με το θέλημα που θα χρησιμοποιούσε κανονικά αποδεκτές μεθόδους," ένας ορισμός που αντικατοπτρίζει την επιρροή του βρετανού αποκρυφιστή Aleister Crowley. Παρόλο που ποτέ δεν εξήγησε ακριβώς πώς πίστευε ότι αυτή η μαγική διαδικασία λειτούργησε, ο LaVey δήλωσε ότι οι μάγοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν με επιτυχία αυτή τη μαγική δύναμη μέσα από την έντονη φαντασία του επιθυμητού στόχου τους και έτσι κατευθύνοντας τη δύναμη της δικής τους θέλησης προς αυτήν. Τόνισε την ιδέα ότι οι μαγικές δυνάμεις θα μπορούσαν να χειραγωγούνται μέσω "καθαρά συναισθηματικών" και όχι πνευματικών πράξεων.

Αυτή η πρακτική θέτει τον Λαβεϊανιστικό Σατανισμό σε μια ευρύτερη παράδοση της «μεγάλης μαγείας» ή της τελετουργικής μαγείας και έχει επίσης συγκριθεί με τη Χριστιανική Επιστήμη και τη Σαηεντολογία. Ο LaVey υιοθέτησε πεποιθήσεις και ιδέες από τους παλαιότερους μάγους, αλλά συνειδητά αποχριστιανοποίησε και Σατανοποίησε την μαγεία για τους δικούς του σκοπούς. Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως εφαρμόζοντας μιας επιστημονικής προοπτικής για τη μαγεία, ο LaVey ήταν πιθανώς επηρεασμένος από τον Crowley, ο οποίος είχε επίσης παρουσιάσει την προσέγγισή του στη μαγεία με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλούς παλαιότερους τελετουργικούς μάγους, ο LaVey αρνήθηκε κάθε διαχωρισμό ανάμεσα στη μαύρη μαγεία και τη λευκή μαγεία, που αποδίδει αυτή τη διχοτόμηση καθαρά στην «αυτοκαταστροφική υποκρισία και την αυτο-εξαπάτηση» εκείνων που αυτοαποκαλούνται «λευκοί μάγοι». Ομοίως διέφερε από πολλούς παλαιότερους μάγους που τόνισαν τη μαγεία ως μια πρακτική σχεδιασμένη να επιφέρει προσωπικό μετασχηματισμό και υπέρβαση, μάλλον, για τη μαγεία ο LaVey τη χρησιμοποίησε για υλική απόκτηση, προσωπική επιρροή, για να βλάψει τους εχθρούς και για να κερδίσει επιτυχία στην αγάπη και το σεξ. Ο LaVey όρισε το μαγικό του σύστημα ως μεγαλύτερη και μικρότερη μαγεία. Η μεγαλύτερη μαγεία είναι μια μορφή τελετουργικής πρακτικής και εννοείται ως ψυχοδραματική κάθαρση για να εστιάσει τη συναισθηματική ενέργεια κάποιου για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Αυτά τα τελετουργικά βασίζονται σε τρία βασικά ψυχο-συναισθηματικά θέματα: συμπόνια (αγάπη), καταστροφή (μίσος) και σεξ (λαγνεία). Ο χώρος στον οποίο εκτελείται ένα τελετουργικό είναι γνωστός ως «θάλαμος πνευματικής αποσυμπίεσης», όπου ο σκεπτικισμός και η δυσπιστία είναι εσκεμμένα ανασταλμένοι, επιτρέποντας έτσι στους μάγους να εκφράζουν πλήρως τις ψυχικές και συναισθηματικές τους ανάγκες, κρατώντας πίσω τίποτα όσον αφορά τα βαθύτερα συναισθήματά τους επιθυμίες. Αυτή η μαγεία θα μπορούσε τότε να χρησιμοποιηθεί για να εξασφαλίσει τη σεξουαλική ικανοποίηση, το υλικό κέρδος, την προσωπική επιτυχία ή για να καταρρίψει τους εχθρούς. Ο LaVey έγραψε επίσης για τον "παράγοντα ισορροπίας", επιμένοντας ότι οι μαγικοί στόχοι πρέπει να είναι ρεαλιστικοί. Αυτά τα τελετουργικά συχνά θεωρούνται μαγικές πράξεις, με τον Σατανισμό του LaVey να ενθαρρύνει την πρακτική της μαγείας να βοηθάει τους εγωιστικούς σκοπούς του. Ένα μεγάλο μέρος του σατανικού τελετουργικού είναι σχεδιασμένο για να μπορεί ένας άνθρωπος να το κάνει μόνος του. Αυτό συμβαίνει επειδή η συγκέντρωση θεωρείται κλειδί για την εκτέλεση μαγικών πράξεων.

Η μικρότερη μαγεία, που αναφέρεται επίσης σε μια «καθημερινή» ή «κατάσταση», είναι η πρακτική του χειρισμού μέσω της εφαρμοσμένης ψυχολογίας. Ο LaVey το χαρακτήρισε ως "πενιχρό που αποκτήθηκε μέσω διάφορων συσκευών και δημιουργημένων καταστάσεων, των οποίων, όταν χρησιμοποιούνται, μπορούν να δημιουργήσουν αλλαγή σύμφωνα με τη βούλησή του." Ο LaVey έγραψε ότι μια βασική έννοια στη μικρότερη μαγεία είναι η "εντολή να κοιτάξουμε" που μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση στοιχείων του "φύλου, συναισθήματος και θαύματος", εκτός από τη χρήση της εμφάνισης, της γλώσσας του σώματος, των μυρωδιών, του χρώματος, των μυρμηγκιών και της οσμής. Αυτό το σύστημα ενθαρρύνει μια μορφή χειριστικού παιχνιδιού ρόλων, όπου ο ασκούμενος μπορεί να αλλάξει διάφορα στοιχεία της φυσικής εμφάνισής του, προκειμένου να τους βοηθήσει να γοητεύσουν ή να "μπερδευτούν" σε ένα αντικείμενο επιθυμίας. Ο LaVey ανέπτυξε το "The Synthesizer Clock", σκοπός του οποίου είναι να διαιρέσει τους ανθρώπους σε ξεχωριστές ομάδες ανθρώπων με βάση κυρίως τα χαρακτηριστικά του σώματος και της προσωπικότητας. Ο συνθεσάιζερ διαμορφώνεται ως ρολόι και βασίζεται σε έννοιες σωματοτύπων. Το ρολόι αποσκοπεί να βοηθήσει μια μάγισσα να αναγνωρίσει τον εαυτό της, βοηθώντας στη συνέχεια στη χρησιμοποίηση της «έλξης των αντιθέτων» για να «μαγνητίσει» το αντικείμενο της επιθυμίας της μάγισσας παίρνοντας τον αντίθετο ρόλο. Η επιτυχημένη εφαρμογή της μικρότερης μαγείας λέγεται ότι βασίζεται στην κατανόηση της θέσης του στο ρολόι. Αφού βρείτε τη θέση σας στο ρολόι, ενθαρρύνεστε να το προσαρμόσετε όπως κρίνεται κατάλληλο και να τελειοποιήσετε τον τύπο σας, εναρμονίζοντας το στοιχείο του για καλύτερη επιτυχία. Η Dyrendal αναφέρθηκε στις τεχνικές του LaVey ως "Erving Goffman συναντά τον William Mortensen". Σχεδιάζοντας τις ιδέες από την ψυχολογία, τη βιολογία και την κοινωνιολογία, ο Petersen σημείωσε ότι η μικρότερη μαγεία συνδυάζει τις αποκρυφιστικές και τις "απορριφθείσες επιστήμες της ανάλυσης, και, της ιδιοσυγκρασίας".

Βασικές αρχές

Οι "κεντρικές πεποιθήσεις" του Λαβεϊανιστικού Σαατανισμού διατυπώνονται σε τρεις λίστες, οι οποίες αναπαράγονται τακτικά μέσα στην εκκλησία του γραπτού υλικού του Σατανά.

Οι Εννέα Σατανικές Δηλώσεις

Το αλχημικό σύμβολο για το Θείο, όπως εμφανίζεται στη Σατανική Γραφή πάνω από τις Εννέα Σατανικές Δηλώσεις.

Οι Εννέα Σατανικές Δηλώσεις αποτελούν ένα σύνολο εννέα ισχυρισμών του LaVey στα εισαγωγικά κεφάλαια της Σατανικής Βίβλου. Θεωρούνται ως ακρογωνιαίος λίθος του σύγχρονου οργανωμένου σατανισμού που αποτελούν, στην πραγματικότητα, σύντομους αφορισμούς που καταγράφουν τη σατανική φιλοσοφία. Οι τρεις πρώτες δηλώσεις αφορούν την «επιείκεια», τη «ζωτική ύπαρξη» και την «αβέβαιη σοφία» που παρουσιάζει μια θετική άποψη του σατανιστή ως σαρκική, φυσική και ρεαλιστική οντότητα, όπου η απόλαυση της φυσικής ύπαρξης και η αδιάλυτη θεώρηση της αληθινής αλήθειας προωθούνται ως οι βασικές αξίες του Σατανισμού, συνδυάζοντας στοιχεία του Δαρβινισμού και του Επικουρικισμού. Δήλωση τέσσερα, πέντε και έξι ασχολούνται με θέματα δεοντολογίας, μέσω της «ευγένειας προς όσους το αξίζουν», της «εκδίκησης» και της «ευθύνης προς τον υπεύθυνο», αντικατοπρίζοντας μια σκληρή εικόνα της κοινωνίας και των ανθρωπίνων σχέσεων δίνοντας έμφαση στη δικαιοσύνη και όχι στην αγάπη. Οι δηλώσεις επτά, οκτώ και εννέα απορρίπτουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, της αμαρτίας και της χριστιανικής εκκλησίας. Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως "μόνο ένα άλλο ζώο", οι παραδοσιακές "αμαρτίες" προωθούνται ως μέσο ικανοποίησης και η θρησκεία ως απλή επιχείρηση. Η αντιφατική και αντινομιτική πλευρά του Σατανά υπερισχύει για την υποστήριξη των δηλώσεων τεσσάρων έως εννέα, με την έλλειψη συμμόρφωσης να παρουσιάζεται ως βασικό ιδανικό.

1. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει την επιείκεια αντί της αποχής.
2. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει ζωτική ύπαρξη αντί πνευματικών ονείρων.
3. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει αμόλυντη σοφία αντί υποκριτικής αυτοπεποίθησης.
4. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει την καλοσύνη σε όσους το αξίζουν, αντί να σπαταλάει αγάπη για τα χαρίσματα.
5. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει την εκδίκηση αντί να χαστουκίσει το άλλο μάγουλο.
6. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει την ευθύνη έναντι του υπεύθυνου, αντί της ανησυχίας για τους ψυχικούς βρικόλακες.
7. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο σαν ένα άλλο ζώο το οποίο, λόγω της "θείας πνευματικής και πνευματικής του ανάπτυξης", έχει γίνει το πιο κακό ζώο όλων.
8. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει όλες τις λεγόμενες αμαρτίες, καθώς όλες οδηγούν σε σωματική, διανοητική ή συναισθηματική ικανοποίηση.
9. Ο Σατανάς ήταν ο καλύτερος φίλος που είχε ποτέ η Εκκλησία, καθώς το κράτησε όλα αυτά τα χρόνια.

Οι έντεκα κανόνες της γης

1. Μην δίνετε γνώμη ή συμβουλή εκτός αν σας ζητηθεί.
2. Μην πείτε τα προβλήματά σας σε άλλους εκτός αν είστε βέβαιοι ότι θέλουν να τους ακούσουν.
3. Όταν βρίσκεστε σε σπίτι αλλουνού, δείξτε του σεβασμό αλλιώς μην πάτε.
4. Αν ένας φιλοξενούμενος στην κηδεία σας σας ενοχλεί, να τον μεταχειριστείτε σκληρά και χωρίς έλεος.
5. Μην κάνετε σεξουαλικές προόδους εκτός αν σας δοθεί το σήμα ζευγαρώματος.
6. Μην παίρνετε αυτό που δεν ανήκει σε σας εκτός αν είναι ένα βάρος για το άλλο πρόσωπο και φωνάζει για να ανακουφιστεί.
7. Αναγνωρίστε τη δύναμη της μαγείας αν την έχετε χρησιμοποιήσει με επιτυχία για να αποκτήσετε τις επιθυμίες σας. Εάν αρνηθείτε τη δύναμη της μαγείας αφού την καλέσετε με επιτυχία, θα χάσετε όσα έχετε αποκτήσει.
8. Μην διαμαρτύρονται για τίποτα στο οποίο δεν χρειάζεται να υποταθείτε.
9. Μην βλάπτετε τα μικρά παιδιά.
10. Μην σκοτώνετε τα μη ανθρώπινα ζώα, εκτός εάν σας επιτεθείή για το φαγητό σας.
11. Όταν περπατάτε σε ανοιχτό επικράτεια, μην κόβετε κανέναν. Εάν κάποιος σας ενοχλεί, ζητήστε του να σταματήσει. Αν δεν σταματήσει, καταστρέψτε τον.

Ιεροτελεσείες και πρακτικές

Τελετουργίες και τελετές

Ο LaVey τόνισε ότι στην παράδοσή του οι σατανικές τελετές ήρθαν σε δύο μορφές, από τις οποίες καμία δεν ήταν λατρευτικές πράξεις. Στην ορολογία του, «τελετουργίες» είχαν ως σκοπό να επιφέρουν αλλαγές, ενώ «τελετές» γιόρταζαν μια ιδιαίτερη περίσταση. Αυτά τα τελετουργικά συχνά θεωρούνταν μαγικές πράξεις, 97 με τον Σατανισμό του LaVey να ενθαρρύνει την πρακτική της μαγείας για να βοηθάει τους εγωιστικούς σκοπούς. Ένα μεγάλο μέρος του τελετουργικού Λαβεϊανισμού έχει σχεδιαστεί για να μπορεί ένα άτομο να εκτελεί μόνο του. Αυτό συμβαίνει επειδή η συγκέντρωση θεωρείται κλειδί για την εκτέλεση μαγικών πράξεων. Στη Σατανική Βίβλο, ο LaVey περιέγραψε τρεις τύπους τελετουργίας στη θρησκεία του: σεξουαλικά τελετουργικά σχεδιασμένα για να προσελκύσουν τον επιθυμητό ρομαντικό ή σεξουαλικό σύντροφο, παρηγορητικές τελετουργίες με σκοπό να βοηθήσουν τους ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού τους) και καταστροφική μαγεία που επιδιώκει να βλάψει τους άλλους . Κατά το σχεδιασμό αυτών των τελετουργιών, ο LaVey επέστησε μια ποικιλία παλαιότερων πηγών, με τον μελετητή του σατανισμού Per Faxneld, σημειώνοντας ότι η LaVey «συγκέντρωσε τελετουργίες από μια πηγή ιστορικών πηγών τόσο λογοτεχνικών όσο και εσωτεριστικών».

Ο LaVey περιέγραψε μια σειρά τελετουργιών στο βιβλίο του, Τα Σατανικά Τελετουργικά. Αυτά είναι "δραματικές επιδόσεις" με συγκεκριμένες οδηγίες γύρω από τα ρούχα που φοριούνται, τη μουσική που θα χρησιμοποιηθεί και τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια στο σχεδιασμό των τελετουργικών ήταν σκόπιμη, με τη γοητεία και τη θεατρικότητά τους να εμπλέκουν τις αισθήσεις των συμμετεχόντων και τις αισθητικές ευαισθησίες σε διάφορα επίπεδα και να ενισχύουν τη θέληση των συμμετεχόντων για μαγικούς σκοπούς. Ο LaVey πρότεινε ότι οι άνδρες συμμετέχοντες θα πρέπει να φορούν μαύρες στολές, ενώ οι μεγαλύτερες γυναίκες θα πρέπει να φορούν μαύρη και άλλες γυναίκες θα πρέπει να ντύνονται ελκυστικά για να διεγείρουν τα σεξουαλικά συναισθήματα μεταξύ πολλών ανδρών. Όλοι οι συμμετέχοντες είναι εκπαιδευμένοι να φορούν φυλακτά είτε του ανεστραμμένου πενταγράμμου είτε της εικόνας του Baphomet.

Σύμφωνα με τις οδηγίες του LaVey, στο βωμό πρέπει να τοποθετηθεί μια εικόνα του Baphomet. Αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από διάφορα κεριά, όλα εκτός από ένα από αυτά να είναι μαύρα. Η μοναδική εξαίρεση είναι ένα λευκό κερί, που χρησιμοποιείται στην καταστροφική μαγεία, το οποίο κρατιέται στα δεξιά του θυσιαστηρίου. Επίσης, πρέπει να συμπεριληφθεί ένα κουδούνι που είναι εννέα φορές στην αρχή και στο τέλος της τελετής, ένα ποτήρι από οτιδήποτε άλλο εκτός από χρυσό και το οποίο περιέχει ένα αλκοολούχο ποτό που συμβολίζει το "Elixir of Life", ένα σπαθί που αντιπροσωπεύει την επιθετικότητα το μοντέλο φαλλός που χρησιμοποιείται ως ασπεργίλλος, γκονγκ και περγαμηνή επί των οποίων πρέπει να γράφονται αιτήσεις προς τον Σατανά πριν καίγονται. Παρόλο που το οινόπνευμα καταναλωνόταν στις τελετές της Εκκλησίας, η αντίληψη περί της μεθυσμένης συμπεριφοράς ήταν ανυπότακτη και απαγορεύτηκε η λήψη παράνομων ναρκωτικών.

Τα τελετουργικά του LaVeyan περιλαμβάνουν μερικές φορές αντιχριστιανικές βλάσφημες, οι οποίες προορίζονται να έχουν απελευθερωτική επίδραση στους συμμετέχοντες. Σε μερικές από τις τελετουργίες, γυμνή γυναίκα χρησιμεύει ως βωμός. Σε αυτές τις περιπτώσεις καθίσταται σαφές ότι το ίδιο το σώμα της γυναίκας γίνεται το βωμός, αντί να την βάζει απλά σε ένα υπάρχον βωμό. Σε αντίθεση με τα μακροχρόνια στερεότυπα για τους σατανιστές, δεν υπάρχει χώρος για σεξουαλικά οργία στο τελετουργικό του LaVeyan. Δεν λαμβάνει χώρα ούτε ζωική ούτε ανθρώπινη θυσία. Τα παιδιά απαγορεύονται να παρακολουθήσουν αυτά τα τελετουργικά, με μόνη εξαίρεση το σατανικό βάπτισμα, το οποίο έχει σχεδιαστεί ειδικά για τη συμμετοχή των βρεφών.

Ο LaVey ανέπτυξε επίσης τη δική του Μαύρη Μάζα, η οποία σχεδιάστηκε ως μια μορφή αποκατάστασης για να απελευθερώσει τον συμμετέχοντα από τυχόν αναστολές που ανέπτυξαν που ζούσαν στη χριστιανική κοινωνία. Σημείωσε ότι συνθέτοντας τη μαύρη μαζική μαρτυρία, εφάρμοσε το έργο των Γάλλων συγγραφέων μυθοπλασίας Charles Baudelaire και Joris-Karl Huysmans. Ο LaVey ανοιχτά αγωνιζόταν με τη χρήση της λογοτεχνίας και της λαϊκής κουλτούρας σε άλλες τελετές, προσελκύοντας έτσι την τέχνη, τη γοητεία και την επίδειξη. Για παράδειγμα, δημοσίευσε ένα περίγραμμα μιας τελετουργίας την οποία ονόμασε ως "Call to Cthulhu", η οποία αντλείται από τις ιστορίες του εξωγήινου θεού Cthulhu, που συντάχθηκε από τον αμερικανικό συγγραφέα τρόμου H.P. Lovecraft. Σε αυτήν την τελετή, που πρόκειται να πραγματοποιηθεί τη νύχτα σε μια απομονωμένη τοποθεσία κοντά σε ένα ταραχώδες σώμα νερού, ένας celebrant παίρνει το ρόλο του Cthulhu και εμφανίζεται ενώπιον των συναρμολογημένων σατανιστών, υπογράφοντας ένα σύμφωνο μεταξύ τους στη γλώσσα της φανταστικής "Lovecraft's" Αυτά ".

Διακοπές

Ο LaVey και η Εκκλησία του Σατανά θεώρησαν τα γενέθλια ενός ατόμου να είναι η πιο σημαντική ημέρα του έτους. Η Walpurgisnacht (30 Απριλίου) γιορτάζεται ως η ημερομηνία κατά την οποία ο LaVey ίδρυσε την Εκκλησία του Σατνά. Ένα τρίτο ετήσιο φεστιβάλ είναι το Halloween, το οποίο επίσης έχοει συνάψεις με μαγικές και σκοτεινές οντότητες.

Συμβολισμός

Το Σίγιο του Βαφομέτ

Ως σύμβολο της σατανικής εκκλησίας του, ο LaVey υιοθέτησε το ανεστραμμένο πεντάκτιστο πεντάγραμμα. Το ανατρεπτικό πεντάγραμμα χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τον γάλλο αποκρυφιστή Eliphas Lévi και υιοθετήθηκε από τον μαθητή του, τον Stanislas de Guaita, που το συγχώνευσε με κεφάλι κατσίκας στο βιβλίο του, το κλειδί της μαύρης μαγείας του 1897. Στη λογοτεχνία και τις εικόνες που προηγούνται του LaVey, η απεικόνιση που χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει το "σατανικό" υποδηλώνεται με ανεστραμμένους σταυρούς και βλάσφημες παρωδίες της χριστιανικής τέχνης. Το γνωστό κεφάλι της κατσίκας μέσα σε ένα ανεστραμμένο πεντάγραμμα δεν έγινε το πρώτο σύμβολο του σατανισμού μέχρι την ίδρυση της Εκκλησίας του Σατανά το 1966. Ο LaVey έμαθε αυτή την παραλλαγή του συμβολισμού μετά την αναπαραγωγή του στο μπροστινό εξώφυλλο του βιβλίου του καναπέ του Maurice Bessy, της εικαστικής ιστορίας της μαγείας και της υπερφυσικήισμού. Θεωρώντας ότι αυτό το σύμβολο ενσωματώνει τη φιλοσοφία του, ο LaVey αποφάσισε να την υιοθετήσει για την Εκκλησία του. Στα σχηματιστικά της χρόνια, η Εκκλησία χρησιμοποίησε αυτή την εικόνα στις κάρτες μέλους της, μενταγιόν και κυρίως πάνω από το βωμό στην τελετουργική αίθουσα του Μαύρου Σπιτιού.