Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 85: Γραμμή 85:


== Πηγές ==
== Πηγές ==
*{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2017/08/15082017.pdf|title=Oι πρωτοπόροι κομμουνιστές έθεσαν
*{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2017/08/15082017.pdf|title=Oι πρωτοπόροι κομμουνιστές έθεσαν τα θεμέλια της ταξικής πάλης |last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2017-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|pages=22-23|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170816115203/http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2017/08/15082017.pdf|archivedate=2017-08-16|accessdate=2017-08-16}}
τα θεμέλια της ταξικής πάλης |last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2017-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|pages=22-23|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170816115203/http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2017/08/15082017.pdf|archivedate=2017-08-16|accessdate=2017-08-16}}
*{{Cite web|url=http://www.haravgipdf.com//pdffiles/1408101912.pdf|title=ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: 86 χρόνια αγώνων και θυσιών |last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2013-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|pages=6-7|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170814111405/http://www.haravgipdf.com//pdffiles/1408101912.pdf|archivedate=2017-08-14|accessdate=2017-08-14}}
*{{Cite web|url=http://www.haravgipdf.com//pdffiles/1408101912.pdf|title=ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: 86 χρόνια αγώνων και θυσιών |last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2013-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|pages=6-7|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170814111405/http://www.haravgipdf.com//pdffiles/1408101912.pdf|archivedate=2017-08-14|accessdate=2017-08-14}}
*{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2015/08/15082015.pdf|title=ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: 89 χρόνια αγώνων και θυσιών για τον τόπο και το λαό μας|last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2015-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|page=18|archiveurl=http://www.webcitation.org/6shy5Jm96|archivedate=2017-08-14|accessdate=2017-08-14}}
*{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/haravgi/wp-content/uploads/sites/3/2015/08/15082015.pdf|title=ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: 89 χρόνια αγώνων και θυσιών για τον τόπο και το λαό μας|last=Νικόλα|first=Νικόλας|date=2015-08-15|website=|publisher=[[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου)|Χαραυγή]]|page=18|archiveurl=http://www.webcitation.org/6shy5Jm96|archivedate=2017-08-14|accessdate=2017-08-14}}

Έκδοση από την 11:52, 16 Αυγούστου 2017

Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου
Ίδρυση15 Αυγούστου 1946
ΔιάλυσηΝοέμβριος 1944
ΕφημερίδαΝέος Άνθρωπος
Πτέρυγα νεολαίαςΚομμουνιστική Νεολαία Κύπρου
ΙδεολογίαΚομμουνισμός
ΧρώματαΚόκκινο
Πολιτικό σύστημα Κύπρου
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου (ΚΚΚ) ήταν ένα πολιτικό κόμμα της Κύπρου. Ιδρύθηκε το 1926 και διαλύθηκε το 1944, όταν συγχωνεύθηκε με το ΑΚΕΛ.

Ιστορικό ίδρυσης

Το Κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου ιδρύθηκε στις 15 Αυγούστου 1926 σε ένα σπίτι στην οδό Βασιλείου Μακεδόνος στη Λεμεσό.[1]

Σύμφωνα με δημοσίευα της εφημερίδας Χαραυγής, στα τέλη της δεκαετίας του 1910 εμφανίστηκαν στη Λεμεσό οι πρώτοι σοσιαλιστές. Επικεφαλής της πρώτης αυτής ομάδας σοσιαλιστών ήταν οι Γιάγκος Ηλιάδης και Πάνος Φασουλιώτης. Στις αρχές του 1920 μέσα σε αυτές τις σοσιαλιστικές ομάδες εμφανίζονται οι πρώτοι κομμουνιστές. Στην πλειοψηφία τους ήταν υπάλληλοι, κρυφοί κομμουνιστές που προπαγάνδιζαν τα ιδανικά του σοσιαλισμού στη Λεμεσό με αποτέλεσμα να προσεταιριστούν οι πρώτοι εργάτες που στη συνέχεια ηγήθηκαν του κινήματος. Οι πρώτοι πυρήνες λειτουργούσαν συνωμοτικά, έφερναν υλικό μέσω του λιμανιού της πόλης (κυρίως τις εφημερίδες Ριζοσπάστη και τη γαλλική Ουμανιτέ) και δραστηριοποιούνταν μέσα στις συντεχνίες.[2] Προς τα τέλη του 1922 εμφανίστηκε το Κυπριακό Εργατικό Κόμμα, με εκφραστικό όργανο την εφημερίδα Πυρσό, την πρώτη σοσιαλιστική εφημερίδα στην Κύπρο. Κυρίαρχος τότε ήταν ο υπεύθυνος της εφημερίδας Πάνος Φασουλιώτης.[2][3] Οι πυρήνες τον Ιούνιο του 1923 μετονομάστηκαν σε Κυπριακό Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα. Τον Νοέμβριο του 1923 αλλάζει και πάλι η ονομασία του κόμματος σε Κυπριακό Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα (Κομμουνιστικό), ενώ γίνεται και διασύνδεση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ) και τη Γ΄ Διεθνή. Οι πρώτες προσπάθειες για ένταξη στη Γ΄ Διεθνή αποτυγχάνουν.[2] Η επικράτηση των κομμουνιστών μέσα στους πυρήνες επήλθε μετά τις εκλογές στη Βρετανία του 1924, τις οποίες κέρδισε το Εργατικό Κόμμα. Οι πυρήνες έστειλαν τότε στην Εργατική κυβέρνηση τα αιτήματά τους, εργατικά και κοινωνικά. Σε αυτό το ιστορικό έγγραφο οι πυρήνες για πρώτη φορά αυτοαποκαλούνται Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου. Η Εργατική κυβέρνηση ούτε καν απάντησε στα αιτήματα των Κύπριων σοσιαλιστών. Η διαμάχη τελείωσε οριστικά όταν διαγράφηκε ο Φασουλιώτης, κάτι που σήμαινε και το τέλος του Πυρσού που ήταν υπό το όνομά του.[1] Οι πρώτοι πυρήνες, λειτουργώντας ως υποτυπώδες κόμμα, έχασαν κάποια στελέχη που έφυγαν στο εξωτερικό και εντάχθηκαν στο ΚΚΕ, αλλά ενισχύθηκαν από την κάθοδο του Νίκου Γιαβόπουλου, που όμως με τη σειρά του εξορίστηκε τον Ιούλιο του 1925 από τους αποικιοκράτες για την κομμουνιστική του δράση. Μετά τη φυγή του στο εξωτερικό την ηγεσία αναλαμβάνει ο Σκελέας. Η απώλεια του εκφραστικού οργάνου καλύφθηκε από την Πρωτοχρονιά του 1925 με την έκδοση της εφημερίδας Νέος Άνθρωπος.[1]

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Πολίτης, την εποχή εκείνη, όλα τα εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης βρίσκονταν τότε κάτω από την επίδραση της 2ας Διεθνούς.[3] Με την ίδρυση της 3ης Διεθνούς από τον Λένιν το 1924 και την καταγγελία τη 2ας Διεθνούς για οππορτουνιστικές και εθνικιστικές θέσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέσω των Ελλήνων και Κυπρίων που ζούσαν στην Αίγυπτο, αποφάσισε να ιδρύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και να το εντάξει στην 3η διεθνή, κάτω από την άμεση καθοδήγηση του ΚΚΕ.[3]

Όπως αναφέρει η Χαραυγή, τον Φεβρουάριο του 1926 γίνεται συνδιάσκεψη στελεχών σε πολύ στενό κύκλο για λόγους ασφαλείας, με στόχο την έγκριση των προκαταρκτικών εγγράφων του Ιδρυτικού Συνεδρίου και πρόγραμμα δράσης. Ακολούθησαν επαφές με το ΚΚΕ. Τον Ιούλιο έρχεται από την Ελλάδα, σταλμένος από το ΚΚΕ, ο Χαράλαμπος Βατυλιώτης (Βάτης)[4] ο οποίος, σε συνεργασία με την προϋπάρχουσα κεντρική επιτροπή του ΚΚΚ προετοίμασε τις εισηγήσεις και τις θέσεις για το ιδρυτικό συνέδριο βασισμένη στα προκαταρκτικά έγγραφα. Το ιδρυτικό συνέδριο έγινε σε σπίτι στην οδό Βασιλείου Μακεδόνος 13. Λόγω της καταδίωξης αποφασίστηκε όπως το ιδρυτικό συνέδριο διεξαχθεί τον Δεκαπενταύγουστο, έτσι ώστε να μην κινήσει υποψίες η σύναξη των κομμουνιστών, λόγω της γιορτής.[2]

Σύμφωνα με το ΑΚΕΛ, το ιδρυτικό συνέδριο του KKK υπήρξε το επιστέγασμα μιας διαδικασίας, που είχε αρχίσει στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920 με την εμφάνιση στην Κύπρο της σοσιαλιστικής ιδεολογίας και των πρώτων κομμουνιστικών πυρήνων. Tο KKK ήταν γέννημα των νέων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, που διαμορφώθηκαν στην Κύπρο με την ανάπτυξη του καπιταλισμού στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα. H εμφάνιση και ανάπτυξη της εργατικής τάξης ήταν το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της εξέλιξης. H εργατική τάξη ζούσε και εργαζόταν κάτω από άθλιες συνθήκες της πιο άγριας εκμετάλλευσης και καταπίεσης από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, την ντόπια αστική τάξη, τους τοκογλυφους και τους τσιφλικάδες. Γεννήθηκε η ιστορική αναγκαιότητα ταξικής συνειδητοποίησης, οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων για τα δίκαια και τα δικαιώματα τους. Αυτή την αναγκαιότητα ήρθε να καλύψει με την ίδρυση του το KKK. Επιπλέον, η Mεγάλη Oκτωβριανή Σοσιαλιστική Eπανάσταση στη Ρωσία, η ακτινοβολία και η επίδραση της στο παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα ήταν ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας που ώθησε στη δημιουργία του KKK. O απόηχος της επανάστασης έφτασε και στη Κύπρο. Οι θέσεις του σοσιαλισμού για μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων απαλλαγμένη από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση και στηριγμένη στην ισότητα, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη συγκίνησαν και κινητοποίησαν τους πρωτοπόρους εργάτες, υπάλληλους, αγρότες, βιοτέχνες και προοδευτικούς διανοούμενους της εποχής.[5]

Ιδρυτές και αποφάσεις

Ιδρυτές αποτέλεσαν οι Χαράλαμπος Βατυλιώτης (Βάτης), Kώστας Xριστοδουλίδης (Σκελέας), Γ. Λεύκης, Χρ. Σαββίδης, Χαρ. Σολομωνίδης, Κατίνα Νικολάου-Τουμάζου, Πλάτωνας Τουμάζου, Κώστας Δράκος, Χριστόδουλος Αρτεμίου, Κλεάνθης Κιουπής, Γιώργος Σολιάτης, Χαράλαμπος Σκαπανέας, Κώστας Ερωτας, Λεωνίδας Χριστοδουλίδης και Αννινος Γεωργίου. Στο Συνέδριο ως εκπρόσωποι της μαθητικής και εργατικής νεολαίας έλαβαν μέρος οι Κυριάκος Κουκουλλής, Μάρκος Μαρκουλλής, Γιώργος Σολομωνίδης, Ευστάθιος Ξυναρής, Μ. Μικελλίδης, ενώ συμμετείχαν επίσης οι γιατροί Νικολαΐδης και Βασιλείου.[1][2]

Το Συνέδριο ενέκρινε το Καταστατικό του Κόμματος και μια σειρά από έγγραφα, ενώ τέλος εξέλεξε Κεντρική Επιτροπή στην ηγεσία της οποίας τέθηκε ο Σκελέας. Οι θέσεις και οι αποφάσεις του ΚΚΚ δημοσιοποιήθηκαν στην εφημερίδα Νέος Άνθρωπος (εκφραστικό όργανο του κόμματος[6]) μεταξύ 18 Σεπτεμβρίου και 24 Δεκεμβρίου 1926. Οι θέσεις και αποφάσεις αυτές ήταν:[1]

  • Μανιφέστο προς τους εργάτες και χωρικούς της Κύπρου
  • Θέσεις για την οικονομική και πολιτική κατάσταση
  • Θέσεις επί του αγροτικού ζητήματος
  • Εισήγηση πάνω στην οικονομική και πολιτική κατάσταση
  • Εισήγηση επί του εκκλησιαστικού ζητήματος
  • Εισήγηση επί του αγροτικού ζητήματος
  • Εισήγηση επί του επαγγελματικού ζητήματος
  • Εισήγηση επί του οργανωτικού ζητήματος
  • Απόφαση επί της δράσης της ΚΕ
  • Απόφαση επί του οικονομικού και πολιτικού ζητήματος
  • Απόφαση επί του επαγγελματικού ζητήματος
  • Απόφαση για το αγροτικό ζήτημα
  • Απόφαση επί του εκκλησιαστικού ζητήματος
  • Απόφαση για το οργανωτικό ζήτημα
  • Απόφαση για το ζήτημα των νέων
  • Απόφαση για την οργάνωση των γυναικών
  • Απόφαση επί του ζητήματος του τύπου του κόμματος
  • Καταστατικό του ΚΚΚ

Θέσεις του κόμματος

Πολιτικό ζήτημα

Την εποχή της ίδρυσης του ΚΚΚ η Κύπρος αποτελούσε μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το ΚΚΚ, σύμφωνα με τις θέσεις του, στόχευε στο ενιαίο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με απώτερο σκοπό την ανεξαρτησία της Κύπρου.[1]

Τα συμπεράσματά του για την πολιτική κατάσταση ήταν η χρεοκοπία του ενωτικού κινήματος (ένωση Κύπρου με την Ελλάδα) και η προσπάθεια της κυβέρνησης για δημιουργία φιλοβρετανικού ρεύματος. Ως άμεσα πολιτικά αιτήματα το κόμμα είχε την καθολική ψηφοφορία, τη δημιουργία πραγματικού κοινοβουλίου με καθολική ψηφοφορία, την κατάργηση του οθωμανικού χρέους, την ελάττωση των φορολογιών, τη στρατιωτική εκκένωση του νησιού, τη δημιουργία ντόπιας πολιτοφυλακής και τον τελικό στόχο της εργατοαγροτικής δημοκρατίας της Κύπρου και την είσοδό της στην Ομοσπονδία Εργατοαγροτικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής.[1]

Κοινωνικά ζητήματα

Μέσω των υπόλοιπών του αποφάσεων, το ΚΚΚ επικύρωσε τις θέσεις του και τα αιτήματά του πάνω στα ζητήματα που αφορούσαν το εργατικό και το αγροτικό κίνημα. Κάποια από αυτά ήταν η ελευθερία οργανώσεως και η αναγνώριση όλων των Εργατικών Σωματείων χωρίς φορολογία, το οκτάωρο, ή αποζημίωση ή ιατρική περίθαλψη από τις εταιρείες προς τους εργάτες που καθίστανται ανίκανοι προς εργασία λόγω ατυχήματος εν ώρα εργασίας και ανάλογη αποζημίωση προς τις οικογένειές τους σε περίπτωση θανάτου, η αποζημίωση στους υπαλλήλους και εργάτες που απολύονται χωρίς λόγο, η ίδρυση Κυβερνητικής Επαγγελματικής Σχολής προς δωρεάν φοίτηση των φτωχών και η ίδρυση Ταμείου Περιθάλψεως προς αποζημίωση ή ιατρική περίθαλψη των εργατών σε περίπτωση ατυχήματος εν ώρα της εργασίας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Για τα εισοδήματα του Ταμείου Περιθάλψεως προτείνουν φορολογία επί των νέων κτιρίων που η αξία τους υπερβαίνει τις 500 στερλίνες, φορολογία επί των σιγαροποιητικών μηχανών που εξουδετερώνουν εργατικά χέρια, φορολογία επί των εισαγόμενων έτοιμων ενδυμάτων, υποδημάτων και διαφόρων άλλων αντικειμένων που κατασκευάζονται και στην Κύπρο και φορολογία επί των δημοσίων θεαμάτων. Ακόμη η προστασία των εργαζομένων γυναικών και των ανήλικων παιδιών, η κατάργηση της φορολογίας επί των ειδών πρώτης ανάγκης, η αντικατάστασή της με φορολογία επί του κεφαλαίου, η κατάργηση του φόρου υποτελείας, η ειδική νομοθεσία για την προστασία των εργατών στα μεταλλεία, η επιβολή φορολογίας επί των εξαγόμενων μεταλλευμάτων και ο τερματισμός της καταδίωξης από την αστυνομία.[1]

Στο αγροτικό ζήτημα το ΚΚΚ ζητούσε ίδρυση γεωργικής τράπεζας, απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας προς χάριν των ακτημόνων, κατάργηση της δεκάτης και την αντικατάστασή της με φόρο εισοδήματος, προστασία της κτηνοτροφίας με παραχώρηση δασικών περιοχών, κατάργηση των αγροτικών χρεών κτλ.[1]

Παρανομία

Η Βρετανική διοίκηση του νησιού είχε ενοχληθεί από τη δράση του ΚΚΚ. Τον Οκτώβριο του 1931 πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη εξέγερση του κυπριακού λαού εναντίων των αποικιοκρατών, γνωστή ως Οκτωβριανά. Το ΚΚΚ αρχικά αιφνιδιάστηκε και αμφιταλαντεύτηκε, δεδομένου ότι επικεφαλής της εξέγερσης ήταν αστοί εθνικιστές. Θεωρούσε ότι εκμεταλλεύονταν τον πόθο του λαού για λευτεριά, ένωση και ευημερία για να προωθούν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Στη συνέχεια όμως το κόμμα κάλεσε όλα τα μέλη του να καθοδηγήσουν το λαό σε αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Μάλιστα, επιθυμούσε ενιαίο μέτωπο εναντία στην αποικιοκρατία και επισήμανε ότι η διαφορά εθνικιστών (που ήθελαν ένωση με την Ελλάδα) και κομμουνιστών (που υποστήριζαν ανεξάρτητη Κύπρο μέσα σε μια σοσιαλιστική ομοσπονδία των Βαλκανίων) μπορεί να λυθεί μετά την αποχώρηση των Βρετανών.

Δεκάδες στελέχη του ΚΚΚ και της Κομμουνιστικής Νεολαίας συμμετείχαν ούτως ή άλλως από την πρώτη στιγμή στις κινητοποιήσεις και μετρούσαν ήδη θύματα. Μάλιστα, αντιπροσωπεία του ΚΚΚ, αποτελούμενη από τον Χαράλαμπο Βατυλιώτη, τον Κ. Κονώνα και τον Τεύκρο Ανθία συναντήθηκε στην Αρχιεπισκοπή με τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο και τους εθνικιστές προκειμένου να επιτευχθεί συνεργασία. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο Βατυλιώτης μίλησε σε συγκέντρωση στην Αρχιεπισκοπή, όπου μίλησαν και οι εθνικιστές ηγέτες, καλώντας στο λαό σε αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και δηλώνοντας ότι το ΚΚΚ θα αγωνιστεί για απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Κινήθηκε μάλιστα και προς τους Τουρκοκύπριους της Λευκωσίας για έκδοση κοινής διακήρυξης προκειμένου να τους τραβήξει στην αντιαποικιακή εξέγερση. Στις 25 Οκτωβρίου το ΚΚΚ διοργάνωσε διαδήλωση στην Εργατική Λέσχη Λευκωσίας η οποία διαλύθηκε βίαια από τους αποικιοκράτες.

Μετά το τέλος της εξέγερσης, η Βρετανική διοίκηση της Κύπρου καθιστά το ΚΚΚ παράνομο, εξορίζει τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΚ Xαράλαμπο Bατυλιώτη (Βατή) και τον Βοηθό Γενικό Γραμματέα Kώστα Xριστοδουλίδη (Σκελέα) και φυλακίζει άλλα στελέχη του .[1][7][3][5][8][4] Μέχρι τη δεκαετία του 1940, το αποδεκατισμένο ΚΚΚ έστρεψε την προσοχή του στη δημιουργία συνδικάτων και στην κατοχύρωση του εργασιακού καθεστώτος των εργαζομένων, με αποκορύφωμα τη δημιουργία της Παγκύπριας Συνδικαλιστικής Επιτροπής (ΠΣΕ) το 1939.[3] Επιπλέον, μέλη του ΚΚΚ που μετανάστευσαν σε Αγγλία και βόρειο Αμερική, συμμετείχαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στο πλευρό των Ισπανών Δημοκρατικών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Περίπου 59 Κύπριοι κομμουνιστές πολέμησαν το διδακτορικό καθεστώς του Φράγκο, μεταξύ των οποίων και ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, ιστορικό στέλεχος του ΑΚΕΛ.[1]

Η χαλάρωση των δικτατορικών μέτρων με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε τη δυνατότητα στους κομμουνιστές να ιδρύσουν με άλλα δημοκρατικά στοιχεία το ΑΚΕΛ το 1941 για νόμιμη δράση. Ανάμεσα στους ιδρυτές τους ΑΚΕΛ υπήρχαν μέλη του ΚΚΚ. Το ΚΚΚ εξακολουθούσε να βρίσκεται στην παρανομία. Το ΚΚΚ και το ΑΚΕΛ συνυπήρχαν μέχρι το 1944, έχοντας τον ίδιο Γενικό Γραμματέα, τον Πλουτή Σέρβα.[7]

Το 5ο συνέδριο του ΚΚΚ, τον Νοέμβριο του 1944, αποφάσισε τη συγχώνευση των δύο κομμάτων. Ουσιαστικά διαλύθηκε το ΚΚΚ και η αριστέρα στην Κύπρο συνέχισε με μοναδικό εκπρόσωπο το ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι αποτελεί διάδοχο του ΚΚΚ.[7][1][5]

Ηγέτες

Πρώτος γενικός γραμματέας του ΚΚΚ ήταν ο Kώστας Xριστοδουλίδης (Σκελέας). Το 1930 επέστρεψε στην Κύπρο ο Χαράλαμπος Βατυλιώτης ο οποίος ανέλαβε γενικός γραμματέας του κόμματος. Το 1931, όπως έχει προαναφερθεί, οι δύο ηγέτες του ΚΚΚ εξορίστηκαν από τους Βρετανούς και το κόμμα κηρύχθηκε παράνομο. Γενικός Γραμματέας ανέλαβε τότε ο Κώστας Κόνωνας. Το 1936, την ηγεσία ανέλαβε ο Πλουτής Σέρβας, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του ως το 1944 που το κόμμα διαλύθηκε.[4]

Παραπομπές

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Νικόλα, Νικόλας (15 Αυγούστου 2016). «Oι πρωτοπόροι κομμουνιστές έθεσαν τα θεμέλια της ταξικής πάλης». Χαραυγή. σελ. 23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Νικόλα, Νικόλας (15 Αυγούστου 2015). «ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: 89 χρόνια αγώνων και θυσιών για τον τόπο και το λαό μας». Χαραυγή. σελ. 18. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Τζιαμπάζης, Κυριάκος (30 Αυγούστου 2016). «Λουλούδι που δεν άνθισε-Η αλήθεια για την ίδρυση του ΑΚΕΛ». Πολίτης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  4. 4,0 4,1 4,2 «90 χρόνια ΑΚΕΛ μέσα από τους ηγέτες του» (PDF). Καθημερινή. 26 Απριλίου 2015. σελ. 13. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  5. 5,0 5,1 5,2 «Ιστορία ΚΚΚ – ΑΚΕΛ». 2014-02-04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-14. https://web.archive.org/web/20170814094043/http://www.akel.org.cy/istoria-kkk-akel/. Ανακτήθηκε στις 2017-08-14. 
  6. Νικόλα, Νικόλας (18 Φεβρουαρίου 2016). «60 χρόνια στην πρώτη γραμμή» (PDF). Χαραυγή. σελ. 7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Αυγούστου 2018. 
  7. 7,0 7,1 7,2 Παπαπολυβίου, Πέτρος (16 Απριλίου 2016). «ΑΚΕΛ: Τα πρώτα βήματα (Απρίλιος 1941)». Περί Ιστορίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  8. Παπαπολυβίου, Πέτρος (2016-10-22). «Οκτωβριανά 1931: η βρετανική βία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-14. https://archive.is/cEQaL. Ανακτήθηκε στις 2017-08-14. 

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι