Λουδοβίκος Ερρίκος Α΄ του Κοντέ

Λουδοβίκος Δ΄ Ερρίκος της Βουρβόνης-Κοντέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Louis IV Henri de Bourbon-Condé (Γαλλικά)
Γέννηση	18  Αυγούστου 1692 Βερσαλλίες
Θάνατος	27  Ιανουαρίου 1740 Σαντιγί
Τόπος ταφής	Βασιλική Σαιν-Ντενί
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Άννα των Βουρβόνων Καρολίνα της Έσσης-Ροτεμβούργου
Σύντροφος	Armande Félice de La Porte Mazarin
Τέκνα	Λουδοβίκος Ε΄ Ιωσήφ της Βουρβόνης-Κοντέ
Γονείς	Λουδοβίκος Γ΄ του Κοντέ και Λουίζα-Φραγκίσκη των Βουρβόνων
Αδέλφια	Ελισάβετ Αλεξανδρίνη των Βουρβόνων Λουΐζα Ελισάβετ των Βουρβόνων Ερριέττα Λουίζα των Βουρβόνων Μαριάννα Γαβριέλλα Ελεονώρα των Βουρβόνων Μαρία Άννα των Βουρβόνων Λουίζα Άννα των Βουρβόνων Κάρολος του Σαρολαί Λουδοβίκος του Κλερμόν
Οικογένεια	Οίκος της Βουρβόνης-Κοντέ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Coronel General
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	επικεφαλής υπουργός της Γαλλίας (1723–1726)
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Λουδοβίκος Ερρίκος Ιωσήφ των Βουρβόνων Κοντέ (18 Αυγούστου 1692 – 27 Ιανουαρίου 1740), αρχηγός του κλάδου των Βουρβόνων Κοντέ. Μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκου Γ΄ των Βουρβόνων του Κοντέ και της Λουίζας Φραγκίσκης των Βουρβόνων (1673 – 1743), νόθας κόρης του Λουδοβίκου ΙΔ΄.

Μετά τον θάνατο πολλών μελών της βασιλικής οικογένειας, άρχισε να ισχυροποιείται η θέση του. Ήταν πρωθυπουργός κατά το διάστημα 1723 έως 1726 επί Λουδοβίκου ΙΕ΄ και αποκαλείτο «o Κύριος Δούκας» (γαλ. Monsieur le Duc). Σύμφωνα με αναφορές, ήταν πολύ ψηλός, αδύνατος και απασχολούσε τα σατιρικά έντυπα της εποχής του, που πάντοτε είχαν και υπερβολές. Είχε επίσης χάσει και το ένα του μάτι σε κυνηγετικό ατύχημα πριν γίνει 25 ετών. Έμενε στην γνωστή πολυτελή κατοικία του Σαντιγί.

Αντιβασιλιάς και πρωθυπουργός της Γαλλίας

Το 1715 σε ηλικία 23 ετών κλήθηκε στο συμβούλιο της αντιβασιλείας από τον δούκα της Ορλεάνης που είχε γίνει σύμβουλος του πεντάχρονου βασιλιά. Αναφέρεται ότι είχε περιορισμένη ευφυΐα, η μόρφωση του ήταν αδύνατη, ενώ μοναδική ασχολία του ήταν το κυνήγι.

Παράλληλα είχε γίνει υπερβολικά πλούσιος. Κατά την διάρκεια της αντιβασιλείας, τα έσοδα από την φορολόγηση των επαρχιών του επέφεραν σύνταξη 1,8 εκατομμυρίων λιβρών. Σύμφωνα με αναφορά του ιστορικού Μπερνιέ το 1984, είναι δύσκολο να γίνουν υπολογισμοί για την αξία των χρημάτων σε εποχές προ της βιομηχανικής επανάστασης. Η καλύτερη αποτίμηση είναι ότι μια λίβρα αντιστοιχούσε σε 4,5 δολάρια. Οι τεράστιες απώλειες της τράπεζας εκείνο τον καιρό δημιούργησαν υποψίες για κατάχρηση, αλλά δεν βρέθηκαν υποψίες εναντίον του.

Η περίοδος της αντιβασιλείας τελείωσε όταν έφθασε ο Λουδοβίκος σε ηλικία ενηλικίωσης τον Φεβρουάριο του 1723 και την πρωθυπουργία ανέλαβε αρχικά ο Ντιμπουά και στην συνέχεια ο δούκας της Ορλεάνης, που πέθανε τον Δεκέμβριο του 1723 από χτύπημα. Ο βασιλιάς είχε ανάγκη από έναν πρωθυπουργό. Σύμφωνα με κάποιες αναφορές ο Λουδοβίκος Κοντέ επελέγη με υπόδειξη του επισκόπου του Φρεζύ, παιδαγωγού του βασιλιά που τον εμπιστευόταν τυφλά, κάτι που ο ίδιος ο βασιλιάς σιωπηλά συμφώνησε. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, τον προτίμησε ανάμεσα στους υπόλοιπους συγγενείς του για την συγκεκριμένη θέση. Ο Γάλλος δικηγόρος και συγγραφέας ντ' Ανγκερβίλ αναφέρει το 1781 ότι τον επέλεξε λόγω της εμπειρίας του, διότι ήταν ο μόνος που είχε φτάσει τα 30, επίσης λόγω του πλούτου και της επιρροής του. Πίστευε ότι το οικονομικό του πνεύμα θα βοηθούσε το κράτος να φτάσει σε ψηλό επίπεδο συναλλαγών με τις υπόλοιπες χώρες.

Προσπάθειες για τον γάμο του βασιλιά

Ο Λουδοβίκος Ερρίκος Α΄ σταμάτησε τότε την καταδίωξη των Ουγενότων, συχνό φαινόμενο την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄, αλλά πήρε μέτρα κατά των Προτεσταντών. Σε ηλικία έντεκα ετών, το 1713 στις Βερσαλλίες, νυμφεύτηκε την Μαρία Άννα των Βουρβόνων-Κοντί, η οποία όμως πέθανε το 1720 και ο βασιλιάς αρραβωνιάστηκε το 1721 την Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων, ινφάντα της Ισπανίας, κόρη του Ισπανού βασιλιά Φίλιππου Ε΄, όταν εκείνη ήταν τριών ετών και ο Λουδοβίκος Ερρίκος 19. Ο βασιλιάς ήταν σε κατάλληλη ηλικία για τεκνοποίηση, αλλά η ινφάντα ήθελε περίπου μια δεκαετία ακόμα. Αυτό δημιούργησε τεράστιες ανησυχίες στην οικογένεια, διότι με έναν υποθετικό θάνατο του βασιλιά, το Γαλλικό στέμμα θα περνούσε στον βασιλιά της Ισπανίας ή στους αντίπαλους οίκους της Ορλεάνης και του Κοντέ.

Το καλοκαίρι του 1724, με τη μεσολάβηση της γνωστής ευγενούς Μαρκησίας ντε Πρι, ο Λουδοβίκος χώρισε την νεαρή ινφάντα και επικαλέστηκε την δικαιολογία ότι ήταν κακοφτιαγμένη και δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Οι λόγοι βασικά ήταν ότι η Μαρκησία δεν ήθελε νύφη για τον βασιλιά από την οικογένεια των Βουρβόνων, αφού αργότερα διέλυσε και δεύτερο αρραβώνα του βασιλιά με μια από τις αδελφές του Λουδοβίκου του Κοντέ, γιατί φοβόταν την άνοδο της θέσης της μητέρας της.

Τελικά μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, αποφασίστηκε σαν νύφη για τον νεαρό βασιλιά η Μαρία Λετσίνσκα, κόρη του έκπτωτου βασιλιά της Πολωνίας Στανισλάς Λετσίνσκι (1704 – 1709). Ο Λουδοβίκος Ερρίκος έμαθε πως η Μαρία είχε ήδη λογοδοθεί με τον δούκα της Ορλεάνης και τελικά αποφάσισε να στηρίξει τον γάμο αυτόν, που έγινε με κάθε μεγαλοπρέπεια στο Φονταινεμπλώ.

Κληρονόμοι

• Στον πρώτο γάμο του στις 9 Ιουλίου του 1713, με την Μαρία Άννα των Βουρβόνων-Κοντί (1689 – 1720) δεν έκανε παιδιά.
• Στον δεύτερο γάμο του στις 23 Ιουλίου 1728, με την Καρολίνα της Έσσης-Ροτεμβούργου, έκανε έναν γιο, τον Λουδοβίκο Ιωσήφ, που ηγήθηκε του Οίκου των Κοντέ κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης.

Παραπομπές

Πηγές

• Olivier Bernier, Louis the Beloved, The Life of Louis XV. 1984, Garden City, New York; Doubleday & Co.
• Mouffle d'Angerville, The Private Life of Louis XV. "Annotated and amplified by quotations from original and unpublished documents by Albert Mirac." Translated from the French by H.S. Mingard. 1924, New York; Boni and Liveright. D'Angerville's original title: Vie privee de Louis XV, ou principaux evenements, particularites et anecdotes de son regne. 4 vols. crown 8vo., published in London in 1781. Meyrac says he "extracted these piquant pages" from the original.
• G.P. Gooch, C.H., D.Litt., F.B.A., Louis XV: The Monarchy in Decline. 1956, London; Longmans.
• Guizot, History of France. Transl. from the French by Robert Black. No date, but a publisher's note is dated 1876; New York; Klemscott Society. vol. 6, p. 110ff.
• Colin Jones, The Great Nation: France from Louis XV to Napoleon. 2002, New York; Columbia University Press.
• G.W. Kitchin, D.D., F.S.A., dean of Durham, History of France vol. III. 1903, Oxford, at the Clarendon Press.
• Ernest Lavisse, Histoire de France, reprinted from the editions of 1900–1911, Paris. 1969, New York; AMS Press, Inc. Vol. VIII, part 2.
• James Breck Perkins, France Under Louis XV, vol. i. 1897, Boston; Houghton Mifflin Co.
• J.H. Shennan, Philippe, Duke of Orleans. 1979, London; Thames and Hudson.