Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Mina184 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9: Γραμμή 9:
| ημ_στέψης = [[20 Φεβρουαρίου]] [[1547]]
| ημ_στέψης = [[20 Φεβρουαρίου]] [[1547]]
| προκάτοχος = [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας]]
| προκάτοχος = [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας]]
| διάδοχος = [[Ιωάννα Γκρέι]]
| διάδοχος = [[Τζέιν Γκρέυ]] (Ιωάννα Γκρέυ)
| σύζυγος = Άγαμος
| σύζυγος = Άγαμος
| επίγονοι =
| επίγονοι =
Γραμμή 22: Γραμμή 22:
| υπογραφή = EdwardVI Signature.svg
| υπογραφή = EdwardVI Signature.svg
}}
}}
'''Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας''' (Χάμπντον Κορτ, [[12 Οκτωβρίου]] [[1537]] - [[Παλάτι της Πλακεντίας]], [[6 Ιουλίου]] [[1553]]) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας κατά τους χρόνους [[1547]] - [[1553]]. Ήταν ο 3ος μονάρχης της Δυναστείας των Τυδώρ και ο μοναδικός γιος του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η']] έτσι ήταν διάδοχος του βασιλείου της Αγγλίας και αργότερα βασιλιάς της Αγγλίας. Ο Εδουάρδος ήταν ένα φιλάσθενο παιδί όταν έγινε βασιλιάς ήταν ανίκανος να διοικήσει το βασίλειο και αυτό οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας με αρχηγό τον αδερφό της μητέρας του, Εδουάρδο Σέυμουρ ο οποίος τον βοηθούσε μέχρι το τέλος.
'''Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας''' (Χάμπντον Κορτ, [[12 Οκτωβρίου]] [[1537]] - [[Παλάτι της Πλακεντίας]], [[6 Ιουλίου]] [[1553]]) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας κατά τους χρόνους [[1547]] - [[1553]]. Ήταν ο 3ος μονάρχης της Δυναστείας των Τυδώρ και ο μοναδικός γιος του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η']] έτσι ήταν διάδοχος του βασιλείου της Αγγλίας και αργότερα βασιλιάς της Αγγλίας. Ο Εδουάρδος ήταν ένα φιλάσθενο παιδί. Όταν έγινε βασιλιάς ήταν ανίκανος να διοικήσει το βασίλειο και αυτό οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας με αρχηγό τον αδερφό της μητέρας του, Εδουάρδο Σέυμουρ ο οποίος τον βοηθούσε μέχρι το τέλος.


==Πρώτα Χρόνια==
==Πρώτα Χρόνια==
Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1537 στο παλάτι Χάμπντον Κορτ. Ήταν γιος του βασιλιά [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]] και της [[Τζέην Σέημουρ|Τζέην Σέυμουρ]] η οποία ήταν η τρίτη από τις 6 συζύγους του βασιλιά Ερρίκου. Μετά τη γέννησή του ο λαός υποδέχθηκε τον αρσενικό διάδοχο με χαρά και ανακούφιση και αργότερα ακολούθησαν γιορτές και πανηγύρια. Ωστόσο ο Εδουάρδος βαπτίστηκε από τις 2 αδερφές του,την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]] και [[Μαρία Α΄ της Αγγλίας]], στις 15 Οκτωβρίου 1537. Ο Εδουάρδος ήταν ένα υγιέστατο μωρό. Τον επόμενο χρόνο ο καγκελάριος της χώρας ανέφερε την ταχεία ανάπτυξή και το Σθένος του μωρού και όλοι το θεωρούσαν ψηλό και εύθυμο παιδί. Η παράδοση όμως λέει ότι ήταν ασθενικό παιδί και στην ηλικία των τεσσάρων προσβλήθηκε από μία ασθένεια που ονομάζεται τεταρταίος πυρετός. Στην ηλικία των 6 ετών άρχισε η εκπαίδευσή του και έτσι έμαθε πολλά πράγματα. Ο Εδουάρδος πέρασε μία ήσυχη ζωή. Το 1543 ο πατέρας του υπέγραψε, με τους Σκωτσέζους, την συνθήκη του Γκρήνουϊτς έτσι αποφάσισαν να παντρέψουν τον 6χρονο Εδουάρδο με την επτά μηνών [[Μαρία Α΄ της Σκωτίας]] αλλά ο γάμος δεν έγινε.
Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1537 στο παλάτι Χάμπντον Κορτ. Ήταν γιος του βασιλιά [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]] και της [[Τζέην Σέημουρ|Τζέην Σέυμουρ]] η οποία ήταν η τρίτη από τις 6 συζύγους του βασιλιά Ερρίκου. Μετά τη γέννησή του ο λαός υποδέχθηκε τον αρσενικό διάδοχο με χαρά και ανακούφιση και αργότερα ακολούθησαν γιορτές και πανηγύρια. Ο Εδουάρδος βαπτίστηκε από τις δύο ετεροθαλείς αδερφές του, την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]] και τη [[Μαρία Α΄ της Αγγλίας]], στις 15 Οκτωβρίου 1537. Ο Εδουάρδος αρχικά ήταν ένα υγιέστατο μωρό. Τον επόμενο χρόνο της γέννησής του ο καγκελάριος της χώρας ανέφερε την ταχεία ανάπτυξή και το σθένος του μωρού και όλοι το θεωρούσαν ψηλό και εύθυμο παιδί. Η παράδοση όμως λέει ότι στη συνέχεια της ζωής του ήταν ασθενικό παιδί και στην ηλικία των τεσσάρων προσβλήθηκε από μία ασθένεια που ονομάζεται τεταρταίος πυρετός. Στην ηλικία των 6 ετών άρχισε η εκπαίδευσή του και έτσι έμαθε πολλά πράγματα. Ο Εδουάρδος πέρασε μία ήσυχη ζωή. Το 1543 ο πατέρας του υπέγραψε, με τους Σκωτσέζους, την συνθήκη του Γκρήνουϊτς και έτσι αποφάσισαν να παντρέψουν τον 6χρονο Εδουάρδο με την επτά μηνών [[Μαρία Α΄ της Σκωτίας]], αλλά ο γάμος δεν έγινε.


==Άνοδος στο θρόνο==
==Άνοδος στο θρόνο==
To 1547 o Εδουάρδος διαδέχθηκε τον 55χρονο πατέρα του, [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκο]]. Η άνοδος στο θρόνο του Εδουάρδου σε ηλικία 10 ετών οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Εδουάρδος Σέυμουρ θείος του Βασιλιά Εδουάρδου και δούκας του Σόμερσετ. Ο Εδουάρδος Σέυμουρ επέτρεψε το γάμο των κληρικών, τη μετάληψη και με τις δύο μορφές, κατάργησε τη λατρεία του Σταυρού, τη χρήση των εικόνων και του Αγιασμού και φρόντισε για τη σύνταξη του βιβλίου προσευχών που πρέπει να διαβάζονται στις Εκκλησίες. Μετά τον αποκεφαλισμό του αδερφού του (1549) που τον αντιμαχόταν και αφού κατέστειλε μια λαϊκή εξέγερση, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο κατά της Γαλλίας και της Σκωτίας, έδωσαν στην αριστοκρατία την ευκαιρία να τον ανατρέψει (1549) και να τον αντικαταστήσει με τον Ουόρικ. Ο τελευταίος, αφού αποκεφάλισε τον Δούκα του Σόμερσετ, έπεισε τον νεαρό βασιλιά, ο οποίος πέθαινε, να αποκληρώσει τις δύο αδερφές του και να αφήσει τον θρόνο στην [[Τζέιν Γκρέι|Ιωάννα Γκρέι]], η οποία ήταν κόρη της Μαρίας αδερφής του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]]. Λίγο μετά από τα γεγονότα αυτά ο Εδουάρδος πέθανε (6 Ιουλίου 1553). Τάφηκε στις 8 Αυγούστου 1553 στο [[Αββαείο του Ουέστμινστερ]].
To 1547 o Εδουάρδος διαδέχθηκε τον 55χρονο πατέρα του, [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκο]]. Η άνοδος στο θρόνο του Εδουάρδου σε ηλικία 10 ετών οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Εδουάρδος Σέυμουρ θείος του Βασιλιά Εδουάρδου και δούκας του Σόμερσετ. Ο Εδουάρδος Σέυμουρ επέτρεψε το γάμο των κληρικών, τη μετάληψη και με τις δύο μορφές, κατάργησε τη λατρεία του Σταυρού, τη χρήση των εικόνων και του Αγιασμού και φρόντισε για τη σύνταξη του βιβλίου προσευχών που πρέπει να διαβάζονται στις Εκκλησίες. Μετά τον αποκεφαλισμό του αδερφού του (1549) που τον αντιμαχόταν και αφού κατέστειλε μια λαϊκή εξέγερση, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο κατά της Γαλλίας και της Σκωτίας, έδωσαν στην αριστοκρατία την ευκαιρία να τον ανατρέψει (1549) και να τον αντικαταστήσει με τον Ουόρικ. Ο τελευταίος, αφού αποκεφάλισε τον Δούκα του Σόμερσετ, έπεισε τον νεαρό βασιλιά, ο οποίος πέθαινε, να αποκληρώσει τις δύο αδερφές του και να αφήσει τον θρόνο στην [[Τζέιν Γκρέυ]] (Ιωάννα Γκρέυ), η οποία ήταν εγγονή της Μαρίας, αδερφής του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]]. Λίγο μετά από τα γεγονότα αυτά ο Εδουάρδος πέθανε σε ηλικία 15 ετών (6 Ιουλίου 1553). Τάφηκε στις 8 Αυγούστου 1553 στο [[Αββαείο του Ουέστμινστερ]].


==Πορτρέτα==
==Πορτρέτα==

Έκδοση από την 02:57, 25 Ιουλίου 2017

Εδουάρδος ΣΤ'
Περίοδος28 Ιανουαρίου 1547 - 6 Ιουλίου 1553
ΠροκάτοχοςΕρρίκος Η΄ της Αγγλίας
ΔιάδοχοςΤζέιν Γκρέυ (Ιωάννα Γκρέυ)
Γέννηση12 Οκτωβρίου 1537
Χάμπντον Κορτ
Θάνατος6 Ιουλίου 1553
Παλάτι της Πλακεντίας
ΣύζυγοςΆγαμος
ΟίκοςΟίκος των Τυδώρ
ΠατέραςΕρρίκος Η΄ της Αγγλίας
ΜητέραΤζέην Σέυμουρ
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας (Χάμπντον Κορτ, 12 Οκτωβρίου 1537 - Παλάτι της Πλακεντίας, 6 Ιουλίου 1553) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας κατά τους χρόνους 1547 - 1553. Ήταν ο 3ος μονάρχης της Δυναστείας των Τυδώρ και ο μοναδικός γιος του Ερρίκου Η' έτσι ήταν διάδοχος του βασιλείου της Αγγλίας και αργότερα βασιλιάς της Αγγλίας. Ο Εδουάρδος ήταν ένα φιλάσθενο παιδί. Όταν έγινε βασιλιάς ήταν ανίκανος να διοικήσει το βασίλειο και αυτό οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας με αρχηγό τον αδερφό της μητέρας του, Εδουάρδο Σέυμουρ ο οποίος τον βοηθούσε μέχρι το τέλος.

Πρώτα Χρόνια

Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1537 στο παλάτι Χάμπντον Κορτ. Ήταν γιος του βασιλιά Ερρίκου Η΄ και της Τζέην Σέυμουρ η οποία ήταν η τρίτη από τις 6 συζύγους του βασιλιά Ερρίκου. Μετά τη γέννησή του ο λαός υποδέχθηκε τον αρσενικό διάδοχο με χαρά και ανακούφιση και αργότερα ακολούθησαν γιορτές και πανηγύρια. Ο Εδουάρδος βαπτίστηκε από τις δύο ετεροθαλείς αδερφές του, την Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας και τη Μαρία Α΄ της Αγγλίας, στις 15 Οκτωβρίου 1537. Ο Εδουάρδος αρχικά ήταν ένα υγιέστατο μωρό. Τον επόμενο χρόνο της γέννησής του ο καγκελάριος της χώρας ανέφερε την ταχεία ανάπτυξή και το σθένος του μωρού και όλοι το θεωρούσαν ψηλό και εύθυμο παιδί. Η παράδοση όμως λέει ότι στη συνέχεια της ζωής του ήταν ασθενικό παιδί και στην ηλικία των τεσσάρων προσβλήθηκε από μία ασθένεια που ονομάζεται τεταρταίος πυρετός. Στην ηλικία των 6 ετών άρχισε η εκπαίδευσή του και έτσι έμαθε πολλά πράγματα. Ο Εδουάρδος πέρασε μία ήσυχη ζωή. Το 1543 ο πατέρας του υπέγραψε, με τους Σκωτσέζους, την συνθήκη του Γκρήνουϊτς και έτσι αποφάσισαν να παντρέψουν τον 6χρονο Εδουάρδο με την επτά μηνών Μαρία Α΄ της Σκωτίας, αλλά ο γάμος δεν έγινε.

Άνοδος στο θρόνο

To 1547 o Εδουάρδος διαδέχθηκε τον 55χρονο πατέρα του, Ερρίκο. Η άνοδος στο θρόνο του Εδουάρδου σε ηλικία 10 ετών οδήγησε στην ανάγκη σχηματισμού αντιβασιλείας, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Εδουάρδος Σέυμουρ θείος του Βασιλιά Εδουάρδου και δούκας του Σόμερσετ. Ο Εδουάρδος Σέυμουρ επέτρεψε το γάμο των κληρικών, τη μετάληψη και με τις δύο μορφές, κατάργησε τη λατρεία του Σταυρού, τη χρήση των εικόνων και του Αγιασμού και φρόντισε για τη σύνταξη του βιβλίου προσευχών που πρέπει να διαβάζονται στις Εκκλησίες. Μετά τον αποκεφαλισμό του αδερφού του (1549) που τον αντιμαχόταν και αφού κατέστειλε μια λαϊκή εξέγερση, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο κατά της Γαλλίας και της Σκωτίας, έδωσαν στην αριστοκρατία την ευκαιρία να τον ανατρέψει (1549) και να τον αντικαταστήσει με τον Ουόρικ. Ο τελευταίος, αφού αποκεφάλισε τον Δούκα του Σόμερσετ, έπεισε τον νεαρό βασιλιά, ο οποίος πέθαινε, να αποκληρώσει τις δύο αδερφές του και να αφήσει τον θρόνο στην Τζέιν Γκρέυ (Ιωάννα Γκρέυ), η οποία ήταν εγγονή της Μαρίας, αδερφής του Ερρίκου Η΄. Λίγο μετά από τα γεγονότα αυτά ο Εδουάρδος πέθανε σε ηλικία 15 ετών (6 Ιουλίου 1553). Τάφηκε στις 8 Αυγούστου 1553 στο Αββαείο του Ουέστμινστερ.

Πορτρέτα

Πηγές

  • Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή,τόμος 12,εκδόσεις Δομή,Αθήνα 1996