Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Γραμμή 38: Γραμμή 38:


== Κτίριο ==
== Κτίριο ==

Το ΕΜΣΤ έχει ως έδρα το κτίριο του παλαιού εργοστασίου[[Φιξ (Zυθοποιΐα)|Φιξ]] ([[Σταθμός Συγγρού-Φιξ]]. Το κτίριο Φιξ των Ελλήνων αρχιτεκτόνων [[Τάκης Ζενέτος|Τάκη Ζενέτου]] (1926-1977) και [[Μαργαρίτης Αποστολίδης|Μαργαρίτη Αποστολίδη]] (1921-2005), μαθητών του [[Λε Κορμπυζιέ]], αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μοντέρνας [[βιομηχανική αρχιτεκτονική|βιομηχανικής αρχιτεκτονικής]]. Με την ανάπλασή του, δημιουργήθηκε ένα σύγχρονο μουσείο συνολικής επιφάνειας 20,000 τ.μ, που διατηρεί το λιτό βιομηχανικό χαρακτήρα του παλιού εργοστασίου και γειτνιάζει με αρχαιολογικούς χώρους και το [[Νέο Μουσείο Ακρόπολης]]. Το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το Γ’ ΚΠΣ και το Υπουργείο Πολιτισμού.
==== Το ΕΜΣΤ έχει ως έδρα το κτίριο του παλαιού εργοστασίου[[Φιξ (Zυθοποιΐα)|Φιξ]] ([[Σταθμός Συγγρού-Φιξ]]. Το κτίριο Φιξ των Ελλήνων αρχιτεκτόνων [[Τάκης Ζενέτος|Τάκη Ζενέτου]] (1926-1977) και [[Μαργαρίτης Αποστολίδης|Μαργαρίτη Αποστολίδη]] (1921-2005), μαθητών του [[Λε Κορμπυζιέ]], αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μοντέρνας [[βιομηχανική αρχιτεκτονική|βιομηχανικής αρχιτεκτονικής]]. ====
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το εργοστάσιο ζυθοποιίας μεταφέρεται έξω από την Αθήνα και το κτήριο εγκαταλείπεται, ενώ το 1982 η ζυθοποιία FIX κλείνει οριστικά. Στα χρόνια που ακολουθούν το κτήριο Φιξ μένει αναξιοποίητο. Οι φθορές που παρουσιάζονται στο εσωτερικό καθώς και στο εξωτερικό του κέλυφος αλλά και η ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του, ενώ ο προβληματισμός που εκφράζεται σχετικά με τη διατήρηση και την αξιοποίησή του είναι έντονος και μακροχρόνιος.

Τον Δεκέμβριο του 1994 το κτήριο περιέρχεται με αναγκαστική απαλλοτρίωση για λόγους δημόσιας ωφέλειας στην ιδιοκτησία της Αττικό Μετρό Α.Ε. Το βορινό τμήμα του κατεδαφίζεται για τις ανάγκες των έργων του μετρό και η ιδιοκτήτρια εταιρεία κατασκευάζει τον παρακείμενο σταθμό, ο οποίος τίθεται σε λειτουργία στις αρχές του 2000.

Τον Φεβρουάριο του 2000, μετά από σχετική διαμόρφωση του ισογείου του κτηρίου, οργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γιάννης Τσαρούχης η έκθεση ''Γιάννης Τσαρούχης, Μεταξύ Ανατολής και Δύσης''. Την ίδια χρονιά ο χώρος αυτός παραχωρείται ως προσωρινή στέγη στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Στη συνέχεια αποφασίζεται το κτήριο να αποτελέσει τη μόνιμη στέγη του ΕΜΣΤ και το 2002 υπογράφεται σύμβαση μίσθωσης του κτηρίου μεταξύ της Αττικό Μετρό Α.Ε. και του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, διάρκειας 50 ετών.

Τη μελέτη της ανάπλασης του κτηρίου αναλαμβάνουν μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό τα γραφεία 3SK ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Α.Ε., Ι. ΜΟΥΖΑΚΗΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Ε.Π.Ε., TIM RONALDS ARCHITECTS, ενώ συμμετέχει και ως συνεργάτης της 3SK η Καλλιόπη Κοντόζογλου.

Το εναπομείναν τμήμα του παλιού εργοστασίου της πρώην ζυθοποιίας FIX επισκευάζεται, διαρρυθμίζεται και ενισχύεται για να καλύψει τις ανάγκες του ΕΜΣΤ.Με την ανάπλασή του, δημιουργήθηκε ένα σύγχρονο μουσείο συνολικής επιφάνειας 20,000 τ.μ, που διατηρεί το λιτό βιομηχανικό χαρακτήρα του παλιού εργοστασίου και γειτνιάζει με αρχαιολογικούς χώρους και το [[Νέο Μουσείο Ακρόπολης]]. Το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το Γ’ ΚΠΣ και το Υπουργείο Πολιτισμού.

Οι δυο όψεις του κτηρίου επί της Λεωφόρου Συγγρού και της οδού Αμβρ. Φραντζή σχεδιασμένες από τον Τάκη Ζενέτο έχουν κριθεί διατηρητέες, γεγονός που αποτελεί βασικό δεδομένο και για την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία του νέου μουσείου. Η κατασκευή της Λεωφόρου Καλλιρρόης πάνω στο ίχνος του Ιλισσού ποταμού δίνει την αφορμή για τον σχεδιασμό ενός μεγάλου κατακόρυφου εδάφους από αναρτημένα ακατέργαστα μάρμαρα που ακουμπά σε έναν υγρό τοίχο – καταρράκτη. Η τέταρτη όψη του κτηρίου, προς την είσοδο του μετρό, δεν αντιμετωπίζεται σαν τέτοια αλλά σαν η πλευρά που περιμένει την ολοκλήρωσή της μετά την κατεδάφιση του τμήματος του παλιού εργοστασίου Φιξ.

Η οργάνωση του εσωτερικού βασίζεται στη δημιουργία ενός μεγάλου χώρου κυκλοφορίας παράλληλα με τη Λεωφόρο Συγγρού. Η τοποθέτηση σε αυτόν των κυλιόμενων κλιμάκων και των ανελκυστήρων διαμορφώνει έναν ισχυρό διαγώνιο άξονα που οδηγεί από τους ισόγειους χώρους υποδοχής στους υπαίθριους του δώματος ενώνοντας όλους τους μουσειακούς χώρους. Οι δυο είσοδοι του μουσείου, η κύρια της Λεωφόρου Καλλιρρόης και η δευτερεύουσα της Λεωφόρου Συγγρού εγκαθιστούν επίσης έναν διαγώνιο άξονα κυκλοφορίας στην κάτοψη του ισογείου. Η πολυώροφη σκαλωσιά κυκλοφορίας μαζί με τις κυλιόμενες σκάλες δημιουργούν ένα φωτεινό χώρο κυκλοφορίας σε όλο το ύψος του κτηρίου. Οι προδιαγραφές των εκθεσιακών χώρων οδηγούν στη χωροθέτησή τους στο τμήμα του κτηρίου με τις ιδανικότερες διαστάσεις, που βρίσκεται προς την πλευρά της Λεωφόρου Καλλιρρόης. Αυτοί οι χώροι κρύβονται πίσω από την όψη που σηματοδοτεί το νέο μουσείο με την κεντρική είσοδο.


== Εκπαιδευτικά προγράμματα ==
== Εκπαιδευτικά προγράμματα ==

Έκδοση από την 10:12, 19 Ιουλίου 2017

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Ίδρυση2000
2016 (ανακατασκευή)
ΠεριοχήΑθήνα, Ελλάδα
ΔιεύθυνσηΛεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ. Φραντζή, 117 43, Αθήνα, Ελλάδα
ΤύποςΜουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Ιστότοποςwww.emst.gr

Συντεταγμένες: 37°57′47″N 23°43′31″E / 37.9630435°N 23.7252842°E / 37.9630435; 23.7252842

Το λογότυπο του ΕΜΣΤ
Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000. Ως ιδρυτική Διευθύντρια του ΕΜΣΤ ανέλαβε η Άννα Καφέτση, Διδάκτωρ Αισθητικής - Iστορίας Τέχνης. Αποτελεί το μοναδικό κρατικό μουσείο στην Αθήνα με αντικείμενο τη σύγχρονη ελληνική και διεθνή εικαστική δημιουργία.

Έδρα του μουσείου είναι το πρώην εργοστάσιο του Φιξ, το οποίο ανακατασκευάστηκε και διαμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο εκθεσιακό χώρο με όλες τις απαραίτητες υποδομές.

Πολιτική του Μουσείου

Από το ξεκίνημά του, το ΕΜΣΤ υιοθέτησε μια μουσειακή πολιτική με βασικούς στόχους:

  • Tον προγραμματισμό και την παραγωγή εκθέσεων. Εκθέσεις οργανωμένες σε σειρές (Σύνοψις, Έργα) με ανοιχτό και διερευνητικό χαρακτήρα γύρω από ενδιαφέροντα επίκαιρα θέματα και κριτικούς προβληματισμούς της σύγχρονης διεθνούς τέχνης στους τομείς ζωγραφικής, εγκαταστάσεων, φωτογραφίας, βίντεο, νέων μέσων, και «πειραματικής» αρχιτεκτονικής, παρουσιάσεις μεμονωμένων καλλιτεχνικών προτάσεων με παραγγελία του Μουσείου, μονογραφικές αναδρομές στο μέσο της καριέρας αξιόλογων συγχρόνων καλλιτεχνών, ιστορικές αναδρομικές , καθώς και περιοδικές παρουσιάσεις θεματικών πυρήνων των μονίμων συλλογών.
  • Tην διαμόρφωση ενός κοινού για τη σύγχρονη τέχνη, που δεν υπήρχε. Έμφαση δόθηκε σε εκθέσεις και έργα που αναδεικνύουν τις πιο πρωτοποριακές και πειραματικές κατευθύνσεις της σύγχρονης τέχνης με διακαλλιτεχνικές και διαπολιτισμικές αναζητήσεις και χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών.
  • Tην συγκρότηση συλλογών με έργα που αναδεικνύουν τις πιο πρωτοποριακές και πειραματικές κατευθύνσεις της σύγχρονης τέχνης με διακαλλιτεχνικές και διαπολιτισμικές αναζητήσεις και χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών.
  • Tην έξοδο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης από τα εθνικά σύνορα και τον απομονωτισμό, προσδίδοντάς της μια διεθνή προοπτική. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύονται καλλιτεχνικές δυνάμεις και αναζητήσεις της χώρας και προωθούνται συνεργασίες και διασυνδέσεις με έργα, καλλιτέχνες και μουσεία από το διεθνή xώρο.
  • Tον διαπολιτισμικό διάλογο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης μεταξύ καλλιτεχνών, ενθαρρύνοντας την ισότιμη έκφραση της διαφορετικότητας περιθωριοποιημένων κοινωνικών και καλλιτεχνικών μειονοτήτων και επαναπροσδιορίζοντας τις έννοιες ταυτότητας και ετερότητας μέσα από ανοιχτά διαπολιτισμικά και οικουμενικά σχήματα.

Συλλογές

Πρώτος άξονας της πολιτιστικής πολιτικής του ΕΜΣΤ είναι η κατάρτιση και ο εμπλουτισμός μόνιμων συλλογών με ελληνικό και διεθνή χαρακτήρα. Οι συλλογές αποτελούνται από έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, εγκαταστάσεις, βίντεο εγκαταστάσεις, ηχητικά και διαδικτυακά έργα σημαντικών καλλιτεχνών, όπως οι: Μπιλ Βιόλα, Γκάρι Χιλ, Ίλια Καμπάκοφ, Γιάννης Κουνέλλης, Kimsooja, Σιρίν Νεσάτ, Μίροσλαβ Μπάλκα, Βόλφγκανγκ Λάιμπ, Μόνα Χατούμ, Καταρίνα Φριτς, Do-Ho Suh, Κέντελ Γκιρς, Δημήτρης Αληθεινός, ( (Γιώργος Λαζόγκας))Παντελής Ξαγοράρης, Μπία Ντάβου, Χρόνης Μπότσογλου, Έμιλι Ζασίρ, Καρλ Αντρέ, Λουκάς Σαμαράς, Γιώργος Χατζημιχάλης, Βλάσης Κανιάρης, Νίκος Κεσσανλής, Nan Goldin Allan Sekula, Τόμας Στρουθ, Γκίλιαν Γουέρινγκ, Αν Σόφι Σίντεν, Κουτλούγκ Αταμάν, Nίκος Ναυρίδης, Ουαλίντ Ραάντ & Atlas Group, Ανδρέας Αγγελιδάκης, Κώστας Τσόκλης, Κώστας Βαρώτσος, Γιάννης Ψυχοπαίδης [1] Το ΕΜΣΤ διαθέτει μια σημαντική συλλογή έργων βίντεοτέχνης από τους πιο σημαντικούς βιντεο-καλλιτέχνες όπως: Nam June Paik, Bruce Nauman, Bill Viola, Gary Hill, Vito Acconci, Marina Abramovic & Ulay, Chris Burden, Dan Graham, Rebecca Horn, Lynda Benglis, Martha Rosler, John Baldessari, Lawrence Weiner κ.ά.

Τα τελευταία χρόνια, η συλλογή ανοίγεται σε πεδία όπως η net art και η sound art.

Εκθέσεις

Στο πλαίσιο της εκθεσιακής πολιτικής του ΕΜΣΤ, παρουσιάζονται σειρές περιοδικών εκθέσεων με διερευνητικό και κριτικό χαρακτήρα γύρω από τα θέματα, τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις της σύγχρονης διεθνούς τέχνης, μεμονωμένα έργα με παραγγελία του Μουσείου, μονογραφικές αναδρομές στο μέσο της καριέρας συγχρόνων καλλιτεχνών και ιστορικές αναδρομικές, στους τομείς ζωγραφικής, εγκαταστάσεων, φωτογραφίας, βίντεο, νέων μέσων και «πειραματικής» αρχιτεκτονικής. Μέχρι το 2008, οπότε θα έχει ολοκληρωθεί το κτίριο του Μουσείου και θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό, οι υπό κατάρτιση μόνιμες συλλογές (ιστορικές και σύγχρονες) παρουσιάζονται σε περιοδικές εκθέσεις με επιλογές θεματικών και εννοιολογικών πυρήνων ή καλλιτεχνικών τάσεων.

Κτίριο

Το ΕΜΣΤ έχει ως έδρα το κτίριο του παλαιού εργοστασίουΦιξ (Σταθμός Συγγρού-Φιξ. Το κτίριο Φιξ των Ελλήνων αρχιτεκτόνων Τάκη Ζενέτου (1926-1977) και Μαργαρίτη Αποστολίδη (1921-2005), μαθητών του Λε Κορμπυζιέ, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μοντέρνας βιομηχανικής αρχιτεκτονικής.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το εργοστάσιο ζυθοποιίας μεταφέρεται έξω από την Αθήνα και το κτήριο εγκαταλείπεται, ενώ το 1982 η ζυθοποιία FIX κλείνει οριστικά. Στα χρόνια που ακολουθούν το κτήριο Φιξ μένει αναξιοποίητο. Οι φθορές που παρουσιάζονται στο εσωτερικό καθώς και στο εξωτερικό του κέλυφος αλλά και η ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του, ενώ ο προβληματισμός που εκφράζεται σχετικά με τη διατήρηση και την αξιοποίησή του είναι έντονος και μακροχρόνιος.

Τον Δεκέμβριο του 1994 το κτήριο περιέρχεται με αναγκαστική απαλλοτρίωση για λόγους δημόσιας ωφέλειας στην ιδιοκτησία της Αττικό Μετρό Α.Ε. Το βορινό τμήμα του κατεδαφίζεται για τις ανάγκες των έργων του μετρό και η ιδιοκτήτρια εταιρεία κατασκευάζει τον παρακείμενο σταθμό, ο οποίος τίθεται σε λειτουργία στις αρχές του 2000.

Τον Φεβρουάριο του 2000, μετά από σχετική διαμόρφωση του ισογείου του κτηρίου, οργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γιάννης Τσαρούχης η έκθεση Γιάννης Τσαρούχης, Μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Την ίδια χρονιά ο χώρος αυτός παραχωρείται ως προσωρινή στέγη στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Στη συνέχεια αποφασίζεται το κτήριο να αποτελέσει τη μόνιμη στέγη του ΕΜΣΤ και το 2002 υπογράφεται σύμβαση μίσθωσης του κτηρίου μεταξύ της Αττικό Μετρό Α.Ε. και του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, διάρκειας 50 ετών.

Τη μελέτη της ανάπλασης του κτηρίου αναλαμβάνουν μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό τα γραφεία 3SK ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Α.Ε., Ι. ΜΟΥΖΑΚΗΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Ε.Π.Ε., TIM RONALDS ARCHITECTS, ενώ συμμετέχει και ως συνεργάτης της 3SK η Καλλιόπη Κοντόζογλου.

Το εναπομείναν τμήμα του παλιού εργοστασίου της πρώην ζυθοποιίας FIX επισκευάζεται, διαρρυθμίζεται και ενισχύεται για να καλύψει τις ανάγκες του ΕΜΣΤ.Με την ανάπλασή του, δημιουργήθηκε ένα σύγχρονο μουσείο συνολικής επιφάνειας 20,000 τ.μ, που διατηρεί το λιτό βιομηχανικό χαρακτήρα του παλιού εργοστασίου και γειτνιάζει με αρχαιολογικούς χώρους και το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το Γ’ ΚΠΣ και το Υπουργείο Πολιτισμού.

Οι δυο όψεις του κτηρίου επί της Λεωφόρου Συγγρού και της οδού Αμβρ. Φραντζή σχεδιασμένες από τον Τάκη Ζενέτο έχουν κριθεί διατηρητέες, γεγονός που αποτελεί βασικό δεδομένο και για την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία του νέου μουσείου. Η κατασκευή της Λεωφόρου Καλλιρρόης πάνω στο ίχνος του Ιλισσού ποταμού δίνει την αφορμή για τον σχεδιασμό ενός μεγάλου κατακόρυφου εδάφους από αναρτημένα ακατέργαστα μάρμαρα που ακουμπά σε έναν υγρό τοίχο – καταρράκτη. Η τέταρτη όψη του κτηρίου, προς την είσοδο του μετρό, δεν αντιμετωπίζεται σαν τέτοια αλλά σαν η πλευρά που περιμένει την ολοκλήρωσή της μετά την κατεδάφιση του τμήματος του παλιού εργοστασίου Φιξ.

Η οργάνωση του εσωτερικού βασίζεται στη δημιουργία ενός μεγάλου χώρου κυκλοφορίας παράλληλα με τη Λεωφόρο Συγγρού. Η τοποθέτηση σε αυτόν των κυλιόμενων κλιμάκων και των ανελκυστήρων διαμορφώνει έναν ισχυρό διαγώνιο άξονα που οδηγεί από τους ισόγειους χώρους υποδοχής στους υπαίθριους του δώματος ενώνοντας όλους τους μουσειακούς χώρους. Οι δυο είσοδοι του μουσείου, η κύρια της Λεωφόρου Καλλιρρόης και η δευτερεύουσα της Λεωφόρου Συγγρού εγκαθιστούν επίσης έναν διαγώνιο άξονα κυκλοφορίας στην κάτοψη του ισογείου. Η πολυώροφη σκαλωσιά κυκλοφορίας μαζί με τις κυλιόμενες σκάλες δημιουργούν ένα φωτεινό χώρο κυκλοφορίας σε όλο το ύψος του κτηρίου. Οι προδιαγραφές των εκθεσιακών χώρων οδηγούν στη χωροθέτησή τους στο τμήμα του κτηρίου με τις ιδανικότερες διαστάσεις, που βρίσκεται προς την πλευρά της Λεωφόρου Καλλιρρόης. Αυτοί οι χώροι κρύβονται πίσω από την όψη που σηματοδοτεί το νέο μουσείο με την κεντρική είσοδο.

Εκπαιδευτικά προγράμματα

Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΕΜΣΤ πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές και οικογένειες, παιδικά εργαστήρια, ξεναγήσεις για ενήλικες και σεμινάρια εκπαιδευτικών με στόχο να συμβάλουν στην ανακάλυψη και εξοικείωση του κοινού όλων των ηλικιακών κατηγοριών με τη σύγχρονη ελληνική και διεθνή τέχνη.

Παράλληλες εκδηλώσεις

Ομιλίες στο ΕΜΣΤ

Με αφορμή την κάθε έκθεση, διοργανώνονται παράλληλες εκδηλώσεις ανοιχτές στο κοινό με τη συμμετοχή επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων, που έχουν στόχο να δώσουν στο κοινό τη δυνατότητα μιας ευρύτερης κατανόησης και εξοικείωσης με τους προβληματισμούς της σύγχρονης τέχνης. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η πολυφωνία και η διεπιστημονική προσέγγιση των θεμάτων που αναλύονται.

Βιβλιοθήκη και Αρχείο

Η βιβλιοθήκη του ΕΜΣΤ

Το ΕΜΣΤ, στο πλαίσιο της πολιτικής του για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας, της τεκμηρίωσης των συλλογών του και εν γένει της σύγχρονης τέχνης, έχει συγκροτήσει Αρχείο Καλλιτεχνών και Βιβλιοθήκη, που εμπλουτίζονται διαρκώς. Το Αρχείο καλλιτεχνών περιλαμβάνει πάνω από 10.000 τεκμήρια για περισσότερους από 100 καλλιτέχνες, τα οποία έχουν προέλθει από δωρεές. Η ψηφιοποίηση και τεκμηρίωση του υλικού αυτού είναι σε εξέλιξη.

Η Βιβλιοθήκη του ΕΜΣΤ διαθέτει 5.500 εξειδικευμένες εκδόσεις και 128 τίτλους περιοδικών στους κλάδους της ιστορίας και θεωρίας της τέχνης, της μουσειολογίας καθώς και στους κλάδους ιστορίας της φιλοσοφίας, ανθρωπολογίας, της αρχιτεκτονικής και βιομηχανικού σχεδιασμού, των νέων τεχνολογιών και των πολυμέσων, συλλογών και εκθέσεων άλλων μουσείων της Ελλάδας και του εξωτερικού αλλά και της λογοτεχνίας. Η συλλογή της Βιβλιοθήκης περιέχει και μια εξειδικευμένη συλλογή ηχητικών έργων σημαντικών σύγχρονων εκπροσώπων της sound art (ηλεκτρονική, περιβαλλοντική, πειραματική, κ.ά.), Εμπλουτίζεται συνεχώς προς εξυπηρέτηση της επιστημονικής έρευνας, της συγγραφής και ενημέρωσης του προσωπικού, των επισκεπτών - ερευνητών και των καλλιτεχνών. Ο εμπλουτισμός της Βιβλιοθήκης γίνεται με δωρεές, αγορές και ανταλλαγές με καλλιτεχνικά και πολιτιστικά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Aποστολή της βιβλιοθήκης είναι να υποστηριχθούν οι ερευνητικές προσπάθειες των μελών προσωπικού του ΕΜΣΤ, των ερευνητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας

Εκδοτική δραστηριότητα

Οι εκδόσεις του ΕΜΣΤ

Οι κατάλογοι των εκθέσεων είναι δίγλωσσοι στην ελληνική και αγγλική γλώσσα περιλαμβάνουν θεωρητικά και κριτικά κείμενα από θεωρητικούς και ιστορικούς της τέχνης, επιμελητές εκθέσεων, καθώς και κείμενα των ίδιων των καλλιτεχνών, εμπλουτίζοντας έτσι την ελληνική βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη.

Οι κατάλογοι διατίθενται στο πωλητήριο του Μουσείου, καθώς και συνοδευτικά έντυπα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, εξειδικευμένα περιοδικά τέχνης, βιβλία σχετικά με θέματα τέχνης, αφίσες, κάρτες, κοσμήματα και αντικείμενα.

Παραπομπές

  1. Γιώργος Λαζόγκας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι