Ματθίας Κορβίνος

Ματθίας Κορβίνος
Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας
Περίοδος	1458-1490
Στέψη	29 Απριλίου 1464
Προκάτοχος	Λαδίσλαος Ε΄
Διάδοχος	Λαδίσλαος Β΄
Αντιβασιλέας	Μιχαήλ Σιλάγκι (1458)
Βασιλιάς της Βοημίας διεκδικούμενος από τον Γεώργιο του Πόντερμπραντι μέχρι το 1471 και στη συνέχεια από τον Λαδίσλαο Β΄
Περίοδος	1469-1490
Προκάτοχος	Γεώργιος του Πόντεμπραντι
Διάδοχος	Λαδίσλαος Β΄
Δούκας της Αυστρίας διεκδικούμενος από τον Φρειδερίκο Ε΄
Περίοδος	1487-1490
Προκάτοχος	Φρειδερίκου Ε΄
Διάδοχος	Φρειδερίκου Ε΄
Γέννηση	23 Φεβρουαρίου 1443 Κολοσβάρ, Βασίλειο της Ουγγαρίας (σημερινή Κλουζ-Ναπιόκα, Ρουμανία)
Θάνατος	6 Απριλίου 1490 Βιέννη, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (σήμερα Αυστρία)
Τόπος ταφής	Βασιλική του Σεκεσφέχερβαρ
Σύζυγος	Ελισάβετ του Τσέλιε Αικατερίνη του Πόντεμπραντι Βεατρίκη της Νάπολης
Επίγονοι	Ιωάννης Κορβίνος (νόθος)
Οίκος	Ουνιάδη
Πατέρας	Ιωάννης Ουνιάδης
Μητέρα	Έρσεμπετ Σιλάγκι
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Ματθίας Κορβίνος, γνωστός επίσης ως Ματθίας Α΄ (ουγγρικά: Hunyadi Mátyás, κροατικά: Matija Korvin, ρουμανικά: Matia Corvin, σλοβακικά: Matej Korvín, τσεχικά: Matyáš Korvín, 23 Φεβρουαρίου 1443 - 6 Απριλίου 1490), ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας από το 1458 μέχρι το 1490. Μετά από αρκετές στρατιωτικές εκστρατείες εκλέχθηκε βασιλιάς της Βοημίας το 1469 και υιοθέτησε τον τίτλο του Δούκα της Αυστρίας το 1487. Ήταν γιος του Ιωάννη Ουνιάδη, που πέθανε το 1456. Το 1457 ο Ματθίας φυλακίστηκε μαζί με τον αδελφό του Λαδίσλαο Ουνιάδη, κατ'εντολή του Βασιλιά Λαδίσλαου Ε΄ της Ουγγαρίας. Ο Λαδίσλαος Ουνιάδης εκτελέστηκε, προκαλώντας εξέγερση, που ανάγκασε το Βασιλιά Λαδίσλαο να εγκαταλείψει την Ουγγαρία. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Βασιλιά ο θείος του Ματθία Μιχαήλ Σιλάγκι έπεισε ευγενείς να εκλέξουν ομόφωνα το Ματθία βασιλιά τις 24 Ιανουαρίου 1458. Ξεκίνησε την εξουσία του υπό την κηδεμονία του θείου του, αλλά ανέλαβε ουσιαστικό έλεγχο της κυβέρνησης εντός δύο εβδομάδων.

Ως βασιλιάς ο Ματθίας άρχισε πολέμους εναντίων των Τσέχων μισθοφόρων που κυριαρχούσαν στην Άνω Ουγγαρία (σήμερα τμήμα της Σλοβακίας και της Βόρειας Ουγγαρίας) και εναντίον του Φρειδερίκου Γ΄|Φρειδερίκου Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που διεκδικούσε την Ουγγαρία για τον εαυτό του. Εκείνη την περίοδο η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέκτησε τη Σερβία και τη Βοσνία, εξαλείφοντας την προστατευτική ζώνη κρατών στα νότια σύνορα του Βασιλείου της Ουγγαρίας. Ο Ματθίας υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με το Φρειδερίκο Γ΄ το 1463, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα του Αυτοκράτορα να αναφέρει τον εαυτό του ως Βασιλιά της Ουγγαρίας. Ο Αυτοκράτορας επέστρεψε το Ιερό Στέμμα στην Ουγγαρία με το οποίο στέφθηκε ο Ματθίας τις 29 Απριλίου 1464. Εκείνο τον χρόνο ο Ματθίας εισέβαλε σε περιοχές που είχαν καταλάβει οι Οθωμανοί και κατέλαβε οχυρά στη Βοσνία. Σύντομα όμως διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να περιμένει ουσιαστική βοήθεια από τις Χριστιανικές δυνάμεις και εγκατέλειψε την αντι-οθωμανική πολιτική του.

Ο Ματθίας εισήγαγε νέους φόρους και γενικά συνέλεγε υπερβολικούς φόρους. Αυτά τα μέτρα προκάλεσαν εξέγερση στην Τρανσυλβανία το 1467, αλλά κατέστειλε την εξέγερση. Τον επόμενο χρόνο ο Ματθίας κήρυξε πόλεμο στο Γεώργιο του Ποντεμπράντ, το Χουσίτη Βασιλιά της Βοημίας, και κατέλαβε τη Μοραβία, τη Σιλεσία και τη Λουσατία, αλλά όχι τη Βοημία. Οι Καθολικοί Ευγενείς τον ανακήρυξαν Βασιλιά της Βοημίας τις 3 Μαΐου 1469, αλλά οι Χουσίτες αρνήθηκαν να ενδώσουν μετά το θάνατο του Γεωργίου του Πόντεμπράντ το 1471. Αντιθέτως, εξέλεξαν το Λαδίσλαο Γιαγκέλο, μεγαλύτερο γιο του Καζιμίρ Δ΄ της Πολωνίας. Μια ομάδα Ούγγρων ιεραρχών και ευγενών προσέφερε το θρόνο στο νεότερο αδελφό του Λαδίσλαου, Καζιμίρ, αλλά ο Ματθίας κατέστειλε την επανάστασή τους. Έχοντας νικήσει τον ενωμένο στρατό του Καζιμίρ Δ΄ και του Λαδίσλαου στο Μπρεσλάου της Σιλεσίας (σημερινό Βρότσλαβ της Πολωνίας) στα τέλη του 1474. Ο Ματθίας στράφηκε εναντίον των Οθωμανών, που είχαν ερημώσει τα ανατολικά τμήματα της Ουγγαρίας. Έστειλε ενισχύσεις στο Στέφανο το Μέγα, Πρίγκιπα της Μολδαβίας, βοηθώντας τον να αποκρούσει σειρά Οθωμανικών εισβολών στα τέλη της δεκαετίας του 1470. Το 1476 ο Ματθίας πολιόρκησε και κατέλαβε το Σάμπατς, σημαντικό συνοριακό Οθωμανικό φρούριο. Υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με τον Λαδίσλαο Γιαγκέλο το 1478, επικυρώνοντας το διαμοιρασμό των Χωρών του Βοημικού Στέμματος μεταξύ τους. Ο Ματθίας συνέχισε τον πόλεμο με το Φρειδερίκο Γ΄ και κατέλαβε την Κάτω Αυστρία μεταξύ 148 και 1487.

Ο Ματθίας δημιούργησε επαγγελματικό στρατό (το Μαύρο Στρατό της Ουγγαρίας), αναμόρφωσε τη διοίκηση της δικαιοσύνης, μείωσε την ισχύ των βαρώνων και προώθησε τη σταδιοδρομία ταλαντούχων ατόμων που επιλέγονταν περισσότερο με βάση τις ικανότητές τους παρά την κοινωνική θέση τους. Ο Ματθίας ήταν προστάτης της τέχνης και των επιστημών. Η βασιλική του βιβλιοθήκη, η Κορβινιανή Βιβλιοθήκη (Bibliotheca Corviniana), ήταν μια από τις μεγαλύτερες συλλογές βιβλίων στην Ευρώπη. Υπό την προστασία του η Ουγγαρία έγινε η πρώτη χώρα που ενστερνίστηκε την Αναγέννηση από την Ιταλία. Ως Ματθίας ο Δίκαιος, ο μονάρχης που κυκλοφορούσε ανάμεσα στους υπηκόους του μεταμφιεσμένος, παραμένει δημοφιλής ήρωας ουγγρικών λαϊκών ιστοριών.

Πρώτα χρόνια

Παιδική ηλικία (1443–57)

Ο Ματθίας γεννήθηκε στο Kόλοζβαρ (σημερινό Κλουζ-Ναπόκα της Ρουμανίας) στις 23 Φεβρουαρίου 1443. Ήταν ο δεύτερος γιος του Ιωάννη Ουνιάδη και της συζύγου του, Ελισάβετ Σιλάγκι. Ο Ιωάννης Ουνιάδης ήταν επιφανής στρατιωτικός διοικητής και πολιτικός ηγέτης του Βασιλείου της Ουγγαρίας, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μακριά από τα οικογενειακά κτήματα. Λόγω της απουσίας του πατέρα του την εκπαίδευση του Ματθία χειρίστηκε η μητέρα του. Οταν ο Ματθίας ήταν παιδί σύχναζαν στην αυλή του Ιωάννη Ουνιάδη πολλοί από τους πολυμαθέστερους της Κεντρικής Ευρώπης -συμπεριλαμβανομένων του Γρηγορίου του Σανόκ και του Ιωάννη Βίτεζ. Ο Γρηγόριος του Σανόκ, πρώην δάσκαλος του Βασιλιά Βλάντισλαβ Γ΄ της Πολωνίας, ήταν ο μοναδικός δάσκαλος του Ματθία, το όνομα του οποίου είναι γνωστό. Κάτω από αυτές τις επιρροές των λογίων, ο Ματθίας έγινε ενθουσιώδης υποστηρικτής του Αναγεννησιακού ουμανισμού.

To σπίτι όπου γεννήθηκε ο Ματθίας Κορβίνος στο Kόλοζβαρ (σημερινό Κλουζ-Ναπόκα της Ρουμανίας)

Ως παιδί ο Ματθίας έμαθε πολλές γλώσσες και διάβαζε κλασσική λογοτεχνία, ειδικά στρατιωτικές πραγματείες. Σύμφωνα με τον Aντόνιο Μπονφίνι ο Ματθίας "γνώριζε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης", με εξαίρεση τα Τουρκικά και τα Ελληνικά. Αν και αυτό ήταν υπερβολή, χωρίς αμφιβολία ο Ματθίας μιλούσε Ουγγρικά, Λατινικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Τσέχικα και Γερμανικά.

Σύμφωνα με μια συνθήκη μεταξύ του Ιωάννη Ουνιάδη και του Τζόρτζε Μπράνκοβιτς, Δεσπότη της Σερβίας, ο Ματθίας και η εγγονή του Δεσπότη, Ελισάβετ του Τσέλιε, αρραβωνιάστηκαν στις 7 Αυγούστου 1451. Η Ελισάβετ ήταν κόρη του Ούλριχ Β΄, Κόμη του Τσέλιε, που ήταν συγγενής με το Βασιλιά Λαδίσλαο Ε΄ της Ουγγαρίας και αντίπαλο του πατέρα του Ματθία. Λόγω νέων συγκρούσεων μεταξύ του Ουνιάδη και του Ούλριχ του Τσέλιε ο γάμος των παιδιών τους έγινε το 1455. Η Ελισάβετ εγκαταστάθηκε στα κτήματα του Ουνιάδη αλλά ο Ματθίας σύντομα εστάλη στη βασιλική αυλή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο γάμος τους ήταν μια κεκαλυμμένη ανταλλαγή ομήρων μεταξύ των οικογενειών τους. Η Ελισάβετ πέθανε πριν από το τέλος του 1455.

Ο Ιωάννης Ουνιάδης πέθανε στις 11 Αυγούστου 1456, λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά τη μεγαλύτερη νίκη του επί των Οθωμανών στο Βελιγράδι. Ο μεγαλύτερος γιος του Ιωάννη - αδελφός του Ματθία - Λαδίσλαος έγινε ο επικεφαλής της οικογένειας. Η σύγκρουση του Λαδίσλαου με τον Ούλριχ του Τσέλιε έληξε με τη σύλληψη και τη δολοφονία του Ούλριχ στις 9 Νοεμβρίου. Πιεζόμενος ο Βασιλιάς υποσχέθηκε ότι ποτέ δεν θα πάρει εκδίκησή από τους Ουνιάδηδες για τη δολοφονία του Ούλριχ. Ωστόσο οι δολοφονίες έστρεψαν τους περισσότερους βαρόνους - όπως ο Παλατίνος Λαδίσλαος Γκαράι, ο Βασιλικός δικαστής Λαδίσλαος Παλότσι και ο Νίκολας Ουιλάκι, Βοεβόδας της Τρανσυλβανίας - εναντίον του Λαδίσλαου Ουνιάδη. Εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια τους, ο Βασιλιάς φυλάκισε τους αδελφούς Ουνιάδη στη Βούδα στις 14 Μαρτίου 1457. Το βασιλικό συμβούλιο τους καταδίκασε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και ο Λαδίσλαος Ουνιάδης αποκεφαλίστηκε στις 16 Μαρτίου.

Ο Ματθίας κρατήθηκε αιχμάλωτος σε ένα μικρό σπίτι στη Βούδα. Η μητέρα του και ο αδελφός της Μίκαελ Σίλαγκι οργάνωσαν μια εξέγερση εναντίον του Βασιλιά και κατέλαβαν μεγάλες εκτάσεις στις περιοχές ανατολικά του ποταμού Τίσα. Ο Bασιλιάς Λαδίσλαος διέφυγε στη Βιέννη στα μέσα του 1457 και από τη Βιέννη στην Πράγα το Σεπτέμβριο, παίρνοντας το Ματθία μαζί του. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των στασιαστών και των βαρόνων των πιστών στο μονάρχη συνεχίστηκε μέχρι τον ξαφνικό θάνατο του νεαρού Βασιλιά στις 23 Νοεμβρίου 1457. Στη συνέχεια ο Χουσίτης Αντιβασιλιάς της Βοημίας - Γεώργιος του Πόντεμπραντ - κράτησε το Ματθία αιχμάλωτο.

Εκλογή ως βασιλιά (1457–8)

Ο Λαδίσλαος Ε΄ πέθανε άτεκνος το 1457. Η μεγαλύτερη αδελφή του Άννα και ο σύζυγός της, Γουλιέλμος Γ΄, Ηγεμόνας της Θουριγγίας, ζήτησαν την κληρονομιά του, αλλά δεν έλαβαν καμία υποστήριξη από τις Γενικές Τάξεις. Η Δίαιτα της Ουγγαρίας συγκλήθηκε στην Πέστη για να εκλέξει νέο βασιλιά τον Ιανουάριο του 1458. Ο εκπρόσωπος του Πάπα Κάλλιστου Γ΄, Καρδινάλιος Χουάν Καρβαχάλ, που ήταν θαυμαστής του Ιωάννη Ουνιάδη, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Ματθία.

Η εκλογή του Ματθία ως βασιλιά ήταν ο μόνος τρόπος αποφυγής ενός παρατεταμένου εμφυλίου πολέμου. Ο Λαδίσλαος ήταν ο πρώτος βαρώνος που ενέδωσε. Σε μια συνάντηση με τη μητέρα και το θείο του Ματθία υποσχέθηκε ότι αυτός και οι σύμμαχοί του θα προωθούσαν την εκλογή του Ματθία και ο Μίκαελ Σίλαγκι υποσχέθηκε ότι ο ανιψιός του ποτέ δεν θα ζητήσει εκδίκηση για την εκτέλεση του Λαδίσλαου Ουνιάδη. Συμφώνησαν επίσης ότι ο Ματθίας θα παντρευόταν την κόρη του Παλατίνου Άννα - υποψήφια νύφη του εκτελεσθέντος αδελφού του.

Ο Μίκαελ Σίλαγκι έφτασε στη Δίαιτα με 15.000 στρατό, εκφοβίζοντας τους βαρόνους που είχαν συναθροιστεί στη Βούδα. Υπό την πίεση του Μίκαελ Σίλαγκι οι ευγενείς συγκεντρώθηκαν στον παγωμένο Ποταμό Δούναβη και ανακήρυξαν ομόφωνα το 14χρονο Ματθία Βασιλιά στις 24 Ιανουαρίου. Συγχρόνως η Δίαιτα εξέλεξε το θείο του ως αντιβασιλέα.

Βασιλεία

Πρώτη περίοδος και παγίωση (1458–64)

O Γεώργιος Πόντεμπραντ και ο Ματθίας Κορβίνος - πίνακας του Μίκολας Αλες

Η εκλογή του Ματθία ήταν η πρώτη φορά που ένα μέλος των ευγενών ανέβαινε στο βασιλικό θρόνο της Ουγγαρίας. Ο Μίκαελ Σίλαγκι έστειλε τον Ιωάννη Βιτέζ στην Πράγα για να συζητήσει τους όρους της απελευθέρωσης του Ματθία με το Γεώργιο Πόντεμπραντ. Ο Πόντεμπραντ, του οποίου την κόρη Kουνίγκουντα ο Ματθίας υποσχέθηκε να παντρευτεί, συμφώνησε να απελευθερώσει το μέλλοντα γαμπρό του με λύτρα 60.000 χρυσά φιορίνια. Ο Ματθίας παραδόθηκε στους Ούγγρους αντιπροσώπους στο Στράζνιτσε στις 9 Φεβρουαρίου και, με τη διαμεσολάβηση του Πόντεμπραντ, συμφιλιώθηκε με τον Ιωάννη Γκίσκρα του Μπράντυ, διοικητή των Τσέχων μισθοφόρων που κυριαρχούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της Άνω Ουγγαρίας.

Ο Ματθίας έκανε την επίσημη είσοδό του στη Βουδα πέντε ημέρες αργότερα. Κάθισε επίσημα στο θρόνο της Εκκλησίας της Παναγίας, αλλά δεν στέφθηκε, επειδή το Ιερό Στέμμα της Ουγγαρίας ήταν στην κατοχή του Φρειδερίκου Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για σχεδόν δύο δεκαετίες. Ο 14χρονος μονάρχης διαχειριζόταν τις κρατικές υποθέσεις ανεξάρτητα από την αρχή, αν και επαναβεβαίωσε τη θέση του θείου του ως Αντιβασιλέα. Για παράδειγμα ο Ματθίας παρήγγειλε στους πολίτες του Ναγκιζέμπεν (σημερινό Σιμπίου στη Ρουμανία) να συμβιβάσουν τις διαφορές τους με το Βλαντ Δράκουλα, Πρίγκιπα της Βλαχίας, στις 3 Μαρτίου.

Ο Γκίσκρα ήταν ο πρώτος βαρώνας που στράφηκε εναντίον του Ματθία. Προσέφερε το θρόνο στον Καζιμίρ Δ΄ της Πολωνίας - σύζυγο της νεότερης αδελφής του Βασιλιά Λαδίσλαου Ε΄ Ελισάβετ - στα τέλη Μαρτίου, αλλά το Γενικό κοινοβούλιο της Πολωνίας απέρριψε την προσφορά του. Ο στρατηγός του Ματθία Σεμπάστιαν Ρόζγκονι νίκησε τους στρατιώτες του Γκίσκρα στο Σαρόσπατακ, αλλά η εισβολή των Οθωμανών στη Σερβία τον Απρίλιο ανάγκασε το Ματθία να συνάψει ανακωχή με τους Τσέχους. Τους επετράπη να κρατήσουν το κάστρο Σάρος (σήμερα Κάστρο Σάρις στη Σλοβακία) και άλλες οχυρωμένες θέσεις στην Άνω Ουγγαρία. Ο Ματθίας έστειλε δύο ιεράρχες - τον Αύγουστο Σάλανκι, Επίσκοπο του Γκιούρ και τον Βίντσεντ Σίλασι, Επίσκοπο του Βατς - στην Πράγα για να στέψουν βασιλιά το Γεώργιο Πόντεμπραντ. Κατόπιν αιτήματος τους, ο «αιρετικός» Πόντεμπραντ ορκίστηκε πίστη στην Αγία Έδρα.

Χρυσό φιορίνι του Ματθία που απεικονίζει την Παναγία με το Βρέφος και το Βασιλιά Αγιο Λαδίσλαο

Η πρώτη δίαιτα του Ματθία συγκλήθηκε στην Πέστη το Μάιο του 1458. Οι Γενικές Τάξεις ενέκριναν σχεδόν πενήντα διατάγματα που επικυρώθηκαν από το Ματθιά - αντί του Αντιβασιλέα - στις 8 Ιουνίου. Ένα διάταγμα όριζε ότι ο Βασιλιάς "πρέπει να συγκαλεί και να υλοποιεί, και να φροντίζει να υλοπιείται, μια δίαιτα όλων των ανδρών του βασιλείου αυτοπροσώπως" κάθε χρόνο την Πεντηκοστή. Ο Ματθίας πραγματοποίησε περισσότεες από 25 δίαιτες κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και συγκαλούσε τις Γενικές Τάξεις πιο συχνά από τους προκατόχους του, ειδικά μεταξύ 1458 και 1476. Οι Δίαιτες ελέγχονταν από τους βαρόνους, που ο Ματθίας διόριζε και έπαυε κατά βούληση. Για παράδειγμα, έπαυσε τον Παλατίνο Λαδίσλαο Γκαράι και έπεισε το Μίκαελ Σίλαγκι να παραιτηθεί από την Αντιβασιλεία όταν συνασπίσθηκαν το καλοκαίρι του 1458. Ο βασιλιάς διόρισε το Μίκαελ Ορζαγκ, που ήταν στενός υποστηρικτής του πατέρα του, ως νέο Παλατίνο. Οι περισσότεροι από τους βαρόνους του Ματθία προέρχονταν από παλιές αριστοκρατικές οικογένειες αλλά προωθούσε επίσης τη σταδιοδρομία κατώτερων ευγενών ή ακόμη και ικανών κοινών πολιτών. Για παράδειγμα, οι ευγενείς αδερφοί Ιμρε και Ιστβαν Ζαπόλυα χρωστάνε τις περιουσίες τους στην εύνοια του Ματθιά.

Τα συνήθη έσοδα του Ματθία ανέρχονταν σε περίπου 250.000 χρυσά φιορίνια ετησίως όταν ξεκίνησε η βασιλεία του. Ένα διάταγμα που ψηφίστηκε στη Δίαιτα του 1458 απαγόρευσε ρητά την επιβολή έκτακτων φόρων. Ωστόσο, ένας έκτακτος φόρος - ένα χρυσό φιορίνι ανά porta ή αγροτικό νοικοκυριό - επιβλήθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Οι Οθωμανοί κατέλαβαν το φρούριο του Γκόλουμπατς στη Σερβία τον Αύγουστο του 1458. Ο Ματθίας διέταξε την κινητοποίηση όλων των ευγενών. Έκανε μια επιδρομή στην Οθωμανική επικράτεια και νίκησε τις δυνάμεις του εχθρού σε μικρές αψιμαχίες. Ο βασιλιάς Στέφανος Θωμάς της Βοσνίας δέχτηκε την επικυριαρχία του Ματθία, που εξουσιοδότησε το γιο του νέου υποτελούς του Στεφάν Τομάσεβιτς να αναλάβει την κατοχή των τμημάτων της Σερβίας που δεν είχαν καταληφθεί από τους Οθωμανούς.

Στο γύρισμα του 1458 προς το 1459, ο Ματθίας συγκάλεσε μια Δίαιτα στο Σέγκεντ για να προετοιμάσει έναν πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο φημολογίες για μια συνωμοσία τον υποχρέωσαν να επιστρέψει στη Βούδα. Οι φήμες αποδείχτηκαν αληθινές επειδή τουλάχιστον 30 βαρόνοι, συμπεριλαμβανομένων των Λαδίσλαου Γκαράι, Nίκολας Ουιλάκι και Λαδίσλαου Κανισάι, συναντήθηκαν στο Nεμετούιβαρ (σημερινό Γκύσιγκ στην Αυστρία) και προσέφεραν το θρόνο στον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο Γ΄ στις 17 Φεβρουαρίου 1459. Παρόλο που τα ενωμένα στρατεύματα του Αυτοκράτορα και των επαναστατημένων άρχοντων νίκησαν ένα βασιλικό στρατό στο Kέρμεντ στις 27 Μαρτίου, ο Γκαράι πέθανε εκείνη την εποχή και ο Ουιλάκι άρχισε σύντομα διαπραγματεύσεις με τους απεσταλμένους του Ματθία. Οι αψιμαχίες κατά μήκος των δυτικών συνόρων διήρκεσαν αρκετούς μήνες, εμποδίζοντας το Ματθία να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στον Τομάσεβιτς εναντίον των Οθωμανών. Ο τελευταίος κατέλαβε το Σμεντέρεβο στις 29 Ιουνίου, ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Σερβίας.

Ιωάννης Γκίσκρα του Μπράντυ - πίνακας του Μίκολας Αλες

Ο Γκίσκρα έδωσε όρκο πίστης στον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο στις 10 Μαρτίου 1461. Ο Πάπας Πίος Β΄ προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ του Αυτοκράτορα και του Ματθία. Ο Γεώργιος Πόντεμπραντ προσέφερε επίσης τη βοήθειά του. Οι εκπρόσωποι του Αυτοκράτορα και του Ματθία υπέγραψαν εκεχειρία στο Όλομουτς τον Απρίλιο του 1460. Ο Πάπας προσέφερε σύντομα οικονομική υποστήριξη για μια αντι-οθωμανική εκστρατεία. Ωστόσο ο Ιωάννης Γκίσκρα επέστρεψε από την Πολωνία, επαναλαμβάνοντας τις ένοπλες συγκρούσεις με Τσέχους μισθοφόρους στις αρχές του 1460. Ο Ματθίας απέσπασε ένα νεοανεγερθέν φρούριο από τους Τσέχους αλλά δεν μπορούσε να τους αναγκάσει να υποταχθούν. Το κόστος της πεντάμηνης εκστρατείας του στην Άνω Ουγγαρία αποπληρώθηκε με έκτακτη φορολογία. Ο Ματθίας συμμάχησε με το στασιαστή αδελφό του αυτοκράτορα Aλβέρτο ΣΤ΄, Αρχιδούκα της Αυστρίας. Ο Γεώργιος Πόντεμπραντ πήρε το μέρος του Αυτοκράτορα, αν και ο γάμος της κόρης του - που έγινε γνωστή ως Αικατερίνη στην Ουγγαρία - με το Ματθία έγινε την 1η Μαΐου 1461. Οι σχέσεις μεταξύ του Ματθία και του πεθερού του επιδεινώθηκαν λόγω της συνεχιζόμενης παρουσίας των Τσέχων μισθοφόρων στην Άνω Ουγγαρία. Ο Ματθίας ανέλαβε μια νέα εκστρατεία εναντίον τους όταν η Δίαιτα τον εξουσιοδότησε να εισπράξει ένα έκτακτο φόρο στα μέσα του 1461. Ωστόσο, δεν κατάφερε να νικήσει το Γκίσκρα, που κατέλαβε ακόμη και το Κέσμαρκ (σήμερα Κέζμαροκ της Σλοβακίας).

Οι εκπρόσωποι του Ματθία και του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου συνήψαν συνθήκη ειρήνης στις 3 Απριλίου 1462. Σύμφωνα με τη συμφωνία ο Αυτοκράτορας θα επέστρεφε το Ιερό Στέμμα της Ουγγαρίας αντί 80.000 χρυσών φιορινιών, αλλά επιβεβαιώθηκε το δικαίωμά του να χρησιμοποιεί τον τίτλο Βασιλιάς της Ουγγαρίας μαζί με το Ματθία. Επίσης ο Αυτοκράτορας υιοθέτησε το Ματθία, που του έδωσε το δικαίωμα να διαδεχθεί το «γιο του», αν ο Ματθίας πέθαινε χωρίς νόμιμο κληρονόμο. Μέσα σε ένα μήνα ο Γκίσκρα έδωσε όρκο πίστης στο Matthias. Παρέδωσε όλα τα οχυρά που κατείχε στην Άνω Ουγγαρία στους εκπροσώπους του Βασιλιά. Ως αποζημίωση έλαβε μια μεγάλη έκταση κοντά στον Τίσα και 25.000 χρυσά φιορίνια. Για να πληρώσει τα μεγάλα ποσά που προβλέπονταν στις συνθήκες του με τον Αυτοκράτορα και το Γκίσκρα ο Ματθίας απέσπασε έκτακτο φόρο με τη συγκατάθεση του Βασιλικού Συμβουλίου. Η Δίαιτα, που συγκλήθηκε στα μέσα του 1462, επιβεβαίωσε αυτή την απόφαση, αλλά μόνο όταν 9 ιεράρχες και 19 βαρόνοι υποσχέθηκαν ότι δεν θα εισάγονταν έκτακτοι φόροι στη συνέχεια. Με την πρόσληψη μισθοφόρων από τους συντρόφους του Γκίσκρα ο Ματθίας άρχισε να οργανώνει έναν επαγγελματικό στρατό, που έγινε γνωστός ως «Μαύρος Στρατός» τις επόμενες δεκαετίες.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος ​​Μωάμεθ Β΄ εισέβαλε στη Βλαχία στις αρχές του 1462. Δεν κατέλαβε τη χώρα, αλλά οι Βλάχοι βογιάροι εκθρόνισαν τον αντιοθωμανό Βλαντ Δράκουλα, αντικαθιστώντας τον με τον ευνοούμενο του Σουλτάνου, Ράντου τον Ομορφο. Ο νέος Πρίγκιπας ήταν πρόθυμος να παραχωρήσει δικαιώματα στους εμπόρους Σάξονες της Τρανσυλβανίας, που είχαν έρθει σε σφοδρή σύγκρουση με το Βλαντ Δράκουλα. Οι τελευταίοι ζήτησαν βοήθεια από το Ματθία και συναντήθηκαν στο Μπρασό (σημερινό Μπρασόβ της Ρουμανίας) το Νοέμβριο. Ωστόσο οι Σάξονες παρουσίασαν στο Ματθία μια επιστολή που φέρεται να έγραψε ο Βλαντ Δράκουλα στο Σουλτάνο Μωάμεθ, με την οποία ο Πρίγκιπας προσέφερε την υποστήριξή του στους Οθωμανούς. Πεισμένος για την προδοσία του Βλαντ Δράκουλα, ο Ματθίας τον φυλάκισε.

Προετοιμάζοντας έναν πόλεμο εναντίον των Οθωμανών, ο Ματθίασς συγκάλεσε μια Δίαιτα στην Τολνά το Μάρτιο του 1463. Παρόλο που οι Γενικές Τάξεις τον εξουσιοδότησαν να επιβάλει έναν έκτακτο φόρο μονοκαλλιέργειας, δεν επενέβη όταν ο Μωάμεθ Β΄ εισέβαλε στη Βοσνία τον Ιούνιο]. Σε ένα μήνα οι Οθωμανοί δολοφόνησαν τον Βασιλιά Στέφαν Τομάσεβιτς και κατέλαβαν ολόκληρη τη χώρα. Ο Matthias υιοθέτησε μια επιθετική εξωτερική πολιτική μόνο αφότου οι όροι της ειρήνης του με τον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο επικυρώθηκαν στο Βίνερ Νόυστατ στις 19 Ιουλίου 1463. Οδήγησε τα στρατεύματά του στη Βοσνία και κατέλαβε το Ζάιτσε και άλλα φρούρια στ βόρειο τμήμα της. Οι κατακτημένες περιοχές οργανώθηκαν σε μια νέα μεθοριακή επαρχία ή βανάτο. Με τη βοήθεια του Στέφαν Βούτσιτς, Δούκα του Αγίου Σάββα, ο Ματθίας κατέκτησε επίσης τη Βοσνικακή Κράινα και την παραχώρησε στο Δούκα, ο οποίος αποδέχθηκε την επικυριαρχία του.

Η βασίλισσα Αικατερίνη πέθανε στις αρχές του 1464 κατά τις προετοιμασίες για τη στέψη του συζύγου της με το Ιερό Στέμμα, που είχε επιστραφεί από τον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο. Η τελετή πραγματοποιήθηκε σε πλήρη συμμόρφωση με το εθιμικό δίκαιο της Ουγγαρίας στις 29 Μαρτίου 1464. Ο Αρχιεπίσκοπος του Eστεργκομ Ντένες Σέσι έβαλε τελετουργικά το Ιερό Στέμμα στο κεφάλι του Ματθία στο Σεκεσφέχερβαρ. Στη Δίαιτα που συγκλήθηκε με την ευκαιρία αυτή, ο νεοεστεμμμένος β΄Βασιλιάς επιβεβαίωσε τις ελευθερίες των ευγενών. Μετά από αυτό ​​δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί η νομιμότητα της βασιλείας του Ματθία.

Ο Matthias απέρριψε τον αρχιεπίσκοπο Αρχιεπίσκοπο Szécsi, αντικαθιστώντας τον με τον Stephen Várdai, τον Αρχιεπίσκοπο του Kalocsa και τον John Vitéz [88]. Και οι δύο αρχιτέκτονες έφεραν τον τίτλο του αρχηγού και του μυστικού καγκελαρίου, αλλά ο Βάρδαϊ ήταν ο πραγματικός ηγέτης της Βασιλικής Επαρχίας. [89] [90] Περίπου την ίδια εποχή, ο Matthias ενώνει τα ανώτερα δικαστήρια - το δικαστήριο της ειδικής παρουσίας και το δικαστήριο προσωπικής παρουσίας - σε ένα ανώτατο δικαστήριο. [88] [91] Το νέο ανώτατο δικαστήριο μείωσε την εξουσία των παραδοσιακών δικαστηρίων υπό την προεδρία των βαρόνων και συνέβαλε στην επαγγελματικοποίηση της διοίκησης της δικαιοσύνης [92]. Ορίστηκε ο Albert Hangácsi, Επίσκοπος Csanád ως πρώτος προϊστάμενος δικαιοσύνης. [93] [94]

Ο σουλτάνος ​​Μεχμέτ Β 'επέστρεψε στη Βοσνία και κατέστρεψε την Τζαϊτς τον Ιούλιο του 1464. [83] [95] Ο Matthias άρχισε να συγκεντρώνει τα στρατεύματά του κατά μήκος του ποταμού Száva, αναγκάζοντας τον σουλτάνο να ανεβάσει την πολιορκία στις 24 Αυγούστου. [95] Ο Ματθίας και ο στρατός του διέσχισαν τον ποταμό και κατέλαβαν τη Σρέμπνιτσα. [96] Επίσης, πολιορκούσε τον Zvornik, αλλά η άφιξη ενός μεγάλου οθωμανικού στρατού τον ανάγκασε να αποχωρήσει από την Ουγγαρία. [97] Την επόμενη χρονιά, ο Matthias ανάγκασε τον Stefan Vukčić, ο οποίος είχε μεταφέρει τη Makarska Krajina στη Δημοκρατία της Βενετίας, να εγκαταστήσει ουγγρικές φρουρές στα οχυρά του κατά μήκος του ποταμού Neretva.

Ο Dénes Szécsi πέθανε το 1465 και ο John Vitéz έγινε ο νέος Αρχιεπίσκοπος του Esztergom. [99] [100] Ο Μαθιάς αντικατέστησε τους δύο Τόπους της Τρανσυλβανίας - Νικόλαος Ουζλάκι και τον Τζον Πονγκράκ από το Ντενγκέγκ - με τους Αρίθμους Σίγκσμουντ και Τζον Σεντγυρργκίγι και τον Μπέρτολτ Ελλερμπαχ. Αν και ο Újlaki διατήρησε το γραφείο του Ban of Macsó, ο βασιλιάς όρισε τον Peter Szokoli να διοικήσει την επαρχία μαζί με το παλιό Ban [102]

Ο Μάθιος κάλεσε τη Διατροφή να προετοιμαστεί για μια αντι-οθωμανική εκστρατεία το 1466. [102] Για τον ίδιο σκοπό, έλαβε επιδοτήσεις από τον Πάπα Παύλο Β. [103] [104] Ωστόσο, ο Matthias είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να αναμένεται ουσιαστική βοήθεια από τις χριστιανικές δυνάμεις και σιωπηλά εγκατέλειψε την αντι-οθωμανική εξωτερική πολιτική του. [105] Δεν έπεσε στην οθωμανική επικράτεια και οι Οθωμανοί δεν έκαναν σημαντικές εισβολές στην Ουγγαρία, υπονοώντας ότι υπέγραψε μια ειρηνευτική συνθήκη με τον απεσταλμένο του Μεχμέτ Β που έφτασε στην Ουγγαρία το 1465. [106]

Ο Matthias επισκέφθηκε τη Σλαβονία και απέρριψε τις δύο απαγορεύσεις Nicholas Újlaki και Emeric Zápolya, αντικαθιστώντας τους με τον Jan Vitovec και τον John Tuz το 1466. [101] Στις αρχές του επόμενου έτους προχώρησε σε εκστρατεία στην Άνω Ουγγαρία εναντίον μιας ομάδας Τσέχων μισθοφόρων που ήταν υπό τη διεύθυνση του Ján Švehla και κατέλαβε Kosztolány (τώρα Veľké Kostoľany στη Σλοβακία). [72] [107] Ο Matthias τους διέφυγε και είχε κρεμάσει τη Švehla και τους 150 συντρόφους του. [72] [71]

Στη Διατροφή του Μαρτίου του 1467, μετονομάστηκαν δύο παραδοσιακοί φόροι. Το κέρδος του κατώτατου αυτού τμήματος εισπράχθηκε στη συνέχεια ως φόρος του βασιλικού θησαυρού και το τριακοστό ως τελωνείο του Στέμματος [108]. Λόγω αυτής της αλλαγής, όλες οι προηγούμενες φορολογικές απαλλαγές έμειναν άκυρες, αυξάνοντας τα κρατικά έσοδα. [71] [109] Ο Matthias θέλησε να συγκεντρώσει τη διαχείριση των βασικών εσόδων [110]. Αναθέτει τη διοίκηση των τελωνείων του Στέμματος στον Ιωάννη Ernuszt, μετατρεπόμενο εβραϊκό έμπορο. [110] Μέσα σε δύο χρόνια, ο Ernuszt ήταν υπεύθυνος για τη συλλογή όλων των συνήθων και έκτακτων φόρων και τη διαχείριση των ορυχείων άλατος [111].

Η φορολογική μεταρρύθμιση του Matthias προκάλεσε εξέγερση στην Τρανσυλβανία. [112] [88] Οι εκπρόσωποι των «Τριών Εθνών» της επαρχίας - οι ευγενείς, οι Σαξόνες και οι Székelys - σχημάτισαν μια συμμαχία ενάντια στο βασιλιά του Κολοσσόσνοστορ (τώρα Μανουστούρ στην Κλούζ-Ναπόκα της Ρουμανίας) στις 18 Αυγούστου, δηλώνοντας ότι ήταν πρόθυμοι να Αγώνας για την ελευθερία της Ουγγαρίας. [88] [102] Ο Ματθίας συναρμολόγησε αμέσως τα στρατεύματά του και έσπευσε στην επαρχία. [113] Οι αντάρτες παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση, αλλά ο Matthias τιμωρούσε αυστηρά τους ηγέτες τους, πολλοί από τους οποίους εκδιώχθηκαν, αποκεφαλίστηκαν ή βασανίστηκαν ανελέητα στις διαταγές του [88] Υποψιάζοντας ότι ο Στέφανος ο Μέγας, ο πρίγκιπας της Μολδαβίας είχε υποστηρίξει την εξέγερση, ο Μαθιάς εισέβαλε στη Μολδαβία [88] [115] Ωστόσο, οι δυνάμεις του Στεφάνου διέσχισαν τον Μάθιου στη μάχη της Baia στις 15 Δεκεμβρίου 1467. [88] [115] Ο Matthias υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει στην Ουγγαρία.