Σοφία Α΄, Ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η '''Σοφία Α΄''' ήταν κόρη του [[Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]] και της βυζαντινής πριγκίπισσας [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανούς]], ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ. |
Η '''Σοφία Α΄''' ήταν κόρη του [[Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]] και της βυζαντινής πριγκίπισσας [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανούς]], ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ. |
||
==Πρώτα χρόνια== |
==Πρώτα χρόνια== |
||
Αναφέρεται για πρώτη φορά το 979, όταν ο πατέρας της ανέθεσε την εκπαίδευση της τετράχρονης Σοφίας στην ξαδέλφη του, Ηγουμένη Γκερμπέγκα. Η Σοφία ανατράφηκε με σκοπό να γίνει ηγουμένη από την παιδική ηλικία |
Αναφέρεται για πρώτη φορά το 979, όταν ο πατέρας της ανέθεσε την εκπαίδευση της τετράχρονης Σοφίας στην ξαδέλφη του, Ηγουμένη Γκερμπέγκα. Η Σοφία ανατράφηκε με σκοπό να γίνει ηγουμένη από την παιδική ηλικία <ref> Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.</ref>. |
||
Η Σοφία έλαβε τους όρκους για να γίνει μοναχή το 989. Ως κόρη του αυτοκράτορα, επέμεινε να παραλάβει το πέπλο από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Willigis του Μάιντς, ενοχλώντας τον τοπικό επίσκοπο Osdag του Hildesheim. Τέλος το παρέλαβε και από τους δύο. Στις πηγές του Hildesheim, η Σοφία απεικονίζεται ως υπεροπτική και επιθετική γυναίκα, αν και αυτές οι απεικονίσεις μπορεί να είναι προκατειλημμένες. |
Η Σοφία έλαβε τους όρκους για να γίνει μοναχή το 989. Ως κόρη του αυτοκράτορα, επέμεινε να παραλάβει το πέπλο από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Willigis του Μάιντς, ενοχλώντας τον τοπικό επίσκοπο Osdag του Hildesheim. Τέλος το παρέλαβε και από τους δύο. Στις πηγές του Hildesheim, η Σοφία απεικονίζεται ως υπεροπτική και επιθετική γυναίκα, αν και αυτές οι απεικονίσεις μπορεί να είναι προκατειλημμένες. |
||
Η Σοφία και ο μικρός αδελφός της [[Όθων Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Γ΄]] πιθανότατα είχαν καλές σχέσεις. Από το 995 έως το 997, η Σοφία απουσίαζε από το μοναστήρι, συνοδεύοντας τον αδελφό της στην πρώτη ιταλική εκστρατεία και ενεργώντας ως σύζυγός του. |
Η Σοφία και ο μικρός αδελφός της [[Όθων Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Γ΄]] πιθανότατα είχαν καλές σχέσεις. Από το 995 έως το 997, η Σοφία απουσίαζε από το μοναστήρι, συνοδεύοντας τον αδελφό της στην πρώτη ιταλική εκστρατεία και ενεργώντας ως σύζυγός του. |
||
==Πριγκίπισσα-ηγουμένη== |
==Πριγκίπισσα-ηγουμένη== |
||
Το 1001, η δασκάλα της ηγουμένη Γκερμπέγκα πέθανε. Ωστόσο, λόγω του θανάτου του αδελφού της, η Σοφία δεν έγινε ηγουμένη μέχρι το 1002, με την έγκριση του νέου βασιλιά [[Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκου Β΄]]. Η Σοφία θα πολεμήσει αργότερα τους εκκλησιαστικούς ανωτέρους της, οι οποίοι, με την έγκριση του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄, έθεσαν σε κίνδυνο τα προνόμια του Γκάντερσχαϊμ και τη θέση της ως ηγουμένη. <ref> Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.</ref> |
Το 1001, η δασκάλα της ηγουμένη Γκερμπέγκα πέθανε. Ωστόσο, λόγω του θανάτου του αδελφού της, η Σοφία δεν έγινε ηγουμένη μέχρι το 1002, με την έγκριση του νέου βασιλιά [[Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκου Β΄]]. Η Σοφία θα πολεμήσει αργότερα τους εκκλησιαστικούς ανωτέρους της, οι οποίοι, με την έγκριση του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄, έθεσαν σε κίνδυνο τα προνόμια του Γκάντερσχαϊμ και τη θέση της ως ηγουμένη. <ref> Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.</ref> |
||
Έκδοση από την 13:39, 10 Ιουλίου 2017
Η Σοφία Α΄ ήταν κόρη του Όθωνα Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της βυζαντινής πριγκίπισσας Θεοφανούς, ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ.
Πρώτα χρόνια
Αναφέρεται για πρώτη φορά το 979, όταν ο πατέρας της ανέθεσε την εκπαίδευση της τετράχρονης Σοφίας στην ξαδέλφη του, Ηγουμένη Γκερμπέγκα. Η Σοφία ανατράφηκε με σκοπό να γίνει ηγουμένη από την παιδική ηλικία [1]. Η Σοφία έλαβε τους όρκους για να γίνει μοναχή το 989. Ως κόρη του αυτοκράτορα, επέμεινε να παραλάβει το πέπλο από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Willigis του Μάιντς, ενοχλώντας τον τοπικό επίσκοπο Osdag του Hildesheim. Τέλος το παρέλαβε και από τους δύο. Στις πηγές του Hildesheim, η Σοφία απεικονίζεται ως υπεροπτική και επιθετική γυναίκα, αν και αυτές οι απεικονίσεις μπορεί να είναι προκατειλημμένες. Η Σοφία και ο μικρός αδελφός της Όθων Γ΄ πιθανότατα είχαν καλές σχέσεις. Από το 995 έως το 997, η Σοφία απουσίαζε από το μοναστήρι, συνοδεύοντας τον αδελφό της στην πρώτη ιταλική εκστρατεία και ενεργώντας ως σύζυγός του.
Πριγκίπισσα-ηγουμένη
Το 1001, η δασκάλα της ηγουμένη Γκερμπέγκα πέθανε. Ωστόσο, λόγω του θανάτου του αδελφού της, η Σοφία δεν έγινε ηγουμένη μέχρι το 1002, με την έγκριση του νέου βασιλιά Ερρίκου Β΄. Η Σοφία θα πολεμήσει αργότερα τους εκκλησιαστικούς ανωτέρους της, οι οποίοι, με την έγκριση του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄, έθεσαν σε κίνδυνο τα προνόμια του Γκάντερσχαϊμ και τη θέση της ως ηγουμένη. [2]
Μαζί με την αδερφή της Αδελαΐδα, η Σοφία επηρέασε σημαντικά την εκλογή του Ερρίκου Β΄ ως βασιλιά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και του Κορράδου Β΄. [3] Το 1011, μετά τον θάνατο της ξαδέρφης της Ματθίλδης, η Σοφία έλαβε επίσης την Μονή του Έσσεν. Αρχικά ήταν να δωθεί στη μικρότερη αδερφή της Σοφίας, Ματίλντα, η οποία ωστόσο παντρεύτηκε τον Κόμη Έζζο.
Θάνατος
Κυβέρνησε με επιτυχία τα μοναστήρια της μέχρι το θάνατό της το 1039. Η Αδελαΐδα ζήτησε από τον Κορράδο Β΄ να διαδεχθεί τη Σοφία ως ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ, εκείνος όμως αρνήθηκε. Αργότερα, ο Ερρίκος Γ΄, της επέτρεψε να διαδεχθεί την αδερφή της ως ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ. [4] [5]
Παραπομπές
- ↑ Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.
- ↑ Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.
- ↑ Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.
- ↑ Wolfram; Kaiser, Herwig; Denise Adele (2006). Conrad II, 990-1039: emperor of three kingdoms. Penn State Press. ISBN 0-271-02738-X. Retrieved 2009-07-09.
- ↑ Bernhardt, John W. (2002). Itinerant Kingship and Royal Monasteries in Early Medieval Germany, C.936-1075. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52183-1. Retrieved 2009-07-08.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Sophia I, Abbess of Gandersheim της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |