Μετρό Παρισιού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 19: Γραμμή 19:
|map =
|map =
|callcentre =
|callcentre =
|top_speed = 80 χλμ./ώρα
|top_speed = 70 χλμ./ώρα (80 χλμ./ώρα στη γραμμή 14)
|map_name = Χάρτης
|map_name = Χάρτης
|map_state = hide
|map_state = hide

Έκδοση από την 02:23, 8 Ιουλίου 2017

Μετρό Παρισιού
Το δίκτυο του μετρό του Παρισιού σε γεωγραφικώς ακριβή κλίμακα
Πληροφορίες
ΠεριοχήΠαρίσι, Ιλ-ντε-Φρανς, Γαλλία
ΕίδοςΜετρό
Γραμμές16
Σταθμοί303
Λειτουργία
Έναρξη λειτουργίας19 Ιουλίου 1900
ΔιαχειριστήςRATP
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Μήκος συστήματος214 χλμ
Εύρος γραμμής1,435 μέτρα (κανονικό εύρος)
Ηλεκτροκίνηση750 V DC
Μέγιστη ταχύτητα70 χλμ./ώρα (80 χλμ./ώρα στη γραμμή 14)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σταθμος École Militaire.

Ο μητροπολιτικός σιδηρόδρομος του Παρισιού (γαλλικά: Métro de Paris) είναι το σύστημα υπογείων, επιγείων και υπέργειων αστικών σιδηροδρόμων του Παρισιού. Σήμερα έχει μήκος 221,6 χλμ. και 380 σταθμούς.

Το σύστημα περιλαμβάνει 16 γραμμές, που προσδιορίζονται από τους αριθμούς από 1 έως 14, με δυο δευτερεύουσες γραμμές, 3bis και 7bis, που αριθμούνται έτσι επειδή ήταν κλάδοι των αντίστοιχων αρχικών γραμμών τους και αργότερα έγιναν ανεξάρτητες. Το δίκτυο του μετρό συμπληρώνεται από το προαστιακό σιδηροδρομικό δίκτυο γνωστό ως RER, για να εξυπηρετήσει την προαστιακή ζώνη του Παρισιού.

Κατασκευή και επεκτάσεις

Μια σημαντική διαφορά του Μετρό του Παρισιού από αυτά των άλλων μεγάλων πρωτευουσών και γενικώς μεγαλουπόλεων, είναι ότι σχεδιάστηκε εξ αρχής ως ένα ευρύτερο δίκτυο 9 γραμμών. Η κατασκευή του δικτύου ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1898.[1] Η πρώτη γραμμή, Porte Maillot - Porte de Vincennes, εγκαινιάστηκε στις 19 Ιουλίου 1900 και τότε τα σχέδια αναθεωρήθηκαν για τελική ανάπτυξη 10 γραμμών.

Η επιχείρηση που διαχειρίστηκε αρχικά το δίκτυο ήταν γνωστή ως Chemin de Fer Métropolitain de Paris (Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος του Παρισιού) ή C.M.P, γνωστή ως «Métropolitain». Ήδη στα πρώτα χρόνια, το όνομα μετατράπηκε γρήγορα σε Métro. Η ανάπτυξη του δικτύου πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια τριών σταδίων. Αρχικά, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του 1920, ο πυρήνας του δικτύου μετρό ήταν αποκλειστικά μέσα στο Παρίσι. Μεταγενέστερα, από τη δεκαετία του 1930 στη δεκαετία του 1950 το δίκτυο επεκτάθηκε στα κοντινά προάστια και με τη δημιουργία της γραμμής 11 τελικά, από τη δεκαετία του 1960 στη δεκαετία του 1980, η μεγαλύτερη επέκταση έγινε προς τα προάστια. Το 1998 εγκαινιάστηκε η πλήρως αυτόματη γραμμή 14, ενώ πρόσφατα (οι εργασίες ξεκίνησαν το 2007 και ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο του 2011) μετατράπηκε και η γραμμή 1 σε αυτόματη. Επί του παρόντος, μετατρέπεται και η γραμμή 4 σε αυτόματη, έργο που αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2022.

Σημερινό δίκτυο

Το δίκτυο του Μετρό έχει γραμμές μήκους 221,6 χλμ. και 380 σταθμούς (εκ των οποίων 87 προσφέρουν ανταπόκριση μεταξύ των γραμμών). Αυτοί οι αριθμοί δεν περιλαμβάνουν το δίκτυο RER. Η μέση απόσταση μεταξύ των σταθμών είναι μόλις 562 μέτρα και η μικρότερη μέση απόσταση είναι στη γραμμή 4, μόλις 424 μέτρα.[2] Όλα τα τρένα σταματούν σε όλους τους σταθμούς, με την εξαίρεση του σταθμού Liège, που είναι κλειστός τα βράδια και τις Κυριακές. Κάθε γραμμή έχει δικές τις πλατφόρμες, ακόμη και στους σταθμούς ανταπόκρισης (δηλαδή οι γραμμές δεν μοιράζονται τις πλατφόρμες). Αυτή η ιδιομορφία ισχύει επίσης για της γραμμές RER. Το 2004, η ετήσια κυκλοφορία στις γραμμές του μετρό του Παρισιού έφτασε συνολικά 1,336 δισεκατομμύρια επιβάτες.

Χαρακτηριστικές για το Μετρό του Παρισιού είναι οι είσοδοι αρκετών σταθμών του, σχεδιασμένες από τον Εκτόρ Γκιμάρ.

Αναφορές

  1. Bobrick, Benson. Labyrinths of Iron: A History of the World's Subways. New York: Newsweek Books, 1981. p149.
  2. Jean Tricoire, Un siècle de métro en 14 lignes, p. 188

Εξωτερικοί σύνδεσμοι