Μετρό Σιγκαπούρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 01:09, 8 Ιουλίου 2017

Το μετρό της Σινγκαπούρης (Κινέζικα: 大众快速交通o, ευρύτερα γνωστό ως: 地铁, Μαλαισιανά: Σύστημα Γρήγορης Μετακίνησης Πενγκανγκουτάν, Ταμίλ: சிங்கை துரிதக் கடவு ரயில்) είναι το κύριο σιδηροδρομικό σύστημα μεταφορών στη Σιγκαπούρη και φτάνει σε πολλά μέρη στην πόλη-κράτος. Το πρώτο τμήμα του μετρό, μεταξύ σταθμών Yio Chu Kang και Toa Payoh, άνοιξε το 1987, και είναι το δεύτερο παλαιότερο ΝΔ Ασίας, μετά το μετρό της Μανίλας. Το σύστημα έχει αναπτυχθεί ραγδαία με σκοπό την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού δικτύου ως κεντρικό άξονα των δημόσιων συγκοινωνιών στη Σιγκαπούρη. Το 2012 μετέφερε 2,649 εκατομμύρια επιβάτες, δηλαδή το 76% όσων μετέφεραν τα λεωφορεία την ίδια περίοδο.^[1]

Σήμερα, το μετρό έχει 106 σταθμούς και 178,2 χιλιόμετρα γραμμών και έχει σιδηροδρομικές γραμμές κανονικού εύρους. Οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν χτιστεί από την Αρχή Χερσαίων Μεταφορών, ένα τμήμα της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, που αποδίδεται στην εταιρία και SBS Transit Corporation να λειτουργήσει το σύστημα. Το σύστημα έχει επίσης ταξί και λεωφορεία, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης ενοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών.

Γραμμές

Γραμμή	Τερματικοί		Εγκαίνια	Μήκος (σε χλμ)	Σταθμοί
Βόρεια - Νότια	Jurong East	Marina South Pier	1987	45,0	26
Ανατολ. - Δυτική	Jo Koon	Pasir Ris/Αεροδρόμιο Τσάντζι	1987	57,2	35
Βόρεια - Ανατ.	HarbourFront	Punggol	2003	20,1	16
Κυκλική	Dhoby Ghaut/Marina Bay	HarbourFront	2009	35,7	30
Κεντρική	Bugis	Chinatown	2013	4,3	6

Δείτε επίσης

Κατάλογος μετρό του κόσμου

Παραπομπές

↑ «Stats in Brief 2013» (PDF). Land Transport Authority. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2013.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] «Stats in Brief 2013» (PDF). Land Transport Authority. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2013.

[1]

@@ Γραμμή 3: / Γραμμή 3: @@
 Το '''μετρό της Σινγκαπούρης''' (Κινέζικα: 大众快速交通o, ευρύτερα γνωστό ως: 地铁, Μαλαισιανά: Σύστημα Γρήγορης Μετακίνησης Πενγκανγκουτάν, Ταμίλ: சிங்கை துரிதக் கடவு ரயில்) είναι το κύριο σιδηροδρομικό σύστημα μεταφορών στη [[Σιγκαπούρη]] και φτάνει σε πολλά μέρη στην πόλη-κράτος. Το πρώτο τμήμα του [[μετρό]], μεταξύ σταθμών Yio Chu Kang και Toa Payoh, άνοιξε το 1987, και είναι το δεύτερο παλαιότερο ΝΔ Ασίας, μετά το [[Μετρό Μανίλας|μετρό της Μανίλας]]. Το σύστημα έχει αναπτυχθεί ραγδαία με σκοπό την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού δικτύου ως κεντρικό άξονα των δημόσιων συγκοινωνιών στη Σιγκαπούρη. Το 2012 μετέφερε 2,649 εκατομμύρια επιβάτες, δηλαδή το 76% όσων μετέφεραν τα λεωφορεία την ίδια περίοδο.<ref>{{cite web | title=Stats in Brief 2013 | publisher = Land Transport Authority | url=http://www.lta.gov.sg/content/dam/ltaweb/corp/PublicationsResearch/files/FactsandFigures/Stats_in_Brief_2013.pdf | accessdate=21 August 2013}}</ref>
-Σήμερα, το [[μετρό]] έχει 10 σταθμούς και 178,2 χιλιόμετρα γραμμών και έχει [[σιδηροδρομικές γραμμές κανονικού εύρους]]. Οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν χτιστεί από την Αρχή Χερσαίων Μεταφορών, ένα τμήμα της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, που αποδίδεται στην εταιρία και SBS Transit Corporation να λειτουργήσει το σύστημα. Το σύστημα έχει επίσης [[ταξί]] και [[Λεωφορείο|λεωφορεία]], έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης ενοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών.
+Σήμερα, το [[μετρό]] έχει 106 σταθμούς και 178,2 χιλιόμετρα γραμμών και έχει [[σιδηροδρομικές γραμμές κανονικού εύρους]]. Οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν χτιστεί από την Αρχή Χερσαίων Μεταφορών, ένα τμήμα της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, που αποδίδεται στην εταιρία και SBS Transit Corporation να λειτουργήσει το σύστημα. Το σύστημα έχει επίσης [[ταξί]] και [[Λεωφορείο|λεωφορεία]], έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης ενοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών.
 ==Γραμμές==