Πυριδίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
35.734 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
35.734 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 99: Γραμμή 99:
}}
}}


Η πυριδίνη είναι βασική ετεροκυκλική οργανική ένωση με μοριακό τύπο [[Άνθρακας|C<sub>5</sub>]][[Υδρογόνο|H<sub>5</sub>]][[Άζωτο|N]]. Είναι δομικά συγγενική με το βενζόλιο, από το οποίο τυπικά μπορεί να προκύψει αν αντικατασταθεί μια μεθινομάδα (=CH−) του τελευταίου (δηλαδή του βενζολίου) από ένα άτομο αζώτου. Ο όρος πυριδίνη επεκτείνεται και σε θυγατρικές ενώσεις της, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται πολλές σημαντικές ενώσεις, όπως οι αζίνες και οι βιταμίνες νιασίνη και πυριδοξίνη.
Η '''πυριδίνη<ref>Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.</ref>''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]] ''pyridine'') είναι [[Βάση|βασική]] [[Ετεροκυκλικές ενώσεις|ετεροκυκλική]] [[Οργανική ένωση|οργανική]] (δηλαδή ετεροαρωματική) [[Χημική ένωση|ένωση]], που περιέχει [[Άνθρακας|άνθρακα]], [[υδρογόνο]] και [[άζωτο]], με [[Χημικός τύπος|μοριακό τύπο]] [[C5H5N|C<sub>5</sub>H<sub>5</sub>N]]. Είναι δομικά συγγενική με το [[βενζόλιο]], από το οποίο τυπικά μπορεί να προκύψει αν αντικατασταθεί μια [[μεθινομάδα]] (=CH−) του τελευταίου (δηλαδή του βενζολίου) από ένα άτομο αζώτου. Ο όρος «πυριδίνη» επεκτείνεται και σε «θυγατρικές» παράγωγες ενώσεις της, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται πολλές σημαντικές ενώσεις, όπως οι [[αζίνες]] και οι [[Βιταμίνη|βιταμίνες]] [[νιασίνη]] και [[πυριδοξίνη]].


Η πυριδίνη ανακαλύφθηκε το 1849 από το Σκοτσέζο χημικό Τόμας Άντερσον, ως ένα από τα συστατικά του οστελαίου.  Δύο χρόνια αργότερα, ο Άντερσον απομόνωσε χημικά καθαρή πυριδίνη με κλασματική απόσταξη οστελαίου.  Είναι ένα άχρωμο, εύφλεκτο, ασθενώς αλκαλικό υδατοδιαλυτό υγρό, με μια χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή ψαρίλας.
Η πυριδίνη ανακαλύφθηκε το [[1849]], από το [[Σκωτία|Σκοτσέζο]] [[Χημεία|χημικό]] [[Τόμας Άντερσον]] (''Thomas Anderson''), ως ένα από τα συστατικά του [[Οστέλαιο|οστελαίου]].  Δύο χρόνια αργότερα, ο Άντερσον απομόνωσε χημικά καθαρή πυριδίνη με [[κλασματική απόσταξη]] οστελαίου. 


Η χημικά καθαρή πυριδίνη, στις [[Κανονικές συνθήκες|κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος]], δηλαδή σε [[θερμοκρασία]] 25[[Κλίμακα Κελσίου|°C]] και υπό [[πίεση]] 1 [[Ατμόσφαιρα (μονάδα)|atm]],


είναι [[Χρώμα|άχρωμο]], [[Ευφλεκτότητα|εύφλεκτο]], ασθενώς αλκαλικό [[Νερό|υδατοδιαλυτό]] [[υγρό]], με χαρακτηριστική δυσάρεστη [[οσμή]] [[Ψάρι|ψαρίλας]].
⚫
Η πυριδίνη χρησιμοποιείται ως πρόδρομη ένωση αγροχημικών και [[Φάρμακο|φαρμακευτικών προϊόντων]], ενώ επίσης αποτελεί σημαντικό οργανικό διαλύτη αλλά και συνθετικό αντιδραστήριο. Η πυριδίνη προστίθεται στο οινόπνευμα, για να το καταστήσει μη πόσιμο (βλ μετουσιωμένη αλκοόλη). Χρησιμοποιείται για την ''in vitro'' σύνθεση του [[DNA]],<ref name="Pyridine Solution in DNA Synthesis">{{cite web|url=http://www.sigmaaldrich.com/catalog/ProductDetail.do?D7=0&N5=SEARCH_CONCAT_PNO%7CBRAND_KEY&N4=59706%7CFLUKA&N25=0&QS=ON&F=SPEC|title=Iodine Solution (0.02&nbsp;M in THF/pyridine/H<sub>2</sub>O 70:20:10)|publisher=Sigma-Aldrich|accessdate=28 November 2011}}</ref> στη σύνθεση της σουλφαπυριδίνης, που είναι φάρμακο κατά βακτηριδιακών και ιογενών λοιμώξεων, των αντισταμινικών φαρμάκων τριπελενναμίνη και μεπυραμίνη, καθώς και σε υδατοδιαλυτά εντομοαπωθητικά, σε [[Βακτηριοκτόνο|βακτηριοκτόνα]], και σε ζιζανιοκτόνα. Ορισμένες χημικές ενώσεις, αν και δεν

παράγονται από πυριδίνη, περιέχουν ωστόσο τη δομή του δακτυλίου της (αποτελώντας έτσι τυπικά θυγατρικές ενώσεις της). Περιλαμβάνουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως νιασίνη και πυριδοξάλη, το αντιφυματικό φάρμακο ισονιαζίδη, τξ [[νικοτίνη]] και άλλα αζωτούχα φυτικά προϊόντα.<ref name="brit">{{cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/484880/pyridine|title=Pyridine|website=Encyclopædia Britannica Online}}</ref> Ιστορικά, η πυριδίνη παράγονταν από λιθανθρακόπισσα και ως παραπροϊόν της αεριοποίησης του άνθρακα. Ωστόσο, η αυξημένη ζήτηση για πυριδίνης, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη  πιο οικονομικών μεθόδων σύνθεσης, από [[Αιθανάλη|ακεταλδεΰδη]] και [[αμμωνία]], με περισσότερους από 20.000 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνους]] της ετησίως να παράγονται σε όλο τον κόσμο.
⚫
Η πυριδίνη χρησιμοποιείται ως πρόδρομη ένωση αγροχημικών και [[Φάρμακο|φαρμακευτικών]] προϊόντων, ενώ επίσης αποτελεί σημαντικό οργανικό [[Διαλύτης|διαλύτη]] αλλά και [[Αντίδραση σύνθεσης|συνθετικό]] [[αντιδραστήριο]]. Η πυριδίνη προστίθεται στο [[Αιθανόλη|οινόπνευμα]], για να το καταστήσει μη πόσιμο (βλ [[μετουσιωμένη αλκοόλη]]). Χρησιμοποιείται για την ''[[in vitro]]'' σύνθεση του [[DNA]],<ref name="Pyridine Solution in DNA Synthesis">{{cite web|url=http://www.sigmaaldrich.com/catalog/ProductDetail.do?D7=0&N5=SEARCH_CONCAT_PNO%7CBRAND_KEY&N4=59706%7CFLUKA&N25=0&QS=ON&F=SPEC|title=Iodine Solution (0.02&nbsp;M in THF/pyridine/H<sub>2</sub>O 70:20:10)|publisher=Sigma-Aldrich|accessdate=28 November 2011}}</ref> στη σύνθεση της [[Σουλφαπυριδίνη|σουλφαπυριδίνης]], που είναι φάρμακο κατά [[Βακτήριο|βακτηριδιακών]] και [[Ιός|ιογενών]] [[Λοίμωξη|λοιμώξεων]], των [[Αντισταμινικό|αντισταμινικών]] φαρμάκων [[τριπελενναμίνη]] και [[μεπυραμίνη]], καθώς και σε υδατοδιαλυτά [[Εντομοαπωθητικό|εντομοαπωθητικά]], σε [[Βακτηριοκτόνο|βακτηριοκτόνα]], και σε [[Ζιζανιοκτόνο|ζιζανιοκτόνα]]. Ορισμένες χημικές ενώσεις, αν και δεν παράγονται από πυριδίνη, περιέχουν ωστόσο τη δομή του δακτυλίου της (αποτελώντας έτσι τυπικά «θυγατρικές» ενώσεις της). Περιλαμβάνουν [[Βιταμίνες Β|βιταμίνες του συμπλέγματος Β]], όπως νιασίνη και πυριδοξάλη, το [[Φυματίωση|αντιφυματικό]] φάρμακο [[ισονιαζίδη]], τη [[νικοτίνη]] και άλλα αζωτούχα [[Φυτό|φυτικά]] προϊόντα.<ref name="brit">{{cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/484880/pyridine|title=Pyridine|website=Encyclopædia Britannica Online}}</ref> Ιστορικά, η πυριδίνη παράγονταν από [[λιθανθρακόπισσα]] και ως παραπροϊόν της [[Αεριοποίηση του άνθρακα|αεριοποίησης του άνθρακα]]. Ωστόσο, η αυξημένη ζήτηση για πυριδίνης, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη  πιο [[Οικονομία|οικονομικών]] μεθόδων σύνθεσης, από [[Αιθανάλη|ακεταλδεΰδη]] και [[αμμωνία]], με περισσότερους από 20.000 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνους]] της ετησίως να παράγονται σε όλο τον κόσμο.

⚫
== Ιστορία ==
⚫
[[Αρχείο:ThomasAnderson(1819-1874).jpg|μικρογραφία|Τόμας Άντερσον]]Αναμφίβολα, οι [[Αλχημεία|αλχημιστές]] είχαν αναμφίβολα από παλιά παρασκευάσει ακάθαρτη (χημικά) πυριδίνη, με τη θέρμανση [[Οστό|οστών]] [[Ζώο|ζώων]] και άλλων οργανικών υλών,<ref name="weiss">{{Cite book|title=Pyridine and its Derivatives|last=Weissberger|first=A.|last2=Klingberg|first2=A.|date=1960|publisher=Interscience|volume=1|location=New York}}</ref> , αλλά η παλαιότερη τεκμηριωμένη αναφορά πιστώνεται στο Σκωτσέζο χημικό Τόμας Άντερσον (Thomas Anderson).<ref>Anderson, T. (1849). </ref><ref name="Von1849">{{Cite journal|title=Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18490700105|year=1849|volume=70|pages=32|trans_title=Products of the dry distillation of animal matter}}</ref> Συγκεκριμένα, το 1849, ο Άντερσον μελέτησε το περιεχόμενο του ελαίου που λαμβάνεται μέσω υψηλής θερμοκρασίας θέρμανσης σε οστά ζώων. Μεταξύ άλλων ουσιών, που διαχωρίζονται από το έλαιο αυτό, είναι ένα άχρωμο υγρό με δυσάρεστη οσμή, από την οποία ο Άντερσον απμόνωσε χημικά καθαρή πυριδίνη. δύο χρόνια μετά από την αρχική του ανακάλυψη (δηλαδή το [[1951]]). Περιέγραψε τη νέα (για τότε) ένωση, ως εξαιρετικά υδατοδιαλυτή, εύκολα διαλυτή σε πυκνά [[Οξύ|οξέα]] και [[Άλας|άλατα]], (ενίοτε) με τη βοήθεια κάποιας θέρμανσης, και μόνο ελαφρώς διαλυτή σε διάφορα έλαια.

⚫
Λόγω της ευφλεκτότητάς της, ο Άντερσον, ονόμασε τη (νέα για τότε) ένωση που ανακάλυψε «πυριδίνη», από την [[Ελληνική γλώσσα|ελληνική]] λέξη «πῢρ» Το επίθημα ''[[wiktionary:-idine|idine]]'' προστέθηκε, σύμφωνα με την χημική ονοματολογία, όπως ''τολουιδίνη'', για να υποδείξει έναν κύκλο του άνθρακα που περιέχει ένα άτομο αζώτου.<ref name="anderson2">{{Cite journal|title=Ueber die Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18510800104|year=1851|volume=80|pages=44|trans_title=On the products of dry distillation of animal matter}}</ref>

⚫
Η χημική δομή της πυριδίνης ήταν αποφασισμένος δεκαετίες μετά την ανακάλυψή του. Wilhelm Κέρνερ (1869)<ref>Körner, W. (1869). </ref> και James Dewar (1871)<ref>Dewar, J. (1871). </ref><ref>{{Cite journal|url=http://www.scs.illinois.edu/~mainzv/HIST/bulletin_open_access/bull88-num2.php|title=Koerner, Dewar and the Structure of Pyridine|last=Rocke|first=Alan J.|date=1988|journal=Bulletin for the History of Chemistry|volume=2|page=4}}</ref> πρότεινε ότι, σε αναλογία μεταξύ [[κινολίνη]] και [[Ναφθαλίνιο|ναφθαλίνη]], η δομή της πυριδίνης που προέρχεται από [[Βενζόλιο|το βενζόλιο]] αντικαθιστώντας ένα C–H μονάδα με ένα άτομο αζώτου.<ref>{{Cite book|url=http://www.sciencemadness.org/library/books/lectures_on_the_history_of_the_development_of_chemistry.pdf|title=Lectures on the history of the development of chemistry since the time of Lavoisier.''|last=Ladenburg|first=Albert|authorlink=Albert Ladenburg|pages=283–287}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=RH1l_VQcFDQC&pg=PA216|title=Heterocyclic Chemistry|last=Bansal|first=Raj K.|date=1999|isbn=81-224-1212-2|page=216}}</ref> Η πρόταση του Κέρνερ και Dewar επιβεβαιώθηκε αργότερα σε ένα πείραμα όπου πυριδίνης μειώθηκε σε [[Πιπεριδίνη|πιπεριδινο]] με [[νάτριο]] σε [[αιθανόλη]]. Το 1876, [[Ουίλιαμ Ράμσεϊ|ο William Ramsay]] σε συνδυασμό [[Αιθίνιο|ασετυλίνης]] και [[Υδροκυάνιο|υδρογόνου κυάνιο]] σε πυριδίνη σε ένα κόκκινο-καυτό σίδερο-φούρνος σωλήνων. Αυτή ήταν η πρώτη σύνθεση του ετεροαρωματικές ένωση.<ref>{{Cite journal|title=A. Henninger, aus Paris. 12. April 1877|journal=Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft|doi=10.1002/cber.187701001202|year=1877|volume=10|pages=727|type=Correspondence}}</ref>

⚫
Οι σύγχρονες μέθοδοι πυριδίνης παραγωγή είχε χαμηλή απόδοση, και την αυξανόμενη ζήτηση για το νέο σύνθετο παρότρυνε να ψάξει για πιο αποτελεσματικές διαδρομές. Μια σημαντική ανακάλυψη ήρθε το 1924, όταν ο ρώσος χημικός Αλεξέι Chichibabin εφεύρει ένα πυριδίνης αντίδραση σύνθεσης, που βασίζεται στο φθηνό αντιδραστήρια.<ref name="tschi">{{Cite journal|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90877m/f132.chemindefer|title=Über Kondensation der Aldehyde mit Ammoniak zu Pyridinebasen|last=Chichibabin|first=A. E.|journal=Journal für Praktische Chemie|doi=10.1002/prac.19241070110|year=1924|volume=107|pages=122|trans_title=On condensation of aldehydes with ammonia to make pyridines}}</ref> Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη βιομηχανική παραγωγή της πυριδίνης.


== Ιδιότητες ==
== Ιδιότητες ==
Γραμμή 148: Γραμμή 159:
|[[Αρχείο:Pyridinium-orbitals.svg|κέντρο|μικρογραφία|180x180εσ|Το ηλεκτρόνιο τροχιακά σε πρωτονιωμένα πυριδίνης]]
|[[Αρχείο:Pyridinium-orbitals.svg|κέντρο|μικρογραφία|180x180εσ|Το ηλεκτρόνιο τροχιακά σε πρωτονιωμένα πυριδίνης]]
|}
|}

⚫
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:ThomasAnderson(1819-1874).jpg|μικρογραφία|Τόμας Άντερσον]]
⚫
Ακάθαρτο πυριδίνης ήταν αναμφίβολα ετοιμάσει από νωρίς [[Αλχημεία|αλχημιστές]] με τη θέρμανση οστά ζώων και άλλες οργανικές ύλες,<ref name="weiss">{{Cite book|title=Pyridine and its Derivatives|last=Weissberger|first=A.|last2=Klingberg|first2=A.|date=1960|publisher=Interscience|volume=1|location=New York}}</ref> , αλλά η παλαιότερη τεκμηριωμένη αναφορά αποδίδεται ο Σκωτσέζος επιστήμονας Τόμας Άντερσον.<ref>Anderson, T. (1849). </ref><ref name="Von1849">{{Cite journal|title=Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18490700105|year=1849|volume=70|pages=32|trans_title=Products of the dry distillation of animal matter}}</ref> το 1849, Anderson εξέτασε το περιεχόμενο του ελαίου που λαμβάνεται μέσω της υψηλής θερμοκρασίας θέρμανσης από οστά ζώων. Μεταξύ άλλων ουσιών, που διαχωρίζεται από το λάδι σε ένα άχρωμο υγρό με δυσάρεστη οσμή, από την οποία είχε απομονωθεί καθαρό πυριδίνης δύο χρόνια αργότερα. Περιέγραψε ως εξαιρετικά διαλυτό στο νερό, εύκολα διαλυτό σε συμπυκνωμένα οξέα και άλατα κατά τη θέρμανση, και το μόνο ελαφρώς διαλυτό σε έλαια.

⚫
Λόγω της ευφλεκτότητας, Anderson ονομάζεται η νέα ουσία ''της πυριδίνης'', μετά την {{lang-gr|[[wikt:πῦρ|πῦρ]]}} (pyr) που σημαίνει ''φωτιά''. Το επίθημα ''[[wiktionary:-idine|idine]]'' προστέθηκε, σύμφωνα με την χημική ονοματολογία, όπως ''τολουιδίνη'', για να υποδείξει έναν κύκλο του άνθρακα που περιέχει ένα άτομο αζώτου.<ref name="anderson2">{{Cite journal|title=Ueber die Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18510800104|year=1851|volume=80|pages=44|trans_title=On the products of dry distillation of animal matter}}</ref>

⚫
Η χημική δομή της πυριδίνης ήταν αποφασισμένος δεκαετίες μετά την ανακάλυψή του. Wilhelm Κέρνερ (1869)<ref>Körner, W. (1869). </ref> και James Dewar (1871)<ref>Dewar, J. (1871). </ref><ref>{{Cite journal|url=http://www.scs.illinois.edu/~mainzv/HIST/bulletin_open_access/bull88-num2.php|title=Koerner, Dewar and the Structure of Pyridine|last=Rocke|first=Alan J.|date=1988|journal=Bulletin for the History of Chemistry|volume=2|page=4}}</ref> πρότεινε ότι, σε αναλογία μεταξύ [[κινολίνη]] και [[Ναφθαλίνιο|ναφθαλίνη]], η δομή της πυριδίνης που προέρχεται από [[Βενζόλιο|το βενζόλιο]] αντικαθιστώντας ένα C–H μονάδα με ένα άτομο αζώτου.<ref>{{Cite book|url=http://www.sciencemadness.org/library/books/lectures_on_the_history_of_the_development_of_chemistry.pdf|title=Lectures on the history of the development of chemistry since the time of Lavoisier.''|last=Ladenburg|first=Albert|authorlink=Albert Ladenburg|pages=283–287}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=RH1l_VQcFDQC&pg=PA216|title=Heterocyclic Chemistry|last=Bansal|first=Raj K.|date=1999|isbn=81-224-1212-2|page=216}}</ref> Η πρόταση του Κέρνερ και Dewar επιβεβαιώθηκε αργότερα σε ένα πείραμα όπου πυριδίνης μειώθηκε σε [[Πιπεριδίνη|πιπεριδινο]] με [[νάτριο]] σε [[αιθανόλη]]. Το 1876, [[Ουίλιαμ Ράμσεϊ|ο William Ramsay]] σε συνδυασμό [[Αιθίνιο|ασετυλίνης]] και [[Υδροκυάνιο|υδρογόνου κυάνιο]] σε πυριδίνη σε ένα κόκκινο-καυτό σίδερο-φούρνος σωλήνων. Αυτή ήταν η πρώτη σύνθεση του ετεροαρωματικές ένωση.<ref>{{Cite journal|title=A. Henninger, aus Paris. 12. April 1877|journal=Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft|doi=10.1002/cber.187701001202|year=1877|volume=10|pages=727|type=Correspondence}}</ref>

⚫
Οι σύγχρονες μέθοδοι πυριδίνης παραγωγή είχε χαμηλή απόδοση, και την αυξανόμενη ζήτηση για το νέο σύνθετο παρότρυνε να ψάξει για πιο αποτελεσματικές διαδρομές. Μια σημαντική ανακάλυψη ήρθε το 1924, όταν ο ρώσος χημικός Αλεξέι Chichibabin εφεύρει ένα πυριδίνης αντίδραση σύνθεσης, που βασίζεται στο φθηνό αντιδραστήρια.<ref name="tschi">{{Cite journal|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90877m/f132.chemindefer|title=Über Kondensation der Aldehyde mit Ammoniak zu Pyridinebasen|last=Chichibabin|first=A. E.|journal=Journal für Praktische Chemie|doi=10.1002/prac.19241070110|year=1924|volume=107|pages=122|trans_title=On condensation of aldehydes with ammonia to make pyridines}}</ref> Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη βιομηχανική παραγωγή της πυριδίνης.


== Εμφάνιση ==
== Εμφάνιση ==
Γραμμή 302: Γραμμή 303:
{{Ιμίνες}}
{{Ιμίνες}}
{{Ετεροκυκλικές ενώσεις}}
{{Ετεροκυκλικές ενώσεις}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Pyridine}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Pyridine}}{{Ενσωμάτωση κειμένου|de|Pyridin|oldid=}}


[[Κατηγορία:C6]]
[[Κατηγορία:C6]]

Έκδοση από την 08:22, 10 Ιουνίου 2017

Πυριδίνη
Γενικά
Όνομα IUPAC Πυριδίνη[1][2]
Άλλες ονομασίες Αζίνη[3]
Αζαβενζόλιο[4]
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C5H5N
Μοριακή μάζα 79,10 amu
Συντομογραφίες Py
Αριθμός CAS 110-86-1
SMILES c1ccncc1
InChI 1S/C5H5N/c1-2-4-6-5-3-1/h1-5H
Αριθμός EINECS 203-809-9
Αριθμός UN NH9L3PP67S
PubChem CID 1049
ChemSpider ID 1020
Δομή
Διπολική ροπή 2,20 D
Μοριακή γεωμετρία Επίπεδη εξαγωνική
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης >100
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης -41,6°C
Σημείο βρασμού 115,2°C
Πυκνότητα 981,9 kg/m³
Διαλυτότητα
στο νερό		 Αναμείξιμη
Ιξώδες 0,88 cP
Δείκτης διάθλασης ,
nD		 1,5093
Τάση ατμών 16 mmHg (20°C)
Εμφάνιση Άχρωμο προς κιτρινωπό υγρό
Χημικές ιδιότητες
pKa 5,25[5]
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης		 21°C
Επικινδυνότητα
Εύφλεκτη (F)
Βλαβερή (Xn)
Φράσεις κινδύνου 20, 21, 22
34, 36, 38
LD50 891 mg/kg (αρουραίοι, στοματική λήψη)
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704

3
3
0
 
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η πυριδίνη[6] (αγγλικά pyridine) είναι βασική ετεροκυκλική οργανική (δηλαδή ετεροαρωματική) ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και άζωτο, με μοριακό τύπο C5H5N. Είναι δομικά συγγενική με το βενζόλιο, από το οποίο τυπικά μπορεί να προκύψει αν αντικατασταθεί μια μεθινομάδα (=CH−) του τελευταίου (δηλαδή του βενζολίου) από ένα άτομο αζώτου. Ο όρος «πυριδίνη» επεκτείνεται και σε «θυγατρικές» παράγωγες ενώσεις της, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται πολλές σημαντικές ενώσεις, όπως οι αζίνες και οι βιταμίνες νιασίνη και πυριδοξίνη.

Η πυριδίνη ανακαλύφθηκε το 1849, από το Σκοτσέζο χημικό Τόμας Άντερσον (Thomas Anderson), ως ένα από τα συστατικά του οστελαίου.  Δύο χρόνια αργότερα, ο Άντερσον απομόνωσε χημικά καθαρή πυριδίνη με κλασματική απόσταξη οστελαίου. 

Η χημικά καθαρή πυριδίνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm,

είναι άχρωμο, εύφλεκτο, ασθενώς αλκαλικό υδατοδιαλυτό υγρό, με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή ψαρίλας.

Η πυριδίνη χρησιμοποιείται ως πρόδρομη ένωση αγροχημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, ενώ επίσης αποτελεί σημαντικό οργανικό διαλύτη αλλά και συνθετικό αντιδραστήριο. Η πυριδίνη προστίθεται στο οινόπνευμα, για να το καταστήσει μη πόσιμο (βλ μετουσιωμένη αλκοόλη). Χρησιμοποιείται για την in vitro σύνθεση του DNA,[7] στη σύνθεση της σουλφαπυριδίνης, που είναι φάρμακο κατά βακτηριδιακών και ιογενών λοιμώξεων, των αντισταμινικών φαρμάκων τριπελενναμίνη και μεπυραμίνη, καθώς και σε υδατοδιαλυτά εντομοαπωθητικά, σε βακτηριοκτόνα, και σε ζιζανιοκτόνα. Ορισμένες χημικές ενώσεις, αν και δεν παράγονται από πυριδίνη, περιέχουν ωστόσο τη δομή του δακτυλίου της (αποτελώντας έτσι τυπικά «θυγατρικές» ενώσεις της). Περιλαμβάνουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως νιασίνη και πυριδοξάλη, το αντιφυματικό φάρμακο ισονιαζίδη, τη νικοτίνη και άλλα αζωτούχα φυτικά προϊόντα.[8] Ιστορικά, η πυριδίνη παράγονταν από λιθανθρακόπισσα και ως παραπροϊόν της αεριοποίησης του άνθρακα. Ωστόσο, η αυξημένη ζήτηση για πυριδίνης, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη  πιο οικονομικών μεθόδων σύνθεσης, από ακεταλδεΰδη και αμμωνία, με περισσότερους από 20.000 τόνους της ετησίως να παράγονται σε όλο τον κόσμο.

Ιστορία

Τόμας Άντερσον

Αναμφίβολα, οι αλχημιστές είχαν αναμφίβολα από παλιά παρασκευάσει ακάθαρτη (χημικά) πυριδίνη, με τη θέρμανση οστών ζώων και άλλων οργανικών υλών,[9] , αλλά η παλαιότερη τεκμηριωμένη αναφορά πιστώνεται στο Σκωτσέζο χημικό Τόμας Άντερσον (Thomas Anderson).[10][11] Συγκεκριμένα, το 1849, ο Άντερσον μελέτησε το περιεχόμενο του ελαίου που λαμβάνεται μέσω υψηλής θερμοκρασίας θέρμανσης σε οστά ζώων. Μεταξύ άλλων ουσιών, που διαχωρίζονται από το έλαιο αυτό, είναι ένα άχρωμο υγρό με δυσάρεστη οσμή, από την οποία ο Άντερσον απμόνωσε χημικά καθαρή πυριδίνη. δύο χρόνια μετά από την αρχική του ανακάλυψη (δηλαδή το 1951). Περιέγραψε τη νέα (για τότε) ένωση, ως εξαιρετικά υδατοδιαλυτή, εύκολα διαλυτή σε πυκνά οξέα και άλατα, (ενίοτε) με τη βοήθεια κάποιας θέρμανσης, και μόνο ελαφρώς διαλυτή σε διάφορα έλαια.

Λόγω της ευφλεκτότητάς της, ο Άντερσον, ονόμασε τη (νέα για τότε) ένωση που ανακάλυψε «πυριδίνη», από την ελληνική λέξη «πῢρ» Το επίθημα idine προστέθηκε, σύμφωνα με την χημική ονοματολογία, όπως τολουιδίνη, για να υποδείξει έναν κύκλο του άνθρακα που περιέχει ένα άτομο αζώτου.[12]

Η χημική δομή της πυριδίνης ήταν αποφασισμένος δεκαετίες μετά την ανακάλυψή του. Wilhelm Κέρνερ (1869)[13] και James Dewar (1871)[14][15] πρότεινε ότι, σε αναλογία μεταξύ κινολίνη και ναφθαλίνη, η δομή της πυριδίνης που προέρχεται από το βενζόλιο αντικαθιστώντας ένα C–H μονάδα με ένα άτομο αζώτου.[16][17] Η πρόταση του Κέρνερ και Dewar επιβεβαιώθηκε αργότερα σε ένα πείραμα όπου πυριδίνης μειώθηκε σε πιπεριδινο με νάτριο σε αιθανόλη. Το 1876, ο William Ramsay σε συνδυασμό ασετυλίνης και υδρογόνου κυάνιο σε πυριδίνη σε ένα κόκκινο-καυτό σίδερο-φούρνος σωλήνων. Αυτή ήταν η πρώτη σύνθεση του ετεροαρωματικές ένωση.[18]

Οι σύγχρονες μέθοδοι πυριδίνης παραγωγή είχε χαμηλή απόδοση, και την αυξανόμενη ζήτηση για το νέο σύνθετο παρότρυνε να ψάξει για πιο αποτελεσματικές διαδρομές. Μια σημαντική ανακάλυψη ήρθε το 1924, όταν ο ρώσος χημικός Αλεξέι Chichibabin εφεύρει ένα πυριδίνης αντίδραση σύνθεσης, που βασίζεται στο φθηνό αντιδραστήρια.[19] Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη βιομηχανική παραγωγή της πυριδίνης.

Ιδιότητες

Φυσικές ιδιότητες

Κρυσταλλική δομή της πυριδίνης

Πυριδίνης είναι ένα άχρωμο υγρό που βράζει σε 115.2 °C και παγώνει στο -41.6 °C. Η πυκνότητά του, 0.9819 g/cm3, είναι κοντά σε αυτή του νερού, και του δείκτη διάθλασης είναι 1.5093 σε ένα μήκος κύματος 589 nm και θερμοκρασία 20 °C.[20] η Προσθήκη έως και 40 mol% νερό για να πυριδίνης σταδιακά χαμηλώνει το σημείο τήξης από -41.6 °C -65.0 °C. Η μοριακή ηλεκτρικό δίπολο στιγμή είναι 2.2 debyes.[21] Πυριδίνης είναι διαμαγνητικό και έχει ένα διαμαγνητικό ευαισθησία του -48.7 × 10-6 cm3·mol-1.[22] Το πρότυπο ενθαλπία σχηματισμού είναι 100.2 kJ·mol-1 στην υγρή φάση[23] και 140.4 kJ·mol-1 στην αέρια φάση. Στους 25 °C πυριδίνης που έχει ένα ιξώδες[24] του 0.88 mPa/s και θερμική αγωγιμότητα των κορμών 0.166 W·m-1·K-1.[25] Η ενθαλπία εξάτμισης είναι 35.09 kJ·mol-1 στο σημείο βρασμού και την κανονική πίεση.[26] Η ενθαλπία της σύντηξης είναι 8.28 kJ·mol-1 στο σημείο τήξης.[27]

Πυριδίνη κρυσταλλώνει σε μια orthorhombic σύστημα κρυστάλλου με το χώρο της ομάδας Pna21 και παράμετροι πλέγματος a = 1752 μμ, b = 897 μ. μ., γ = 1135 μ. μ., και 16 φόρμουλα μονάδες ανά μονάδα κελί (μετρούμενη σε 153 K). Για σύγκριση, κρυσταλλική το βενζόλιο είναι επίσης orthorhombic, με χώρο ομάδα Pbca, a = 729.2 μ. μ., β = 947.1 μ. μ., γ = 674.2 μ. μ. (78 K), αλλά ο αριθμός των μορίων ανά κύτταρο είναι μόνο 4.[28] η διαφορά Αυτή σχετίζεται εν μέρει με την χαμηλότερη συμμετρία του ατόμου πυριδίνης μόριο (C2v vs D6h για το βενζόλιο). Triενυδάτωση (πυριδίνης·3H2O) είναι γνωστή, επίσης, κρυσταλλώνεται σε μια orthorhombic σύστημα στο χώρο της ομάδας Pbca, lattice παραμέτρους a = 1244 μ. μ., β = 1783 μ. μ., γ = 679 μ. μ. και οκτώ φόρμουλα μονάδες ανά μονάδα κελί (μετρούμενη σε 223 K).[29]

Οι κρίσιμες παράμετροι της πυριδίνης είναι πίεση 6.70 MPa, θερμοκρασία 620 Κ και όγκο 229 cm3·mol-1.[30] Στην σειρά θερμοκρασίας 340-426 °C η πίεση ατμού σ μπορεί να περιγραφεί με την εξίσωση Antoine

όπου Τ είναι η θερμοκρασία, A = 4.16272, B = 1371.358 K και C = -58.496 Κ.[31]

Το οπτικό φάσμα απορρόφησης της πυριδίνης σε εξάνιο περιέχει τρεις ζώνες κατά το μήκος κύματος των 195 nm (π → π* μετάβαση, μοριακή απορροφητικότητα ε = 7500 L·mol-1·cm-1), 251 nm (π → π* μετάβαση, ε = 2000 L·mol-1·cm-1) και 270 nm (n → π* μετάβαση, ε = 450 L·mol-1·cm-1).[32] Το 1H πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) το φάσμα της πυριδίνης περιέχει τρία σήματα με το ολοκλήρωμα της έντασης αναλογία 2:1:2 που αντιστοιχούν στις τρεις χημικώς διαφορετικά πρωτόνια στο μόριο. Αυτά τα σήματα προέρχονται από την α-πρωτόνια (θέσεις 2 και 6, χημική μετατόπιση 8.5 ppm), γ-πρωτονίου (θέση 4, 7.5 ppm) και β-πρωτόνια (θέσεις 3 και 5, 7.1 ppm). Του άνθρακα ανάλογο της πυριδίνης, το βενζόλιο, έχει μόνο ένα πρωτόνιο σήμα 7.27 ppm. Οι μεγαλύτερες χημικές μετατοπίσεις των α - και γ-πρωτονίων σε σύγκριση με το βενζόλιο αποτέλεσμα από τη χαμηλότερη πυκνότητα ηλεκτρονίων κατά την α - και γ-θέσεις, τα οποία μπορεί να προέρχονται από την αντήχηση δομές. Η κατάσταση είναι κάπως παρόμοια και για τις 13C NMR φάσματα πυριδίνης και το βενζόλιο: πυριδίνης δείχνει μια τριπλέτα στο δ(α-Γ) = 150 ppm, δ(β-Γ) = 124 ppm και δ(γ-Γ) = 136 ppm, ενώ το βενζόλιο έχει μια ενιαία γραμμή στο 129 ppm. Όλες οι βάρδιες είναι εισηγμένες για το ελεύθερο διαλυτών ουσιών.[33] Πυριδίνη συμβατικά εντοπιστεί από την αέρια χρωματογραφία και φασματομετρία μάζας μεθόδους.

Χημικές ιδιότητες

Πυριδίνης είναι αναμίξιμο με το νερό και σχεδόν όλα τα οργανικά διαλυτικά. είναι αδύναμα έναν βασικό, και με υδροχλωρικό οξύ σχηματίζει ένα κρυσταλλική υδροχλωρική αλάτι που λιώνει στο 145-147 °C.[34] οι Περισσότερες χημικές ιδιότητες της πυριδίνης που είναι χαρακτηριστικές της ετεροαρωματικές ένωση. Σε οργανικές αντιδράσεις, πυριδίνη συμπεριφέρεται τόσο ως τριτοταγής αμίνη, που υποβάλλονται σε ελευθερώνει, αλκυλίωση, acylation, και N-οξείδωση στο άτομο αζώτου, και ως αρωματική ένωση, που υποβάλλονται σε πυρηνόφιλη αντικαταστάσεις.

Λόγω της ηλεκτραρνητικό αζώτου στο δακτύλιο πυριδίνης, το μόριο είναι σχετικά ηλεκτρονίων ανεπαρκής. Είναι, ως εκ τούτου, εισέρχεται λιγότερο εύκολα electrophilic αρωματική υποκατάσταση αντιδράσεις, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές του βενζολίου παράγωγα, ακόμα περισσότερο αν το μείγμα αντίδρασης δεν σαρώνουν τα πρωτόνια που απελευθερώνεται κατά την αντίδραση (πρωτονιωμένα πυριδίνης είναι ακόμη πιο ηλεκτρονίων-ανεπάρκεια). Ωστόσο, σε αντίθεση με το βενζόλιο και τα παράγωγά του, πυριδίνη είναι πιο επιρρεπείς σε πυρηνόφιλη υποκατάσταση και metalation από το δαχτυλίδι από την ισχυρή οργανομεταλλικές βάσεις. Η δραστικότητα της πυριδίνης μπορούν να διακριθούν τρεις χημικές ομάδες. Με electrophiles, electrophilic υποκατάστασης παίρνει μέρος όπου πυριδίνης εκφράζει αρωματικές ιδιότητες. Με πυρηνόφιλα, πυριδίνη αντιδρά στις θέσεις 2 και 4 και, συνεπώς, συμπεριφέρεται παρόμοια με ιμίνες και τα καρβονύλια. Η αντίδραση με πολλά οξέα Lewis αποτελέσματα με την προσθήκη στο άτομο αζώτου της πυριδίνης, η οποία είναι παρόμοια με την αντιδραστικότητα του τριτοταγείς αμίνες. Η ικανότητα των πυριδίνη και τα παράγωγά του να οξειδώνει, σχηματίζοντας αμίνη οξείδια (N-οξείδια), είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της τριτοταγείς αμίνες.[35]

1,10-Phenanthroline

Το άζωτο κέντρο της πυριδίνης, διαθέτει μια βασική μοναχικός ζεύγος των ηλεκτρονίων. Επειδή αυτό το μοναχικό ζευγάρι δεν είναι μέρος του αρωματικού δακτυλίου, πυριδίνη είναι μια βάση, έχοντας χημικές ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του τριτοταγείς αμίνες. Η σΚα του συζυγούς οξέος (το pyridinium κατιόν) είναι 5.25. Πυριδίνης είναι πρωτονιωμένα από αντίδραση με οξέα και αποτελεί ένα θετικά φορτισμένο αρωματικά polyatomic ιόν ονομάζεται pyridinium. Ο μποντ μήκη και ομολόγων γωνίες σε πυριδίνη και pyridinium είναι σχεδόν ταυτόσημα.[36] Το pyridinium κατιόν είναι isoelectronic με το βενζόλιο. Pyridinium p-toluenesulfonate (PPTS) είναι ενδεικτικό pyridinium αλάτι * παράγεται με κατεργασία πυριδίνης με p-toluenesulfonic οξύ.

Πυριδίνη μπορεί να λειτουργήσει ως Λούις βάση, δωρεά του ζεύγους των ηλεκτρονίων σε ένα Lewis οξύ, όπως το τριοξείδιο του θείου πυριδίνης συγκρότημα.

Πυριδίνη, η ίδια είναι μια σχετικά αδύναμη ligand στην σχηματίζοντας σύμπλοκα με μετάβαση μεταλλικά ιόντα. Για παράδειγμα, αποτελεί ένα 1:1 συγκροτήματα με νικέλιο(II), Ni2+, και χαλκού(II), Cu2+, με log K1 και τιμές της τάξης του 1,9 και 2.6 αντίστοιχα.[37] Τα υπέρυθρα φάσματα πυριδίνης συγκροτήματα έχουν συζητηθεί.[38][39] Πικολινικό οξύπου είναι ένα υποκατεστημένο παράγωγο της πυριδίνης, αποτελεί ισχυρή συγκροτήματα λόγω των χηλικών ενώσεων αποτέλεσμα; 2,2'-bipyridine και 1,10-phenanthroline, η οποία μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως υποκατεστημένα παράγωγα της πυριδίνης, αποτελούν επίσης ισχυρά συγκροτήματα, όπως στο ferroin, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια οξειδοαναγωγική δείκτη στην ποσοτική ανάλυση του σιδήρου.[40]

Η η6 συντονισμό λειτουργίας, όπως συμβαίνει σε η6 βενζόλιο συγκροτήματα, που παρατηρείται μόνο σε sterically επιβαρύνονται παράγωγα που μπλοκάρουν το άζωτο κέντρο.[41]

Μοριακές ιδιότητες

Πυριδίνη με το ελεύθερο ζεύγος ηλεκτρονίων

Η πυριδίνη έχει ένα συζευγμένο σύστημα των έξι d ηλεκτρόνια που είναι delocalized πάνω από το δαχτυλίδι. Το μόριο είναι επίπεδο και, ως εκ τούτου, ακολουθεί το Hückel κριτήρια για αρωματικά συστήματα. Σε αντίθεση με το βενζόλιο, η πυκνότητα ηλεκτρονίων δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα πάνω από το δαχτυλίδι, αντανακλώντας την αρνητική επαγωγική επίδραση στο άτομο αζώτου. Για το λόγο αυτό, η πυριδίνη έχει ένα δίπολο στιγμή και μια ασθενέστερη ηχηρή σταθεροποίηση από το βενζόλιο (resonance energy 117 kJ·mol-1 σε πυριδίνη vs 150 kJ·mol-1 στο βενζόλιο).[42] Η electron localization σε πυριδίνη αντικατοπτρίζεται και στο μικρότερο C–N δαχτυλίδι ομολόγων (137 μ. μ. για το C–N ομολόγων σε πυριδίνη έναντι 139 pm για C–C δεσμού στο βενζόλιο), ενώ οι δεσμοί άνθρακα–άνθρακα στο δακτύλιο πυριδίνης έχουν την ίδια 139 pm μήκος όπως το βενζόλιο. Αυτών των ομολόγων μήκη βρίσκονται μεταξύ των τιμών για τα ενιαία και διπλά ομόλογα και είναι χαρακτηριστικό των αρωματικών ενώσεων.

Όλα τα δαχτυλιδιών ατόμων στο πυριδίνης μόριο είναι sp2-υβριδοποιημένο. Το άζωτο είναι που εμπλέκονται στην d-συνδέοντας αρωματικό σύστημα χρησιμοποιώντας τη μη υβριδοποιημένους p τροχιακό. Το lone pair είναι ένα sp2 τροχιακού, προβάλλοντας προς τα έξω από το δαχτυλίδι στο ίδιο επίπεδο με το σ ομόλογα. Ως αποτέλεσμα, το lone pair δεν συμβάλλουν στην αρωματικό σύστημα, αλλά κυρίως επηρεάζει τις χημικές ιδιότητες της πυριδίνης, όπως εύκολα να υποστηρίζει σχηματισμό δεσμού μέσω electrophilic επίθεση. Ωστόσο, λόγω του χωρισμού του μοναχικού ζευγάρι από το αρωματικό σύστημα του δακτυλίου επηρεάζει το άτομο αζώτου δεν μπορούν να παρουσιάζουν μια θετική mesomeric αποτέλεσμα.

Πολλά ανάλογα πυριδίνης είναι γνωστό, όπου N αντικαθίσταται από άλλα ετεροάτομα (βλέπε παρακάτω εικόνα). Υποκατάσταση ενός C–H σε πυριδίνη με ένα δεύτερο N δίνει την αφορμή για να διαζίνη heterocycles (C4H4N2), με τα ονόματα πυριδαζίνη, πυριμιδίνη, πυραζίνη.

Bond μήκη και γωνίες του βενζολίου, πυριδίνη, η φωσφορίνη, arsabenzene, stibabenzene, και bismabenzene
Το ηλεκτρόνιο τροχιακά σε πυριδίνη
Αντήχησης δομές της πυριδίνης
Το ηλεκτρόνιο τροχιακά σε πρωτονιωμένα πυριδίνης

Εμφάνιση

Πυριδίνη δεν είναι άφθονο στη φύση, εκτός από τα φύλλα και τις ρίζες της μπελαντόνα (Atropa belladonna)[43] και στην marshmallow (Althaea officinalis).[44] Pyridine τα παράγωγα, ωστόσο, είναι συχνά μέρος των βιομορίων όπως η ομώνυμη πυριδίνης νουκλεοτίδια και αλκαλοειδή.

Στην καθημερινή ζωή, ίχνη της πυριδίνης που είναι συστατικά των πτητικών οργανικών ενώσεων που παράγονται κατά το ψήσιμο και την κονσερβοποίηση των διαδικασιών, π. χ. τηγανητό κοτόπουλο,[45] sukiyaki,[46] καβουρδισμένος καφές,[47] πατατάκια,[48] και τηγανητό μπέικον.[49] τα Ίχνη της πυριδίνης μπορεί να βρεθεί σε τυρί Beaufort,[50] κολπικές εκκρίσεις,[51] το μαύρο τσάι,[52] το σάλιο των ανθρώπων που πάσχουν από ουλίτιδα,[53] και μέλι ηλίανθου.[54] Ο καπνός του καπνού[55][56] και κάνναβης επίσης περιέχουν μικρές ποσότητες πυριδίνης.

Ονοματολογία

Η συστηματική ονομασία της πυριδίνης, εντός της Hantzsch–Widman ονοματολογία που συνιστάται από την IUPAC, με τη δράση έχει. Ωστόσο, η συστηματική ονόματα για τις απλές ενώσεις χρησιμοποιούνται πολύ σπάνια * αντίθετα, ετεροκυκλικές ονοματολογία εξής καθιερωθεί ιστορικά κοινά ονόματα. IUPAC αποθαρρύνει τη χρήση της με τη δράση έχει υπέρ της πυριδίνης.[57] Η αρίθμηση των δαχτυλιδιών ατόμων σε πυριδίνη ξεκινά από την αζώτου (βλέπε infobox). Η κατανομή των θέσεων από γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου (α-γ) και η υποκατάσταση σχέδιο κοινής ονοματολογίας για homoaromatic συστήματα (ορθο, meta, para) χρησιμοποιούνται μερικές φορές. Εδώ α (ορθο), β (meta), και γ (para) ανατρέξτε στις 2, 3 και 4 θέση, αντίστοιχα. Η συστηματική ονομασία για pyridine τα παράγωγα είναι πυριδινυλ, όπου η θέση του υποκατασταθεί άτομο είναι μπροστά από έναν αριθμό. Ωστόσο, εδώ και πάλι το ιστορικό όνομα πυριδυλο ενθαρρύνεται από την IUPAC και χρησιμοποιείται αντί για το συστηματικό όνομα.[58] Τα κατιονικά παράγωγα που σχηματίζονται με την προσθήκη ενός electrophile το άτομο αζώτου ονομάζεται pyridinium.

  • 4-bromopyridine
    4-bromopyridine
  • 2,2'-bipyridine
    2,2'-bipyridine
  • πυριδινο-2,6-δικαρβοξυλικό οξύ (dipicolinic acid)
    πυριδινο-2,6-δικαρβοξυλικό οξύ (dipicolinic acid)
  • Η γενική μορφή της pyridinium κατιόντων
    Η γενική μορφή της pyridinium κατιόντων

Παραγωγή

Ιστορικά, πυριδίνη εξάγεται από πίσσα λιθανθράκων ή που λαμβάνεται ως παραπροϊόν του άνθρακα αεριοποίησης. Η διαδικασία ήταν κοπιαστική, χρονοβόρα και αναποτελεσματική: λιθανθρακόπισσας περιέχει μόνο το 0.1% πυριδίνη,[59] και, επομένως, multi-στάδιο καθαρισμού απαιτείται, η οποία περαιτέρω μείωση της παραγωγής. Σήμερα, οι περισσότεροι πυριδίνης που παράγεται τεχνητά με τη χρήση διαφόρων όνομα αντιδράσεις, και τα μεγάλα αυτά περιγράφονται παρακάτω.[60]

Chichibabin σύνθεση

Το Chichibabin πυριδίνης σύνθεση αναφέρθηκε στο 1924 και είναι ακόμα σε χρήση στη βιομηχανία. Στη γενική της μορφή, η αντίδραση μπορεί να περιγραφεί ως μια αντίδραση συμπύκνωσης της αλδεΰδες, κετόνες, α,β-ακόρεστες καρβονυλικών ενώσεων, ή με οποιονδήποτε συνδυασμό των ανωτέρω, σε αμμωνία ή αμμωνία παράγωγα.[61] ειδικότερα, μη υποκατεστημένη πυριδίνης που παράγεται από την φορμαλδεΰδη και την ακεταλδεΰδη, η οποία είναι φθηνά και ευρέως διαθέσιμα. Πρώτον, η ακρολεΐνη , σχηματίζονται σε ένα Knoevenagel συμπύκνωση από την ακεταλδεΰδη και φορμαλδεΰδη. Στη συνέχεια είναι συμπυκνωμένο με ακεταλδεΰδη και αμμωνίας σε διυδροπυριδινο, και στη συνέχεια οξειδώνεται με ένα solid-state καταλύτης για να πυριδίνης. Η διαδικασία αυτή διεξάγεται σε αέρια φάση σε 400-450 °C. Το προϊόν αποτελείται από ένα μείγμα από πυριδίνη, απλό μεθυλιωμένο πυριδινών (πικολινικό), και lutidine * η σύνθεση εξαρτάται από τον καταλύτη που χρησιμοποιείται και μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κατασκευαστή. Ο καταλύτης είναι συνήθως μια μεταβατική άλας μετάλλων όπως καδμίου(ΙΙ) φθόριο ή μαγγάνιο(II) το φθόριο, αλλά κοβαλτίου και θάλλιο, ενώσεις μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν. Η ανάκτηση της πυριδίνης διαχωρίζεται από υποπροϊόντα σε πολυβάθμια διαδικασία.

Σχηματισμό ακρολεΐνη από ακεταλδεΰδη και φορμαλδεΰδη
Η συμπύκνωση της πυριδίνης από ακρολεΐνη και ακεταλδεΰδη

Πρακτική εφαρμογή της παραδοσιακής Chichibabin πυριδίνης σύνθεση περιορίζονται από τα σταθερά χαμηλή απόδοση, συνήθως περίπου 20%. Αυτό το χαμηλής απόδοσης, σε συνδυασμό με τον υψηλό επιπολασμό της υποπροϊόντα, καθιστούν μη τροποποιημένο μορφές Chichibabin μέθοδος αυτή είναι δημοφιλής.

Απαλκυλίωση της alkylpyridines

Πυριδίνη μπορεί να παρασκευαστεί από απαλκυλίωση της αλκυλιωμένα πυριδινών, τα οποία παράγονται ως υποπροϊόντα σε συνθέσεις άλλων πυριδινών. Το οξειδωτικό απαλκυλίωση πραγματοποιείται είτε με τη χρήση αέρα πάνω από το βανάδιο(V) οξείδιο του καταλύτη,[62] από τον ατμό-απαλκυλίωση για το νικέλιο-που βασίζεται καταλύτης,[63][64] ή hydrodealkylation με ασήμιή πλατίνα,με βάση τον καταλύτη.[65] οι Αποδόσεις πυριδίνης έως και 93% μπορεί να επιτευχθεί με το νικέλιο-που βασίζεται καταλύτη.

Hantzsch πυριδίνης σύνθεση

Η πρώτη μεγάλη σύνθεση της pyridine τα παράγωγα που περιγράφεται στο 1881 από τον Άρθουρ Rudolf Hantzsch.[66] Η Hantzsch πυριδίνης σύνθεση χρησιμοποιεί συνήθως 2:1:1 μίγμα β-κετο οξύ (συχνά acetoacetate), μια αλδεΰδη (συχνά φορμαλδεΰδη), και η αμμωνία ή το άλας, όπως το άζωτο δότη. Πρώτον, ένα διπλό υδρογονωμένα πυριδίνης που λαμβάνεται, το οποίο στη συνέχεια οξειδώνεται με το αντίστοιχο παράγωγο της πυριδίνης. Ο εμίλ Knoevenagel έδειξε ότι ασύμμετρα-υποκατεστημένα παράγωγα πυριδίνης μπορεί να παραχθεί με αυτή τη διαδικασία.[67]

Hantzsch πυριδίνης σύνθεση με acetoacetate, φορμαλδεΰδη και οξικού αμμωνίου, και χλωριούχου σιδήρου(ΙΙΙ) ως οξειδωτικό.

Bönnemann κυκλοποίηση

Bönnemann κυκλοποίηση

Το trimerization του μέρους του νιτριλίων μόριο και τα δύο μέρη της ασετυλίνης σε πυριδίνη ονομάζεται Bönnemann κυκλοποίηση. Η τροποποίηση αυτή του Reppe σύνθεση μπορεί να ενεργοποιηθεί είτε από τη θερμότητα ή το φως. Ενώ η θερμική ενεργοποίηση απαιτεί υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, οι photoinduced cycloaddition έσοδα σε συνθήκες περιβάλλοντος με CoCp2(cod)) (Cp = κυκλοπενταδιενυλο, cod = 1,5-cyclooctadiene) ως καταλύτη, και μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμα και μέσα στο νερό.[68] Μια σειρά από pyridine τα παράγωγα μπορούν να παραχθούν με αυτόν τον τρόπο. Όταν χρησιμοποιείτε το ακετονιτρίλιο ως το νιτρίλιο, 2-μεθυλοπυριδίνη λαμβάνεται, το οποίο μπορεί να αποαλκυλιωμένους να πυριδίνης.

Άλλες μέθοδοι

Το Kröhnke πυριδίνης σύνθεση παρέχει μια αρκετά γενική μέθοδος για την παραγωγή υποκαθίσταται πυριδινών χρήση της πυριδίνης τον εαυτό της ως ένα αντιδραστήριο που δεν ενσωματώνονται στο τελικό προϊόν. Η αντίδραση της πυριδίνης με α-bromoεστέρες δώσει τις σχετικές pyridinium αλάτι, όπου η ομάδα μεθυλενίου είναι ιδιαίτερα όξινο. Αυτό το είδος υφίσταται μια Μιχαήλ-σαν προσθήκη σε α,β-ακόρεστες καρβονύλια παρουσία οξικού άλατος αμμωνίου για να υποβληθούν σε δαχτυλίδι κλείσιμο και το σχηματισμό των στοχευμένων αντικατασταθεί πυριδίνη, καθώς και βρωμίδιων pyridinium.[69]

Σχήμα 1
Σχήμα 1

Το Ciamician–Dennstedt αναδιάταξη συνεπάγεται το δαχτυλίδι-επέκταση της πυρρόλιο με dichlorocarbene 3-chloropyridine.[70][71][72]

Ciamician–Dennstedt Αναδιάταξη
Ciamician–Dennstedt Αναδιάταξη

Στο Gattermann–Skita σύνθεση,[73] ένα malonate εστέρα άλας αντιδρά με διχλωρομεθυλαμίνη.[74]

Gattermann–Skita σύνθεση
Gattermann–Skita σύνθεση

Μια άλλη μέθοδος είναι η Boger πυριδίνης σύνθεση.

Βιοσύνθεση

Αρκετές pyridine τα παράγωγα παίζουν σημαντικό ρόλο στα βιολογικά συστήματα. Ενώ η βιοσύνθεση δεν είναι πλήρως κατανοητός, νικοτινικό οξύ (βιταμίνη Β3) παρουσιάζεται σε ορισμένα βακτήρια, μύκητες, και τα θηλαστικά. Θηλαστικά συνθέσει το νικοτινικό οξύ, μέσω της οξείδωσης του αμινοξέος τρυπτοφάνη, όπου το ενδιάμεσο προϊόν, ανιλίνη, δημιουργεί ένα παράγωγο της πυριδίνης, kynurenine. Αντίθετα, τα βακτήρια Mycobacterium φυματίωση και Escherichia coli παράγουν νικοτινικό οξύ από την συμπύκνωση των γλυκεριναλδεΰδη 3-φωσφορική και ασπαρτικό οξύ.[75]

Αντιδράσεις

Πολλές αντιδράσεις που είναι χαρακτηριστικό του βενζολίου προχωρήσει με πυριδίνη, είτε σε πιο περίπλοκες καταστάσεις ή με χαμηλή απόδοση ή και τα δύο. Λόγω της μειωμένης πυκνότητα ηλεκτρονίων στο αρωματικό σύστημα, electrophilic αντικαταστάσεις καταστέλλονται σε πυριδίνη και τα παράγωγά του, υπέρ της προσθήκης του πυρηνόφιλα στο ηλεκτρόνιο-πλούσιο άτομο αζώτου. Η πυρηνόφιλη προσθήκη στο άτομο αζώτου οδηγεί σε περαιτέρω απενεργοποίηση των αρωματικές ιδιότητες και εμποδίζουν την electrophilic υποκατάστασης. Από την άλλη πλευρά, ελεύθερος-ριζική και πυρηνόφιλη αντικατάσταση προκύψει πιο εύκολα σε πυριδίνη από το βενζόλιο.

Electrophilic αντικαταστάσεις

Πολλές electrophilic αντικαταστάσεις σε πυριδίνη είτε να μην προχωρήσει ή να προχωρήσει μόνο εν μέρει, ωστόσο, η ετεροαρωματικές χαρακτήρα μπορεί να ενεργοποιηθεί από το ηλεκτρόνιο-δωρεά functionalization. Κοινή alkylations και acylations, όπως Friedel–Crafts αλκυλίωση ή acylation, συνήθως αποτυγχάνουν για πυριδίνης επειδή μπορούν να οδηγήσουν μόνο στην προσθήκη στο άτομο αζώτου. Αντικαταστάσεις εμφανίζονται συνήθως στην 3-θέση, η οποία είναι η πιο πλούσια σε ηλεκτρόνια άτομο άνθρακα του δακτυλίου και είναι, ως εκ τούτου, πιο επιρρεπείς σε μια electrophilic προσθήκη.

υποκατάσταση στη θέση 2
υποκατάσταση στη θέση 2
η υποκατάσταση στην 3-θέση
η υποκατάσταση στην 3-θέση
Υποκατάσταση στη θέση 4
Υποκατάσταση στη θέση 4
Δομή της πυριδίνης N-οξείδιο

Αντικαταστάσεις να πυριδίνης στην 2 - ή 4-θέση οδηγήσει σε μια δραστήρια δυσμενή σ συγκρότημα. Μπορούν να προωθηθούν, ωστόσο, χρησιμοποιώντας πειραματικές τεχνικές, όπως τη διεξαγωγή electrophilic υποκατάστασης της πυριδίνης N-οξείδιο που ακολουθείται από deoxygenation το άτομο αζώτου. Προσθήκη οξυγόνου μειώνει την πυκνότητα ηλεκτρονίων στο άτομο αζώτου και ευνοεί την υποκατάσταση στο 2 - και 4-άνθρακες. Το άτομο οξυγόνου μπορεί στη συνέχεια να αφαιρεθεί μέσω διαφόρων οδών, πιο συχνά με τις ενώσεις των τρισθενές φωσφόρου ή δισθενή θείου, το οποίο είναι εύκολα οξειδώνεται. Triphenylphosphine είναι συχνά χρησιμοποιείται αντιδραστήριο, το οποίο οξειδώνεται σε αυτή την αντίδραση οξείδιο τριφαινυλοφωσφίνης. Οι ακόλουθες παράγραφοι περιγράφουν εκπρόσωπος electrophilic υποκατάστασης αντιδράσεις της πυριδίνης.

Άμεση nitration της πυριδίνης απαιτεί σκληρές συνθήκες και έχει πολύ χαμηλές αποδόσεις. Το 3-nitropyridine μπορεί να ληφθεί αντί αντιδρώντας πυριδίνης με δινιτρικό πεντοξείδιο στην παρουσία του νατρίου.[76][77][78] Pyridine τα παράγωγα όπου το άτομο αζώτου προβάλλεται sterically και/ή ηλεκτρονική μορφή μπορεί να ληφθεί με νίτρωση με nitronium tetrafluoroborate (2BF4). Με αυτό τον τρόπο, 3-nitropyridine μπορεί να επιτευχθεί μέσω της σύνθεσης των 2,6-dibromopyridine ακολουθείται από αφαίρεση του βρωμίου άτομα.[79][80] Απευθείας σουλφόνωση πυριδίνης είναι ακόμη πιο δύσκολη από την άμεση nitration. Ωστόσο, πυριδινο-3-σουλφονικό οξύ μπορεί να ληφθεί σε αποδεκτή απόδοση από βραστό πυριδίνης σε περίσσεια θειικού οξέος σε 320 °C.[81] Αντίδραση με το3 ομάδα διευκολύνει επίσης την προσθήκη του θείου στο άτομο αζώτου, ειδικά με την παρουσία του υδραργύρου(II) θειικό καταλύτη.[82]

Σε αντίθεση με τη νίτρωση και σουλφόνωση, η άμεση bromination και χλωρίωση πυριδίνης προχωρήσει καλά. Η αντίδραση της πυριδίνης με μοριακό βρώμιο σε θειικό οξύ στους 130 °C εύκολα να παραχθεί 3-bromopyridine. Η απόδοση είναι χαμηλότερη για 3-chloropyridine κατά την χλωρίωση με μοριακό χλώριο παρουσία χλωριούχου αργιλίου 100 °C. και τα Δύο 2-bromopyridine και 2-chloropyridine μπορεί να παραχθεί από την άμεση αντίδραση με αλόγονου με ένα παλλάδιο(II) χλωρίδιο του καταλύτη.[83]

Πυρηνόφιλη αντικαταστάσεις

Σε αντίθεση με το βενζόλιο, πυριδίνη αποτελεσματικά υποστηρίζει διάφορες πυρηνόφιλη αντικατάσταση. Ο λόγος για αυτό είναι σχετικά χαμηλότερη πυκνότητα ηλεκτρονίων από τα άτομα του άνθρακα του δακτυλίου. Αυτές οι αντιδράσεις περιλαμβάνουν αντικαταστάσεις με την αποβολή του υδριδίου ιονική και την αποβολή-προσθήκες με το σχηματισμό ενός ενδιάμεσου aryne διαμόρφωση, και συνήθως να προχωρήσει στην 2 - ή 4-θέση.[84]

Πυρηνόφιλη υποκατάσταση στη θέση 2
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση στη θέση 2
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση σε 3-θέση
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση σε 3-θέση
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση στη θέση 4
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση στη θέση 4

Πολλές πυρηνόφιλη αντικατάσταση εμφανίζονται πιο εύκολα, όχι με γυμνά πυριδίνη, αλλά με πυριδίνη τροποποιηθεί με βρώμιο, χλώριο, φθόριο, ή σουλφονικό οξύ θραύσματα που, στη συνέχεια, να γίνει ένας φεύγει από την ομάδα. Έτσι, το φθόριο είναι το καλύτερο, αφήνοντας την ομάδα για την υποκατάσταση με organolithium ενώσεις. Η πυρηνόφιλη προσβολή ενώσεις μπορεί να alkoxides, thiolates, αμίνες, και αμμωνίας (υψηλές πιέσεις).[85]

Σε γενικές γραμμές, το ιόν υδριδίου είναι μια φτωχή αφήνοντας την ομάδα και παρουσιάζεται μόνο σε λίγες ετεροκυκλικές αντιδράσεις. Περιλαμβάνουν την Chichibabin αντίδραση, η οποία αποδίδει pyridine τα παράγωγα aminated στην 2-θέση. Εδώ, αμίδιο του νατρίου χρησιμοποιείται ως nucleophile απόδοσης 2-aminopyridine. Το ιόν υδριδίου που απελευθερώνεται σε αυτήν την αντίδραση συνδυάζει με ένα πρωτόνιο από ένα διαθέσιμο αμινο ομάδα, σχηματίζοντας ένα μόριο υδρογόνου.[86]

Ανάλογη με το βενζόλιο, πυρηνόφιλη αντικαταστάσεις σε πυριδίνη μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό των pyridyne τα ενδιάμεσα προϊόντα, όπως ετεροaryne. Για το σκοπό αυτό, pyridine τα παράγωγα μπορούν να εξαλειφθούν με την καλή αφήνοντας ομάδες με ισχυρές βάσεις, όπως το νάτριο και το κάλιο tert-butoxide. Η μετέπειτα προσθήκη nucleophile να το τριπλό δεσμό έχει χαμηλή επιλεκτικότητα, και το αποτέλεσμα είναι ένα μείγμα των δύο πιθανές προσμίξεις.

Ριζοσπαστικές αντιδράσεις

Πυριδίνη υποστηρίζει μια σειρά από ριζοσπαστικές αντιδράσεις, η οποία χρησιμοποιείται στο διμερισμό να bipyridines. Ριζική διμερισμό της πυριδίνης με στοιχειώδη νατρίου ή νικέλιο Raney επιλεκτικά αποδόσεις 4,4'-bipyridine,[87] ή 2,2'-bipyridine,[88] , το οποίο είναι σημαντικό πρόδρομο αντιδραστήρια στη χημική βιομηχανία. Το όνομα αντιδράσεις που αφορούν τις ελεύθερες ρίζες είναι το Minisci αντίδραση. Μπορεί να παράγει 2-tert-butylpyridine μετά την αντίδραση της πυριδίνης με pivalic οξύ, νιτρικό άργυρο και αμμωνίου σε θειικό οξύ με απόδοση 97%.[89]

Αντιδράσεις σχετικά με το άτομο αζώτου

Προσθήκες από διάφορα οξέα Lewis να πυριδίνης

Lewis οξέα εύκολα να προσθέσετε στο άτομο αζώτου της πυριδίνης, σχηματίζοντας pyridinium άλατα. Η αντίδραση με αλκυλο τα αλογονίδια οδηγεί σε αλκυλίωση του το άτομο αζώτου. Αυτό δημιουργεί ένα θετικό φορτίο στο δαχτυλίδι που αυξάνει τη δραστικότητα της πυριδίνης τόσο οξείδωση και η αναγωγή. Το Zincke αντίδραση χρησιμοποιείται για την επιλεκτική εισαγωγή των ριζών σε pyridinium ενώσεις (δεν έχει καμία σχέση με το χημικό στοιχείο ψευδάργυρος).

Υδρογόνωση και μείωση

Μείωση της πυριδίνης να πιπεριδινο με το νικέλιο Raney

Υδρογόνου-κορεσμένα πιπεριδινο επιτυγχάνεται μέσω της αντίδρασης με αέριο υδρογόνο παρουσία νικελίου Raney.[90] Αυτή η αντίδραση απελευθερώνει 193.8 kJ·mol-1 ενέργειας,[91] η οποία είναι ελαφρώς μικρότερη από την ενέργεια του υδρογόνωση του βενζολίου (205.3 kJ·mol-1).

Μερικώς υδρογονωμένα παράγωγα που λαμβάνονται κάτω από ηπιότερες συνθήκες. Για παράδειγμα, η μείωση με λίθιο αλουμινίου υδριδίου αποδόσεις μείγμα 1,4-διυδροπυριδινο, 1,2-διυδροπυριδινο, και 2,5-διυδροπυριδινο.[92] Επιλεκτική σύνθεση του 1,4-διυδροπυριδινο επιτυγχάνεται με την παρουσία του οργανομεταλλικά σύμπλοκα του μαγνησίου και ψευδάργυρου,[93] και (Δ3,4)-τετραϋδροπυριδίνη λαμβάνεται από την ηλεκτροχημική μείωση της πυριδίνης.[94]

Εφαρμογές

Χρήση της πυριδίνης στη χημική βιομηχανία, VEB Berlin-Chemie, 1959.

Πυριδίνης είναι μια σημαντική πρώτη ύλη στη χημική βιομηχανία, το 1989 παραγωγή 26.000 τόνους σε όλο τον κόσμο. από τις μεγαλύτερες 25 μονάδες παραγωγής για πυριδίνη, έντεκα βρίσκονται στην Ευρώπη (από το 1999). Οι μεγάλοι παραγωγοί της πυριδίνης περιλαμβάνουν Evonik Industries, Rütgers Χημικές ουσίες, Imperial Chemical Industries, και Koei Χημικών. Πυριδίνη παραγωγής έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με ετήσια παραγωγική δυναμικότητα 30.000 τόνων στην ηπειρωτική Κίνα.[95] ΗΠΑ–Κινεζική κοινή επιχείρηση Vertellus είναι σήμερα ο παγκόσμιος ηγέτης σε πυριδίνη παραγωγής.[96]

Τα φυτοφάρμακα

Η κύρια χρήση της πυριδίνης που είναι ένας πρόδρομος για τα ζιζανιοκτόνα paraquat και diquat. Η πρώτη σύνθεση βήμα εντομοκτόνο ουσία chlorpyrifos αποτελείται από την χλωρίωση της πυριδίνης. Πυριδίνης είναι επίσης το αρχικό υλικό για την προετοιμασία των pyrithioneπου βασίζεται σε μυκητοκτόνα. Cetylpyridinium και laurylpyridinium, το οποίο μπορεί να παραχθεί από την πυριδίνη με Zincke αντίδραση, χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό σε από του στόματος και οδοντιατρική περίθαλψη προϊόντα. Πυριδίνης που είναι εύκολα επίθεση από αλκυλιωτικούς παράγοντες να δώσουν N-alkylpyridinium άλατα. Ένα παράδειγμα είναι το χλωριούχο κετυλπυριδίνιο.

Σύνθεση του paraquat[97]

Διαλύτη

Πυριδίνη χρησιμοποιείται ως μια πολική, βασικό, χαμηλό-αντιδραστική διαλύτη, για παράδειγμα, σε Knoevenagel συμπυκνώσεις. είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για την dehalogenation, όπου δρα ως βάση της την εξάλειψη αντίδραση και ομόλογα το αποτέλεσμα αλογονιδίων του υδρογόνου για να σχηματίσουν ένα pyridinium αλάτι. Σε esterifications και acylations, πυριδίνη ενεργοποιεί το καρβοξυλικό οξύ αλογονίδια ή ανυδρίτες. Ακόμη πιο ενεργά σε αυτές τις αντιδράσεις είναι το pyridine τα παράγωγα 4-dimethylaminopyridine (DMAP) και 4-(1-πυρρολιδινυλο) πυριδίνη. Πυριδίνης είναι, επίσης, χρησιμοποιείται ως βάση σε συμπύκνωση αντιδράσεις.[98]

Εξάλειψη αντίδραση με πυριδίνη για να σχηματίσουν pyridinium

Πυριδίνης που χρησιμοποιείται ως διαλύτης για την παρασκευή των βαφών και το λάστιχο.[99] είναι, επίσης, χρησιμοποιείται στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας για τη βελτίωση της χωρητικότητας του δικτύου, από βαμβάκι. Πυριδίνη προστίθεται αιθανόλη για να το καταστήσει ακατάλληλο για πόσιμο. Σε χαμηλές δόσεις, πυριδίνη, προστίθενται στα τρόφιμα για να τους δώσει μια πικρή γεύση, και τέτοια χρήση έχει εγκριθεί από την αμερικανική υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων. Το όριο ανίχνευσης για πυριδίνης σε λύσεις είναι περίπου 1-3 mmol·L-1 (79-237 mg·L-1).[100] Ως βάση, πυριδίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως Karl Fischer αντιδραστήριο, αλλά είναι συνήθως αντικατασταθεί από εναλλακτικές με μια πιο ευχάριστη μυρωδιά, όπως imidazole.[101]

Πρόδρομος πιπεριδινο

Πιπεριδινο, ένα θεμελιώδες αζώτου heterocycle, είναι σημαντικό συνθετικό κτίριο-μπλοκ. Piperidines παράγονται από την υδρογόνωση της πυριδίνης με το νικέλιο, το κοβάλτιοή το ρουθήνιο-based καταλυτών σε υψηλές θερμοκρασίες.[102]

Ειδικότητα αντιδραστήρια με βάση πυριδίνης

Pyridinium chlorochromate αναπτύχθηκε από Ελίας Τζέιμς Κόρεϊ και William Σαγκς, το 1975, και χρησιμοποιείται για να οξειδώνει πρωτογενείς αλκοόλες για να αλδεΰδες και δευτεροβάθμιας αλκοόλες σε κετόνες.[103] παράγεται με την προσθήκη της πυριδίνης σε διάλυμα χρωμικού οξέος και πυκνού υδροχλωρικού οξέος:

C5H5N + HCl + Κρο3 → [C5H5NH][CrO3Cl]

Η καρκινογένεση από την πλευρά του-προϊόν chromyl χλωρίδιο (CrO2Cl2) καλούνται να ψάξουν για εναλλακτικές διαδρομές, όπως η επεξεργασία χρωμίου(VI) οξείδιο με pyridinium χλωριδίου:[104]

[C5H5NH+]Cl− + Κρο3 → [C5H5NH][CrO3Cl]

Το Cornforth αντιδραστηρίου (pyridinium διχρωμικό, PDC),[105] pyridinium chlorochromate (PCC), ο Κόλινς αντιδραστηρίου (συγκρότημα χρώμιο(VI) οξείδιο με πυριδίνης σε διχλωρομεθάνιο)[106][107] και το Sarret αντιδραστηρίου (συγκρότημα χρώμιο(VI) οξείδιο με πυριδίνης σε πυριδίνη) είναι παρόμοια χρώμιο βασίζεται πυριδίνης ενώσεις, οι οποίες είναι, επίσης, χρησιμοποιείται για την οξείδωση, δηλαδή μετατροπή της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αλκοολών, κετονών. Ο Collins και Sarret αντιδραστήρια είναι τόσο δύσκολο και επικίνδυνο για την προετοιμασία, είναι υγροσκοπικό και μπορεί να διεγείρει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Για το λόγο αυτό, η χρήση της PCC και PDC προτιμάται. Τα αντιδραστήρια ήταν αρκετά δημοφιλής στη δεκαετία του 1970 και του 1980, αλλά λόγω της τοξικότητας και επιβεβαιωμένο καρκινογόνο κατάσταση, σπάνια χρησιμοποιείται σήμερα.[108]

Οξείδωση της αλκοόλης αλδεΰδης με τον Κόλινς αντιδραστηρίων.

Ligand και Lewis βάση

δομή της Crabtree είναι καταλύτης

Πυριδίνη χρησιμοποιείται ευρέως ως ligand σε συντονισμό χημεία, όπως είναι τα παράγωγα 2,2'-bipyridine, που αποτελείται από δύο πυριδίνης μόρια ενώνονται με έναν απλό δεσμό, και terpyridine, ένα μόριο τρεις πυριδίνης δαχτυλίδια συνδέονται μεταξύ τους.

Όταν ένα πυριδίνης ligand είναι μέρος του metal συγκρότημα, μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί από μια ισχυρότερη Lewis βάση. Αυτό το κατάλυμα, αξιοποιείται στην κατάλυση του πολυμερισμού[109][110] και υδρογόνωση αντιδράσεις, χρησιμοποιώντας, για παράδειγμα, Crabtree είναι καταλύτης.[111] Η πυριδίνη ligand αντικατασταθεί κατά την διάρκεια της αντίδρασης αποκατασταθεί μετά την ολοκλήρωσή της.

Χρήσιμο σύμπλοκα πυριδίνης περιλαμβάνουν πυριδινο-borane, C5H5κεντρικής τράπεζας3 (σημείο τήξης 10-11 °C), ένα ήπιο αναγωγικό μέσο με βελτιωμένη σταθερότητα σε σχέση με NaBH4 στην πρωτική διαλύτες και βελτιωμένη διαλυτότητα στο απρωτικό οργανικούς διαλύτες. Πυριδινο-τριοξείδιο του θείου, C5H5NSO3 (σημείο τήξης 175 °C) θειική μορφή παράγοντας που χρησιμοποιείται για τη μετατροπή αλκοολών, θειικά άλατα, τα οποία με τη σειρά υποβάλλονται σε C–O μποντ κατάτμησης μετά από μείωση με υδριδίου παράγοντες.

Κίνδυνοι

Η πυριδίνη έχει ένα σημείο ανάφλεξης (η χαμηλότερη θερμοκρασία στην οποία μπορεί να ατμοποιήσει για να σχηματίσουν μια εύφλεκτη μείγμα στον αέρα), μόνο το 17 °C και, επομένως, είναι εξαιρετικά εύφλεκτο. Η θερμοκρασία ανάφλεξης είναι 550 °C, και τα μείγματα των 1.7–10.6 vol% πυριδίνης με τον αέρα είναι εκρηκτικά. Η θερμική τροποποίηση της πυριδίνης που ξεκινά πάνω από 490 °C, με αποτέλεσμα bipyridine (κυρίως 2,2'-bipyridine και, σε μικρότερο βαθμό, 2,3'-bipyridine και 2,4'-bipyridine), τα οξείδια του αζώτουκαι μονοξείδιο του άνθρακα.[112] Πυριδίνη εύκολα διαλύεται στο νερό και δεν βλάπτει τόσο τα ζώα όσο και τα φυτά σε υδατικά συστήματα.[113] Η επιτρεπόμενη μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση της πυριδίνης ήταν 15-30 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm ή 15-30 mg·m-3 στον αέρα) στις περισσότερες χώρες κατά τη δεκαετία του 1990, αλλά μειώθηκε σε 5 ppm στη δεκαετία του 2000.[114] Για σύγκριση, του εσωτερικού αέρα μολυσμένο με καπνό του τσιγάρου μπορεί να περιέχει μέχρι και 16 μg·m-3 πυριδίνης, και ένα τσιγάρο περιέχει 21-32 µg.

Θέματα υγείας

Μεταβολισμό της πυριδίνης

Πυριδίνης που είναι επιβλαβές σε περίπτωση εισπνεόμενα, καταπινόμενα ή απορροφούμενα μέσω του δέρματος.[115] Επιδράσεις της οξείας πυριδίνης δηλητηρίασης περιλαμβάνουν ζάλη, πονοκέφαλο, έλλειψη συντονισμού, ναυτία, σιελόρροια, και απώλεια της όρεξης. Μπορεί να εξελιχθεί σε κοιλιακός πόνος, πνευμονική συμφόρηση και απώλεια των αισθήσεων. Ένα άτομο πέθανε μετά από τυχαία κατάποση μισό φλιτζάνι πυριδίνης.[116] Η χαμηλότερη γνωστό θανατηφόρος δόση (LDLo) για την κατάποση πυριδίνης στον άνθρωπο είναι 500 mg·kg-1. Σε υψηλές δόσεις, πυριδίνη έχει ναρκωτική δράση και ατμός συγκεντρώσεις πάνω από 3600 ppm αποτελούν κίνδυνο για την υγεία. Η από του στόματος LD50 σε αρουραίους είναι 891 mg·kg-1. Πυριδίνης είναι εύφλεκτο.

Αξιολογήσεις ως πιθανό καρκινογόνο παράγοντα έδειξε ότι υπάρχουν ανεπαρκή στοιχεία στους ανθρώπους για την καρκινογένεση των πυριδίνη, αν και υπάρχουν περιορισμένες ενδείξεις καρκινογόνου επιπτώσεις στα ζώα. τα Διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι η "έκθεση σε πυριδίνη στο πόσιμο νερό οδήγησε σε μείωση της κινητικότητας του σπέρματος σε όλα τα επίπεδα δόσης σε ποντικούς και την αύξηση του κύκλου του οίστρου μήκος στο υψηλότερο επίπεδο δόσης σε αρουραίους".[117]

Πυριδίνη μπορεί επίσης να έχουν μικρές νευροτοξικές, γονιδιοτοξικές, και κλαστογόνου αποτελέσματα. Έκθεση σε πυριδίνη θα έπρεπε κανονικά να οδηγήσει σε εισπνοή και απορρόφηση μέσα στους πνεύμονες και το γαστρεντερικό σωλήνα, όπου είτε παραμένει αμετάβλητη ή είναι μεταβολίζεται. Τα σημαντικότερα προϊόντα της πυριδίνης μεταβολισμό είναι N-methylpyridiniumhydroxide, που σχηματίζονται με N-μεθυλτρανσφεράσες (π. χ., πυριδίνη N-methyltransferase), καθώς και πυριδίνη N-οξείδιο, 2-, 3-και 4-υδροξυπυριδίνη, που δημιουργούνται από τη δράση των monooxygenase. Στον άνθρωπο, πυριδίνη μεταβολίζεται μόνο σε N-methylpyridiniumhydroxide.[118] Πυριδίνης που είναι άμεσα υποβαθμισμένη από βακτήρια σε αμμωνία και διοξείδιο του άνθρακα.[119] Η μη υποκατεστημένη πυριδίνης δαχτυλίδι διασπάται πιο γρήγορα από ό, πικολινικό, lutidine, chloropyridine, ή aminopyridines,[120] και μια σειρά από πυριδίνη degraders έχουν αποδειχθεί για να υπερπαράγει ριβοφλαβίνη , παρουσία πυριδίνης.[121] Ionizable N-ετεροκυκλικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένων της πυριδίνης, αλληλεπιδρούν με τις περιβαλλοντικές επιφάνειες (όπως τα εδάφη και ιζήματα), μέσω πολλαπλών pH εξαρτώνται από μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της διαμέρισης να οργανική ύλη του εδάφους, ανταλλαγής κατιόντων, και επιφάνεια συμπλοκοποίησης.[122] Όπως προσρόφηση σε επιφάνειες μειώνει την βιοδιαθεσιμότητα των πυριδινών για μικροβιακή degraders και άλλων οργανισμών, με αποτέλεσμα την επιβράδυνση της αποδόμησης τιμές και μειώνοντας την οικοτοξικότητα.[123]

Μικρές ποσότητες της πυριδίνης που απελευθερώνονται στο περιβάλλον από ορισμένες βιομηχανικές διαδικασίες όπως η κατασκευή χάλυβα,[124] επεξεργασία του πετρελαίου σχιστόλιθου, αεριοποίηση άνθρακα, οπτάνθρακα φυτά και φλογοβόλα. Η ατμόσφαιρα στο πετρέλαιο σχιστόλιθου μονάδες επεξεργασίας μπορεί να περιέχει πυριδίνης συγκεντρώσεις έως και 13 μg·m-3,[125] και 53 μg·m-3 επίπεδα μετρήθηκαν στα υπόγεια ύδατα, στην περιοχή της αεριοποίησης του άνθρακα των φυτών.[126] Σύμφωνα με μια μελέτη από το Εθνικό Ινστιτούτο για την Επαγγελματική Ασφάλεια και Υγεία, περίπου 43.000 Αμερικανοί εργασία σε επαφή με πυριδίνη.[127]

Δείτε επίσης

  • 6-μελή αρωματικούς δακτυλίους με ένα άνθρακα αντικατασταθεί από μια άλλη ομάδα: borabenzene, βενζόλιο, silabenzene, germabenzene, stannabenzene, η φωσφορίνη, arsabenzene, pyrylium αλάτι
  • 6-μελείς δακτύλιοι με δύο άτομα αζώτου: diazines
  • 6-μελή δαχτυλίδια με τρία άτομα αζώτου: τριαζίνες
  • 6-μελή δαχτυλίδια με τέσσερα άτομα αζώτου: tetrazines
  • 6-μελή δαχτυλίδια με πέντε άτομα αζώτου: pentazine
  • 6-μελή δαχτυλίδια με έξι άτομα αζώτου: hexazine

Σημειώσεις και αναφορές

  1. ↑ Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. p. 141. ISBN 978-0-85404-182-4. doi:10.1039/9781849733069-FP001.
  2. ↑ Προτεινόμενη από IUAPAC εμπειρικήονομασία
  3. ↑ Συστηματική ονομασία
  4. ↑ Ονομασία αντικατάστασης
  5. ↑ Για το συζυγές οξύ, δηλαδή το πυριδινώνιο (PyH+)
  6. ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
  7. ↑ «Iodine Solution (0.02 M in THF/pyridine/H2O 70:20:10)». Sigma-Aldrich. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2011. 
  8. ↑ «Pyridine». Encyclopædia Britannica Online. 
  9. ↑ Weissberger, A.· Klingberg, A. (1960). Pyridine and its Derivatives. 1. New York: Interscience. 
  10. ↑ Anderson, T. (1849).
  11. ↑ Anderson, T. (1849). «Producte der trocknen Destillation thierischer Materien [Products of the dry distillation of animal matter]». Annalen der Chemie und Pharmacie 70: 32. doi:10.1002/jlac.18490700105. 
  12. ↑ Anderson, T. (1851). «Ueber die Producte der trocknen Destillation thierischer Materien [On the products of dry distillation of animal matter]». Annalen der Chemie und Pharmacie 80: 44. doi:10.1002/jlac.18510800104. 
  13. ↑ Körner, W. (1869).
  14. ↑ Dewar, J. (1871).
  15. ↑ Rocke, Alan J. (1988). «Koerner, Dewar and the Structure of Pyridine». Bulletin for the History of Chemistry 2: 4. http://www.scs.illinois.edu/~mainzv/HIST/bulletin_open_access/bull88-num2.php. 
  16. ↑ Ladenburg, Albert. Lectures on the history of the development of chemistry since the time of Lavoisier. (PDF). σελίδες 283–287. 
  17. ↑ Bansal, Raj K. (1999). Heterocyclic Chemistry. σελ. 216. ISBN 81-224-1212-2. 
  18. ↑ «A. Henninger, aus Paris. 12. April 1877». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 10: 727. 1877. doi:10.1002/cber.187701001202. 
  19. ↑ Chichibabin, A. E. (1924). «Über Kondensation der Aldehyde mit Ammoniak zu Pyridinebasen [On condensation of aldehydes with ammonia to make pyridines]». Journal für Praktische Chemie 107: 122. doi:10.1002/prac.19241070110. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90877m/f132.chemindefer. 
  20. ↑ Lide, p. 3-448
  21. ↑ RÖMPP Online – Version 3.5. Stuttgart: Georg Thieme. 2009. 
  22. ↑ Lide, p. 3-673
  23. ↑ Lide, p. 5-28
  24. ↑ Lide, p. 6-211
  25. ↑ Lide, p. 6-221
  26. ↑ Majer, V.· Svoboda, V. (1985). Enthalpies of Vaporization of Organic Compounds: A Critical Review and Data Compilation. Oxford: Blackwell Scientific Publications. ISBN 0-632-01529-2. 
  27. ↑ Domalski, Eugene S.; Hearing, Elizabeth D. (1996). «Heat Capacities and Entropies of Organic Compounds in the Condensed Phase». Journal of Physical and Chemical Reference Data 25: 1. doi:10.1063/1.555985. Bibcode: 1996JPCRD..25....1D. 
  28. ↑ Cox, E. (1958). «Crystal Structure of Benzene». Reviews of Modern Physics 30: 159. doi:10.1103/RevModPhys.30.159. Bibcode: 1958RvMP...30..159C. 
  29. ↑ Mootz, D. (1981). «Crystal structures of pyridine and pyridine trihydrate». The Journal of Chemical Physics 75 (3): 1517. doi:10.1063/1.442204. Bibcode: 1981JChPh..75.1517M. 
  30. ↑ Lide, p. 6-67
  31. ↑ McCullough, J. P.; Douslin, D. R.; Messerly, J. F.; Hossenlopp, I. A.; Kincheloe, T. C.; Waddington, Guy (1957). «Pyridine: Experimental and Calculated Chemical Thermodynamic Properties between 0 and 1500 °K.; a Revised Vibrational Assignment». Journal of the American Chemical Society 79 (16): 4289. doi:10.1021/ja01573a014. 
  32. ↑ Joule, p. 14
  33. ↑ Joule, p. 16
  34. ↑ «Pyridine hydrochloride MSDS» (PDF). Alfa Aesar. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2010. 
  35. ↑ Milcent, R.· Chau, F. (2002). Chimie organique hétérocyclique: Structures fondamentales. EDP Sciences. σελίδες 241–282. ISBN 2-86883-583-X. 
  36. ↑ Krygowski, T. M.; Szatyowicz, H.; Zachara, J. E. (2005). «How H-bonding Modifies Molecular Structure and π-Electron Delocalization in the Ring of Pyridine/Pyridinium Derivatives Involved in H-Bond Complexation». J. Org. Chem. 70 (22): 8859–8865. doi:10.1021/jo051354h. PMID 16238319. 
  37. ↑ «IUPAC SC-Database: A comprehensive database of published data on equilibrium constants of metal complexes and ligands». 
  38. ↑ Nakamoto, K. (1997). Infrared and Raman spectra of Inorganic and Coordination compounds. Part A (5th έκδοση). Wiley. ISBN 0-471-16394-5. 
  39. ↑ Nakamoto, K. Infrared and Raman spectra of Inorganic and Coordination compounds. Part B (5th έκδοση). σελ. 24. ISBN 0-471-16392-9. 
  40. ↑ Πρότυπο:VogelQuantitative6th
  41. ↑ Elschenbroich, C. (2008). Organometallchemie (6th έκδοση). Vieweg & Teubner. σελίδες 524–525. ISBN 3-8351-0167-6. 
  42. ↑ Joule, p. 7
  43. ↑ Burdock, G. A., επιμ. (1995). Fenaroli's Handbook of Flavor Ingredients. 2 (3rd έκδοση). Boca Raton: CRC Press. ISBN 0-8493-2710-5. 
  44. ↑ Täufel, A.· Ternes, W. (2005). Lebensmittel-Lexikon (4th έκδοση). Behr. σελ. 450. ISBN 3-89947-165-2. 
  45. ↑ Tang, Jian; Jin, Qi Zhang; Shen, Guo Hui; Ho, Chi Tang; Chang, Stephen S. (1983). «Isolation and identification of volatile compounds from fried chicken». Journal of Agricultural and Food Chemistry 31 (6): 1287. doi:10.1021/jf00120a035. 
  46. ↑ Shibamoto, Takayuki; Kamiya, Yoko; Mihara, Satoru (1981). «Isolation and identification of volatile compounds in cooked meat: sukiyaki». Journal of Agricultural and Food Chemistry 29: 57. doi:10.1021/jf00103a015. 
  47. ↑ Aeschbacher, HU; Wolleb, U; Löliger, J; Spadone, JC; Liardon, R (1989). «Contribution of coffee aroma constituents to the mutagenicity of coffee». Food and Chemical Toxicology 27 (4): 227–232. doi:10.1016/0278-6915(89)90160-9. PMID 2659457. 
  48. ↑ Buttery, Ron G.; Seifert, Richard M.; Guadagni, Dante G.; Ling, Louisa C. (1971). «Characterization of Volatile Pyrazine and Pyridine Components of Potato Chips». Journal of Agricultural and Food Chemistry (Washington, DC: ACS) 19 (5): 969–971. doi:10.1021/jf60177a020. 
  49. ↑ Ho, Chi Tang; Lee, Ken N.; Jin, Qi Zhang (1983). «Isolation and identification of volatile flavor compounds in fried bacon». Journal of Agricultural and Food Chemistry 31 (2): 336. doi:10.1021/jf00116a038. 
  50. ↑ Dumont, Jean Pierre; Adda, Jacques (1978). «Occurrence of sesquiterpene in mountain cheese volatiles». Journal of Agricultural and Food Chemistry 26 (2): 364. doi:10.1021/jf60216a037. 
  51. ↑ Labows, John N., Jr.· Warren, Craig B., (1981). «Odorants as Chemical Messengers». Στο: Moskowitz, Howard R. Odor Quality and Chemical Structure. Washington, DC: American Chemical Society. σελίδες 195–210. ISBN 9780841206076. 
  52. ↑ Vitzthum, Otto G.; Werkhoff, Peter; Hubert, Peter (1975). «New volatile constituents of black tea flavor». Journal of Agricultural and Food Chemistry 23 (5): 999. doi:10.1021/jf60201a032. 
  53. ↑ Kostelc, J. G.; Preti, G.; Nelson, P. R.; Brauner, L.; Baehni, P. (1984). «Oral Odors in Early Experimental Gingivitis». Journal of Periodontology Research 19 (3): 303–312. doi:10.1111/j.1600-0765.1984.tb00821.x. PMID 6235346. 
  54. ↑ Täufel, A.· Ternes, W. (2005). Lebensmittel-Lexikon (4th έκδοση). Behr. σελ. 226. ISBN 3-89947-165-2. 
  55. ↑ Curvall, Margareta; Enzell, Curt R.; Pettersson, Bertil (1984). «An evaluation of the utility of four in vitro short term tests for predicting the cytotoxicity of individual compounds derived from tobacco smoke». Cell Biology and Toxicology 1 (1): 173–193. doi:10.1007/BF00125573. PMID 6400922. 
  56. ↑ Schmeltz, Irwin; Hoffmann, Dietrich (1977). «Nitrogen-containing compounds in tobacco and tobacco smoke». Chemical Reviews 77 (3): 295. doi:10.1021/cr60307a001. 
  57. ↑ Powell, W. H. (1983). «Revision of the extended Hantzsch-Widman system of nomenclature for hetero mono-cycles». Pure and Applied Chemistry 55 (2): 409–416. doi:10.1351/pac198855020409. http://www.iupac.org/publications/pac/1983/pdf/5502x0409.pdf. 
  58. ↑ Hellwinkel, D. (1998). Die systematische Nomenklatur der Organischen Chemie (4th έκδοση). Berlin: Springer. σελ. 45. ISBN 3-540-63221-2. 
  59. ↑ Gossauer, A. (2006). Struktur und Reaktivität der Biomoleküle. Weinheim: Wiley-VCH. σελ. 488. ISBN 3-906390-29-2. 
  60. ↑ Πρότυπο:Ullmann
  61. ↑ Frank, R. L.; Seven, R. P. (1949). «Pyridines. IV. A Study of the Chichibabin Synthesis». Journal of the American Chemical Society 71 (8): 2629–2635. doi:10.1021/ja01176a008. 
  62. ↑ DE patent 1917037, ICI, issued 1968DE patent 1917037, ICI, issued 1968 
  63. ↑ JP patent 7039545, Nippon Kayaku, issued 1967JP patent 7039545, Nippon Kayaku, issued 1967 
  64. ↑ BE patent 758201, Koei Chemicals, issued 1969BE patent 758201, Koei Chemicals, issued 1969 
  65. ↑ Mensch, F. (1969).
  66. ↑ Hantzsch, A. (1881). «Condensationsprodukte aus Aldehydammoniak und ketonartigen Verbindungen [Condensation products from aldehyde ammonia and ketone-type compounds]». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 14 (2): 1637. doi:10.1002/cber.18810140214. 
  67. ↑ Knoevenagel, E.; Fries, A. (1898). «Synthesen in der Pyridinreihe. Ueber eine Erweiterung der Hantzsch'schen Dihydropyridinsynthese [Syntheses in the pyridine series. On an extension of the Hantzsch dihydropyridine synthesis]». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 31: 761. doi:10.1002/cber.189803101157. 
  68. ↑ Behr, A. (2008). Angewandte homogene Katalyse. Weinheim: Wiley-VCH. σελ. 722. ISBN 3-527-31666-3. 
  69. ↑ Kroehnke, Fritz (1976). «The Specific Synthesis of Pyridines and Oligopyridines». Synthesis 1976 (1): 1–24. doi:10.1055/s-1976-23941. 
  70. ↑ Skell, P. S.; Sandler, R. S. (1958). «Reactions of 1,1-Dihalocyclopropanes with Electrophilic Reagents. Synthetic Route for Inserting a Carbon Atom Between the Atoms of a Double Bond». Journal of the American Chemical Society 80 (8): 2024. doi:10.1021/ja01541a070. 
  71. ↑ Jones, R. L.; Rees, C. W. (1969). «Mechanism of heterocyclic ring expansions. Part III. Reaction of pyrroles with dichlorocarbene». Journal of the Chemical Society C: Organic (18): 2249. doi:10.1039/J39690002249. 
  72. ↑ Gambacorta, A.; Nicoletti, R.; Cerrini, S.; Fedeli, W.; Gavuzzo, E. (1978). «Trapping and structure determination of an intermediate in the reaction between 2-methyl-5-t-butylpyrrole and dichlorocarbene». Tetrahedron Letters 19 (27): 2439. doi:10.1016/S0040-4039(01)94795-1. 
  73. ↑ Gattermann, L.; Skita, A. (1916). «Eine Synthese von Pyridin-Derivaten [A synthesis of pyridine derivatives]». Chemische Berichte 49 (1): 494–501. doi:10.1002/cber.19160490155. 
  74. ↑ «Gattermann–Skita». Institute of Chemistry, Skopje. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2006. 
  75. ↑ Tarr, J. B.; Arditti, J. (1982). «Niacin Biosynthesis in Seedlings of Zea mays». Plant Physiology 69 (3): 553–556. doi:10.1104/pp.69.3.553. PMID 16662247. 
  76. ↑ Joule, p. 129
  77. ↑ Bakke, Jan M.; Hegbom, Ingrid; Verne, Hans Peter; Weidlein, Johann; Schnöckel, Hansgeorg; Paulsen, Gudrun B.; Nielsen, Ruby I.; Olsen, Carl E. και άλλοι. (1994). «Dinitrogen Pentoxide-Sulfur Dioxide, a New nitrate ion system». Acta Chemica Scandinavica 48: 181. doi:10.3891/acta.chem.scand.48-0181. 
  78. ↑ Ono, Noboru; Murashima, Takashi; Nishi, Keiji; Nakamoto, Ken-Ichi; Kato, Atsushi; Tamai, Ryuji; Uno, Hidemitsu (2002). «Preparation of Novel Heteroisoindoles from nitropyridines and Nitropyridones». Heterocycles 58: 301. doi:10.3987/COM-02-S(M)22. 
  79. ↑ Duffy, Joseph L.; Laali, Kenneth K. (1991). «Aprotic Nitration (NO+
    2    BF−
    4    ) of 2-Halo- and 2,6-Dihalopyridines and Transfer-Nitration Chemistry of Their N-Nitropyridinium Cations». The Journal of Organic Chemistry 56 (9): 3006. doi:10.1021/jo00009a015.     
  80. ↑ Joule, p. 126
  81. ↑ Gabriel, S. (1882). «Note on nicotinic acid from pyridine». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 15: 834. doi:10.1002/cber.188201501180. 
  82. ↑ Möller, Ernst Friedrich; Birkofer, Leonhard (1942). «Konstitutionsspezifität der Nicotinsäure als Wuchsstoff bei Proteus vulgaris und Streptobacterium plantarum [Constitutional specificity of nicotinic acid as a growth factor in Proteus vulgaris and Streptobacterium plantarum]». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft (A and B Series) 75 (9): 1108. doi:10.1002/cber.19420750912. 
  83. ↑ Joule, p. 130
  84. ↑ Davies, D. T. (1992). Aromatic Heterocyclic Chemistry. Oxford University Press. ISBN 0-19-855660-8. 
  85. ↑ Joule, p. 133
  86. ↑ Shreve, R. Norris; Riechers, E. H.; Rubenkoenig, Harry; Goodman, A. H. (1940). «Amination in the Heterocyclic Series by Sodium amide». Industrial & Engineering Chemistry 32 (2): 173. doi:10.1021/ie50362a008. 
  87. ↑ Badger, G· Sasse, W (1963). «The Action of Metal Catalysts on Pyridines». Advances in Heterocyclic Chemistry. Advances in Heterocyclic Chemistry. 2. σελ. 179. ISBN 9780120206025. 
  88. ↑ Sasse, W. H. F. (1966). «2,2′-bipyridine». Organic Syntheses 46: 5–8. doi:10.1002/0471264180.os046.02. ISBN 0471264229. http://www.orgsyn.org/orgsyn/pdfs/CV5P0102.pdf. 
  89. ↑ Joule, pp. 125–141
  90. ↑ Burrows, George H.; King, Louis A. (1935). «The Free Energy Change that Accompanies Hydrogenation of pyridines to piperidines». Journal of the American Chemical Society 57 (10): 1789. doi:10.1021/ja01313a011. 
  91. ↑ Cox, J. D.; Pilcher, G. (1970). Thermochemistry of Organic and Organometallic Compounds. New York: Academic Press, σελ. 1–636. ISBN 0-12-194350-X. 
  92. ↑ Tanner, Dennis D.; Yang, Chi Ming (1993). «On the structure and mechanism of formation of the Lansbury reagent, lithium tetrakis(N-dihydropyridyl) aluminate». The Journal of Organic Chemistry 58 (7): 1840. doi:10.1021/jo00059a041. 
  93. ↑ De Koning, A.; Budzelaar, P. H. M.; Boersma, J.; Van Der Kerk, G. J. M. (1980). «Specific and selective reduction of aromatic nitrogen heterocycles with the bis-pyridine complexes of bis(1,4-dihydro-1-pyridyl)zinc and bis(1,4-dihydro-1-pyridyl)magnesium». Journal of Organometallic Chemistry 199 (2): 153. doi:10.1016/S0022-328X(00)83849-8. 
  94. ↑ Ferles, M. (1959).
  95. ↑ «Pyridine's Development in China». AgroChemEx. 11 Μαΐου 2010. 
  96. ↑ «About Vertellus». vertellus.com. 
  97. ↑ «Environmental and health criteria for paraquat and diquat». Geneva: World Health Organization. 1984. 
  98. ↑ Sherman, A. R. (2004). «Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis». Στο: Paquette, L., επιμ. e-EROS (Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis). New York: J. Wiley & Sons. doi:10.1002/047084289X.rp280. ISBN 0471936235. 
  99. ↑ Terry, C. E.· Ryan, R. P. Toxicology Desk Reference: The Toxic Exposure & Medical Monitoring Index: The Toxic Exposure and Medical Monitoring Index (5th έκδοση). Taylor & Francis. σελ. 1062. ISBN 1-56032-795-2. 
  100. ↑ Täufel, A.· Ternes, W. (2005). Lebensmittel-Lexikon (4th έκδοση). Behr. σελ. 218. ISBN 3-89947-165-2. 
  101. ↑ «Wasserbestimmung mit Karl-Fischer-Titration» [Water analysis with the Karl Fischer titration] (PDF). Jena University. 
  102. ↑ Πρότυπο:Ullmann
  103. ↑ Corey, E. J.; Suggs, W. (1975). «Pyridinium Chlorochromate. An Efficient Reagent for Oxidation of Primary and Secondary Alcohols to Carbonyl Compounds». Tetrahedron Letters 16 (31): 2647–2650. doi:10.1016/S0040-4039(00)75204-X. 
  104. ↑ Agarwal, S; Tiwari, H. P.; Sharma, J. P. (1990). «Pyridinium Chlorochromate: an Improved Method for its Synthesis and use of Anhydrous acetic acid as catalyst for oxidation reactions». Tetrahedron 46 (12): 4417–4420. doi:10.1016/S0040-4020(01)86776-4. 
  105. ↑ Cornforth, R. H.; Cornforth, J. W.; Popjak, G. (1962). «Preparation of R- and S-mevalonolactones». Tetrahedron 18 (12): 1351–1354. doi:10.1016/S0040-4020(01)99289-0. 
  106. ↑ Collins, J. C.; Hess, W. W.; Frank, F. J. (1968). «Dipyridine-chromium(VI) oxide oxidation of alcohols in dichloromethane». Tetrahedron Lett. 9 (30): 3363–3366. doi:10.1016/S0040-4039(00)89494-0. 
  107. ↑ Collins, J. C.; Hess, W. W. (1988), «Aldehydes from Primary Alcohols by Oxidation with Chromium Trioxide: Heptanal», Org. Synth., http://www.orgsyn.org/orgsyn/orgsyn/prepContent.asp?prep=cv6p0644 ; Coll. Vol. 6: 644 
  108. ↑ Tojo, G.· Fernandez, M. (2006). Oxidation of alcohols to aldehydes and ketones: a guide to current common practice. New York: Springer. σελίδες 28, 29, 86. ISBN 0-387-23607-4. 
  109. ↑ Bamford, C. H.· Tipper, C. F. H (1980). Comprehensive Chemical Kinetics: Non-radical Polymerisation. Amsterdam: Elsevier. ISBN 0-444-41252-2. 
  110. ↑ Hopper, A. V. (2007). Recent Developments in Polymer Research. Nova Science. ISBN 1-60021-346-4. 
  111. ↑ Crabtree, Robert (1979). «Iridium compounds in catalysis». Accounts of Chemical Research 12 (9): 331. doi:10.1021/ar50141a005. 
  112. ↑ Πρότυπο:GESTIS
  113. ↑ «Database of the (EPA)». U.S. Environmental Protection Agency. 
  114. ↑ «Pyridine MSDS» (PDF). Alfa Aesar. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2010. 
  115. ↑ Aylward, G (2008). SI Chemical Data (6th έκδοση). ISBN 978-0-470-81638-7. 
  116. ↑ «Pyridine» (PDF). IARC Monographs 77. Washington DC: OSHA. 1985. 
  117. ↑ International Agency for Research on Cancer (IARC) (22 Αυγούστου 2000). «Pyridine Summary & Evaluation». IARC Summaries & Evaluations. IPCS INCHEM. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2007. 
  118. ↑ Bonnard, N.· Brondeau, M. T.· Miraval, S.· Pillière, F.· Protois, J. C.· Schneider, O. «Pyridine» (PDF). Fiche Toxicologique (στα French). INRS. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  119. ↑ Sims, G. K.; O'Loughlin, E. J. (1989). «Degradation of pyridines in the environment». CRC Critical Reviews in Environmental Control 19 (4): 309–340. doi:10.1080/10643388909388372. 
  120. ↑ Sims, G. K.; Sommers, L.E. (1986). «Biodegradation of pyridine derivatives in soil suspensions». Environmental Toxicology and Chemistry 5 (6): 503–509. doi:10.1002/etc.5620050601. 
  121. ↑ Sims, G. K.; O'Loughlin, E.J. (1992). «Riboflavin production during growth of Micrococcus luteus on pyridine». Applied and Environmental Microbiology 58 (10): 3423–3425. PMID 16348793. 
  122. ↑ Bi, E.; Schmidt, T. C.; Haderlein, S. B. (2006). «Sorption of heterocyclic organic compounds to reference soils: column studies for process identification». Environ Sci Technol 40 (19): 5962–5970. doi:10.1021/es060470e. PMID 17051786. 
  123. ↑ O'Loughlin, E. J; Traina, S. J.; Sims, G. K. (2000). «Effects of sorption on the biodegradation of 2-methylpyridine in aqueous suspensions of reference clay minerals». Environmental Toxicology and Chemistry 19 (9): 2168–2174. doi:10.1002/etc.5620190904. 
  124. ↑ Junk, G. A.; Ford, C. S. (1980). «A review of organic emissions from selected combustion processes». Chemosphere 9 (4): 187. doi:10.1016/0045-6535(80)90079-X. 
  125. ↑ Hawthorne, Steven B.; Sievers, Robert E. (1984). «Emissions of organic air pollutants from shale oil wastewaters». Environmental Science & Technology 18 (6): 483. doi:10.1021/es00124a016. Bibcode: 1984EnST...18..483H. 
  126. ↑ Stuermer, Daniel H.; Ng, Douglas J.; Morris, Clarence J. (1982). «Organic contaminants in groundwater near to underground coal gasification site in northeastern Wyoming». Environmental Science & Technology 16 (9): 582. doi:10.1021/es00103a009. Bibcode: 1982EnST...16..582S. 
  127. ↑ National Occupational Exposure Survey 1981–83. Cincinnati, OH: Department of Health and Human Services, Public Health Service, Centers for Disease Control, National Institute for Occuptional Safety and Health. 
π • σ • ε Ιμίνες
Αλειφατικές ιμίνες
Ισοκυκλικές ιμίνες
Αρωματικές ιμίνες
Ετεροκυκλικές ιμίνες
CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Pyridine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Pyridin της Γερμανικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πυριδίνη&oldid=6513543"