Κολχίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:43, 25 Μαΐου 2017

Η Κολχίδα (γεωργιανά: კოლხეთი, αρχ.: Κολχίς) ήταν αρχαίο βασίλειο της Γεωργίας στη Δυτική Γεωργία, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εθνοτική και πολιτισμική διαμόρφωση του γεωργιανού έθνους. Κατά την αρχαία γεωγραφία ήταν ένα βασίλειο και περιοχή στην σημερινή Γεωργία, στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και νότια του Καυκάσου^[1].

Ιστορία - Γεωγραφία

Ανέκαθεν, ιστορικώς η Κολχίδα αναφέρεται ως τόπος πλούσιος τόσο στη γεωργία, λόγω του ευνοϊκού της κλίματος, όσο και σε ορυκτά. Ήταν γνωστή κυρίως για τον χρυσό και ανέπτυξε ιδιαίτερα την χρυσοχοϊκή τέχνη, η οποία αποδεικνύεται από τα πολλά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Βάνι, λατρευτικού κέντρου της Κολχίδας^[2]. Το αρχαίο βασίλειο της Κολχίδας είχε συνεχείς εμπορικές επαφές με τον ελληνικό κόσμο και υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή της Γεωργίας και της Υπερκαυκασίας. Η περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Πσου και Μπζίφι, κοντά στη σημερινή πόλη Γκάγκρα φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο τμήμα του Βασιλείου.

Τον 10ο π.Χ. αιώνα ναυτικοί από την Καρία εξερεύνησαν την περιοχή λόγω των πλούσιων μεταλλείων σιδήρου και χαλκού που υπήρχαν. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι οι τρομακτικοί μύθοι για την περιοχή αυτή ήταν δική τους επινόηση με σκοπό να αποτρέπεται η πρόσβαση άλλων στην περιοχή αυτή^[1].

Το 630 π.Χ. περίπου, ιδρύθηκαν οι αποικίες Διοσκουριάδα και Φάση από Μιλήσιους^[1].

Η Κολχίδα, μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Καυκάσου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γύρω στο 66 π.Χ., αποτέλεσε ένα, υποτελές στη Ρώμη, κράτος για σχεδόν 400 χρόνια.

Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, το βασίλειο της Κολχίδας συνενώθηκε με γεωργιανά βασίλεια της ενδοχώρας, αποτελώντας τον πυρήνα του μετέπειτα βασιλείου της Γεωργίας.

Γεωγραφικά, η περιοχή περιλαμβάνει τις περιοχές της σημερινής Αμπχαζίας και του Μπατούμι (αρχ.: Βάθυς) στη δυτική Γεωργία και της Ριζούντας στην Τουρκία.

Μυθολογία

Κατά την ελληνική μυθολογία, μυθικός βασιλιάς της Κολχίδας ήταν ο Αιήτης, ο οποίος είχε υπό την κατοχή του το Χρυσόμαλλο δέρας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες έφτασε στην περιοχή, όπου αφού το απέσπασε πήρε μαζί του και την κόρη του Αιήτη, Μήδεια^[1]. Η Κολχίδα έχει προταθεί και ως πατρίδα των Αμαζόνων.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 35, τομ. 18.
↑ Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Ο χρυσός της Κολχίδας». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2017.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Χάρτης της Κολχίδας - Μεγάλης Αρμενίας - Μεσοποταμίας από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο

Δείτε επίσης

Ο χρυσός της Κολχίδας από ΤΟ ΒΗΜΑ Πολιτισμός, 11/01/2009
Η «χρυσή» πατρίδα της Μήδειας από την Καθημερινή, 18.01.2009

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 35, τομ. 18.

[2] Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Ο χρυσός της Κολχίδας». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2017.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 4: / Γραμμή 4: @@
 ==Ιστορία - Γεωγραφία==
-Ανέκαθεν ιστορικά η Κολχίδα αναφέρεται ως τόπος πλούσιος τόσο στη γεωργία, λόγω του ευνοϊκού της κλίματος, όσο και σε ορυκτά. Ήταν γνωστή κυρίως για τον [[Χρυσός|χρυσό]] και ανέπτυξε ιδιαίτερα την χρυσοχοϊκή τέχνη, η οποία αποδεικνύεται από τα πολλά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Βάνι, λατρευτικού κέντρου της Κολχίδας<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=250086|title=tovima.gr - Ο χρυσός της Κολχίδας|last=Α.Ε.|first=tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη|website=TO BHMA|accessdate=2017-05-07}}</ref>. Το αρχαίο βασίλειο της Κολχίδας είχε συνεχείς εμπορικές επαφές με τον ελληνικό κόσμο και υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή της Γεωργίας και της [[Καυκασία|Υπερκαυκασίας]]. Η περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Πσου και Μπζίφι, κοντά στη σημερινή πόλη [[Γκάγκρα]] φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο τμήμα του Βασιλείου.
+Ανέκαθεν, ιστορικώς η Κολχίδα αναφέρεται ως τόπος πλούσιος τόσο στη γεωργία, λόγω του ευνοϊκού της κλίματος, όσο και σε ορυκτά. Ήταν γνωστή κυρίως για τον [[Χρυσός|χρυσό]] και ανέπτυξε ιδιαίτερα την χρυσοχοϊκή τέχνη, η οποία αποδεικνύεται από τα πολλά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Βάνι, λατρευτικού κέντρου της Κολχίδας<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=250086|title=tovima.gr - Ο χρυσός της Κολχίδας|last=Α.Ε.|first=tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη|website=TO BHMA|accessdate=2017-05-07}}</ref>. Το αρχαίο βασίλειο της Κολχίδας είχε συνεχείς εμπορικές επαφές με τον ελληνικό κόσμο και υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή της Γεωργίας και της [[Καυκασία|Υπερκαυκασίας]]. Η περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Πσου και Μπζίφι, κοντά στη σημερινή πόλη [[Γκάγκρα]] φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο τμήμα του Βασιλείου.
-Το [[10ος αιώνας π.Χ.|10ο π.Χ. αιώνα]] ναυτικοί από την [[Καρία]] εξερεύνησαν την περιοχή εξ΄αιτίας των πλούσιων μεταλλείων [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Χαλκός|χαλκού]] που υπήρχαν. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι τρομακτικοί μύθοι για την περιοχή αυτή ήταν δική τους επινόηση με σκοπό να αποτρέπεται η πρόσβαση άλλων στην περιοχή αυτή<ref name=":0" />.
+Τον [[10ος αιώνας π.Χ.|10ο π.Χ. αιώνα]] ναυτικοί από την [[Καρία]] εξερεύνησαν την περιοχή λόγω των πλούσιων μεταλλείων [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Χαλκός|χαλκού]] που υπήρχαν. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι οι τρομακτικοί μύθοι για την περιοχή αυτή ήταν δική τους επινόηση με σκοπό να αποτρέπεται η πρόσβαση άλλων στην περιοχή αυτή<ref name=":0" />.
 Το [[630 π.Χ.]] περίπου, ιδρύθηκαν οι αποικίες Διοσκουριάδα και Φάση από Μιλήσιους<ref name=":0" />.
-Η Κολχίδα, μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Καυκάσου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γύρω στο 66 π.Χ., αποτέλεσε ένα υποτελές στη Ρώμη κράτος για σχεδόν 400 χρόνια.
+Η Κολχίδα, μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Καυκάσου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γύρω στο 66 π.Χ., αποτέλεσε ένα, υποτελές στη Ρώμη, κράτος για σχεδόν 400 χρόνια.
 Κατά τη [[μεσαίωνας|μεσαιωνική περίοδο]], το βασίλειο της Κολχίδας συνενώθηκε με γεωργιανά βασίλεια της ενδοχώρας, αποτελώντας  τον πυρήνα του μετέπειτα βασιλείου της Γεωργίας.