Ρω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
[[Κατηγορία:Γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου|ρ]] |
[[Κατηγορία:Γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου|ρ]] |
||
[[Κατηγορία:Φατνιακά σύμφωνα]] |
|||
Έκδοση από την 22:39, 21 Μαΐου 2017
Το γράμμα ρω (επίσης ρο, κεφαλαίο Ρ, πεζό ρ ή ϱ) είναι το δέκατο έβδομο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Στη νέα ελληνική αντιστοιχεί με το μονοπαλλόμενο φατνιακό /ɾ/ και τον αντίστοιχο φθόγγο.[1]
Στην αρχαία ελληνική κάθε λέξη που ξεκινούσε από <ρ> έφερε δασεία και προφερόταν αντίστοιχα (π.χ. Ῥᾴδιον). Γι αυτό το λόγο στη λατινική μεταγραφή ελληνικών λέξεων που αρχίζουν από <ρ> το λατινικό <r>, στην αρχή της λέξης, ακολουθείται πάντοτε από το <h>: λ.χ Ῥόδος - Rhodus, ῥαψῳδία - rhapsodia. Το <h> αντιστοιχεί στη δασεία που έφερε το γράμμα. Ο λόγος που το <ρ> στην αρχή των λέξεων έφερε δασεία ήταν ότι παλαιότερα πριν από το <ρ> προηγούνταν το αρχαϊκό γράμμα δίγαμμα (Ϝ), το οποίο καθώς βαθμιαία σιγήθηκε σημειώθηκε με τη δασεία, η οποία με τη σειρά της σιγήθηκε επίσης. Λέξεις που αρχίζουν από <ρ> και γίνονται δεύτερο συνθετικό λέξης, διπλασιάζουν το <ρ>. Στο πρώτο ρ έμπαινε ψιλή, ενώ στο δεύτερο δασεία (Καλλιῤῥόη - Callirrhoe).[2] Λόγω του ήχου του διπλού <ρ> [r], που έμοιαζε με τον ήχο που παράγει ο σκύλος όταν είναι θυμωμένος, οι Λατίνοι γραμματικοί ονόμαζαν το γράμμα littera canina (σκυλίσιο γράμμα).
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα res, που στα φοινικικά σήμαινε κεφάλι.
To ρω έχει άμεση σχέση με το γράμμα R, r άλλων αλφαβήτων.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ρ´ = 100.
Ως σύμβολο
Το πεζό ρ χρησιμοποιείται για:
- να συμβολίζει πυκνότητες στην φυσική.
Ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο Κρατύλο χαρακτηρίζει το ρω «το γράμμα που έλκει την ψυχή περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο»[3] και πλέκει ένα μεγάλο μέρος της θεωρίας του γύρω από αυτό. Ασπαζόμενος το ηρακλείτειο δόγμα περί ροής, θεωρεί ότι το ρω είναι το γράμμα που προάγει τη ροή κι έτσι οι λέξεις που το περιέχουν αποκτούν θετική σημασία, σε αντιδιαστολή με το λάμδα που θεωρεί ότι ανακόπτει τη ροή.
Παραπομπές
- ↑ Arvaniti, E. (1999): «Standard Modern Greek» στο Journal of the International Phonetic Association 29 (2): 167-172.
- ↑ Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «Ρ».
- ↑ Κεντρωτής, Γιώργος (2013) [2001]. Πλάτων, Κρατύλος, ή περί ορθότητος ονομάτων, λογικός (β' βελτιωμένη έκδοση). Αθήνα: Gutenberg. σελίδες 288,289. ISBN 978-960-01-1537-6.
