Ψυχανάλυση

Η ψυχανάλυση είναι τομέας της Ψυχολογίας που εστιάζει στη μελέτη της ψυχικής κατάστασης του ατόμου, βασιζόμενη σε ερεθίσματα που λαμβάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του, από την παιδική ηλικία και έπειτα. Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον αυστριακό ψυχολόγο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος έθεσε τα θεμέλια της Αναλυτικής Ψυχολογίας, γνωστός ως "πατέρας της ψυχανάλυσης".

Ο ψυχαναλυτής σε συνάντηση με τον ασθενή προσπαθεί να διερευνήσει το ασυνείδητό του, χρησιμοποιώντας την ελευθερία των σκέψεων του ατόμου• επιτρέπει, δηλαδή, στον ασθενή να εκφράζει αυτά τα οποία σκέφτεται (όσο τυχαία και αν είναι), χωρίς να τον λογοκρίνει και να του τοποθετεί φραγμούς. Ο σκοπός που επιτυγχάνεται με αυτό είναι να αναδυθούν από τον ασθενή λανθάνουσες (κρυφές) ασθένειες, ασυνείδητοι προβληματισμοί, απωθημένα του παρελθόντος και τρόποι διαφύλαξης της ψυχολογικής κατάστασης του μέσω αμυντικών μηχανισμών. Έτσι, ο πάσχων αποκτά καλύτερη αντίληψη του εαυτού του και της πραγματικότητας αφού μπορεί πλέον να ξεχωρίσει την εξωτερική από την εσωτερική απειλή, κάτι που συνεπάγεται την αποφόρτιση του εσωτερικού του κόσμου.

Η επιτυχία της Ψυχανάλυσης έγκειται σε διάφορους παράγοντες με την εχεμύθεια μεταξύ ασθενή-γιατρού να καταλαμβάνει την πρωταρχική θέση. Ένας δεύτερος παράγοντας είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη του ασθενούς στον γιατρό αλλά και η ικανότητα του δεύτερου να δεχτεί, να επεξεργαστεί και να εξάγει τα σωστά συμπεράσματα.